πηγή:
Δημήτρης Νανούρης
Το χάπενινγκ
Παιδεία, λένε, είναι ό,τι σου μένει
όταν πια δεν θυμάσαι σχεδόν τίποτα απ' όσα διδάχτηκες στο σχολείο. Αποτελεί
επίσης τη σημαντικότερη επένδυση για το μέλλον μιας χώρας. Στους γονείς μου
οφείλω το ζην, στους διδασκάλους μου το ευ ζην.
Με τούτες τις σκέψεις, συγκεχυμένες στον
ελάχιστης εναπομείνασας χωρητικότητας σκληρό δίσκο του, προσήλθε ο Νίκος Φίλης
στη συνάντηση με τα προεδρεία ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, προκειμένου να εγκαινιάσει τον
δημόσιο διάλογο μεταξύ υπουργείου και εκπαιδευτικής κοινότητας. Βρέθηκε όμως
προ εκπλήξεως, καθώς απηυδισμένοι δάσκαλοι και καθηγητές τον υποδέχτηκαν με
πανό και συνθήματα διαμαρτυρίας.
Ρήτορας δεινός από τα φοιτητικά του
χρόνια, νόμισε πως θα αντεπεξέλθει αβρόχοις ποσί στις αιτιάσεις τους. Εκείνοι
κάθε άλλο παρά απροετοίμαστοι πήγαν. Μέλη του ΠΑΜΕ η πλειονότης, παρενέβησαν
παρά ταύτα και στελέχη των Παρεμβάσεων, υποβάλλοντας στον υπουργό απλές
ερωτήσεις από την καθημερινότητα της τάξης: «Πώς θα σας φαινόταν, εάν κάνατε
μάθημα σε τριάντα δεκαπεντάχρονα στα εξήντα επτά σας;» και παρόμοια υπερβολικά.
Τα 'χασε ο ερίφης. Όσο κι αν ξεροκατάπινε, οι λέξεις σκάλωναν στον οισοφάγο και
έφθαναν άηχες στη στοματική του κοιλότητα. Απεχώρησε παρευθύς με το πρόσχημα
ότι τάχα μου εξυβρίσθη.
Οδεύοντας προς την ασφάλεια του
γραφείου του προσπάθησε να διασκεδάσει τις δυσμενείς εντυπώσεις,
υπογραμμίζοντας πως η εν λόγω αντίδραση «δεν ήταν μια δυναμική κινητοποίηση. Ήταν,
θα έλεγα, ένα χάπενινγκ περισσότερο». Δεν χρησιμοποίησε τυχαία την παραπάνω
φράση, αφού στο όραμά του για την εκπαίδευση εμπεριέχεται η μετατροπή της
διδακτικής διαδικασίας στο σημαινόμενο του ξενόφερτου όρου.
Βαθμηδόν στις σχολικές αίθουσες θα
στήνεται νυχθημερόν ένα σωστό πανηγύρι. Η μετάδοση της γνώσης είναι πρωτίστως
χαρά. Οι παρακάτω αράδες ας εκληφθούν ως πρόβα τζενεράλε για την εικόνα της
Παιδείας του μέλλοντος: 22ο Γυμνάσιο Αθηνών. Γκράβα. Εθνοσωτήριον έτος 2022. Ώρα
7.45 π.μ. Στην ομπρελοθήκη του συλλόγου καθηγητών αναπαύονται ράβδοι,
μπαστούνια, βακτηρίες κάθε λογής και δίπλα δύο «πι». Οργασμό δράσης παρατηρεί
εξασκημένος τις οφθαλμός. Γερτές σιλουέτες δείχνουν η μια στην άλλη δεκάδες
κόλλες Α4 και τις περιεργάζονται με σχολαστική ενδελέχεια. Θα 'λεγε κανείς πως
πρόκειται για διαγωνίσματα που πιστοποιούν την πρόοδο των παιδιών.
Αμ δε! Βαδίζοντας κουτσά-στραβά στην
όγδοη δεκαετία της ζωής τους οι εκπαιδευτικοί, αισθάνονται την ανάγκη να
μοιραστούν με τους συναδέλφους τις μετρήσεις του προστάτη, της χοληστερόλης,
του σακχάρου, του ουρικού οξέος και άλλων επιβαρυντικών για την υγεία τους
παραγόντων. Αφού ρουφήξουν το χαμόμηλο, το τίλιο και τη φασκομηλιά και πάρουν
κουράγιο απ' τα συναμετάξυ τους παρηγορητικά λόγια, κατευθύνονται μόλις χτυπήσει
το κουδούνι, υποβασταζόμενοι από σπασίκλες μαθητές, προς την έδρα. Η βαρηκοΐα
του φιλολόγου και ο καταρράκτης του μαθηματικού δεν επιτρέπουν να αντιληφθούν
πως ο εξεταζόμενος λύνει την άσκηση γράφοντας στον πίνακα τη σύνθεση της ΑΕΚ ή
ότι πάει ροδάνι η γλώσσα του σπικάροντας το ντέρμπι της Κυριακής αντί τις
αποστροφές του Θουκυδίδη. Έτσι τα άριστα πέφτουν βροχή. Από το 2010 έχουν γίνει
ελάχιστες προσλήψεις μονίμων, συνήθως από τη λίστα των αναπληρωτών, ώστε να
παραμένει σταθερά ο μέσος όρος ηλικίας των διδασκόντων στα 65 έτη και να
μοιάζει η διδασκαλία με ξεφάντωμα γλεντιού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου