ΑΝΤΑΙΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΔΗΣ:ΤΑ ΣΚΥΛΑΔΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΟ 21

Κάποιοι νομίμως φοροδιαφεύγοντες, αλλά όλοι πλούσιοι. Καταστροφείς του λαϊκού μας τραγουδιού όπως το ξέραμε για χρόνια. Παραχαράκτες κάθε έννοιας λαϊκού αισθητηρίου. Και, βεβαίως, εκφραστές της πιο άθλιας αισθητικής, έχει να επιδείξει εδώ και μερικές δεκαετίες η Ελλάδα.

Είναι όμως ακόμα εδώ και, παρά την κρίση, εξακολουθούν να τραγουδάνε στα πανάκριβα μαγαζιά που κτίστηκαν προς τιμήν τους και προς τιμήν της αμφιλεγόμενης φωνής τους. Και προσαρμόζονται. Και εξακολουθώντας να φοράνε τα πανάκριβα συνολάκια τους, αρχίσανε να τραγουδάνε τις πίκρες του λαού, κρυμμένοι πίσω από τα βουνά εκείνου του νέου υβριδίου που είναι τα γαρούφαλα πίστας.

Διαβάζω μεταξύ θυμού και σαρκασμού ένα ενδιαφέρον ρεπορτάζ του Παύλου Αγιαννίδη στα «Νέα» της περασμένης Δευτέρας. Ο οποίος, δείχνοντας μια πραγματικά αξιοθαύμαστη υπομονή, πήγε και βρήκε τι ακριβώς τραγουδάνε όλοι αυτοί οι μεγάλοι σταρ του βλαχομπαρόκ (ή καψούρικου) τραγουδιού που ήρθε να καλύψει τις αισθητικές, ερωτικές και άλλες ανάγκες μιας Ελλάδας που, από τον καιρό του ΠΑΣΟΚ και μετά, πλούτισε γρήγορα, εύκολα και χωρίς να πολυκοιτάζει νόμους και τυπικότητες.

Φοράνε λοιπόν φισεκλίκια πάνω από το Γκούτσι μπλουζάκι τους και βγαίνουν στην πίστα, οι τραγουδιστές αυτοί, να εκφράσουν το νέο στάτους των πελατών τους, οι οποίοι παρατώντας για λίγο τους ερωτικούς τους νταλκάδες αντιλήφθηκαν ότι το πορτοφόλι τους έχει αρχίσει να αδυνατίζει (προσοχή: δεν έχει αδειάσει, απλώς έχει αρχίσει να αδυνατίζει). Σε άνοδο, σου λέει, οι αντιμνημονιακές διαθέσεις στη χώρα, ας τις εκμεταλλευτούμε κατάλληλα. Άσε που, ως δώρο εξ ουρανού, δίνουν ζωή σε καριέρες που είναι πολύ κοντά (αν δεν την ξεπέρασαν ήδη) στην ημερομηνία λήξης τους.

Αριστουργήματα στιχουργικής όλα, σε κάνουν να μην ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις. «Ντου από παντού! Να μη μείνει τίποτα, τίποτα! Πρέπει να γίνει τώρα.../ Πρέπει να γίνει τώρα... Τώρα»: οι στίχοι είναι του Νίκου Καρβέλα, απόλυτου άρχοντα του μουσικού τοπίου της πίστας για μια τουλάχιστον δεκαετία, ο οποίος δεν αποσαφηνίζει αν αυτό το «να μη μείνει τίποτα» περιλαμβάνει και τα περιουσιακά του στοιχεία ή όχι. «Κι αν βάζουν σύρτες στις ψυχές μας, στο στόμα μας ταινία / υπάρχουν πεζοδρόμια, υπάρχει κι η πλατεία» τραγουδά ο πολύς Notis, στου οποίου το στόμα χρόνια τώρα κανείς δεν σκέφτηκε να βάλει σύρτη ή ταινία.

ΓΚΡΑΦΙΤΙ ΣΤΟΥ ΨΥΡΡΗ

 «Ελλάς κακόμοιρη πατρόνα / όπως κατάντησες δειλή / στον εικοστό πρώτο αιώνα / να σε κουρσεύουν οι φελλοί» τραγουδά ο Πασχάλης Τερζής, σε στίχους, λέει, του βουλευτή των Ανεξάρτητων Ελλήνων Βασίλη Καπερνάρου, δίνοντας στην κ. Μέρκελ και μια ιδιότητα που κανείς σε όλο τον κόσμο δεν είχε σκεφτεί να της αποδώσει, αυτή του φελλού. Πιο εξαντρίκ ο πάντα κομψότατος Γιώργος Μαζωνάκης το πάει πιο ποιητικά: «Μια σφαίρα έσπασε και βγήκα μες στον κόσμο / Μου 'μαθαν γλώσσα να μιλά ελληνικά / Όσα περισσότερα, μου είπανε, θα δίνεις / Τόσα λιγότερα θα παίρνεις τελικά».

Λέτε ο εκ σφαίρας προερχόμενος Μαζωνάκης και οι άλλοι συνάδελφοί του να έγιναν ξαφνικά συνειδητοποιημένοι πολίτες (και ολίγον μαρξιστές); Κάποιο έννομο συμφέρον θα έχουν, κάποιοι θα πηγαίνουν να τους ακούσουν, κάποιοι που επιμένουν να πετάνε γαρούφαλα (αφορολόγητα, μας θυμίζει ο Αγιαννίδης) και που νιώθουν πολύ μα πολύ, προσβεβλημένοι με αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα, γι' αυτό και πηγαίνουν στις πίστες για να αναβιώσουν τις χρυσές εποχές της πατρίδας, τότε που παίρναμε τα όπλα και κανένας ξένος δεν τολμούσε να σηκώσει κεφάλι - Τριπολιτσά, Τεπελένι και άλλα συναφή. Γιατί όποιος δεν κατάλαβε ότι ζούμε το νέο '21 ή το νέο '40, ας ακούσει παρακαλώ το τραγούδι του Στέλιου Ρόκκου ειδικά στο σημείο που λέει «Έλληνα μάγκα σερνικέ / όλου του κόσμου πανικέ / μόνο μια σφαίρα θα σε κάνει να λυγίσεις».

Αυτός τουλάχιστον, εκτός από αυτοπεποίθηση, πουλάει και αισιοδοξία.

========================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)