Αυτό που συμβαίνει με την περίπτωση της κυβέρνησης Λ.
Παπαδήμου βασίζεται σ' ένα ελληνικό εφεύρημα εντός του πλαισίου της γνωστής
«ιδιαιτερότητας», που πονηρά και δόλια «δικαιολογεί» όλα τα άσχημα και ανώμαλα
που μπορεί να συμβαίνουν στη χώρα μας.
Πριν από 22 χρόνια, μια κυβέρνηση συμμαχίας μεταξύ Ν.Δ. και Αριστεράς
ανέλαβε να κυβερνήσει τη χώρα, με μοναδικό αντικείμενο δουλειάς την περιβόητη
«κάθαρση» -δηλαδή ανέλαβε να αφήσει τη χώρα ακυβέρνητη στη διάρκεια της θητείας
της, όπερ και εγένετο. Ετσι, το 1989-90, περίοδος ιστορικής αλλαγής του χάρτη
της μεταπολεμικής Ευρώπης, βρήκε την «ελληνική ιδιαιτερότητα» τρελή κι ανέμελη
να ασχολείται με το σκάνδαλο Κοσκωτά και με τη διοργάνωση εκλογικών μαχών. Τα
αποτελέσματα γνωστά σε όλους -άβουλοι θεατές των ευρωπαϊκών εξελίξεων, πολιτικές
ήττες από Τίρανα και Σκόπια, τα δημοσιονομικά στο «κόκκινο», εσωτερική πολιτική
κρίση διαρκείας. Σήμερα πάλι, έτος 2011, εμφανίστηκε μια κυβέρνηση «ειδικού σκοπού» η οποία χειρίζεται, λέει, μόνο τα της 6ης δόσης και τα «μέτρα» που ακολουθούν, σύμφωνα με τα ζητούμενα από τους δανειστές της χώρας. Κατά τα άλλα, η Ελλάδα δεν κυβερνάται -είναι στους πάντες φανερό αυτό, το παραδέχονται ακόμη και οι μετέχοντες στην 49μελή κυβέρνηση- και η πολιτική ηγεσία (τρόπος του λέγειν) παρακολουθεί χάσκοντας το δράμα που παίζεται στην Ε.Ε., προσευχόμενη να αποφύγει η ρημαγμένη χώρα μας την απόλυτη καταστροφή μέσα από κάποια «διόρθωση» των πραγμάτων που μπορεί να γίνει ενδεχομένως στο διαταραγμένο ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Αν, όμως αναλογισθεί κανείς ότι τούτη η «μεταβατική» τρικομματική κυβέρνηση κατασκευάστηκε για τη «σωτηρία» της πατρίδας κάτω από πρωτοφανείς, δραματικές οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, τότε βλέποντας ποιοι την αποτελούν, τι λένε και τι κάνουν, ανατριχιάζει και δίκαια φοβάται όχι μόνο τα χειρότερα, αλλά μια ολική εθνική κατάρρευση. Οπως συνέβη και με την περίπτωση του Γ.Α. Παπανδρέου, που το 2009 δεν κατάλαβε τίποτε ή κατάλαβε τα ανάποδα από αυτά που θα έπρεπε να καταλάβει, για να οδηγηθεί πολιτικά γυμνός την επόμενη χρονιά στον «ωραίο κόσμο» του ΔΝΤ, παρέα με μια ομάδα καταπληκτικών υπουργικών αστέρων, έτσι και το 2011, η κυβέρνηση Λ. Παπαδήμου πείθει τους πάντες ότι όλα τα «εξέχοντα» μέλη της δεν είναι σε θέση να καταλάβουν τι έχει συμβεί στην Ελλάδα και τι την περιμένει, ούτε και τι ακριβώς συμβαίνει στον κόσμο τούτη την ώρα, γι' αυτό και ασχολούνται πρωτίστως με το πολιτικό μέλλον τους (τρομάρα τους) και πολύ λιγότερο με τα «τρέχοντα». Ο μικρόκοσμός τους είναι πάνω από κάθε τι άλλο. Η συνταγή για ακυβερνησία είναι συνεπώς τέλεια.
Ειδικότερα τα «αστέρια» της κυβέρνησης «ειδικού σκοπού», τα ανήκοντα στο πολιτικά ασυνάρτητο ΠΑΣΟΚ, δαπανούν σήμερα όλη την ενέργειά τους στους δικούς τους σκοπούς: Είτε στο να εξασφαλίσουν επανεκλογή τους στις επόμενες εκλογές είτε να κερδίσουν μια καλή θέση εκκίνησης στην κούρσα για τη διαδοχή τού βαριά τραυματισμένου Γ. Παπανδρέου. Ετσι ρητορεύουν ακατάπαυστα, μακράν του πλήθους, σε ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς, εκτοξεύοντας προς πάσα κατεύθυνση «το μακρύ τους και το κοντό τους», χωρίς να διστάζουν μάλιστα να φτύσουν κατάμουτρα τον εαυτό τους και την κυβέρνηση της διετίας ΓΑΠ, προκειμένου να αποκαταστήσουν σχέσεις με την πάσχουσα «λαϊκή βάση» του ΠΑΣΟΚ. Εννοείται ότι ουδείς εξ αυτών των «μετανιωμένων» υποκριτών είναι σε θέση να συνειδητοποιήσει το «καραγκιοζιλίκι» που εκπέμπει η συμπεριφορά του. Η αγωνία τους μπροστά στο ενδεχόμενο απώλειας εξουσίας τούς «τρελαίνει» και ο μικροσκοπικός πολιτικός εγκέφαλός τους σκοτίζεται. Οι δημοσκοπήσεις καθώς και το γεγονός ότι κάθε δημόσια εμφάνισή τους προκαλεί εκδηλώσεις οργής και ξεσηκώνει γιουχαΐσματα, θα έπρεπε να τους έχουν πείσει ότι τα πράγματα είναι πολύ άσχημα γι' αυτούς, ότι τα καμώματά τους δεν περνούν «κάτω» και ότι η εκλογική καταστροφή τους δεν είναι πλέον μακριά. Κι όμως...
Στο μεταξύ, η κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας χειροτερεύει βεβαίως καθημερινά, αφού τα εισοδήματα εργαζομένων και συνταξιούχων δέχονται συντριπτικά κτυπήματα και κανένα έργο της «μεταβατικής» κυβέρνησης Λ. Παπαδήμου και καμία «δόση» δεν εμποδίζει τον καλπασμό της ύφεσης και της ανεργίας. Κι αυτό χειροτερεύει ακόμη περισσότερο τη θέση των «πριγκίπων» του ΠΑΣΟΚ, που μετέχοντας στην «ειδικού σκοπού» κυβέρνηση Λ. Παπαδήμου έχουν χάσει «τα αβγά και τα πασχάλια» και παραμιλούν. Ετσι, έστω και αυτά τα πολύ λίγα, τα ελάχιστα που θα ήταν δυνατόν να προκύψουν μέσα από κάποια δουλειά της «μεταβατικής» υπέρ των κοινωνικά ασθενέστερων, δεν παράγονται από κανέναν κυβερνητικό τομέα. Αλλά ακόμη και η «τρόικα» δεν βρίσκει δυο λόγια συμπάθειας για τους 49 ζαλισμένους μαχητές του «ειδικού σκοπού», τους οποίους αντιμετωπίζει μάλλον σαν ένα ιδιότυπο πολιτικό «ρεμπέτ ασκέρ». Καημένε κ. Παπαδήμο, καημένοι «δελφίνοι»...
==================================================================
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ
Κεραμιδόγατος
ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου