Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Όταν οι άλλοι κάνουν παρέλαση σαν γατιά έξω από την πόρτα του γαλατά (ΔΝΤ),εμείς βγαίνουμε στα κεραμίδια.

Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011

ΚΕΡΑΜΙΔΟΓΑΤΟΣ: ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΑΡΑΔΟΞΑ-(21-12-2010)

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ 21/12/2010

ΓΡΑΦΕΙ: Ο ΚΕΡΑΜΙΔΟΓΑΤΟΣ Ο ΜΑΝΤΟΥΜΑΝΤΑΔΟΡΟΣ

Οι λέξεις δεν ταιριάζουν συνήθως  με αυτό που ονοματίζουν. Ας πάρουμε για παράδειγμα τα γλυπτά του Παρθενώνα, που βρίσκονται στο Βρετανικό μουσείο. Όλοι επίσημοι και ανεπίσημοι φορείς τα αποκαλούν «Ελγίνεια μάρμαρα», ενώ είναι του Φειδία. Ο Έλγιν
ΕΛΓΙΝ
ήταν ο πρέσβης της Βρετανίας στην Οθωμανική αυτοκρατορία από το 1799 έως το 1803. Κατάφερε να πάρει φιρμάνι από τον σουλτάνο για την αποκαθήλωση των μαρμάρων από τον Παρθενώνα, με σκοπό να τα μετρήσει και να τα αποτυπώσει σε σχέδια. Φυσικά ούτε τα μέτρησε ούτε τα σχεδίασε. Τα αφαίρεσε και τα φυγάδευσε στη Βρετανία. Κοινώς τα έκλεψε. Τα κλοπιμαία αντιπροσωπεύουν περισσότερο από τα μισά που μας έχουν απομείνει. Έκλεψε 75 μέτρα από τα αρχικά 160, 15 από τις 92
μετώπες και 17 φιγούρες από τα αετώματα. Και το χειρότερο. Το Βρετανικό μουσείο όχι μόνο δεν δέχεται να τα επιστρέψει αλλά ούτε να μας τα δανείσει, αν δεν αναγνωρίσουμε το δικαίωμα της ιδιοκτησίας του. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα χάθηκε ο δημιουργός Φειδίας  και έγινε ιστορικό πρόσωπο ο κλέφτης Έλγιν.
       -------------------- / -----------------------
Η εισβολή των ΗΠΑ στο Βιετνάμ το 1964 έγινε με αφορμή την επίθεση των Βιετναμέζων σε δύο
Αμερικάνικα πλοία στον όρμο του Τονγκίνου. Όταν ο πόλεμος εξολόθρεψε χιλιάδες Βιετναμέζους αλλά και Αμερικανούς, ο Υπουργός Αμύνης των ΗΠΑ Ρόμπερτ Μακναμάρα σε επίσημη ανακοίνωσή του παραδέχθηκε ότι η επίθεση στον όρμο
ΡΟΜΠΕΡΤ ΜΑΓΝΑΜΑΡΑ
του Τονγκίνου δεν είχε γίνει ποτέ. Σαράντα χρόνια αργότερα η ιστορία επαναλήφθηκε. Είναι λάθος να λέμε η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται. Πάντοτε επαναλαμβάνεται. Στην θέση του Βιετνάμ βρέθηκε το Ιράκ. Οι ΗΠΑ εισβάλουν στο Ιράκ με πρόσχημα το πυρηνικό του οπλοστάσιο, που δεν υπήρξε ποτέ. Οι ΗΠΑ υπερασπίζονται τα ζωτικά τους συμφέροντα ανά τον πλανήτη επινοώντας προφάσεις και ανύπαρκτες αφορμές. Όπως το 1999 στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας. Μία βίαιη πολεμική εισβολή από τις ΗΠΑ συνεπικουρούμενη δυστυχώς από τους Ευρωπαίους συμμάχους τους. Ειδικά ο πόλεμος της Γιουγκοσλαβίας ήταν ντροπή για όλη την ανθρωπότητα. Όλος ο «πολιτισμένος» κόσμος συμμαχώντας με τους Αμερικανούς βομβάρδιζε ανηλεώς νύχτα μέρα μια χώρα 10 εκατομμυρίων πολιτών.  Όταν ξέσπασε ο πόλεμος στην Γιουγκοσλαβία, σε έρευνα Αμερικάνικου πανεπιστημίου αν γνωρίζει ο Αμερικάνικος λαός το Κόσσοβο (την αιτία του πολέμου), το ποσοστό που το γνώριζε ήταν 0,98 %.  Εδώ επιβεβαιώνεται ο

ΑΜΠΡΟΟΥΖ ΜΠΗΡΣ
Αμερικανός συγγραφέας Αμπρόουζ Μπήρς που ειρωνικά έλεγε «ο πόλεμος είναι για τους Αμερικανούς ο τρόπος που επέλεξε ο θεός να τους μάθει γεωγραφία». Αιώνες πριν την Αμερικάνικη εισβολή στο Ιράκ, σε αυτή την «βάρβαρη» χώρα είχε γραφτεί ένα από τα ωραιότερα ερωτικά ποιήματα στην παγκόσμια ιστορία. Γραμμένο στη λάσπη στη γλώσσα των Σουμερίων, διηγείται τη συνεύρεση μιας θεάς με ένα βοσκό. Η Ινάννα, η θεά, αγάπησε εκείνη τη νύχτα σαν θνητή. Ο Ντουμούζι, ο βοσκός, εκείνη τη νύχτα έγινε αθάνατος. Στην «πολιτισμένη» ιστορία του εισβολέα τέτοιου είδους ποιήματα  δεν υπάρχουν.
          -------------------- / -----------------------
 Δύο από τους ιδρυτές των ΗΠΑ χάθηκαν μέσα στο χρόνο της επίσημης ιστορίας τους, όχι φυσικά τυχαία. Αναφέρομαι στον Ρόμπερτ Κάρτερ και τον κυβερνήτη Μόρρις. Ο Κάρτερ ήταν ο μοναδικός ήρωας της ανεξαρτησίας που ελευθέρωσε τους δικούς του σκλάβους. Πίστεψε στην ισότητα και το απέδειξε με αυτή του την ενέργεια.  Η ανταμοιβή για αυτή του την πράξη ήταν η λήθη. Ο Μόρρις ήταν από τους βασικούς συντάκτες του Αμερικάνικου συντάγματος, που διαφώνησε και τελικά επέβαλε να μην γραφεί σε αυτό η διάταξη ότι ένας σκλάβος ισοδυναμεί με τα τρία πέμπτα ενός ανθρώπου. Η ανταμοιβή και για αυτόν ήταν η λήθη. Στην εποχή μας ο ρατσισμός έχει άνθιση και στον τόπο
μας. Ο ρατσισμός δεν είναι τίποτε άλλο από πρωτογονισμό. Ευτυχώς που έχουν ξεκαθαρίσει αρκετά τα πράγματα , τουλάχιστον θεωρητικά, και για ράτσες μιλάνε σήμερα οι ζωολόγοι, οι κτηνίατροι και οι κρετίνοι. 
ΥΓ. Περί βίας, με αφορμή τον ξυλοδαρμό του Χατζηδάκη.
Βία εξίσου αποτροπιαστική και καταδικαστέα είναι το να μένει κανείς άνεργος και να μην μπορεί να πάει ένα πιάτο φαί στα παιδιά του.

Κεραμιδόγατος ο μαντουμανταδόρος (Β.Π)
(20/12/2010)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου