Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Όταν οι άλλοι κάνουν παρέλαση σαν γατιά έξω από την πόρτα του γαλατά (ΔΝΤ),εμείς βγαίνουμε στα κεραμίδια.

Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2016

Ο ΦΙΝΤΕΛ ΚΑΣΤΡΟ ΥΨΩΣΕ ΤΟ ΑΝΑΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΓΙΓΑΝΤΕΣ, Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΓΟΝΑΤΙΣΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΝΑΝΟΥΣ

πηγή:
Στάθης

Οι καπετάνιοι και οι νταουλιέρηδες


Δεν ξέρω αν έχει πια οποιαδήποτε αξία να αναφέρεται κανείς στα δείγματα γραφής που δίνει καθημερινώς η κυβέρνηση της Αριστεράς που Γονάτισε. Και δεν εννοώ την υψηλή (τρομάρα μας) πολιτική- εκεί αποφασίζουν και διατάσσουν οι κ.κ. Σόιμπλε, Ρέγκλινγκ, Ντάισελμπλουμ - σήκω, κάτσε Τσακαλώτε, βήξε, ανάσανε μελλοθάνατε!.. Εννοώ την καθημερινή πολιτική. Και μάλιστα στο επίπεδο της διαμόρφωσης -εκτός από το επίπεδο ζωής- του κοινού αισθήματος περί το κυρίαρχο ήθος.

Αίφνης, ο κ. Μηλιός! Από «δήμαρχος» (που πήγαινε), βολεύτηκε «κλητήρας» (που έγινε). Ο κ. Σταθάκης. Όχι μόνον ευλογεί πλέον τις Σκουριές, αλλά πάει να επιτρέψει τη διεύρυνση των δραστηριοτήτων της επιχείρησης και σε άλλες περιοχές. Η κυρία Νοτοπούλου, το δεξί χέρι του Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη -τόσον καλοπληρωμένο χέρι όσον δέκα-δεκαπέντε κατακρεουργημένοι μισθοί. Ο ταλαντούχος κ.Παππάς. Είχε την πρωτοφανή επιφοίτηση και την καινοφανή ενόραση να διαπιστώσει ότι «η πολιτική δεν είναι τάβλι, είναι σκάκι». Ούτε ο Ερμής ο Τρισμέγιστος μπόρεσε ποτέ να σκεφθεί έναν τέτοιον θεόπνευστον ορισμό της πολιτικής. Αντιθέτως -βυθισμένος μέσα στην πλάνη του ο αιρετικός- πίστευε ότι η πολιτική είναι Παππατζιλίκι. «Εδώ ο παππάς, εκεί ο παππάς, ιδού το Ινστιτούτο της Φλωρεντίας». Ο κατάλογος δεν θα είχε τέλος, αλλά είναι πλέον βαρετός.

Ο κ. Μοσκοβισί ήρθε στην Ελλάδα για να ρίξει καρπαζιές και να μοιράσει τελεσίγραφα. Οι χαριτωμενιές που συνοδεύουν τα γραφόμενα για την παραμονή του εδώ είναι ανάλογης αξίας με τις αλά non paper αναλύσεις για το τέταρτο μνημόνιο Μητσοτάκη (αν δεν προλάβει να το εφαρμόσει ο Τσίπρας). 

Ο οποίος Τσίπρας, σε μιαν ακόμα απέλπιδα προσπάθεια «διαχείρισης των συμβόλων», σπεύδει στην Αβάνα να προσκυνήσει τον μεγάλο νεκρό. 
Αλήθεια, τι είδους τιμές θα αποδώσεις στον Φιντέλ αν αρχίσεις να του λες αυτά που κάνεις; 
Τι θα του πεις;
Ότι κόβεις τα επιδόματα των αναπήρων; 
Ότι στη βάρδιά σου πεινάνε τα παιδιά; 
Ότι πετάς μήνα παρά μήνα τους συνταξιούχους στον Καιάδα; 
Ότι ψάχνεις να βρεις τρόπο να πασάρεις τα κόκκινα δάνεια στα κοράκια;
Τι θα του πεις του Φιντέλ, Αλέξη;
Ότι δεν μπορούσες να κάνεις αλλιώς;
Ότι φτιάχνεις καζίνο στο Ελληνικό για να πιάσουν δουλειά γκρουπιέρηδες κάποιοι Συριζαίοι όταν πέσουν απ’ την εξουσία; 
Και πώς θα μιλήσεις στον μεγάλο νεκρό, Αλέξη; Με αμερικάνικη προφορά;


Ο Κάστρο ύψωσε το ανάστημά του απέναντι σε γίγαντες. Ο Τσίπρας γονάτισε, μπροστά σε νάνους. Ο Κάστρο απέκτησε το μπόι του λαού του. Ο Τσίπρας έβαλε το μπόι του λαού στο κρεβάτι του Προκρούστη.

Δεν ξέρω τι θα απογίνει η Κούβα σ’ αυτούς τους τρομερούς καιρούς. Ξέρω όμως ότι το Patria o Muerte των Κουβανών επαναστατών θα έχει την ίδια αξία στους αιώνες όπως το Ελευθερία ή Θάνατος των Ελλήνων επαναστατών. Στις καρδιές των καταπιεζόμενων, των απόκληρων και των αδύναμων σε όλον τον πλανήτη η φλόγα της ελευθερίας και της δικαιοσύνης δεν θα σβήσει ποτέ.

Ο Κάστρο πέθανε «σεμνά ενδεδυμένος την πίστη του» - τα κομμουνιστικά ιδανικά της ισότητας και της απελευθέρωσης. Όσο κι αν τα ιδανικά αυτά μπορεί να τραυματίσθηκαν στην Κούβα ή την ΕΣΣΔ, στην Κίνα ή το Βιετνάμ, δεν θα πάψουν ποτέ
να συσχετίζονται με το νόημα της ύπαρξής μας. Αν αυτό το νόημα έχει σχέση με το ωραίο, το αγαθό και την αρμονία στη συνύπαρξη, τότε οι άνθρωποι δεν θα ησυχάσουν ώσπου να απαλλαγούν από το άδικο. Και κάθε παραλογισμό, καθώς και αμοραλισμό που θα προσπαθεί να το δικαιολογήσει...
===================================================================================
Κεραμιδόγατος 
ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

1 σχόλιο:

  1. Σε αυτά που αναφέρεις για τον Αλέξη έχεις τα δίκια σου. Επίσης δικαιολογημένα αισθάνεσαι απογοητευμένος και οργισμένος. Δεν γράφεις όμως τίποτα για το διά ταύτα... Πολλή οργή -εύλογη, δίκαιη-, αλλά τι δέον γενέσθαι εδώ που βρισκόμαστε; Ο Κάστρο λες, και σωστά, ότι ύψωσε το ανάστημά του σε γίγαντες, ενώ οι δικοί μας εχθροί είναι νάνοι και ολίγιστοι. Θα μου επιτρέψεις, με όλο τον σεβασμό να διαφωνήσω.Εμείς έχουμε λιανοντούφεκα και αυτοί πυρηνικά. Ναι, έχουμε όλο το δίκιο με το μέρος μας, αλλά αυτός ο δόλιος συσχετισμός δυνάμεων... Και η εποχή είναι τελείως διαφορετική από τις δεκαετίες '60 & '70 - πώς να το κάνουμε; Υπήρχαν επαναστατικά κινήματα, άλλη μια υπερδύναμη, ισχυρά κομμουνιστικά κόμματα, καταλαβαίνεις... Χρειάζεται σχέδιο, ιδεολογικοπολιτική ηγεμονία και κάποιες συμμαχίες. Βλέπεις κάτι τέτοιο στον ορίζοντα; Παραδέξου δε ότι, αν δεν πήγαινε στην κηδεία, πάλι θα του τα 'σουρνες με παρόμοια επιχειρήματα.
    Με ειλικρινή σεβασμό,
    Πάνος Στ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή