Κ.ΚΑΝΑΒΟΥΡΗΣ:ΟΙ ΗΣΥΧΕΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ (ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ)

Με πέντε μόνο λέξεις από του βήματος της Βουλής ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με εκπληκτική ενάργεια, συνόψισε την ψυχική, νοητική και ηθική κατάσταση όλων όσοι ψήφισαν το εξαμβλωματικό Μνημόνιο 3, αλλά και εκείνων που δηλώνουν "παρών" (πού είστε παρόντες, ω γελοίοι;) αλλά στηρίζουν την κυβέρνηση και υπερψηφίζουν τον προϋπολογισμό ο οποίος περιλαμβάνει τα μέτρα τα οποία αιδημόνως ούτε υπερψήφισαν ούτε καταψήφισαν.

Τι είπε, λοιπόν, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αυτό το τέρας (μορφώσεως, για να εξηγούμαστε); "Έχω ήσυχη τη συνείδησή μου"... και ψήφισε υπέρ των μέτρων. Βεβαίως κανείς δεν περιμένει κάτι διαφορετικό από ένα εκλεκτό μέλος της συντεχνίας των Μητσοτάκηδων (διότι το να είσαι Μητσοτάκης είναι επάγγελμα), αλλά είναι εντυπωσιακό το πόσο αποκαλυπτική μπορεί να είναι μια τέτοια κατάθεση... "ψυχής" μέσα στο συγκεκριμένο περιβάλλον και κάτω από τους συγκεκριμένους πολιτικούς όρους υπό τους οποίους λέχθηκε. "Έχω ήσυχη τη συνείδησή μου"... Έτσι απλά και ήρεμα, με ανατριχιαστική και κρυστάλλινη καθαρότητα από ένα άτομο υψηλής εξειδίκευσης στις νέες τεχνολογίες απανθρωπίας στις οποίες πάντοτε επεδίδετο, με εξαιρετικά αποτελέσματα πρέπει να πούμε, αυτή η βιομηχανία προϊόντων υφαρπαγής ψήφων, στρεψόδικης καπατσοσύνης και προκλητικής νομιμότητας (καλά, σ' αυτόν τον τομέα είναι μακράν...) που είναι καταγεγραμμένη εις τας δέλτους ολιγότερο ως οικογένεια και περισσότερο ως φίρμα: Μητσοτάκης. Με πολλές θυγατρικές, εννοείται. Είπε, λοιπόν, και ελάλησε το τέρας (μορφώσεως, για να εξηγούμαστε): "Έχω ήσυχη τη συνείδησή μου".

Όμως περί αυτού ακριβώς πρόκειται. Περί της ήσυχης συνείδησης που υπνώττει ύπνον βαθύ. Γι' αυτή τη συνείδηση ομιλούμε που σκεπάζει γλυκά όλους τους ομότροπους και τους ομόγνωμους του Κυριάκου Μητσοτάκη με την απέραντη ησυχία του νεκροταφείου. Γι' αυτές τις ήσυχες συνειδήσεις που δεν ταράζονται -ας αφήσουμε όλα τα υπόλοιπα προς το παρόν -με τους χιλιάδες θανάτους από αυτοχειρία τους οποίους προκαλούν. Τους χιλιάδες θανάτους από αυτοχειρία, επαναλαμβάνω, οι οποίοι δεν ταράσσουν τη συνείδηση αυτού του τέρατος (μορφώσεως, για να εξηγούμαστε) και των συν αυτώ "μικρομηκάδων" ζωής. Των τεράτων (μορφώσεως, για να εξηγούμαστε) που με ήσυχη συνείδηση "σκηνοθετούν" την αγριότητα μιας ζωής μικρού μήκους για τους πολλούς. Για τους συντριπτικά πολλούς, χωρίς (τα τέρατα) να συντρίβονται από το βάρος μιας αφανούς οικονομίας των δακρύων, μιας αφανούς οικονομίας της απελπισίας που αποτελεί το κουρεμένο ομόλογο της ζωής τους. Των τεράτων μορφώσεως και της ήσυχης συνείδησης. Τόσον ήσυχης και τόσο ξεκούραστης (αφού ποτέ δεν μπήκε στον κόπο της ταραχής), ώστε να μη σκεφτεί ότι ο θάνατος δεν είναι απλώς επαχθές, αλλά απαραίτητο μέτρο (σεβαστέ μου κύριε Αντ. Μανιτάκη, που σας επιστρέφω ρημαγμένη τη συνειδησιακή συγκίνηση με την οποία χρόνια ολόκληρα σάς διάβαζα), αλλά ότι -ο θάνατος- αποτελεί το απόλυτο κέρδος. Το αιματοβαμμένο κέρδος των ήσυχων συνειδήσεων. Χωρίς ισοδύναμα, χωρίς διαπραγμάτευση, χωρίς ευρώ ή άλλο νόμισμα (χειρονομίας εννοώ), αφού παύει να υφίσταται το μέτρον του χρήματος, ο άνθρωπος, κατά πώς εδίδασκε εκείνος ο εξωκοινοβουλευτικός, ο ασύντακτος, ο κάποτε Πρωταγόρας.

Και σ' αυτή τη θηριωδία, κύριε Κουβέλη, δεν υπάρχει "παρών". Υπάρχει μονάχα απών. Απών μέσα στη ζεστή εκατόμβη της ήσυχης συνείδησής του. Να πάρετε αλαμπρατσέτα, κύριε Κουβέλη και κύριε Μανιτάκη, τον Κυριάκο Μητσοτάκη και να πάτε στο σπίτι ενός αυτόχειρα για χρέη που πρόλαβαν την ίδια του τη ζωή. Και να εξηγήσετε στην οικογένειά του ότι ο θάνατος, ο φόνος καλύτερα, του προσφιλούς ήταν επαχθής (!) και επώδυνος (!), αλλά απαραίτητος χάριν των διαρθρωτικών αλλαγών... ρεψίματος του Καραμανλή και ορθοπεταλιάς του Παπανδρέου. Και να εξηγήσετε επίσης -με ήσυχη πάντοτε συνείδηση- ότι αυτός που προσπάθησε να εμποδίσει το έγκλημα της τερατώδους οικειοθέλειας είναι λαϊκιστής και επιδιώκει τον θάνατο της χώρας όπως ο θανατηφόρα στωμύλος Βενιζέλος διακηρύσσει. Πηγαίνετε με ήσυχη συνείδηση. Αλλιώς δεν γίνεται. Και πάρτε μαζί σας αυτό το γελοίο φασιστοειδές, τον Δένδια, αυτόν τον μετεωρισμό τραπεζίτη και χρυσαυγίτη, τον Στουρνάρα, αυτόν τον τσαρλατάνο τον Κεδίκογλου, τους δεκάδες ηλιθίους (για να μην πω τίποτε άλλο) εκλεκτούς ενός λαού που νόμισε ότι η δουλοφροσύνη είναι εύκολη και κερδοφόρα, πάρτε τους όλους και εξηγήστε ότι η ευθύνη σας είναι ευθύνη του απαραίτητου φόνου. Μα προπαντός πάρτε μαζί σας τις συνειδήσεις του ήρωος Ψαριανού και του Οικονόμου. Θα σας χρειαστούν. Το μέλλον έχει πολλή "συνείδηση" ακόμα. Αρουραίων.
                              "ΑΥΓΗ"-(11/11/2012)

========================================================

Κεραμιδόγατος

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)