ΚΕΡΑΜΙΔΟΓΑΤΟΣ: ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ.-(08/02/2011)

 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ 9/2/2011

ΓΡΑΦΕΙ: Ο ΚΕΡΑΜΙΔΟΓΑΤΟΣ Ο ΜΑΝΤΟΥΜΑΝΤΑΔΟΡΟΣ

Ζούμε την μεγαλύτερη οικονομική κρίση των τελευταίων 100 ετών. Η προηγούμενη οδήγησε σε παγκόσμιο πόλεμο. Σήμερα ο πόλεμος είναι χρηματοπιστωτικός και νομισματικός. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι λιγότερο αδυσώπητος από τον παραδοσιακό πόλεμο. Οι μικρές οικονομίες μην αντέχοντας την πίεση της παγκοσμιοποίησης οδηγούνται η μία μετά την άλλη σε “ελεγχόμενη χρεοκοπία”. Αυτή την κατάσταση βιώνει και η δική μας χώρα. Οι διαχειριστές της κρίσης μας, η λεγόμενη τρόικα (η τρόικα αποφασίζει και η δική μας κυβέρνηση των προθύμων υπακούει, άσε που πολλές φορές επαυξάνει), προχώρησε σε αυτό που λέμε “εσωτερική υποτίμηση”, που δεν είναι τίποτε άλλο από μια διαδικασία συρρίκνωσης της οικονομίας με αντίκρισμα την πολύ μεγάλη ανεργία και την μείωση των μισθών, ώστε η οικονομία να καταστεί διεθνώς ανταγωνιστική στη βάση του χαμηλότερου κόστους ανά μονάδα εργασίας. Είναι μια πολιτική περικοπών. Έτσι, υποτίθεται, ότι η οικονομία θα ανακάμψει μέσω της τόνωσης της εξωτερικής ζήτησης, αυτής δηλαδή που προέρχεται από την αύξηση των εξαγωγών. Αυτή η στρατηγική έχει ένα τεράστιο κοινωνικό κόστος και αν ψάξουμε την παγκόσμια οικονομία είναι δύσκολο να βρούμε παραδείγματα που κάτι τέτοιο “δούλεψε”. Η εσωτερική υποτίμηση έχει τις διαβαθμίσεις της ανάλογα με το κίνδυνο να χάσουν τα λεφτά τους οι δανειστές μας. Πάρτε για παράδειγμα αυτό που έγινε πρόσφατα στην χώρα μας. Όταν η Eurostat (Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία) αναθεώρησε το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας μας ανεβάζοντάς το από το 13,6% στο 15,4%, αμέσως οι ελεγκτές της τρόικας ζήτησαν επί πλέον μέτρα που θα τα βρούμε μπροστά μας και ας λέει η δική μας κυβέρνηση των προθύμων ότι θέλει. Ζήτησαν άμεση μείωση του ευρύτερου δημόσιου τομέα κατά 30% ,κλείσιμο προβληματικών και ζημιογόνων φορέων και επιχειρήσεων του δημόσιου και των δήμων με απολύσεις των υπαλλήλων για τους οποίους παύουν να υφίστανται οι υφιστάμενες θέσεις εργασίας, το άνοιγμα όλων των κλειστών επαγγελμάτων και δραστικές παρεμβάσεις σε άμυνα, υγεία, παιδεία και ασφαλιστικά ταμεία. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα έρθουν και άλλα μέτρα. Τα χρήματά που μας δανείζουν τα αγαπούν και θα τα εξασφαλίσουν αδιαφορώντας για το δικό μας κοινωνικό και οικονομικό κόστος. Είναι πλέον φανερό ότι η Ελλάδα έχει πρόβλημα αδυναμίας πληρωμής των χρεών της και όχι πρόβλημα προσωρινής ρευστότητας. Δυστυχώς η σύμβαση (το μνημόνιο) υποδεικνύει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αντιληφθεί ή θέλει να εμφανίσει ότι η Ελλάδα έχει πρόβλημα προσωρινής ρευστότητας και για αυτό το λόγο η σύμβαση δεν είναι απλώς λάθος αλλά δυσχεραίνει την λύση του προβλήματος. Ακόμα και μετά την λήξη του μνημονίου το χρέος θα κυμαίνεται γύρω στο 150% ίσως και περισσότερο. Αυτό το χρέος δεν μπορεί να υποστηριχθεί χωρίς μεγέθυνση του ΑΕΠ κατά 4,5%-5% το έτος. Αν το Ελληνικό χρέος έπρεπε να χρηματοδοτηθεί με τα σημερινά επίπεδα των επιτοκίων, το κόστος των τόκων σαν ποσοστό στο ΑΕΠ θα ήταν 11 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερο της ονομαστικής αύξησης του ΑΕΠ στην Ελλάδα. Αυτός είναι ο λόγος που οικονομικοί οργανισμοί προειδοποιούν ότι η σημερινή κατάσταση στην περιφέρεια της Ευρωζώνης είναι μη διατηρήσιμη. Όλοι οι σοβαροί οικονομολόγοι γελούν με τον Μπαρόζο και τον Όλι Ρέν που είναι εντελώς άσχετοι με το τι συμβαίνει στην αγορά και το μόνο που διαθέτουν είναι η ακαδημαϊκή τους μόρφωση. Δεν είναι τυχαίο ότι στο ερώτημα “αν η πολιτική των περικοπών ανοίγει ακόμα περισσότερο τις αποκλίσεις μεταξύ της περιφέρειας της ένωσης και του πυρήνα της” δεν ξέρουν τι να πουν και απαντούν με γενικόλογα. Γενικά, για να έρθουμε στα δικά μας, έχουμε υποβαθμιστεί τόσο πολύ σαν χώρα, που όλος ο υπόλοιπος κόσμος μας βλέπει απαξιωτικά. Αν φαντασθεί κανείς την Ευρωπαϊκή Ένωση σαν μια ορχήστρα, θα ήταν λίγο δύσκολο να βρει για την Ελλάδα κάποιο όργανο να της δώσει να παίξει. Ούτε σοβαρούς σολίστ διαθέτει, ούτε είναι εύκολο να παραιτηθεί από τα σουξέ των γαυγάδικων. Μάλλον το τρίγωνο θα της έδιναν, σαν αυτό που κρατούν τα παιδιά στα κάλαντα. Και για να μην παρεξηγηθώ, αυτό το όργανο είναι υπαρκτό και συμμετέχει στην συμφωνική ορχήστρα. Ανήκει στην “δύστροπη” οικογένεια των κρουστών, μόνο που συμμετέχει αραιά και που και σε πολύ λίγα κομμάτια. Κάπως έτσι είναι η σημερινή Ελλάδα μέσα στο διεθνές γίγνεσθαι, απομονωμένη και με ανύπαρκτο λόγο.

Κεραμιδόγατος ο μαντουμανταδόρος (Β.Π)

(08/02/2011)