Η ΠΟΡΣΕ, ΤΑ ΕΙΚΟΝΟΣΤΑΣΙΑ, Η ΑΓΩΓΗ ΚΑΙ Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΑ

πηγή:

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΙΣΑΡΗΣ

'Όσο υστερεί ο άνθρωπος σε αγωγή και παιδεία τόσο πιο επικίνδυνος γίνεται

Δεν οδηγώ, αλλά είναι κάτι που έχω παρατηρήσει. Δεν υπάρχει κλειστή στροφή σε επαρχιακό δρόμο, ανά την επικράτεια, που να μην υπάρχει εικονοστάσι. Κατά κανόνα παλιό αλλά και πρόσφατο. Καθώς δεν έχω σχέση με το αντικείμενο, δεν ξέρω περί τίνος πρόκειται.

Αν δηλαδή αυτός που στούκαρε διεσώθη ή εξέπνευσε. Το ότι στούκαρε είναι βέβαιον. 

Τα εικονοστάσια δείχνουν το μέγεθος το μικρόνοου μέσου Έλληνα. Που δεν έχει συναίσθηση των πράξεών του και της συμπεριφοράς του. Η στατιστική μιλάει για πέντε νεκρούς και εξήντα τραυματίες από αυτοκινητικά δυστυχήματα σε καθημερινή βάση. Αριθμοί αδιανόητοι. Επειδή κάποιος μαλάκας πέρασε με κόκκινο. Επειδή κάποιος τριμάλακας οδηγούσε σουρωμένος. Επειδή κάποιος πήγε να στρίψει με χίλια, επειδή κάποιος άλλος πήγε να προσπεράσει χωρίς ορατότητα, επειδή, επειδή.

Αν είσαι γελοίο υποκείμενο θα βρεις χίλιους τρόπους για να το εκδηλώσεις. Κι αν στουκάρεις μόνος σου, μαζί με τα κορόιδα που σε εμπιστεύονται, κανένα πρόβλημα. Δικό σας ζήτημα. Η συζήτηση γίνεται όταν παίρνουν άλλους στον λαιμό τους. Όπως στην περίπτωση με την Πόρσε. Κι άλλο είναι να ακούς ή να διαβάζεις για θανατηφόρο τροχαίο κι άλλο να βλέπεις την Πόρσε να στουκάρει και τα δύο αυτοκίνητα να αναφλέγονται λες και είναι σκηνή σε κινηματογραφική ταινία.

Ο Αϊνστάιν είναι που είχε πει ότι «δύο πράγματα είναι άπειρα. Το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία». Και είχε δίκιο εκατό-μηδέν. Κι όσο υστερεί ο άνθρωπος σε αγωγή και παιδεία τόσο πιο επικίνδυνος γίνεται. Με τον Έλληνα, επειδή ακριβώς παίρνει μηδέν σε αγωγή και παιδεία, να είναι ολυμπιονίκης της μαλακίας. Σε όλα τα επίπεδα.

===================================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

ΣΥΡΙΖΑ: ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ "ΒΑΣΤΑΤΕ ΤΙΣ ΚΑΡΕΚΛΕΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ". "ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ" ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

πηγή:

Επιχείρηση: Βαστάτε τις καρέκλες σύντροφοι! – Οι απειλές του Τσίπρα για «παράδοση της έδρας» από τους διαφωνούντες και η πολιτική εξαπάτηση των αντίμετρων

Η κυβέρνηση θα τα ψηφίσει και ο ΣΥΡΙΖΑ θα τα ξορκίσει. Ο λόγος για τα μέτρα που θα προνομοθετήσει από τώρα για το 2019 η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ.

Άλλωστε, όπως ήδη έχουμε επισημάνει αρκετές φορές από το Newsbomb.gr είναι άλλο πράγμα το Μαξίμου και άλλο πράγμα ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο ένας ράβει κι άλλος ξηλώνει...

Η απόφαση για την προληπτική νομοθέτηση έχει κλειδώσει. Ο κ. Τσίπρας έχει δεσμευτεί έναντι των δανειστών και ήδη έχει ξεκινήσει το σχετικό μασάζ στο εσωτερικό των κοινοβουλευτικών ομάδων τόσο του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και των Ανεξαρτήτων Ελλήνων.

Όσοι πιστεύουν ότι από τους 153 της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας θα υπάρξουν ρήγματα, μάλλον πλανάται πλάνη...

Οι 153 είναι και πρόθυμοι και σίγουροι ότι χρειάζονται τις «καρέκλες» για τουλάχιστον 2 ακόμα έτη.

Η βουλευτική αποζημίωση είναι πολλή γλυκιά για να εγκαταλειφθεί.

Η μόνη εσωτερική αντιπολίτευση που όμως είναι τεχνητή είναι αυτή της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ.

Σε ανακοίνωσή της στις 14 Φεβρουαρίου του 2017, η Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρει για την τιμή των όπλων:

«Οφείλουμε να διατηρήσουμε τη δυνατότητα εναλλακτικής απάντησης, αριστερής διεξόδου απέναντι στην αντικοινωνική δεξιά πολιτική. Η παράλογη απαίτηση των δανειστών και ΔΝΤ για προνομοθέτηση, δεν είναι δυνατόν να γίνει αποδεκτή από την κυβέρνησή μας. Η κοινωνία δεν αντέχει άλλα μέτρα, έστω και αν αυτά θα ληφθούν τρία χρόνια μετά, και υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα έχουν πιαστεί τα πλεονάσματα».

Η πραγματικότητα είναι βεβαίως διαφορετική. Με πρόσχημα τα αντίμετρα, οι κυβερνητικοί βουλευτές θα αναφωνήσουν περήφανοι: «ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ».

Άλλωστε το έχουν κάνει και στο παρελθόν, χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία.

Γνωρίζουν επίσης, πως ούτως ή άλλως οι περισσότεροι είναι «τελειωμένοι» πολιτικά ήδη από την ψήφιση του 3ου μνημονίου, συνεπώς δεν έχουν να χάσουν περισσότερα με άλλη μια υπογραφή μέτρων.
Αντίθετα, αν δεν ψηφίσουν θα χάσουν τους μισθούς δυο ετών.

Η διαβεβαίωση που έχουν από το Μέγαρο Μαξίμου είναι ότι μετά την ψήφιση των μέτρων θα υπάρξει πολιτική σταθερότητα και θα απομακρυνθεί το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, γεγονός που όπως πιστεύουν θα τους δώσει το χρόνο να ανατρέψουν το εις βάρος τους κλίμα.

Η εντολή – απειλή που έχει στείλει ο Τσίπρας είναι ξεκάθαρη: «όποιος διαφωνήσει, φεύγει και παραδίδει την έδρα του».

Το βασικό επιχείρημα του Μαξίμου, αλλά και του ίδιου του κ. Τσίπρα, το οποίο είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα θέσει πάνω στο τραπέζι του πολιτικού μασάζ προς την κοινοβουλευτική του ομάδα είναι το ακόλουθο: «όταν πρέπει να εφαρμοστούν τα μέτρα εμείς δεν θα είμαστε στην κυβέρνηση... Το 2019 είναι πολύ μακριά!».

Παρόλα αυτά, είναι σχεδόν βέβαιο ότι η εσωκομματική αντιπολίτευση και ιδιαίτερα η ομάδα των 53 θα επιχειρήσει μέσω αλληλογραφίας (μέσω κάποιου κειμένου δηλαδή) να διαχωρίσει τη θέση της από την επιλογή της νομοθέτησης νέων μέτρων αν και θα τα δεχθεί.

Αυτό βεβαίως γίνεται για λόγους πολιτικών ισορροπιών που έχουν να κάνουν με την επόμενη μέρα στο ΣΥΡΙΖΑ.

Για όσους αντιλαμβάνονται η επόμενη μέρα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι η μέρα μετά τις επόμενες βουλευτικές εκλογές, όπου εκεί θα μετρηθούν οι μνημονιακές και οι αντιμνημονιακές ομάδες του κόμματος.

Εκεί θα γίνει η μεγάλη σφαγή!

===================================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

ROBOCOP: Ο "ΜΠΑΤΣΟΣ" ΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ

πηγή:

Άρης Χατζηστεφάνου

Robocop: ο «μπάτσος» του νεοφιλελευθερισμού

Όταν κυκλοφόρησε, πριν από 30 χρόνια, χαρακτηρίστηκε σαν ακόμη μια χολιγουντιανή φούσκα.

Φέτος, που ο αμερικανικός κινηματογράφος ζει στους απελπιστικά ξενέρωτους ρυθμούς τού «La La Land», το Robocop φαντάζει σαν ένα εγχειρίδιο μαρξιστικής ανάλυσης για τα δεινά που επιφέρει ο νεοφιλελευθερισμός.

“Οι καλές μπίζνες γίνονται όπου τις βρίσκεις”. Αντιπρόεδρος της OCP.

«Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να πραγματοποιήσεις μια κλοπή παρά μέσω της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας».

Η φράση θα μπορούσε κάλλιστα να αποδοθεί στον ΜακΧίθ, από την «Οπερα της Πεντάρας» του Μπέρτολτ Μπρεχτ.

Στην πραγματικότητα είναι ένα από τα δεκάδες «μηνύματα» που μπορεί να εντοπίσει ένας παρατηρητικός θεατής στην ταινία «Robocop», του Πολ Βερχόφεν, που φέτος κλείνει τα τριάντα της χρόνια.

Όπως εξηγούσε και ο πανεπιστημιακός Μίλο Σουίντλερ, αρκετά σημεία από το σενάριο της ταινίας μοιάζουν να έχουν βγει από τα κείμενα του Ντέιβιντ Χάρβεϊ και άλλων μαρξιστών που άσκησαν την πιο σκληρή κριτική στον νεοφιλελευθερισμό.

Η υπόθεση διεξάγεται στο μεταβιομηχανικό Ντιτρόιτ, το οποίο βυθίζεται στην εγκληματικότητα.

Λούμπεν στοιχεία του υποκόσμου, τα οποία ελέγχονται υπογείως από μεγαλοστελέχη επιχειρηματικών κολοσσών, λυμαίνονται τις γειτονιές που κάποτε φιλοξενούσαν τους βιομηχανικούς εργάτες.

Το αμερικανικό κράτος αλλά και οι τοπικοί άρχοντες έχουν ιδιωτικοποιήσει την αστυνόμευση, η οποία πέρασε στον έλεγχο ενός γιγαντιαίου ιδιωτικού ομίλου -του Omni Consumer Products (OCP).

Οι αστυνομικοί, οι οποίοι από δημόσιοι υπάλληλοι μετατράπηκαν σε αναλώσιμα στοιχεία της εταιρείας, επιχειρούν να συνδικαλιστούν απειλώντας την εταιρεία με απεργιακές κινητοποιήσεις.

Απέναντί τους όμως βρίσκουν τους πρώτους «μπάτσους ρομπότ» OCP, οι οποίοι είναι προγραμματισμένοι να προστατεύουν τα συμφέροντα της εταιρείας.

Η ιδιωτικοποιημένη αστυνομία μετατρέπεται σε ένα εργαλείο των βαρόνων του real estate, οι οποίοι ελέγχοντας ταυτόχρονα και τους εγκληματίες και τους διώκτες τους θέλουν να προχωρήσουν στο gentrification μεγάλων περιοχών του Ντιτρόιτ.

Οι συνοικίες όπου κάποτε ζούσαν οι εργάτες πρέπει να εκκενωθούν για να χτιστεί η Delta City -μια Disneyland του νεοφιλελευθερισμού στα πρότυπα του Ντουμπάι.

O Βερχόφεν καταφέρνει να «κρύψει» τη σκληρή κριτική του για το νεοφιλελεύθερο αμόκ του Ρόναλντ Ρέιγκαν σε μια ταινία δράσης και ωμής βίας, στην οποία οι πρωταγωνιστές είναι ταυτόχρονα θύτες αλλά και θύματα μιας πολυεθνικής εταιρείας.

Οι αστυνομικοί είναι την ίδια στιγμή όργανα επιβολής της νέας τάξης πραγμάτων, αλλά και απεργοί που απειλούν τα συμφέροντά της.

Και όλη η ιστορία διαδραματίζεται με φόντο τα εγκαταλειμμένα εργοστάσια του Ντιτρόιτ, που μαρτυρούν τη χρηματικοποίηση της αμερικανικής οικονομίας και την εγκατάλειψη ή τη μετεγκατάσταση της βιομηχανικής παραγωγής.

Η ταινία εξηγεί με υποδειγματικό τρόπο το φαινομενικά παράδοξο γεγονός ότι μια εταιρεία αναλαμβάνει τον έλεγχο μιας μη κερδοφόρας δραστηριότητας του Δημοσίου, όπως η αστυνόμευση.

Τα ίδια τα στελέχη τής OCP εξηγούν ότι «πάντα ποντάρουν σε αγορές που θεωρούνται μη κερδοφόρες όπως τα νοσοκομεία, οι φυλακές και η εξερεύνηση του Διαστήματος. Οι καλές μπίζνες γίνονται εκεί που τις βρίσκεις».

Όπως εξηγούσε δηλαδή και ο Ντέιβιντ Χάρβεϊ, «πρωταρχικός στόχος (του νεοφιλελευθερισμού) είναι να δημιουργήσει νέα πεδία συσσώρευσης κεφαλαίου σε τομείς που μέχρι πρότινος δεν ανήκαν στη σφαίρα της κερδοφορίας».

Το αποτέλεσμα είναι ότι ιδιωτικοποιώντας μια δημόσια υπηρεσία όπως η αστυνομία, η OCP επιχειρεί να μετατρέψει τον δημόσιο χώρο σε ιδιωτική περιουσία.

Στα 30 χρόνια που πέρασαν από την κυκλοφορία της ταινίας οι περισσότερες από τις «προφητείες» του Βερχόφεν επιβεβαιώθηκαν με τον χειρότερο τρόπο. Ιδιωτικές επιχειρήσεις, όπως η εταιρεία μισθοφόρων Blackwater, ανέλαβαν αρκετές φορές καθήκοντα αστυνόμευσης, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τη Νέα Ορλεάνη μετά το χτύπημα του τυφώνα Κατρίνα.

Το Ντιτρόιτ πλήρωσε παραδειγματικά το νεοφιλελεύθερο πείραμα με τη χρεοκοπία του, ενώ δεκάδες παρηκμασμένες περιοχές των αμερικανικών μεγαλουπόλεων γνώρισαν τον οδοστρωτήρα τού gentrification.

Τα φτωχότερα στρώματα αναγκάζονταν να παραδώσουν τις γειτονιές τους σε ορδές από χίπστερ καθώς δεν μπορούσαν πλέον να πληρώνουν τα δυσθεώρητα ενοίκια που δημιουργούσε η φούσκα της αγοράς ακινήτων.

Άλλες φορές η ζωή τους γινόταν απλώς αβίωτη μέσα σε θύλακες ακραίας εγκληματικότητας, τους οποίους οι κυβερνήτες των Πολιτειών και τα γραφεία του real estate μπορούσαν να ελέγχουν, να δημιουργούν ή να μετακινούν με τη βοήθεια της αστυνομίας.

Αυτό που ίσως δεν μπορούσε να προβλέψει ο Βερχόφεν και οι σεναριογράφοι του «Robocop» είναι ότι η πραγματικότητα δεν θα είχε το happy end μιας χολιγουντιανής παραγωγής.

Στην ταινία ο ρομποτο-μπάτσος έχει ανακτήσει τη μνήμη και τη συνείδησή του και αδειάζει το όπλο του στον απεχθή επιχειρηματία που κινεί τα νήματα μέσα στην OCP.

Στην πραγματική ζωή όμως ένας τέτοιος βαρόνος του real estate, που ενηλικιώθηκε επιχειρηματικά στη νεοφιλελεύθερη Αμερική του ρεϊγκανισμού, εξελέγη πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.

Οι ΗΠΑ ουσιαστικά ιδιωτικοποίησαν όχι μόνο την αστυνόμευση, αλλά ακόμη και την προεδρία της χώρας, προσφέροντας την εξουσία απευθείας στο ιδιωτικό κεφάλαιο χωρίς τις ενοχλητικές διαμεσολαβήσεις του πολιτικού κατεστημένου.

Ίσως γιατί οι ταξικοί πόλεμοι, που με τόση μαεστρία περιέγραψε ο Βερχόφεν, δεν κερδήθηκαν ποτέ από μοναχικούς Robocop.

===================================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ. "ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΜΑΣΚΕ ΠΑΡΤΥ;"

Από το facebook του

 Νίκου Μπογιόπουλου 

Κάθε χρόνο τα ίδια.
Φέτος είναι ο δεσπότης Αιτωλίας και Ακαρνανίας που εξέδωσε φετφά κατά του καρναβαλιού. 

Όπως είπε ο άγιος ποιμήν με τη συμμετοχή στις καρναβαλικές εκδηλώσεις δύναται να «οργισθεί ο Θεός». 

Εξ αυτού του λόγου ο άγιος αναθεματίζει και καλεί σε «σταυροφορία» με στόχο, όπως λέει, «να σταματήσουν αυτές οἱ ἄθλιες καρναβαλικές ἐκδηλώσεις».
Καθότι – όπως ευλόγως αναρωτιέται ο πάτερ – «τί θά πεῖ ΜΑΣΚΕ ΠΑΡΤΥ»; 

Μεγάλο το δίκιο σου δέσποτα. Ως εκ τούτου ενώνουμε κι εμείς τη φωνή μας ενάντια στα «μασκέ πάρτυ». Που σκανδαλίζουν την ψυχή των ανθρώπων.
Και αναρωτιόμαστε μαζί σου: «Τι θα πει μασκέ πάρτυ;» (η φωτό από το ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ):

===================================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΕΧΟΥΝ ΜΕΤΑΤΡΑΠΕΙ ΣΕ ΜΑΡΙΟΝΕΤΕΣ "ΜΙΑΣ ΧΡΗΣΗΣ" ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ

πηγή:

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛΑΚΑΣ

Αξιολόγηση: Μαστίγιο και ψευδαισθήσεις

Κάτω από το σύννεφο της προπαγάνδας που σηκώνουν αυτοί που πανηγυρίζουν γιατί  η αξιολόγηση κλείνει και οι άλλοι που καταγγέλλουν  ότι δεν κλείνει όσο γρήγορα θα έπρεπε  χάσκει το έρεβος της πραγματικότητας: Η χώρα, η οικονομία της, η κοινωνία της, το πολιτικό της σύστημα βρίσκεται δεμένο χειροπόδαρα να παρακολουθεί απλώς αυτούς που αποφασίζουν τα πως και τα γιατί.

Η κυβέρνηση μη έχοντας άλλη επιλογή αποδέχτηκε το σύνολο των απαιτήσεων των δανειστών με αντάλλαγμα να επιστρέψουν οι γραφειοκράτες (τεχνικά κλιμάκια) για να ορίσουν ποιος θα πληρώσει τι και πόσο (ψαλίδι σε συντάξεις, μείωση αφορολόγητου) τι θα ξεπουληθεί (ΔΕΗ). Και το κυριότερο: η κυβέρνηση δέχτηκε να νομοθετήσει μέτρα που θα ισχύσουν έτσι κι αλλιώς (ακόμα και αν η οικονομία παράγει πλεονάσματα οι εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να συνεισφέρουν επιπλέον των όσων ήδη καταβάλλουν) και πέρα από τον χρόνο του προβλεπόμενου βίου της. Θεσμοθετείται, με απλά λόγια, η οικονομική διακυβέρνηση από τους δανειστές ανεξάρτητα από το ποια θα είναι η κυβέρνηση στη χώρα…

Η  (αξιωματική) αντιπολίτευση κατηγορεί την κυβέρνηση όχι για την ουσία των όσων υιοθετεί και θα νομοθετήσει. Άλλωστε ο Μητσοτάκης έδωσε διαπιστευτήρια πρόσφατα στην Καγκελάριο και διαβεβαιώσεις ότι αυτός μπορεί να τα κάνει ακόμα καλύτερα.

Μόνο που –  κατά τα φαινόμενα– θα πρέπει να περιμένει μέχρι η παρούσα κυβερνητική πλειοψηφία να υλοποιήσει – νομοθετήσει όλες τις οδηγίες των δανειστών και να εξαντλήσει τις τελευταίες ρανίδες του πολιτικού της κεφαλαίου. Μέχρι τότε, θα έχουν ολοκληρωθεί οι πολιτικές διεργασίες στην Ευρώπη (εκλογές Ολλανδία, Γαλλία και κυρίως Γερμανία). Τότε, η νέα γερμανική κυβέρνηση θα εκτιμήσει την χρησιμότητα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και θα αποφασίσει αν είναι η ώρα της αντικατάστασής της. Μέχρι το τέλος του 2017 άλλωστε, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα έχει πιάσει το μέσο όρο του χρόνου επιβίωσης των  κυβερνήσεων στα χρόνια των μνημονίων…

Κυβέρνηση και (αξιωματική) αντιπολίτευση έχουν συνηθίσει το μαστίγιο που χρησιμοποιούν με δεξιοτεχνία οι δανειστές. Έχουν αποδεχτεί ότι τα πράγματα δε γίνονται διαφορετικά και ότι το μόνο τους καθήκον είναι η υλοποίηση των εντολών. Με το μαστίγιο να πίπτει ή να επικρέμεται τα κόμματα εξουσίας προσαρμόστηκαν να ζουν μέσα στις ψευδαισθήσεις τους τις οποίες  με όλη την ένταση της ισχύος τους προσπαθούν να διαχύσουν στην κοινωνία. Ο κοινός παρονομαστής των κομμάτων που -για λογαριασμό των δανειστών-  κυβερνούν και θα κυβερνήσουν είναι: η υποταγή. Αυτό είναι και το μήνυμα που εκπέμπουν στην κοινωνία.

Από εκεί και έπειτα οι μονομάχοι για την θέση του διαχειριστή των αποφάσεων των δανειστών, αυτοί δηλαδή που μάχονται για τις κυβερνητικές καρέκλες ζουν μέσα στις δικές τους ψευδαισθήσεις:

ΟΙ ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ότι αποδεχόμενοι τα πάντα θα εξαντλήσουν την τετραετία και θα τακτοποιήσουν σ αυτόν το χρόνο τις …δουλειές τους. Οι της ΝΔ ότι θα έχουν σύντομα την ευκαιρία τους για να κάνουν κι αυτοί το γιουρούσι στα ψίχουλα που πέφτουν κάτω από το τραπέζι στο μεγάλο φαγοπότι που συνεπάγεται η διάλυση της χώρας.

Προσηλωμένοι στο στόχο της διατήρησης ή της κατάληψης της καρέκλας οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις της χώρας αδιαφορούν για το γεγονός ότι έχουν μετατραπεί σε μαριονέτες εξυπηρέτησης των συμφερόντων των δανειστών και ως εκ τούτου «μιας χρήσης»…

===================================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

ΚΑΙ ΟΙ ΚΛΟΟΥΝ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΣΙΠΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΟΥΝ

πηγή:

Στάθης

Λυκόφως

Αν μας γδάρουν και βγάλουμε 3,5% πλεόνασμα («ματωμένο πλεόνασμα» το έλεγε οΤσίπρας), δεν θα χρειασθεί να ενεργοποιηθεί ο Κόφτης (αφού θα μας έχουν ήδη γδάρει). Άριστα!

Πάμε τώρα παρακάτω. Αν αντί για 3,5% πλεόνασμα μας ξεκοιλιάσουν τόσον πολύ, ώστε να βγάλουμε 5% πλεόνασμα, τότε το 1,5% θα μπορεί να αναδιανεμηθεί σε ανακουφιστικά αντίμετρα! Όπως, επί παραδείγματι, για λουλούδια στους τάφους των νεκρών.

Προσέτι: έχει ποτέ βγάλει λαός (στην κατάσταση που βρίσκεται ο ελληνικός) πλεόνασμα 5%;! Βεβαίως! Οι Κογκολέζοι στο Βελγικό Κονγκό, που όταν δεν έπιαναν τη νόρμα τους στην παραγωγή καουτσούκ, τα αφεντικά τους, οι Βέλγοι αποικιοκράτες, τους έκοβαν τα χέρια.

Είναι πλέον παράδοση σε αυτόν τον τόπο (κυβερνήσεις Σημίτη, Γ. Παπανδρέου, Σαμαρά, Τσίπρα) η επικοινωνιακή διαχείριση των καταστροφών. Η προσπάθεια να κερδηθεί η πρώτη εντύπωση. Έτσι κάθε φορά, στις όποιες διαπραγματεύσεις «νικάμε»! Τώρα, πώς γίνεται ύστερα από τόσες νίκες, αντί να έχουμε φθάσει στα Γαυγάμηλα, να μας έχουν φθάσει στα έσχατα, ανεξήγητο!

Το ψέμα είναι παγίδα!

Για να το υπερασπισθείς αρχίζουν οι σοφιστείες!

Υστέρα έρχεται η παρανοϊκή επίκληση των παραλογισμών. Και, τέλος, η ξεφτίλα!

Κι έτσι ο κ. Σπίρτζης ντύνεται εορτάζουσα πανήγυρις και άδει: «Σήμερα γιορτάζουμε την έξοδο από την κρίση»!!! Ενώ, πολύ πιο σοβαρός, ο κ.Δραγασάκης βρίσκεται ήδη στη «μεταλιτότητα»!! - έναν εξωτικό εξωπλανήτη που υπάρχει πολύ μακρύτερα απ’ όσον θα μπορέσει να φθάσει ποτέ η διαστημική υπηρεσία του κ. Παππά.

Αυτή η κατάρα του κυνηγιού της πρώτης εντύπωσης είναι Φάουσα και Χίμαιρα. Έτσι η (κάθε)κυβέρνηση κερδίζει μέρες και η Ελλάδα χάνει χρόνια. Όμως μέσα στον ορυμαγδό των ψευδών και τον κουρνιαχτό του αυτοδιασυρμού των αριστερών που γονάτισαν, την αλήθεια είπε για μιαν ακόμη φορά ο καταραμένος Σόιμπλε: «Το πρόβλημα δεν είναι το χρέος, είναι οι μεταρρυθμίσεις».

Βεβαίως! Διότι οι μεταρρυθμίσεις είναι εκείνες που σμιλεύουν το προτεκτοράτο. Το χρέος είναι απλώς το εργαλείο που μας «υποχρεώνει» σε αυτές τις μεταρρυθμίσεις. Και μεταρρυθμίσεις σημαίνουν μειωμένους μισθούς, πετσοκομμένες συντάξεις και εργασιακές εφεδρείες, ώστε να δουλεύει φθηνά το μαγαζί «Η Ωραία Ελλάς», παράγοντας μεγάλο πλούτο με μικρό κόστος για τους Δυνατούς. Εγχώριους και δανειστές. Και ο Τσίπρας πανηγυρίζει για το «ηθικό πλεονέκτημα» της μακροχρόνιας καταδίκης ενός λαού στη σκλαβιά.

Οι μεταρρυθμίσεις, αυτές ακριβώς,
 είναι η λιτότητα. Κι όσοι λένε «τέρμα με τη λιτότητα», «να ρίξουμε το βάρος μας στις μεταρρυθμίσεις», εννοούν ακριβώς το βάθεμα της λιτότητας. Η μεταλιτότητα του κ. Δραγασάκη δεν είναι τίποτε άλλο παρά λιτότητα και μετά τη λιτότητα.

Η λογική των πραγμάτων είναι οφθαλμοφανής: Η κρίση δανεισμού μετατράπηκε σε κρίση χρέους. Η κρίση χρέους (όσον πιο, κατά το ευκταίον των εμπρηστών, διαρκής) είναι εργαλείο για τη δημιουργία μιας νέας χώρας-προτεκτοράτου. Υπό τον νόμο των μνημονίων. Οι μεταρρυθμίσεις (δηλαδή η θεμελίωση της αέναης λιτότητας) καθιστούν το προτεκτοράτο φθηνό και λειτουργικό. Ώστε η ελαύνουσα ανάπτυξη να αποδίδει περισσότερον πλούτο με μικρότερο κόστος στους Δυνατούς-Δανειστές-Δυνάστες.

Και ο Τσίπρας τελεί θριάμβους!

Παλιά, στους ρωμαϊκούς θριάμβους, πάνω στο άρμα του θριαμβεύοντος στρατηγού η Σύγκλητος έβαζε έναν δούλο που του ψιθύριζε στο αυτί «θυμήσου, είσαι θνητός!». Σήμερα, στους ρωμαίικους θριάμβους, πάνω στο άρμα του κάθε φορά Δελαπατρίδη η Βάσκανος Τύχη βάζει έναν κλόουν που κραυγάζει στα αυτιά τού κατά φαντασίαν νικητή «μεγάλε, είσαι Τρισμέγιστος! Δικέ μου, τους πήρες και τα σώβρακα! Γκολτζή μου, παιχταρά μου, φά’ τους όλους!».

Από θρίαμβο σε θρίαμβο η Ελλάδα έφαγε το βόδι των μέτρων - με αλλεπάλληλες εκατόμβες θυμάτων. Τώρα πρέπει να φάει και την ουρά του βοδιού. Σφαγμένη όμως η χώρα από τόσα μέτρα, ξέπνοη υποχρεώνεται πια να καταπιεί και το τελευταίο κώνειο σταλιά-σταλιά.

Και οι κλόουν πανηγυρίζουν...!

===================================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)