Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Όταν οι άλλοι κάνουν παρέλαση σαν γατιά έξω από την πόρτα του γαλατά (ΔΝΤ),εμείς βγαίνουμε στα κεραμίδια.

Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

ΠΙΤΣΙΡΙΚΟΣ-ΑΝΤ.ΣΑΜΑΡΑΣ:ΤΡΑΒΑΤΕ ΜΕ ΚΙ ΑΣ ΚΛΑΙΩ

Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα New York Times, ο Αντώνης Σαμαράς ρώτησε τον δημοσιογράφο «πιστεύετε ότι υπάρχει κανείς που θα χαιρόταν να είναι πρωθυπουργός της Ελλάδας;». Ναι, υπάρχει. Ο Αντώνης Σαμαράς. Που θυσιάζεται κι αυτός ο καημένος για τη σωτηρία της χώρας.

Σε ερώτηση του δημοσιογράφου αν είχε αντιμετωπίσει δυσκολίες σαν αυτές που βιώνουν σήμερα πολλοί Έλληνες, ο Αντώνης Σαμαράς απάντησε πως όλοι έχουμε αντιμετωπίσει δυσκολίες και -αναφερόμενος στη δεκαετία του ’90- είπε πως «έμεινε στο σπίτι του 11 χρόνια λόγω της πολιτικής» αλλά, λόγω της οικογένειάς του, δεν είχε οικονομικά προβλήματα, όμως συμπάσχει με τον ελληνικό λαό και νιώθει τον πόνο του κάθε δευτερόλεπτο.

Πράγματι, όλοι οι Έλληνες αναγκαστήκαμε κάποια στιγμή να κάνουμε τη θυσία να μείνουμε στο σπίτι μας για 11 χρόνια, να μην κάνουμε απολύτως τίποτα και να τα ξύνουμε όλη μέρα αλλά, ευτυχώς, είχαμε την οικογένειά μας που μας χαρτζιλίκωνε και έτσι καταφέραμε να αντιμετωπίσουμε τον πόνο και το δράμα που περνάς, όταν είσαι πλούσιος, τεμπελχανάς και χαραμοφάης.

Στη συνέντευξή του, ο Αντώνης Σαμαράς χαρακτήρισε την πρωθυπουργία της Ελλάδας ως «την πιο δύσκολη δουλειά στον κόσμο».

Βέβαια, ο Αντώνης Σαμαράς δεν ξέρει από δουλειές γιατί είναι 61 ετών και δεν έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του, οπότε, δικαιολογημένα, θεωρεί πως είναι πολύ δύσκολη δουλειά να κάνει κάποιος ό,τι του λέει η Τρόικα.

Καλό είναι ο Αντώνης Σαμαράς να κρατήσει λίγες δυνάμεις και να μην εξουθενωθεί εντελώς από το συνεχές σκύψιμο. Θα του χρειαστούν, στην περίπτωση που θα αναγκαστεί να το βάλει στα πόδια.
========================================================
Κεραμιδόγατος
ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)


Γ.ΔΕΛΑΣΤΙΚ:ΤΟ ΣΑΠΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΜΑΣ ΠΝΙΓΕΙ

Την Τετάρτη, εκατοντάδες χιλιάδες λαού βρίσκονταν στους δρόμους και τις πλατείες της Αθήνας και δεκάδων άλλων πόλεων της χώρας προκειμένου να διαδηλώσουν την οργή τους για τα νέα μέτρα εξοντωτικής λιτότητας που προωθεί η πανάθλια συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου και του κατάπτυστου κάποτε αριστερού Κουβέλη. Οι ηγέτες της κυβέρνησης των "γερμανοτσολιάδων" δεν τολμούσαν φυσικά να κάνουν εκείνη την ημέρα σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου με πάνω από 100.000 απεργούς απ'έξω. Ποτέ δεν ξέρεις, μη τυχόν και κάποιο τυχαίο και απρόβλεπτο γεγονός οδηγούσε τα πλήθη να κατευθυνθούν προς το πρωθυπουργικό μέγαρο και να κάνουν έφοδο εναντίον των συνεργατών των ξένων επικυρίαρχων.
Την Πέμπτη όμως τα πράγματα ήταν πολύ πιο άνετα για τους ηγέτες της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. Μπορούσαν ανέμελα να πραγματοποιήσουν τη σύσκεψή τους, αφού οι μόνοι που διαδήλωναν ήταν οι ανάπηροι. Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης λοιπόν μαζεύτηκαν για να εγκρίνουν τυπικά όλες τις εντολές της Γερμανίας που τους έχει επιδόσει η τρόικα.Έστειλαν και τα παλικάρια των ΜΑΤ να πλακώσουν στις σπρωξιές, τις μπουνιές και τις κλοτσιές τους "σακάτηδες" που διαδήλωναν και φώναζαν και τους ενοχλούσαν χαλώντας την ωραία ατμόσφαιρα "σωτηρίας της πατρίδος" κι έτσι όλα πήγαν μέλι-γάλα. Κατάργησαν τα δώρα στους μισθούς όλων των δημοσίων υπαλλήλων, κατάργησαν τα δώρα στις συντάξεις τόσο του ιδιωτικού όσο και του δημόσιου τομέα, αύξησαν την ηλικία συνταξιοδότησης από τα 65 στα 67 χρόνια για να προλαβαίνουν να πεθαίνουν περισσότεροι πριν πάρουν σύνταξη, αποφάσισαν να αυξηθούν κατά 35% οι τιμές των εισητηρίων στις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας και πάει λέγοντας.
Οι πολιτικοί απατεώνες όμως που μας κυβερνούν κατ'εντολή του λαού μας στις μόλις προ τριμήνου διενεργηθείσες εκλογές, δεν αρκούνται στον εξανδραποδισμό των Ελλήνων και στο ξεπούλημα της χώρας, για τα όποια ανδραγαθήματα έχουν ήδη εξασφαλίσει περίοπτη θέση ανάμεσα στα λύματα του απόπατου της ιστορίας. Θέλουν να δέσουν χειροπόδαρα στο άρμα του Τέταρτου Ράιχ και των σύγχρονων Ελλήνων μαυραγοριτών και δοσίλογων και τις επόμενες κυβερνήσεις. Ετοιμάζονται να ψηφίσουν και τη σατανική στη σύλληψη "ρήτρα απόκλισης" που συνέλαβε η τρόικα.Τι σημαίνει αυτό; Συμφωνούν από τώρα με την ΕΕ και το ΔΝΤ και βάζουν εξαιρετικά υψηλούς στόχους περικοπών δαπανών που ισοδυναμούν με εξόντωση του ελληνικού πληθυσμού. Στόχους που είναι αδύνατον να πιαστούν ακόμη και από τους Κουίσλινγκ που μας κυβερνούν. Δεν σταματούν εκεί. Υπογράφουν επιπλέον ότι αν δεν πιαστούν αυτοί οι στόχοι, πράγμα που είναι βέβαιο, τότε όσα δισεκατομμύρια υπολείπονται των στόχων θα αφαιρούνται αυτομάτως από τους ..μισθούς και τις συντάξεις! Οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι της Ελλάδας δηλαδή θα χρηματοδοτούν την εξόντωσή τους! Κι ενώ ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος βασανίζονταν πώς θα το περάσουν αυτό χωρίς να τους πάρουν με τις πέτρες , ο "σοφός γέρων" Φώτης Κουβέλης , ο "Νέστορας της προσκυνημένης Αριστεράς" που δικαίως και πανάξια κατέλαβε τη θέση του εκλιπόντος Λεωνίδα Κύρκου, απέδειξε τη χρησιμότητα της συμμετοχής του στην κυβέρνηση των πολιτικών δοσιλόγων: Τους είπε να το κουκουλώσουν απαιτώντας να μπει μια ρήτρα που να λέει ότι όταν πιάνουν και ξεπερνούν τους στόχους της τρόικας- δηλαδή ποτέ- να ..αφαιρούν μέτρα λιτότητας ίσης αξίας! Μπράβο , ρε Φώτη, τους έσκισες! "Τουέλβ πόιντς-Ντούζ πουάν" που λένε και στο διαγωνισμό της Γιουροβίζιον οι δικοί σου!
Αν όμως ο Κουβέλης είναι το πρότυπο της γριάς κότας που έχει το ζουμί και νομίζει ότι έγινε αλεπού, ο "πολλά βαρύς κι ασήκωτος" Βαγγέλας2, κατά κόσμον Βαγγέλης Μεϊμαράκης , πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων , διάλεξε να παίξει ρόλο, ανδρικό, του λεβέντη Κρητικού. Αφορμή αποτέλεσε δημοσίευμα της Ρίαλ Νιούζ του Νίκου Χατζηνικολάου , το οποίο δημοσιοποιούσε δικαστικό έγγραφο όπου ο κτηματομεσίτης ενέπλεκε τους Β. Μεϊμαράκη,Γ. Βουλγαράκη και Μ. Λιάπη σε σκάνδαλο ξεπλύματος μαύρου χρήματος ύψους 10 δισεκατομμυρίων(!) ευρώ μέσω αγοραπωλησιών ακινήτων. Ποιός είδε τον Βαγγέλα και δεν τον φοβήθηκε. "Μαφιόζικη, αλήτικη και εκβιαστική" χαρακτήρισε την επίθεση εναντίον του και διαπίστωσε ότι "ο φίλος μου Νίκος Χατζηνικολάου έχει πάρει το καλαμάκι και θέλει να μου πιεί το αίμα, αλλά δεν θα τον διευκολύνω". Εμβρόντητο έμεινε το πανελλήνιο από τη δήλωση του Β. Μεϊμαράκη ότι..αν βγάλει το παντελόνι του, θα αποσταθεροποιηθεί η χώρα!!! "Μπορώ να βγάλω αυτό το κοστούμι (σσ. του προέδρου της Βουλής) άμα λάχει, αλλά αν το κάνω αυτό βγάζω πρώτα το παντελόνι" δήλωσε και έσπευσε να προσθέσει ότι δεν παραιτείται από το αξίωμά του " γιατί δεν θέλω να προκαλέσω κυβερνητικό πρόβλημα και αποσταθεροποίηση της χώρας". Ο Πρόεδρος της Βουλής διαθέτει πάντως χαλύβδινη αυτοπεποίθηση. Αυτό απορρέει από πληροφορίες βουλευτών της ΝΔ ότι ο Β. Μεϊμαράκης επέπληξε τον Προκόπη Παυλόπουλο που συνομίλησε ραδιοφωνικά με τον Ν. Χατζηνικολάου, παροτρύνοντάς τον να μη γλύφει τον δημοσιογράφο αλλά να προτιμά τον ίδιο. Να έχετε πάντως υπόψη σας ότι οι Μεϊμαράκης και Παυλόπουλος "διαψεύδουν με κατηγορηματικό τρόπο τον δήθεν μεταξύ τους διάλογο που έχει αναρτηθεί στο διαδύκτιο", όπως ανακοίνωσε ώρες αργότερα το Γραφείο Τύπου της Βουλής.
Αυτό είναι το ποιόν εκείνων που επιτρέπουμε ως λαός να μας κυβερνούν.Όσο αυτό συνεχίζεται , είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
========================================================
Κεραμιδόγατος
ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012

ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΙΕΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ 2012

ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗΣ
ΜΑΡΑΓΚΟΣ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΜΑΡΑΓΚΟΣ

ΜΑΚΡΗΣ

ΜΑΚΡΗΣ


ΠΑΝΟΣ


ΣΤΑΘΗΣ


ΣΤΑΘΗΣ


ΜΑΡΑΓΚΟΣ


ΣΤΑΘΗΣ
========================================================
Κεραμιδόγατος
ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

Θ.ΚΑΡΤΕΡΟΣ:ΒΑΓΓΕΛΗΣ (ΜΕΙΜΑΡΑΚΗΣ) Ο ΚΟΥΤΣΑΒΑΚΗΣ

Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης είναι -ακόμα- πρόεδρος της Βουλής. Και για κακή του τύχη το όνομά του βρέθηκε μπλεγμένο σε μια υπόθεση με πολύ χρήμα και ελάχιστη καθαρότητα. Με αποτέλεσμα να γίνει της κακομοίρας. Αφενός με το βάσιμο ή όχι των καταγγελιών και την ύποπτα ράθυμη αντίδραση των αρμοδίων αρχών. Αφετέρου με τις αντιδράσεις του ίδιου του εμπλεκόμενου, οι οποίες συγκροτούν ένα σκαστό αυτοτελές πολιτικό σκάνδαλο, ανεξάρτητα από την ενοχή ή την αθωότητά του σε σχέση με τις υπό έρευνα καταγγελίες.
Ως πολιτικός παράγοντας που από θεσμική άποψη εκπροσωπεί το σύνολο της ελληνικής Βουλής, συνεπώς και την Ελληνική Δημοκρατία, ο Μεϊμαράκης όφειλε να ξεχάσει και να διαγράψει διά παντός τα κατορθώματα της νιότης του και το έπος των Κενταύρων. Δυστυχώς όμως αποδείχτηκε ότι τον κουτσαβάκη κι αν τον πλένεις... Και δεν μιλάμε εδώ για το αν σε κατάσταση ψυχικού βρασμού είπε μια κουβέντα παραπάνω - που κι αυτό θα ήταν απαράδεκτο. Μιλάμε για φραστικούς τραμπουκισμούς, για απειλές, για τρομοκρατία.
Πρώτα-πρώτα τα έβαλε, μιλώντας με τους κοινοβουλευτικούς συντάκτες, με τον δημοσιογράφο που έβγαλε στο φως την υπόθεση. Αντί να απαντήσει επί της ουσίας όσων του καταλογίζονται κατάγγειλε συνομωσία εις βάρος του, την οποία συνέδεσε -τι πρωτότυπο!- με απόπειρες αποσταθεροποίησης. Κατάγγειλε -τι πρωτότυπο κι αυτό!- ότι πίσω από τον Χατζηνικολάου κρύβονται κάποιοι αυτουργοί σκοτεινών σχεδίων - είναι δηλαδή ανδρείκελο. Και για να μην αφήσει καμιά αμφιβολία για τις διαθέσεις του απείλησε ότι θα βγάλει το θεσμικό κουστούμι και θα κατέβει στην αρένα!
Εν συνεχεία έγινε πρωταγωνιστής ενός κουτσαβάκικου προπηλακισμού συναδέλφου του στο κόμμα και στη Βουλή, επειδή δεν του άρεσαν όσα δήλωσε στο ραδιόφωνο του Χατζηνικολάου. Ξεπερνώντας στην ποιότητα των υβριστικών φράσεων ακόμα και τον εαυτό του -γιατί, αν θυμάστε, το έχει ξανακάνει και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία. Και επιβεβαιώνοντας έτσι ότι το ήθος των Κενταύρων της εποχής του όχι μόνο παραμένει ζωντανό, όχι μόνο έχει αναδείξει τη γενετήσια ορμή σε πολιτικό επιχείρημα, αλλά και έχει εμφιλοχωρήσει σε ανώτατους θεσμικούς θώκους.
Μετά απ’ όλα αυτά ο πρόεδρος της Βουλής άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο της παραίτησής του. Και δεν το κάνει να ησυχάσουμε; Θα χάσει η Βουλή έναν κουτσαβάκη και θα κερδίσει έναν κατηγορούμενο...

========================================================
Κεραμιδόγατος
ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

Γ.ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ:ΒΕΛΟΥΔΙΝΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΜΕ ΤΟ ΕΥΡΩ

Άλλη μια φορά, οι ηγέτες της Ευρωζώνης κατήργησαν στην πράξη τα όποια οφέλη υποσχέθηκε μια πρότερη απόφασή τους σε επίπεδο Συνόδου Κορυφής.
Θυμάστε τον περασμένο Ιούνιο πως οι πρωθυπουργοί της Ιταλίας και της Ισπανίας, επικουρούμενοι από τον νεο-εκλεγέντα, τότε, γάλλο Πρόεδρο, έδωσαν τον ευγενή αγώνα για να γίνει αποδεκτή η αρχή της αποσύνδεσης της κρίσης δημόσιου χρέους από την τραπεζική κρίση; Σε πείσμα της γερμανικής κυβέρνησης, η οποία φάνηκε να υποχωρεί, οι κκ. Monti, Rajoy και Hollande «πέρασαν» την απλή ιδέα της άμεσης επανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών από το EFSF-ESM, χωρίς την καταγραφή αυτών των κεφαλαίων στο δημόσιο χρέος των χωρών όπου εδράζουν οι εν λόγω τράπεζες. Βέβαια, για να συμβεί αυτό, έπρεπε (όπως είναι θεμιτό) η επιτήρηση των τραπεζών να φύγει από τους εθνικούς θεσμούς και να μεταφερθεί στο «κέντρο», π.χ. στην ΕΚΤ, στην EBA (European Banking Authority) και στο ίδιο το EFSF-ESM.
Τους μήνες που ακολούθησαν την σημαντική αυτή απόφαση, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκπόνησε μελέτη του πως μπορεί να μπει μπρος η ευρωπαϊκή επιτήρηση από το 2013 ώστε να ξεκινήσει, όσο ταχύτερα γίνεται, η εφαρμογή της απόφασης του Ιουνίου. Όμως, από τον Αύγουστο, η γερμανική κυβέρνηση εξέπεμψε (με άρθρο του Υπουργού Οικονομικών της στους Financial Times) το πρώτο κεκαλυμμένο μήνυμα, προς όποιον ήθελε να ακούσει, ότι ετοιμαζόταν για την ρεβάνς – ότι, με απλά λόγια, θα έβρισκε τρόπο να καταργήσει στην πράξη την απόφαση της Συνόδου του Ιουνίου, την οποία η κα Μέρκελ είχε αναγκαστεί να αποδεχθεί μετά την δημιουργία του μετώπου Monti-Rajoy-Hollande.

Πως θα την καταργήσει; Αρνούμενη την υπαγωγή όλων των τραπεζών της Ευρωζώνης σε καθεστώς επιτήρησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση (είτε από την ΕΚΤ είτε από μια ομοσπονδιακή European Banking Authority - η οποία, έως σήμερα, παραμένει μια συνομοσπονδία άνευ ουσιαστικής ικανότητας ελέγχου και επιτήρησης των τραπεζών). Τα επιχειρήματα της γερμανικής πλευράς εμφανίζονται να έχουν μόνο τεχνικό χαρακτήρα, επικεντρωνόμενα στο κατά πόσον είναι εφικτό να ελέγχονται 6000 τράπεζες κεντρικά πριν περάσει τουλάχιστον μια πενταετία. Η ουσία όμως έγκειται αλλού: Πρώτον, και βασικότερο, η γερμανική κυβέρνηση το φυσάει και δεν κρυώνει ότι στην Σύνοδο του Ιουνίου οι «λατίνοι» συνασπίστηκαν και την ανάγκασαν να αποδεχθεί κάτι (την de facto τραπεζική ένωση στην Ευρώπη) την οποία εκείνη δεν ήθελε, ή δεν ήταν έτοιμη ακόμα να αποδεχθεί. Δεύτερον, οι γερμανικές τράπεζες δεν δέχονται επ’ ουδενί τον έλεγχο από οποιονδήποτε άλλο μη-γερμανικό κρατικό θεσμό. Ο λόγος; Επειδή τρέμουν μήπως αποκαλυφθεί η κεφαλαιακή τους γύμνια (κάτι που το γερμανικό κράτος δεν πρόκειται να αποκαλύψει ποτέ.)

Για αυτούς τους δύο λόγους, η κυβέρνηση του Βερολίνου έχει βαλθεί, τις τελευταίες δύο εβδομάδες να μπλοκάρει την οποιαδήποτε κίνηση προς την κατεύθυνση του ουσιαστικού κεντρικού ελέγχου των τραπεζών της Ευρωζώνης. Δεδομένου ότι αυτός ο ουσιαστικός, κεντρικός έλεγχος των τραπεζών ήταν ο όρος που έθεσε η ίδια η Γερμανία για την εφαρμογή της Συμφωνίας του Ιουνίου (σχετικά με την αποσύνδεση της τραπεζικής κρίσης από την κρίση δημόσιου χρέους – βλ. πρώτη παράγραφο), είναι ξεκάθαρο ότι η Γερμανία πασχίζει, και καταφέρνει, να αποτρέψει την Συμφωνία του Ιουνίου με αποτέλεσμα τα 100 δις ευρώ που θα χρειαστούν οι ισπανικές τράπεζες άμεσα να καταλήξουν να προστεθούν στο βουνό του ισπανικού δημόσιου χρέους, καταδικάζοντας την Ισπανία στην δική μας, ελληνική, μοίρα.

Στις αρχές Σεπτεμβρίου, θα θυμάστε ότι ο κ. Draghi, ο Πρόεδρος της ΕΚΤ, τάραξε τα νερά ανακοινώνοντας ότι είναι έτοιμος να δώσει εντολή απεριόριστων αγορών Ισπανικών (και Ιταλικών) ομολόγων (στη δευτερογενή αγορά) εφόσον η χώρα το ζητήσει και δεσμευτεί σε ένα «πρόγραμμα προσαρμογής», δηλαδή σε ένα Μνημόνιο-αλα-ελληνικά, το οποίο θα εποπτεύει η τρόικα (ίσως χωρίς την συμμετοχή του ΔΝΤ). Αμέσως, οι αγορές ανακουφίστηκαν και τα ισπανικά spreads υποχώρησαν. Ο λόγος είναι ότι φαντάστηκαν (λανθασμένα) πως ο συνδυασμός της Συμφωνίας του Ιουνίου (που θα ανακούφιζε πολύ το ισπανικό δημόσιο χρέος, καθώς δεν θα καταγράφοναν σε αυτό τα κεφάλαια που θα πάρουν οι τράπεζες της χώρας από το EFSF-ESM) με τις αγορές ομολόγων της ΕΚΤ θα έθεταν την Ισπανία σε ένα βιώσιμο μονοπάτι.

Είχα προειδοποιήσει (ελκύοντας τις γνωστές κατηγορίες ότι «καταστροφολογώ») πως δεν θα εξελιχθούν τόσο ομαλά τα πράγματα. (Βλ. σχετικό άρθρο στα αγγλικά σε τρία μέρη: Μέρος Α, Μέρος Β, Μέρος Γ). Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι οι μεγάλες προσδοκίες για μια πιο ορθολογική ευρωπαϊκή αντιμετώπιση της Ισπανίας, και της Κρίσης γενικότερα, δεν είχαν λάβει υπ’ όψη την βούληση της Γερμανίας να ανατρέψει αυτό τον ενάρετο συνδυασμό (Συμφωνίας Ιουνίου και νέας πολιτικής της ΕΚΤ). Σήμερα, εξελίσσεται το εξής δράμα: Όπως εξήγησα πιο πάνω, η Γερμανία παίρνει πίσω (έμμεσα πλην σαφέστατα) την υπογραφή της από την Συμφωνία του Ιουνίου που θα έβλεπε το ισπανικό δημόσιο χρέος να αποσυνδέεται από τις ζημίες των ισπανικών τραπεζών. Η ισπανική μεριά, ο κ. Rajoy, αντιδρά (με το δίκιο του) αρνούμενος να αιτηθεί την σύναψη Ισπανικού Μνημονίου (μετά τροϊκανών, περιοδικών επισκέψεων κλπ κλπ) που απαιτεί η ΕΚΤ του κ. Draghi για να αρχίσει να αγοράζει ισπανικά ομόλογα έως ότου η Ευρώπη (δηλαδή η Γερμανία εν προκειμένω) εφαρμόσει την Συμφωνία του Ιουνίου.

Πρόκειται για ένα παίγνιο υψηλότατου ρίσκου για ολόκληρη την Ευρώπη το οποίο αυτή την στιγμή επικεντρώνεται στην διελκυστίνδα μεταξύ Βερολίνου και Μαδρίτης: το Βερολίνο τραβάει το σχοινί αρνούμενο την τραπεζική ένωση (χωρίς την οποία η Ισπανία θα βουλιάξει) και η Μαδρίτη τραβάει το ίδιο σχοινί από την άλλη μεριά αρνούμενη να ενεργοποιήσει την νέα στρατηγική της ΕΚΤ στην δευτερογενή αγορά ομολόγων (χωρίς την οποία το ευρω θα διαλυθεί γρήγορα – σύμφωνα με τα λεγόμενα του Προέδρου της ΕΚΤ σε λόγο που έβγαλε στις 8 Αυγούστου).

Μια απλή διέξοδος

Εδώ και δύο χρόνια έχουν κατατεθεί πλειάδα προτάσεων για την έξοδο από την Κρίση του Ευρώ (την δική μας την γνωρίζουν οι αναγνώστες του protagon καλύτερα απ’ ότι ίσως θα ήθελαν!). Όλες αυτές οι προτάσεις προσκρούουν στις αντιρρήσεις της Γερμανίας. Η Συμφωνία του Ιουνίου, μαζί με την προσφάτως εξαγγελθείσα πολιτική της ΕΚΤ, αποτελούν το ελάχιστο που χρειάζεται για την μη-κατάρρευση της Ευρωζώνης. Όχι για την επίλυση της Κρίσης (καθώς η επίλυση χρειάζεται πολλά περισσότερα) αλλά για την συγκράτησή της σε διαχειρίσιμα επίπεδα. Κι όμως. Είναι πλέον οφθαλμοφανές ότι η γερμανική ηγεσία ούτε αυτό το ελάχιστο δεν είναι διατεθειμένη να αποδεχθεί. (Δείτε εδώ για την απελπισμένη γνώμη του καλού γερμανού δημοσιογράφου Wolfgang Munchau για τα αίτια αυτής της άρνησης.)

Και τώρα τι; Καιρό τώρα ακούμε να μας λένε ότι η Ελλάδα πρέπει να βγει από το ευρώ. Κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό για την χώρα μας αλλά και το έναυσμα για την τελική αποδόμηση της Ευρωζώνης. (Σημ. Αν μπορούσαν να μας διώξουν κρατώντας ανέπαφη την υπόλοιπη Ευρωζώνη, θα το είχαν πράξει χωρίς δεύτερη συζήτηση σταματώντας την παροχή ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες μέσω του ELA). Ο λόγος είναι απλός: Μια ελλειμματική χώρα δεν θα φύγει από το ευρώ ποτέ μόνη της, καθώς γνωρίζει ότι ανακοινώνοντας την δημιουργία νέου νομίσματος, το οποίο δεν θα είναι έτοιμο για μήνες (το οποίο το δημιουργεί για να το υποτιμήσει), ουσιαστικά καλεί όλους, έλληνες και μη, να σπεύσουν στην «έξοδο», αφού ρευστοποιήσουν ό,τι περιουσιακό στοιχείο έχουν. Μόνο τανκς στους δρόμους και κλείσιμο των συνόρων (που ισοδυναμεί με έξοδο από την ΕΕ) μπορεί να φέρει μια τέτοια ανακοίνωση (κάτι που μόνο να το πει χρειάζεται κανείς για να καταλάβει τι καταστροφή θα ήταν μια τέτοια κίνηση). Παράλληλα, αν η Ευρώπη εκπαραθυρώσει μια ελλειμματική χώρα, τότε αμέσως, την ίδια μέρα, μια σειρά από άλλες χώρες καταρρέουν διαδοχικά και αναγκάζονται να υψώσουν τείχη για να αποτρέψουν την φυγή των δικών τους κεφαλαίων στο εξωτερικό. (Είναι ο λόγος που η Γερμανία διστάζει να μας διώξει από την οικογένεια του ευρώ.)

Περιληπτικά, καμία ελλειμματική χώρα-μέλος της Ευρωζώνης ούτε θα επιλέξει να φύγει, ούτε και θα εκδιωχθεί (εφόσον ο στόχος είναι η διατήρηση της Ευρωζώνης). Όμως, το ίδιο δεν ισχύει με μια πλεονασματική χώρα. Π.χ. την... Γερμανία. Έστω ότι η Γερμανία ανακοίνωνε την έξοδό της από την Ευρωζώνη, σε μια προσπάθεια να πάψει να μοιράζεται με χώρες όπως η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία κλπ το νόμισμά της. Τι θα συνέβαινε; Από τη μία, αντίθετα με μια υπό έξοδο ελλειμματική χώρα, ξένα κεφάλαια θα «εισέβαλαν» στις γερμανικές τράπεζες (ακόμα πιο γρήγορα από τώρα) δίνοντας στην γερμανική κυβέρνηση άπλετο χρόνο για να δημιουργήσει το νέο της μάρκο, και να εντάξει σε αυτό όποιες άλλες χώρες εκείνη κρίνει ότι θέλει υπό την ομπρέλα του νομίσματός της (π.χ. Ολλανδία, Σλοβακία, Αυστρία, ίσως και Φινλανδία, Πολωνία κλπ). Από την άλλη, θα έπρεπε να αντιμετωπίσει το φάσμα της υπερτίμησης του νέου νομίσματος, όπως κάνει σήμερα η Ελβετία (που παλεύει με νύχια και με δόντια να κρατήσει την ισοτιμία φράγκου και ευρώ στα 1,2).

Μια τέτοια ιδέα, εξόδου της Γερμανίας από το ευρώ, δεν είναι κάτι το νέο. (Τον Αύγουστο του 2010 έγραφα σε αυτές τις σελίδες ότι η γερμανική ελίτ δεν είχε αποκλείσει την «απόδραση» από την Ευρωζώνη.) Αυτό που είναι νέο είναι ότι η Bundesbank, η Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας, ιδίως υπό τον Πρόεδρό της κ. Jens Weideman, έχει ανακυρηχθεί στον Μωυσή της Απόδρασης και την Επιστροφής στο Μάρκο. Μπορεί ακόμα να υπάρχουν ισχυρές αντιδράσεις από τους γερμανούς βιομήχανους, όμως σε σχέση με πέρσι και πρόπερσι οι φωνές που ζητούν την έξοδο της Γερμανίας από το ευρώ ενισχύονται ενώ οι φιλο-ευρωπαϊστές χάνουν όλο και μεγαλύτερο μέρος της δυναμικής τους. Παράλληλα, η υπόλοιπη Ευρωζώνη, πλην της Γαλλίας (που πάντα ονειρευόταν να βρίσκεται στην ζώνη του μάρκου, σχεδιάζοντας το ευρώ έτσι ώστε να αποτελεί την μετεμφίεση του γερμανικού νομίσματος), δεν θα έβλεπε με καθόλου κακό μάτι μια γερμανική έξοδο. Το ευρώ θα υποτιμάτο άμεσα, μειώνοντας την πραγματική αξία των χρεών της Περιφέρειας και δίνοντας μεγάλη ώθηση στις εξαγωγές προς την νέα γερμανική «ζώνη» και τον υπόλοιπο κόσμο. Επί πλέον, φανταστείτε πόσο πιο απλό θα ήταν να συμφωνηθούν μέτρα και πολιτικές σε Ευρωγκρουπ αν από αυτό έλειπαν Γερμανία, Αυστρία, Ολλανδία και Φινλανδία. Ο μεγάλος πληθωρισμός, για κάποια χρόνια, θα φάνταζε ως ελάχιστο αντίτιμο για την λήξη της σκοτοδίνης που σήμερα αποτελεί την πραγματικότητά μας.

Η μέση λύση

Ο λόγος που η κα Μέρκελ δεν θέλει να συμβαδίσει με την Bundesbank σε αυτόν τον αποσχιστικό δρόμο είναι διπλός. Πρώτον, επειδή μια γερμανική έξοδος θα μείωνε πολύ όχι μόνο τις εξαγωγές των γερμανικών επιχειρήσεων αλλά και την αξία των περιουσιακών στοιχείων που διαθέτουν γερμανοί πολίτες στις χώρες της Ευρωζώνης. Πράγματι, μια μείωση της αξίας του ευρώ σε σχέση με το μάρκο θα εξαφάνιζε εν μία νυκτί μεγάλο μέρος της περιουσίας εταιρειών όπως η Volkswagen (καθώς η Seat θα έχανε έως και το 40% της αξίας της), η Deutsche Telekom (της οποίας οι θυγατρικές στην Ιταλία, στην Ελλάδα κλπ θα έχαναν αντόιστοιχα μεγάλη αξία) κλπ. Δεύτερον, τα μεγάλα νομικά προβλήματα που θα επέφερε μια έξοδος της Γερμανίας από την Ευρωζώνη.

Χαρακτηριστικά, ο Wolfgang Munchau μου έλεγε πρόσφατα ότι οι συνεργάτες του βρήκαν πως η οποιαδήποτε έξοδος από το ευρώ θα σήμανε την παραβίαση χιλίων είκοσι τριών ευρωπαϊκών νόμων! Δεν θα πείραζε την Γερμανία να παραβιάσει η Ελλάδα, λόγου χάρη, τόσους νόμους (καθώς θα το χρησιμοποιούσε ως ένα ακόμα επιχείρημα ότι οι Έλληνες δεν «άξιζαν» την ιδιότητα του μέλους της Ευρωζώνης). Όμως, δεδομένης της γερμανικής προσήλωσης στους νόμους, δεν θα ήταν εύκολο για καμία γερμανική κυβέρνηση να πάρει την δύσκολη απόφαση της εξόδου. Τι θα έκανε, π.χ., με την ΕΚΤ, την κεντρική τράπεζα του ευρώ, που βρίσκεται στην Φραγκφούρτη; Θα την απέλαυνε;

Όμως, αν το καλοσκεφτούμε, δεν είναι ανάγκη η Γερμανία ούτε να παραβιάσει το ευρωπαϊκό δίκαιο ούτε και να αποσχιστεί, επίσημα, από την ΕΚΤ. Θα μπορούσε να κάνει κάτι άλλο που μια ελλειμματική χώρα, όπως η Ελλάδα, δεν μπορεί να κάνει: να εισάγει ένα δεύτερο, παράλληλο νόμισμα για συναλλαγές με το γερμανικό δημόσιο. Αν εισήγαγε η ελληνική κυβέρνηση ένα τέτοιο παράλληλο νόμισμα, το εγχείρημα θα αποτύγχανε καθώς κανείς μας δεν θα ήθελε να το κρατά στα χέρια του, γνωρίζοντας καλά ότι θα υποτιμάτο εκθετικά κάθε λεπτό της ώρας που περνά. Όμως, ένα τέτοιο, δεύτερο, παράλληλο νόμισμα στην Γερμανία θα γινόταν ανάρπαστο – ιδίως αν το ονόμαζαν μάρκο.

Μάρκο και ευρώ θα μπορούσαν, πράγματι, να κυκλοφορούν δίπλα-δίπλα, δίνοντάς την δυνατότητα στην Γερμανία να ακολουθεί την δική της, σφικτή, νομισματική πολιτική (κάτι που θα αύξανε την ισοτιμία μάρκου-ευρώ) και, παράλληλα, στην ΕΚΤ να εφαρμόζει την δική της πολιτική. Σταδιακά, αλλά σίγουρα, οι συναλλαγές στην Γερμανία θα γίνονταν όλο και περισσότερο με μάρκα. Όταν έλληνας ή ισπανός θα στέλνει τα χρήματά του σε γερμανική τράπεζα, αυτά θα καταγράφονται ως ευρώ και θα μετατρέπονται σε μάρκα ανάλογα με την ισχύουσα την στιγμή εκείνη ισοτιμία. Ουσιαστικά, η Γερμανία τίθεται εκτός ευρώ χωρίς να αποχιστεί επισήμως από την Ευρωζώνη (π.χ. παραμένοντας ακόμα και εντός του συστήματος εσωτερικών πληρωμών της ΕΚΤ - του Target 2 - με όλο και μειούμενη παρουσία εντός του συστήματος της ΕΚΤ καθώς το ποσοστό των συναλλαγών μεταξύ γερμανικών τραπεζών και του «έξω κόσμου» μεταφέρεται στην σφαίρα του μάρκου).

Συμπέρασμα

Είναι πλέον αναμφισβήτητο γεγονός ότι η Γερμανία δεν φαίνεται διατεθειμένη να πράξει τα ελάχιστα που απαιτούνται για να σταματήσει η αποδόμηση της Ευρωζώνης. Τα περιθώρια μιας ορθολογικής συμφωνίας μεταξύ των δέκα επτά κρατών-μελών έχουν εξαφανιστεί. Το μόνο που κάνουμε τώρα είναι να διαχειριζόμαστε από κοινού μια βασανιστικά αργή δυσ-θανασία. Τώρα μάλιστα που το «κίνημα» για επιστροφή της Γερμανίας στο μάρκο έχει πλέον ηγέτη τον Πρόεδρο της κραταιάς Bundesbank, ένα «βελούδινο διαζύγιο» είναι ίσως η μόνη λύση. Κακή λύση αλλά όχι χειρότερη αυτού που βλέπουμε μπροστά μας, έτσι όπως πορευόμαστε. Η έκδοση ενός παράλληλου γερμανικού νομίσματος (το οποίο μπορεί να είναι και, στην αρχή, μόνο ψηφιακό – και να χρησιμοποιείται π.χ.μόνο σε συναλλαγές με κάρτες ή μέσω web-banking) θα διευκόλυνε την μετάβαση σε μια Ευρωζώνη στην οποία ο ρόλος της Γερμανίας θα μειώνεται σταδιακά μεν γοργά δε. Το κλειδί μιας τέτοιας εξέλιξης όμως βρίσκεται στο Παρίσι και όχι στο Βερολίνο, καθώς οι γαλλικές ελίτ ήταν εκείνες που ήθελαν διακαώς να προσδέσουν την γαλλική αγορά εργασίας στο μάρκο. Αυτή είναι όμως μια άλλη ιστορία...

========================================================
Κεραμιδόγατος
ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

 

ΣΤΑΘΗΣ:ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ!. ΤΑ 24 ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ


Υπερήφανη για τον εαυτό της σήμερα η στήλη (τις υπόλοιπες μέρες είναι απλώς υπερήφανη με τον εαυτόν της) φέρνει πρώτη και κατά αποκλειστικότητα στο φως της δημοσιότητας τα νέα και τελευταία μέτρα που θα πάρει η κυβέρνηση πριν πάρει τα επόμενα.
Τις πληροφορίες της στήλης ήλεγξαν και διασταύρωσαν οι κ.κ.Μεϊμαράκης, Βουλγαράκης, Λιάπης,  Μαντέλης, Τσουκάτος και Πανταγιάς,τις βρήκαν σωστές και με παρέπεμψαν στην Κομαντατούρ για να λάβω άδεια δημοσίευσης (ντάνκε, μάιν Σίμος!)
Τα μέτρα διοχέτευσε στη στήλη ο κυρ Φώτης Κουβέλης σημειώνοντας τη διαφωνία του για τη συμφωνία του με δαύτα.
  
Όμως ας αφήσουμε τους προλόγους και ας μπούμε στο ψητό (που θα φάνε οι Γερμανοί). Ιδού τα νέα μέτρα:
1.«Τέλος δώρων δημοσίων υπαλλήλων -  συνταξιούχων». Το αργό τέλος των υπαλλήλων επιμηκύνεται, το άγριο τέλος των συνταξιούχων επισπεύδεται.
2. «Συνταξιοδότηση στα 67 έτη». Όποιος συνταξιούχος ζήσει στο εξής περισσότερο από πέντε έτη θα επιστρέφει στον κ. Μπομπ..., συγγνώμην στο ιδιωτικοποιημένο Δημόσιο τη σύνταξή του προσαυξημένη κατά 23% - όσον και ο Φ.Π.Α. στις μπουγάτσες.
3. «Ενιαίο μισθολόγιο στο Δημόσιο» με το μισθολόγιο Βουλγαρίας. Γιατί δηλαδή οι Βούλγαροι να παίρνουν λιγότερα απ’ τους Έλληνες, μάνα (έστω και Βουλγάρα) δεν τους γέννησε κι αυτούς; Μην είμεθα ρατσιστές και να είμεθα δίκαιοι. Όταν ένα παιδάκι στο Μπαγκλαντές εργάζεται από οκτώ ετών για 30 ρουπίες την ημέρα (0,50 ευρώ), γιατί ένα Ελληνάκι να μην τρώει απ’ τα σκουπίδια;
4. «Κλιμακωτή μείωση επικουρικών», κλιμακωτή, από όροφο σε όροφο έως το ισόγειο, όχι απ’ τον τέταρτο κατευθείαν στο πεζοδρόμιο - όχι να στεναχωρούμε με τις αυτοκτονίες μας την κυρία Μέρκελ! Κλαίει κι ανεβαίνει επικίνδυνα η στάθμη στις θάλασσες του κόσμου.
5. «Περικοπή ΕΚΑΣ κάτω των 65 ετών». Κακώς! Ελπίζεται όμως ότι με την εφαρμογή των μέτρων ουδείς θα φθάνει τα 65, όπερ έδει δείξαι.
6. «Περικοπή συντάξεων ανασφάλιστων». Στον Καιάδα οι κουφάλες. (Με την ευκαιρία να ξεκαθαρίσουμε μια ιστορική παρεξήγηση: ουδέποτε οι Λάκωνες έριχναν ανάπηρα παιδάκια στον Καιάδα! Ούτε ανήθικοι ήταν ούτε καπιταλιστές, ηλίθιοι ή φασίστες.) Βεβαίως θα μπορούσαν να πετάνε στον Καιάδα τους μαλάκες, αλλά ουδείς πολιτισμός και ουδέν πολίτευμα τέλειο.
Ας αρκεσθούμε λοιπόν ότι στο εν λόγω βάραθρο οι Λακεδαιμόνιοι πέταγαν μόνον τους ραγιάδες και τους γενίτσαρους! - «ακόμα κι αν δεν είναι αληθινό, είναι ωραίο», που θα έλεγαν και οι Ιταλοί.
7. «Τέλος  το αφορολόγητο των επαγγελμάτων». Ακολουθεί και το τέλος των επαγγελμάτων γενικώς. Η πλήρης απελευθέρωσή τους από τα δεσμά του μάταιου τούτου κόσμου και η ανάληψίς των εις τας αιωνίους μονάς. Αλληλούια.
 8. «Αύξηση εισφοράς σε ΟΓΑ - ΟΑΕΕ». Εις είδος: ντομάτες (σάπιες), μαρούλια, γιαούρτια, μούντζες, σιχτίρια - όπα! Μην παρεκτρεπόμεθα! Δεν είναι σωστό να μουτζώνετε όσους σας πηδάνε. (Απαντα «Mega», τόμος Πρ. Κεφάλαιο Τρ. παράγραφος Πρ. - Τρ.)
9. «Περικοπή δώρων Επικουρικών». Κι όποιου άλλου, γέροντα, γάτου ή σκύλου, συλληφθεί να κυκλοφορεί μετά την απαγόρευση της κυκλοφορίας στις 8.00 μ.μ ακριβώς.
Ώστε όλοι μαζί μέσα στα σπίτια μας να βλέπουμε τα δελτία ειδήσεων των 8.00 χωρίς εξαιρέσεις που διαταράσσουν την ομαλότητα και την εύρυθμη λειτουργία εν γένει του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.
10. «Κατώτατη σύνταξη σε 21 αντί σε 15 έτη» -  πού πας, ρε Καραμήτραινα; Στα τρία Καραμητράκια καίγεσαι...
11. «Μείωση εποχικών επιδομάτων ανεργίας». Σωστό! Ουδείς δικαιούται να είναι εποχικός σκλάβος, πρέπει να είμεθα όλοι σκλάβοι εφ’ όρου ζωής. Λιμπερτέ (στη σκλαβιά), φρατερνιτέ (στη σκλαβιά), εγκαλιτέ (στη σκλαβιά).
12. «Πλαφόν στα οικογενειακά επιδόματα» ή «ποιος πούλησε, ρε παιδιά, τον Δημητράκη;». Απαράδεκτον σε τέτοια χαμηλή τιμή!...
   13. «Πέντε συνταξιοδοτήσεις - μία πρόσληψη». Πέντε και στο χέρι (του Χάρου) δέκα και καρτέρει την επιμήκυνση, την επαναδιαπραγμάτευση και τις ελληνικές καλένδες.
14. «Πλαφόν χορήγησης φαρμάκων 1.500 ευρώ». Χίλια πεντακόσια λεπτά να ’ναι οι μέρες σας, καριόληδες.
15. «Εισιτήριο στα νοσοκομεία» - και να τα φάτε σε ασπιρίνες, καριόληδες (δις)...
16. «Μείωση ειδικών μισθολογίων 12%». Αριστα! Νηστικό αρκούδι δεν χορεύει, αλλά δικάζει. Δεν χορεύει, αλλά διδάσκει. Δεν χορεύει, αλλά φυλάει σκοπιά! Δεν τρώει, αλλά και δεν πεθαίνει - διότι ούτε η Ελλάδα πεθαίνει! Βιάζεται, ατιμάζεται, ξεφτιλίζεται, αλλά δεν πεθαίνει - ούτε οι γάιδαροι πια όταν δεν τρώνε, ψοφάνε! Πετάνε...
17. «Μείωση φοροαπαλλαγών». Κι αύξηση των φοροφυγάδων. Βγάζεις 30.000 ευρώ τον χρόνο; σου κόβουν τη φοροαπαλλαγή για το στεγαστικό. Βγάζεις 3.000.000 τον χρόνο (στο εξωτερικό μαύρα); σου πλένουν τα πόδια ιδιωτικώς και δημοσίως - έρχονται και στον χώρο σου άμα λάχει...
  Να σας παραθέσω και τα υπόλοιπα εφτά μέτρα δεν έχει νόημα, «εφτά πληγές του Φαραώ» είναι κι αυτά. Αλλωστε αυτά τα εφτά άλλα χίλια εφτά θα ακολουθήσουν,
«έχει δρόμο αυτή η ιστορία», μονόδρομο.
Ωσπου να σπάσει τα μούτρα της αυτή η πολιτική θα σπάει κεφάλια, θα κλείνει σπίτια και μαγαζιά, θα ληστεύει γέροντες και ασθενείς, θα λεηλατεί την Ελλάδα, θα στέλνει ραγιάδες τους νέους στα ξένα ή θα τους κρατά εδώ είλωτες, θα σκλαβώνει τους εργαζόμενους, θα απαξιώνει τους επιστήμονες,αυτή
η πολιτική με την υπογραφή (που δεν θα έβαζε) του κ. Σαμαρά, τη θερμή υποστήριξη του κ. Βενιζέλου και τη μυξοκακομοίρικη συμμετοχή του κ.Κουβέλη, δηώνει την Ελλάδα,
την προδίδει και την παραδίδει σφαχτάρι και λάφυρο στον Ξέρξη.
  ESPANIOLES LA COΝSTITUCION HA MUERTO, Ισπανοί το Σύνταγμα είναι νεκρό διαδήλωνε και διαδηλώνει ο ισπανικός λαός. Και το ελληνικό Σύνταγμα είναι το ίδιο νεκρό. Του έκοψε τον λαιμό ο Γιωργάκης φέρνοντας την Τρόικα, και το αποτελειώνει τώρα η
Τριανδρία των Ανδρεικέλων φέρνοντας σε ΕΝΑ άρθρο προς ψήφισιν απ’ τη Βουλή ένα νέο Πρωτόκολλο - όχι εκείνο του Λονδίνου το 1830 που αναγνώριζε την ανεξαρτησία του νέου ελληνικού κράτους, αλλά το Πρωτόκολλο του Βερολίνου, τώρα το 2012, που επιβάλλει την εκ νέου υποταγή της χώρας μας σε ξένους Δυνάστες.
  Η ξενοκρατία στην Ελλάδα είναι αδιάκοπη και αδιάπτωτη απ’ το 1831 έως σήμερα, είναι όμως η πρώτη φορά που, μετά τη ναζιστική Κατοχή του 1941-44, η χώρα καθίσταται εκ νέου Φόρου (δανείων) Υποτελής, με το αυτεξούσιόν της να έχει ανασταλεί και το Σύνταγμά της «να κοιμάται» (κι όχι «για μια μόνον ημέρα»).
Και για όσους κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν (διότι ντροπιάζει και καίει) τους πολιτικούς όρους που περιγράφουν ένα καθεστώς κατοχής, ας  χρησιμοποιήσουμε τους (προσφιλείς τους;) οικονομικούς όρους: Εχει γίνει η Ελλάδα
μια θυγατρική εταιρεία της μητρικής Μέρκελ Ζήμενς και Σία...
Αυτό...
========================================================

Κεραμιδόγατος
 ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012

Κ.ΒΑΞΕΒΑΝΗΣ:Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΣΤΙΤΣΙΟΣ ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΑΣ

Υπάρχουν τριών ειδών θρησκευόμενοι. Αυτοί οι οποίοι μέσα από τη θρησκεία προσπαθούν να απαντήσουν στο μεταφυσικό ερώτημα για το τι είναι ο άνθρωπος και πώς ήρθε στον κόσμο. Αυτοί οι οποίοι φοβούνται να αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεών τους και θέλουν έναν Θεό να παίρνει την ευθύνη και ενίοτε να τιμωρεί. Η τρίτη κατηγορία είναι οι απατεώνες. Είναι δύσκολο ανάμεσα στα δισεκατομμύρια των πιστών και τους χιλιάδες των Θεών (όλοι πραγματικοί σύμφωνα με τους πιστούς τους) να ανακαλύψεις ποιος ανήκει σε ποια κατηγορία.
Η πίστη εμπεριέχει τέτοια σχετικότητα, αλλά κυρίως μη λογική, που η υπεράσπισή της σε ένα κοινωνικό πεδίο και όχι προσωπικό, μπορεί να φέρει συγκρούσεις και την ίδια την αναίρεσή της. Όπως και να το κάνουμε, οι άνθρωποι δεν πρέπει να σφάζονται γιατί ο δικός τους Θεός είναι ο καλύτερος. Αν υπάρχει Θεός, δεν νομίζω πως χρειάζεται τέτοια βοήθεια.
Για τους χριστιανούς αυτής της χώρας, θεωρείται γελοίος ο Παράδεισος με μέλια και πιλάφια που υπόσχεται ο Μωάμεθ. Αλλά δεν είναι καθόλου γελοίο, πως μια Παρθένος μύρισε τον κρίνο, έφερε στον κόσμο τον Θεό και παρέμεινε Παρθένος αφού γέννησε ακόμη 5 παιδιά.
Πρέπει λοιπόν να αποφασίσουμε, αν η πίστη θα είναι ένα προσωπικό καταφύγιο ή η κόκα του λαού που λέει και ο Ουμπέρτο Έκο. Ένα τρόπος δηλαδή να αφηνιάζουμε και να αλληλοσπαρασσόμαστε.
Τα Δυτικά κράτη αιώνες πριν, έχουν λήξει αυτό το θέμα. Στα δικαστήρια της Ολλανδίας ή στα νοσοκομεία της Γερμανίας, δεν θα δεις θρησκευτικές εικόνες. Επίσης οι πολίτες δεν πληρώνουν την διάδοση της θρησκευτικής πίστης που είναι δουλειά των Εκκλησιών. Οι ιερείς δεν καθορίζουν τι θα γράφουν τα βιβλία του σχολείου. Εν ολίγοις το κράτος δεν είναι ο μάνατζερ της θρησκευτικής πίστης.
Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας, από τη μία παίρνει μέτρα που εξοντώνουν το λαό του (ναι αυτούς τους χριστιανούς) και από την άλλη σαν να εκφράζει την μέγιστη πολιτική αλήθεια θεωρεί βέβαιο πως θα σωθούμε “με τη βοήθεια της Παναγίας”. Ο Αντώνης Σαμαράς έχει ISO, πιστοποίηση της Παναγίας, δεν χωράει καμία αμφιβολία. Εξωραΐζει μια καταστροφική πολιτική ψάλλοντας «τη Υπερμάχω» . Δεν γνωρίζω σε ποια κατηγορία πιστών κατατάσσει τον εαυτό του, αλλά εμένα μου θυμίζει την τρίτη κατηγορία.
Αυτό το κράτος λοιπόν, που δεν κατάφερε ακόμη να αποδώσει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού στον Θεό, συνέλαβε έναν 27χρονο γιατί ήταν βλάσφημος απέναντι στη θρησκεία. Γιατί ειρωνευόταν τον Γέροντα Παίσιο. Ας αφήσουμε το γεγονός πως ο Παίσιος ούτε Άγιος είναι, ούτε τέτοια απόφαση έχει βγάλει η Εκκλησία. Είναι ένας από τους πολλούς εσχατολόγους που ο τρόμος των λόγων τους, κατάφερε να φοβίσει αρκετά ώστε να τους αντιμετωπίζουν με δέος. Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν πολλά ειδικά στην Αγιορείτικη κοινότητα. Άνθρωποι χωρίς καν θεολογική γνώση, που συνομιλούν με βατράχια, κυνηγιούνται από δαίμονες, ή βγάζουν χρησμούς που αργότερα κάποιοι θα κάνουν βιβλία και θα πλουτίσουν, αφού φροντίσουν για την κοσμική αγιοποίηση και όχι την θρησκευτική. Η μόδα της αγιοποίησης μετά τον Παίσιο, συμπεριέλαβε τον Ιωσήφ του Βατοπεδίου, έναν μοναχό με κατηγορίες παιδεραστίας που κοντεύει να γίνει η αρσενική Αγία Αθανασία, γιατί έχει εξακοντίσει τις πιο φοβερές ανοησίες, αρκετά ικανές να φοβίσουν τους ανθρώπους. Στη ζωή μας συμβαίνουν αρκετά κακά για να γίνουν προφήτες ,και αστρολόγοι και καφετζούδες και χαρτορίχτρες.
Ο κρατικός μηχανισμός, οι εισαγγελείς, η δίωξη ηλεκτρονικού Εγκλήματος κινητοποιήθηκαν (σε μια χώρα διαφθοράς και έλλειψης κινητοποίησης όλων αυτών) για να συλληφθεί ένας νεαρός (“Άγιος Παστίτσιος”) που σάρκαζε όλους όσοι θεωρούσαν πως το χώμα από τον τάφο του Παίσιου και η φωτογραφία του έκαναν θαύματα. Ο νεαρός ήταν ένας βλάσφημος που έπρεπε να καταδιωχθεί. Ευτυχώς όχι να ριχθεί στην πυρά (ακόμη).
Ποιος ορίζει την βλασφημία; Για έναν συγκροτημένο θεολόγο ας πούμε, βλάσφημοι είναι όλοι αυτοί που θεωρούν πως Άγιος είναι κάποιος που δεν έχει ανακηρυχθεί ως τέτοιος απ την Εκκλησία. Και όλοι αυτοί που έχουν εμπορευθεί το αμφιλεγόμενο έργο ενός μοναχού. Τι θα γίνει λοιπόν; Θα ορίσουν οι εισαγγελίες θεολόγους πραγματογνώμονες; Ή μήπως θα ζητήσουμε το know how από τον Αχμαντινετζάν;
Οι θρησκείες δεν απευθύνονται στη λογική. Γι” αυτό ακριβώς χρειάζεται η χρήση της λογικής για να μπορούν να υπάρχουν και να επιτελούν πνευματικό έργο, αντί να παράγουν μουλάδες. Ο καθένας έχει δικαίωμα να κρίνει και τις θρησκείες και τις απόψεις των άλλων. Και αυτοί με τη σειρά τους μπορούν να απαντούν. Αυτή είναι η λειτουργία της Δημοκρατίας. Αν ανάψουμε φωτιές για να καίγονται οι βλάσφημοι, τότε κάποιος μπορεί να ανάψει φωτιές και για μας, στο όνομα μιας άλλης βλασφημίας.
Όσο η κρίση βαθαίνει, οι Παΐσιοι, οι Βησαρίωνες (αυτός ντε που δεν έλιωνε αλλά έλιωσε), οι καφετζούδες και οι έμποροι ελπίδας θα παρέχουν την βολική αντικατάσταση της λογικής από το αόριστο μεταφυσικό. Είναι κατανοητό. Ακατανόητο είναι το κράτος ως έκφραση της Δημοκρατικής λειτουργίας, να αρχίσει να φτιάχνει φυλαχτά από τα σώβρακα του Βησαρίωνα, την ώρα που μας παίρνει τα σώβρακα.
========================================================
Κεραμιδόγατος
 ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)