ΖΑΚ ΠΡΕΒΕΡ-ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΣΟΓΙΑ

====================================================================================

Κεραμιδόγατος

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

Η ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ ΣΕ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΤΩΣΗ

Εννέα στους δέκα πολίτες αξιώνουν να καταργηθεί ο ΕΝΦΙΑ. Τα συγκυβερνώντα κόμματα, στην πρώτη δημοσκόπηση του φθινοπώρου, βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση. Η κυβέρνηση Σαμαρά διανύει το τελευταίο φθινόπωρο της θητείας της. Θα προσπαθήσει να παίξει το χαρτί της "σκληρής διαπραγμάτευσης" με την τρόικα, αλλά ποιος θα την πιστέψει; Η κυβέρνηση υπάρχει ελέω τρόικας, χάρις στην εύνοια της Μέρκελ. Αυτή ήταν η δύναμή της επί δύο χρόνια, που τώρα έχει μετατραπεί σε μοιραία αδυναμία της. Κάθε θεατρική κίνηση "αντίστασης" επιταχύνει την πτώση της. Ο Σαμαράς είναι παγιδευμένος ανάμεσα στην πολιτική του που παράγει κοινωνικό πόνο και στη ρητορική του περί του "τέλους του Μνημονίου" που καθιστά τον ΣΥΡΙΖΑ περισσότερο φερέγγυο να διαχειριστεί τις όποιες "καλύτερες μέρες".

Δεν θα παραδώσει τα όπλα η κυβέρνηση. Ήδη στήνει σκηνικό... επικείμενης ανάπτυξης, με τον Σόιμπλε να συγχαίρει εαυτούς και αλλήλους για τις... επιτυχίες των Μνημονίων στη Νότια Ευρώπη. Μαύρο χιούμορ! Η συνεχώς αυξανόμενη φοροδοτική αδυναμία των πολιτών αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση έχει μπει ανεπιστρεπτί σε τροχιά σύγκρουσης με την κοινωνία.

Η δημοσκόπηση (της εταιρείας Palmos Analysis για λογαριασμό του TVXS, που δημοσιεύεται σε άλλη σελίδα) επιβεβαιώνει ότι το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών δεν ήταν μια παρένθεση. Αντιθέτως ενδυναμώνεται η δυναμική της δημοκρατικής ανατροπής. Οι πολιτικές εξελίξεις αντιστοιχούν ολοένα και περισσότερο προς τις κοινωνικές. Η κοινωνική παράγει πολιτική πόλωση. Και ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται ευκρινέστερα με δυναμική αυτοδυναμίας.

Η Ν.Δ., αν και παραμένει κατ' ουσίαν το μοναδικό κυβερνητικό κόμμα με λαϊκή αναφορά, φαίνεται να γλιστρά σε ολοένα και χαμηλότερα ποσοστά, που θυμίζουν την εκλογική επιρροή της τον Μάιο του 2012. Η Χ.Α. κατοχυρώνει την αυτόνομη πολιτική παρουσία της. Τα ενδιάμεσα κόμματα συμπιέζονται. Ιδιαίτερα μάλιστα ορισμένα, όπως το Ποτάμι, δίνουν την εντύπωση κόμματος μιας χρήσεως.

Η Ν.Δ. καταρρέει διότι συγκρούεται με τα παραδοσιακά ερείσματά της. Όλοι οι φορείς των μικρομεσαίων τάξεων τής έστειλαν τελεσίγραφο: να αλλάξει πολιτική, διαφορετικά να παραιτηθεί!

Η πραγματική οικονομία περνάει στο προσκήνιο. Ο καταναγκασμός της ανελέητης και αντικοινωνικής δημοσιονομικής προσαρμογής έχει κλείσει τον κύκλο της. Κανείς δεν πιστεύει ότι μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη, πόσω μάλλον βιώσιμη και διατηρήσιμη, με βάση τη μνημονιακή υποχρέωση για πρωτογενή ελλείμματα 4,5% του ΑΕΠ ετησίως και με εκμηδένιση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων. Κανείς δεν πιστεύει ότι η ανάπτυξη θα προέλθει από ενίσχυση της προσφοράς, από "ανταγωνιστικότητα της οικονομίας" πάνω σε κοινωνικά ερείπια.

Ολοένα και ευρύτερα συζητείται η εναλλακτική πρόταση, έξω από τη μέγγενη της λιτότητας, για την ενίσχυση της ζήτησης. Για να αποκτήσει το κράτος ρόλο "ύστατου εργοδότη", προκειμένου να υλοποιηθούν αποφασιστικές πολιτικές αντιμετώπισης της ανεργίας.

Μέσα σε αυτή την προοπτική, η αναγκαία κατά προτεραιότητα αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης αποκτά βάθος, η κοινωνική άμυνα εντάσσεται στην προοπτική τής "ανάπτυξης με εργασία". Μέσα σε αυτή την προοπτική, η κοινωνία μπορεί να αποκτήσει έμπνευση και ένα νέο κύμα λαϊκής συμμετοχής μπορεί να κατανικήσει την "εθνική κατάθλιψη", στην οποία έχουν ρίξει τη χώρα ο μνημονιακός αυταρχισμός και η μοιρολατρία.

Πηγή:Εφημερίδα "Αυγή"-31/8/2014

====================================================================================

Κεραμιδόγατος

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

ΜΥΤΙΛΗΝΗ, ΛΕΣΒΟΣ:ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΦΟΥΧΤΕΛ ΚΑΙ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟ

της Βασιλικής Σιούτη

από το 

Μαθήματα νεοφιλελευθερισμού σε Έλληνες φοιτητές με «καθηγητές» τον Χανς Φούχτελ και τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο! Και μάλιστα σε «Θερινή Ακαδημία» στη Λέσβο, ώστε τα σεμινάρια να συνδυάζονται με διακοπές.

----------------------------------------------------------------

Την ευθύνη της διοργάνωσης είχε ένα από τα γερμανικά πολιτικά ιδρύματα, που έχουν αναλάβει ενεργό ρόλο μετά την κρίση και τη γερμανική κηδεμονία, το νεοφιλελεύθερο Friedrich Naumann, σε συνεργασία με τη ΜΚΟ «Ιωάννης Καποδίστριας».

Το πρόγραμμα που είχε ως τίτλο «Βιώσιμη ανάπτυξη, Νησιωτικός χώρος και Οικονομική κρίση» πραγματοποιήθηκε το τρίτο δεκαήμερο του Ιουλίου και οι Γερμανοί βουλευτές που συμμετείχαν σε αυτό, έμειναν τόσο ευχαριστημένοι, που -όπως δήλωσαν- ανυπομονούν να έρθει η ώρα αυτοί οι νέοι να πάρουν την εξουσία. 

Από την ιστοσελίδα του γερμανικού ιδρύματος

Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που παρουσιάστηκαν τα μαθήματα αυτά από τους διοργανωτές του γερμανικού πολιτικού ιδρύματος στην ιστοσελίδα τους, σε άρθρο με τίτλο «Μαθαίνοντας από τους πολιτικούς» προβάλλοντας ιδιαιτέρως την παρουσία του γερμανού εντεταλμένου της καγκελαρίου Μέρκελ, Χανς Φούχτελ.

Στη «Θερινή Ακαδημία», όπως αναφέρουν, συμμετείχαν κι άλλοι γερμανοί πολιτικοί, πλην του Φούχτελ, όπως οι Katrin Albsteiger (CSU), Josef Rief (CDU) και MarkusTressel (Πράσινοι).

Ο βουλευτής μάλιστα του γερμανικού κυβερνητικού χριστιανοδημοκρατικού κόμματος CDU, μετά από συζήτηση με τους φοιτητές που συμμετείχαν, αναφώνησε -προφανώς ενθουσιασμένος- ότι μπορούν να ελπίζουν πως «η γενιά αυτή θα πάρει σύντομα τα ηνία στην Ελλάδα».

Αποκορύφωμα των σεμιναρίων, σύμφωνα με τους διοργανωτές ήταν η ομιλία (μαζί με workshop) του νεοφιλελεύθερου πολιτικού που χρειάστηκε να βγάλουν από τη ναφθαλίνη, του πρώην υπουργού της Ν.Δ, Ανδρέα Ανδριανόπουλου , με θέμα«Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες. Μια πρόταση ανάπτυξης για τις νησιωτικές περιοχές». Πρόκειται για ζώνες όπου στις επιχειρήσεις παρέχονται δωρεάν κτίρια, ηλεκτρικό και νερό , είναι απαλλαγμένες από φορολογία και μπορούν να βγάζουν τα κέρδη τους στο εξωτερικό. Το «αντάλλαγμα» είναι οι θέσεις εργασίας που προσφέρονται -σε συνθήκες και μισθούς όμως σύγχρονου σκλάβου. Τις «Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες» προπαγανδίζει το ΔΝΤ ως παράγοντα ανάπτυξης, αλλά οι μόνοι που κερδίζουν από αυτό είναι οι επιχειρηματίες. 

Στο workshop για τις «Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες» υπήρξαν και ρόλοι, με επιλεγμένα ελληνικά νησιά, στα οποία έπρεπε να επιβάλλουν το καθεστώς αυτό, σε ένα παιχνίδι «προσομοίωσης». Το «τεστ» δηλαδή, ήταν να πάρουν ένα ελληνικό νησί και να το μετατρέψουν σε «Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη» ξεπερνώντας τα «εμπόδια του κρατικού προστατευτισμού».

Έτσι ονειρεύονται κάποιοι την ανάπτυξη για την Ελλάδα. Και δεν κρύβουν ότι θέλουν να μετατρέψουν τα ελληνικά νησιά, αλλά και πολλές περιοχές της Ελλάδας, σε ζώνες όπου οι επιχειρηματίες θα έχουν μόνο δικαιώματα, δεν θα πληρώνουν φόρους, θα είναι ελεύθεροι να βγάζουν τα κέρδη τους έξω και θα τους παρέχονται τα πάντα δωρεάν από το κράτος, και οι κάτοικοι θα βρίσκουν εργασία, αλλά σε συνθήκες σκλαβιάς. Αν οι επιχειρηματίες μάλιστα είναι και Γερμανοί, μπορούμε να κατανοήσουμε και τον ενθουσιασμό των γερμανών βουλευτών, καθώς και την ανυπομονησία τους. Ίσως -και γιατί όχι;- να θέλουν να μετατρέψουν και όλη τη χώρα σε «αποκλειστική οικονομική ζώνη».

Η επίσκεψη του κ.Φούχτελ στο πρόγραμμα

Η πρόταση του Φιλελευθερισμού για την Ελλάδα της κρίσης

====================================================================================

Κεραμιδόγατος

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

ΤΟ ΤΖΑΜΠΑ ΘΕΛΕΙ ΦΤΩΧΕΙΑ κ Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΦΕΡΝΕΙ ΚΕΡΔΗ

Του Πέτρου Κατσάκου

Το ραδιόφωνο στο ταξί παίζει στη διαπασών. Ένας οικονομικός αναλυτής εξηγεί τα μπακαλίστικα μαθηματικά της κυβέρνησης με τον ΦΠΑ και το κύμα ακρίβειας που έρχεται να ισοφαρίσει τις «φοροελαφρύνσεις». Ο δημοσιογράφος τον διακόπτει για τα απαραίτητα διαφημιστικά μηνύματα των χορηγών.

Ο ΦΠΑ μπορεί να περιμένει για λίγο. Το κιτς ξεχύνεται με βία από τα ηχεία. Μια πρώην ντίβα της παραλιακής αναστατώνεται και ο φτηνός νταλκάς πλημμυρίζει την ασφάλτινη πίστα της Πατησίων. Το χέρι του οδηγού χτυπά μηχανικά στο τιμόνι συμπάσχοντας με την αναστατωμένη τραγουδίστρια. Το τραγούδι όμως ξάφνου ξεφεύγει από τα στιχουργικά κλισέ της νύχτας και η καψούρα πατάει φρένο. Ο νταλκάς μένει πίσω και τραγουδάει μόνη της η φτήνια. Αυτή που τρώει τον παρά, τις μέρες και ό,τι απόμεινε από τα σωθικά μας. Η αισθητική φτήνια δεν έχει τιμή.

Μοιράζεται τζάμπα σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις. Κάποτε της βγάζαμε κοροϊδευτικά τη γλώσσα και την προσπερνούσαμε. Τώρα τρέχουμε ασθμαίνοντας πίσω από την αληθινή φτήνια. Όσα προσπαθούσε να εξηγήσει από την Κολιάτσου ως το Πολυτεχνείο ο οικονομικός αναλυτής τα λέει η αοιδός με τρεις πενιές σε πενήντα μέτρα. «Έχω τρία παιδιά» λέει ο ταξιτζής. «Όλα του δημοτικού και σε λίγες ημέρες ανοίγουν τα σχολεία» συνεχίζει μουρμουρίζοντας για «τσάντες, τετράδια, μαρκαδόρους και ρούχα» λες και μιλάει στον μπροστινό οδηγό που ίσως άκουγε την ίδια διαφήμιση. Λες και κανείς δεν άκουγε τον οικονομικό αναλυτή που κάτι μουρμούριζε τόση ώρα για αύξηση του ΦΠΑ και μείωση φορολόγησης των επιχειρηματικών κερδών. Το κοντέρ του μυαλού έγραφε ταχύτητες σε ευρώ περιμένοντας ανυπόμονα να ανάψει το φανάρι. Στην τελευταία νότα το ταξί αλλάζει πορεία και στρίβει Φτήνιας και Ανάγκης γωνία.

Ένα πλαστικό πολυκατάστημα μας περιμένει. Χαμογελαστοί πωλητές των 250 ευρώ μάς υποδέχονται ανεμίζοντας πλαστικές σακούλες για να γεμίσουν τις καταναλωτικές μας έγνοιες. «Βλέπεις;» με ρωτά ο ταξιτζής, «υπάρχουν και χειρότερα από τα δικά μας». Το τζάμπα κοστίζει τελικά. Το τζάμπα για να πουληθεί θέλει φτώχεια. Και η φτώχεια φέρνει κέρδη. Και μάλιστα τζάμπα κέρδη.

Ο οικονομικός αναλυτής επέστρεψε στο μικρόφωνο αλλά κανείς δεν τον άκουγε πια...

Πηγή:Εφημερίδα "Αυγή"-27/8/2014

====================================================================================

Κεραμιδόγατος

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

Η ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΗ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΟΛΑΝΤ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Πηγή:Left.gr

Η ανταρσία των γάλλων υπουργών δεν αφήνει αμφιβολίες ότι η συναίνεση στη δρακόντεια λιτότητα της Μέρκελ έχει ραγίσει.

Η ραγδαία πτώση του γάλλου Προέδρου Φρανσουά Ολάντ, που επισφραγίζεται με την παραίτηση της κυβέρνησης Βαλς,  δεν αποτελεί έκπληξη. Όχι μόνο γιατί συνιστά το τελευταίο σύμπτωμα της ήδη γνωστής (και βαθιάς) κρίσης της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Ο βασικός λόγος που ουδείς εκπλήσσεται με τον Ολάντ, είναι το ότι το οι γάλλοι σοσιαλιστές Πρόεδροι έχουν διαπράξει πολλές φορές πολιτικές αυτοχειρίες με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

Από τον Γκι Μολέ έως τον Λιοέλ Ζοσπέν, οι γάλλοι σοσιαλιστές καταστράφηκαν πολιτικά  όταν επιχείρησαν να ασκήσουν δεξιές πολιτικές, ενώ είχαν εκλεγεί εκφράζοντας τις προσδοκίες του λαού της Αριστεράς. Μολονότι η γαλλική ιστορία δείχνει ότι ο πιο σίγουρος τρόπος για να καταρρεύσει μια σοσιαλιστική προεδρία, είναι να δημιουργήσει την αίσθηση ότι προδίδει τους αριστερούς ψηφοφόρους, οι γάλλοι σοσιαλιστές επαναλαμβάνουν ξανά και ξανά το ίδιο ολέθριο ολίσθημα, όντας δέσμιοι των επιταγών του MEDEF (του γαλλικού ΣΕΒ).

Αυτό που ίσως να εκπλήσσει είναι ο λόγος που κλυδωνίστηκε εκ νέο η προεδρία Ολάντ. Οι υπουργοί Μοντεμπούργκ, Φιλιπέτι και Αμόν καταφέρθηκαν με βαρείς χαρακτηρισμούς εναντίον της λιτότητας που έχει επιβληθεί στις χώρες της ευρωζώνης. Έτσι κι αλλιώς η διαφωνία τριών υπουργών με την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική είναι σημαντικό γεγονός. Ειδικά όμως ότι εμφανίζεται διαφωνών ίδιος ο υπουργός Οικονομίας, μετατρέπει το γεγονός σε ανοιχτή πολιτική κρίση της κυβέρνησης. Όταν τα πράγματα φτάνουν σε αυτό το οριακό σημείο, είτε πρέπει να αλλάξει η πολιτική είτε να αλλάξει η κυβέρνηση. Ο Ολάντ επέλεξε το δεύτερο, δίνοντας παράταση ζωής στη λιτότητα και συρρικνώνοντας δραματικά τον δικό του πολιτικό χρόνο.

Πάντοτε το τι συμβαίνει στη γαλλική πολιτική ζωή επηρεάζει άμεσα όλη την Ευρώπη. Γερμανία και Γαλλία συνιστούν σταθερά (και πολύ πριν την Ευρωπαϊκή Ένωση) το δίδυμο που δίνει το τόνο σε όλη την ήπειρο. Οι κλυδωνισμοί της προεδρία Ολάντ αφορούν ακόμα περισσότερο όλους τους Ευρωπαίους. Γιατί το σημείο της διαφωνίας στους κόλπους της γαλλικής κυβέρνησης άπτεται της οικονομικής πολιτικής σε όλη την ευρωζώνη. Ο Μοντεμπούργκ ζήτησε από τον γάλλο πρόεδρο να εναντιωθεί στη γερμανική εμμονή στη λιτότητα που εμποδίζει την ανάπτυξη στην Ευρώπη.

Η ανταρσία των γάλλων υπουργών δεν αφήνει αμφιβολίες ότι η συναίνεση στη δρακόντεια λιτότητα της Μέρκελ έχει ραγίσει. Πλέον δεν είναι οι συνήθεις ύποπτοι της ευρωπαϊκής Αριστεράς που ξιφουλκούν εναντίον της ιδεολογίας και της πρακτικής των μνημονίων, αλλά οι συστημικοί πολιτικοί του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Πολιτικοί που καταλαβαίνουν ότι η συνέχιση της λιτότητας εγγυάται από τη μια μεριά την παράταση της οικονομικής στασιμότητας, και από την άλλη, την κοινωνική συρρίκνωση των κομμάτων που αναφέρονται στους οικονομικά αδύναμους και την εφαρμόζουν –το ΠΑΣΟΚ είναι το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Η βίαιη αντίδραση του Ολάντ δείχνει βέβαια ότι απέχουμε ακόμα από το μετατραπεί η ρωγμή σε πραγματικό ρήγμα στο ευρωπαϊκό μπλοκ της λιτότητας. Θα χρειαστούν ακόμα πολύς αγώνας από «τους από κάτω» καθώς και κυβερνητικές ανατροπές –εδώ η Ελλάδα μπορεί να ανοίξει το δρόμο. Ωστόσο, θα πρέπει να εθελοτυφλεί κανείς για να μην καταλαβαίνει ότι αρχίζει να αλλάζει το πολιτικό κλίμα της γερασμένης μας ηπείρου. 

Εννοείται ότι η αλλαγή για την οποία αγωνιζόμαστε, δεν είναι βέβαιη. Είναι όμως εφικτή.

====================================================================================

Κεραμιδόγατος

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

ΡΕΚΒΙΕΜ-(ΓΙΑ ΤΟ ΚΚΕ)

ΠΗΓΗ:

NEFESTORAS

 http://nefestoras1.blogspot.gr

Χρειάζεται να κάνει κανείς αυτόν τον απολογισμό δημόσια. Το επιβάλλει η απουσία του.

Γιατί ένας συναισθηματικός βρόγχος, μας απαγορεύει να τον κάνουμε εν ονόματι των παλιών κοινών αγώνων, και μας εκβιάζει όλους ακατάπαυστα, λαό και αριστερά, να μην κακοκαρδίσουμε τους διπλανούς συντρόφους, αλλά να τους παρακαλάμε ευτελιζόμενοι δημόσια και ζωντανά στα κανάλια, μπας κι ευαρεστηθούν να ενωθούν στη κοινή προσπάθεια, οι Βελουχιώτηδες. Μόνο που οι καιροί άλλαξαν άρδην και θα τα βρουν σκούρα από τον κόσμο αυτή τη φορά. Τα πράγματα σαρώνουν κάθε αμφιβολία για αυτούς και γεννάνε την απαξία των πολιτών.

Το κκε λοιπόν, έκλεισε στις μέρες της μεγάλης μνημονιακής κρίσης τον πολιτικό του κύκλο, γιατί δεν μπόρεσε να παίξει τον ιστορικό του ρόλο. Να ενώσει την εργατική τάξη στη μεγάλη αυτή ευκαιρία. Αυτός είναι ο επαναστατικός του ρόλος. Όποτε σφίγγουν τα πράγματα, δεν μπορεί να τον παίξει. Κι έτσι εκφυλίστηκε κρατώντας τα επαναστατικά λόγια μόνο όπως όλοι, διατηρώντας τα καλά και τα συμφέροντα μαζί με τις τιμές και την ξεροκέφαλη δικαίωση του. Έμαθε στην κακομοιριά της ήττας και δεν μπορεί να απαλλαγεί από αυτήν. Το πολιτικό και κοινωνικό του κύτταρο μαζί με το φυσικό του ακόμα διαστρεβλώθηκαν, μακριά από την οδυνηρή πραγματικότητα, που όλο τάχα την αναφέρει χωρίς να κάνει το ενωτικό βήμα όμως. Αργοπεθαίνει  πλέον μίζερο και κακομοίρικο, ξένο σώμα από την κοινωνία που όλα τα βλέπει και όλα τα καταλαβαίνει. Είναι μόνο για γιαλαντζί συνδικαλιστικούς λεονταρισμούς, να θολώνει το τοπίο και να μπερδεύει συνειδήσεις, υποκαθιστώντας την πολιτική με τον περιορισμένο συνδικαλισμό. Χωρίς δηλαδή ελπίδα καμιά.


Η εργατική τάξη, αποχωρίστηκε προ πολλού από αυτή την αποτυχημένη πολιτική ιστορία, που φαίνεται καθαρά ότι έφτασε στο τέλος της ανεπιστρεπτί. Κουρασμένο από μια ανήκουστη ενοχική πορεία σαν τραγικό παραμύθι για μεγάλους, που προσπαθεί να κρύψει και να ξεγελάσει, γεμάτη πελώριες αντιφάσεις, σβήνει από τα αξεπέραστα σύνδρομά του, βουτηγμένο στην επιλεγμένη  ανθυπομετριότητα του, που του εξασφαλίζει μια τσιμεντένια ενότητα. Έτσι νομίζει τουλάχιστον γιατί δεν γνωρίζει τι το περιμένει.

Γιατί το πρωτεύον σε κάθε λαό αλλά και κάθε ατομικότητα, είναι να μην χάσει την πίστη του σε ένα όραμα και ένα λελογισμένο έστω στόχο, για  μια καλυτέρευση της ταξικής ζωής του, αρμονικά με κάποιες αρχές φυσικά, χωρίς να γίνει απατεώνας κι αυτός. Μετά την παταγώδη κατάρρευση της σοσιαλδημοκρατίας, με την αριστοτεχνική εξαπάτησή της και τον απύθμενο εκφυλισμό της, έμεινε ορφανός από πίστη και απροστάτευτος από τα αρπάγια του χρηματοπιστωτικού τραπεζικού συστήματος, να σπαρταράει τελείως αβοήθητος.

Ούτε την ύστατη αυτή στιγμή με το περιλάλητο δημοψήφισμα της ΔΕΗ για την ιδιωτικοποίηση της, δεν συμπαρατάχθηκε στις ελπίδες του κόσμου. Με μια φανερή μανία για τον Σύριζα, να αποτύχει πάση θυσία, να μην πετύχει μια όποια μικρή συσπείρωση επί πλέον, έστω σε αυτό το κίβδηλο κοινοβουλευτικό μαγειρειό της εκπροσώπησης, που τόσο ανάγκη την έχει η συγκυρία και όλα παίζονται στο χιλιοστό. Μπέρδευαν το πρωτεύον με το τριτεύον. Το κορυφαίο με το ασήμαντο.

Ένα μίσος που δεν κρύβεται πια. Γιατί το τυφλό μίσος είναι και αυτό μια ήττα καλά κρυμμένη πίσω από την ταξικότητα. Που βγάζει με το ινάτι τα μάτια της, χωρίς να βγάζει των άλλων όπως νομίζει.  Που δεν τα βάζει με τον εαυτό της, που αδυνατεί να κάνει την ηγετική  αυτοκριτική της στοιχειωδώς. Που οι προβοκάτορες δημοσιογράφοι των βραδινών δελτίων  τόχουν πάρει είδηση και τους κάνουν φανερά πλάκα: ποιον θεωρείται ποιο επικίνδυνο για την χώρα, την ΝΔ και το πασόκ ή τον Σύριζα; Γιατί Σύριζα πλέον σημαίνει κόσμος πολύς από πίσω, που αυτός την πληρώνει και μετατρέπεται σε εχθρό τους όταν τους ακούει. Αυτό δεν κατάλαβαν. Αυτή είναι  αλήθεια των κοινωνικών πραγμάτων

Έγινε δε εμφανές αυτό σήμερα, στον κάθε συμπολίτη μας που του φαίνεται ακατανόητο αυτό που συμβαίνει και ασφυκτιά στο κοινό μας αδιέξοδό. Το ζήσαμε ολόγυμνο όπως είναι τα μνημονιακά χρόνια, χωρίς τον καλοστημένο μύθο του, που επιμελημένα καλαφατίζει διαρκώς. Όλα ήταν μια μακρόχρονη μεθοδευμένη προπαγάνδα, που αρχίζει από πολύ παλιά, από την εποχή της μεγάλης ήττας..

Είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει, δεν προσφέρει πια τίποτα σε αυτόν τον λαό που ακατάπαυστα  ρημάζεται, παρά μια ακατανόητη διαρκή άρνηση στην άλλη αριστερά, φοβούμενο μόνο την απώλεια της καρέκλας. Αυτά λέει ο κόσμος υπερπλειοψηφικά και ρωτήστε τον.  Και αυτή είναι η αλήθεια που ξέρει και ο ίδιος ο λαός της αριστεράς, αλλά δεν ξέρουν και δεν ενστερνίζονται ακόμη τουλάχιστον οι ηγετικές ομάδες της αριστεράς. Κάποτε, σύντομα κιόλας, θα λυθεί και αυτό δραματικά πάλι, λες και είναι η μοίρα αυτού του τόπου να συμβαίνουν όλα καθυστερημένα και τραγικά, χάνοντας τα τραίνα το ένα μετά το άλλο.

Αντίθετα μιλάει ανεπίσημα τώρα πια μέσα από τα μέλη του, για μια θρησκευτικού τύπου αναμονή σε αυτόν τον κόσμο των ζωντανών, σε ατέλειωτο χρόνο αιώνων προετοιμασίας, ακριβώς αυτό που λέγεται μεσσιανισμός, πασπαλισμένο με πολιτικό λόγο, να μην καταλαβαίνεται και να μην φαίνεται η κατάστασή του. Τορπιλίζει τις προσπάθειες του λαού και τον αποκαρδιώνει από κάθε ελπίδα επίτηδες και συστηματικά και στη συνέχεια ζητάει ψηφοφόρους. Μια τρέλα κι αυτή από τα Αριστερά. Είναι μια πλήρης άρνηση διαρκώς, μπροστά στην τηλεόραση πρωί και βράδυ. Χωρίς εμένα το χάος λέει. Φαινόμενο ενός επερχόμενου τέλους.

Απεναντίας, δεν έχει καταλάβει κανείς καλά, αν του φταίει περισσότερο  η ΝΔ ή ο Σύριζα. Μα κανείς. Ποιόν μισεί ταξικά περισσότερο από τους δυό. Την δε γλώσσα του δεν την καταλαβαίνει κανείς πτυχιούχος ή αγράμματος συμπολίτης. Τόσο ξύλινη στα τελευταία του είναι, ωσάν να είναι ξένη. Και δεν παραδειγματίζεται καν από το θαύμα των σοφών γλωσσών του κόσμου παγκόσμια, που ανανεώνονται αδιάκοπα και ξέρουν περισσότερα από τις ιδεολογίες και από το κκε. Αυτά, γιατί θα ξανασυναντηθούμε σύντομα με τις απόψεις μας, με μια κουκουόπληκτη ομάδα μέσα στον Σύριζα και εκτός, που πιστεύει ακόμα σε μια νεκρανάσταση νεκρών, όταν ο κόσμος γελάει με την περίπτωση του κόμματος, όταν δεν βρίζει οργισμένος.

Κανονικά, για να μην παίζουμε και να μην υποτιμάμαι το λαό και τα ίδια τα μέλη και τους ψηφοφόρους του, έπρεπε όλη η ηγεσία χωρίς εξαίρεση στην κ.ε, το πολιτικό γραφείο και φυσικά τον αρχηγό Ζαχαριάδη, να παραιτηθούν σύσσωμοι το φλεβάρη του1945 και να επανιδρυθεί το κόμμα, ως νέο κκε. Ή αυτοκαταργείσαι βροντερά να σε ακούσει αυτός ο ανταρτολαός απ άκρη σ άκρη γιαυτό που του έκανες, ή τουλάχιστον επανιδρύεσαι. Έτσι γίνεται κανονικά αν δεν σε νοιάζει να χάσεις την εξουσία. Αυτή είναι η πρακτική και η κοινή δημοκρατική λογική παγκόσμια. Για να μην τους ακολουθεί το στίγμα της ιστορίας. Κάτι που η αφροσύνη της αριστερής εξουσίας δεν τους επέτρεψε. Ο τίτλος του κκε ως επαναστατικό κόμμα, χρειαζόταν τότε εξόφθαλμα επανίδρυση. Η έξαλλη φράση του Μάο Τσε Τουνκγ : πρώτη φορά βλέπω νικηφόρα επανάσταση να καταθέτει τα όπλα, έπρεπε να ήταν το τέλος μιας  φαρσοκωμωδίας αρπαγής της Αριστερής εξουσίας από μια κλίκα ανθυπομετρίων. Όποιος είχε ένα σπυρί μυαλό του έριχναν το ανάθεμα του κόμματος. Εκεί έπρεπε να είχε τελειώσει αυτή η περιπέτεια της αριστεράς και του τόπου, για να γίνει η κάθαρση στο αριστερό λαϊκό κίνημα της Ελλάδας τότε. Για να αποφεύγαμε τον εμφύλιο. Για να μην γράφουμε εμείς τώρα.

Και μάλιστα χωρίς κόλπα και τακτικισμούς αριστερής μαστοριάς, χωρίς όλους αυτούς να συμμετέχουν στα επόμενα όργανα, εθελοντικά μάλιστα, παρά σαν απλά μέλη αν ήθελαν. Γιατί δεν είχαν το απαιτούμενο ανάστημα των καιρών να καταλάβουν τι είχαν κάνει στο λαϊκό κίνημα και στη χώρα. Ήταν κατώτερο προφανέστατα των περιστάσεων και των συγκλονιστικών γεγονότων τότε. Κατώτερο και υποδεέστερο του ΕΑΜ και του ελληνικού μεγαλειώδους αντάρτικου της Ελλάδας, πού ένωσε αυτό το λαό. Κατώτερο της εθνικής μας αντίστασης. Ούτε που κατάλαβαν τι είχαν κάνει και συνέχισαν να κυνηγάνε τον φυσικό τους ηγέτη. Κρυμμένοι στα λαγούμια των ενοχών τους 65 ολόκληρα χρόνια δεν έβγαζαν τσιμουδιά και συμπεριφερόντουσαν με το κνούτο στους παλιούς αντάρτες που τολμούσαν να μιλήσουν για τον Άρη.  Ενώ μιλούσε τότε όλη η Ευρώπη για τους έλληνες και τον αρχηγό τους. Από τότε το κόμμα αυτό έζησε χωλό.

Βγάνανε δε και μια πρωτάκουστη άποψη, ότι ο αρχηγός δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο στην ιστορία και ότι θα βρεθεί λέγαν και λένε μέχρι σήμερα ακόμα οι μωροί, εάν αναπτυχθεί το εργατικό κίνημα. Το πρώτο αριστερό ή δεξιό κόμμα παγκόσμια που έβγαλε τέτοιες ανοησίες από το στόμα του.

Γιατί ιστορικό κόμμα βέβαια δεν είναι αυτό που συμπληρώνει πολλά χρόνια από την ίδρυσή του, αλλά εκείνο που γεννιέται για να επιτελέσει έναν ιστορικό ρόλο κοινωνικής  ανατροπής. Και δεν τον επιτυγχάνει παταγωδώς περισσότερο από όποιο άλλο τέτοιου είδους κόμμα διεθνώς στον πλανήτη. Σημειώστε το αυτό.

Τέλειωσε την αναγκαιότητά του, τον πολιτικό του βίο, για να υπάρχει όχι ως κόμμα αλλά ως επαναστατικό. Γιατί το πουλάκι πετάει διαρκώς και αλλάζει το νόημα του περί επαναστατικού. Το, κάθε πράγμα στον καιρό του, δεν το κατάλαβαν ποτέ.

Το κκε είναι ένα ενοχικό κόμμα που το ξέρει καλά και το κρύβει καλά, ευχολογώντας μέσα του πως οι άλλοι δεν θα καταλάβαιναν τίποτα.
Και δεν πρόκειται περί λαθών όπως βολεύεται να επαναλαμβάνει κάθε τόσο φορτικά μπας και μπερδέψει τα μέλη του όσο μπορεί ακόμα, αλλά περί πλήρους ανικανότητας συνειδητά, μια πονηριά, για να μπορεί να ελέγχει με ασφάλεια τους πάντες εκεί μέσα. Ανθυπομετριότητες  ηγεσίας διαρκώς στην πορεία του έχει να επιδείξει.

Η ύπαρξή του υπάρχει πλέον καθαρά επαγγελματικά και μόνο, σαν ένα αστικό κόμμα όπως τα άλλα, που πλειοδοτεί ανοήτως σε μεγαλοστομίες για έναν γήινο παράδεισο στο βάθος του αχανούς χρόνου. Που συντηρεί με απεγνωσμένη προσπάθεια, έναν μύθο για τα μέλη του μόνο και την συσπείρωσή τους, αποκομμένο τελείως από την ήδη μεταλλαγμένη εργατική τάξη που ουδόλως το ακούει, γιατί δεν την έπεισε ποτέ. Αυτή είναι η αλήθεια. Ένα μεσσιανικό πεθαμένο κόμμα, που ζητάει την θυσία μιας ολόκληρης ζωής των ανθρώπων στο βωμό της Ιφιγένειας του κουμμουνισμού, ποιος ξέρει πόσων γενεών, στην αναμονή του Μεσσία, φαντασιώνοντας περασμένα μεγαλεία που τους έφυγαν μέσα από τα χέρια.             

Επιμένει δε στην απομόνωσή του, λες και είναι δικαίωμά του, λες και η πάλη των τάξεων είναι αποκλειστικά προνομιακός του χώρος, παραχωρημένος ειδικά σε αυτό από ιδεολογικά θέσφατα, λες και η εθνική μας αντίσταση είναι ιδιοκτησία του και εκνευρίζει τα μάλα. Έμεινε εκεί αδιάλλακτο στην επιμονή του, δέσμιο των επιλογών του για τα πεπραγμένα του μαύρου Φλεβάρη, προσθέτοντας τώρα την πλήρη απομάκρυνσή του από την αγωνία του λαού για μια πολιτική αλλαγή, να βγάλει το ταπεινωμένο κεφάλι του από τον οικονομικοπολιτικό βόθρο που τον έχουν ρίξει οι μνημονιακοί τυχοδιώκτες, έστω και με την δευτερεύουσα δική του συνευθύνη, ποτίζοντάς τον και πάλι με τα γνωστά μαντζούνια του σχιζοφρενούς μαξιμαλισμού του,  ή κομουνισμός η τίποτα. Την ώρα μάλιστα που η μνημονιακή μπουλντόζα κατεδαφίζει τα πάντα στο πέρασμά της, προσπάθειες 100 χρόνων, ενώ η εργατική τάξη περιμένει επαίτης την ελάχιστη συνένωση της αριστεράς.

Ρόλο επαναστατικό, που δεν έπαιξε ποτέ από την μεταπολίτευση ούτε κατ ελάχιστον, άλλοτε επειδή του έφταιγε ο Α. Παπανδρέου που το καταλήστεψε, (θα μιλήσουμε από εδώ γι’αυτό σύντομα), άλλοτε αφήνοντας αντιενωτικά  μόνη την εργατική τάξη να βολοδέρνει από δω κι από κει, άλλοτε προπαγανδίζοντας την διάσπασή της ακόμη με την ΕΔΑ και το αλησμόνητο κκε εσωτερικού, και γαία πυρί μιχθήτω, εξαιρώντας προκλητικά τις δικές του ευθύνες, μουρμουρίζοντας μέσα από τα δόντια τους κάτι αλλοιωμένα περί λαθών βρε αδερφέ, εάν η ενότητα δεν ήταν να προσχωρήσουν οι άλλοι σε αυτό υπό την απόλυτη ηγεμονία του. Αλλά ήταν αδιάβαστο και φιλοσοφικά ανύπαρκτο. Τώρα πια είναι αργά για την δική τους σωτηρία, προηγείται η σωτηρία του λαού.

Δεν κάνει συμμαχίες με την άλλη αριστερά, τώρα που αναδύθηκε η μεγάλη κοινωνική ευκαιρία, αλλά ξέρει να κάνει συγκυβέρνηση με την Δεξιά, όταν τα ίδια του τα μέλη ανατρίχιαζαν και κραύγαζαν τότε στην πλατεία συντάγματος, όχι σε αυτή την πολιτική λούμπα, όχι αγκαλιές με την ακροδεξιά που καιροφυλακτούσε, και το χειρότερο, με τον κρατικοδίαιτο καπιταλισμό των τζακιών. Αλλά το αντιπαπανδρεΐκό μίσος τους είχε τυφλώσει το ΄89. Κι εμείς οι άλλοι φωνάζαμε τότε, μόνοι σας ενάντια στο σκάνδαλο Κοσκωτά, ναι στο ειδικό δικαστήριο, χωρίς την δεξιά μαζί σας.
                                    •
Όποιος νομίζει ότι από αυτή την μεγάλη κρίση του καπιταλισμού που διαδραματίζεται και πειραματίζεται για το μέλλον του εδώ στην Ελλάδα κυρίως και πρωτίστως, θα την γλυτώσει, είναι γελασμένος. Συλλογικότητα ή άτομο. Αυτά βλέπω και εύχομαι να πέφτω έξω, γιατί οι δρόμοι είναι όλοι κλειστοί. Γιατί το τοπίο πρέπει να ξεκαθαρίσει επιτέλους από φίλους και οστρακοκλεισμένους ενοχικούς. Τίποτα δεν θα αφήσει πίσω της όρθιο.

Όποιος νομίζει ότι θα ξαναδουλέψουν και πάλι οι γνωστές παρελθούσες διαφυγές και θα τα ξανακαταφέρει, όπως η ελληνική Δεξιά ονειρεύεται και πάλι, πλανάται. Όποιος νομίζει ότι θα παραμείνουν τα παλιά κόμματα, ξημερώθηκε αλλού. Πάνω από τρία-τέσσερα κόμματα θα εξαφανιστούν σύντομα.
Ευτυχώς που η γενιά μου πεθαίνει. Που δεν είναι αιώνια. Αλλιώς η ελπίδα της επανάληψης θα ξαναζούσε ακλόνητη στο χρόνο. Τόσο ξεροκέφαλα μάθαμε.

Γιατί μια μεγάλη παγκόσμια κρίση με επίκεντρο την χώρα και την ισοπέδωσή της, που επιδιώκεται από παντού και φανερά, έχει και ένα άλλο ισότιμο και παράλληλο  πρόσωπο. Σημαίνει εσωτερική κρίση. Παρελθούσα και παρούσα που δεν αναφέρεται πουθενά στα κιτάπια. Κρίση τέτοιου μεγέθους σημαίνει απολογισμός πάνω από όλα. Απολογισμός που δεν έγινε ποτέ μέχρι σήμερα. Παρά στα κρυφά, στα μουλωχτά από δω κι από κει για το άλλοθι και το δημόσιο θεαθήναι, σε κάτι στημένες κλειστές μαζώξεις υψηλόβαθμων ιερωμένων. Για να κουκουλώνουμε τα μεγάλα θέματα αντί να τα συζητάμε.

Τώρα βέβαια που γράφονται αυτές οι σελίδες δεν έχει και τόση σημασία, δεν είναι καμιά αναγγελία αφανών γεγονότων που μάθαμε ξαφνικά, αλλά καταφανών και παρόντων ήδη αποφάσεων της εργατικής τάξης και των πολιτών, να αναζητήσουν βοήθεια και καταφυγή αλλόφρονες προς πάσα κατεύθυνση σωτηρίας, αφού ο λαός σκόρπισε προς σε όλα τα σημεία του πολιτικού ορίζοντα.

Η Ελλάδα, η χώρα μας, πρέπει να ξεμπλέξει από όλα αυτά.

====================================================================================

Κεραμιδόγατος

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ:ΔΕΝ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΜΕ

   
 

Συνέντευξη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στην εφημερίδα 

«Real News» και στον δημοσιογράφο Βασίλη Σκουρή

         Ο πρωθυπουργός είπε πριν τις διακοπές σε βουλευτές της ΝΔ πως υπάρχουν οι 180 βουλευτές για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας  από την παρούσα Βουλή. Εσείς τι πιθανότητες δίνετε να συγκεντρώσετε τους 121 που απαιτούνται για μη εκλογή Προέδρου;

Εδώ ο κ. Σαμαράς φοβάται να ανοίξει τη Βουλή γιατί δεν έχει σίγουρους τους 151για τη ΔΕΗ και μας λέει ότι έχει 180; Και αν τους έχει που τους έχει βάλει, στη κατάψυξη; Αστεία πράγματα. Ο κ. Σαμαράς κάνει σα να μην έχει δει τις δημόσιες δηλώσεις κομμάτων και βουλευτών. Και το κάνει για να μην καταρρεύσει το ηθικό των βουλευτών του. Άλλωστε δε ζητάει να εκλεγεί πρόεδρος της δημοκρατίας. Ζητάει να του λυθούν τα χέρια για ενάμισι ακόμα χρόνο ώστε να εφαρμόσει τον ΕΝΦΙΑ και την τελική ληστεία της δημόσιας περιουσίας. Και αυτό δε νομίζω ότι θα είναι εύκολο να του το παραχωρήσει κανένας κατεψυγμένος Τσιριμώκος, ιδίως με το κλίμα που δημιουργείται στη κοινωνία.

Εμείς πάντως απευθυνόμαστε με πολιτικούς και εθνικούς όρους σε όσους κατανοούν πού βαδίζει η κοινωνία και η χώρα με τη σημερινή κυβέρνηση. Για να τους πούμε ότι αυτή η Βουλή δεν έχει ούτε το ηθικό δικαίωμα, ούτε τη δημοκρατική νομιμοποίηση, να εκλέξει πρόεδρο της δημοκρατίας. Ο λαός στις ευρωεκλογές απεφάνθη. Αποδοκίμασε την κυβέρνηση Τελεία και παύλα. Εκλογή κατεψυγμένου προέδρου σημαίνει συνέχιση και ολοκλήρωση της καταστροφής.

Εκλογές, νέα βουλή που να εναρμονίζεται ηθικά και πολιτικά με το εκλογικό σώμα, και εκλογή προέδρου με όρους ευρύτατης συναίνεσης. Αυτή είναι η σταθερή μας θέση.

·         Αν ο Αντώνης Σαμαράς προτείνει ένα πρόσωπο της αριστεράς  όπως ο Μανώλης Γλέζος ή ο Νίκος Κωνσταντόπουλος τι θα πράξετε; Και πάλι θα αρνηθείτε;

Το θέμα της προεδρικής εκλογής, δεν είναι θέμα ενός προσώπου. Είναι θέμα εκατομμυρίων προσώπων που υποφέρουν με τη σημερινή κυβέρνηση και την πολιτική της και εκφράζουν την αγωνία για το σήμερα και το αύριο. Κι αυτά τα πρόσωπα εμείς θέλουμε να εκπροσωπήσουμε.

        Για πολλούς πρόσωπο κλειδί στην εκλογή Προέδρου είναι ο Φώτης Κουβέλης. Τι εκτιμάτε ότι θα πρέπει να πράξει αν του προταθεί η θέση;

Επανέρχεστε σε πρόσωπα. Η Δημοκρατική Αριστερά, εξ όσων γνωρίζω, υποστηρίζει ότι ο τόπος χρειάζεται κυβέρνηση χωρίς τη ΝΔ. Δε θα μπορούσα ποτέ εγώ να πω τι πρέπει να πράξει. Είναι οι ίδιοι αρμόδιοι να αποφασίσουν. Ελπίζω όμως και πιστεύω ότι δε θα συμβάλλει στην συνέχεια αυτής της πολιτικής.

       Στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας ο ΣΥΡΙΖΑ θα προτείνει πρόσωπο για υποψήφιο; Τι στάση προσανατολίζεται να κρατήσει το κόμμα σας;

Όχι. Και σας εξήγησα γιατί. Συναινέσεις μπορούν και πρέπει να διαμορφωθούν γύρω από το πρόσωπο του προέδρου αφού εκφραστεί ο λαός.

·         Αν δεν εκλεγεί Πρόεδρος και έρθετε πρώτη δύναμη στις εκλογές θα προτείνετε υποψήφιο από την αριστερά ή άλλη προσωπικότητα, ακόμα και από το χώρο της κεντροδεξιάς;

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν είναι και δεν μπορεί να είναι εκπρόσωπος ενός κόμματος. Πρέπει να εκφράζει τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού, να έχει δημοκρατικά διαπιστευτήρια και αγωνιστικό διαβατήριο. Καθαρά και με διαφάνεια θα προτείνουμε ένα πρόσωπο που θα είναι δύσκολο για τον καθένα, εκτός από τους νεοναζί, να αρνηθεί το δημοκρατικό του ήθος, καθώς και την ευρύτητα της αποδοχής του από τον ελληνικό λαό.

·   Αν εκλεγείτε τι είδους κυβέρνηση θα σχηματίσετε κ. πρόεδρε; Και με ποιους; Μπορείτε να μας προϊδεάσετε;

Κυβέρνηση που θα εκφράζει τη μαχόμενη κοινωνία. Που θα διακρίνεται για την προσήλωσή της στο μεγάλο στόχο της κοινωνικής σωτηρίας. Που θα ανεβάσει στο επίπεδο της εξουσίας τις διαχρονικές αξίες της αριστεράς, όπως η ανιδιοτέλεια, η αφοσίωση στο λαό, η εντιμότητα, η σεμνότητα, η μαχητικότητα, και  φυσικά η αποτελεσματικότητα. Και επειδή δεν αντιλαμβανόμαστε τις θέσεις ευθύνης, όπως τα δυο κόμματα εξουσίας μέχρι σήμερα, ως λεία του νικητή, δεν πρόκειται να επιτρέψουμε σε κομματικές παρωπίδες και προσωπικές φιλοδοξίες να επηρεάσουν τις επιλογές μας. Αυτό αποτελεί και προσωπική δέσμευση. Θα εκπλαγούν πολλοί για τη σύνθεση της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Και θα εκπλαγούν ευχάριστα. Και θα καταλάβουν τι εννοούμε όταν διακηρύσσουμε ότι εμείς δεν ερχόμαστε ως συνέχεια, αλλά ως άρνηση του τρόπου διακυβέρνησης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος έκανε πρόσφατα λόγο μέσω  της Real News ακόμα και για κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού. Υπό ποιες προϋποθέσεις θα το εξετάζατε;

Το πράγμα είναι απλό: Η Δεξιά του κυρίου Σαμαρά έχει ως πρόγραμμα τις πολιτικές των μνημονίων, επιβάλλει στυγνά την κοινωνική βαρβαρότητα και την εθνική λεηλασία, φιλοξενεί ό, τι αντιδραστικό και καθυστερημένο έχει ξεπηδήσει από το βούρκο της κρίσης. Συνεπώς ο δρόμος της απελευθέρωσης από τις μνημονιακές πολιτικές, ο δρόμος της σωτηρίας τόσο της κοινωνίας, όσο και της πατρίδας, περνάει από την ήττα αυτού του κόμματος και της πολιτικής του. Της συντριβής τους θα έλεγα από μια μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία.

Άλλος δρόμος δεν υπάρχει: Ή θα ηττηθούν η μνημονιακή Δεξιά και οι συνεργοί της, ή θα ηττηθεί η δημοκρατία, η αλήθεια, η κοινωνία, η Ελλάδα. Συνεπώς για μας ένας μεγάλος συνασπισμός υπάρχει. Ο μεγάλος συνασπισμός εναντίον της ΝΔ και των πολιτικών συνενόχων της.

  

·         Με το ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου υπάρχουν μετεκλογικές δυνατότητες συνεργασίας; Ή έστω με στελέχη του;

Ας είμαστε καθαροί. Για κείνους που επέλεξαν να είναι σύμμαχοι, συνεργοί και συνένοχοι του κυρίου Σαμαρά, που εκφύλισαν το ΠΑΣΟΚ σε συνιστώσα της ΝΔ, που ψήφισαν τα μνημόνια, που εξαπάτησαν το λαό, μια πρόταση έχουμε: Πηγαίνετε στα σπίτια σας. Είναι το μόνο καλό που μπορείτε να κάνετε για την πατρίδα, για τη δημοκρατία, και για τον εαυτό σας.

Το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη σε ποια όχθη του Ρουβίκωνα το τοποθετείτε;

Τον Ρουβίκωνα τον "διέβη" ο Καίσαρας για να επιτεθεί στη Ρώμη. Με ποιον θα πάει το Ποτάμι είναι θέμα της ηγεσίας και των μελών του. Θα είναι πάντως κρίμα μετά από τόσο θόρυβο να περιοριστεί σε μπουγάδα φθαρμένων πολιτικών στις όχθες του .

        Να σας ρωτήσω για τη σχέση σας με τον Κώστα Καραμανλή; Γιατί τον ξεχωρίζετε από τον Αντώνη Σαμαρά; Και θα μπορούσατε να τον προτείνετε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αν κερδίσετε τις εκλογές;

Η ονοματολογία για τον επόμενο πρόεδρο της Δημοκρατίας δεν έχει αυτή τη στιγμή κανένα νόημα. Στην πολιτική, όπως και στη ζωή, ο καθένας ξεχωρίζει από το βίο και την πολιτεία του. Και φυσικά από τις απόψεις που πρεσβεύει και τη πολιτική που υπηρετεί. Αυτό όμως δεν μας οδηγεί να πιστεύουμε ότι όλοι όσοι υποστηρίζουν την ίδια πολιτική είναι ίδιοι, ή το κάνουν με τα ίδια μέσα.

        Την επιλογή του Δημήτρη Αβραμόπουλου ως Επιτρόπου πώς την κρίνετε; Ως υπουργό, άλλωστε, είχατε και καλή συνεργασία μαζί του…

Του εύχομαι καλή επιτυχία.

       Εκτιμάτε πως η επιστροφή Καρατζαφέρη στη ΝΔ θα ολοκληρωθεί; Και τι κατά τη γνώμη σας σηματοδοτεί;

Θα απαντήσω με μια παροιμία, που αφορά και στα δυο μέρη της πολιτικής αυτής κουμπαριάς: Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται.

     Αν στις εκλογές αναδειχθείτε πρώτη δύναμη θα απευθύνετε πρόταση και στο ΚΚΕ; Γιατί ο Δ. Κουτσούμπας σας χαρακτηρίζει «εκπρόσωπο τμημάτων του κεφαλαίου» και τονίζει ότι το κόμμα του δεν συμμετέχει σε κυβέρνηση μαζί σας.

Η πρόταση συνεργασίας με όλες τις δυνάμεις της αριστεράς -και όχι μόνο- που αντιλαμβάνονται την ανάγκη της κοινής πάλης στις σημερινές κρίσιμες συνθήκες, ισχύει και σήμερα και θα ισχύει και μετά τις εκλογές. Είναι τόσο μεγάλο, ιστορικό θα έλεγα, το έργο μιας κυβέρνησης με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να είναι αναγκαία η πιο ευρεία και μαχητική συστράτευση για να το φέρουμε σε πέρας. Από κει και πέρα ο λαός είναι που κρίνει και εγκρίνει ή απορρίπτει τη στάση και την πολιτική κάθε κόμματος. Και στο λαό λογοδοτούμε όλοι -και το ΚΚΕ φυσικά.

        Ανεξάρτητοι βουλευτές που δηλώνουν πως δεν θα ψηφίσουν για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όπως η Θεοδώρα Τζάκρη, ο Οδυσσέας Βουδούρης ή ο Θόδωρος Παραστατίδης, έχουν θέση στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ;

Στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ έχουν θέση όλοι όσοι είναι αποφασισμένοι να σταθούν απέναντι στις μνημονιακές πολιτικές της συγκυβέρνησης και να δώσουν τη μάχη της ανατροπής και της μεγάλης αλλαγής. Κατά τα άλλα έχουν οι φύλακες της Αριστεράς τη γνώση, την πείρα -θετική αλλά και αρνητική-, το πολιτικό κριτήριο και την πολιτική αποφασιστικότητα να κρίνουν και να διακρίνουν κάθε φορά τι είναι για το συμφέρον του λαού και τι όχι. Αυτή είναι η απόφαση της κεντρικής μας επιτροπής, αυτό είναι το κριτήριό μας. Ούτε οι δικές μας φιλοδοξίες ούτε ο σχεδιασμός του αντιπάλου θα μπει εμπόδιο σε αυτή την πορεία. 

  

         Στις 100 πρώτες μέρες μιας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ τι θα πρέπει να περιμένουμε; Ποια τα πρώτα της μέτρα;

Κατάργηση των μνημονίων από τη νέα Βουλή. Δημοκρατία παντού από την πρώτη μέρα. Άμεσα μέτρα κοινωνικής αλληλεγγύης για να ανακουφιστούν εκείνα τα τμήματα της κοινωνίας που έχουν πεταχτεί στον Καιάδα των μνημονίων. Κατάργηση της αθλιότητας του ΕΝΦΙΑ που γονατίζει τα μεσαία νοικοκυριά και δημεύει τη μικρή περιουσία. Αποκατάσταση του βασικού μισθού και της κατώτερης σύνταξης στα επίπεδα πριν τον ακρωτηριασμό τους. Άμεση και δραστική κατάργηση του εργασιακού καθεστώτος ζούγκλας. Πρώτα βήματα για μεταρρύθμιση στο χώρο της υγείας, της ασφάλισης, της παιδείας και του κοινωνικού κράτους. Έναρξη της προσπάθειας για τη μετάβαση στο αποκεντρωμένο κράτος των πολιτών.  

Και φυσικά σταθερή στάση, από τις πρώτες ώρες της νέας κυβέρνησης, απέναντι στην τρόικα, στους δανειστές και στις απαιτήσεις τους. Γιατί δεν ερχόμαστε να διαχειριστούμε την υποταγή της Ελλάδας. Ερχόμαστε να την καταργήσουμε.

         Αν οι δανειστές ζητήσουν υπογραφή σας σε μια συμφωνία με την κυβέρνηση Σαμαρά τι θα πράξετε;

Γνωρίζετε και εσείς και οι εταίροι μας την απάντηση. Υπογραφή για συνέχιση του μνημονιακού καθεστώτος κανείς δεν μπορεί να περιμένει από το ΣΥΡΙΖΑ. Οι εταίροι μας συμφιλιώνονται με την ιδέα ότι τα πράγματα στην Ελλάδα θα αλλάξουν γρήγορα. Και θα είναι υποχρεωμένοι να διαπραγματευτούν με μια κυβέρνηση που ξέρει να λέει όχι σε όλες τις γλώσσες -και στη δική τους. Μας γνωρίζουν πλέον. Ξέρουν ότι είμαστε ευθείς και σαφείς. Ας γίνει σαφές, γιατί πολλές φορές οι απάτες και οι αυταπάτες τείνουν να καλύψουν την αλήθεια: Εμείς δεν πρόκειται ποτέ και σε καμιά περίπτωση να υποκύψουμε σε εκβιασμούς και τρομοκρατικά διλήμματα και να βάλουμε την υπογραφή μας σε λεόντειες συμφωνίες και μνημόνια εξανδραποδισμού και εξαθλίωσης του ελληνικού λαού εν ονόματι δήθεν της σωτηρία του.

         Αλήθεια, αν στις εκλογές αναδειχθείτε πρώτο κόμμα και δεν έχετε πλειοψηφία, θα προσφύγετε και πάλι στις κάλπες ή θα εξαντλήσετε όλα τα περιθώρια συνεργασιών;

Η κυβερνητική εξουσία δεν είναι για μας λάφυρο. Είναι μέσο  εκδημοκρατισμού, ανατροπής, αλλαγής, σωτηρίας της κοινωνίας και της χώρας. Κι αυτό ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να το πετύχουμε μόνοι μας. Απαιτείται η συμμετοχή όλων των δυνάμεων της κοινωνίας και της πολιτικής, που στον ένα ή στον άλλο βαθμό συμπίπτουν στον κρίσιμο κοινωνικό και εθνικό σκοπό. Έτσι η επιδίωξη συμμαχιών, τόσο στην κοινωνία, όσο και στην πολιτική, δεν είναι για μας όχι κάποιος τακτικός ελιγμός, αλλά στρατηγική επιδίωξη. Το βάθος και το εύρος της αλλαγής που επιδιώκουμε προσδιορίζουν το εύρος και το βάθος των συμμαχιών που απαιτούνται.

       Εκτιμάτε ότι η χώρα θα οδηγηθεί οπωσδήποτε σε τρίτο μνημόνιο ή αυτό μπορεί και με τη σημερινή κυβέρνηση στην εξουσία να αποφευχθεί;

Το μνημόνιο δεν είναι απλά ένας νόμος ή ένα σύμφωνο. Το μνημόνιο είναι πια ένα καθεστώς εκατοντάδων νόμων, που εξελίσσεται και τελειωμό δεν έχει. Το τρίτο μνημόνιο, όπως λέτε, πλανάται ήδη πάνω από την κοινωνία και τη  χώρα. Όλες οι δηλώσεις του ξένου παράγοντα, οι εντολές για νέες δήθεν μεταρρυθμίσεις, η αριθμητική της βαρβαρότητας και η άλγεβρα της κοινωνικής σκληρότητας, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι αυτό που βρίσκεται μπροστά στη χώρα είναι χειρότερο από αυτό που βρίσκεται πίσω της. Όπως κι αν το ονομάσουν, το νέο μνημόνιο βρίσκεται ήδη στα συρτάρια τους. Βρίσκεται όμως και στα ψηφισμένα μέτρα. Αυτό που επιδιώκουν είναι η παγίωση του καθεστώτος της ζούγκλας, της φτώχειας, της ανεργίας, της απόγνωσης, της κατεψυγμένης δημοκρατίας, που ονομάζουμε καθεστώς των μνημονίων. Όταν κάνουν λόγο για κούρεμα του χρέους σταδιακά, σε βάθος δεκαετιών, και με προαπαιτούμενες "μεταρρυθμίσεις" για κάθε ψαλιδιά, καταλαβαίνει κανείς ότι μας προορίζουν για πλήρωμα σε μια Ελλάδα-γαλέρα. Αυτή είναι δυστυχώς η αλήθεια. Και όλα τα άλλα είναι παραμύθια της συγκυβέρνησης τα οποία κανείς πλέον δεν πιστεύει, και έφτασε να τα ανασκευάζει ακόμα και το Σπίγκελ και να τα ξετινάζουν ακόμα και οι Financial Times. Να το πω σύντομα. Ο Σαμαράς έκανε το μνημόνιο καθεστώς.

Όλα αυτά οδηγούν σε ένα συμπέρασμα: Χωρίς τη μεγάλη πολιτική ανατροπή δεν υπάρχει σωτηρία. Χωρίς μια καθαρή και μαχητική πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ η κοινωνία θα βυθίζεται κάθε μέρα στο σύγχρονο μεσαίωνα.

         Μια συμφωνία της κυβέρνησης με τους δανειστές για το χρέος θα σας δεσμεύει; Και σε τι βαθμό;

Εμάς μας δεσμεύει η θέληση του ελληνικού λαού, η σωτηρία της κοινωνίας και η αξιοπρέπεια της πατρίδας. Μας δεσμεύουν οι άνεργοι που αγωνιούν για μια δουλειά, οι νέοι που μεταναστεύουν, οι φτωχοί που γίνονται φτωχότεροι, οι μικρομεσαίοι που καταστρέφονται. Απέναντί τους αισθανόμαστε χρεωμένοι όχι με το αγγλικό δίκαιο, αλλά με το δίκαιο των εκατομμυρίων ανθρώπων που ζητούν μια θέση στον ήλιο για τους ίδιους και τα παιδιά τους.

         Τώρα που ξεκινά η συζήτηση για το χρέος , πρέπει να υπάρξει συζήτηση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης; Ακόμα και σύσκεψη των αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας; Και γιατί απορρίπτετε την εθνική συνεννόηση;

Σε στιγμές όπως οι σημερινές μια εθνική συνεννόηση μπορεί και πρέπει να υπάρξει. Εναντίον της κυβέρνησης, της τρόικας και της πολιτικής τους. Αυτή η εθνική συνεννόηση συντελείται ήδη στα θεμέλια της κοινωνίας και θα βρει την έκφρασή της και στο επίπεδο της πολιτικής. Αυτή την εθνική συνεννόηση επιδιώκουμε και αυτή είναι το εργαλείο για να απαλλαγεί η χώρα από τα κοινωνικά, οικονομικά, εθνικά δεσμά που έχουν επιβληθεί με τη δικαιολογία του χρέους.

·        Με τον ΕΝΦΙΑ τι θα πράξετε αν γίνετε κυβέρνηση; Συγκεκριμένα σας παρακαλώ κ. πρόεδρε.

Νομίζω έχω ήδη απαντήσει: Θα τον καταργήσουμε.

        Η νέα διαπραγμάτευση με την τρόικα γίνεται στο Παρίσι. Συμφωνείτε με την κυβέρνηση ότι οδεύουμε στο τέλος της τρόικα στην χώρα;

Το μοντέλο της Τρόικας έχει καταρρεύσει υπό το βάρος της ελληνικής τραγωδίας. Πρέπει να πάψει επίσημα να υπάρχει. Ακόμα και κομμάτια της ευρωπαϊκής ηγεσίας την αποκαλούν «καταστρόικα». Δεν αρκεί λοιπόν να πάει στο Παρίσι για Σαββατοκύριακο. Πρέπει όχι μόνο να καταργηθεί αλλά και να ανατραπούν πλήρως οι πολιτικές της εσωτερικής υποτίμησης που επιβάλει. Αλλά αυτό που βλέπουμε είναι ότι ενώ ακόμα και στη Γερμανία η Μέρκελ υφίσταται σφοδρή κριτική ότι διαλύει την Ευρώπη, όπως είδαμε στο Σπίγκελ, η Ελλάδα έχει κυβέρνηση Μερκελιστών. Κινδυνεύει μάλιστα ο κ. Σαμαράς να απομείνει «ο τελευταίος των Μερκελιστών».

         Εκτιμάτε ότι οδεύουμε σε νέο ασφαλιστικό;

Μα το λένε, το προπαγανδίζουν, ανοιχτά. Και δεν οδεύουμε για κανένα νέο ασφαλιστικό. Οδεύουμε στην πλήρη κατάργηση της κοινωνικής ασφάλισης και την αντικατάστασή της από ένα σύστημα αγριότητας: όποιος πληρώνει επιβιώνει. Ήταν από τους βασικούς στόχους του μνημονίου.

         Τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ εξετάζει το ενδεχόμενο πρότασης Εξεταστικής Επιτροπής για το ασφαλιστικό; Και ποιους θα αφορά;

Το πρώτο ζήτημα είναι οι άνθρωποι, οι ασφαλισμένοι, οι συνταξιούχοι, η αποκατάσταση της περιουσίας των ταμείων. Από εκεί και πέρα, η δημοκρατία έχει τα μέσα και να κρίνει και να κατανέμει ευθύνες.

·         Το ακούσατε φαντάζομαι: τι γύρευε ένας αριστερός στο Άγιο Όρος;

Το Άγιον Όρος είναι αναπόσπαστο και πολύτιμο κομμάτι της παράδοσης, του πολιτισμού, της Ιστορίας μας. Της πατρίδας, αλλά και του κόσμου. Και ως τέτοιο παραμένει ανοιχτό σε όλους όσοι κατανοούν την αγωνία των ανθρώπων, την πορεία τους από το σκοτάδι προς το φως, από τους δρόμους που ο καθένας διαλέγει. 

         Είχαμε τις πρώτες επιπτώσεις από το εμπάργκο στη Ρωσία. Τι πρέπει κατά τη γνώμη σας να κάνει η κυβέρνηση;

Να δώσει προτεραιότητα στα συμφέροντα της Ελλάδας και των ανθρώπων της -αυτό να κάνει. Και να μην σέρνεται 'διά περιφοράς" σε μέτρα που ούτε την ειρήνη υπηρετούν, ούτε την Ελλάδα. Το γεγονός ότι καμιά από τις δυνατότητες που παρέχει το θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ δεν αξιοποιήθηκε, αλλά απλώς η κυβέρνηση πειθάρχησε και σέρνεται σε μια επανάληψη του ψυχρού πολέμου, θα πρέπει να προβληματίσει τον καθένα. Η πολιτική της υποταγής στο εσωτερικό έχει μετατραπεί και σε εξωτερική πολιτική υποταγής. Και αυτό είναι άκρως επικίνδυνο για την ίδια την εθνική μας υπόσταση. Έστω και εκ των υστέρων η Ελλάδα πρέπει να διαχωρίσει τη θέση της από την ανόητη και αδιέξοδη στρατηγική των κυρώσεων και του οικονομικού με τη Ρωσία.

         Και στη Μέση Ανατολή; Παρά τις καλές παραδοσιακά σχέσεις με τον αραβικό κόσμο, παρατηρείται μια αμηχανία του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών…

Δεν υπάρχει καμιά αμηχανία, υπάρχει απλώς η μηχανική επανάληψη ανούσιων ευχών που διατυπώνονται από τους ισχυρούς στην Ευρώπη και πέραν του Ατλαντικού. Ευχών που εξισώνουν τα θύματα της θηριωδίας, τους Παλαιστίνιους, με τους θύτες. Η Ελλάδα, που ασκούσε κάποτε μια ενεργό εξωτερική πολιτική στη Μέση Ανατολή, τώρα ακολουθεί απλώς τον τυφλοσούρτη των "μεγάλων δυνάμεων". Πράγμα που στερεί από ευκαιρίες και την ειρήνη και τη χώρα. 

         Σε λίγες μέρες το ΠΑΣΟΚ γιορτάζει τα 40 χρόνια της 3ης του Σεπτέμβρη με ομιλία του Ευάγγελου Βενιζέλου. Θα ήθελα το σχόλιό σας.

Δεν έχω κανένα σχόλιο, μόνο ένα ερωτηματικό: Τι θα έλεγε άραγε ο Ανδρέας Παπανδρέου αν ζούσε;

====================================================================================

Κεραμιδόγατος

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)