Χαιρετίσματα λοιπόν στην …Εκκλησία!
πηγή:
ΞΕΝΟΦΩΝ Α. ΜΠΡΟΥΝΤΖAΚΗΣ
Τι άλλο θα καταπιούν ακόμα
αμάσητο;
Πόσο ανύπαρκτη και κάλπικη μπορεί να
αποδειχτεί η συνείδησή τους, όχι των κυβερνόντων που εισπράττουν μισθούς και
μεγαλεία τα οποία δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ούτε στα πιο ακραία
εξτρεμιστικά τους όνειρα, αλλά εκείνων που αντέχουν να τους στηρίζουν
…ιδεολογικά (εδώ γελάμε ή κλαίμε κατά βούληση)!
Αναρωτιέται κάθε στοιχειωδώς λογικός
άνθρωπος που έζησε όλο αυτό το παραμύθι της μεταπολιτευτικής μπούρδας του
«προοδευτικού ανανεωτικού χώρου», όλη αυτή την απόλυτη απάτη του αριστερού
λαϊκισμού, της αφόρητης αγραμματοσύνης, των βλαχομπαρόκ επαρχιώτικων συλλογικοτήτων,
για το ποια είναι επιτέλους τα ανεκτά όρια του κομματικού εξευτελισμού…
Ένα από τα θεμελιώδη αιτήματα της
Αριστεράς -και σωστά- ήταν ανέκαθεν ο διαχωρισμός Εκκλησίας - Κράτους. Στα
χρόνια της μεταπολίτευσης υπήρξαν συγκρούσεις και διάθεση να προχωρήσει η
κοινωνία σε μια βαθιά μεταρρυθμιστική τομή όπου η Εκκλησία επί τέλους θα
περιόριζε τις δραστηριότητες της στα ιερουργικά της καθήκοντα.
Να σημειώσουμε ότι τόσο ο Ανδρέας
Παπανδρέου το επιχείρησε με τον πολιτικό γάμο που επεκτάθηκε με την συντριπτική
αλλαγή του οικογενειακού διακαίου που υπήρξε ένα από τα προοδευτικότερα στην
Ευρώπη, όσο και ο Σημίτης που τόλμησε περισσότερο από κάθε άλλον, κυρίως με το
θέμα που είχε προκύψει με τις ταυτότητες. Τότε η πολιτεία επέδειξε
γενναιότητα, άντεξε απέναντι στα συλλαλητήρια με τα λάβαρα, υπερασπιζόμενη τον
κοσμικό χαρακτήρα του κράτους. Ταυτόχρονα, ούτε κι αυτές οι κυβερνήσεις
της Δεξιάς και της ακροδεξιάς (με τις οποίες τόσο πρόθυμα συνέπραξε και
συμπράττει σύμπασα η Αριστερά -για να μην ξεχνιόμαστε, σύντροφοι) που
συνδέονται οργανικά με το θρασύ μεσαιωνικό, αντεθνικό και αντιευρωπαϊκό
παπαδαριό που αντιλαμβάνεται την πολιτεία ως όμηρο, δεν άφησαν να
γελοιοποιηθούν τόσο σκληρά από τους ρασοφόρους. Κρατούσαν κάποια προσχήματα…
…Ώσπου ήρθε εκείνη η ιστορική μέρα,
που οι ήρωες της επανάστασης εισέβαλαν θριαμβικά στο Μάξιμου δίχως
γραβάτες. Ακολούθησαν γενναιόφρονες (δωρεάν, όπως το συνηθίζουν και
αποδείχτηκε) δηλώσεις γύρω από τον θρησκευτικό και πολιτικό όρκο και όλοι
αναμέναμε σε αυτό τον τομέα κάποιες περαιτέρω εξελίξεις …όχι εντυπωσιακά πράγματα.
Λίγο μετά, όταν ήρθε το πλήρωμα του
χρόνου για να κυβερνήσουν κι όχι να αραδιάζουν τις γνωστές μπούρδες, πήρε την
πρωτοβουλία των κινήσεων ο μέγας ριζοσπάστης και συγκυβερνήτης, Πάνος Καμμένος.
Η ΑΝΕΛοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ έγινε με διαδικασίες θαύματος!
Η ιταμή δημόσια δήλωση του Καμμένου
που ζητούσε από τον Αρχιεπίσκοπο ένα νεύμα για να ρίξει την κυβέρνηση, δεν
έτυχε της παραμικρής αντίδρασης των παλικαράδων αγωνιστών της Αριστεράς. Ποτέ
στο παρελθόν δεν υπήρξε τέτοια σιωπηρή αποδοχή ενός τόσο μεγάλου δημοσίου
πολιτικού εξευτελισμού. Οι αγωνιστές, τα αριστερά εξαπτέρυγα και οι πλατφόρμες
κατάπιαν την γλώσσα τους.
Η τελείως αντιθεσμική παρουσία
του ακροδεξιού Καμμένου (τον οποίο σήμερα πάλι προσπαθούν να
ξελασπώσουν από την βεβαιωμένη του εμπλοκή με βαρυποινίτες,
γελοιοποιώντας την πολιτική αντιπαράθεση και την κοινή λογική) στην συζήτηση
του πρωθυπουργού της χώρας με τον Αρχιεπίσκοπο σχετικά με το πρόβλημα που
ενέσκηψε με τον αρμόδιο τότε υπουργό Παιδείας κ Φίλη, γεγονός που έδινε την
εντύπωση ενός πρωθυπουργού-μαριονέτα, πέρασε επίσης ασχολίαστη. Ο Καμμένος σε
μια επίδειξη εμετικής θρησκευτικότητας, λιβάνιζε δουλικά τον Αρχιεπίσκοπο κι ο
αγράβατος ριζοσπάστης παρακολουθούσε χαμογελαστός…
Καμιά απολύτως αντίδραση δεν υπήρξε
στην πραξικοπηματική εκ μέρους της Εκκλησίας παρέμβαση στα της πολιτικής με την
πρωτοφανή εξευτελιστική εκπαραθύρωση του κυρίου Φίλη από το υπουργείο
παιδείας. Ούτε εδώ υπήρξε στοιχειώδης αντίδραση συμπαράστασης στον κ
Φίλη, τουλάχιστον από τους λαλίστατους παίδες εν καμίνω του κομματικού
σωλήνα. Εμείς οι Γερμανοτσολιάδες τον υπερασπιστήκαμε δημοσίως!
Τελικά, ο κύριος Φίλης μόνο που δεν
ζήτησε συγγνώμη από τον Αρχιεπίσκοπο ο οποίος τον επέπληξε – όχι ως πρόσωπο και
προσωπικότητα – αλλά ως αρμόδιο υπουργό Παιδείας ενός ευρωπαϊκού κοσμικού
κράτους!
Φαίνεται οι ριζοσπάστες ότι δεν είχαν
συνέλθει από την μέθη της εξουσίας. Η «αγία κοινωνία» τους έπεσε βαριά.
Και το δισκοπότηρο του
εξευτελισμού ξεχείλισε με την τελευταία παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου ο οποίος
περιφρονώντας το πολίτευμα και τους νόμους της πολιτείας αξίωσε και πέτυχε με
πρωτοφανή ευκολία και πρωθυπουργική ενθάρρυνση να συγγράφει η πολιτεία καθ’
υπαγόρευση της Εκκλησίας τα θρησκευτικά βιβλία.
Οι μεταρρυθμίσεις άρχισαν με διώξεις
εναντίον της αντιδραστικής και ψυχοφθόρας «Συννεφούλας» …!
ΥΓ . Να σημειώσουμε ότι οι παραπάνω
«μεταρρυθμίσεις» δεν υπαγορεύτηκαν από θεσμούς, Μέρκελ ή Σόιμπλε.
Ήταν ριζοσπαστικά αυθόρμητες!
===================================================================================