του Αριστείδη Μπαλτά
Ένας πρωθυπουργός που κάπως πέρασε
από αμερικανικά πανεπιστήμια, κάτι νόμισε πως άκουσε, αλλά δεν κατάλαβε τίποτε.
Ένας μόνιμος σύμβουλος με επιεικώς αμφιλεγόμενη πανεπιστημιακή
"σταδιοδρομία" που μορφοποίησε μνησίκακα τις "ιδέες" του
προϊσταμένου του. Μια αδίστακτη υπουργός που πίστεψε πως βρήκε προνομιακό όχημα
για τις άκρατες φιλοδοξίες της. Ένας εκκωφαντικός ρήτορας της Ακροδεξιάς. Ένα
άβουλο Κοινοβούλιο που αρνήθηκε να ακούσει το σύνολο των
πανεπιστημιακών που τύχαινε να είναι μέλη του. Και ιδού το έκτρωμα. Ψηφισμένο
από πρωτοφανή κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Παραπέρα. Ένας νέος υπουργός
Παιδείας, υποτίθεται της αντίπαλης παράταξης και υποτίθεται πανεπιστημιακός. Με
μόνο μέλημα, απ' ό,τι φάνηκε, τα συμφέροντα του Ολυμπιακού. Μια νέα κυβέρνηση
που προχώρησε ανέμελα στη διοικητική διάλυση των πανεπιστημίων μετά την
καταλήστευση των αποθεματικών τους.
Σήμα κατατεθέν της νέας νομοθεσίας,
τα "Συμβούλια Ιδρύματος". Με "εσωτερικά" μέλη εκλεγμένα,
μέσα από μύριες περιπέτειες, από τη δεξαμενή των προθύμων να στρατευθούν στα
άνωθεν κελεύσματα. Ιδίως όσων υποδύονται τα "μεταρρυθμιστικά". Δηλαδή
όλων. Με "νικητές" εκείνους που δεν έβρεξαν ποτέ τα πόδια τους στα
προβλήματα. Αλλά τους αρκούσε να φιλοτεχνούν προφίλ οργισμένου τιμητή. Με
πρόσχημα μεμονωμένα επεισόδια που έμοιαζαν σαν φτιαγμένα επί τούτω. Μόνο και
μόνο για να επισύρουν τη μήνη των ίδιων.
Και τα "εξωτερικά μέλη"; Μα
αυτά προσγειώθηκαν σε άγνωστα εδάφη. Πεπεισμένα ότι η κυβέρνηση, όπως κάθε
κυβέρνηση, θέλει το καλό του τόπου. Και άρα έτοιμα να αφομοιώσουν αμάσητο το
προσφερόμενο "αφήγημα" και να πατάξουν με ήσυχη συνείδηση όσους οι
παντοειδείς "υπεύθυνοι" καταδείκνυαν εν χορώ ως υπαίτιους των δεινών.
Δηλαδή -ακραία ειρωνεία-, εκείνους που πάσχιζαν να τα αποτρέψουν ή να τα
θεραπεύσουν.
Τίποτε από αυτά δεν θα μπορούσε να
είχε συμβεί αν δεν είχαν προετοιμαστεί κατάλληλα τα πνεύματα. Μέσα από μια
αδίστακτη εκστρατεία κατασυκοφάντησης. Που υπέθαλπε συστηματικά βαθύτατο μίσος
ενάντια στα επιτεύγματα του μεταπολιτευτικού πανεπιστημίου. Ναι, επιτεύγματα.
Πολλά, πολύπλευρα και πλήρως αποδείξιμα.
Το μίσος είναι κατανοητό. Εκφράζει
αταβιστικά ένα βαθύ αίσθημα απώλειας. Των γενεών που είχαν καταστήσει το
ελληνικό πανεπιστήμιο άβουλο έρμαιο της εξουσίας και τις "έδρες" του
λάφυρο των εκλεκτών της. Το ακαδημαϊκό πανεπιστήμιο που είχε αρχίσει να
χτίζεται μετά τη Μεταπολίτευση τους ήταν αφόρητο. Γι' αυτό μίλησαν για
"κυριαρχία της Αριστεράς". Γιατί, ποιος άλλος θα μπορούσε να
διεκδικεί στην Ελλάδα μορφές ακαδημαϊκής λειτουργίας που είχαν
ως πρότυπο τα φημισμένα πανεπιστήμια της Ευρώπης και της Αμερικής; Ναι, αυτά.
Ποιος άλλος θα μπορούσε να διεκδικεί και εν μέρει να πραγματοποιεί τέτοια
ανήκουστα ενόσω οι αριστερές δυνάμεις παρέμεναν μόνιμα μειοψηφικές; Και
μολονότι ούτε καν οι διοικήσεις που επικέντρωσαν τη συκοφαντία είχαν
εκλεγεί υπό την αιγίδα της;
Προκύπτουν νέοι πρυτάνεις. Τους εύχομαι
τα δέοντα. Αναρωτιέμαι μόνο πώς θα πορευτούν. Απέναντι σε προβλήματα που
φρόντισαν να μη γνωρίσουν. Απέναντι σε πανεπιστημιακούς και φοιτητές που θα
καταλάβουν ότι τα δεινά δεν οφείλονται στην "κυριαρχία της
Αριστεράς". Απέναντι στον μακαρθισμό των συμβουλίων που ήδη τους
στιγμάτισε διά της προεπιλογής. Απέναντι σε μια κυβέρνηση που θα επιτείνει τη
διάλυση. Γιατί, βέβαια, η Ελλάδα των Μνημονίων δεν χρειάζεται πανεπιστήμιο. Και
πώς θα οικοδομήσουν την αναγκαία ενδοπανεπιστημιακή συναίνεση όταν η ιδεολογική
σκευή τους ισορροπεί μεταξύ αυτοπροστατευτικής άγνοιας και υπάκουης
αυταρέσκειας;
πηγή:Εφημερίδα "Αυγή"- 13/7/2014
Ο Αριστείδης Μπαλτάς είναι ομότιμος καθηγητής Φιλοσοφίας των Επιστημών του τμήματος Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών του ΕΜΠ
====================================================================================
Κεραμιδόγατος
ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου