ΚΕΡΑΜΙΔΟΓΑΤΟΣ:Το φιλόπτωχο ΔΝΤ-(2/6/2010)

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ 2/5/2010

ΓΡΑΦΕΙ: Ο ΚΕΡΑΜΙΔΟΓΑΤΟΣ Ο ΜΑΝΤΟΥΜΑΝΤΑΔΟΡΟΣ


Το ΔΝΤ δεν έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Έχει έρθει τον Σεπτέμβριο του 1950 και εφάρμοσε πρόγραμμα σταθερότητας της Ελληνικής οικονομίας την

διετία 1951- 1952, που κατέληξε στην υποτίμηση του 1953 και φυσικά στην πρώτη παρατεταμένη ύφεση, διακόπτοντας την προσπάθεια ανασυγκρότησης της Ελληνικής Οικονομίας. Αν δεν υπήρχαν αυτή την εποχή τα κονδύλια του σχεδίου Μάρσαλ, τα αποτελέσματα της τότε παρέμβασής του θα ήταν πολύ χειρότερα. Μετά από 60 χρόνια οι καιροί άλλαξαν, το ΔΝΤ έχει σοσιαλιστή πρόεδρο, τον Ντομινίκ Στρός Καν, μας το ξαναέφερε ο δικός  μας σοσιαλιστής πρωθυπουργός και πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και αναρωτιέται κανείς:Το ΔΝΤ έγινε φιλόπτωχο ή μεταλλάχθηκαν οι σύγχρονοι σοσιαλιστές; Απαντήστε το εσείς. Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, το μοντέλο διάσωσης που προτείνει και εφαρμόζει το ΔΝΤ, στηρίζεται σε τρεις άξονες. Στις χρηματαγορές και στην ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων, στις ιδιωτικοποιήσεις και στο ελεύθερο εμπόριο. Εδώ ακριβώς βρίσκεται το τρωτό αυτού του μοντέλου διάσωσης, με καταγεγραμμένες της κραυγαλέες

αποτυχίες του στο Μεξικό το 1995 και την Αργεντινή το 2001. Τα μέτρα «δημοσιονομικής εξυγίανσης» όπως αποκαλούνται, μπορεί να έχουν στόχο τη μείωση του πληθωρισμού, τις ιδιωτικοποιήσεις που φέρνουν κεφάλαια από το ξεπούλημα της Δημόσιας περιουσίας, που δεν είναι δυστυχώς πάντα επενδυτικά αλλά και κερδοσκοπικά, όμως, καθώς το συγκεκριμένο μοντέλο εξαρτάται απόλυτα από την εισροή κεφαλαίων, από την μία η ύφεση που δεν υποχωρεί, από την άλλη η χαμηλή κερδοφορία και ο παρασιτισμός της οικονομίας αλλά και απρόβλεπτα πολιτικά γεγονότα, οδηγούν στο αντίθετο αποτέλεσμα, αυτό της μαζικής εξαγωγής κεφαλαίων.

Τα αρπακτικά των αγορών, μόλις αντιληφθούν ότι τα σπρέντς δανεισμού που είναι ο δείκτης επισφάλειας της

οικονομίας αρχίζουν να ανεβαίνουν, αποσύρουν άρον άρον τα κεφάλαιά τους και η οικονομία καταρρέει. Αυτό το μοντέλο που θα εφαρμοστεί και στην χώρα μας, το υπονομεύουν οι ιδιωτικοποιήσεις που δεν θα γίνουν(είναι όλα ιδιωτικοποιημένα), η απελευθέρωση των αγορών(είναι όλες απελευθερωμένες), η αντιπληθωριστική πολιτική που έχει ήδη αποτύχει(το ΔΝΤ έχει προβλέψει 1,9% μέσο πληθωρισμό το 2010 και τον Απρίλιο ο πληθωρισμός τρέχει με 4,3%. ) , βάλτε την ανικανότητα των  καχεκτικών και διαβρωμένων κρατικών  υπηρεσιών ελέγχου, βάλτε και την αλά καρτέλ διάρθρωση της Ελληνικής οικονομίας και βγάλτε το αποτέλεσμα. Σε αυτό προσθέστε την αύξηση της ανεργίας, που σε συνδυασμό με τον υψηλό πληθωρισμό επαναφέρει τον εφιάλτη του στασιμοπληθωρισμού και ξαναβγάλτε το  αποτέλεσμα. Όλα αυτά ο νυν

πρωθυπουργός τα αποκάλεσε «υπερατλαντική τεχνογνωσία» και έκανε τα αδύνατα δυνατά να μας την φέρει. Στο παιχνίδι διγλωσσίας που επιδίδεται εκλιπαρώντας την πρώτη μέρα την τρόικα να μας σώσει και την επόμενη να λέει ότι προσυπογράφει το πανό των διαδηλωτών να φύγει η τρόικα, δεν πείθει πια ούτε τα μέλη του πάλαι ποτέ σοσιαλιστικού κόμματος του. Να μη μιλήσουμε για τις κόκκινες γραμμές, που για τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησής του, παντογνώστη Πάγκαλο, δεν μπορούμε

να βάλουμε, αφού «εμείς αιτούμεθα», παραδεχόμενος ότι παραδοθήκαμε άνευ όρων. Φυσικά δε μιλάμε για κηδεμονία αλλά για υποχρεωτική υποταγή σε ότι προστάζει και υπαγορεύει το ΔΝΤ. Αναζητήστε τον υπεύθυνο της σημερινής τραγικής κατάληξης στο ποιος εισέπραττε τόσα χρόνια τα πολιτικά οφέλη από την απαξίωση και την ανικανότητα του Δημοσίου. Αναζητήστε τον σε αυτούς που κατασπάραξαν τους ικανούς, για να βολέψουν τιμητές(κομματόσκυλα) και μετριότητες. Θα τον βρείτε στα δύο πολιτικά κόμματα που άσκησαν εξουσία από την μεταπολίτευση και πέρα. Ούτε η ΝΔ ούτε το Πασόκ μπορούν να παίξουν το ρόλο του αρχάγγελου της κάθαρσης. Το μόνο που δεν έχουν, είναι καθαρά χέρια. Σήμερα το πολιτικό σύστημα έχει απαξιωθεί, οι πολιτικοί βρίζονται και λοιδορούνται, η Βουλή συνεδριάζει πολιορκούμενη από διαδηλωτές που την σιχτιρίζουν και το όλο σκηνικό θυμίζει ριάλιτι εγκλεισμού, κάτι σαν Big Brother.

Εν κατακλείδι, αυτή τη στιγμή πρέπει να αναρωτηθεί κανείς αν εφαρμόζονται μέτρα κατά της ύφεσης ή αν αυτά τα μέτρα την βαθαίνουν ακόμα πιο πολύ, ή , για να το θέσω πιο κομψά, αποφύγαμε την πτώχευση ή απλώς την αναβάλαμε για λίγο; Και ένα κράτος που το μόνο που μπορεί να κάνει, είναι να πληρώνει μισθούς Δημοσίων υπαλλήλων και ληξιπρόθεσμα χρέη, είναι ουσιαστικά σε κατάσταση πτώχευσης ή όχι;

 Κεραμιδόγατος ο μαντουμανταδόρος (Β.Π)