ΠΟΛ ΚΡΟΥΓΚΜΑΝ:Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΟΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ

Κάτι άλλαξε όμως τις τελευταίες εβδομάδες. Αρκετά γεγονότα φαίνεται ότι έσπασαν το τείχος της άρνησης - η κατάρρευση της ολλανδικής κυβέρνησης λόγω των προτεινόμενων μέτρων λιτότητας, η δυνατή εμφάνιση του τοποθετούμενου αορίστως κατά της λιτότητας Φρανσουά Ολάντ στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία και μια οικονομική έκθεση που έδειξε ότι η Βρετανία τα πάει χειρότερα στην παρούσα ύφεση απ' όσο σ' εκείνη στην δεκαετία του '30. Αίφνης όλοι παραδέχονται ότι η λιτότητα δεν αποδίδει.

Το ερώτημα τώρα είναι τι θα κάνουν γι' αυτό. Και η απάντηση, φοβάμαι, είναι: όχι πολλά.

Πρώτον, οι υπέρμαχοι της λιτότητας φαίνεται ότι έχουν εγκαταλείψει την ελπίδα, όχι όμως και τον φόβο - δηλαδή, τον ισχυρισμό ότι, αν δεν περικόψουμε δραστικά τις δαπάνες, θα γίνουμε Ελλάδα και το κόστος δανεισμού θα εκτιναχθεί στα ύψη.

Ο ισχυρισμός ότι μόνο η λιτότητα μπορεί να κατευνάσει τις αγορές ομολόγων έχει αποδειχθεί τόσο λανθασμένος όσο εκείνος ότι η νεράιδα της εμπιστοσύνης θα φέρει την ευημερία. Και οι σοβαροί αναλυτές υποστηρίζουν ότι η δημοσιονομική λιτότητα σε μια οικονομία που βρίσκεται σε ύφεση την κατατροπώνει: συρρικνώνοντας την οικονομία και πλήττοντας τα μακροχρόνια έσοδα, η λιτότητα μάλλον επιδεινώνει την προοπτική του χρέους αντί να τη βελτιώσει.

Ενώ όμως η νεράιδα της εμπιστοσύνης φαίνεται ότι έχει θαφτεί βαθιά μέσα στη γη, οι ιστορίες τρόμου για τα ελλείμματα παραμένουν δημοφιλείς. Οι υπερασπιστές της βρετανικής πολιτικής απορρίπτουν κάθε έκκληση για επανεξέταση της πολιτικής αυτής, παρά την προφανή αποτυχία της να φέρει αποτελέσματα, με το σκεπτικό ότι τυχόν χαλάρωση της λιτότητας θα εκτινάξει το κόστος δανεισμού.

Συνεπώς σήμερα ζούμε σε έναν κόσμο με οικονομικές πολιτικές που μοιάζουν σαν ζόμπι - πολιτικές τις οποίες θα έπρεπε να είχαν σκοτώσει οι αποδείξεις ότι βασίζονται σε λανθασμένους συλλογισμούς, αλλά που παρ' όλα αυτά συνεχίζουν να βαδίζουν τρεκλίζοντας. Κανείς δεν γνωρίζει πότε θα τελειώσει αυτή η βασιλεία του λάθους.
                            NEW YORK TIMES-(30/4/2012)

========================================================

Κεραμιδόγατος

 ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

ΧΑΡΡΥ ΚΛΙΝΝ:ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ 511 € ΦΟΡΟ ΓΙΑ 2238000 ΜΙΣΘΟ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΠΑΡΟΝ"- 29/4/2012

Βρε, βρε το χλαπατσοπαλουκάρι της Goldman Sachs, το διορισμένο ανδράποδο, που μας τον «κάτσανε στο σβέρκο» με την ανοχή των Κομανετσοβουβουζέλων οι Γερμανοευρωαιματορουφήτρες...

-Πάρτε τα χαράτσια σας μαλάκες Έλληνες, πληρώστε με το αίμα τις εκατοντάδες χιλιάδες διορισμένα κομματόσκυλα που απολαμβάνουν μαϊμούδες δημόσιους μισθούς, συντάξεις και επιδόματα, βάλτε λουκέτα στα μαγαζάκια σας, δεχτείτε αδιαμαρτύρητα τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, πουλήστε τα χρυσαφικά και τα οικογενειακά σας κειμήλια για φραγκοδίφραγκα στην «pay may gold», στριμωχτείτε στις ουρές των συσσιτίων για ένα πιάτο φαί, βγείτε σεργιάνι στο σκουπιδοψάξιμο...

Με λένε Λουκά Παπαδήμο, εισπράττω 2.238.484,09 ευρώ, πληρώνω φόρο 511 ευρώ και σας γράφω στα @@ μου!!!
                                    ΧΑΡΡΥ ΚΛΙΝΝ
========================================================

Κεραμιδόγατος

 ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

ΣΤΑΘΗΣ:Η "ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ" ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Για «ιδεολογική τρομοκρατία» κατηγόρησε την Αριστερά ο κ. Σαμαράς. Προφανώς δεν εννοεί ότι άσκησαν «ιδεολογική τρομοκρατία» στην ελληνική κοινωνία ο Ρίτσος ή ο Μίκης ή ο Γλέζος ή ο συνδικαλιστής που αγωνίζεται για το μεροκάματο, ή το μέλος του ΚΚΕ που αντί να κάθεται στον καναπέ του παίρνει σβάρνα τις γειτονιές σύμμαχος κι αρωγός των απλών.

Ούτε φαντάζομαι ότι ο κ. Σαμαράς ομιλεί για «ιδεολογική τρομοκρατία» της Αριστεράς χρεώνοντας φερ' ειπείν στον ΣΥΡΙΖΑ κουκουλοφόρους κι άλλα αποβράσματα, αδύνατον να έχει ενστερνισθεί τέτοιες συκοφαντίες ο αρχηγός της Ν.Δ. - ξέρει καλύτερα!

Είναι λοιπόν περίεργο ένας καλλιεργημένος άνθρωπος όπως ο κ. Σαμαράς που ξέρει από Γκάτσο και Καζαντζίδη, να μετέρχεται στερεότυπα ίδια με αυτά που κρώζουν τα παπαγαλάκια της διαπλοκής και οι χρυσαυγίτες.

«Ιδεολογική τρομοκρατία» χάριν του δικομματισμού και της παγκοσμιοποίησης άσκησαν όσοι, κατά δήλωσίν τους αριστεροί, όπως η κυρία Ρεπούση, υπηρέτησαν υπουργούς του ΠΑΣΟΚ (Διαμαντοπούλου) και της Ν.Δ (Γιαννάκου) για να αποδομήσουν έννοιες όπως του έθνους και της πατρίδας. Κατά τα θελήματα του Σάρος τότε και του Μνημονίου σήμερα.

«Ιδεολογική τρομοκρατία» εναντίον των Ελλήνων, όπως έλεγες κι εσύ, αγαπητέ μου Αντώνη, πριν να υπογράψεις το Μνημόνιο 2, άσκησαν οι υποστηρικτές του Σχεδίου Ανάν, της Διαπλοκής κι όλων όσων κάνανε τα μεροκάματα ψίχουλα και τη ζωή των ανθρώπων (δεξιών κι αριστερών) για τα σκουπίδια.

Για «ιδεολογική τρομοκρατία» της Αριστεράς μπορεί να μιλάει ένα παπαγαλάκι του ΔΟΛ ή ένας χρυσαυγίτης αδαής, όχι όμως ο κ. Αντώνης Σαμαράς.
                           ________

• Οι εννέα στους δέκα ασθενούντες εν Ελλάδι αδυνατούν να αγοράσουν τα φάρμακα τους.

Μπράβο, κ. Λοβέρδε! Τέτοια δόξα ούτε η Νύχτα, η κόρη του Αδη, εζήλωσε.

Δεν ενθυμούμαι αυτήν τη στιγμή αν η Νύχτα ήταν κόρη και της Στυγός-και πού να ανατρέχω στη «Θεογονία», τρέχουμε για άλλα τώρα! Ενθυμούμαι, όμως, μετά βεβαιότητος, την έννοια της λέξης θεοστυγής.

Τη μουρμουρίζουν τις νύχτες οι Ερινύες, κόρες κι αυτές της Εριδος - σε μιαν άλλη παραλλαγή, όμως κόρες του Φόβου και της Βίας.

Ενα μουρμούρισμα στην αρχή, θεοστυγής, θεοστυγής, θεοστυγής κι ύστερα ο άνεμος της Νύχτας αρχίζει να δυναμώνει...

•    Την κατάργηση της προσευχής στα σχολεία ζητάει η ΔΗΜΑΡ! Εδώ μανούλες χάνονται, αλλά, αυτό οφείλω να το ομολογήσω, ο χώρος αυτός παραμένει σταθερός στην παράδοσή του: να είναι ρηξικέλευθος στα ήσσονα και άλλα λόγια να αγαπιόμαστε στα μείζονα...

•    Δεν ξέρω αν το αισθάνομαι σωστά, αλλά έχω την εντύπωση ότι ορισμένοι συμπολίτες μας αντιλαμβάνονται ου μην κι εκλαμβάνουν την επιβολή της λιτότητας ως μια επιχείρηση αρετής.

Που σκοπό έχει να ξαναφέρει στον ίσιο δρόμο τους επιρρεπείς στα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα.

Μάλιστα, ορισμένοι απ' αυτούς τους δίκην ιμιτασιόν καλβινιστή τιμωρούς, δείχνουν να τη βρίσκουν κιόλας με την πυρπόληση της κατσίκας του γείτονα. Ή και του ίδιου του γείτονα, άμα λάχει.

Πώς το έλεγαν οι Ρωμαίοι; «η αηδία του βίου»! Ω, ναι! έτσι το έλεγαν...

• Ολο και πιο πολλές «συγγνώμες» ζητάει ο κ. Βενιζέλος. Μάλιστα και για θέματα περί τα οποία, έως εσχάτως δήλωνε υπερήφανος. Ο άνθρωπος αν επιζήσει πολιτικώς είναι ικανός στο μέλλον να ζητήσει συγγνώμη και για τις συγγνώμες που ζητά τώρα.

Αίφνης άρχισε να ζητάει «συγγνώμη» και ο Γιωργάκης!!!

Πάει και η «συγγνώμη»! Κινδυνεύει κι αυτή να χάσει το φιλότιμο της.
========================================================

Κεραμιδόγατος

 ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

ΣΤ.ΚΑΠΑΚΟΣ:ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

ΜΕΤΑΞΥ της άποψης του Ηροδότου: "οι άνθρωποι εξαρτώνται από τις περιστάσεις" και της θέσης του Ναπολέοντα: "εγώ κάνω τις περιστάσεις" υπάρχει ασφαλώς χάσμα μεγάλο. Την "αντίφαση" αυτή ήρθε να λύσει ο Μαρξ με την θέση του για τον ρόλο του ανθρώπινου παράγοντα στην Ιστορία. "Οι άνθρωποι δημιουργούν την ιστορία" έλεγε και αυτό "πέρασε" ως μαρξιστική αντίληψη, πιο κοντά στη βολονταριστική άποψη.

Δεν είναι όμως ακριβώς έτσι. Ο Μαρξ ιδιοφυώς προσέθεσε στη συνέχεια τη φράση: "όχι μέσα σε συνθήκες που οι ίδιοι έχουν επιλέξει, αλλά σε συνθήκες που έχουν καθοριστεί έξω από αυτούς". Επομένως η διαλεκτική του Μαρξ είναι πολύ πιο σύνθετη από τον αγοραίο βολονταρισμό ότι τα πάντα είναι υπόθεση πολιτικής βούλησης, καθώς επιχειρεί να συναρθρώσει την παρέμβαση του ανθρώπινου παράγοντα με τις συνθήκες και τους περιορισμούς, διεθνείς και εθνικούς, που επενεργούν στο ιστορικό γίγνεσθαι.

ΣΗΜΕΡΑ βρισκόμαστε μπροστά σε μια κομβική περίοδο κατά την οποία γίνονται μεγάλες ανατροπές. Η τάση αλλαγής των συσχετισμών είναι ισχυρή, παραμένει όμως ζητούμενο αν θα ανοίξει ο δρόμος προς τα αριστερά ή προς αυταρχικές μορφές συντηρητικής αναδίπλωσης, όπως έχει γίνει σε άλλες ιστορικές περιόδους. Υπό την έννοια αυτή, το ερώτημα από πού πάνε Αριστερά δεν είναι πλέον ρητορικό.

Η ιστορική Αριστερά στην Ευρώπη έχει πλέον μπροστά της ως οδηγό τη στρατηγική που ακολούθησε με ενθαρρυντικά αποτελέσματα ο Μελανσόν στη Γαλλία. Ενωτική στρατηγική αλλαγής των συσχετισμών μέσα από εναλλακτικές όσο και ρηξικέλευθες προτάσεις για την οικονομία και την ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική. Αξιόπιστη πρόταση διακυβέρνησης. Σκληρή κριτική της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς. Ανάδειξη του οικολογικού σχεδιασμού. Επαναφορά στο προσκήνιο των λαϊκών στρωμάτων μέσα από τα οραματικά προτάγματα της Γαλλικής Επανάστασης για αλληλεγγύη, δικαιοσύνη και ελευθερία.

Η ΗΓΕΣΙΑ του ΚΚΕ, όχι όμως και η λαϊκή του βάση, με πάθος νεοφώτιστου, απορρίπτει αυτή τη στρατηγική, επιμένοντας σε μια "ανάδελφη" αντίληψη τύπου Βόρειας Κορέας. Αρνείται ακόμη και επιμέρους συγκλίσεις ή συνεργασίες σε τοπικό επίπεδο. Η πολιτική αυτή αποτελεί ιστορικό αναχρονισμό κι αν δεν υπήρχαν οι βαθιές ρίζες του ΚΚΕ στην ελληνική κοινωνία, η επιρροή του, με αυτή την πολιτική, θα ήταν περιθωριακή.

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ χωρίς τις ουμανιστικές αξίες κινδυνεύει να μετατραπεί σε ολοκληρωτισμό και αυτό έπρεπε να είναι αυτονόητη αλήθεια, τουλάχιστον μετά την κριτική που άσκησε στον Λένιν, η Ρόζα Λούξεμπουργκ για την αφυδάτωση και τον μαρασμό των δημοκρατικών θεσμών, που αποτελούν κατάκτηση και όχι περιττή πολυτέλεια.

Η ΔΗΜ.ΑΡ. αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην ανανεωτική Αριστερά και στην αναμόρφωση του σοσιαλιστικού χώρου, ενώ ορισμένα στελέχη της αλληθωρίζουν προς “εθνικές” επιλογές. Σπαταλά έτσι την όποια δυναμική έχει το μεταρρυθμιστικό της εγχείρημα για την έκφραση ενός υπαρκτού ρεύματος στην ελληνική κοινωνία. Εξαιτίας της “μέθης” που της προκαλεί η δημοσκοπική έκρηξη χάνει την επαφή της με το οικολογικό ρεύμα και την αριστερή βάση του ΣΥΡΙΖΑ και μετατοπίζεται βαθμιαία προς άλλους, άγονους δρόμους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται ως ο μοναδικός εκφραστής στη χώρα μας της ευρωπαϊκής στρατηγικής της "ενωτικής και ανυποχώρητης Αριστεράς" που εξέφρασε ο Μελανσόν, με εξαίρεση βεβαίως την επιλογή για τον δεύτερο γύρο, δηλαδή τη στρατηγική του αριστερού “πόλου". Το θέμα αυτό, που θα δίχαζε τον ΣΥΡΙΖΑ, εκ των πραγμάτων δεν τίθεται στην Ελλάδα. Και αυτό γιατί το ΠΑΣΟΚ είναι κολλημένο στο Μνημόνιο και τις πολιτικές - σοκ, των οποίων οι κατακλυσμιαίες επιπτώσεις δεν είναι πίσω, αλλά μπροστά. Ακόμη η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ εμμένει στη μετεκλογική συνεργασία με την Ν.Δ. χρησιμοποιώντας την κεντροαριστερά μόνο επικοινωνιακά, ενώ έχει καίρια ευθύνη και για την κατάρρευση της χώρας.

Όπως εξελίσσονται τα πράγματα, ο ΣΥΡΙΖΑ "παρασύρεται" από μια κοινωνική δυναμική, την οποία ίσως δεν έχουν αντιληφθεί οι οργανωμένες δυνάμεις που τον συγκροτούν. Αν μάλιστα συνεχίσει χωρίς αναστολές και εμμονές σε "ιερά” κείμενα το δύσκολο εγχείρημα της προγραμματικής του ανανέωσης, χωρίς να φοβηθεί ακόμη και ανορθόδοξες θέσεις, όταν και όπου χρειαστεί, μπορεί να αποτελέσει είτε τον πόλο γύρο από τον οποίο θα συγκροτηθεί ένας νέος συνασπισμός εξουσίας είτε τον κύριο φορέα πολιτικής και κοινωνικής αντιπολίτευσης.

ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΙΚΗ μάχη της 6ης Μαΐου δεν κρίνονται μόνο οι συσχετισμοί της επόμενης ημέρας στη βάση των οποίων θα κυβερνηθεί η χώρα, πράγμα έτσι κι αλλιώς πολύ σημαντικό, αλλά και η οικοδόμηση της ηγεμονίας στην νέα ιστορική περίοδο. "Η υποτίμηση του αντιπάλου είναι δείγμα της δική σου κατωτερότητας", έλεγε ο Γκράμσι. Πλήρωσαν ήδη την "αβλεψία" τους αυτή ο Κ. Καραμανλής και ο Γ. Παπανδρέου. Θα την πληρώσει όποιος αγνοεί αυτή την απλή αλήθεια της γκραμσιανής λογικής.

========================================================

Κεραμιδόγατος

 ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

Θ.ΚΑΡΤΕΡΟΣ:Ο ΚΑΜΜΕΝΟΣ, Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ

Μπορεί να έπρεπε ή να μην έπρεπε να πει ο Αλέξης Τσίπρας όσα είπε για την υποθετική περίπτωση που μια αριστερή κυβέρνηση, με αριστερό πρόγραμμα χρειαστεί τη στήριξη ή την ανοχή του Καμμένου. Οι υποθέσεις αυτού του είδους πάντα είναι αμφιλεγόμενες και συχνά οδηγούν σε χωρίς κέρδος κέρατα, για να θυμηθούμε τη λαϊκή ρήση. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ όφειλε στο κάτω-κάτω να ξέρει ότι απέναντί του έχει ανθρώπους που θεωρούν το άκρο άωτο της ηθικής και της σοφίας να διακηρύσσουν ότι στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται και πράγματα που γίνονται και δε λέγονται.

ΑΥΤΟ όμως είναι εντελώς άσχετο με την επίθεση που δέχτηκαν τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και ο πρόεδρός του -απλώς αξιοποιήθηκε ως πρόσχημα. Η κακοποίηση της αλήθειας υπήρξε και στην περίπτωση αυτή μέσο για την κακοποίηση ενός προσώπου και ενός χώρου -εξ ου και οι μακιαβαλιάδες για κρυφή συμφωνία με τον Καμμένο, οι μαντινάδες του Μεϊμαράκη για... διαφάνεια, οι λαχανοκορφάδες του Σκανδαλίδη για... ακύρωση της Αριστεράς, οι κρυάδες της ΔΗΜ.ΑΡ. (νερό, λίγο νερό!), οι μασκαράδες της Ν.Δ. (πέφτουν οι μάσκες!) και φυσικά οι αυστηρές πασοκιάδες. Ούτε σοβαρή απάντηση, ούτε σοβαρή αντιμετώπιση αξίζουν όλα αυτά - στην πραγματικότητα και σε περίοδο αιματηρής λιτότητας ούτε τα αναλώσιμα που ξοδεύτηκαν για την κατασκευή τους δεν αξίζουν.

ΣΤΗΝ ίδια λογική και η Αλέκα -βρήκαμε παπά, ας θάψουμε καμιά δεκαριά μούτρα που δεν μας αρέσουν. Η οποία απάντησε στο αυτονόητο, ότι θα μπορούσε να προταθεί για πρωθυπουργός μιας αριστερής κυβέρνησης, με το άκρως... πολιτικό: δεν είμαστε σαν τα μούτρα τους. Χαϊδεύοντας έτσι, για να θυμηθούμε τα λόγια της σε μια άλλη περίπτωση, τα αφτιά όλων όσοι αγαπούν το Μνημόνιο και μισούν τον ΣΥΡΙΖΑ. Ευκαιρίας δοθείσης δηλαδή μπήκε κι αυτή στο αστικό παιγνιδάκι της επικοινωνίας που καταγγέλλει -η ευρηματική στην εμπάθειά της φράση κάνει ήδη τον γύρο όλων των δελτίων ειδήσεων, που τη φιλοξενούν με απόλυτη και κακεντρεχή αστική αντικειμενικότητα.

ΜΠΟΡΕΙ όλα αυτά να είναι γελοία, προεκλογικοί τσαμπουκάδες του κιλού. Καμιά φορά όμως και από τις γελοιότητες βγαίνει συμπέρασμα -καλύτερα κι από τις δημοσκοπήσεις. Τι τους έπιασε και ξύνουν τα νύχια τους για καυγά με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα όλοι μαζί; Πώς εξηγείται η προθυμία με την οποία αποφάσισαν να αγανακτήσουν ομοφώνως; Τι τους ενώνει και τι τους δονεί σε τέτοιο αγώνα; Η απάντηση προς κακοφανισμό των πολύ ανανεωτικών βρίσκεται σε μια παλιά κομμουνιστική διαπίστωση: Όταν ο αντίπαλος σε χτυπάει, τότε κάτι καλό κάνεις.

ΑΥΤΗ είναι η μόνη λογική εξήγηση. Και συνηγορούν σ’ αυτή τα πάντα -οι δημοσκοπήσεις, το ενδιαφέρον για τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, η πιο εμφανής από ποτέ συμπάθεια για την αριστερά. Τους ανησυχεί η απήχηση της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ -αυτή είναι η αλήθεια. Τους ανησυχεί εκατό φορές περισσότερο η ενωτική του πρόταση -είναι σαν να το υπογράφουν όταν σ’ αυτή συγκεντρώνουν τα πυρά τους. Τους ανησυχεί χίλιες φορές περισσότερο που αυτή η ενωτική πρόταση συνδέεται άμεσα με την προοπτική μιας κυβέρνησης με κύρια δύναμη την ενωμένη Αριστερά. Τους ανησυχεί με λίγα λόγια το γεγονός ότι για πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια δημιουργείται μπροστά στα μάτια τους το αντίπαλο δέος και η αμφισβήτηση βγαίνει από το περιθώριο και διεκδικεί την κεντρική θέση.

ΕΞ ΟΥ και οι επιθέσεις στον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και οι επιθέσεις προσωπικά στον Τσίπρα, ο οποίος τα κατάφερε προς μεγάλη κατάπληξη πολλών να αναδειχτεί σε κεντρικό πρόσωπο αυτής της δύσκολης εκλογικής μάχης. Αν μάλιστα αυτή η εκτίμηση για την αιτία των επιθέσεων είναι σωστή, τότε αναμείνατε στο ακουστικό σας, γιατί πολλά θα δουν τα μάτια μας και θα ακούσουν τα αφτιά μας μέχρι τη μέρα της κάλπης. Από τα οποία τα πιο τίμια και προβλέψιμα θα είναι τα ψέματα και τα μακιαβελικά σενάρια για παρασκηνιακές άρες μάρες. Γιατί καλό είναι να θυμόμαστε ότι σ’ αυτές τις εκλογές κρίνονται πολλά που αφορούν στο δικό μας αύριο, αλλά και κάποια που αφορούν στο αύριο της Ευρώπης, στα κέρδη των τοκογλύφων και στην τύχη της συνταγής που αυτή τη στιγμή επιβάλλεται στους λαούς. Άρα χρήσιμες θα ήταν και μερικές χήνες έξω από το αριστερό Καπιτώλιο...

========================================================

Κεραμιδόγατος

 ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

Κ.ΚΑΝΑΒΟΥΡΗΣ:ΑΧΑΡΟ ΠΡΑΓΜΑ

Εν τη ουσία, είναι άχαρο πράγμα για ένα αριστερό κόμμα μια προεκλογική περίοδος, πολύ περισσότερο όταν διεξάγεται (και διάγεται) υπό συνθήκες όπως οι σημερινές. Αυτές οι αφόρητες συνθήκες που συνθλίβουν και πολτοποιούν τα τελευταία ράκη ποιότητας των εννοιών που έχουν απομείνει. Από τις πιο μεγάλες, τις έννοιες της μεγάλης αφήγησης, μέχρι τις πιο μικρές του καθημερινού φασισμού είτε του αναβλύζοντας από το αφόρητο μικροπροϊόν κάθε αγωνιώσας επιβίωσης, είτε του κατεστημένου φασισμού που ξεκινάει από τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, Προβόπουλο (αυτός ο απίστευτα εξαγριωμένος οικονομικός φασισμός των τραπεζών και των τραπεζιτών), και καταλήγει στους ναζί της Χρυσής Αυγής.

Και εν τω μεταξύ η "Ελλάδα ταξιδεύει" μέσα στο κατακλυσμιαίο στόμα του Βενιζέλου και το φοβισμένο γερτό ιδίωμα υποταγής (ο πιο μουντός και άκυρος πολιτικός αρχηγός που είδαμε μέχρι τώρα) του -πως - τον - λένε - Σαμαρά. Και θα πω κάτι εδώ: Δείτε τα πρόσωπα των γυναικών τους. Θα καταλάβετε πολλά. Με απόλυτο σεβασμό θα πω -καθώς τα έβλεπα, ξένα μέσα σε ξένους- ότι είδα το πιο λυπημένο πρόσωπο των γυναικών αυτής της χώρας. Πρόσωπα αλλού! Όπως είναι και τα πρόσωπα αυτής της χώρας, αυτού του καιρού. Πρόσωπα που το καθένα είναι αλλού, στη δική του διάσταση της αμηχανίας, της λύπης, της οργής, της φρικιώσας άνεργης ταυτότητας, της αναθεματικής αιτίασης του καταρώμενου συμπεράσματος που ουδέποτε παιδεύτηκε μέσα στις τροχαλίες των άστρων, ώστε να αναλυώσει και να ανασυμπεράνει το χθεσινό λάθος πριν χαθεί για πάντα μέσα στο χάος της αδυσώπητης αύριο που έρχεται χωρίς μνήμη.

Κι είναι δικό μας χρέος να ανακαλύψουμε τη μνήμη, να μετατρέψουμε το αύριο σε μέλλον. Δηλαδή είναι χρέος μας αυτό το πρόσωπο που έσπασε σε χίλια κομμάτια κι έτσι όπως είναι κερματισμένο και χάνεται εύκολη λεία, καθώς είναι τα κέρματά του να το δούμε στα μάτια. Αλλά πού είναι αυτά τα μάτια; Και πού κοιτάζουν; Και πώς κοιτάζουν; Κι άλλα πολλά λυπημένα ερωτήματα (και ερωτηματικά) προεκλογικής περιόδου που είναι υποχρεωμένη να ασχοληθεί (η Αριστερά εννοώ) με τα κέρματα -και μάλιστα εν παρατάξει- κάθε συνολικής διάδρασης.

Άχαρη προσπάθεια μέσα σε μια προεκλογική περίοδο. Διότι εκεί δεν εκταχύνεται η πειθώς εκεί γρηγορούν οι φόβοι και συμφύρονται με τις ελπίδες, όλες τις ελπίδες μέσα στο συγγνωστό χάος. Άχαρο πράγμα λοιπόν να προσπαθείς αυτό που δεν γίνεται να έχεις προσπαθήσει... όσο κι αν έχεις προσπαθήσει με τα σωστά σου και τα λάθη σου. Μοιάζει οξύμωρο το σχήμα αλλά δεν είναι. Ή μάλλον, για την ακρίβεια, σχήμα δεν υφίσταται.

Υπάρχει η θραύση κάθε σχήματος που αδυνατεί έτσι να γίνει σύστημα, να γίνει σύσταση ενός ολόκληρου κόσμου, ο οποίος στήνει το πύργωμα της άποψης το κοπιώδες ανυψωμένο βλέμμα που μπορεί να θέεται (εκ του Θέω: τρέχω) τον κόσμο. Αυτό το "χεζολήθαρο" που λέει και ο Νίκος Καρούζος. Ώστε: άχαρο πράγμα τα χαλίκια. Πώς να το πεις. Δεν είναι πολιτικό επιχείρημα. Δεν γίνεται να βάλεις δέκα χαλίκια (ή δέκα εκατομμύρια χαλίκια) στη σειρά και να πεις "αυτό είναι το πρόσωπό μας"! Κι ύστερα να τα πετάξεις στη θάλασσα και να πεις πάλι "αυτό είναι το πρόσωπό μας". Κι ύστερα να ψάξεις στον βυθό της θάλασσας νύχτες ολόκληρες, αιώνες ολόκληρους μέσα σε μια στιγμή για να βρεις χαλίκι το χαλίκι τη μνήμη σου και κύμα το κύμα το τρικυμισμένο σαν μέλλον. Όπου η τρικυμία βέβαια δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ώθηση της τραγικότητας που κουνάει την κούνια του μωρού πάνω από το χάος του μελλοντικού του τάφου. Πράγματα λυγρά που δεν χωράνε σε μια προεκλογική περίοδο, φανερά φασιστικής προσπάθειας. Εκεί όπου είσαι αναγκασμένος να αντιπαρατίθεσαι με τα όρθια γουρούνια, τους Πρετεντέρηδες, τους Φελέκηδες, τους Καψήδες και τα αισχρά υποκείμενα της ήπιας τηλεοπτικής αριστεροσύνης.

Ναι! Είναι άχαρο πράγμα μια προεκλογική περίοδος για ένα αριστερό κόμμα, δηλαδή για την κοινωνική και την καθ' όλου πολιτική συνθήκη που συγκροτεί το αφηγηματικό παράδειγμα ενός αριστερού κόμματος. Διότι το κέρμα του προσώπου είναι χρήμα σκληρό. Και είναι σκληρό επειδή είναι νόμισμα. Υπόθεση αλήθειας δηλαδή. Υγρή υπόσταση σκληρής ελευθερίας που όπως όλα τα υγρά παίρνει το σχήμα του σκεύους όπου αποτίθεται.

Ελευθερία λοιπόν μέσα στις τράπεζες. Ελευθερία μέσα στη στοματική κοιλάδα του Βενιζέλου, σ' αυτή την εύφορη κοιλάδα των παλαιών υποσχέσεων όπου χιλιάδες έχουν πεθάνει από πείνα, σ' αυτή την ασταθή απελπισία του Σαμαρά όπου τα πατρώα ενάλια καφενεία τού κλείνουν τις πόρτες και τον αποκλείουν από κάθε αναθρώσκοντα καπνό πνευμόνων.

Δεν είναι αυτό η Δημοκρατία. Ποτέ δεν ήταν. Και είναι άχαρο πράγμα να προσπαθείς να πείσεις μέσα σε μια προεκλογική περίοδο ότι άλλο πράγμα είναι η Δημοκρατία, άλλη ευθύνη είναι η αληθινή πραγματικότητα της οιμωγής των ανθρώπων και άλλο η εξαγγελτική δημοκρατία του φόβου, που πάει να πει η προγραμματική δημοκρατία της εξαχρείωσης κάθε νοητικής διεργασίας. Αυτό λέγεται καταστροφή. Συμβαίνει ήδη. Έχει συμβεί.

========================================================

Κεραμιδόγατος

 ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

Γ.ΚΥΡΙΤΣΗΣ:ΣΥΡΙΖΑ-ΜΑΣ ΘΕΛΟΥΝ ΓΙ' ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ

ΜΑΣ ΘΕΛΟΥΝ ΓΙ' ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ, 

ΑΣ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ

Αυτή τη στιγμή τα δύο μνημονιακά κόμματα τρέχουνε -όπως έλεγε και ο μουλάς Ομάρ- πέρα - δώθε σαν αποκεφαλισμένα κοτόπουλα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας τηρήσει όλο το προηγούμενο διάστημα σθεναρή και σταθερή στάση, έχει ήδη κερδίσει το ευήκοον ους ενός πολύ ευρύτερου ακροατηρίου απ' αυτό που έχει συνηθίσει. Ενός ακροατηρίου που προέρχεται πολιτικά από άλλους χώρους αλλά που κοινωνικά, ταξικά στρέφει την ελπίδα του στην Αριστερά και στον ΣΥΡΙΖΑ.

Στο σημείο αυτό κρίνονται πολλά. Όλα αυτά τα χρόνια έχουμε συνηθίσει, κινούμενοι στον αριστερό μικρόκοσμο, να δίνουμε τη μάχη της διατύπωσης, τη μάχη του αριστερόμετρου απευθυνόμενοι σε πολίτες διαφορετικά εκπαιδευμένους. Τώρα, απευθυνόμαστε σε έναν κόσμο ο οποίος όχι μόνον δεν μπορεί να διακρίνει τις επιμέρους διαφορές μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά εν πολλοίς θεωρεί ένα ενιαίο πράγμα όλον το χώρο από την αναρχία μέχρι τον Κουβέλη. Σήμερα πρέπει να αποφασίσουμε αν είναι σημαντικότερο να περάσει στο 10% του κόσμου το 100% του προγράμματός μας ή αν θα περάσει στο 20% του κόσμου το 70% ή το 80% της αντίληψής μας. Είναι ένα πρόβλημα στο οποίο το ΚΚΕ, φερ' ειπείν, έχει απαντήσει οριστικά με ένα υπερήφανα σεχταριστικό "λίγοι και καλοί".

Ένα αντίστοιχο ζήτημα εμφανίζεται και στον εκτός ΚΚΕ χώρο της Αριστεράς λιγότερο ως σεχταρισμός και περισσότερο ως ελιτισμός ή καλύτερα ως φόβος της διάδρασης. Εκεί που η συγκροτημένη αριστερή ψυχή μας έρχεται σε επαφή με τους "άλλους", κολώνει. Ακόμα κι όταν είναι "οι άλλοι" αυτοί που μας προσεγγίζουν.

Αυτή η δυσλειτουργία, η οποία στην πραγματικότητα υπονομεύει τη δυνατότητά μας να επιτύχουμε τον βασικό πολιτικό μας στόχο, που είναι να ξηλώσουμε το Μνημόνιο και τα αστικά κόμματα από την κυβέρνηση, εκφράζεται με δύο τρόπους.

Ο ένας είναι η υπόθεση Καμμένου. Μια κίνηση πανικού του Σαμαρά και του Βενιζέλου που απαντάται με δεκάδες κατεδαφιστικά επιχειρήματα κατέληξε αντικείμενο αυτοενοχοποιητικής συζήτησης μέσα στην ίδια την Αριστερά. Κανείς δεν μας υποχρεώνει να κάνουμε πράξεις εκλογικής αριθμητικής πριν από μια κάλπη που, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, θα έχει ως αποτέλεσμα ένα τελείως νέο πολιτικό σκηνικό και μια Βουλή που δεν θα έχει καμία απολύτως σχέση με αυτήν που μάθαμε επί 40 χρόνια.

Ο άλλος τρόπος είναι επίσης η υπόθεση Καμμένου: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κανέναν λόγο να ανοίγεται στις πολιτικές εκπροσωπήσεις αυτών που από μόνοι του τον προσεγγίζουν. Δεν έχει κανέναν λόγο να κοιτάει τα νούμερα ως μεγέθη, μετρώντας μάλιστα τον εαυτό του με τα μέτρα του 2009. Αν μέχρι τώρα έχει πετύχει να καταξιωθεί στη συνείδηση του λαού, αυτό το έχει επιτύχει εφαρμόζοντας την πολιτική "Ούτε βήμα πίσω" και περνώντας διά πυρός και σιδήρου, έχοντας απέναντί του ως μια γροθιά ολόκληρο το πολιτικό και μιντιακό σύστημα, δίνοντας μάχες που φάνταζαν αυτοκτονικές. Μέσα από αυτή τη διαδικασία ενηλικιώθηκε και λογικά θα έπρεπε να έχει χτίσει μια ισχυρή αυτοεκτίμηση, να πορεύεται με αυτοπεποίθηση και όχι να φοβάται τη σκιά του.

Η εκλογική προϊστορία έχει δείξει ότι την τελευταία εβδομάδα κρίνονται πολλά και οι πεπονόφλουδες πάνε σύννεφο. Το σύστημα δεν έχει πει την τελευταία του λέξη. Ευτυχώς όμως είναι σε πανικό. Έτσι πρέπει να το αντιμετωπίσουμε και να μην ερμηνεύουμε τους σπασμούς του ως γκράντε κινήσεις που μπορούν να μας βλάψουν. Δεν πρέπει όμως να κάτσουμε και ακίνητοι, κρατώντας την αναπνοή μας μην τυχόν και δώσουμε καμία "αφορμή". Ούτε πρέπει να κοιτάμε χαμηλά, προσέχοντας μην πατήσουμε την πεπονόφλουδα, γιατί τότε θα κινδυνεύσουμε να χάσουμε από τα μάτια μας τον κόσμο, αυτούς στους οποίους απευθυνόμαστε. Δεν μπορούν να μας νικήσουν αν δεν τους το επιτρέψουμε και αυτό δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε στον εαυτό μας. Τουλάχιστον, αν θέλουμε να λέμε ότι αγωνιζόμαστε για την επικράτηση των ιδεών μας στην κοινωνία και όχι μέσα μας.

                                                                                     ΑΥΓΗ 29/4/2012
========================================================

Κεραμιδόγατος

 ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

Θ.ΚΑΡΤΕΡΟΣ:ΤΟ ΚΚΕ ΚΑΙ ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ

Αναρωτήθηκε ο Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας σε ραδιοφωνικό σταθμό: Γιατί να μην προταθεί η Αλέκα Παπαρήγα για πρωθυπουργός σε μια αριστερή κυβέρνηση; Κι έγινε της κακομοίρας. Από κείνους που έκαναν πρωθυπουργό έναν τραπεζίτη, τον οποίο κανένας δεν ψήφισε και κανένας δεν θέλει. Και είναι έτοιμοι να γίνουν πρωθυπουργοί με ποσοστά συντριβής του κόμματός τους, αρκεί να είναι πρώτο έστω και με 20%. Να είναι καλά το μπόνους των πενήντα εδρών.

Απ' αυτούς όμως το περιμένεις. Διαδέχονται τόσα χρόνια στην πρωθυπουργία ο ένας τον άλλο, τη θεωρούν αποκλειστικότητά τους, πώς λοιπόν να μη θεωρούν πρόκληση και εξτρεμισμό ακόμα και τη σκέψη για κυβέρνηση από άλλο ανέκδοτο; Από πρωθυπουργό που να μην είναι σαν τα μούτρα τους; Και με πρόγραμμα που είναι στον αντίποδα του δυσλεκτικού τους εκβιασμού -ή εφαρμόζουμε τα Μνημόνια της καταστροφής ή καταστρεφόμαστε;

Ορθώς και φοβούνται και θυμώνουν με το θράσος της Αριστεράς αυτοί. Το εντυπωσιακό όμως είναι ότι στο πλευρό τους βρέθηκε η Αλέκα Παπαρήγα. Η οποία, σχολιάζοντας τις σκέψεις του Τσίπρα, μας είπε τα εξής άκρως διαφωτιστικά: «Δεν μας έβαλαν στο χέρι το 1991, όταν το ΚΚΕ δεν ήταν αναγνωρισμένο κόμμα στη Βουλή. Θα μας βάλουν τώρα; Θα το πω λαϊκά: Ε, δεν είμαστε σαν τα μούτρα τους...». Και εν συνεχεία έκανε λόγο για «ονειροφαντασίες» και για «γαλαντόμους που μοιράζουν υπουργεία και πρωθυπουργία».

Σηκώνει ανάλυση ο... πολιτικός αφορισμός «δεν είμαστε σαν τα μούτρα τους»; Ναι, ναι, σηκώνει και ανάλυση και ψυχανάλυση. Γιατί η Αλέκα απαντάει με μια άκρως προσβλητική φράση σε μια πολιτική πρόταση; Μπορούσε να απαντήσει αρνητικά, με αυστηρότητα, να εκτιμήσει κακές προθέσεις, να αποκαλύψει χθόνια σχέδια. Γιατί βρίζει; Γιατί πάει να στήσει καυγά, που είναι σίγουρος αν κάποιος της απαντήσει στο ίδιο ύφος;

Γιατί επιχειρεί ελιγμό διαφυγής, αυτή είναι η μόνη λογική εξήγηση. Προτιμάει να μιλάει για μούτρα, γιατί η πολιτική της στο ζήτημα της ενότητας προκαλεί αντιδράσεις. Για να το πούμε λαϊκά: Είναι περικυκλωμένη από εκατομμύρια μούτρα απελπισμένα, θυμωμένα, που απαιτούν να γίνει κάτι τώρα από την Αριστερά για να ανατραπεί η πολιτική των Μνημονίων. Σʼ αυτά τα μούτρα ας απαντήσει η ηγεσία του ΚΚΕ. Εκτός αν δε θέλει να είναι σαν τα μούτρα τους...

========================================================

Κεραμιδόγατος

 ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑΣ:ΕΚΛΟΓΕΣ-ΕΚΒΙΑΣΜΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΕΣ

Γράφει: Ο Προβοκάτορας ο Είρων

Έχουν μείνει μόλις 10 μέρες για τις εκλογές κι ακόμα δεν τα έχουμε δει όλα. Με απύθμενο θράσος ο Ευάγγελος και ο Αντώνης προσπαθούν να μας πείσουν ότι χωρίς αυτούς χανόμαστε. Ο Βαγγέλης ξέχασε φαίνεται ότι για 2 χρόνια στήριζε τον GAP κι ότι για 1 χρόνο περίπου ήταν αυτός που πρότεινε τα μέτρα που πάρθηκαν για την εξαθλίωση του λαού και την υποδούλωση της χώρας. Όχι. Δεν του κάνω κριτική. Απλώς μεταφέρω όσα ο Τόμσεν, η Λαγκάρντ και ο  Σόϊμπλε δηλώνουν. 

Τι λένε λοιπόν όλοι αυτοί; Απλά ότι τους είχαν πει ότι κάθε χρόνο θα πρέπει να μειώνουν το έλλειμμα κατά ένα ποσό. Δεν τους είπαν με τι τρόπο. Έτσι λοιπόν οι σοσιαληστές (και μη μου διορθώνεις την ορθογραφία) αποφάσισαν τη φοροεπιδρομή, το κόψιμο των μισθών μας, των συντάξεων, των επιδομάτων, τον αργό ή γρήγορο θάνατο των πολιτών. Σε καμία περίπτωση δεν σκέφτηκαν να μειώσουν τους δικούς τους μισθούς, τους μισθούς των πάσης φύσεως κομματόσκυλων που έχουν διορίσει προέδρους σε οργανισμούς, νοσοκομεία, διοικητικά συμβούλια, ακόμα και συμβούλους τους στα Υπουργεία. Οι ανακαινίσεις των υπουργικών γραφείων δίνουν και παίρνουν κάθε φορά που αλλάζει κάποιος και βέβαια φουσκώνουν διαρκώς τα έξοδα για την φύλαξη τους, τις υπηρεσίες του σπιτιού τους. Ακόμη και για τον προεκλογικό τους αγώνα χρησιμοποιούνται δημόσια χρήματα. Μέσα στη νύχτα ψήφισαν την χρηματοδότηση  των κομμάτων και στη βδομάδα πάνω έκτακτη χρηματοδότηση και πάλι για τα κόμματα. Κι είμαστε εμείς υποχρεωμένοι να παίξουμε μαζί τους. Να γίνουν νέες περικοπές στους μισθούς μας για να τα αρπάζουν αυτοί στα κόμματά τους. Κι ο Αντωνάκης έκανε το Ζάππειο 3, θα κάνει και το Ζάππειο 4, άντε βρε, και στο Ζάππειο 100, να μπεις στο βιβλίο Γκίνες, αφού οι τσόντες θρανίο Νο 1, κτλ. δεν θα έχουν φτάσει τα 100. Και τι είπε; Πρακτικά ο,τι και ο Γιωργάκης το 2009 αλλά με άλλα λόγια. Λεφτά δεν υπάρχουν για ποιόν; Για τους δανειστές. Γιατί θα στηρίξει τους αδυνάτους, τους χαμηλοσυνταξιούχους, το κοινωνικό κράτος!!! Πως; Θα αποσύρει τις επιστολές που έστειλε στην τρόικα; Σίγουρα όχι. Ο Αντωνάκης κατά την προσφιλή του συνήθεια για άλλη μία φορά λέει ψέματα.  Δεν θα κάνει τίποτα από αυτά. Αν καταφέρει και μας καθίσει στον σβέρκο το ξέρουμε από παλιά το έργο. Θα διαπραγματευτεί σκληρά με κόκκινες γραμμές (τόσο κόκκινες που θα σκάσει απ’ το κακό της η Παπαρήγα). Απλά ο Τόμσεν θα κανει τα δικά του ο αλαζών. Χτυπιέται ο Αντωνάκης ότι θα μας φέρει ανάπτυξη. Αλλά πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις έρχεται ο Προβόπουλος (αυτό το παλιοκομμούνι, ο αριστερός!) και δηλώνει ότι η ύφεση και το έλλειμμα θα είναι 9,8% (κάτω η ανάπτυξη. Έφαγε γονατιά). Κι ενώ ο Πινόκιο (συγνώμη) ο Αντωνάκης θα στηρίξει τον χαμηλοσυνταξιούχο έρχεται ο Τόμσεν στην Ελλάδα μετά τις εκλογές για να παρακολουθήσει από κοντά την προσπάθεια για την περαιτέρω περικοπή μισθών στον ιδιωτικό τομέα, συντάξεων και κοινωνικών επιδομάτων μηδέ του ΕΚΑΣ εξαιρουμένου. Και του λόγου το αληθές επιβεβαιώνει ο Προβόπουλος, ο οποίος ζητάει την μείωση κατά 20% των μισθών του ιδιωτικού τομέα. Έτσι λοιπόν αντί να φέρει τις δικές του αποδοχές στα 2000 Ευρώ τον μήνα από 30.000-40.000 που μας στοιχίζει (μισθός και υπηρεσίες που του παρέχονται μαζί) ζητάει την εξαθλίωση του κόσμου.

 Αλήθεια με τι περισσό θράσος βγαίνει και παρεμβαίνει προεκλογικά. Ποιος του αναγνωρίζει τέτοιο δικαίωμα; Νομίζει ότι θα τρομάξουμε; Γιατί το 2009 δεν έκανε δημόσια παρέμβαση αλλά τα έλεγε ψιθυριστά στο αυτί του Καραμανλή και του Παπανδρέου;  Ας ξέρει ότι ο λαός δεν τον θεωρεί άμοιρο ευθυνών. Το ίδιο συνυπεύθυνος είναι. Γι’ αυτό καλά θα κάνει να κλειστεί στο καβούκι του και να μη προκαλεί με τις δημόσιες παρεμβάσεις του. Τα πλυντήρια της κάθαρσης, δηλαδή ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μας έριξαν στάχτη στα μάτια με τον Τσοχατζόπουλο. Η κάθαρση λοιπόν εξαντλήθηκε σ’ ένα πολιτικά νεκρό. Αλλοίμονο αν ο Άκης μόνος του χρεοκόπησε την Ελλάδα. Για τον Τσουκάτο κουβέντα. Για το κτηματολόγιο, που αφού έφαγαν τα λεφτά, τα επιστρέψαμε πίσω στην Ε.Ε και μετά ξαναπληρώναμε για να το φτιάξουμε, δεν ακούγεται λέξη. Για του Ολυμπιακούς αγώνες τσιμουδιά. Για τα δομημένα ομόλογα, για το Βατοπέδι σιωπή. Μόνο ανώτατοι δικαστές που τοποθετούσαν στο αρχείο τις υποθέσεις, κομματικές επιτροπές που αθώωναν όσους εμπλεκόταν. Γιατί ρε παιδιά μόνο τον Άκη δώσατε; Αλλά ο Αντωνάκης πιστός πρόεδρος. Για να προστατέψει τους δικούς του, που το όνομά τους ακούστηκε στο Βατοπέδι, μόλις βγήκε στο φως η Off-Shore εταιρεία της Τορκάσο με το θέμα του Άκη, τους τοποθέτησε υποψήφιους βουλευτές ούτως ώστε όταν και εάν η ανάκριση αγγίξει το Βατοπέδι να έχουν οι άνθρωποι μια βουλευτική ασυλία. Κι ο Βαγγέλας να μας βγάζει κορώνες για το κοινωνικό ΠΑΣΟΚ και να μας ζητάει τα 2 κόμματα να πάρουν 50% για να νομιμοποιηθούν. 

Μισές αλήθειες. Πρέπει να πάρουν κάτω από 40% για να έχουν 151 βουλευτές. Αν κάνεις το λάθος λεβέντη μου και λεβέντισσα τότε είσαι άξιος της μοίρας σου. Σκέψου ότι οι Τούρκοι κάπως έτσι τελείωσαν με τους Ετζεβίτ, Τσιλέρ, Τζέημς κλπ. Οι Ιταλοί με τους σοσιαλιστές του Κράξι και τους Χριστιανοδημοκράτες του Αντρεότι. Στον Καναδά το κυβερνών κόμμα με 170 βουλευτές στις επόμενες εκλογές βρέθηκε με μόλις 2 βουλευτές. Ξύπνα λοιπόν και στείλτους εκεί που τους αξίζει. Μην ονειρεύεσαι ρουσφέτια, τακτοποιήσεις και οτιδήποτε άλλο. Μας κοροϊδεύουν χοντρά, ακόμη και τώρα. Μας κοροϊδεύει ο Χρυσοχοϊδης για τους μετανάστες. Προεκλογικό πυροτέχνημα είναι. Θα μας λέει μετά τις εκλογές ότι δεν είχε διαβάσει πάλι. Μας κοροϊδεύει η Αννούλα για την ανάπτυξη. (Αλήθεια πόσο βάρβαρα της φέρθηκαν στη Καισαριανή; Τι λαϊκούρες θεέ μου. Πως της μιλούσαν έτσι, χωρίς ένα please ή έστω ένα sorry. Τι ξεπεσμός κι αυτός my God.). Και βέβαια καλή είναι η οργή και ο θυμός. Αλλά πρόσεξε όταν ψηφίσεις. Δεν μπορείς να νομιμοποιήσεις τη Χρυσή Αυγή. Η κατάσταση της χώρας, των πολιτών όλων είναι τραγική. Δεν έχουμε περιθώρια για λάθη. Είναι η ευκαιρία μας να προσπαθήσουμε την ανατροπή ειρηνικά, πολιτισμένα. Μην ξαναθυμάσαι τους προεμφυλιακούς χύτες.

Δέκα (10) ημέρες προ των εκλογών. Από τα μηνύματα, τα μισόλογα φαίνεται ότι τα δύο τέως μεγάλα κόμματα δεν πιάνουν τον στόχο τους. Έτσι λοιπόν, παρότι μέχρι τώρα διανύουμε μια ήρεμη προεκλογική περίοδο, περίμενε να εντείνουν τους εκβιασμούς, να κάνουν περισσότερο θόρυβο. Είδες μέχρι και τον Μπαρόζο έβαλαν να μας τρομοκρατήσει ότι αν δεν βγουν οι δύο δοσίλογοι θα ζήσουμε την απόλυτη καταστροφή. Και δεν καταλαβαίνει ο γεροξεκούτης ότι για όποιον παρακολουθεί την κατάσταση την πολιτική είναι γνωστό ότι ο Μπαρόζο υπήρξε πρωθυπουργός της Πορτογαλίας και η πολιτική του συνέβαλε τα μέγιστα ώστε η Πορτογαλία να βρίσκεται κάτω από το μνημόνιο και να ζεί το ίδιο χάλι με μας. Καλά θα κάνει λοιπόν ο γερομπισμπίκης να λουφάξει γιατί απ’ ότι βλέπω δεν θ’ αργήσει ο καιρός που οι Πορτογάλοι θα τον καλέσουν να λογοδοτήσει. Όσο για τον Βαγγέλη μας που αποποιείται την περίοδο Παπανδρέου, που ήταν αντιμνημονιακός αλλά η σκρόφα η κοινωνία τον ανάγκασε να το υπηρετεί και να το υπογράψει (για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ ρε γαμώτο!) ονειρεύεται ανοικτές συγκεντρώσεις στην τελευταία μέρα στην Αθήνα και μία – δύο μέρες πριν στη Θεσσαλονίκη. Tragic! 

Που πας ρε Καραβαγγέλη; Πιστεύεις ότι θα έχεις λαοσυνάξεις για να τονώσεις ψυχολογικά το 8% που θα σε ψηφίσει; Να σου πω τι σκέφτεται το διεστραμμένο μου μυαλό; (Εξάλλου τι προβοκάτορας θα ήμουν). Ζητάς την προβοκάτσια. Να μαζευτείτε στο Σύνταγμα να φέρετε και τους γνωστούς – αγνώστους (γνωστούς σε σας – άγνωστους σε μας) να πνίξεις στα δακρυγόνα την Αθήνα, ίσως να την κάψουν κιόλας όπως τον χειμώνα και να βγαίνεις μετά έξω από τα ρούχα σου, ο δημοκράτης, γι΄ αυτούς που τους καλύπτουν που τους στηρίζουν, δείχνοντας τα κόμματα της αριστεράς και κυρίως τον ΣΥΡΙΖΑ που ανεβαίνει σε ποσοστά. Τα κανάλια των κρατικοδίαιτων εργολάβων και μεγιστάνων – εφοπλιστών ν’ αρχίσουν την άγρια προπαγάνδα μέχρι την ώρα που θα κλείσουν οι κάλπες, μπας και ανακόψετε το αρνητικό προς εσάς κλίμα. Εύχομαι να μη γίνει ποτέ έτσι. Αλλά δεν ξέρω γιατί η Ζαν ντ’ Αρκ ακούω όλο και περισσότερο αυτές τις φωνές. Συστήνω στους συμπολίτες μας ψυχραιμία. Να αδιαφορήσουν για τις συγκεντρώσεις σου και αν μπορούν εκεί στα άλλα κόμματα να με διαβάσουν, ας έρθουν να περιφρουρήσουν τις συγκεντρώσεις σου για να μη γίνει τίποτα και δικαιωθώ εγώ. Γιατί εσείς οι δύο οι τέως μεγάλοι είστε σαρκοβόρα. Για να σας βγάλουμε από πάνω μας θα κρέμονται οι σάρκες μας στα νύχια σας. Γιατί για σας και τους δήθεν βιομήχανους και λοιπούς οικονομικούς παράγοντες της χώρας (σχεδόν όλοι κρατικοδίαιτοι) η εξουσία είναι επάγγελμα και όχι κοινωνική προσφορά. Ψυχραιμία λοιπόν αδέλφια, αδιαφορήσετε για τις προκλήσεις τους, μην δίνετε βάση στους εκβιασμούς τους. Το πραγματικό δίλλημα των εκλογών είναι: Νομιμοποίηση ή όχι του μνημονίου και των συνεπειών του. Νομιμοποίηση της εξαθλίωσης, της φτώχειας, της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας ή ναι στην αξιοπρέπεια, στις φυσιολογικές συνθήκες ζωής και εργασίας; Θα πληρώνουμε εμείς με τη ζωή μας τον κάθε δοσίλογο, κλέφτη, λαμόγιο ή θα απαλλαγούμε απ’ αυτούς; Είναι η μοναδική ευκαιρία να τα κερδίσεις – κερδίσουμε ειρηνικά.  

Καλό βόλι (ψήφο) και καλή Ανάσταση.

                                              ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑΣ Ο ΕΙΡΩΝ

========================================================

Κεραμιδόγατος

 ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

ΧΑΡΡΥ ΚΛΙΝΝ:ΜΕ ΛΕΝΕ ΒΑΣΙΛΗ-ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΕ ΤΑ ΕΙΠΕ:

"ΜΕ ΛΕΝΕ ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΙ ΕΠΑΨΑ 

ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ"

========================================================

Κεραμιδόγατος

 ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

CATASTROIKA:ΤΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ (ΚΙΤΙΔΗ-ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ)

CATASTROIKA

 Της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΚΙΤΙΔΗ και του ΑΡΗ ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ

Οι δημιουργοί του Debtocracy, του ντοκιμαντέρ που είδαν τουλάχιστον δύο εκ. άνθρωποι, επιστρέφουν με μια νέα παραγωγή. 

Η CATASTROIKA αναζητά τις συνέπειες από την ολοκληρωτική εκποίηση μιας χώρας. Εξετάζοντας παραδείγματα ιδιωτικοποιήσεων και απορρύθμισης στις πιο αναπτυγμένες χώρες της Δύσης προσπαθεί...

να προβλέψει τι θα συμβεί αν το ίδιο μοντέλο εφαρμοστεί σε μία χώρα υπό καθεστώς επιτήρησης
========================================================

Κεραμιδόγατος

 ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

ΣΤΑΘΗΣ: ΤΟ ΨΕΜΑ ΕΧΕΙ ΚΟΝΤΑ ΠΟΔΑΡΙΑ

ΤΟ ΨΕΜΑ ΕΧΕΙ ΚΟΝΤΑ ΠΟΔΑΡΙΑ

(όσο κι αν επί μακρόν τα μάκρυνε ο Προκρούστης)

Οι Ελληνες είναι τεμπέληδες! Για αυτό καταρρέει η Ισπανία...

Το ΠΑΣΟΚ είναι σοσιαλιστικό! Για αυτό έφερε την ανεργία στο 20% και την ανεργία των νέων στο 50%...

Τα κατά συνθήκην ψεύδη που μας έφεραν έως εδώ ήταν πολλά.

Ηδη απ’ την εποχή που ο Ανδρέας Παπανδρέου διακήρυσσε ότι «η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες», η Ελλάδα ανήκε στα λαμόγια, τους νταβατζήδες, τους Αμερικανούς κι όποιον έδινε στο κόμμα το κάτι τις του για να γίνει Κοσκωτάς ή να μπορεί να πάρει ένα «μικρό δωράκι» για τον εαυτόν του...

Η συνέχεια είναι γνωστή.

Επί Σημίτη η Ελλάδα έγινε ισχυρή! Βεβαίως! Με τη «δημιουργική λογιστική», τα χρέη στα κρυφά και την πτωχοπροδρομική νεογκλαμουριά καβάλα στ’ άλογο.

Επί «εκσυγχρονισμού» οι Ελληνες «ευημερούσαν». Γι’ αυτό τους λήστεψαν με το χρηματιστήριο. Για αυτό τους υπερχρέωσαν οι Τράπεζες και μπήκαν συνέταιροι στο μεροκάματο του καθενός μας έως σήμερα...

Τότε «υπήρχαν λεφτά», όπως έσκουζε χρόνια αργότερα ο Γιωργάκης! Βεβαίως! Επεφταν βροχή οι μίζες απ’ τη Ζήμενς και όχι μόνο. Με τα βαλιτσάκια πήγαινε τα μάρκα στο κόμμα λέει ο Τσουκάτος, ποιος Τσουκάτος; λέει (ακόμα) το κόμμα. Το ίδιο κόμμα. Μόνον κατά έναν Ακη έχει αλλάξει - κι αυτόν μισόν.

Υπήρξαν πολλά τα ψέματα πριν από την κρίση!

Μιλούσαν για ανάπτυξη κι αποβιομηχάνιζαν τη χώρα. Μιλούσαν για «ευρωπαϊκά προγράμματα» κι έτρωγαν τα λεφτά οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις.

Μιλούσαν για μικρότερο κράτος, αλλά ποτέ για καλύτερο. Κι όταν ομιλούσαν για «επανίδρυση του κράτους», όπως έλεγε ο Καραμανλής, εννοούσαν ότι δίπλα στα πράσινα παιδιά έπρεπε να διορισθούν και τα δικά τους γαλάζια παιδιά.

Εκαναν το κράτος ένα πελατειακό κωλοχανείο,

το έβαλαν να δουλεύει μόνον για τους Δυνατούς και τη Διαπλοκή,

το διέτασσαν να καταδιώκει μονίμως τους μικρομεσαίους, τους λαϊκούς και τους εργάτες

κι ύστερα το διέβαλαν κι από πάνω για ανικανότητα και διαφθορά.

Δημιουργούσαν οι ίδιοι μια παθολογία και ύστερα ζητούσαν ευθύνες απ’ τον λαό, σαν να την είχε δημιουργήσει εκείνος.

Χρησιμοποίησαν κατά κόρον την προπαγάνδα τους, ώστε να καταστήσουν έναν ολόκληρο λαό ενοχικόν και να τον τιμωρούν στη συνέχεια κατά το δοκούν.

Ψέματα διαρκώς. Αγρια ψέματα. Και συκοφαντίες. Και εκμαυλισμός. Ενα συνεχές διαίρει τον λαό και βασίλευε στα κομμάτια του.

«Ρετιρέ» στους μισθούς οι δημόσιοι υπάλληλοι. Εξαλλοι μαζί τους οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα. Ψέμα που τους έφαγε και τους δύο.

Τώρα εξισώνονται και οι δύο προς τα κάτω. Με έναν ατέρμονα: πότε είναι πιο χαμηλά ο ένας, πότε

πρέπει να πάει ακόμα πιο χαμηλά ο άλλος.

Είχαμε, λέει, μεγάλο δημόσιο τομέα στην Ελλάδα. Ψέμα. Είχαμε μικρότερον από τον ευρωπαϊκό μέσον όρο.

Δεν δουλεύουν οι Ελληνες. Ψέμα. Δουλεύουν περισσότερο απ’ τους Γερμανούς (και τώρα αμείβονται λιγότερο κι απ’ τους Πορτογάλους)

Μπήκαμε στην ΟΝΕ με το σπαθί μας. Ψέμα. Με απατεωνιές μπήκαμε, δικές μας και των Γερμανών. Μια ακόμα «νίκη».

Τριάντα χρόνια μας έπηξαν στις «νίκες», ώσπου κι αυτό ακόμα το Μνημόνιο ως νίκη μας το παρουσίασαν.

Τελευταίως μάλιστα έγινε της μόδας (άρχισε να λέει ο κ. Σαμαράς αυτό που λένε τα παπαγαλάκια της Διαπλοκής και, βεβαίως, οι Χρυσαυγίτες), άρχισε να λέγεται δηλαδή ότι τα τελευταία τριάντα χρόνια στη χώρα ιδεολογικώς κυριαρχούσε η Αριστερά.

Κυριαρχούσε η γλίτσα που εμφάνιζε ως αριστερή το ΠΑΣΟΚ.

Εκεί που κρέμαγαν οι καπετάνιοι τ’ άρματα κρέμασε το ΠΑΣΟΚ τα νταούλια των διορισμών, των επιδοτήσεων στους γεωργούς, των ρουσφετιών, του κρατισμού (πάντα στην υπηρεσία της Διαπλοκής), πράσινα νταούλια, όπως αντίστοιχα γαλάζια κρέμασε και η Ν.Δ. Τα πράσινα και τα γαλάζια νταούλια ήταν η «ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς» στην Ελλάδα;

Τα ΜΜΕ της Διαπλοκής, ο Μπόμπολας, ο ΔΟΛ, οι Αλαφούζοι, την ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς εξέφρασαν, καθώς τα παπαγαλάκια τους από τα ίδια ΜΜΕ (ω τι σύμπτωσις) μας διαβεβαιώνουν;

Ψέματα, προπαγάνδα κι ευφημισμοί μας έφεραν έως εδώ.

Ανταγωνισμός: φθηναίνει τα προϊόντα ώσπου να εξοντωθεί ο ασθενέστερος (που μπορεί να είναι και ο καλύτερος) και να οδηγήσει τα εν λόγω προϊόντα εκ νέου στη μονοπώληση, στα τραστ, στις πολυεθνικές και τις υψηλές, υψηλότερες πλέον τιμές.

Ελεύθερη αγορά εργασίας! Σημαίνει το αντίθετο: σκλάβωμα των ανθρώπων, εργασιακή ζούγκλα, μεροδούλι - μεροφάι, ζωή κάτω απ’ το όριο της φτώχειας.

Ομως μη μακρηγορώ.

Ολοι τα ξέρετε όλα.

Φθάσαμε έως την κρίση με χίλια κι άλλα χίλια ψέματα, αλλά τα ψέματα που μας έφεραν έως την κρίση συνεχίζονται κι εν μέσω κρίσης. Μάλιστα πολλά απ’ αυτά προτείνονται ως λύσεις για την κρίση.

Κι όχι μόνον ψέματα, αλλά εκβιασμοί, προσβολές, απειλές και ασυναρτησίες!

Μας απειλεί ο κ. Σαμαράς με ακυβερνησία. Ενα ακόμα ψέμα. Μια ακόμα απειλή. Και μια βαθιά προσβολή στους πολίτες, μια ξετσίπωτη καθαίρεση της δημοκρατίας.

Η χώρα ήδη κυβερνάται

κι αν δεν αλλάξουν τα πράγματα, θα συνεχίσει να κυβερνάται από τη Μαύρη Χείρα και τη Σιδερένια Φτέρνα του Δ’ Ράιχ.

Ο,τι και να λένε αυτοί που υπέταξαν τη χώρα στο Γερμανοτραπεζικό Διευθυντήριο, αυτοί που έστησαν εν Μέση Οδώ τα αγάλματα των Τοκογλύφων να μας εποπτεύουν, διέπραξαν εγκλήματα και πρέπει να πληρώσουν για αυτά.

Εν πρώτοις στις εκλογές.

Τα ίδια μας ετοιμάζουν και για την επόμενη ημέρα, αν ο λαός δεν τους εξουδετερώσει στις κάλπες.

Νέα μέτρα τον Ιούνιο, νέα δάνεια, νέα ξεπουλήματα, νέες «συγγνώμες» του Βενιζέλου, νέες θυσίες, νέα λουκέτα, κι άλλοι άνεργοι, κι άλλες αυτοκτονίες στην κοινωνία - ως εδώ!

Οχι μόνον δεν έχουμε τίποτε άλλο να μας πάρουνε, αλλά πρέπει να διεκδικήσουμε την επιστροφή των κλεμμένων, των

δικών μας «Ελγινείων»: του οκτάωρου, της ασφάλισης, της αξιοπρέπειας, του αυτοσεβασμού, του πολιτισμού της εργασίας, της εθνικής κυριαρχίας, της ίδιας μας της ψυχής.

Δεν μπορεί να ζει ο άνθρωπος χωρίς την ελπίδα. Δεν μπορούμε να παραδώσουμε Ελλάδα μικρότερη απ’ όσην ελάβαμε...

========================================================

Κεραμιδόγατος

 ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)