ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΕΡΑΜΙΔΟΓΑΤΟΣ Ο ΜΑΝΤΟΥΜΑΝΤΑΔΟΡΟΣ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΕΜΠΡΟΣ" 14/4/2012 |
Οι
εκλογές χωρίς μπαλκόνι
Ίσως είναι η μοναδική εκλογική αναμέτρηση, που τα δύο
πρώην μεγάλα κόμματα (τα κόμματα του κράτους, που μέχρι τώρα το μόνο που έκαναν
ήταν να διαχειρίζονται την κρατική εξουσία και τα ωφελήματά της) έχουν κοινό
προεκλογικό πρόγραμμα.
Ένα πρόγραμμα πλήρες, εκτενές, παραμετροποιημένο, ποσοτικοποιημένο, κοστολογημένο : το Μνημόνιο.Θα είναι η πρώτη φορά στα μεταπολιτευτικά χρονικά όπου τα δυο παραδοσιακά πρώην μεγάλα κόμματα δεν θα μονομαχήσουν για το έπαθλο της αυτοδυναμίας, όσο και αν το διατυμπανίζουν. Ο ένας για αυτοδύναμη ΝΔ και ο άλλος για αυτοδύναμη Ελλάδα. Θα κατέβουν στις εκλογές με το ίδιο ακριβώς πρόγραμμα. Με το Μνημόνιο και από έναν αστερίσκο στο τέλος.
Το Πασόκ θα λέει «εμείς φτιάξαμε το μνημόνιο, εμείς μπορούμε να το εφαρμόσουμε καλύτερα», η δε ΝΔ «εμείς μπορούμε να το βελτιώσουμε, να μειώσουμε τους φόρους των επιχειρήσεων, οπότε σιγά – σιγά θα αρχίσει η ανάκαμψη». Πλην όμως, επειδή κανείς δεν τους πιστεύει, καταλήγουν σε κινδυνολογίες και απειλές. Πασόκ και ΝΔ, Βενιζέλος (ο γνήσιος εκφραστής της μνημονιακής ορθοδοξίας) και Σαμαράς βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση. Από τη μία τους είναι δύσκολο να διαφοροποιηθούν για να πολώσουν το εκλογικό σώμα και να κερδίσουν ψήφους και από την άλλη φοβούνται μήπως αυτή η διαφοροποίηση τους κάνει να χάσουν την έξωθεν καλή μαρτυρία που έχει για αυτούς το Ευρωπαϊκό διευθυντήριο. Στο Πασόκ η εκλογή Βενιζέλου έδωσε πολύ μικρή συσπείρωση στην εκλογική του βάση και αρχίζει πάλι να απαξιώνεται σαν κόμμα, η δε προοπτική της συγκυβέρνησης με την ΝΔ το οδηγεί μαθηματικά σε ένα μικρό Πασόκ. Την Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή ανακαλύπτουν κάποιο συνδικαλιστικό σκάνδαλο και το διογκώνουν, την δε Τρίτη, Πέμπτη και Σάββατο κάποια άθλια πρακτική στην οικονομική ζωή της χώρας (και στην πρώτη και στη δεύτερη περίπτωση συμμετείχαν και για ίδιον όφελος το συγκάλυπταν) και την Κυριακή βλέπουν τις δημοσκοπήσεις και ανεβάζουν δέκατα. Αν ξεχωρίσουμε τα κόμματα της Αριστεράς (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ) που είναι σταθερά ενάντια στην πολιτική του μνημονίου, τα άλλα τρία κόμματα με βάση της προγραμματικές τους αντιλήψεις εγγράφονται στον πυρήνα του μνημονίου. Καμμένος, Καρατζαφέρης και Κουβέλης έστω και με αστερίσκο το αποδέχονται. Ειδικά το κόμμα Καμμένου μοιάζει σαν την ΔΗΜ.ΑΡ. Απ’ έξω αντιμνημόνιο και από μέσα μνημόνιο. Αυτά τα δύο κόμματα, αν πολωθεί το προεκλογικό κλίμα, είναι δύσκολο να κρατήσουν τα μέχρι τώρα ποσοστά τους. Με την ίδια ευκολία που προσέλκυσαν ψηφοφόρους, με την ίδια ευκολία θα τους χάσουν.
Ένα είναι σίγουρο, ότι αυτές οι εκλογές θα είναι καθοριστικές όχι μόνο για την χώρα μας αλλά και για την Ευρώπη. Αν πάρουμε υπ’ όψιν μας την πιθανή ανατροπή στις Γαλλικές εκλογές, το ενδεχόμενο αρνητικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Ιρλανδία, τα αδιέξοδα των κυβερνώντων σε Πορτογαλία, Ισπανία και Ιταλία και το ενδεχομένως αρνητικό για το Ευρωπαικό Ιερατείο αποτέλεσμα των Ελληνικών εκλογών, τότε πολλά μπορούν να αλλάξουν. Με άλλα λόγια, τους πήρε και τους σήκωσε.
Ένα πρόγραμμα πλήρες, εκτενές, παραμετροποιημένο, ποσοτικοποιημένο, κοστολογημένο : το Μνημόνιο.Θα είναι η πρώτη φορά στα μεταπολιτευτικά χρονικά όπου τα δυο παραδοσιακά πρώην μεγάλα κόμματα δεν θα μονομαχήσουν για το έπαθλο της αυτοδυναμίας, όσο και αν το διατυμπανίζουν. Ο ένας για αυτοδύναμη ΝΔ και ο άλλος για αυτοδύναμη Ελλάδα. Θα κατέβουν στις εκλογές με το ίδιο ακριβώς πρόγραμμα. Με το Μνημόνιο και από έναν αστερίσκο στο τέλος.
Το Πασόκ θα λέει «εμείς φτιάξαμε το μνημόνιο, εμείς μπορούμε να το εφαρμόσουμε καλύτερα», η δε ΝΔ «εμείς μπορούμε να το βελτιώσουμε, να μειώσουμε τους φόρους των επιχειρήσεων, οπότε σιγά – σιγά θα αρχίσει η ανάκαμψη». Πλην όμως, επειδή κανείς δεν τους πιστεύει, καταλήγουν σε κινδυνολογίες και απειλές. Πασόκ και ΝΔ, Βενιζέλος (ο γνήσιος εκφραστής της μνημονιακής ορθοδοξίας) και Σαμαράς βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση. Από τη μία τους είναι δύσκολο να διαφοροποιηθούν για να πολώσουν το εκλογικό σώμα και να κερδίσουν ψήφους και από την άλλη φοβούνται μήπως αυτή η διαφοροποίηση τους κάνει να χάσουν την έξωθεν καλή μαρτυρία που έχει για αυτούς το Ευρωπαϊκό διευθυντήριο. Στο Πασόκ η εκλογή Βενιζέλου έδωσε πολύ μικρή συσπείρωση στην εκλογική του βάση και αρχίζει πάλι να απαξιώνεται σαν κόμμα, η δε προοπτική της συγκυβέρνησης με την ΝΔ το οδηγεί μαθηματικά σε ένα μικρό Πασόκ. Την Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή ανακαλύπτουν κάποιο συνδικαλιστικό σκάνδαλο και το διογκώνουν, την δε Τρίτη, Πέμπτη και Σάββατο κάποια άθλια πρακτική στην οικονομική ζωή της χώρας (και στην πρώτη και στη δεύτερη περίπτωση συμμετείχαν και για ίδιον όφελος το συγκάλυπταν) και την Κυριακή βλέπουν τις δημοσκοπήσεις και ανεβάζουν δέκατα. Αν ξεχωρίσουμε τα κόμματα της Αριστεράς (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ) που είναι σταθερά ενάντια στην πολιτική του μνημονίου, τα άλλα τρία κόμματα με βάση της προγραμματικές τους αντιλήψεις εγγράφονται στον πυρήνα του μνημονίου. Καμμένος, Καρατζαφέρης και Κουβέλης έστω και με αστερίσκο το αποδέχονται. Ειδικά το κόμμα Καμμένου μοιάζει σαν την ΔΗΜ.ΑΡ. Απ’ έξω αντιμνημόνιο και από μέσα μνημόνιο. Αυτά τα δύο κόμματα, αν πολωθεί το προεκλογικό κλίμα, είναι δύσκολο να κρατήσουν τα μέχρι τώρα ποσοστά τους. Με την ίδια ευκολία που προσέλκυσαν ψηφοφόρους, με την ίδια ευκολία θα τους χάσουν.
Ένα είναι σίγουρο, ότι αυτές οι εκλογές θα είναι καθοριστικές όχι μόνο για την χώρα μας αλλά και για την Ευρώπη. Αν πάρουμε υπ’ όψιν μας την πιθανή ανατροπή στις Γαλλικές εκλογές, το ενδεχόμενο αρνητικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Ιρλανδία, τα αδιέξοδα των κυβερνώντων σε Πορτογαλία, Ισπανία και Ιταλία και το ενδεχομένως αρνητικό για το Ευρωπαικό Ιερατείο αποτέλεσμα των Ελληνικών εκλογών, τότε πολλά μπορούν να αλλάξουν. Με άλλα λόγια, τους πήρε και τους σήκωσε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου