ΚΕΡΑΜΙΔΟΓΑΤΟΣ: ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΠΤΩΧΕΥΟΥΜΕ-(02/03/2011)



ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ 5/3/2011

ΓΡΑΦΕΙ: Ο ΚΕΡΑΜΙΔΟΓΑΤΟΣ Ο ΜΑΝΤΟΥΜΑΝΤΑΔΟΡΟΣ


Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης κυριάρχησε η άποψη

ότι ο καπιταλισμός ήταν ένα σύστημα χωρίς αντίπαλο (ο πρώην υπαρκτός “σοσιαλισμός” είχε γίνει προ πολλού ανύπαρκτος) που έχει ξεπεράσει τις κρίσεις του και ότι ο οικονομικός του κύκλος μπορούσε να ελέγχεται. Ξεχάστηκαν τα ιστορικά διδάγματα και αφέθηκαν στο όνομα της μεγιστοποίησης του συστήματος να λειτουργούν χωρίς δημόσιο έλεγχο και εποπτεία οι μη εμπορικές δηλαδή οι επενδυτικές τράπεζες. Οι χρηματοοικονομικοί οργανισμοί ρίσκαραν ακραία, ασύστολα και όταν τους

έβγαινε το ρίσκο κρατούσαν τα κέρδη, όταν δεν τους έβγαινε, καλούνταν όλοι οι υπόλοιποι να τους αποζημιώσουν. Το αποτέλεσμα γνωστό. Το σημερινό σύστημα εξακολουθεί να παράγει κρίσεις και μαζί με αυτές ήρθε και η εκδίκηση της πραγματικότητας πάνω στην οικονομία. Τελικά μαζί με τις αγορές την νύφη την πλήρωσαν τα οικονομικά αδύναμα κράτη και εκατομμύρια απλοί άνθρωποι που δεν συμμετείχαν σε αυτό “το παιχνίδι” δεν μπορούσαν να το επηρεάσουν μέσα από πολιτικές διαδικασίες. Η κρίση με την σειρά της έδειξε με τον πιο κυνικό τρόπο ότι το κράτος κάθε άλλο παρά ουδέτερο είναι. Χρησιμοποίησε τα λεφτά των φορολογούμενων πολιτών του για να σώσει τις τράπεζες και τα άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα τινάζοντας τα δικά του ελλείμματα στον αέρα. Σπατάλησε εκατομμύρια Ευρώ χωρίς κάποιο κοινωνικό αντίκρισμα. Το τελικό συμπέρασμα από όλη αυτή την τραγική ιστορία είναι ότι η ευημερία του δυτικού κόσμου στηρίζεται σε δανεικά και φούσκες. Και για να έρθουμε στα δικά μας, φτάσαμε σε κατάσταση ελεγχόμενης

πτώχευσης με τους δανειστές μας να ρυθμίζουν τα πάντα και με μια κυβέρνηση άβουλη, σχεδόν ανύπαρκτη, που θεωρεί τους ανθρώπους νούμερα μέσα σε μια βάση δεδομένων. Έχουμε μπει σε μια διαδικασία χωρίς προοπτική. Οι τράπεζες έχουν διακόψει την παροχή δανείων αναγκάζοντας τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε κλείσιμο, τις μεγάλες σε μείωση προσωπικού και την Στατιστική υπηρεσία να μην προλαβαίνει να καταμετρά ανέργους. Είμαστε χώρα με μεγάλο μέγεθος

παραοικονομίας που κάθε χρόνο χάνει 5% του ΑΕΠ από φορολογικά έσοδα. Αυτό σημαίνει ότι σε 20 χρόνια έχουμε “χτίσει” ένα χρέος ίσο με ένα ΑΕΠ. Το χρέος είναι πια αδύνατο να ρυθμιστεί, πόσο μάλλον να εξοφληθεί. Ζούμε αυτό που στα οικονομικά αποκαλούμε σπιράλ χρέους: περισσότερο χρέος οδηγεί σε υψηλότερα spreads, υψηλότερα spreads οδηγούν σε μεγαλύτερα επιτόκια αποπληρωμής, τα μεγαλύτερα επιτόκια αποπληρωμής οδηγούν σε μεγαλύτερα κρατικά ελλείμματα, τα μεγαλύτερα κρατικά ελλείμματα οδηγούν σε μεγαλύτερο χρέος και ο κύκλος δεν κλείνει. Είμαστε λοιπόν σε κατάσταση ελεγχόμενης πτώχευσης, που λίγο πια διαφέρει από την πτώχευση που είχε κηρύξει ο Χ.Τρικούπης το 1893. Το “κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμε” που είπε ο Τρικούπης

με σπαραγμό καρδιάς μέσα στην Βουλή, απευθυνόταν κύρια στους δανειστές μας. Τους λέγαμε δηλαδή ότι φαλιρίσαμε και δεν έχουμε λεφτά να τους πληρώσουμε. Ήρθαν οι δανειστές μας στην Ελλάδα και απαίτησαν να επιβληθεί φόρος στα Ελληνικά προϊόντα, για να πληρωθούν οι τράπεζες που μας είχαν δανείσει. Ήρθε ο “Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος”, ο γνωστός ΔΟΕ. Ακόμα μερικοί γηραιότεροι συμπολίτες μας θα θυμούνται ότι στα σπίρτα του Ελληνικού μονοπωλίου υπήρχε ταινία σήμανσης με την ένδειξη ΔΟΕ. Σήμερα ο ΔΟΕ λέγεται Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Δ.Ν.Τ ή Τρόικα και οι δεσμεύσεις λέγονται μνημόνια. Υπογράψαμε το μνημόνιο Νο 4, που χρονικά καλύπτει και το 2015. Τα απαιτούμενα δισεκατομμύρια από τους δανειστές μας ανεβαίνουν με ξέφρενους ρυθμούς. Από τα 15 πήγαν στα 50 και από τα 50 στα 70 μέσα σε λίγες μόνο μέρες. Όλο και περισσότεροι οικονομολόγοι επισημαίνουν ότι μια μικρή χώρα, όπως εμείς και η Ιρλανδία, διαθέτει επιλογές. Μας συνιστούν να αποχωρήσουμε από το Ευρώ και να κηρύξουμε στάση πληρωμών. Δεν είναι το καλύτερο δυνατόν, αλλά, αν η εναλλακτική λύση είναι η καθήλωση της ανεργίας σε μεγάλα διψήφια ποσοστά επ’ αόριστο και το μεγάλο χρέος σε ύψος που είναι αδύνατο να αποπληρωθεί, η λύση της πτώχευσης είναι περισσότερο ελκυστική

ΥΓ(1). Ένα απούλητο εμπόρευμα είναι μπελάς, αλλά ένας άνεργος είναι τραγωδία” : Πωλ Κρούγκμαν, νομπελίστας Αμερικάνος οικονομολόγος και καθόλου αριστερός.
ΥΓ(2).¨" Χωρίς τις κατάλληλες πολιτικές, όπως ένα κεφάλαιο αλληλεγγύης, το ευρώ ίσως τελικά δεν επιβιώσει"
Κεραμιδόγατος ο μαντουμανταδόρος (Β.Π)-(02/03/2001)

========================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)