πηγή:
Άρης Δαβαράκης
Οι εθνικά υπαίτιοι (με αφορμή την εθνική επέτειο)
Αυτό που ζούμε πια δεν περιγράφεται.
Έχουμε κάνει δυό φορές εθνικές εκλογές μέσα στο 2015 για να εξασφαλίσουμε την
«ηγεμονία Τσίπρα» που ένα 36% από τους ψηφίσαντες
θεωρούσαμε απαραίτητη προϋπόθεση για να προχωρήσουμε μπρός χωρίς αυτούς που
διαχειρίστηκαν την Ελλάδα από το 1981 μέχρι και το 2014 – και βρισκόμαστε στη
μέση του πουθενά, χωρίς στόχους, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς στρατηγική, εν μέρει
«αριστεροί» και εν μέρει κάργα καπιταλιστές με υπουργικά εκατομμύρια,
εταιρείες, μπίζνες, λάθος δηλώσεις και σοβαρές διαφωνίες για το ποιός είναι
τελικά «πλούσιος» - ο Φλαμπουράρης, ο Σταθάκης ή μήπως αυτοί που χρησιμοποιούν
τα ΜΜΜ και για άλλες διαδρομές εκτός από το πήγαινε-έλα στη δουλειά, οι
λεγόμενοι και «τουρίστες»;
Βάζουμε ΕΝΦΙΑ παντού χωρίς διακρίσεις
και αναρωτιέται η πολύ μαχητικά υπερσπισθείσα τον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα,
Έλενα Ακρίτα, με στάτους της στο Facebook: «ΕΝΦΙΑ και στα παιδικά χωριά SOS;;;
Μήπως τα παιδάκια να τα προμηθεύσει η κυβέρνηση χαρτομάντιλα για τα φανάρια;
Σοβαρά τώρα; Σοβαρά;». Δεκάδες χιλιάδες like από κάτω, εκατοντάδες χιλιάδες
ίσως αύριο.
Η Αίγινα χαρίζει 4.000 ευρώ στον
Φλαμπουράρη (πάλι) – για την πισίνα ρε γαμώτο. Η κυβέρνηση, η καινούργια, αυτή
των ούτε 40 ημερών, λες και δεν υπάρχει. Ο Φίλης υπουργός Παιδείας. Άλλ’ αντ’ άλλων. Πόλεμος και με τα ιδιωτικά σχολεία (μετά τον πόλεμο με
την αριστεία που είναι ταξική – της πρώτης κυβέρνησης Τσίπρα). Γιατί στα
ιδιωτικά πάνε οι πλούσιοι που δεν είναι πελάτες μας – σαν τον πρωθυπουργό που
στέλνει τα παιδιά του σε ιδιωτικό επειδή είναι πλούσιος, εύπορος, «δουλεύει και
η γυναίκα του, φτωχός είναι;» (Άσε που δεν είναι πελάτης μας). Ο οποίος Φίλης
εκτός από αυτά, επιβαρύνσεις, ταξικούς διαχωρισμούς και συνειρμούς μεγάλης
επιπολαιότητας, δεν μας έχει πεί τι σκατά οραματίζεται να φτιάξει στον χώρο που
του ανατέθηκε (εξ’ ίσου επιπολαίως – ποιόν να βάλουμε – δεν βάζουμε τον Φίλη,
τόσα χρόνια στην «ΑΥΓΗ»;).
Τα χάλια μας τα μαύρα. Βούτυρο στο
ψωμί όχι της όποιας «συστημικής αντιπολίτευσης» (έτσι δεν μάθαμε να την
λέμε τα λίγα τελευταία χρόνια;) – αλλά της Χρυσής Αυγής που προχωράει πια για
την θέση του δεύτερου κόμματος έτσι όπως πάμε. Γιατί υπάρχει και αυτή η κάθοδος
των μυρίων, εκατοντάδες χιλιάδες ψυχές και σώματα σε απελπισμένη κίνηση προς το
άγνωστο για μία τζούρα τρελής ελπίδας μήπως και βρεθεί κάπου και γι’ αυτούς
κάτι που να μοιάζει με ζωή. Όχι οι Σύροι πρόσφυγες – αυτούς τους θέλει η μεγάλη
Γερμανία, «έχουμε και δουλειές να κάνουμε». Παντού μπορούν να βολευτούν, δεν
είναι σαν τους άλλους, τους φτωχοδιάβολους, τους εντελώς ξυπόλητους, τους τρελαμένους
πια από τους βομβαρδισμούς, την πείνα, το αίμα, τα καθημερινά ντουβάρια των
αδιεξόδων, πείνα, δίψα, κρύο, ζέστη, αρρώστιες, φάρμακα, απελπισία ψηλαφητή. «Αυτοί να πάνε σπίτια τους» σου
λέει η κοινή γνώμη η διαμορφούμενη από πέντε-δέκα-άντε δώδεκα δυνατά ΜΜΕ στην
ΕΕ και τα περίχωρά της.
Καταντήσαμε να παραμιλάμε ακόμα και
εμείς που γράφαμε πριν λίγες εβδομάδες ύμνους για τον Τσίπρα. Παραμιλάμε,
ανησυχούμε, τρωγόμαστε με τα ρούχα μας, αναρωτιόμαστε τι πρέπει να κάνουμε. Ο
καθένας από μας το πλησιάζει αλλιώς το κοινό μας δράμα, ανάλογα με τις δικές
του προσλαμβάνουσες. Για άλλους φταίει ο Τσίπρας και μόνον ο Τσίπρας και πάλι ο
Τσίπρας – ίσως γιατί δεν του συγχωρούν πως έδρασε τόσο καταλυτικά σαν πρόσωπο
και προσωπικότητα ώστε να εξαφανίσει όλο το πολιτικό σκηνικό όπως το ξέραμε
(και τους βόλευε). Εμένα δεν μου φταίει ο Τσίπρας – που έχει την τεράστια
ευθύνη τυπικά, δεν το αμφισβητώ. Μου φταίνε όμως πάρα πολύ όλοι αυτοί
γύρω-τριγύρω που ζούνε τον δικό τους μύθο και μόνη τους έννοια είναι βέβαια η
διατήρηση της εξουσίας. Έτσι την πάθανε και οι παλιοί και εξαφανίστηκαν όμως.
Δεν τους λέει τίποτα αυτό; Να τους πει.
Στα 62 μου χρόνια έχω
δει και έχω δει «μεγάλους» των κομμάτων εξουσίας να παρέρχονται ανεπιστρεπτί –
και όχι για λόγους ηλικίας. Φλαμπουράρηδες, Φίληδες, Κατρούγκαλοι – είναι
μακρύς ο κατάλογος, πολύ μακρύς.
Αλλά δεν περιλαμβάνει τον Τσίπρα
αυτός ο κατάλογος (έτσι τουλάχιστον πιστεύω εγώ). Αυτός ότι και να γίνει, υγεία
να υπάρχει, θα είναι παρών για κάποιες δεκαετίες.
Ίσως γιατί είναι εύπορος, δουλεύει
και η γυναίκα του και στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικό σχολείο.
Τελικά, κύριε Φίλη μου, η αστική τάξη
έχει πολύ γερά κόκκαλα, δεν θα γλυτώσετε πότε απ’ αυτήν.
Ούτε την τρίτη φορά αριστερά, ούτε
την δεκατητρίτη...
===================================================================================
Κεραμιδόγατος
ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου