ΚΕΡΑΜΙΔΟΓΑΤΟΣ: ΟΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΕΣ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ 13/4/2011

ΓΡΑΦΕΙ: Ο ΚΕΡΑΜΙΔΟΓΑΤΟΣ Ο ΜΑΝΤΟΥΜΑΝΤΑΔΟΡΟΣ

 Στο παρελθόν υπήρχε το λεγόμενο Ιμπέριουμ, δηλαδή η Αυτοκρατορική εξουσία που απορρέει από ένα και μόνο διοικητικό κέντρο και εκτείνεται σε μια τεράστια πολυεθνική έκταση. Σήμερα αυτοκράτορας δεν υπάρχει, καταργήθηκε και αντικαταστάθηκε από τις αυτοκρατορικές πολυεθνικές.
Μία από αυτές, την Goldman Sachs, το πιο λαμπρό αστέρι της Wall Street, προσέλαβε η ελληνική

κυβέρνηση έναντι αδράς αμοιβής σαν σύμβουλο, για να την συμβουλέψει πώς θα μακιγιάρει τα οικονομικά της, ώστε να εκπληρώσει το κύριο κριτήριο της συνθήκης του Μάαστριχτ, το 3% μάξιμουμ δημόσιο έλλειμμα που ήταν η βασική προϋπόθεση για την είσοδό μας στην Ευρωζώνη. Αργότερα, έχοντας γνώση όλων των οικονομικών στοιχείων της χώρας μας σαν σύμβουλος της, τα “αξιοποίησε” προς ίδιον όφελος ποντάροντας στην χρεοκοπία μας. Το σκηνικό της επερχόμενης χρεοκοπίας ολοκληρώθηκε με τον οίκο αξιολόγησης Moody’s, που κάλυψε την Goldman Sachs αξιολογώντας τότε με άριστα την Ελλάδα, επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά ότι οι εταιρίες

αξιολόγησης συνδέονται στενά και πολλές φορές οργανικά με τους χρηματοπιστωτικούς οίκους και οργανισμούς που συμμετέχουν στις αγοροπωλησίες του χρέους διαφόρων χωρών. Αφού στήθηκε το σκηνικό, άρχισε ένα όργιο φημών που προκάλεσαν την ασυδοσία της κερδοσκοπίας. Είναι πια γνωστός ο ρόλος της Goldman Sachs για τις πιέσεις που άσκησε να αυξηθούν τα ασφάλιστρα κινδύνου στην ευρωζώνη υπερμεγεθύνοντας τα δημοσιονομικά προβλήματα της Ελλάδας, της Ισπανίας και της Ιρλανδίας. Χρησιμοποίησε σαν μοχλό πίεσης τα λεγόμενα Credit Default Swaps (CDS), που αποτελούν ασφαλιστικά συμβόλαια απέναντι στον κίνδυνο μη πληρωμής των χρεών εκ μέρους μιας επιχείρησης ή ενός κράτους. Για την Ελλάδα, μέχρι να ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός στήριξης στον οποίο προσέφυγε η δική μας κυβέρνηση, ο βαθμός διακινδύνευσής μας στις αγορές CDS είχε εκτιναχθεί

από το 120 στο 700, πράγμα που σημαίνει πως κατά 60% η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της για αποπληρωμή των δανείων της στα επόμενα πέντε χρόνια. Εδώ να θυμίσουμε τον Τζον Πόλσον – καμία σχέση με τον Χένρι Πόλσον, παλιό αφεντικό της Goldman Sachs και πρώην υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ- ένα από τα Golden Boys και βασικό μέτοχο της Goldman Sachs, διαχειριστή ενός από τα πιο επιθετικά funds των ΗΠΑ, το Paulson Hedge Fund & Co, που είχε στοιχηματίσει την εποχή αυτή κατά του Ευρώ και υπέρ της Ελληνικής χρεοκοπίας. Με άλλα λόγια οι κυβερνήσεις της χώρας μας εμπιστεύθηκαν εταιρείες που έχουν αποκλειστικό σκοπό να πλουτίζουν τους μετόχους σαν να πρόκειται για κοινωφελή ιδρύματα, επιτρέποντας να εξαρτώνται οι ζωές μας από διευθύνοντες συμβούλους, μετόχους, οίκους αξιολόγησης, κερδοσκόπους και επενδυτές, που ούτε καν γνωρίζαμε. Εμπιστευθήκαμε ένα διεθνές καρτέλ εταιρειών που ελέγχουν τις διαδρομές του χρήματος, που βαθμολογούν εθνικές οικονομίες, που

ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία επιβάλλοντας μνημόνια, να ελέγχουν και τη ζωή μας. Συνηθίζεται αυτό στο σημερινό μας παγκοσμιοποιημένο σύστημα. Μια ανάλογη παραλλαγή όχι στον οικονομικό αλλά στον περιβαλλοντικό τομέα, είναι και η περίπτωση της Ιαπωνικής εταιρείας- ιδιοκτήτριας των πυρηνικών εργοστασίων στη Φουκουσίμα. Ο Ιάπωνας πρωθυπουργός κατηγόρησε την παραπάνω εταιρεία ότι δεν πρόβλεψε να πάρει έγκαιρα τα μέτρα

της για φυσικές καταστροφές και τώρα μαζί με την Ιαπωνία κινδυνεύει όλος ο κόσμος. Εδώ και αρκετό καιρό βλέπουμε τις μεγάλες πετρελαϊκές πολυεθνικές (Β.Ρ, Shell κ.ά) να καταστρέφουν το φυσικό περιβάλλον και κάποιες άλλες να θυσιάζουν τα δάση, να μολύνουν τα νερά και τον αέρα που αναπνέουμε. Όλοι οι άνθρωποι παντού στο κόσμο, ανεξαρτήτως φυλής και χρώματος είναι στο έλεος των πολυεθνικών εταιρειών. Δεν είναι δουλειά αυτών των εταιρειών να φροντίζουν το περιβάλλον. Δουλειά τους είναι να αποκομίζουν κέρδη και να πλουτίζουν τα στελέχη και τους μετόχους τους. Είναι φανερό ότι ο σημερινός κόσμος βιώνει μια καταστροφική αντίφαση, που έφτασε στα όριά της: Έχει εναποθέσει την ίδια του την ύπαρξή σε εταιρείες, που δεν ενδιαφέρονται για αυτήν αλλά μόνο για τα κέρδη τους.

ΥΓ:Ο Λαϊκισμός του ιανοπρόσωπου Πασόκ και του Μινχάουζεν Γιώργου είναι χειρότερος από αυτόν του

παλιού Πασόκ. Εκείνος τουλάχιστον ήταν λαϊκισμός στο όνομα των κοινωνικά ασθενέστερων, των μη προνομιούχων. Ο σημερινός παραπέμπει σε Ρωμαϊκή αρένα. Μόνο που τώρα δεν έχουμε άρτο και θεάματα αλλά μόνο θεάματα. Τον άρτο τον πήρε το ΔΝΤ.
Κεραμιδόγατος ο μαντουμανταδόρος (Β.Π)