ΣΤ.ΚΑΠΑΚΟΣ:ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ κ ΟΙ ΝΕΕΣ ΒΕΡΣΑΛΙΕΣ

Ένα από τα συνήθη λάθη των ανθρώπων είναι ότι εκλαμβάνουν τα όσα βιώνουν, ως σταθερά και απαράλλακτα, προορισμένα να διαρκέσουν. Συνήθως η κυριαρχία του εφήμερου οφείλεται όχι τόσο στην δυναμική του όσο στην ψευδαίσθηση ότι προορίζεται να διαρκέσει επί μακρόν. Στην πολιτική η ψευδαίσθηση αυτή της αιωνιότητας του εφήμερου παίρνει συχνά γιγαντιαίες διατάσεις, αν και η ιστορική πείρα δείχνει ότι όχι μόνο δεν προορίζεται να μακροημερεύσει, αλλά αντιθέτως εμπεριέχει αντιφάσεις, η εκδήλωση των οποίων ανοίγει συχνά τον ασκό του Αιόλου. "Μεγάλοι ηγέτες", όπως ο Κ. Καραμανλής ο νεότερος και ο Γ. Παπανδρέου επίσης ο νεότερος εμφανίστηκαν ως αδιαφιλονίκητοι, ενώ αποδείχθηκαν διάττοντες αστέρες περνώντας στη λήθη της Ιστορίας.

Συνήθως, όταν επικρατεί νηνεμία, οι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται την επερχόμενη τρικυμία, έλεγε ο Μακιαβέλι. Η γεωπολιτική του χάους, που ακολούθησε τη στρατηγική της ευημερίας στις δυτικές κοινωνίες μετά την κατάρρευση του (αν)ύπαρκτου σοσιαλισμού, μεταβάλλει τη σκέψη ακόμη και εκείνων, όπως ο Φουκουγιάμα, που προφήτευσαν το τέλος της Ιστορίας και βρέθηκαν μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα αντιμέτωποι με έναν "μαύρο κύκνο", δηλαδή με κάτι που δεν είχαν προβλέψει και φάνταζε ως αδιανόητο. Ακόμη και ο πολύς Φουκουγιάμα πέφτει από τα σύννεφα σήμερα γιατί αντί του τέλους της Ιστορίας βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα διάχυτο φαινόμενο παρακμής της μεσαίας τάξης. Το χάσμα πλουσίων και φτωχών διευρύνεται όχι μόνο μεταξύ των χωρών αλλά και στα σπλάχνα των ίδιων των μητροπόλεων, πλήττοντας την πολιτική νομιμοποίηση και την παραδοσιακή ισχύ της φιλελεύθερης δημοκρατίας.

Η μεσαία τάξη αποτελούσε επί χρόνια τη ραχοκοκκαλιά της πολιτικής νομιμοποίησης και σε συνδυασμό με την ανάπτυξη και την ευημερία προσέδιδε δυναμισμό, προνοητικότητα και προσαρμοστικότητα στο δυτικό μοντέλο οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης. Ο ευρωπαϊκός δρόμος ευημερίας λείανε τις υπερβολές του αμερικανικού μοντέλου, συνδυάζοντας το αξιοπρόσεκτο -παρά τις αντιφάσεις του- κοινωνικό μοντέλο με την πολιτική δημοκρατία και τη δυνατότητα κοινωνικής ανόδου.

Στον σημερινό κόσμο διευρύνονται αντί να αμβλύνονται οι ανισότητες, με αποτέλεσμα λίγοι να συσσωρεύουν πλούτο, ενώ οι πολλοί εξοστρακίζονται στο περιθώριο. Η εξαλλαγή αυτή είναι ακόμη πιο βίαιη στην Ελλάδα και στις άλλες μεσογειακές χώρες, αλλά όχι μόνο σε αυτές, παρά τις ιδιαίτερες αποχρώσεις τους. Η απάντηση που δίνουν οι ευρωπαϊκές ελίτ σε αυτή την κρίση, με προεξάρχοντες τους Σαρκοζί και Μέρκελ, είναι η ανασυγκρότηση του συστήματος μέσω της λιτότητας, της μείωσης του κόστους εργασίας, της περικοπής των δημοσίων δαπανών και της ελεύθερης αγοράς χωρίς περιορισμούς. Έτσι όμως, ακόμη κι αν δεν πέφτουν οι μισθοί με συμφωνία εργοδοτών-εργαζομένων, κατρακυλούν εξαιτίας της μαζικής ανεργίας. Τηρουμένων των αναλογιών, παρόμοια ήταν τα διλήμματα που είχαν να αντιμετωπίσουν οι ορθόδοξοι οικονομολόγοι από τη μία και ο Κέινς από την άλλη πριν και μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και το κραχ του '30.

Η τιμωρία της Γερμανίας από τους συμμάχους μετά τις Βερσαλίες έχει ορισμένες αναλογίες με την τιμωρία των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου μέσω της σκληρής λιτότητας και της έκρηξης της ανεργίας. ''Αν είναι να αρμέξουμε τη Γερμανία, τουλάχιστον ας μην την καταστρέψουμε" έλεγε προφητικά ο Κέινς διαχωρίζοντας τη θέση του από την πολιτική της σκληρής τιμωρίας που επέβαλαν οι σύμμαχοι, προλειαίνοντας το έδαφος για τον δεύτερο αιματηρό πόλεμο. Μαζί με την πολιτική της ήπιας τιμωρίας ο Κέινς πρότεινε και το ψαλίδισμα των χρεών μεταξύ των χωρών, προκειμένου να πάρει μπροστά η παγκόσμια οικονομία. Θέση επίκαιρη ακόμα περισσότερο σήμερα.

Όταν επικρατούν οι "ιέρακες", πάει περίπατο η στρατηγική της ευημερίας, το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο, ενώ διευρύνεται η διπλή κρίση, πολιτικής νομιμοποίησης και εκπροσώπησης. Οι συντελούμενες γεωπολιτικές ανακατατάξεις μετατοπίζουν προς Ανατολάς το κέντρο βάρους των οικονομικών εξελίξεων, προκαλώντας στην Ευρώπη ένα σύνδρομο της Κίνας. Επιχειρεί δηλαδή να βελτιώσει την οικονομία της μέσα από ένα σύστημα ανταγωνιστικότητας, πυλώνες του οποίου είναι οι χαμηλοί μισθοί, οι κοινωνικές ανισότητες, το οικολογικό κραχ και ο πολιτικός αυταρχισμός δεσποτικού τύπου, αντιλήψεις ανεφάρμοστες στις δυτικές κοινωνίες.

Η λιτότητα κινδυνεύει να αυτοαναιρεθεί από τη μείωση της εσωτερικής ζήτησης εξαιτίας της εργασιακής ανασφάλειας και της μείωσης των εισοδημάτων, ενώ διαβρώνει και τα φορολογικά έσοδα του κράτους, αποφάνθηκε ένας από τους “τρισκατάρατους” οίκους αξιολόγησης και σε αυτό στήριξε τη μαζική υποβάθμιση ευρωπαϊκών χωρών. Η Ευρώπη-τεφλόν, που προωθεί το δίδυμο Μερκοζί μέσω πολιτικών σοκ, λιτότητας, εσωτερικής υποτίμησης και μαζικής ανεργίας, υποσκάπτει τα θεμέλια του ίδιου του ευρωπαϊκού οικοδομήματος οδηγώντας την άλλοτε "Σκοτεινή Ήπειρο" σε νέες περιπέτειες γεωπολιτικής υποβάθμισης και εσωτερικών συγκρούσεων με απρόβλεπτο αποτέλεσμα.

Οι ευρωπαϊκές ελίτ θεωρούν σήμερα τον Κέινς εξτρεμιστή και δεν δέχονται κουβέντα για εναλλακτικές πολιτικές. Φαίνεται ότι για τις σημερινές ηγεσίες ισχύει η γαλλική παροιμία "Άδειο σακί όρθιο δεν στέκεται".
                          "ΑΥΓΗ"-22/1/2012
========================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)