Αλλά ούτε η οργή, ούτε οι
καταγγελίες, ούτε το βρισίδι απαντούν στο πρόβλημα -και πολύ περισσότερο δεν
απαντούν τα γκαζάκια ομάδων υψηλού κινδύνου και χαμηλής νοημοσύνης. Γιατί το
πρόβλημα δεν είναι μόνο η απαράδεκτη από κάθε άποψη (ηθική, δεοντολογική,
πολιτική, αισθητική) στάση ενός μεγάλου μέσου ενημέρωσης απέναντι σε όσα
διαδραματίζονται αυτή τη στιγμή στην ελληνική κοινωνία. Αλλά η στάση του
συνόλου των μεγάλων παραδοσιακών ΜΜΕ -καναλιών, ραδιοφώνων, εφημερίδων, ακόμα
και sites. Την έχουν στημένη στον τηλεθεατή, τον ακροατή, τον αναγνώστη απ’
όλες τις πλευρές. Δραπετεύεις από το Mega και πέφτεις στην ενέδρα του Σκάι, του
Star ή του ΑΝΤ1. Το βάζεις στα πόδια από τον Βαρδινογιάννη και πέφτεις στον
λάκκο του Ρέτση. Και πάει λέγοντας.
Δεν χρειάζονται και πολλά για να
καταλάβει κανείς τι γίνεται - χωριό που φαίνεται, κολαούζο δεν θέλει. Και
κανένα πολιτικό ή κοινωνικό μικροσκόπιο δεν είναι ανάγκη να βγει από τη θήκη
του για να διεισδύσουμε στα μυστήρια των Αθηνών. Πέντε - έξι βαρόνοι που
ελέγχουν την εικόνα, τον ήχο και το τυπογραφικά στοιχεία το έχουν πάρει απόφαση
να μην επιτρέψουν στον ΣΥΡΙΖΑ να προσπελάσει στην κυβερνητική εξουσία. Ακόμα
χειρότερα: Να μην επιτρέψουν στους πολίτες να προσπελάσουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Αν
μαζεύτηκαν κάπου και πίνοντας το κρασάκι τους αποφάσισαν να έχουν την Αριστερά
ως μεζέ, αν διαβουλεύτηκαν τηλεφωνικώς ή αν, το πιθανότερο, απλώς ακολουθούν το
ένστικτο αυτοσυντήρησης και το χρήμα, δεν ενδιαφέρει και πολύ. Γιατί η κοινή
απόφασή τους, ωμή, απροσχημάτιστη, προκλητική, είναι σε καθημερινή κοινή θέα.
Τι κάνουν, το παρακολουθούμε και
θυμώνουμε εδώ και καιρό. Συμπεριφέρονται σαν συμμορία, λειτουργούν σαν
συμμορία, δρουν σαν συμμορία. Τελικώς καταλήγεις ότι είναι συμμορία - ή
νταβατζήδες, για να δανειστούμε έναν χαρακτηρισμό του Καραμανλή όταν η Ν.Δ.
έλεγε και καμιά αλήθεια. Κάθονται πάνω σε συχνότητες που υποτίθεται ότι ανήκουν
σε μας, φεσώνουν ασφαλιστικά ταμεία, επιδοτούνται από το Δημόσιο ακόμα και
σήμερα, παίρνουν θέση για το επικείμενο πάρτι των δημοσίων έργων και των
ιδιωτικοποιήσεων. Και δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο στη στήριξη της πολιτικής
των Μνημονίων. Υμνούν τον Σαμαρά οι κεντροαριστεροί, τον Βενιζέλο οι
κεντροδεξιοί, τον Στουρνάρα όλοι μαζί. Και ανταγωνίζονται, ποιος πιο αποτελεσματικά
θα υπηρετήσει την επίσημη χαφιέδικη προπαγάνδα εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα νεύρα εδώ δεν ωφελούν και πολύ -
τους καθ’ ύλην αρμόδιους τουλάχιστον. Οι βαρόνοι και τα βαποράκια τους θα
υποστούν -υφίστανται ήδη- τη φθορά που υφίστανται και οι πολιτικοί τους υφιστάμενοι.
Θα την πατήσουν άσχημα στο τέλος, θα το δείτε. Και θα την πατήσουν εκεί που
πονάνε - στην πελατεία τους. Όπως την πάτησε το ΠΑΣΟΚ που πήγε άπατο και η Ν.Δ.
που ψάχνει τον μισό της κόσμο. Πολιτική υπομονή και αριστερή αποφασιστικότητα
χρειάζεται. Κανένα ψέμα να μη μένει αναπάντητο. Καμιά λοβιτούρα κρυφή. Καμιά
ευκαιρία ανασκευής αναξιοποίητη. Και φυσικά οι πεπονόφλουδες να πηγαίνουν στους
κάδους κι όχι να τις πατάνε οι βιαστικοί.
Αν το καλοσκεφτείς, παίζουν τα ρέστα
τους. Διότι κάθε ΜΜΕ, καθεστωτικό ή όχι, χρειάζεται μια επίφαση τουλάχιστον
αξιοπιστίας, δεοντολογίας, σεβασμού της πελατείας του. Κι αυτοί τσαλαπατούν
ακόμα και τα προσχήματα για να σώσουν τις μπίζνες και την πρόσβασή τους στην
εξουσία. Ο Μπομπολόκοσμος φοβάται τη σκιά του, τους αναρχικούς, τους
μπολσεβίκους, τους ταραξίες του ΣΥΡΙΖΑ. Κι επειδή φοβούνται, είναι επικίνδυνοι.
Διότι ποια δημοκρατία, ποια ελευθερία, ποια κοινωνική συνοχή μπορεί να
συνυπάρχει με τη φοβισμένη βαναυσότητα μιας συμμορίας, που λυμαίνεται την
ενημέρωση και την καθημερινότητά μας; Το μέτωπο συνεπώς εναντίον της είναι και
πολιτικό και δημοκρατικό και εκ των ων ουκ άνευ...
========================================================
Κεραμιδόγατος
ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου