ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΕΔΩ

Της Κέζα Λώρη  

από το Βήμα

Πόσο θλιβερή εικόνα παρουσιάζουν οι βουλευτές που προκειμένου να σώσουν το στασίδι τους, πιέζουν για τη διάσωση του ΠαΣοΚ. 

Χθες, μόλις βεβαιώθηκαν ότι θα γίνουν εθνικές εκλογές, πήγαν στο γραφείο του Γιώργου Παπανδρέου και του ζήτησαν να μην φτιάξει νέο κόμμα. Τα μετράνε από εδώ, τα μετράνε από εκεί και ...
αντιλαμβάνονται ότι η πιθανή πρωτοβουλία του πρώην πρωθυπουργού είναι πιθανό να τους αφήσει όλους απέξω. Φοβούνται ότι το Πασόκ του Βαγγέλη Βενιζέλου θα καταποντιστεί και θα πάνε όλοι στα σπίτια τους. 

 Ας δούμε ποιοι ανησυχούν για το μέλλον, της παράταξης και του δικού τους:
Γ. Μανιάτης, Γ. Δριβελέγκας, Δ. Κρεμαστινός, Π. Κουκουλόπουλο, Ανδ. Λοβέρδος , Φώφη Γεννηματά.

 Οι έξι βουλευτές αλλά και οι υπόλοιποι που στα κρυφά αμφισβητούν τις ικανότητες του Βενιζέλου αλλά στα φανερά είναι αρσακειάδες, δείχνουν να εκπλήσσονται και να αιφνιδιάζονται. Εις εξ αυτών μάλιστα έλεγε τις προάλλες ότι ο Γιώργος Παπανδρέου είχε την υποχρέωση να πάει στα κομματικά όργανα να μιλήσει πριν κάνει οτιδήποτε. Δεν διευκρίνισε ποιο ακριβώς είναι το όργανο καθώς όλοι γνωρίζουν ότι το μόνο όργανο ήταν ο πρόεδρος του κόμματος. Μόνος αποφάσιζε, μόνος ενεργούσε και όλοι οι άλλοι, τα στελέχη που σήμερα εξανίστανται, υπήρξαν βουβοί θεατές. 

 Θα μπορούσε να κατηγορήσει κάποιος τον Βαγγέλη Βενιζέλο ότι μετέτρεψε ένα κίνημα σε ενός ανδρός αρχή. Ποιόν ρώτησε για να συγκυβερνήσει; Ποιόν ρώτησε για να διορίσει υπουργούς; Ποιόν ρώτησε για να διαλέξει υποψήφιους στις ευρωεκλογές; Ποιόν ρώτησε για την Ελιά και για την Δημοκρατική Παράταξη; Θα μπορούσε να κατηγορήσει κάποιος τον Βαγγέλη Βενιζέλο αν είχαν στα αλήθεια αντισταθεί. Τα στελέχη που σήμερα εξανίστανται βρίσκονται επί δυο χρόνια σε αφασία. Διαμαρτύρονταν χαμηλόφωνα πίνοντας καπουτσίνο, διαμαρτύρονταν μεγαλόφωνα στα γραφεία τους, σε τραπεζώματα και όπου αλλού δεν υπήρχαν τοποτηρητές του Βενιζέλου. 

 Τώρα λοιπόν, ενόψει της πιθανότητας να ιδρυθεί παπανδρεϊκό κόμμα, επικαλούνται την ενότητα και αναφέρονται στην ιστορία της παράταξης. Πλην όμως η ενότητα έχει χαθεί μαζί με την αξιοπιστία. Το ΠαΣοΚ δεν εφάρμοσε τις πολιτικές για τις οποίες ψηφίστηκε. Κι ας αντιτάξει ο Βαγγέλης Βενιζέλος ότι όλον αυτόν τον καιρό διέσωζε τη χώρα. Όλοι γνωρίζουν ότι η δουλειά θα είχε γίνει και με μια απλή ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, δεν χρειαζόταν να επιλεγεί συγκυβέρνηση. Δεν χρειαζόταν να επινοήσει το ΠαΣοΚ κάποια από τα πιο σκληρά μέτρα λιτότητας που ελήφθησαν. 

 Οι βουλευτές που ζητούν από τον Γιώργο Παπανδρέου να βολευτεί σε μια θεσούλα Επικρατείας είναι εκείνοι που επέτρεψαν να εξαφανιστεί το ΠαΣοΚ. Επανέρχονται με προτάσεις που αφορούν τη διάσωση του τομαριού τους και όχι με μια δέσμη κεντρώων πολιτικών λύσεων. Η πολιτική είναι απούσα από τον πανικό αφανισμού που αναδεικνύει πίκρες, ματαιώσεις, απογοήτευση.

Ας το πάρουν απόφαση, το ΠαΣοΚ δεν είναι πια εδώ και έχει καθένας το δικό του μερίδιο ευθύνης.  
 ===================================================================================

Κεραμιδόγατος

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

ΑΝΕΚ.. ΔΙΗΓΗΤΟΙ-(ΠΕΡΙ ΝΑΥΑΓΙΩΝ ΑΝΕΚ και ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ)

πηγή:

Πέτρος Κατσάκος

Το καράβι είχε αρχίσει να παίρνει πλέον εμφανή κλίση από τις πρώτες κιόλας ημέρες του φθινοπώρου. Αιτία η μετατόπιση φορτίου στα αμπάρια του σκάφους.

 Το καράβι που είχε αποπλεύσει το καλοκαίρι του '12 υπερφορτωμένο με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, με προαπαιτούμενα, με «μεταρρυθμίσεις», με απολύσεις και φόρους ήταν ολοφάνερο πως δεν θα ήταν δυνατόν να πιάσει ποτέ κανένα λιμάνι.

 Κάτι οι φθινοπωρινές φουρτούνες του ΕΝΦΙΑ, κάτι τα 100 μποφόρ των δόσεων, πλήρωμα και επιβάτες άρχισαν να συνειδητοποιούν πως το καράβι πήγαινε ολοταχώς για τα βράχια. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθε και η φωτιά που άναψε η περίφημη αξιολόγηση του οικονομικού νηογνώμονα, αναγκάζοντας τον καπετάνιο να εκπέμψει σήμα κινδύνου για να σωθεί ο ίδιος, οι αξιωματικοί του και φυσικά οι επιβάτες της πρώτης θέσης, μια και τα σωστικά μέσα που διέθετε το πλοίο δεν έφταναν για την πλέμπα της οικονομικής θέσης και του καταστρώματος.

Κι ας φώναζαν κάποιοι εδώ και καιρό πως το αξιόπλοον του πλοίου ήταν εμφανώς πλαστογραφημένο και το σκαρί ήταν απλά ένα κουφάρι από σκουριασμένα παλιοσίδερα, μια σκέτη φαλκονέρα. Κι ας προειδοποιούσαν για τους κινδύνους της απόφασης του καπετάνιου να βγει στο πέλαγος με τις μηχανές να καίνε μια νοθευμένη βιωσιμότητα. Κι όποιος τολμούσε να μιλήσει για κινδύνους και πιθανά ναυάγια δενόταν στο μεσαίο κατάρτι του σκάφους και μαστιγωνόταν δημοσία θέα από το γραφείο Τύπου και δημοσίων σχέσεων της πλοιοκτήτριας εταιρείας.

Όταν, όμως, οι φλόγες έγιναν ορατές από τους επιβάτες και οι καπνοί έπνιξαν το πρώτο κατάστρωμα, ο πλοίαρχος και ο δεύτερος άρχισαν να ψάχνουν για σωσίβια που στη δική τους γλώσσα τα είχαν βαφτίσει «μαξιλαράκια».

 Στην επιχείρηση ρυμούλκησης του μισοβυθισμένου σκάφους έσπευσαν να συμμετάσχουν γνωστοί Ευρωπαίοι πλοιοκτήτες και εκδοτικές ναυαρχίδες με σκοπό να κρατήσουν το καράβι στο στραβό του αρμένισμα. Κι ας έπλεε το καράβι προς τα βράχια μιας προαναγγελθείσας καταστροφής.

Ακόμα κι όταν οι κάβοι κόπηκαν από τον άγριο καιρό, τα παραπλέοντα συμφέροντα συνέχισαν να συνιστούν στους επιβάτες να ακολουθούν αδιαμαρτύρητα τις οδηγίες του πλοιάρχου και των αξιωματικών του μια και πιθανή αναταραχή θα προκαλούσε σημαντική μείωση στην τιμή της μετοχής της πλοιοκτήτριας εταιρείας.

Την ώρα που το καράβι θαλασσοδερνόταν μεσοπέλαγα κάποιοι μετρούσαν στα γραφεία τους ασφάλιστρα και υπολόγισαν αποζημιώσεις. Ανεκδιήγητοι σκυλοπνίχτες ψυχών. Αυτοί είναι που θέλουν να μας ρυμουλκήσουν.

===================================================================================

Κεραμιδόγατος

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

ΣΤΑΘΗΣ:ΑΝΟΙΞΗ ΤΟΝ ΓΕΝΑΡΗ-ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

πηγή:

30/12/2014

Αυτό ήταν! Πάμε σε εκλογές.

Καιρός η πατρίδα να αλλάξει σελίδα. Κεφάλαιο. Και, ει δυνατόν, βιβλίο. Πέντε χρόνια καταισχύνης. Ως επίλογος τριάντα ετών διαπλοκής, λεηλασίας, διαφθοράς και υποτέλειας. Αυτοί που μας έφεραν έως την κρίση, αυτοί (οι ίδιοι) που τη διαχειρίστηκαν ως τώρα, ετοιμάζονται να δώσουν την τελευταία τους μάχη.

Απλώνονται στο πεδίο και παρατάσσουν τις δυνάμεις τους. Το πεδίο είναι γνωστό. Ενας Κρανίου Τόπος, ένα γονατισμένο προτεκτοράτο, ένα κράτος παρακράτος της Διαπλοκής, με ένα Σύνταγμα κουρέλι, μια πατρίδα χωρίς Ασυλία, ντροπιασμένη. Στον πάτο της παρακμής. Αυτοί που μας έφεραν έως εδώ,

γραικύλοι, ραγιάδες και γενίτσαροι, παρατάσσονται κάτω απ’ τα λάβαρά τους, της φτώχειας, της ανεργίας, των αυτοκτονιών και του γενικού ξεπουλήματος, με αρχιστράτηγους τον Φόβο και τον Διχασμό.

Οι Μήδοι μετράνε το ασκέρι τους και το παρατάσσουν, Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ Βενιζέλου, ΠΑΣΟΚ Γιωργάκη, κάτι απολειφάδια της ΔΗΜΑΡ και τις εφεδρείες του Ποταμιού και της Χρυσής Αυγής. Βγαίνουν μπροστά οι γαζήδες τους και σκούζουν για να μας τρομάξουν. Και μόνον να καθαρίσει ο τόπος απ’ αυτούς τους μιαρούς, κέρδος θα ’ναι. Γεωργιάδης και Βούλτεψη, Βενιζέλος και Πλεύρης, Βορίδης και Σαμαράς, όλη αυτή η ορδή των αρχιερέων του Παραλόγου και του Αμοραλισμού, όλοι αυτοί οι σμπίροι της γερμανικής κατοχής, άχθος άγουρης, και θα χαθούν.

Διότι όταν ξεβρωμίσει ο τόπος απ’ την πολιτική τους, θα ξεβρωμίσει κι απ’ τους ίδιους. Ντινόπουλος, Ρήγας, Γιακουμάτος, ουδέποτε άλλοτε το επίπεδο της πολιτικής ζωής είχε ξεπέσει τόσο χαμηλά. Στη θεωρία των δύο άκρων, στον Παπασταύρου και τον Μπαλτάκο, στα άδεια ΑΤΜ, στιςντιρεκτίβες της Τρόικας και στα e-mail διατάγματα. Χαρδούβελης! - ω του πτωχοπροδρομισμού!

Αλλά ακόμα και την τελευταία στιγμή, αναγγέλλοντας ο κ. Πρωθυπουργός τη διάλυση της Βουλής και την προσφυγή στις κάλπες, δεν μπόρεσε να αποφύγει τον εαυτόν του: εξίσωσε τον ΣΥΡΙΖΑ με τη Χρυσή Αυγή, ότι με την ψήφο τους έριξαν την κυβέρνηση! Αδιόρθωτος. Και επικίνδυνος. Και ποιος τα λέει αυτά; O κ. Σαμαράς! Ο άνθρωπος που χαρακτήρισε τις εκλογές εθνικό κίνδυνο! Την ίδια εξίσωση (ΣΥΡΙΖΑ - Χρυσής Αυγής) μετήλθε και ο ανθρωποφάγος κ. Βενιζέλος.

Τα ανδρείκελα και οι γκαουλάιτερ πρέπει να σαρωθούν. Οι τραμπούκοι της Διαπλοκής και της Υποτέλειας πρέπει να συντριβούν. Η σύγκρουση θα είναι στρατηγικού χαρακτήρα. Η προπαγάνδα την ονομάζει πόλωση, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για βαθειά ταξική σύγκρουση. Η άρχουσα αστική τάξη έφερε την Ελλάδα στα έσχατα. Οι επόμενες κυβερνήσεις, αν εκφράσουν τους πόθους αλλά και τις ανάγκες του εργαζόμενου λαού, θα κληθούν να επαναχαράξουν εθνική στρατηγική για την Ελλάδα.

Μας διέσυραν, μας έβρισαν, μας ταπείνωσαν, μας σκλάβωσαν. Μας είπαν διεφθαρμένους και τεμπέληδες. Λαϊκιστές. Που τα φάγαμε μαζί τους. Χτυπάνε τώρα αλλόφρονα τα παπαγαλάκια τις φτερούγες τους και (βλέποντας το τέλος τους) κακαρίζουν με ό,τι τους απέμεινε, τις μαύρες οιμωγές της κινδυνολογίας! Γαβγίζουν τα ντόμπερμαν της ενημέρωσης - ως τις εκλογές θα τα δούμε και θα τα ακούσουμε όλα! Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες, Σειρήνες και Αρπυιες θα βαράνε στον ίδιο χαβά: τώρα που θα βγαίναμε απ’ την κρίση, τώρα που οι θυσίες μας θα έπιαναν τόπο και η εθνική σύνταξη τα 360 ευρώ, τώρα που θα βγαίναμε απ’ το Μνημόνιο και θα μας έμεναν οι εφαρμοστικοί του νόμοι για τα επόμενα 100 χρόνια, τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ... παραβίασε το Σύνταγμα και έριξε την κυβέρνηση.

Μπράβο του! Διότι αν συνεχίζαμε με αυτήν την κυβέρνηση, στο τέλος η χώρα θα παραδεχόταν την ήττα της. Finis Graecia. Αυτό όμως ουδέποτε έως τώρα έχει συμβεί, δεν θα συμβεί ούτε τώρα.

Ο αγώνας θα είναι δύσκολος. Οι αστοί, όταν ο λαός είναι ante portas, ενώνονται. Αντιθέτως, οι λαϊκές δυνάμεις και η Αριστερά διατηρούν τις αντιθέσεις τους, εν πολλοίς διαμορφωμένες σε διαφορετικές και προγενέστερες συγκυρίες. Θα είναι ένα στοίχημα υπέρ ή κατά του λαού αν οι διαφορές αυτές θα αμβλυνθούν εν όψει υπέρτερων αναγκών. Και υπέρτερη ανάγκη σήμερα είναι ησωτηρία της πατρίδας και του λαού.

Απέναντι στον φόβο η ελπίδα, απέναντι στην υποτέλεια η απελευθέρωση, απέναντι στα ανδρείκελα των ξένων, ο λαός ο ίδιος! Κινδυνολογία εκείνοι, νηφαλιότητα, σωφροσύνη και σχεδιασμό εμείς. Μετά τη συντριπτική κοινοβουλευτική ήττα της κυβέρνησης, ανοίγει ο δρόμος για μια νέα, αρμονική με τη βούληση του λαού, εκπροσώπηση των πολιτών στο Κοινοβούλιο.

Απέναντι στις δυνάμεις των Μήδων βρίσκονται οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ, των ΑΝΕΛ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, των Οικολόγων κι όλων των λαϊκών δυνάμεων και σχημάτων, μικρότερων ή μεγαλύτερων, που αντιστάθηκαν και αντιστέκονται σε ταξική και πατριωτική βάση σ’ αυτόν τον νεοταξίτικο Αρμαγεδδώνα.

Vox Populi - φωνή λαού! Οι εκλογές αυτές είναι όντως ιστορικές. Η μεταπολίτευση πεθαίνει μέσα στην παθολογία της. Αν ο λαός πιστέψει στις δυνάμεις του, θα πάψει, έστω δύσκολα και βασανιστικά, η Ελλάδα να είναι Κρανίου Τόπος και ο ίδιος θα ξαναρχίσει να χτίζει ό, τι του γκρέμισαν - κατ’ αρχήν. Διότι αν ο λαός βγει στο προσκήνιο, θα έχει πολλούς λόγους για να παραμείνει εκεί. Τους ίδιους λόγους θα έχει και η Αριστερά. Διότι η Αριστερά αποξενωμένη απ’ τον λαό ηττάται - όπως ήδη έχει ιστορικώς αποδειχθεί.

Στον αγύριστο όσοι μας έφεραν έως εδώ. Για σκιάχτρα πρόκειται, για γόνους και ουτιδανούς. Για σοβαροφανείς λακέδες -έβλαψαν πολύ την πατρίδα, ζημίωσαν θανάσιμα τον λαό, ενώ πλούτιζαν οι ίδιοι και τα αφεντικά τους-στον αγύριστο οι εθνικιστές ραγιάδες και οι εθνοκάπηλοι γραικύλοι, οι γενίτσαροι των Δυνατών, ξένων και ντόπιων, στον αγύριστο τα ανθρωπάκια-ανθρωποφάγοι και μαζί τους τα κνώδαλα της προπαγάνδας τους.

Και εδώ, και μεριές-μεριές στην Ευρώπη ένας άλλος άνεμος αρχίζει να πνέει. Γιατί; Διότι δεν είναι φτιαγμένος ο άνθρωπος για να ζει σκλάβος - έχει πλέον συσσωρεύσει 
την ικανή και αναγκαία μνήμη. 
Συνεπώς η Βαστίλη πάντα θα πέφτει, όσες φορές και να υψώνεται, πάντα θα πέφτει...

===================================================================================

Κεραμιδόγατος

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ:Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ

πηγή:

29/12/2014

Κώστας Λαπαβίτσας

Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ είναι αποτέλεσμα του προγράμματος προσαρμογής που επιβλήθηκε στην Ελλάδα το 2010 από την Τρόικα (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) που διέθεσε τεράστια δάνεια στο πλαίσιο του προγράμματος διάσωσης ζητώντας άνευ προηγουμένου περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, αυξήσεις φόρων και κατάρρευση μισθών. Ήταν ένα τυπικό, έως ακραίο, πακέτο λιτότητας με μια διαφορά ζωτικής σημασίας: Αυτή τη φορά δεν ήταν δυνατό να περιοριστούν οι επιπτώσεις της λιτότητας μέσω της υποτίμησης του νομίσματος όπως, για παράδειγμα, συνέβη στην Ασιατική κρίση του 1997-98. Η συμμετοχή της Ελλάδας στην ευρωζώνη είχε κλείσει όλες τις εξόδους διαφυγής.

Η βίαιη λιτότητα κατάφερε να σταθεροποιήσει την Ελλάδα και να την κρατήσει εντός της οικονομικής και νομισματικής ένωσης καταστρέφοντας την οικονομία και την κοινωνία. Το δημοσιονομικό έλλειμα έχει μειωθεί δραστικά, το έλλειμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών έχει μετατραπεί σε πλεόνασμα και η προοπτική αθέτησης της εξυπηρέτησης του εξωτερικού χρέους έχει υποχωρήσει. Αλλά το ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 25%, η ανεργία εκτοξεύτηκε πάνω από το 25%, οι πραγματικοί μισθοί έχουν μειωθεί κατά 30% και η βιομηχανική παραγωγή έχει μειωθεί κατά 35%. Το ανθρώπινο κόστος των πολιτικών της τρόικας είναι ανυπολόγιστο και προσομοιάζει σε μια σιωπηλή ανθρωπιστική κρίση: Ο αριθμός των αστέγων έχει εκτοξευτεί , η πρωτοβάθμια υγειονομική περίθαλψη έχει καταρρεύσει, τα συσσίτια έχουν πολλαπλασιαστεί και η παιδική θνησιμότητα έχει αυξηθεί.

Από το καλοκαίρι του 2014 η ύφεση πλησιάζει στο τέλος της, βοηθούμενη από τις ισχυρές επιδόσεις του τουριστικού τομέα. Ωστόσο η ζημιά από τις πολιτικές της τρόικας είναι τόσο σοβαρή ώστε οι προοπτικές ανάπτυξης είναι… άθλιες. Η αδυναμία είναι έκδηλη στις εξαγωγές οι οποίες κατά πάσα πιθανότατα θα κλείσουν μειούμενες το 2014 ενώ οι εισαγωγές άρχισαν να αυξάνονται μόλις η ύφεση έδειξε σημάδια υποχώρησης. Αυτή είναι η εικόνα μιας βαθιά δυσλειτουργικής οικονομίας.

Εν μέσω της καταστροφής η τρόικα επιμένει σε περαιτέρω λιτότητα για να πετύχει τεράστια πρωτογενή πλεονάσματα στον προϋπολογισμό: 3% το 2015, 4,5% το 2016 και ακόμα μεγαλύτερα στο μέλλον. Σκοπός της είναι να εξυπηρετήσει το τεράστιο εξωτερικό της χρέος, το οποίο έχει ανέλθει στο 175% του ΑΕΠ από το περίπου 130% που ήταν το 2009. Περιέργως το ΔΝΤ υπολογίζει ότι η Ελλάδα θα καταγράφει ανάπτυξη κατά μέσο όρο 3,4% στα επόμενα πέντε χρόνια –με την προϋπόθεση φυσικά ότι προχωράει με ταχείς ρυθμούς στην ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας, την απορρύθμιση της εργασίας και την απελευθέρωση της αγοράς. Η τρόικα έχει υιοθετήσει πλήρως την οικονομία του παραλόγου.

Στην περίοδο 2010-11 οι Έλληνες αντιτάχθηκαν ενεργά στις καταστροφικές πολιτικές της Τρόικας και των εγχώριων συμμάχων της αλλά δεν κατάφεραν να τους σταματήσουν. Μετά το 2012 η ανεργία και η φτώχεια αυξήθηκαν και έγινε ακόμα πιο δύσκολη η οργάνωση της λαϊκής διαμαρτυρίας. Η εξάντληση που έφεραν οι πολιτικές της Τρόικας είναι τόσο μεγάλη ώστε οι ψηφοφόροι στράφηκαν μαζικά προς τα αριστερά με την ελπίδα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσφέρει ένα καλύτερο μέλλον.

Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται αφενός ότι θα πετύχει μια ουσιαστική διαγραφή του ελληνικού χρέους και αφετέρου ότι θα άρει τη λιτότητα με στόχο τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, αντί για τα πλασματικά πλεονάσματα που απαιτούνται από την Τρόικα. Θα επανασυνδέσει τις οικογένειες στο δίκτυο της ηλεκτροδότησης, θα ανακουφίσει τους άστεγους προσφέροντάς τους τροφή και καταφύγια και θα αναλάβει άμεσα δράσεις για τη μείωση της ανεργίας μέσω δημοσίων προγραμμάτων. Έχει δεσμευθεί να μειώσει την τεράστια φορολογική επιβάρυνση και να τονώσει τις επενδύσεις σε μια προσπάθεια να πετύχει την ανάπτυξη.

Δεν υπάρχει τίποτα ριζοσπαστικό – και πολύ περισσότερο τίποτα επαναστατικό- σε αυτές τις πολιτικές. Αντιπροσωπεύουν την κοινή λογική και με αυτά θα ανοίξει ένα νέο δρόμο και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επανειλημμένως δηλώσει την πρόθεσή του να κρατήσει τη χώρα εντός της οικονομικής και νομισματικής ένωσης και να αποφύγει τις μονομερείς ενέργειες. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η ηγεσία του είναι αφοσιωμένη στην ευρωπαϊκή προοπτική και πραγματικά πιστεύει ότι μπορεί να βοηθήσει στην αλλαγή της Ευρώπης από «τα μέσα».

Το πρόβλημα είναι ότι η Ε.Ε. δεν είναι καθόλου δεκτική στις ιδέες του ΣΥΡΙΖΑ. Οι έμποροι και οι τραπεζίτες της Γερμανίας έχουν επωφεληθεί σημαντικά από το ευρώ και δεν έχουν κανένα κίνητρο να εγκαταλείψουν τις πολιτικές λιτότητας. Το Βερολίνο έχει άλλωστε ήδη πολλά προβλήματα να αντιμετωπίσει την ώρα που η Ευρώπη παρουσιάζει νέα συμπτώματα αδυναμίας, με τη Γαλλία και την Ιταλία να βρίσκονται «στα σκοινιά». Υπάρχει επίσης ο Μάριο Ντράγκι της ΕΚΤ που λέει ασυναρτησίες σχετικά με την ποσοτική χαλάρωση, μια πολιτική που απεχθάνεται το Βερολίνο. Το τελευταίο πράγμα που θα επιθυμούσε τώρα η Γερμανία είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και το πρόγραμμά του.

Μια εκστρατεία κινδυνολογίας είναι πολύ πιθανό να ξεκινήσει τις αμέσως επόμενες εβδομάδες προκειμένου να αποτρέψει τους Έλληνες να ψηφίσουν τα αριστερά κόμματα. Σε περίπτωση που η εκστρατεία αυτή αποτύχει, μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι φυσιολογικό να αναμένει την εχθρότητα της Ε.Ε., η οποία δεν στερείται όπλων. Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι λογικό και μετριοπαθές αλλά δεν έχει εξασφαλισμένη χρηματοδότηση. Η Ελλάδα χρειάζεται σημαντική χρηματοδότηση για να εξυπηρετήσει το χρέος της το 2015, ίσως ακόμα και 20 δις ευρώ. Υπάρχουν ομόλογα την άνοιξη που θα μπορούσαν να τα διαχειριστεί, αλλά μέχρι τον Ιούλιο-Αύγουστο θα πρέπει να γίνουν επιπλέον αποπληρωμές 6-7 δις ευρώ για τις οποίες θα χρειαστεί επιπλέον χρηματοδότηση από το εξωτερικό και δεν χρειάζεται να επισημάνουμε ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα βρεθεί τάχιστα σε κατάσταση ασφυξίας αν η ΕΚΤ σταματήσει την παροχή ρευστότητας.

 Μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα αντιμετωπίσει κατά πάσα πιθανότητα ένα τελεσίγραφο προκειμένου να συνθηκολογήσει, ίσως και με αντάλλαγμα κάποια αποδυναμωμένη εκδοχή της λιτότητας. Αν το πράξει αυτό θα ήταν καταστροφικό για την Ελλάδα και μεγάλη ήττα για τους αντιπάλους της λιτότητας στην Ευρώπη. Είναι ζωτικής σημασίας ο ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει και να εφαρμόσει το πρόγραμμά του χωρίς συσπάσεις και με τη βοήθεια διεθνούς στήριξης. Οι γραμμές τις μάχης σχηματίζονται ήδη στην Ελλάδα.

===================================================================================

Κεραμιδόγατος

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

ΛΕΣΒΟΣ: ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 1944-GO BACK- ΜΙΑ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ

πηγή:

Αριστείδης Καλάργαλης*
24/12/2014

Τον Δεκέμβρη του 1944 η Μυτιλήνη έζησε τον δικό της Δεκέμβρη. Ευτυχώς ήταν αναίμακτος και νικηφόρος για τον λαό του νησιού. Το πρωί της παραμονής των Χριστουγέννων, έξω από το λιμάνι άραξαν έξι καράβια, μεταξύ των οποίων τρία αγγλικά πολεμικά. Ο Άγγλος διοικητής των Συμμαχικών Στρατευμάτων Αιγαίου, ταξίαρχος Turnbull, θέλησε και ζήτησε να αποβιβαστούν αυτοκρατορικά βρετανικά στρατεύματα για να στρατωνιστούν στη Λέσβο, ουσιαστικά για να καταλύσουν τις ΕΑΜικές αρχές.

Μόλις έγινε αντιληπτή η κίνηση των Αγγλων, ο ΕΛΑΣ έθεσε σε επιφυλακή τους άνδρες του ώστε να αποκρούσει την απόβαση. Ταυτοχρόνως, το ΕΑΜ αποφάσισε να μη δεχτεί τα αγγλικά στρατεύματα. Για αυτόν τον σκοπό «ο λαός –που η οργάνωση εκφράζει τη γνώμη του– είναι αποφασισμένος να μεταχειριστεί όλα τα μέσα που θάχει στη διάθεσή του για να τα εμποδίσει». Ταυτοχρόνως, οι πρώτοι κάτοικοι που έμαθαν τα γεγονότα βγήκαν στους δρόμους της Μυτιλήνης και στις γειτονιές με χωνιά καλώντας τον κόσμο σε συγκέντρωση και επιφυλακή, για να αποτρέψουν την απόβαση των αγγλικών στρατευμάτων.

Το ίδιο έγινε και στα χωριά. Ξημερώνοντας Χριστούγεννα, οι καμπάνες χτυπάνε για την εκκλησία, αλλά και για να κατεβούν στο λιμάνι, ώστε να αντιμετωπίσουν τυχόν απόβαση των Αγγλων.

Τη μέρα των Χριστουγέννων συναντήθηκαν ο Turnbull με επιτροπή του ΕΑΜ στο βοηθητικό πλοίο «M.L.». Η επιτροπή εξήγησε ότι «ο λαός δεν τους θέλει» κι αν ο ταξίαρχος χτυπήσει «θάχει όλες τις ευθύνες» γιατί θα πάει «κόντρα στη λαϊκή θέληση». Του διαμήνυσαν επίσης ότι όταν τερματιστούν τα γεγονότα της Αθήνας, «άμα έχουμε Εθνική Κυβέρνηση, τότε θα σας δεχτούμε και με χαρά».

Ανταλλαγή εγγράφων

Ακολούθησε επίσημη ανταλλαγή εγγράφων όπου ο ταξίαρχος γράφει στη Νομαρχιακή Επιτροπή του ΕΑΜ: «Δεν δύναμαι παρά να παραδεχθώ ότι ετάξατε τους εαυτούς σας προς το μέρος του εχθρού. Σας καθιστώ προσωπικώς υπευθύνους διά τα γεγονότα τα οποία θα παρουσιασθούν ως αποτελέσματα των ενεργειών σας και ιδιαιτέρως διά την ασφάλειαν της ζωής, της ελευθερίας και της περιουσίας των πολιτών». Η επιτροπή, διά του προέδρου της, Απόστολου Αποστόλου, απέρριψε τις νέες προτάσεις. Το έγγραφο του Turnbull διαβάστηκε σε ένοπλο συλλαλητήριο του λαού της Λέσβου. Εκεί εγκρίθηκε ψήφισμα με το οποίο ο λαός εκφράζει «τη δυσπιστία του προς τις διαβεβαιώσεις του Αγγλου Ταξίαρχου, γιατί οι αγριότητες και οι ωμότητες των αποικιακών στρατευμάτων ενάντια στο Λαό της Αθήνας και του Πειραιά καθώς και το αιματοκύλισμα της Σάμου κι οι βαρβαρότητες στα νησιά του Αιγαίου από στρατεύματα, που διοικούνται από τον ίδιο Ταξίαρχο, δικαιολογούν απόλυτα τη δυσπιστία του αυτή» και «διαδηλώνει την απόφασή του ν’ αντιταχθεί προτάσσοντας τα στήθια του και να πέσει μέχρι του τελευταίου στην περίπτωση που ο Αγγλος Ταξίαρχος δε θα σεβαστεί τη θέλησή του και θα ενεργήσει απόβαση».

Σ’ αυτό το διάστημα κατεβαίνουν κάτοικοι από όλα σχεδόν τα χωριά· από τη Μόρια, τη Γέρα την Αγιάσο τον Μανταμάδο, τα Πάμφιλα, το Πλωμάρι, αλλά κι από απομακρυσμένα χωριά· μέλη του ΕΑΜ, της ΕΠΟΝ, καθημερινοί άνθρωποι, άνδρες, γυναίκες, γέροι, ακόμα και παιδιά. Παρατάσσονται στο λιμάνι, στον λιμενοβραχίονα, στην προκυμαία, στήνουν οδοφράγματα με ό,τι βρουν. Αλλοι με όπλα, με τσεκούρια, με γεωργικά εργαλεία, μα πάνω απ’ όλα με τη λεβεντιά τους και τη διάθεση για αγώνα. Βροντοφώναξαν «Go back», όπως έγραψε σε άρθρο του ο δημοσιογράφος Στρατής Παπανικόλας.

Τρία μερόνυχτα κάθονται στα αυτοσχέδια χαρακώματα. Αντιμετωπίζουν το κρύο, το χιονόνερο και την παγωνιά του Δεκέμβρη. Από τα χωριά οι κάτοικοι φέρνουν τρόφιμα, τσιγάρα, γλυκά, ό,τι έχουν. Οι ποιητές Αναστασέλλης, Ανεζίνος και Αραβανόπουλος γράφουν λαϊκή σάτιρα, τη διαβάζουν και εμψυχώνουν τους υπερασπιστές της Μυτιλήνης.

Γράφει ο Αναστασέλλης:

Εδγιου, βρε διμόν’, θα κάτσου

πα στα μπλόκια μι τ’ ασκέρ’.

Σα δε ξικουπστείτι π’ έδγιου

θα μας βρει του καλουτσαίρ.

Και ο Αραβανόπουλος:

Του ΙΑΜ του ΙΑΜ τσι γ’ ΙΠΟΝ

μας ανοίξαν τα μάτια λοιπόν

τσ’ ότ να κάνιτι ρε γκμπαρ,

δε μας βάζιτι σαμάρ.

Οι εφημερίδες «Ελεύθερη Λέσβος», «Αγροτική» και «Αντιφασίστας» δημοσιεύουν άρθρα, εμψυχώνοντας τους υπερασπιστές της Μυτιλήνης. Κάθε μέρα πραγματοποιούνται συλλαλητήρια. Το πρωί της 28ης Δεκεμβρίου, ο πλοίαρχος του πλοίου «Σείριος», Edwards, ανακοίνωσε στη Ν.Ε. του ΕΑΜ ότι τα «στρατεύματα δε θα βγουν στο νησί». Η ευχάριστη είδηση μεταδόθηκε επίσημα από τον εξώστη του δημαρχείου. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε εορταστική παρέλαση, με τη συμμετοχή του ΕΛΑΣ.

Αποτιμώντας τη νικηφόρα αντίσταση του λεσβιακού λαού, οι Στρατής Παρασκευαΐδης και Τάκης Ελευθεριάδης γράφουν τον Μάρτιο του 1945 ότι «η νίκη του λαού της Μυτιλήνης είχε μεγάλη πολιτική σημασία. Εφύλαξε το λαό από τη φασιστική επιβολή και περιφρούρησε τις δημοκρατικές του ελευθερίες».

* Συγγραφέα, διδάκτορα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας

===================================================================================

Κεραμιδόγατος

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ:ΕΝΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΤΑΙ

Έπαψες αγάπη να θυμίζεις

πηγή:

Κώστας Καίσαρης

Σίγουρα μιλάμε για το πλέον ενδιαφέρον πρωτάθλημα των τελευταίων χρόνων. Κι όχι μόνο στην κορυφή, όπου ο ΠΑΟΚ απειλεί να πάρει τα πρωτεία από τον Ολυμπιακό όσο και στην ουρά. Ο υποβιβασμός τεσσάρων ομάδων δεν δίνει σε κανέναν από τους μικρομεσαίους περιθώρια εφησυχασμού. Πάντα, βέβαια, μιλάμε για ποδόσφαιρο. Για παιχνίδι.

Κάποιος κερδίζει, κάθε φορά, κάποιος χάνει. Κάποιος θα πάρει το πρωτάθλημα, κάποιοι θα υποβιβαστούν. Κάποιοι θα κάτσουνε φρόνιμα στις εξέδρες, κάποιοι θα μανουριάσουνε και θα τσαμπουκαλευτούν. Κάποιοι θα το τραβήξουνε ακόμα παραπέρα και το κάνουνε μπουρδέλο.

Κάποιοι για τις ομάδες τους, τραβάνε και μαχαίρια. Όπως συμβαίνει στην Τουρκία και στην Ελλάδα. Το ποδόσφαιρο αυτό καθαυτό, πόσοι είναι αυτοί που το αγαπάνε; Αυτό το πρωτάθλημα για το οποίο ζητάμε πόσους και ποιους ενδιαφέρει; Μονάδα μέτρησης σε αυτές τις περιπτώσεις (όπως και για τους θεατρόφιλους και τους σινεφίλ) είναι τα εισιτήρια.

Πόσοι είναι διατεθειμένοι να φύγουν από το σπίτι τους και να βάλουν το χέρι στην τσέπη γι αυτό που τους αρέσει; Οι αριθμοί στην προκειμένη περίπτωση είναι χειρότεροι και από τους δείκτες της ελληνικής οικονομίας. Με βάση τα στοιχεία αυτής της σεζόν όλοι μαζί, όσοι πάνε κάθε Κυριακή στα γήπεδα της Σουπερλίγκ, δεν φτάνουν τις 32 χιλιάδες (μ.ο 3.555).  Όταν η Άιντραχτ Φρανκφούρτης, που ψυχομάχησε πέρσι για να παραμείνει στην κατηγορία είχε, την προηγούμενη σεζόν έχει μέσο όρο 48.100 εισιτήρια!

Στην Ελλάδα η κατάσταση τείνει να γίνει τραγική. Ούτε ο Ολυμπιακός, πλέον, δεν ξεπερνάει τις 20.000 εισιτήρια. Έχοντας μάλιστα παίξει εντός έδρας τα δυο ντέρμπι με Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ. Ύστερα από δέκα χρόνια, θα είναι η πρώτη φορά που θα πέσει κάτω από τις 20.000.

Τι παραπάνω να κάνει ο Αστέρας Τρίπολης; Βγαίνει στην Ευρώπη, εφέτος έφτασε στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ, αλλά τα εισιτήρια του μόλις και μετά βίας φτάνουν στις 2.026 κατά μέσο όρο. Έχοντας, μάλιστα, παίξει εντός έδρας με Ολυμπιακός-Παναθηναϊκό.

Δεν θα μπορούσε να έχει κάνει καλύτερο ξεκίνημα ο ΠΑΟΚ. Όντας πρώτος στη βαθμολογία, ο μέσος όρος εισιτηρίων του είναι 12.001

Την ίδια ώρα βλέπεις ομάδες με παράδοση, όπως ο Πανιώνιος, να είναι κάτω από τα 1.000 εισιτήρια (967).Όταν μιλάμε για Πανιώνιο, μιλάμε για την έκτη-έβδομη ομάδα στην Ελλάδα, μετά τις τρεις μεγάλες της Αθήνας-Θεσσαλονίκης.

Γιατί φεύγει ο κόσμος από τα γήπεδα; Δεκάδες φορές έχει γίνει αυτή η ερώτηση και δεκάδες φορές δίνονται οι ίδιες απαντήσεις.

- Φταίει η τηλεόραση! Σε όλο τον πλανήτη, όμως,  οι αγώνες μεταδίδονται απευθείας. Όπου παίζεται καλό ποδόσφαιρο, όπου υπάρχουν τα "κατάλληλα" γήπεδα, είναι γεμάτα.

- Φταίει η βία. Στην Ελλάδα το πρόβλημα σε μεγάλο βαθμό έχει λυθεί στη λογική "πονάει κεφάλι, κόβουμε το κεφάλι". Με την απαγόρευση της παρουσίας των οπαδών της αντίπαλης ομάδας. Δύσκολα θα τσακωθούν μόνοι τους οι οπαδοί των γηπεδούχων. Συμβαίνει να τσαμπουκαλεύονται με την αστυνομία, όπως οι οργανωμένοι οπαδοί του Παναθηναϊκού, αλλά τώρα που διώξαν τον Βαρδινογιάννη και πήραν την κατάσταση στα χέρια τους, η Λεωφόρος είναι κατά κανόνα, εκκλησία.

Να το κάνουμε πενηνταράκια. Τι έχει να φοβηθεί ένας οπαδός της Σκόντα για να πάει στο γήπεδο μαζί με τα παιδιά του, να δει π.χ το ματς με τον Ατρόμητο; Τίποτα. Όπως τίποτα δεν έχουν να φοβηθούν όσοι βρίσκονται στις εξέδρες σε ποσοστό πάνω από το 90% των παιχνιδιών. Τι έγινε δηλαδή στην Τούμπα, στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό κι όταν, μάλιστα, ο ΠΑΟΚ έχασε; Τίποτα.

- Φταίει η κακοπιστία, που έχει δημιουργηθεί από τις κακές διαιτησίες, τα στημένα και τη γενικότερη περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Ότι όλα είναι φτιαγμένα! Αυτό πράγματι είναι ένα σοβαρό ζήτημα. Ειδικότερα τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότεροι, έχουν μπολιαστεί με το μικρόβιο του στοιχήματος: ότι όλα είναι φτιαχτά και κάθε "άσος ημίχρονο-διπλό τελικό" ήταν αβαβά για να κονομήσουνε τα λαμόγια οι παράγοντες.

Αυτό πράγματι είναι ένα πρόβλημα. Περισσότερο, όμως, λειτουργεί σαν πρόφαση. Αυτός που έτσι κι αλλιώς δεν θα πήγαινε στο γήπεδο να βρει μια δικαιολογία. Ακόμα δεν με έβαζαν μέσα στο σινεμά όταν έπαιζε ακατάλληλο έργο, όταν άρχισαν να ακούω "σε ποιον θα δώσουν το πρωτάθλημα φέτος, ποιον θα ρίξουν" και "ποιον θα ανεβάσουνε από την Βήτα Εθνικής Εγώ να δεχθώ ότι κάποιος οπαδός του Αστέρα Τρίπολης ζοχαδιάστηκε με τον Σπάθα και τους βοηθούς του στο ματς με τον Ολυμπιακό και είπε "δεν ξαναπατάω στο γήπεδο"

Πριν τον Σπάθα, όμως, πόσοι πηγαίνανε; Κι αν στην Τρίπολη δεν υπήρχε έντονη ποδοσφαιρική παράδοση, στον Ατρόμητο Περιστερίου πως εξηγείται το φαινόμενο να έχουν μέσο όρό μόλις 1.237 εισιτήρια:.Όσοι πήγανε με τον Ολυμπιακό το φχαριστηθήκανε και είδανε μάλιστα και την ομάδα τους να κερδίζει. Χωρίς να τους έχει ενοχλήσει η διαιτησία στο παραμικρό. Στη συνέχεια όμως στα ματς που ακολούθησαν το γήπεδο του Περιστερίου ήταν άδειο.

Για την ταπεινότητά μου, άλλη είναι η νο1 αιτία που αδειάζουν οι εξέδρες. Κι αυτή έχει να κάνει με το γεγονός ότι το ποδόσφαιρο που παίζεται στην Ελλάδα δεν είναι ελκυστικό. Δεν είναι ωραίο. Είναι βαρετό. Αντί να εξιτάρει σε κοιμίζει. Σε συνδυασμό με το ότι τα εισιτήρια είναι πανάκριβα για το θέαμα που προσφέρεται, είναι λογικό να μη πηγαίνει κανείς στο γήπεδο. Να δώσεις ένα εξηντάρι ευρώ, για να δεις με τα παιδιά σου ένα αγώνα της Σουπερλίγκ πάει πολύ.

Η νεολαία σήμερα έχει μέτρο σύγκρισης. Βλέπει Αγγλία, βλέπει Ισπανία, βλέπει Γερμανία, Βλέπει πέρα από την υψηλή ποιότητα, ομάδες και ποδοσφαιριστές να τρέχουνε. Δεν γίνεται εσύ στην ζωή σου, στην καθημερινότητά σου να "τρέχεις" πιο πολύ από τους ποδοσφαιριστές.

Όταν το ποδόσφαιρο παίζεται περπατητό, όπως στην Ελλάδα, πέρα από κουραστικό γίνεται και ανυπόφορο. Δεν το αντέχεις. Το έχω ξαναγράψει. Κάνει κατεβασιά μια ομάδα, πας για κατούρημα την τινάζεις καλά-καλά, για να μη πέσει η τελευταία σταγόνα στο σώβρακο, γυρίζεις πίσω και δεν έχεις χάσει τίποτα. Η επίθεση δεν έχει ολοκληρωθεί.

Προσωπικά πιάνω πολλές φορές να αντιμετωπίζει την τηλεόραση, στους αγώνες του ελληνικού πρωταθλήματος, σαν ραδιόφωνο. Κάνεις κάποια άλλη δουλειά δηλαδή, ή έχεις το μυαλό σου αλλού κι ακούς τον σπίκερ να μιλάει. Κι αν υψώσει τη δύναμη της φωνής του, ρίχνεις το βλέμμα σου. Κι αν δεν προλάβεις, υπάρχει και το ριπλέι.

ΔΕΝ έχει κανείς την απαίτηση να δει τις ελληνικές ομάδες να τρέχουν σαν τις εγγλέζικες. Λέμε για τα στοιχειώδη. Τα μίνιμουμ.

Η κρίση έχει χτυπήσει το ποδόσφαιρο σε όλα τα επίπεδα.  Οι ομάδες έριξαν τα μπάτζετ, με αποτέλεσμα να πέσει ακόμα περισσότερο το επίπεδο. Ο κόσμος δεν έχει λεφτά για να πληρώσει το εισιτήριο.  Για να μην είκαστε άδικοι, θα πρέπει να πούμε ότι κάποιες από τις αποκαλούμενες μικρομεσαίες ομάδες παίζουνε καλό ποδόσφαιρο. Τα Γιάννενα. Ο Παναιτωλικός. Η Σκόντα (6 νίκες-1 ισοπαλία στα 7 εντός έδρας παιχνίδια, έχοντας ρίξει συνολικά σε ΠΑΟΚ-Παναθηναϊκό οκτώ γκολ). Η Βέροια που επίσης έχει συντελεστή 6-1-0, μέσα στο γήπεδό της. Τι παραπάνω να κάνει ο Αστέρας Τρίπολης. Ο κόσμος, όμως, δεν πάει στο γήπεδο να τους δει. Και δεν πάει επειδή το ποδόσφαιρο έχει πάψει να αποτελεί συνήθεια.  ι όταν ένας πελάτης σταματήσει να πηγαίνει σε ένα μαγαζί δύσκολα επιστρέφει.

Το ποδόσφαιρο έπαψε σιγά-σιγά να είναι καψούρα. Σαν μια γκόμενα που κάποια στιγμή τη βαριέσαι. Ή το αντίθετο. Ένα γκόμενο, που τον βαριέσαι όχι να τον δεις, αλλά δεν θέλεις ούτε να τον ακούς από το τηλέφωνο.

Όπως λέει και το τραγούδι των Πυξ Λαξ "έπαψες αγάπη να θυμίζεις". Έπαψε, για τον πολύ κόσμο, να είναι αγάπη. Να είναι πάθος. Τα γήπεδα, άλλωστε, σε όλο τον κόσμο τα γεμίζουν οι οπαδοί. Δεν τα γεμίζουν οι φίλαθλοι.

Κι όπως είναι ανάγκη το σεξ για το ξεχαρμάνιασμα, αυτό ακριβώς συμβαίνει στο ποδόσφαιρο, μέσω της τηλεόρασης. Τη βρίσκουμε, βλέποντας την ομάδα μας στην τηλεόραση, από τον καναπέ. Ειδικά η νεολαία.

Με το ποδόσφαιρο να μη μπορεί να ανανεώνει τον κόσμο που χάνει. Αν η Ελλάδα είναι γενικότερα χώρα γερόντων, μια ματιά στις εξέδρες, ειδικά των μικρών ομάδων, δείχνει ξεκάθαρα το μέγεθος του "δημογραφικού προβλήματος" στο ποδόσφαιρο. Και το χειρότερο απ' όλα: Αν ο κόσμος φεύγει σιγά-σιγά από τα γήπεδα, σε βάθος περίπου τριών δεκαετιών, για να γυρίσει πίσω είναι πιο δύσκολο.

Όταν μάλιστα τα σχετικά νούμερα είναι δραματικά: Οι δώδεκα ομάδες έχουν μέσο όρο κάτω από 2.000 εισιτήρια! (Κέρκυρα, Πανιώνιος, Πανθρακικός, Λεβαδειακός, Ξάνθη, Καλλονή, Βέροια, Ατρόμητος , Νικη Βόλου Πλατανιάς, ΠΑΣ Γιάννινα, Εργοτέλης)  Αστέρας Τρίπολης, Παναιτωλικός, ΟΦΗ από 2.000 έως 4..000, ο Παναθηναϊκός στις 8.130, ο ΠΑΟΚ στις 12.001 και ο Ολυμπιακός στις 19.028.

===================================================================================

Κεραμιδόγατος

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)