ΛΟΥΜΠΕΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΨΗΦΟΦΟΡΟΙ. ΠΕΡΠΑΤΟΥΝ ΑΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ

ΑΥΤΟΣ ΤΩΡΑ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΨΗΦΟΥ;

Αυτοί οι ψηφοφόροι περπατούν ανάμεσά μας

πηγή:

Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος

Περπατούν ανάμεσά μας. Τους συναντάμε στην ουρά στο σούπερ μάρκετ. Στέκονται δίπλα μας στη στάση του λεωφορείου. Βρίσκονται μέσα στο διπλανό αυτοκίνητο στο φανάρι. Πίνουν καφέ στο διπλανό τραπέζι. Παραγγέλνουν από το ίδιο σουβλατζίδικο με εμάς. Και μετά πηγαίνουν και ψηφίζουν Κυριάκο Βελόπουλο. Ή Βασίλη Λεβένη. Ή το κόμμα των οπαδών του Αρτέμη Σώρρα.

Για να μην αναφερθούμε στο πολύ πιο επικίνδυνο φαινόμενο να υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που ψήφισαν τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Και υπάρχουν και αρκετά παραδείγματα από το παρελθόν. Γιατί π.χ. κάπως έτσι βρέθηκε π.χ. το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη να θεωρείται υπολογίσιμη πολιτική δύναμη.

Και βέβαια και σε τέτοιο κόσμο γεννήθηκε το φαινόμενο του Πάνου Καμμένου και των Ανεξάρτητων Ελλήνων, με όλο το μίγμα «πατριωτικού» κιτς και συνωμοσιολογικής αντίληψης που τους χαρακτήρισε.

Για να μην αναφερθούμε στον τρόπο που ακόμη συναντάς ανθρώπους που έχουν να πουν καλά λόγια για τους Χουντικούς και την επταετία. Και υπάρχουν και πολλά άλλα παραδείγματα που έρχονται στο νου, όταν σκέφτεσαι τι σημαίνει τελικά κοινοβουλευτική δημοκρατία στην Ελλάδα.

Προφανώς και οι άνθρωποι αυτοί δικαιούνται να ψηφίσουν. Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει το δικαίωμά τους; Αλλά και ποιος δεν διαπιστώνει με θλίψη τα αποτελέσματα μιας ιδιότυπης «λουμπενοποίησης» της ελληνικής κοινωνίας που αντανακλώνται και στα εκλογικά αποτελέσματα. Γιατί είναι πρόβλημα να πηγαίνει τόσο μεγάλο μέρος της συνολικής ψήφου σε κόμματα που εκπροσωπούν την ακροδεξιά, τον ωμό ρατσισμό, το σεξισμό, τη συνωμοσιολογία, τους «ψεκασμούς», τον ανορθολογισμό.

Είναι πρόβλημα να θεωρούν τόσο πολλοί ψηφοφόροι ότι είναι «διαμαρτυρία» το να ψηφίζουν με κριτήριο τον χαβαλέ αλλά τελικά στο όνομα του χαβαλέ να στέλνουν στη Βουλή φασίστες και τηλεπλασιέ που υποστηρίζουν ότι έχουν… χειρόγραφες επιστολές του Ιησού. Είναι πρόβλημα η ψήφος διαμαρτυρίας να πηγαίνει σε τόσο επικίνδυνες και αντιδραστικές πολιτικές ιδεολογίες.

Προφανώς και η λουμπενοποίηση δεν περιορίζεται στην πολιτική. Ούτε φταίνε μόνο αυτοί που συμπεριφέρονται με αυτό τον τρόπο. Αφορά συνολικά την κοινωνική κατάσταση. Αφορά το πώς ολοένα και περισσότερο γινόμαστε μια κοινωνία που δεν διαβάζει και δεν ενημερώνεται, αλλά απλώς χαζεύει timeline και stories και δεν έχει πρόβλημα να θεωρήσει «αντικειμενικό γεγονός» την οποιαδήποτε απιθανότητα.

Αφορά το πώς από διάφορες πλευρές συχνά και με δήθεν «εναλλακτικό» στυλάκι αμφισβητείται η επιστημονική γνώση. Δείτε π.χ. πόσο εξαπλώνεται το αντιεμβολιαστικό κίνημα. Αφορά το πόση ανοχή υπήρξε τα προηγούμενα χρόνια σε ρατσιστικές, εθνικιστικές και σεξιστικές αντιλήψεις. Αφορά το πώς τα ίδια τα κόμματα εξουσίας αντιμετωπίζουν την πολιτική ως θέαμα και εικόνα, αδιαφορώντας για την ουσία της πολιτικής και τελικά πριονίζοντας το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται.

Αφορά τα ΜΜΕ που συχνά επένδυσαν στο χαβαλέ στην πολιτική γιατί θεωρούσαν ότι αυτό έφερνε παραπάνω τηλεθέαση. Δεν είμαστε οι μόνοι στην Ευρώπη με αυτό το πρόβλημα. Γενικό είναι το φαινόμενο. Όμως, σε εμάς έχει πάρει άλλες διαστάσεις. Γιατί η κρίση από ένα σημείο και μετά διαλύει τα μυαλά των ανθρώπων και δεν τους αφήνει να σκεφτούν σωστά. Και αυτό είναι το καλύτερο έδαφος για εμφανιστούν διάφοροι που σε πρώτη φάση δείχνουν «γραφικοί», αλλά μετά αποδεικνύονται επικίνδυνοι. Ή θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε αυτό το πρόβλημα και θα ξαναγίνουμε άξιοι να λέμε ότι έχουμε δημοκρατία ή απλώς θα μετράμε αυγά του φιδιού.

===================================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταροδός-(Β.Π)

ΕΤΣΙ ΛΗΣΤΕΥΕΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥΣ. ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΜΑΥΡΙΣΑΝ

       Η μουλωχτή κλεψιά      

πηγή:

Δημήτρης Καμπουράκης

Διαβάστε τώρα μια μικρή ιστορία για να καταλάβετε με ποιους έχουμε μπλέξει. Φαγώθηκαν την προεκλογική περίοδο με την 13η σύνταξη (εδώ γελάνε) που έδωσαν στα τιμημένα γηρατειά και την οποία ο νεοφιλελεύθερος Κυριάκος θα κόψει. Τρία κατοστάρικα έδωσαν κατά μέσο όρο και έκαναν τέτοιο θόρυβο σαν να μπήκε ο Κάστρο ένοπλος στην Αβάνα του Μπατίστα. Την ίδια στιγμή, στα μουλωχτά, με τον νόμο 4578/18 έκοψαν μια ολόκληρη σύνταξη σε κάθε νέο ασφαλισμένο. Όχι παίζουμε.

Προσέξτε το μουλωχτό του πράγματος. Ως τώρα, από την ημερομηνία που ένας νέος ασφαλισμένος κατέθετε τα χαρτιά του, η σύνταξη άρχιζε να τρέχει. Μπορεί να την έπαιρνε σε έναν ή δυο χρόνια, όμως το ταμείο του χρωστούσε τα χρήματα από την πρώτη μέρα κατάθεσης της αίτησης και όταν ολοκληρωνόταν η διαδικασία του τα έδινε αναδρομικά.

Τι έκανε η Αχτσιόγλου κι ο Πετρόπουλος, που παριστάνουν τους φύλακες αγγέλους των συνταξιούχων από τον αδηφάγο νεοφιλελευθερισμό; Με τον νόμο 4578/18, ορίζουν ότι η σύνταξη αρχίζει να τρέχει όχι από την ημερομηνία κατάθεσης της αίτησης, αλλά από την πρώτη του επόμενου μήνα.

Δηλαδή, καταθέτει κάποιος τα χαρτιά του για σύνταξη στις 2, στις 3 ή στις 5 Ιουνίου, αλλά αυτή θα αρχίσει να τρέχει από την 1η Ιουλίου. Πάει λοιπόν η σύνταξη ενός μήνα, την έκανε μια χαψιά το κράτος του Σύριζα-Προοδευτική Συμμαχία. Θα μου πείτε βέβαια ότι διυλίζω τον κώνωπα, καθώς συφοριασμένος νεοσυνταξιούχος το μόνο που θέλει είναι να δει την σύνταξη του να μπαίνει στην τράπεζα, σιγά μην ασχοληθεί με τριάντα ή είκοσι μέρες που του έφαγαν.

Αμ αυτό σκέφτεται και η Αχτσιόγλου, να μην ασχοληθούν και να μην μιλήσουν οι δικαιούχοι. Για υπολογίστε 50.000 καινούριους συνταξιούχους κάθε χρόνο, με 700 ευρώ κατά μέσο όρο που τους τρώνε. Πάνε 35.000.000 ευρώ από τις τσέπες του κοσμάκη στην τσέπη του υπουργείου. Κι έπειτα, με ποια λογική το προεκλογικό 300άρι που τους έδωσαν ήταν φοβερή και τρομερή παροχή, αλλά το μουλωχτό 700άρι που τους βουτάνε είναι αμελητέο; Για πείτε μου.

Αμ δεν είναι μόνο αυτό. Μέχρι τώρα, οι νέοι συνταξιούχοι μόλις κατέθεταν τα χαρτιά τους για κύρια σύνταξη, έκαναν το ίδιο και για την επικουρική, που κι αυτή έτρεχε από την πρώτη μέρα. Προϋπόθεση βέβαια για να πάρει κανείς επικουρική ήταν πρώτα να εγκριθεί η κύρια σύνταξη του, αλλά τότε έπαιρνε αναδρομικά όλα τα χρήματα του επικουρικού από την ημερομηνία κατάθεσης της αίτησης. Τι έκανε το φιλολαϊκό υπουργείο κοινωνικής ασφάλισης;

Άλλαξε τον νόμο και θέσπισε πως για να καταθέσει κανείς χαρτιά για επικουρική (και ν’ αρχίσει να τρέχει η πληρωμή), πρέπει πρώτα να πάρει την κύρια σύνταξη. Όχι την προσωρινή, αλλά την οριστική. Πόσο καιρό θέλει να βγει μια οριστική κύρια σύνταξη; Από έξι μήνες ως τρία χρόνια. Πάνε λοιπόν οι επικουρικές όλου αυτού του χρονικού διαστήματος. Τρώνε από τον νεοσυνταξιούχο από έξι μέχρι τριάντα έξι επικουρικές συντάξεις. Για αθροίστε τα ποσά να δείτε πόσα συγκεντρώνονται και πως κοκορεύονται ότι τα ασφαλιστικά ταμεία είναι πλεονασματικά. Είδατε πόσο μάγκες είναι; Απ’ έξω κούκλες κι από μέσα πανούκλες.

Κατά τα λοιπά αναρωτιούνται γιατί δεν τους εμπιστεύονται οι συνταξιούχοι και γιατί τους μαύρισαν στις εκλογές, παρά το δωράκι των 300 ευρώ. Γιατί τους πήραν χαμπάρι, είναι η απάντηση.

===================================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταροδός-(Β.Π)

ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2019, ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΡΙΘΕΙ

Τίποτε δεν έχει κριθεί

πηγή:

του Γ. Παπαδόπουλου – Τετράδη

Όποιος κοιτάζει τα νούμερα των εκλογών- και δεν εννοώ τα πολλά ανθρώπινα αλλά τα λίγα αριθμητικά- βλέπει μπροστά στα μάτια του ένα που πρωταγωνιστεί και είναι το πιο σημαντικό για τις επόμενες εκλογές. Και για τις αυτοδιοικητικές της Κυριακής και για τις εθνικές της 7ης Ιουλίου. Κι αυτό το νούμερο είναι το 33,11% που πήρε η ΝΔ στις ευρωεκλογές. Σε σχέση με το 23,78% που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό το νούμερο λέει ότι όλα είναι ρευστά.

Για την ακρίβεια, το 33,11% λέει ότι η πλειονότητα των ψηφοφόρων δεν υπερψήφισε τη ΝΔ, αλλά αποδοκίμασε τον ΣΥΡΙΖΑ. Η ΝΔ αύξησε τα ποσοστά της μόνο κατά 3,5% σε σχέση με τις τελευταίες εκλογές που πήρε περίπου 30%. Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε 12% από το 35,5 % που είχε πάρει.

Τα ποσοστά που έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πήγαν κατά πλειοψηφία στη ΝΔ. Αντιθέτως, αθροίζονται σε άλλα κόμματα ως ψήφοι διαμαρτυρίας ή καταδίκης, αλλά, πάντως όχι στη ΝΔ. Κι αυτό θα πρέπει να το δει πολύ σοβαρά η αξιωματική αντιπολίτευση πριν θριαμβολογήσει ή αισιοδοξήσει για τα αποτελέσματα των αναμετρήσεων αυτή την Κυριακή σε δήμους και περιφέρειες, αλλά, κυρίως, στις εθνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου.

Οι ψυχροί αυτοί αριθμοί λένε ότι η πλειονότητα των ψηφοφόρων που έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι κατ αρχάς είτε πολύ σκεπτικοί είτε αρνητικοί στο να ψηφίσουν ΝΔ. Και κανείς δεν ξέρει να μας πει με υπεύθυνους αριθμούς αν απέχουν λόγω αντιδεξιών θέσεων ή λόγω του ονόματος του αρχηγού της ΝΔ, που ελεηνολογείται εδώ και δεκαετίες από τον λεγόμενο προοδευτικό χώρο. Ο οποίος είναι πολύ μεγάλος σε όγκο.

Ανεξιχνίαστο επίσης είναι το ποσοστό εκείνων που έριξαν αρνητική ψήφο διαμαρτυρίας, αλλά έχουν σκοπό να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, αφού θεωρούν ότι το μήνυμα το έστειλαν στην κυβέρνηση.

Η πείρα λέει ότι τα μικρά κόμματα που ψηφίζονται ως πόλοι διαμαρτυρίας στις ευρωεκλογές δεν έχουν την ίδια τύχη στις εθνικές. Και μάλιστα σε εθνικές με ακραία πόλωση σαν αυτές που έρχονται. Έτσι, το μέλλον του κ Βελόπουλου είναι άγνωστο παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που κάνει η ΕΡΤ να τον προβάλει και να ξεπλύνει τις ανοησίες του, προκειμένου να στερήσει από τη ΝΔ δεξιές ψήφους. Δυστυχώς, το ίδιο λάθος κάνουν και ΜΜΕ που δεν ανήκουν στην προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ. Προωθούν ένα νούμερο στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Εξ ίσου μετέωρο είναι το μέλλον του κ Βαρουφάκη στις εθνικές εκλογές. Δεδομένου ότι οι ψηφοφόροι του είναι τέως συριζαίοι, αρκετοί από τους οποίους μπορεί να τσιμπήσουν στο προχουντικό, μεταπολεμικό σύνθημα «Δημοκρατική παράταξη εναντίον Δεξιάς» και να επιστρέψουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεδομένου ότι η γενική οπισθοδρόμηση της πολιτικής τα τελευταία 5 χρόνια έχει στείλει και αρκετούς πολίτες πολλές δεκαετίες πίσω σε νοοτροπία. Η οποία μιλάει με συνθήματα και συναισθήματα μιας πραγματικότητας 60 χρόνια πίσω.

Μ αυτά τα δεδομένα, οι αυτοδιοικητικές εκλογές της Κυριακής είναι ρευστές. Γιατί όσοι έριξαν ψήφο διαμαρτυρίας- και είναι πολλοί- δεν είναι βέβαιο ότι θα ξαναπάνε να ψηφίσουν. Μπορεί να επαναπαυθούν στα αποτελέσματα των ευρωεκλογών ή να ξεθύμαναν. Αυτό που ήθελαν να πουν το είπαν. Και ενδεχομένως θα ξαναμιλήσουν στις 7 Ιουλίου. Αν δεν έχουν φύγει για διακοπές.

Γιατί η βασική αιτία στο μυαλό της κυβέρνησης που άλλαξε την ημερομηνία από την 30η Ιουνίου είναι αυτή. Να φύγουν οι νοικοκυραίοι. Ούτε τα σχολεία την εμποδίζουν ούτε οι αλλαγές στη Δικαιοσύνη. Τα σχολεία έχουν λίγα ειδικά μαθήματα (εδώ έγιναν τριπλές εκλογές μεσούσης της σχολικής περιόδου προχτές!) και οι αλλαγές στη Δικαιοσύνη μπορούν να τρέχουν από την 1η Ιουλίου κανονικά ή να παραταθεί η θητεία μέχρι να αποφασίσει το επόμενο υπουργικό.

Στο καλάθι πρέπει να μπει και το σοκ που έχουν υποστεί οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ από το αποτέλεσμα, που τους ήρθε από κει που δεν το περίμεναν. Κι αυτό το σοκ μπορεί να συσπειρώσει τους οπαδούς της κυβέρνησης και να ψηφίσουν μαζικά και στις εκλογές αυτής της Κυριακής, αλλά και στις 7 Ιουλίου.

Ενώ, από την άλλη πλευρά, οι ψηφοφόροι του 3,5% επιπλέον που πήρε η ΝΔ μπορεί να επαναπαύονται στη βεβαιότητα ενός νέου θριάμβου και να απόσχουν σε μεγαλύτερο ποσοστό, γεγονός που μπορεί να αποδειχτεί μοιραίο για την αξιωματική αντιπολίτευση. Και στις αυτοδιοικητικές εκλογές και στις εθνικές.

Η εξαφάνιση του Ποταμιού από τον εκλογικό χάρτη θα βοηθήσει το ΠΑΣΟΚ (ποιο ΚΙΝΑΛ, σοβαρευτείτε) αναμφισβήτητα. Σαρξ εκ της σαρκός του ήταν το Ποτάμι. Αλλά, πόσοι από τους 85.000 ψηφοφόρους που απέμειναν θα πάνε να ψηφίσουν; Και πού αλλού θα διασπαρούν; Άγνωστο. Η διασπορά προς ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές αποτυπώθηκε. Η νέα, αν είναι ανάλογη εκείνης θα ευνοήσει τη ΝΔ. Όχι με κρίσιμα νούμερα πάντως.

Συμπέρασμα: Οι πολίτες απέδειξαν την Κυριακή ότι αποδοκιμάζουν τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν επιδοκιμάζουν ξεκάθαρα τη ΝΔ. Στην καλύτερη περίπτωση είναι επιφυλακτικοί. Στη χειρότερη περίπτωση, αρνητικοί.

Μ αυτά τα δεδομένα, το ΚΚΕ έχει να περιμένει τα σταθερά ποσοστά του, μείον εκείνους που θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ «για να μην έρθει η δεξιά», στο σκηνικό πόλωσης που θα επικρατήσει.

Το ΠΑΣΟΚ, φυσιολογικά θα αυξήσει τα ποσοστά του, με τους ψηφοφόρους του Ποταμιού που του ανήκουν. Και, αν έχει κουκούτσι μυαλό, θα απευθυνθεί στα αντανακλαστικά των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, που έχουν ένα παρελθόν δεμένο με τον Ανδρέα και με το κόμμα και καμιά σχέση με τον ανιδεολογικό ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά, για να το κάνει αυτό πρέπει να ονομάζεται ΠΑΣΟΚ και όχι ο,τιδήποτε άλλο. Γιατί, όσο κι αν φαίνεται επιφανειακό, δεν είναι. Ο λαός αγάπησε ένα όνομα. Και συνδέεται συναισθηματικά μαζί του. Και δεν το βλέπει να πρωταγωνιστεί.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει να παλέψει με το βραχύβιο παρελθόν του και να πείσει ότι θα γίνει άλλος. Αλλά, ποιος άλλος, αφού η πλειονότητα των ψηφοφόρων του θέλει να είναι αυτό που είναι; Δηλαδή το 23,78%; Έτσι, ελπίζει σε κείνους που ψήφισαν τιμωρητικά (ή που απείχαν) και θα επιστρέψουν για να μην έρθει «η καταστροφική ακροδεξιά». Ξεσηκώνοντας σε έναν «ανένδοτο αντιδεξιό αγώνα» και επιστρατεύοντας σ αυτόν κάθε όπλο της πραγματικότητας ή της φαντασίας. Παλεύοντας ταυτόχρονα εναντίον του Βαρουφάκη, που μοιάζει να συσπειρώνει νέους.

Η ΝΔ, τέλος, έχει δύο αντιπάλους. Την αλαζονεία των στελεχών της και τους ψηφοφόρους της. Η πρώτη είναι στο χέρι της ηγετικής της ομάδας να την καθαρίσει. Όχι προσωρινά. Δια παντός. Οι ψηφοφόροι της είτε είναι παραδοσιακοί, είτε επαναπατρισθέντες, είτε νέοι, είτε απλώς αντισύριζα. Αλλά, αν δεν πεισθούν ότι η μάχη κατά του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κριθεί, θα οδηγηθούν σε περιπέτειες. Και δεν θα τους φταίει κανείς λαός, όπως φταίει τώρα στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

===================================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταροδός-(Β.Π)

ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΜΑΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ. ΣΤΡΑΓΓΙΞΕ

Πώς στράγγιξε το Ποτάμι 

πηγή:

Κώστας Γιαννακίδης 

Ας πούμε ότι ο Σταύρος ήταν άψογος. Ο τέλειος πολιτικός αρχηγός. Ο Τζορτζ Κλούνεϊ της πολιτικής, κάτι τέτοιο σας περιγράφω. Με καλή διάθεση, ανοιχτά αυτιά και διαλλακτική διάθεση απέναντι στην εσωκομματική κριτική.

Ας πούμε, επίσης, ότι το Ποτάμι είχε πάντα ξεκάθαρες θέσεις και δεν έδειχνε μια να γοητεύεται από τον Τσίπρα, μετά να προσβλέπει στην άλωση του ΠΑΣΟΚ και μετά να σκάβει τάφρο γύρω από τον εαυτό του κυνηγώντας την ουρά του.

Και ας υποθέσουμε ότι κλωνοποιούσαν τον Μαυρωτά και το Ποτάμι είχε και δύο και τρία και δέκα στελέχη πρώτης γραμμής στα πάνελ. Και, τέλος, ας φανταστούμε γραφεία του Ποταμιού σε κάθε πρωτεύουσα νομού, με κομματάρχες που αντέχουν και δέκα ελληνικούς καφέδες, να βγαίνουν καθημερινά στη γύρα και στα καφενεία. Ας δεχθούμε ότι ισχύουν όλα αυτά. Υπήρχε περίπτωση το Ποτάμι να πετύχει καλύτερο σκορ στην κάλπη; Δεν το πιστεύω. Έλαβε 85.000 ψήφους. Ας έπαιρνε και 100.000, μικρή η διαφορά.

Έχω την αίσθηση ότι ακόμα και αν το Ποτάμι ήταν ένα κόμμα που δεν είχε περιέλθει στο στάδιο της οργανωτικής και στελεχικής αποσύνθεσης, ο Μητσοτάκης θα το ρουφούσε με καλαμάκι. Δεν είναι μόνο το πολωτικό περιβάλλον που οδήγησε αρκετούς ψηφοφόρους στη Νέα Δημοκρατία, εγκαταλείποντας τον Σταύρο. Είναι, τελικά, ο χαρακτήρας του κόμματος που δεν έχει θέση και ρόλο σε μία πολιτική σκηνή σαν τη δική μας.

Η πολιτική στην Ελλάδα λειτουργεί πάντα με κόμματα που υιοθετούν συγκρουσιακό ρόλο. Με κόμματα που έχουν, δογματικά, εχθρούς και ευαγγελίζονται τα συμφέροντα συγκεκριμένων, μα πολύ συγκεκριμένων, κοινωνικών ομάδων. Αν δεν είσαι κόμμα εξουσίας, οφείλεις να είσαι κόμμα ρήξης. Εξαιρείται το ΚΙΝΑΛ για ευνόητους, ιστορικούς λόγους.

Το Ποτάμι ήταν σε σύγκρουση, γενικώς και αορίστως, με τον λαϊκισμό, τη συντήρηση, τους αναχρονισμούς, τις συντεχνίες και τα συμφέροντα που οχυρώνονται πίσω από κεκτημένα. Καλό, αλλά δεν μπορείς να βγάλεις σύνθημα από όλο αυτό. Υπάρχουν γωνίες, αλλά δεν είναι αιχμηρές. Υπάρχουν θέσεις, αλλά χρειάζονται επεξήγηση και δεν φτάνει ο χρόνος του τηλεοπτικού πάνελ.

Κακά τα ψέματα, ένα μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων του Σταύρου, αισθάνθηκε ότι στα βασικά τα βρίσκει με τον Κυριάκο που παίζει και σε μεγάλη ομάδα και πάει να πάρει το πρωτάθλημα. Τι απέμεινε; Εκείνο το τμήμα που έχει δυσανεξία στη Δεξιά και θέλει να το συζητήσει πιο βαθιά, πίνοντας πράσινο τσάι. Με αυτούς, όμως, κάνεις λέσχη, όχι κόμμα.

Τι μπορεί να γίνει από εδώ και πέρα; Όχι πολλά, σχεδόν τίποτα. Τις καλύτερες προθέσεις να έχει ο Μαυρωτάς, που λογικά θα αναλάβει την ηγεσία, είναι πολύ μόνος. Με το κόμμα εκτός Βουλής και τον Μητσοτάκη να μονοπωλεί, από θέση ισχύος, έστω και προσχηματικά, τη μεταρρυθμιστική συζήτηση, το μόνο που μπορούν να περιμένουν στη Σεβαστουπόλεως είναι να τελειώσουν τα χρήματα, που τόσο συνετά διαχειρίστηκαν, να σβήσουν τα φώτα και να κλείσουν την πόρτα. 

Δυστυχώς για αυτή τη δουλειά χρειάζονται επαγγελματίες πολιτικοί. Όχι επαγγελματίες που γίνονται πολιτικοί. 

ΟΤΑΝ ΕΓΩ ΣΑΣ ΑΠΟΚΑΛΩ ΓΙΔΙΑ, ΞΕΡΩ ΤΙ ΛΕΩ

===================================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταροδός-(Β.Π)

ΔΙΑΛΥΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΣΗΚΩΣΑΝ ΛΕΥΚΗ ΣΗΜΑΙΑ

Διαλύθηκε το στράτευμα, σήκωσαν λευκή σημαία

πηγή:

Του Δημήτρη Καμπουράκη

Φανταστείτε ένα στράτευμα που ξεκινά για τον πόλεμο ξέροντας ότι θα τον χάσει. Δεν θα αποσώσει στο μέτωπο. Οι αξιωματικοί θα μπεκρουλιάζουν και οι φαντάροι θα λιποτακτούν από τα ορεινά μονοπάτια. Και μόλις ακουστεί ο πρώτος πυροβολισμός, αντί για πολεμικά λάβαρα οι σημαιοφόροι θα υψώσουν λευκές σημαίες. Γιατί να σκοτωθούν τσάμπα;

Έβλεπα προχθές τον Τσίπρα να μιλά στους στρατηγούς της Κεντρικής Επιτροπής. Από κάτω τον κοίταζαν με την απάθεια ανθρώπων που ξαφνικά ανακάλυψαν ότι τα χουν φάει τα ψωμιά τους. Ο στρατάρχης από πάνω τους εξηγούσε το αναπαλαιωμένο σχέδιο μάχης κι αυτοί σκέφτονταν το ζοφερό μέλλον που απλώνεται μπροστά στον  καθέναν τους. Πως θα ζήσουν μετά τις εκλογές, τι εισοδήματα θα χουν, πως θα πληρώνουν τα χρέη τους και τι θα κάνουν τον ελεύθερο χρόνο τους.

Οι βουλευτές τους έχουν ήδη παραδώσει το πνεύμα. Το διαπιστώνω από τον τρόπο που υποδέχτηκαν την είδηση για βουλευτικές εκλογές. Οι Νεοδημοκράτες και οι Πασόκοι έχουν λυσσάξει να βγουν στα μέσα ενημέρωσης μέχρι ν’ αρχίσει η επίσημη προεκλογική περίοδος για να κερδίσουν έστω μια παραπάνω παρουσία, αλλά οι Συριζαίοι την έχουν αράξει και δεν σηκώνουν καν το τηλέφωνο. Και τι να βγουν να κάνουν; Για να τους ρωτάνε για τα αίτια της ήττας; Κι αυτοί να μην μπορούν να πουν αυτά που σκέφτονται; Άστο καλύτερα, έτσι κι αλλιώς μόνο οι πρωτοκλασσάτοι θα επανεκλεγούν, αυτοί που είχαν πρόσβαση στα μέσα και θέσεις εξουσίας.

 Στις δημόσιες υπηρεσίες, στα υπουργεία και στους οργανισμούς, οι διοικήσεις αρχίζουν να μαζεύουν τα χαρτιά τους. Κοιτάνε τις τελευταίες εκκρεμότητες τους, προσπαθούν να βολέψουν κανέναν άνθρωπο στο οποίον έχουν υποχρέωση, κλείνουν τίποτα τρύπες στην διαχείριση που έκαναν κι αρχίζουν να αναρωτιούνται υπογείως μήπως άφησαν τίποτα παράτυπο και μετά από ένα διάστημα χτυπήσει κανένας εισαγγελέας την πόρτα τους για διευκρινήσεις.

Οι χιλιάδες μετακλητοί έχουν κατεβάσει μαύρες πλερέζες. Αυτοί την έχουν πατήσει άσχημα. Ήταν οι φανατικότεροι όλων, έκαναν όλη τη δουλειά νυχθημερόν και τώρα θα βρεθούν στην μαύρη ανεργία. Αυτούς δεν θα τους κοιτάξει κανένας, απλώς την 8η Ιουλίου δεν θα ξαναπάνε στην δουλειά που πήγαιναν επί πέντε χρόνια. Κι άντε μετά να βγουν στην πιάτσα ψάχνοντας, με μοναδικό προσόν τους ότι ήταν στο γραφείο του τάδε υπουργού του Σύριζα.

Οι οργανώσεις του Σύριζα ανά την επικράτεια είναι θεόκλειστες. Άνθρωπος δεν μπαίνει μέσα, τι να μπει άλλωστε να κάνει; Στον δήμο και στην περιφέρεια Πασοκονεοδημοκράτες είναι στον δεύτερο γύρο, το πολιτικό κλίμα είναι πολύ χάλια στις γειτονιές και στα καφενεία, τρώνε καζούρα ασήκωτη, τι να πάνε οι άνθρωποι να κάνουν στις οργανώσεις; Να κλαίνε την μοίρα τους; Αφήστε που τους πιάνει και το παράπονο, χεσμένες τις είχαν τα κεντρικά τις οργανώσεις πέντε χρόνια τώρα, του κεφαλιού τους έκαναν χωρίς να ρωτούν την βάση. Τώρα τις ξαναθυμήθηκαν αφού τα κάνανε μαντάρα;

Ξέρετε ποια είναι η καλύτερη απόδειξη ότι έχουν πετάξει λευκή πετσέτα; Όταν τους ακούς να λένε «κι ένα 25% μια χαρά είναι, σε δυο χρόνια θα ξαναείμαστε κυβέρνηση σε αναμονή».  Πάνε βουρ για ουίσκια, οι μέχρι χθες άχαστοι και πανίσχυροι…

===================================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταροδός-(Β.Π)