Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Όταν οι άλλοι κάνουν παρέλαση σαν γατιά έξω από την πόρτα του γαλατά (ΔΝΤ),εμείς βγαίνουμε στα κεραμίδια.

Κυριακή 1 Μαΐου 2011

ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΗΛ : Ο ΛΑΙΚΟΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ-("ΑΥΤΟΣ, ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ, ΗΤΑΝ ΤΡΕΛΛΟΣ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΣΟΦΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ") κατά τον Γ.ΚΟΝΤΟ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΚΕΡΑΜΙΔΟΓΑΤΟΣ Ο ΜΑΝΤΟΥΜΑΝΤΑΔΟΡΟΣ 


Ο Θεόφιλος (Χατζημιχαήλ) είναι ο πιο γνωστός Έλληνας λαϊκός ζωγράφος. Κυρίαρχο στοιχείο του έργου του είναι η ελληνικότητά του και η εικονογράφηση της ελληνικής

λαϊκής παράδοσης και ιστορίας.
Γεννήθηκε περίπου το 1870 στη Βαρειά Μυτιλήνης. Ήταν το μεγαλύτερο από τα οκτώ παιδιά του Γαβριήλ και της Πηνελόπης Χατζημιχαήλ. Ο πατέρας του ήταν
 τσαγκάρης και η μητέρα του κόρη αγιογράφου.
Σε νεαρή ηλικία επέδειξε μέτριες σχολικές επιδόσεις αλλά και ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ζωγραφική, πάνω στην οποία απέκτησε βασικές γνώσεις δίπλα στον παππού του. Τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα, λόγω της ισχνής του κράσης, αλλά και της αριστεροχειρίας του. Ο αριστερόχειρας εκείνη την εποχή εθεωρείτο μειονεκτικό άτομο και προκαλούσε αρνητικά σχόλια στον περίγυρό του. Οι γονείς, αλλά και οι δάσκαλοί του προσπάθησαν με καταπιεστικό και συχνά βίαιο τρόπο να του αλλάξουν χέρι γραφής και να τον κάνουν δεξιόχειρα. Ο μικρός Θεόφιλος κλείστηκε στον κόσμο του και βρήκε αποκούμπι στη ζωγραφική.
Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ


Σε ηλικία περίπου δεκαοκτώ ετών ο Θεόφιλος δραπετεύει από τη Μυτιλήνη και φεύγει για τη Σμύρνη, την πόλη με τους χιλιάδες Έλληνες, που είναι το οικονομικό κέντρο της Μικράς Ασίας. Δουλεύει θυροφύλακας (''καβάσης'') στο ελληνικό προξενείο και παράλληλα ζωγραφίζει. Στη Σμύρνη, ο Θεόφιλος θα διαμορφώσει την εικαστική του γλώσσα και το βασικό του θεματολόγιο, από τον κόσμο της αρχαιότητας, του Βυζαντίου και της νεώτερης Ελλάδας. Τότε κάνει τη ζωγραφική επάγγελμά του.
Με το ξέσπασμα του Ελληνοτουρκικού πολέμου το 1897 φεύγει για την Ελλάδα, με την πρόθεση να καταταγεί



εθελοντής. Πριν προλάβει να γνωρίσει τα πεδία των μαχών, ο πόλεμος τερματίζεται. Αποφασίζει να μείνει στον Βόλο, πλούσιο αγροτικό και βιομηχανικό κέντρο στις αρχές του 20ου αιώνα. Ζει μέσα στη φτώχεια και ζωγραφίζει για ψίχουλα στους τοίχους μαγαζιών του Βόλου και του Πηλίου. Παράλληλα, διασκεδάζει τους κατοίκους και γίνεται αντικείμενο αστεϊσμών με το παράξενο φέρσιμο, αλλά και τις φορεσιές του. Από νέος ακόμη, ο Θεόφιλος υιοθετεί τη

φουστανέλα ως καθημερινό ένδυμα, ενώ τις Απόκριες του αρέσει να ντύνεται Μέγας Αλέξανδρος, με στολή δικής του επινοήσεως.
Τα οικονομικά του καλυτερεύουν κάπως, όταν ένας πλούσιος γαιοκτήμονας της Μαγνησίας, ο Γιάννης Κοντός, του αναθέτει το 1912 την τοιχογράφηση του σπιτιού του στην Ανακασιά. Ο Θεόφιλος ζωγραφίζει σκηνές από την Επανάσταση του '21, αρχαίους θεούς και τοπία. Σήμερα, η οικία Κοντού είναι το Μουσείο Θεόφιλου στον Βόλο.

Το 1927, μη μπορώντας να αντέξει ένα χοντρό αστείο που έγινε εις βάρος του,εγκαταλείπει τον Βόλο και επιστρέφει στη γενέτειρά του Μυτιλήνη. Λέγεται ότι κάποιος, για να διασκεδάσει τους θαμώνες ενός καφενείου, έριξε τον Θεόφιλο από μια σκάλα, όπου ήταν ανεβασμένος και ζωγράφιζε.
Στην Μυτιλήνη, παρά τις κοροϊδίες και τα πειράγματα

 του κόσμου, συνεχίζει να ζωγραφίζει, πραγματοποιώντας αρκετές τοιχογραφίες σε χωριά, έναντι ευτελούς αμοιβής, συνήθως για ένα πιάτο φαγητό και λίγο κρασί. Πολλά από τα έργα του αυτής της περιόδου έχουν χαθεί, είτε από φυσική φθορά είτε εξαιτίας καταστροφής τους από κατόχους τους.

Εν τω μεταξύ, ο ζωγράφος Γιώργος Γουναρόπουλος μιλά με ενθουσιασμό για το έργο του Θεόφιλου στον μυτιληνιό Στρατή Ελευθεριάδη σημαίνοντα τεχνοκριτικό στο Παρίσι με το γαλλικό όνομα Τεριάντ. Ο Ελευθεριάδης είναι ο άνθρωπος που επιβάλλει τον Θεόφιλο και θα τον κάνει γνωστό, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Του αγοράζει χρώματα, πινέλα και πανιά και αναθέτει στον πατέρα του να του στέλνει στο Παρίσι όσα έργα ζωγραφίζει. Τότε παρατηρείται και μία στροφή στη θεματολογία του Θεόφιλου. Τα ιστορικά και ηρωικά θέματα δίνουν τη θέση τους στα πιο οικεία, τα καθημερινά, τα κοντινά.
Μόλις άρχισε να του χαμογελά η τύχη, ο Θεόφιλος βρέθηκε νεκρός στο άθλιο καμαράκι του, στις 24 Μαρτίου 1934. Η νεκροψία έδειξε ανακοπή καρδιάς πιθανότατα από δηλητηρίαση.

Στις 20 Σεπτεμβρίου 1935 δημοσιεύεται συνέντευξη του Τεριάντ στην εφημερίδα «Αθηναϊκά Νέα», στην οποία χαρακτηρίζει τον Θόφιλο «μεγάλο έλληνα ζωγράφο». Ένα χρόνο αργότερα οργανώνεται έκθεσή του στο Παρίσι. Ο μεγάλος αρχιτέκτονας Λε Κορμπιζιέ γράφει σε άρθρο του για τον Θεόφιλο «...Είναι ζωγράφος γεννημένος από το ελληνικό τοπίο. Μέσω του Θεόφιλου, ιδού το τοπίο και οι άνθρωποι της Ελλάδας: κοκκινόχωμα, πευκότοπος και ελαιώνας, θάλασσα και βουνά των θεών, άνθρωποι που λούονται σε μια τολμηρά επικίνδυνη ηρεμία….». Ο Γιώργος Σεφέρης και ο Γιάννης Τσαρούχης εκφράζονται εγκωμιαστικά για την τέχνη του.

Στις 3 Ιουνίου 1961 ο Θεόφιλος περνά τις πύλες του Λούβρου για μία μεγάλη αναδρομική έκθεση. Σήμερα, έργα του υπάρχουν διάσπαρτα σε πολλά μουσεία (Βαρειάς στη Μυτιλήνη και Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης στην Αθήνα), καθώς και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

----------------------------------------------------------------------------------





ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΕΟΦΙΛΟΥ-ΒΑΡΕΙΑ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ


ΣΠΙΤΙ ΚΟΝΤΟΥ- ΑΝΑΚΑΣΙΑ-(ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΕΟΦΙΛΟΥ)


ΓΟΡΓΟΝΑ.
ΣΠΙΤΙ Δ.ΓΚΟΥΝΤΕΛΙΑ ΣΤΟ ΒΟΛΟ.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ


ΣΠΙΤΙ ΚΟΝΤΟΥ- ΑΝΑΚΑΣΙΑ-(ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΕΟΦΙΛΟΥ)


Ο Ερωτόκριτος και η Αρετούσα

ΤΟ ΜΑΖΟΜΑ ΤΩΝ ΕΛΑΙΩΝ ΕΝ ΜΥΤΙΛΗΝΗ-(1933)


Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΜΕ ΤΟ ΠΙΝΕΛΟ ΤΟΥ
ΓΙΑΝΝΗ ΤΣΑΡΟΥΧΗ


"Οι τρείς Καπεταναίοι Συμφιλιωθέντες" τοιχογραφία (1898) 




ΡΟΜΒΕΡΤΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΑ-(1899) 
ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ
ΚΑΡΑΜΠΑΣΙ ΠΗΛΙΟΥ


Ο Ήρως Αθανάσιος Διάκος το 1821


Η Ελλάς υποβασταζόμενη
από τον Ρήγα και τον Κοραή


Άρτεμις, η θεά του κυνηγιού




ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΓΡΙΒΑΣ(1911)
ΛΑΔΙ ΣΕ ΧΑΡΤΟΝΙ
Ο ΠΑΛΑΙΩΝ ΠΑΤΡΩΝ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΕΥΛΟΓΕΙ
ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
ΣΠΙΤΙ Γ.ΚΟΝΤΟΥ-ΑΝΑΚΑΣΙΑ ΒΟΛΟΥ
ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟΝ ΔΕΛΤΑΡΙΟ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΒΟΛΙΩΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΥ
ΣΤ.ΣΤΟΥΡΝΑΡΑ ΚΑΙ Η ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ
ΤΟΝ ΘΕΟΦΙΛΟ ΜΕ ΤΙΤΛΟ "Η ΓΕΦΥΡΑ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΣΑΣ"



-------------------------------------------------------------

"Η ΣΤΕΨΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΕΤΟΥΣΑ"
ΞΥΛΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΛΑΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ

ΚΑΙ Η ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗ ΑΠΟ
ΤΟΝ ΘΕΟΦΙΛΟ

"Η ΑΡΕΤΟΥΣΑ ΘΕΤΕΙ ΤΟΝ ΣΤΕΦΑΝΟΝ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΕΠΙ ΤΗΣ
ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ"-(1910)
ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΜΕ ΠΡΩΤΥΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΞΥΛΟΓΡΑΦΙΑ,
ΣΤΟ ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΟ-ΦΟΥΡΝΟ ΤΟΥ ΜΗΛΙΝΗ(ΠΡΩΗΝ ΒΕΛΕΝΤΖΑ)
ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΙΑ ΒΟΛΟΥ

------------------------------------------------------------



ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΟ-(1912)
ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ Γ.ΚΟΝΤΟΥ ΣΤΗΝ ΑΝΑΚΑΣΙΑ ΒΟΛΟΥ
ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΟ
ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ Γ.ΚΟΝΤΟΥ ΣΤΗΝ ΑΝΑΚΑΣΙΑ ΒΟΛΟΥ

ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΟΝΤΑ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΤΟΥ Γ.ΚΟΝΤΟΥ
ΣΤΗΝ ΑΝΑΚΑΣΙΑ ΒΟΛΟΥ
ΜΕ ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΟΥ


ΚΑΙ ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΟΝΤΑ
 ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΤΟΥ Γ.ΚΟΝΤΟΥ
ΣΤΗΝ ΑΝΑΚΑΣΙΑ ΒΟΛΟΥ ΜΕ
ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΟΥ



ΑΓΙΑΣΩΤΙΣΕΣ ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΡΙΝΗΝ


ΑΘΗΝΑ ΘΕΑ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ-ΑΡΤΕΜΙΣ ΘΕΑ ΤΟΥ ΚΥΝΗΓΙΟΥ



ΡΟΜΒΕΡΤΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΑ-(1899) 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ Ο ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ ΤΩΝ
ΕΛΛΗΝΟΡΩΜΑΙΩΝ ΕΞΕΡΧΕΤΑΙ ΑΤΡΟΜΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ
ΜΑΧΗΝ ΤΟ 1453 ΜΑΙΟΥ 29


ΝΕΟΣ ΤΥΠΟΣ ΧΩΡΙΚΟΥ
ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ-(1931)


Ο ΠΟΙΜΗΝ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
ΚΑΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΜΑΛΑΜΟΥ


Ο ΦΡΙΞΟΣ ΕΠΙ ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΟΥ ΚΡΙΟΥ
ΚΑΙ Η ΕΛΛΗ


Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΑΜΠΟΝ ΤΗΣ ΛΕΡΝΗΣ ΛΙΜΝΗΣ
ΣΥΝΑΘΡΟΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΝΙΚΗΤΑΣ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΛΗ-(1933)

ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ



Η ΘΕΑ ΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΔΗΜΗΤΡΑ


Ο Παύλος Μελάς

ΜΕΓΑ ΑΡΤΟΠΟΙΕΙΟΝ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
ΚΟΝΤΟΦΟΥΡΝΑΡΗ-(1933)




Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ
 ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ-(1899)


Η ΑΡΚΤΟΣ ΧΟΡΕΥΟΥΣΑ-(1933)

Το ηφαίστειο της Καντάνειας, (1932)


ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ





ΓΡΥΠΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ-1928






ΤΟ ΜΑΖΟΜΑ ΤΩΝ ΕΛΑΙΩΝ ΕΝ ΜΥΤΙΛΗΝΗ
-ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ-(1933)




ΟΡΓΙΩΔΗ ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΕΙΡΑ
ΕΥΔΟΞΙΑ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ


ΟΔΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ ΕΠΙ
ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΟ 1888
-ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ-








  


ΛΗΣΤΑΡΧΟΣ ΝΤΑΒΕΛΗΣ


ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ  ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ


ΚΥΝΗΓΙ




 Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΝΤΟΣ ΚΑΒΑΛΑΡΗΣ-(1912)

Ο Ισούς Χριστός Δέσμιος και στέφανον εξ ακανθών εις το Πρετώριον του Πιλάτου υβρύζεται υπό του Ιουδαίους και Φαραισέους» - «Ο Πέτρος υξετάζεται υπό τον δούλον του Πιλάτου». Έργον Θεοφίλου Γ. Χ΄΄Μιχαήλ 1932.

ΛΗΜΝΙΟΣ ΚΕΧΑΓΙΑΣ

 "Οι Νεόνυμφοι" 1919 

H εικόνα του Aγίου Eλευθερίου που βρέθηκε σε εικονοστάσι σπιτιού στις Mηλιές.
Στο πίσω μέρος της φέρει την υπογραφή του Θεόφιλου

ΑΓ.ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗ
ΜΗΛΙΕΣ ΠΗΛΙΟΥ-1897


ΜΑΡΚΟΣ ΜΠΟΤΣΑΡΗΣ


ΘΗΣΕΥΣ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
Ο ποιμήν Κουστίνας και η ωραία Διαμάντω
Σμύρνη Χαλκά Μπουνάρ και Παναγία η Μυρσινιώτισσα,
 Τουρκιστή Μυρσυνλή
Κυνήγι
Η Ανάστασις του Χριστού
Ι. Ν. Παναγίας
Μακρυνίτσα, Πήλιο

Παναγιά με βρέφος

Βημόθυρο στον Ι. Ν. Αγίας Μαρίνας
Μηλιές Πηλίου


Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος

"Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου", Έργο Θεόφιλου Χατζημιχαήλ
.
ΑΔΑΜ ΚΑΙ ΕΥΑ-(1930)

ΑΝΑΣΤΑΣΗ





Ο ΗΡΩΣ ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΓΙΑΤΑΓΑΝΑΣ


ΙΠΠΟΔΡΟΜΙΕΣ

ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΕΤΡΑΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ
ΠΟΙΜΗΝ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ


Η ΩΡΑΙΑ ΑΔΡΙΑΝΑ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ-(1930)

ΤΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΣΤΟ ΜΟΛΥΒΟ


ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΟΥ
 ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΓΕΡΑΣ ΛΕΣΒΟΥ

ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΟΥ
 ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΓΕΡΑΣ ΛΕΣΒΟΥ
ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΟΥ
 ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΓΕΡΑΣ ΛΕΣΒΟΥ

ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΟΥ
 ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΓΕΡΑΣ ΛΕΣΒΟΥ

ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΟΥ
 ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΓΕΡΑΣ ΛΕΣΒΟΥ
Η ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ ΧΑΛΚΙΔΟΣ

ΟΔΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ ΕΠΙ
ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΟ 1888-(1932)


ΕΛΛΗΝΙΣ ΧΟΡΕΥΤΡΙΑ ΜΕ ΝΤΕΦΙ
ΣΤΟ ΛΗΜΕΡΙ ΤΟΥ ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗ
Ο ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ

Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
ΤΕΡΙΑΝΤ-1930

ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ
ΕΚ ΤΗΣ  ΑΓΧΙΑΛΟΥ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ


ΟΘΩΝ ΚΑΙ ΑΜΑΛΙΑ-1932
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΜΠΟΤΣΑΡΗ-1932
Ο ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ Ε'-1928
ΕΧΩΜΕΝ ΓΙΑΟΥΡΤΙ ΚΑΙ ΓΑΛΑ ΦΡΕΣΚΟ
Ο ΜΩΛΟΣ ΤΗΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ-1933
Η ΚΡΕΒΑΤΗ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑΣΟ-1933
ΙΧΘΥΟΠΩΛΕΣ ΤΗΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ-1933
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΕΙΡΑΖΟΝΤΑ
ΤΟΝ ΑΛΗΤΗ-1930
ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙ - 1933

ΚΑΒΑΛΑΡΙΑ ΔΕΣΠΟΙΝΙΔΩΝ
 ΕΠΙ ΟΝΩΝ-1931


ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΠΑΤΡΙΣΟΝ
ΑΠΟ ΤΟ ΣΙΚΑΓΟ-1933

ΤΟ ΚΩΔΟΝΟΣΤΑΣΙΟΝ ΤΗΣ
ΑΓΙΑΣ ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΣΤΗ ΣΜΥΡΝΗ-1932

Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ-1932
ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ-1933
ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΟΥ ΛΙΜΑΝΙΟΥ
ΤΗΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ-1933
ΤΟ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΗΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ-1933
ΣΕΙΧ ΙΣΛΑΜΗΣ
ΕΠΙ ΣΟΥΛΤΑΝΟΥ ΧΑΜΙΤ-1930
Ο ΖΕΙΜΠΕΚΗΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ
 ΤΟΥ ΑΙΔΙΝΙΟΥ ΤΣΙΡΙΠΟΓΛΟΥ-1930

Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ
ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥ 1453-(1932)

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΖΑΛΟΓΓΟΥ-1929
Ο ΣΟΥΛΤΑΝΟΣ ΜΩΑΜΕΘ ΠΑΡΑΧΩΡΕΙ
ΤΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΣΤΟΝ
 ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΓΕΝΝΑΔΙΟ -1932

ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΣ
ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ-1928

ΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-1933
Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ
 ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ
ΟΙ ΑΒΥΣΣΙΝΟΙ
ΚΥΝΗΓΟΥΝ ΙΤΑΛΟ ΙΠΠΕΑ-1932
ΟΘΩΜΑΝΙΣ ΜΕ ΜΠΑΓΛΑΜΑ-1927
Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ
 ΩΣ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΤΖΑΜΙ-1932
ΖΕΙΜΠΕΚΙΔΕΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ
Η ΚΑΠΕΡΝΑΟΥΜ ΚΑΙ Η ΤΙΒΕΡΙΑΣ-1933
ΤΟ ΟΡΟΣ ΤΩΝ ΕΛΑΙΩΝ-1929

ΟΨΙΣ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ
ΑΠΟ ΤΟ ΟΡΟΣ ΤΩΝ ΕΛΑΙΩΝ-1933

ΟΙ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ ΚΑΙ Ο ΝΕΙΛΟΣ-1928
Ο ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΠΟΤΑΜΟΣ-1933
Η ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΓΙΑΦΦΑΣ-1933

Η ΝΕΚΡΑ ΘΑΛΑΣΣΑ-1926
Η ΠΡΟΣΟΨΙΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΑΦΟΥ-(1930)
Ο ΙΩΒ ΕΛΕΓΧΕΙ ΤΗΝ ΣΥΖΥΓΟ ΤΟΥ-(1930)
Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ-(1930)
Ο ΚΑΠΕΤΑΝ ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ-(1931)


Ο ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΓΙΑΤΑΓΑΝΑΣ-(1932)


ΜΕΓΑ ΤΟΥΡΚΙΚΟΝ ΕΞΟΧΙΚΟΝ
ΚΑΦΕΝΕΙΟΝ ΤΟΥ ΑΙΔΙΝΙΟΥ-(1933)
ΠΑΛΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ-(1932)
Ο ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΓΑΛΛΟΥ ΑΝΤΙΝΑΥΑΡΧΟΥ-(1932)
Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΜΕΓΑΡΩΝ ΣΕ
ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΣΤΑ ΜΕΓΑΡΑ-(1933)
Ο ΚΟΛΠΟΣ ΤΗΣ ΓΕΡΑΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ-(1932)
ΒΑΡΕΙΑ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ-(1931)
ΣΚΑΛΑ ΣΙΚΑΜΝΙΑΣ ΣΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗ-(1933)
ΤΑ ΛΟΥΤΡΑ ΤΗΣ ΘΕΡΜΗΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ-(1933)
Ο ΣΑΜΨΩΝ ΘΑΝΑΤΩΝΕΙ ΤΟΝ ΛΕΟΝΤΑ-(1932)
Ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΣΤΗΝ ΠΝΥΚΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙ ΤΑ
 ΕΞΟΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ-(1928)
ΒΑΚΧΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΟΙΝΟΥ-(1931)

ΙΑΣΩΝ ΚΑΙ ΜΗΔΕΙΑ-(1933)

Η ΘΥΣΙΑ ΤΗΣ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑΣ-(1933)
ΜΟΝΟΜΑΧΙΑ ΑΧΙΛΛΕΩΣ
ΚΑΙ ΕΚΤΟΡΟΣ-(1930)

Η ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΣΑΠΦΩ ΚΑΙ
Ο ΚΙΘΑΡΩΔΟΣ ΑΛΚΑΙΟΣ-(1932)

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ-(1929)
ΜΑΧΗ ΑΓΓΛΩΝ ΚΑΙ ΙΝΔΩΝ-(1931)
ΡΩΣΟΙΑΠΩΝΙΚΗ ΝΑΥΜΑΧΙΑ-(1930)
ΧΩΡΙΚΗ ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ-(1930)
ΖΕΥΓΟΣ ΧΩΡΙΚΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΒΟΛΟ-(1933)
ΚΟΥΛΟΥΡΤΖΗΣ ΕΞΩ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΣΜΥΡΝΗΣ-(1933)
ΟΘΩΜΑΝΙΔΕΣ ΤΗΣ ΝΙΚΟΜΗΔΕΙΑΣ-(1930)
ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ ΑΠΕΛΠΙΣΘΕΙΣΑ-(1932)
ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ-(1930)
ΑΛΒΑΝΟΙ ΧΟΡΕΥΤΕΣ-(1932)
ΚΥΝΗΓΟΙ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ-(1933)
ΨΑΡΑΔΕΣ ΠΙΑΝΟΥΝ ΨΑΡΙΑ
 ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΒΓΑΙΝΕΙ
ΤΟ ΧΑΒΙΑΡΙ ΤΟΥ ΑΣΤΡΑΧΑΝ-(1932)
ΔΥΟ ΠΑΛΑΙΣΤΕΣ ΣΤΗ ΣΜΥΡΝΗ-(1930)
Η ΤΡΙΚΥΜΙΑ-(1927)
ΙΤΑΛΙΚΟ ΤΟΠΙΟ-(1928)



















ΕΝ ΣΜΥΡΝΗ-ΤΟΥΡΚΙΚΟΝ ΠΕΤΑΛΩΤΗΡΙΟΝ


Η  ΑΓΙΑ ΠΟΛΙΣ-ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ





ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΘΗΣΕΙΟΝ









------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ο Γιάννης Τσαρούχης για τον Θεόφιλο


(Αγαθόν το εξομολογείσθαι)

Ο Θεόφιλος δεν είναι ο ζωγράφος που θα μας διασκεδάσει με την αφέλειά του και
την αθωότητά του ούτε ο χωρικός εις βάρος του οποίου θα γελάσουμε λιγάκι με
αγαθότητα προστατευτικά. Αν η καθ’ υπερβολή ιδεαλιστική εποχή μας -και ας λένε
μερικοί το αντίθετο- βρίσκει στον Θεόφιλο μερικά στοιχεία χωριάτικα και αφελή,
αυτά είναι πολύ λίγα, ιδίως σχετικά με τα στοιχεία της γνώσεως, της βαθύτερης
γνώσεως των πραγμάτων της ζωγραφικής.
Ο Θεόφιλος είναι ζωγράφος και μόνον ως τέτοιον πρέπει να τον πάρουμε. Όλη
του η σημασία έγκειται εις το εξής: ότι ξέρει να ζωγραφίζει και πολύ καλά μάλιστα. (…)
Εκείνο που στον Θεόφιλο φαίνεται για τους περισσότερους ως αμάθεια και αφέλεια,
κατά βάθος δεν είναι παρά μια άλλη αντίληψη της ζωγραφικής, ίσως μάλιστα η
σωστότερη. Μόνο άμα κριθεί μ’ αυτό το πνεύμα ο Θεόφιλος, δηλαδή ως ζωγράφος
που βλέπει την φύση ως χρώμα -και όχι με το μεταφυσικό τρόπο της Αναγεννήσεως,
η οποία είχε ανάγκη να κάνει αφαίρεση του πράγματος που λέγεται χρώμα στη φύση
και να δώσει στο αντικείμενο ένα φωτισμό τεχνητό εργαστηρίου με μελετημένες αντιθέσεις,
μ’ έναν τρόπο νέο που θυμίζει όμως γλυπτική, μόνο τότε μπορούμε να εκτιμήσουμε τις
πραγματικές του αρετές. Τότε θα δούμε ένα σοφό καλλιτέχνη και όχι τον αθώο και
διασκεδαστικό χωρικό. (…)
…Τη δουλειά του Θεόφιλου μπορούμε να τη χωρίσουμε σε τρεις μεγάλες περιόδους,
που ξεχωρίζουν αρκετά μεταξύ τους. Πρώτη είναι η περίοδος της Θεσσαλίας. Όπως
είπαμε και στην αρχή, τα έργα τα καμωμένα στη Θεσσαλία, αν εξαιρέσουμε τα πετυ-
χημένα κι αριστουργηματικά του, είναι τις περισσότερες φορές σφιγμένα, με μια τάση
για σχέδιο, που σπάνια φτάνει σ’ αποτέλεσμα, ενώ στο χρώμα έχουν μια περιορισμένη
κλίμακα που, εκτός από σπάνιες περιπτώσεις -έχω υπ’ όψη μου μερικά θαυμάσια έργα-
έχουν κάτι το σχεδιαστικό και συγχρόνως το σκληρό. Η εποχή της επανόδου του στη
Μυτιλήνη αποτελεί τη δεύτερη περίοδο της ζωγραφικής του. ένα είδος δισταγμού μαζί
κι επιμέλειας, που υπάρχει στα έργα του Βόλου, εξαφανίζεται εδώ για να δώσει τη θέση
του σε μια χρωματική ευφορία, με πλήθος σπάνιους τόνους, λεπτότατους μα και συγχρό-
νως γεμάτους ευδαιμονία. Τα έργα αυτά επιζητούν λιγότερο το σχέδιο, μα ίσως στο βάθος
να είναι πιο σχεδιασμένα. Το χρώμα τους φτάνει σε μια λάμψη που εκφράζει ευτυχία, ξενοι-
ασιά και, συγχρόνως, εκστασιακή αυτοσυγκέντρωση. Έχουν μιαν απίστευτη ποιότητα στην
ύλη τους, μια δυνατή συνείδηση των κανόνων του έργου τέχνης, με την ανατολίτικη και
βυζαντινή σημασία του όρου. Εκεί γύρω στην εποχή που θα συναντήσει τον Τeriade, ίσως
όμως και λίγα χρόνια πριν, η ζωγραφική του αλλάζει. Αυτή είναι η τρίτη περίοδός του. εδώ
τα εντυπωσιακά και πολύτιμα χρώματα αρχίζουν να υποχωρούν κάπως, για να δώσουν τη
θέση τους σε χρώματα πιο σωστά, πιο ζωγραφικά. Ό,τι ήθελε να κάνει στον Βόλο με το
επιμελημένο και σφιχτό σχέδιο, το καταφέρνει τώρα με τα δικά του μέσα: με το χρώμα. (…
)


------------------------------------------------------------------------------------------------------
Το μουσείο Θεόφιλου στη Μυτιλήνη "εγκαταλείφθηκε" απο τους τοπικούς "άρχοντες" (Δήμο Μυτιλήνης, Περιφέρεια) αλλά και απο το Υπουργέιο Πολιτισμού με αποτέλεσμα να καταστρέφονται οι πίνακες του Θεόφιλου. Έτσι τιμούν οι Νεοβάρβαροι τοπικοί καρεκλοκένταυροι Νεοέλληνες τον μεγάλο αυτόν ζωγράφο. Και στη Μυτιλήνη τα δυό κόμματα εξουσίας ανακυκλώνουν τις ίδιες μετριότητες σε διαφορετικές θέσεις. Είναι η γνωστή κατάρα του Νεοελληνικού επαρχιωτισμού. Να τους χαιρόμαστε.
                                    *****
 Είχα γράψει τότε στο τοπικό "ΕΜΠΡΟΣ":


ΔΗΜΟΣΙΕΣΗ 26/1/23011


ΓΡΑΦΕΙ: Ο ΚΕΡΑΜΙΔΟΓΑΤΟΣ Ο ΜΑΝΤΟΥΜΑΝΤΑΔΟΡΟΣ

 


Μας έγραψαν οι εφημερίδες, μας έκαναν θέμα τα δελτία

ειδήσεων και για μία ακόμα φορά σιχτιρίσαμε το μαύρο μας το χάλι. Επιτέλους έγινε πασίγνωστος ο Δήμος Μυτιλήνης στο Πανελλήνιο. Δικαιώθηκαν οι προσπάθειες όλων των δημάρχων να δείξουν έργο. Τι είναι ο καημένος ο Θεόφιλος μπροστά τους;  Ένα τίποτα. Αυτοί είναι «άρχοντες». Εμείς τους ξέρουμε, έχουμε παραγνωριστεί. Βαρεθήκαμε να τους  βλέπουμε σχεδόν καθημερινά σε φωτογραφίες στον τοπικό τύπο και σαν ομιλούσες κεφαλές στα κανάλια. Τώρα ήρθε η ώρα να τους μάθει και το πανελλήνιο. Είχαν ένα διαμάντι στα χέρια τους και το κατάντησαν σπασμένο γυαλί. Ένα από τα μέρη που θέλει κάποιος να επισκεφθεί όταν πατήσει το πόδι του στην Μυτιλήνη, είναι το Μουσείο του Θεόφιλου. Έχει ταυτιστεί ο Θεόφιλος με την Μυτιλήνη. Τι  νόμιζαν οι τοπικοί «άρχοντες», ότι όταν κάποιος επισκέπτεται το νησί έρχεται για αυτούς;. Σκασίλα του για το Δήμο και την Περιφέρεια. Δεν φταίνε αυτοί. Ο Τεριάντ  φταιει, που άφησε ένα  έργο ζωής να το διαχειριστούν δημοτικοί «άρχοντες» και διορισμένοι κομματικοί περιφερειάρχες. Δύο «κακά» σε ένα. Και διορισμένοι και κομματόσκυλα. Αλλά πάλι, πού να ήξερε καί αυτός πώς θα λειτουργούσε το Νεοελληνικό κράτος στην εποχή μας. Πολιτιστικά απέχουμε έτη φωτός από τους αρχαίους προγόνους μας .Πάρτε για παράδειγμα το κατ’ ευφημισμόν Υπουργείο Πολιτισμού. Μόνο με τον πολιτισμό δεν έχει σχέση. Είναι το πιο απαξιωμένο υπουργείο. Μέχρι και ο σημερινός μοναχός της Ραφήνας και πρώην πρωθυπουργός, υπουργός πολιτισμού ήταν. Ο πολιτισμός του πιτόγυρου. Μέσα από αυτό το υπουργείο γράφτηκε το έπος  Ζαχόπουλου. Το Υπουργείο Πολιτισμού  λειτουργεί  σαν τιμητικό ψυγείο. Κάτι σαν καραντίνα. Εκεί έβαλαν και τον Σαμαρά, όταν επανεκλέχθηκε βουλευτής με την Ν.Δ. Να μην ενοχλεί. Τι να κάνει και αυτός, δουλειά δεν είχε, διόρισε όλη την Καλαμάτα στο Μουσείο της Ακρόπολης. Πού να ήξερε ο Τεριάντ ότι  ο Δήμος, η  Περιφέρεια και το Υπουργείο Πολιτισμού είναι σαν το τρίγωνο των Βερμούδων. Το ένα εξαφανίζει καράβια, το άλλο εξαφανίζει ευθύνες. Τώρα ο ένας τα ρίχνει στον άλλο. Πήραν όλοι τους μια πολιτική κουρελού και τρέχουν να σκεπάσουν τις ευθύνες τους. Τρέχουν να τις γράψουν στο χιόνι. Αυτά συμβαίνουν στη σημερινή Μυτιλήνη, που ο Κόντογλου την αποκαλούσε Γενουβέζικη και Τουρκεμένη. Αν ζούσε, θα της πρόσθετε ένα  επί πλέον χαρακτηρισμό: Μετριοκρατούμενη.

=============================================================================
Κεραμιδόγατος 
ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου