ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑΣ Ο ΕΙΡΩΝ:ΤΑ ΓΚΑΛΟΠ ΚΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Γράφει: Ο Προβοκάτορας ο Είρων

Τα τελευταία 2 χρόνια, κυρίως μετά τη στυγνή προδοσία των πολιτών, που το ψήφισαν, από το Πασόκ, αρκετοί από αυτούς τουλάχιστον  δημοσκοπικά φαίνεται ότι στρέφονται προς τα κόμματα της αριστεράς. Αυτό θεωρείται φυσιολογικό αν αναλογιστούμε ότι πολλοί προοδευτικοί είχαν εγκλωβιστεί σ’ αυτό το χώρο. Και χρησιμοποιώ πολύ σωστά τη λέξη «εγκλωβιστεί». Γιατί μια γρήγορη αναδρομή στη γέννηση και την κυριαρχία του Πασόκ στη κεντρική πολιτική σκηνή μας δείχνει ότι έτσι έγινε. Το Πασόκ επίσημα ιδρύθηκε με την πτώση της χούντας (3 Σεπτεμβρίου 1974). Σε μια εποχή που ο ψυχρός πόλεμος κυριαρχούσε ακόμα ανάμεσα στις υπερδυνάμεις και γι αυτό δεν έπρεπε να ανατραπούν οι ισορροπίες στις ζώνες επιρροής τους. Η Ελλάδα βγαίνοντας μέσα από την δικτατορία έδειχνε σημάδια ότι η αριστερά θα ξεπερνούσε αυτό το 10% που κατά το σημείωμα της Γιάλτα θα έπρεπε να έχει. Έτσι λοιπόν, ενώ υπήρχε το κόμμα του κέντρου με τον Μαύρο, και παρότι τον φυγάδα του ’60, Κ.Καραμανλή, τον θεοποίησαν για να επιστρέψει στην Ελλάδα, φυτεύτηκε και το Πασόκ με μαρξιστική διακήρυξη στο ιδρυτικό του καταστατικό που έμεινε στα χαρτιά και με ρητορεία που ούτε αυτό το ΚΚΕ (Εξωτερικού όπως το αποκαλούσαν) δεν χρησιμοποιούσε. Ποιος δεν θυμάται από τη γενιά μου τα συνθήματα «Έξω οι βάσεις του θανάτου», «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο» κλπ. Έτσι λοιπόν πολλοί που φλέρταραν με την αριστερά, στράφηκαν στο Πασόκ το οποίο πάντοτε είχε τον τρόπο στις εκλογικές περιόδους να λεηλατεί  τις ψήφους των αριστερών κομμάτων. Από το 1981 και ύστερα πρώτα με συνθήματα να φύγει η δεξιά και μετά με διλήμματα ή Πασόκ ή δεξιά στην κυβέρνηση κατάφερνε να κάνει τους μετριοπαθείς αριστερούς να το ψηφίζουν και να νέμεται την εξουσία. Βέβαια σ’ αυτό βοήθησε και η διάσπαση της αριστεράς, η ξύλινη γλώσσα από την οποία δεν μπορεί ακόμη και σήμερα ν’ απαγκιστρωθεί το ΚΚΕ. Τσίμπαγαν όλοι στα ψευτοδιλήμματα και κανείς δεν έδινε σημασία σε νόμους που ψηφίζονταν από το «αριστερό Πασόκ» που ποινικοποιούσαν τις απεργίες (να βγαίνουν παράνομες και καταχρηστικές), να ελέγχονται από κομματικά στελέχη οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, που πλέον πάσχιζαν να περνάνε οι αντιλαϊκοί και αντεργατικοί νόμοι ήπια, χωρίς διαδηλώσεις, απεργίες ή διαμαρτυρίες. Δημιούργησε συνθήκες ομηρίας του λαού με τα ατέλειωτα ρουσφέτια, τους διορισμούς στο δημόσιο από το παράθυρο, και μοιράζοντας χαρτζιλίκι στους συνταξιούχους και στους φτωχότερους με την μορφή επιδομάτων. Με τον Ανδρέα στο τιμόνι κατάφερνε να κοροϊδεύει τον κόσμο, προβάλλοντας κάποιες αριστερές μορφές που εγκλώβιζε (όπως ο Βαφειάδης). Από το 1996, με την αλλαγή στο τιμόνι και την άνοδο Σημίτη άρχιζε να γίνεται όλο και πιο εμφανές το πόσο δεξιό ήταν αυτό το κόμμα. Μέχρι που φτάσαμε στο 2009 και ο κληρονομικώ δικαιώματι αρχηγός του ο GAP ολοκλήρωσε το έργο, εκχωρώντας τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας σε ξένους κατακτητές. Πάντοτε φρόντιζε να έχει την αριστερή μαρτυρία σε όλες τις κινήσεις. Ποιος δεν θυμάται ότι ο Μπίστης εγκατέλειψε την αριστερά για τη θέση του υφυπουργού Εσωτερικών, άδοντας ύμνους στον Σημίτη και δίνοντας άλλοθι αριστερό στις λαμογιές που γίνονταν και στη νεοφιλελεύθερη πολιτική του. Θα 

ξεχάσει κανείς το 2004 τη Δαμανάκη (σημερινή Ελληνίδα Επίτροπο) και τον Ανδρουλάκη που από μόνοι τους έτρεξαν στο Πασόκ όταν ανέλαβε ο δοσίλογος και καταδέχτηκαν να συνυπάρχουν στο ίδιο ψηφοδέλτιο με τους Μάνο και Ανδριανόπουλο, συνεχίζοντας να δίνουν αριστερό άλλοθι στο Πασόκ. Μέχρι τις εκλογές του 2009 που πολλοί επείσθηκαν από τους θεατρινισμούς του GAP περί άμεσης δημοκρατίας κλπ. Όταν όμως το βαρύ ζεϊμπέκικο άλλαξε σε λικνιστό τσιφτετέλι και από το «λεφτά υπάρχουν» πέσαμε στους «Τιτανικούς», «στη διεφθαρμένη χώρα» που ο αδέκαστος δημοκράτης κυβερνούσε και όλα τα γνωστά, το σύστημα είδε ότι παρά τη τεράστια προπαγάνδα έχανε το παιχνίδι, τι έκανε; Το γνωστό διαίρει και βασίλευε. Προετοίμασε τη διάδοχη κατάσταση με το σπάσιμο της αριστεράς και πάλι. Ένα σπάσιμο που είχε αρχίσει να ετοιμάζει 2-3 χρόνια πριν. Τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ δημοσκοπικά βρέθηκε στο 17% και με τη συγκυρία της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου, του φόρτωσαν οι Καρατζαφέρηδες και οι λοιποί συγγενείς το κάψιμο της Αθήνας και όλες τις κουκούλες γνωστών τε και αγνώστων.  Τότε κατάφεραν να ρίξουν τα ποσοστά αυτού του κόμματος και να δημιουργήσουν την εσωτερική κρίση. Έτσι λοιπόν το 2009 και με τη νέα ήττα του Κουβέλη για την προεδρία του κόμματος γίνεται η διάσπαση και η δημιουργία της ΔΗΜ.ΑΡ.  Οι θέσεις του νέου κόμματος όπως τις ακούσαμε ήταν πιο κοντά στη σοσιαλδημοκρατία (βλέπε ρητορική και όχι πολιτική Πασόκ). Το περίεργο είναι ότι βουλευτής της τάσης Κουβέλη, ο Παπαδημούλης παρέμεινε στο ΣΥΡΙΖΑ. Στις δημοτικές εκλογές το Πασόκ στήριξε την πρόταση της ΔΗΜ.ΑΡ για τον Δήμο Αθηνών και οι ψηφοφόροι (κάτι με διλλήματα από τον GAP, κάτι με το προφίλ τάχα και την επιστημοσύνη του Καμίνη) τσίμπησαν και τους χάρισαν τον δήμο. Άσχετο αν από τον επόμενο μήνα το μετάνιωσαν. Στην πολιτική 

κεντρική σκηνή, παρά τα μνημόνια και τη σφαγή του λαού (φόροι, χαράτσια, εργασιακά κλπ) η ΔΗΜ.ΑΡ τα αντιμετώπιζε πάντα με χαμηλούς τόνους, μέχρι που ήρθε η ώρα του Παπαδήμιου (Παπαδήμου) οπότε και στο εσωτερικό της ΔΗΜ.ΑΡ γίνεται η πρώτη σύγκρουση (πρώτο ξεσκέπασμα θα πω εγώ) για το αν πρέπει να συμμετέχουν ή τουλάχιστον να στηρίξουν με την ψήφο τους την κυβέρνηση του Λουκαδάρα (όπως λέει ο Τράγκας). Μέχρι αυτή τη στιγμή τα γκάλοπ δίνουν υψηλά ποσοστά στο ΣΥΡΙΖΑ, στο ΚΚΕ και η ΔΗΜ.ΑΡ βρίσκεται μεταξύ 2% και 3%. Τότε λοιπόν συμβαίνει το θαύμα. Παντού στις οθόνες μας γεμίζουμε από εκπροσώπους της ΔΗΜ.ΑΡ. Τέτοια προβολή ούτε ο μακαριστός Χριστόδουλος. Παρά τη νομοθεσία για το μοίρασμα του τηλεοπτικού χρόνου στα κόμματα ανάλογα με τα εκλογικά τους ποσοστά και παρά του ότι η ΔΗΜ.ΑΡ δεν υφίσταται ως κόμμα για την υπάρχουσα Βουλή γιατί δεν διεκδίκησε ως ΔΗΜ.ΑΡ την είσοδό του. Άρα θα περίμενε κανείς να αντιμετωπίζεται από τα κανάλια όπως το κόμμα του Δημαρά, το «Άρμα Πολιτών» ή του Οικονόμου ή την Ανταρσύα.  Όμως έχει τον τηλεοπτικό χρόνο σχεδόν που παίρνει το Πασόκ εις βάρος όλων των κομμάτων. Φροντίζει το κατεστημένο να δημιουργήσει ένα Πασόκ στη θέση του Πασόκ, όπως λέει και ο Άδωνις, για να μην πάρει η αριστερά την εξουσία. Και μη μου πείτε ότι τα παραλέω γιατί ο πρώτος που πήδηξε από τον Τιτανικό ήταν ο Μπίστης. Και που πήγε; Στη ΔΗΜ.ΑΡ με τη δήλωση ότι τώρα είναι στο σπίτι του. (Ρε μεγάλε, πως βολεύεσαι στην καλύβα εγκαταλείποντας τη μεζονέτα;).  Έτσι λοιπόν το σύστημα καταφέρνει να κατεβάσει τα ποσοστά του ΚΚΕ , (αλήθεια έχω καιρό να δω την Αλέκα ή ακόμη και την Λιάνα σε εκπομπές. Γιατί κ.κ καναλάρχες) του ΣΥΡΙΖΑ (παίζει πια μόνο ο Αλέξης σε μικρά κανάλια τύπου Extra, Contra κλπ),  καμία αναφορά στην Ανταρσύα.  Καθοδήγηση πλήρης λοιπόν της κοινής γνώμης. Όμως θέλω να πιστεύω ότι οι τόσες ψυχρολουσίες που έχει δεχτεί ο λαός αυτός θα τον αφυπνίσουν. Και θα τους δώσει τις προβλέψεις τους να τις φάνε. Θέλω να πιστεύω ότι αυτή τη φορά δεν θα παρασυρθεί από την καθοδήγηση αλλά αυτοί που είχαν εξ’ αρχής καθαρή φωνή ενάντια στο μνημόνιο και ψήφισαν πάντοτε με ένα ηχηρό όχι, αυτοί που προσπαθούν να μας εξηγήσουν τα πως και τα γιατί θα αμειφθούν. Πρέπει να αμειφθούν. Ακόμη κι αν δεν κυβερνήσουν πρέπει να ενισχυθούν για να υπάρχει η φωνή του εργαζόμενου, του συνταξιούχου, του αναξιοπαθούντος. Και να μην κατεβαίνουν στην ψηφοφορία στη Βουλή, όπως η ΔΗΜ.ΑΡ  για τον Παπαδήμο,  με τους υποστηρικτές του να ψηφίζαν απλά παρών, κλείνοντας του το μάτι. Όπως επίσης θέλω να πιστεύω ότι και αυτοί που έχουν απογοητευθεί, που τρομάζουν με τους μετανάστες μην πέσουν στο σφάλμα να νομιμοποιήσουν με την ψήφο τους φαντάσματα του παρελθόντος. Μην αφήνετε το θυμό σας να σας παρασύρει προς την εκεί πλευρά. Μετά την αποχώρηση από την κάλπη ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Κι επειδή βαρέθηκα να βλέπω την επόμενη των εκλογών κομμένα χέρια και φάσκελα, σκεφτείτε ότι τώρα πρέπει να είμαστε ψυχροί στις αποφάσεις μας. Δεν έχουμε περιθώρια για άλλα λάθη. Δεν είναι κριτήρια, όπως κάθε φορά, σοβαρός ο Σημίτης, χαμηλών τόνων.  Και απεδείχθη χαμαιλέων.  Καλό παιδί ο Κωστάκης , αλλά είχε το νου του στο φαί. Γιος του Ανδρέα ο Γιωργάκης (γιατί σε διαβεβαίωσε η Μάργκαρετ;) δοσίλογος σου βγήκε. Οι κακοί στη φυλακή αλλά οι καλοί δεν είναι όλοι για την κυβέρνηση.

ΥΓ 1. Βέβαια τελευταία παρατηρείται συνωστισμός ανθρώπων στο κόμμα, όπως έγραφε και η Ρεπούση για την καταστροφή της Σμύρνης. Τυχαία βρέθηκε η Κα Ρεπούση στη ΔΗΜ.ΑΡ;

ΥΓ 2. Τελευταία είδα σε πάνελ τον Μαργαρίτη ο οποίος για να ρίξει λάσπη στον ΣΥΡΙΖΑ φόρεσε μάσκα Καρατζαφέρη αποδίδοντας τα έκτροπα του 2008 στον ΣΥΡΙΖΑ. Αν είναι να δούμε και τον Κο Μαργαρίτη υπουργό τότε δεν θα έχει αξία ούτε το ανέκδοτο με τον Τοτό.                                                                           

                                                     ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑΣ Ο ΕΙΡΩΝ
========================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)