Του Θανάση Καρτερού
Από
Θα το έχετε ακούσει ότι ο πολιτικός
πρέπει να ζει σε γυάλινο σπίτι. Αν όχι σε γυάλινο, τουλάχιστον σε σπίτι νόμιμα
κτισμένο και δηλωμένο κανονικά, θα λέγαμε. Με όλα του τα τετραγωνικά και όλες
του τις πυλωτές.
Αν πιστέψουμε όμως το ρεπορτάζ και τις αποκαλύψεις του Hot Doc, το σπίτι του Χαράλαμπου Αθανασίου δεν είναι ούτε γυάλινο ούτε καν κανονικά δηλωμένο. Κάποιες εκατοντάδες τετραγωνικά λείπουν από τη δήλωση του "πόθεν έσχες", ενώ παρουσιάζονται σοβαρά προβλήματα τόσο για το νόμιμο της οικοδόμησης, όσο και για κάποια ακίνητα που φέρεται να ανήκουν σε συγγενικά του πρόσωπα.
Το θέμα είναι σοβαρό, πολύ σοβαρό, για δυο λόγους. Ο πρώτος είναι πως ο Χαράλαμπος ήταν μέχρι πριν λίγα χρόνια ανώτατος δικαστικός -πολύ ανώτατος. Και ως ανώτατος δικαστικός μεταπήδησε στη ΝΔ το μνημονιακό έτος 2012 για να τεθεί επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας του κόμματος. Ο δεύτερος είναι πως ηγείται όχι οποιουδήποτε υπουργείου, αλλά του υπουργείου Δικαιοσύνης.
Αυτά τα δυο μαζί σημαίνουν ότι το "πόθεν έσχες" του θα έπρεπε να είναι ακριβές και τεκμηριωμένο μέχρι το τελευταίο κόμμα. Ή μέχρι το τελευταίο τετραγωνικό εκατοστό του σπιτιού του. Δεν γίνεται να κυνηγάς άλλους ως δικαστής για πράγματα που κι εσύ διαπράττεις ως πολίτης. Να είσαι άλλος στη δικαστική έδρα και άλλος στο σπίτι σου και στις υποχρεώσεις σου απέναντι στο νόμο. Και δεν γίνεται εκατό φορές περισσότερο να είσαι υπουργός-μάνατζερ της δικαιοσύνης, προστάτης της κατά κάποιο τρόπο, και να παίζεις μαζί της τις κουμπάρες. Έτσι δεν είναι;
Υπάρχει και κάτι άλλο, που αφορά σε όλους τους υπουργούς της λιτότητας και των μνημονίων και σε όλο το πολιτικό προσωπικό θα λέγαμε. Όταν εκατομμύρια άνθρωποι βολοδέρνουν στη φτώχεια που η πολιτική σου επιβάλλει, όταν δυστυχούν γιατί μια συγκεκριμένη κυβέρνηση κάνει συγκεκριμένες επιλογές, τότε η ευαισθησία θα πρέπει να είναι χίλιες φορές μεγαλύτερη. Όταν, για παράδειγμα, εμένα μου παίρνεις το σπίτι, δεν μπορεί να χτίζεις εσύ χίλια τετραγωνικά βίλα και να κρύβεις τα μισά από τη δήλωσή σου. Καθαρό δεν είναι κι αυτό;
Τέλος πάντων ο Χαράλαμπος, πρώην δικαστικός και νυν υπουργός Δικαιοσύνης βρέθηκε για κακή του τύχη κάτω από το δημοσιογραφικό έλεγχο. Να θυμίσουμε ότι για πολύ λιγότερες σκιές στα "οικοδομικά" του έχασε τη θέση του υπουργός της ΝΔ του Κ. Καραμανλή, πριν λίγα χρόνια. Και λίγο παλιότερα υφυπουργός του Σημίτη υποχρεώθηκε να παραιτηθεί γιατί έμενε σε διαμέρισμα που του είχε παραχωρήσει γνωστός επιχειρηματίας. Για να μην πάμε παραπίσω και θυμηθούμε πόσο ακριβά πλήρωσε πολιτικά ο Ανδρέας Παπανδρέου το "κωλόσπιτο" της Εκάλης, όπως το είχε χαρακτηρίσει ο Βαγγέλης Γιαννόπουλος.
Φυσικά, όπως κάθε κατηγορούμενος για κάτι, ο υπουργός Δικαιοσύνης έχει με το μέρος του το τεκμήριο της αθωότητας. Αυτή την αθωότητα όμως ο Χαράλαμπος αποφάσισε να την υπερασπιστεί με ένα εντελώς δικαστικό τρόπο. Αντί δηλαδή με μια απλή και εύληπτη δήλωση, που να την καταλαβαίνουν οι πάντες, να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, προτίμησε να βάλει τον δημοσιογράφο στο εδώλιο του κατηγορουμένου.
Αφήνει δηλαδή μέχρι στιγμής αναπάντητες τις αποκαλύψεις εις βάρος του και απλώς δηλώνει ότι θα καταφύγει στη δικαιοσύνη.
Της οποίας σημειωτέον ηγείται.
Υπάρχει ένα πρόβλημα εδώ. Γιατί πρώτα-πρώτα είναι υποχρέωσή του να δώσει πλήρεις και λεπτομερειακές εξηγήσεις για όσα το ρεπορτάζ του καταλογίζει. Για όλα και χωρίς καμιά σκιά. Κι αυτή δεν είναι υποχρέωση απέναντι στον δημοσιογράφο, είναι υποχρέωση απέναντι σε όλους τους πολίτες. Και γιατί, ύστερα, ο τρόπος με τον οποίο επικαλείται τη δικαιοσύνη ως απειλή κατά δημοσιογράφου είναι επιεικώς απαράδεκτος για υπουργό Δικαιοσύνης. Η δικαιοσύνη δεν είναι, ή τουλάχιστον δεν πρέπει να είναι, φόβητρο για κανέναν. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να πλανάται πάνω από υποψιασμένους πολίτες η εντύπωση ότι ο υπουργός Δικαιοσύνης χρησιμοποιεί τη δικαιοσύνη της οποίας προΐσταται και τις σχέσεις του με το δικαστικό σώμα, για να "βγάλει λάδι" τον εαυτό του.
Να τον δικάσει φυσικά, αν έτσι επιθυμεί, τον δημοσιογράφο.
Να τον σύρει στα δικαστήρια. Να του κόψουν και το βέβηλο χέρι που έγραψε όσα έγραψε. Πρώτα όμως και σίγουρα πριν από αυτό, όφειλε και οφείλει, να δώσει εξηγήσεις: Αυτό είναι το πόθεν έσχες, αυτό είναι το σπίτι, ψέματα είναι όσα λέει το περιοδικό, αλήθεια είναι όσα λέω εγώ. Πολύ εύκολα θα μπορούσε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους και τότε θα μπορούσε ο καθένας να δικαιολογήσει και την προσφυγή του στη δικαιοσύνη.
Όταν όμως βάζει τις μηνύσεις πριν από τις εξηγήσεις, τότε βάζει τους πάντες σε σκέψεις. Και θα έπρεπε να βάλει σε σκέψεις και τον πρωθυπουργό, που τον διόρισε υπουργό Δικαιοσύνης και έχει ευθύνες για το πώς πολιτεύεται τόσο στο υπουργείο, όσο και με τα σπίτια του. Διότι μπορεί να λάμπει ο Χαράλαμπος όσο θέλει, όπως λέει και ο όνομά του. Λαμπίκος να είναι. Να λάμπει όμως χωρίς να δίνει την εντύπωση ότι χρησιμοποιεί την εξουσία του και θεσμούς της δημοκρατίας ως πλυντήριο. Ζητάμε πολλά;
Αν πιστέψουμε όμως το ρεπορτάζ και τις αποκαλύψεις του Hot Doc, το σπίτι του Χαράλαμπου Αθανασίου δεν είναι ούτε γυάλινο ούτε καν κανονικά δηλωμένο. Κάποιες εκατοντάδες τετραγωνικά λείπουν από τη δήλωση του "πόθεν έσχες", ενώ παρουσιάζονται σοβαρά προβλήματα τόσο για το νόμιμο της οικοδόμησης, όσο και για κάποια ακίνητα που φέρεται να ανήκουν σε συγγενικά του πρόσωπα.
Το θέμα είναι σοβαρό, πολύ σοβαρό, για δυο λόγους. Ο πρώτος είναι πως ο Χαράλαμπος ήταν μέχρι πριν λίγα χρόνια ανώτατος δικαστικός -πολύ ανώτατος. Και ως ανώτατος δικαστικός μεταπήδησε στη ΝΔ το μνημονιακό έτος 2012 για να τεθεί επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας του κόμματος. Ο δεύτερος είναι πως ηγείται όχι οποιουδήποτε υπουργείου, αλλά του υπουργείου Δικαιοσύνης.
Αυτά τα δυο μαζί σημαίνουν ότι το "πόθεν έσχες" του θα έπρεπε να είναι ακριβές και τεκμηριωμένο μέχρι το τελευταίο κόμμα. Ή μέχρι το τελευταίο τετραγωνικό εκατοστό του σπιτιού του. Δεν γίνεται να κυνηγάς άλλους ως δικαστής για πράγματα που κι εσύ διαπράττεις ως πολίτης. Να είσαι άλλος στη δικαστική έδρα και άλλος στο σπίτι σου και στις υποχρεώσεις σου απέναντι στο νόμο. Και δεν γίνεται εκατό φορές περισσότερο να είσαι υπουργός-μάνατζερ της δικαιοσύνης, προστάτης της κατά κάποιο τρόπο, και να παίζεις μαζί της τις κουμπάρες. Έτσι δεν είναι;
Υπάρχει και κάτι άλλο, που αφορά σε όλους τους υπουργούς της λιτότητας και των μνημονίων και σε όλο το πολιτικό προσωπικό θα λέγαμε. Όταν εκατομμύρια άνθρωποι βολοδέρνουν στη φτώχεια που η πολιτική σου επιβάλλει, όταν δυστυχούν γιατί μια συγκεκριμένη κυβέρνηση κάνει συγκεκριμένες επιλογές, τότε η ευαισθησία θα πρέπει να είναι χίλιες φορές μεγαλύτερη. Όταν, για παράδειγμα, εμένα μου παίρνεις το σπίτι, δεν μπορεί να χτίζεις εσύ χίλια τετραγωνικά βίλα και να κρύβεις τα μισά από τη δήλωσή σου. Καθαρό δεν είναι κι αυτό;
Τέλος πάντων ο Χαράλαμπος, πρώην δικαστικός και νυν υπουργός Δικαιοσύνης βρέθηκε για κακή του τύχη κάτω από το δημοσιογραφικό έλεγχο. Να θυμίσουμε ότι για πολύ λιγότερες σκιές στα "οικοδομικά" του έχασε τη θέση του υπουργός της ΝΔ του Κ. Καραμανλή, πριν λίγα χρόνια. Και λίγο παλιότερα υφυπουργός του Σημίτη υποχρεώθηκε να παραιτηθεί γιατί έμενε σε διαμέρισμα που του είχε παραχωρήσει γνωστός επιχειρηματίας. Για να μην πάμε παραπίσω και θυμηθούμε πόσο ακριβά πλήρωσε πολιτικά ο Ανδρέας Παπανδρέου το "κωλόσπιτο" της Εκάλης, όπως το είχε χαρακτηρίσει ο Βαγγέλης Γιαννόπουλος.
Φυσικά, όπως κάθε κατηγορούμενος για κάτι, ο υπουργός Δικαιοσύνης έχει με το μέρος του το τεκμήριο της αθωότητας. Αυτή την αθωότητα όμως ο Χαράλαμπος αποφάσισε να την υπερασπιστεί με ένα εντελώς δικαστικό τρόπο. Αντί δηλαδή με μια απλή και εύληπτη δήλωση, που να την καταλαβαίνουν οι πάντες, να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, προτίμησε να βάλει τον δημοσιογράφο στο εδώλιο του κατηγορουμένου.
Αφήνει δηλαδή μέχρι στιγμής αναπάντητες τις αποκαλύψεις εις βάρος του και απλώς δηλώνει ότι θα καταφύγει στη δικαιοσύνη.
Της οποίας σημειωτέον ηγείται.
Υπάρχει ένα πρόβλημα εδώ. Γιατί πρώτα-πρώτα είναι υποχρέωσή του να δώσει πλήρεις και λεπτομερειακές εξηγήσεις για όσα το ρεπορτάζ του καταλογίζει. Για όλα και χωρίς καμιά σκιά. Κι αυτή δεν είναι υποχρέωση απέναντι στον δημοσιογράφο, είναι υποχρέωση απέναντι σε όλους τους πολίτες. Και γιατί, ύστερα, ο τρόπος με τον οποίο επικαλείται τη δικαιοσύνη ως απειλή κατά δημοσιογράφου είναι επιεικώς απαράδεκτος για υπουργό Δικαιοσύνης. Η δικαιοσύνη δεν είναι, ή τουλάχιστον δεν πρέπει να είναι, φόβητρο για κανέναν. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να πλανάται πάνω από υποψιασμένους πολίτες η εντύπωση ότι ο υπουργός Δικαιοσύνης χρησιμοποιεί τη δικαιοσύνη της οποίας προΐσταται και τις σχέσεις του με το δικαστικό σώμα, για να "βγάλει λάδι" τον εαυτό του.
Να τον δικάσει φυσικά, αν έτσι επιθυμεί, τον δημοσιογράφο.
Να τον σύρει στα δικαστήρια. Να του κόψουν και το βέβηλο χέρι που έγραψε όσα έγραψε. Πρώτα όμως και σίγουρα πριν από αυτό, όφειλε και οφείλει, να δώσει εξηγήσεις: Αυτό είναι το πόθεν έσχες, αυτό είναι το σπίτι, ψέματα είναι όσα λέει το περιοδικό, αλήθεια είναι όσα λέω εγώ. Πολύ εύκολα θα μπορούσε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους και τότε θα μπορούσε ο καθένας να δικαιολογήσει και την προσφυγή του στη δικαιοσύνη.
Όταν όμως βάζει τις μηνύσεις πριν από τις εξηγήσεις, τότε βάζει τους πάντες σε σκέψεις. Και θα έπρεπε να βάλει σε σκέψεις και τον πρωθυπουργό, που τον διόρισε υπουργό Δικαιοσύνης και έχει ευθύνες για το πώς πολιτεύεται τόσο στο υπουργείο, όσο και με τα σπίτια του. Διότι μπορεί να λάμπει ο Χαράλαμπος όσο θέλει, όπως λέει και ο όνομά του. Λαμπίκος να είναι. Να λάμπει όμως χωρίς να δίνει την εντύπωση ότι χρησιμοποιεί την εξουσία του και θεσμούς της δημοκρατίας ως πλυντήριο. Ζητάμε πολλά;
====================================================================================
Κεραμιδόγατος
ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου