ΚΕΡΑΜΙΔΟΓΑΤΟΣ: Η ΙΡΛΑΝΔΙΑ ΚΑΙ Η FRAU NEIN-(07-12-2010)

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ 7/12/2010

ΓΡΑΦΕΙ: Ο ΚΕΡΑΜΙΔΟΓΑΤΟΣ Ο ΜΑΝΤΟΥΜΑΝΤΑΔΟΡΟΣ

Η Ευρωπαϊκή ένωση βαδίζει προς μια Γερμανική Ευρώπη. Πολύ σύντομα δεν θα υπάρχει Ευρωπαϊκή Γερμανία.  Οι Γερμανικές τράπεζες πιέζουν την

κυβέρνησή τους φοβούμενες μήπως οι χώρες, των οποίων τα ομόλογα  έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους, χρεοκοπήσουν.  Στις Γερμανικές τράπεζες χρωστάνε τα περισσότερα Ευρωπαϊκά κράτη και είναι γνωστό ότι, όταν ελέγχεις τα χρέη των χωρών, ελέγχεις τις ίδιες τις χώρες. Το κακό στην προκείμενη περίπτωση είναι ότι το τίμημα θα πληρωθεί από τις αδύνατες οικονομικά χώρες. Οι οικονομικά αδύνατες Ευρωπαϊκές χώρες πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι παίζοντας με τους κανόνες των τραπεζών είναι σίγουρο ότι θα χάσουν. Την Άγγελα

Μέρκελ ο νομπελίστας διάσημος οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν την χαρακτήρισε “Frau Nein” (η Κυρία Όχι) επικρίνοντας την μόνιμη άρνηση της να  αλλάξει οικονομική πολιτική για να ισορροπήσει κάπως  η κατάσταση στην Ευρώπη. Η κρίση είναι πια μόνιμη στην Ευρώπη. Και όταν  λέμε κρίση εννοούμε την οικονομική κατάσταση όπου υπάρχει απεριόριστη προσφορά και καθόλου ζήτηση. Υπάρχουν πάρα πολλοί πρόθυμοι εργάτες αλλά μηδαμινές θέσεις εργασίας για να τους καλύψουν. Υπάρχουν πολλά καλά παραγωγικά εργοστάσια αλλά καθόλου παραγγελίες για να ξεκινήσει η παραγωγή τους . Υπάρχουν χιλιάδες ανοιχτά μαγαζιά αλλά δεν υπάρχουν πελάτες να αγοράσουν τα εμπορεύματά τους. Τώρα η κρίση πέρασε και στην Ιρλανδία. Ετοιμάζονται και εκεί να υπογράψουν μνημόνιο. Και όπως είναι γνωστό, το μνημόνιο δεν είναι λογιστική διατύπωση. Είναι εργαλείο αναδιανομής του εισοδήματος υπέρ των πιστωτών του εξωτερικού χρέους και αλλαγής του καθεστώτος των εργασιακών σχέσεων υπέρ των ευπόρων της χώρας που το  υπογράφει. Το Δ.Ν.Τ μέσω του μνημονίου εξαναγκάζει τις χρεωμένες χώρες να

ξεπουλήσουν τους φυσικούς τους πόρους, τους οργανισμούς κοινής ωφέλειας, να αυξήσουν τους φόρους, να διαλύσουν τα δίκτυα κοινωνικής προστασίας για να εξοικονομηθούν χρήματα να πληρωθούν οι πιστωτές τους.   Οι άνθρωποι με τα μαύρα, όπως αποκαλούν στην Ιρλανδία τους ανθρώπους της Τρόικας και του Δ.Ν.Τ, ρυθμίζουν την ζωή των Ιρλανδών. Κανείς φυσικά δεν βοηθάει χωρίς κέρδος. Τα δάνεια κοστίζουν και εκτός από το οικονομικό επιτόκιο, υπάρχει και το πολιτικό επιτόκιο. Άλλωστε η οικονομική ύφεση δεν είναι μόνο αποτέλεσμα κακής οικονομίας, αλλά σε μεγάλο βαθμό κακής πολιτικής. Όταν παρεμβαίνεις με λανθασμένο τρόπο ή  παρεμβαίνεις οικονομικά μονόπλευρα, επειδή είσαι εγκλωβισμένος σε νεοφιλελεύθερες συνταγές, τότε κάνεις κακή πολιτική. Το ζούμε και στη δική μας χώρα. Το περίεργο είναι ότι οι ίδιοι που χαρακτήριζαν την Ιρλανδία πριν μερικά χρόνια Κέλτικη τίγρη, χώρα οικονομικό υπόδειγμα, τώρα της ξεσκίζουν τις σάρκες. Στην περίπτωση της Ιρλανδίας οι αγορές για μία ακόμα φορά αποδείχθηκαν ανίκανες να λύσουν τα προβλήματα που οι ίδιες δημιούργησαν και συσσώρευσαν. Και έκαναν αυτό που κάνουν πάντα. Κάλεσαν τις δυνάμεις του δημοσίου να παρέμβουν για να σωθούν. Και τις έσωσαν κρατικοποιώντας τον τραπεζικό της τομέα, για να αποδειχθεί για μία ακόμα φορά ότι αυτό το περιβόητο αόρατο χέρι της αγοράς, που ρυθμίζει τα πάντα, είναι πράγματι αόρατο στις δύσκολες στιγμές και πάρα πολύ ακριβό για την κοινωνία. Δεν είναι ότι οι αγορές δεν θέλουν το κράτος. Είναι ότι δεν το θέλουν κοινωνικό και δίκαιο.  Για αυτό όταν μιλάνε για την περίφημη απελευθέρωσή τους, αυτό που εννοούν, είναι η απαλλαγή τους από ελέγχους, δεσμεύσεις και εποπτείες. Το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο συμπεριφέρθηκε και στην Ιρλανδία όπως συμπεριφέρεται παντού την τελευταία δεκαετία, κρατικοποιώντας τις ζημιές και ιδιωτικοποιώντας τα κέρδη. Λες και του ανήκει ολόκληρος ο πλανήτης.

Στην Ιρλανδία ο τύπος και τα ΜΜΕ λειτούργησαν σωστά βάζοντας τα πράγματα στην θέση τους. Τους πολιτικούς τους τους απεκάλεσαν ψεύτες, μίλησαν ανοικτά για χρεοκοπία και χάσιμο της ανεξαρτησίας της χώρας τους. Στα δικά μας ΜΜΕ είναι τέτοια η σχέση

διαπλοκής με το σύστημα εξουσίας, που είναι δύσκολο να διακρίνεις ποιος είναι πράγματι ο δημοσιογράφος και ποιος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Ο Ελληνικός τύπος λειτούργησε και λειτουργεί σαν στυλοβάτης
του συστήματος εξουσίας, φυσικά με ανταλλάγματα. Το σύστημα εξουσίας καταρρέει με αποτέλεσμα να συμπαρασύρει και τον ίδιο στην κατηφόρα. Τώρα πληρώνει το τίμημα που του αναλογεί. Ήδη το 
πληρώνει με τις μειωμένες κυκλοφορίες και την απαξίωση του δημοσιογραφικού επαγγέλματος, που όσο και αν κάποιοι προσπάθησαν να το παρουσιάσουν σαν λειτούργημα, δεν τους βγήκε. 

Κεραμιδόγατος ο μαντουμανταδόρος (Β.Π)