Η ΘΕΣΜΙΚΗ ΑΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΑΜΑΡΑ

πηγή:

Γιώργος Κατρούγκαλος

Κι όταν πια τέλεια σαστισμένος,
«Τι είναι η τρέλα αυτή;» ρωτά,

ένας του ρίχνει κι αυτουνού 
την γιγαντιαία ψευτιά του παλατιού
 - που στην Ελλάδα ο Aντώνιος νικά.

Κωνσταντίνος Καβάφης, 
«Το 31 π.Χ. στην Αλεξάνδρεια»

==================================================================

Όταν γράφονταν οι γραμμές αυτές δεν είχα παρακολουθήσει την ομιλία του πρωθυπουργού στη Βουλή. Είμαι βέβαιος ότι δεν ήταν χειρότερη από τις άλλες. Πάντα τα ίδια λέει ο κύριος Σαμαράς. To success story που παρουσιάζει είναι ανάλογης αυθεντικότητας με τις ιστορίες θριάμβου που, κατά τον ποιητή, διαλαλούσε ο Μάρκος Αντώνιος ακόμη και μετά τη συντριπτική του ήττα στο Ακτιο. Και οι πιστοί του βουλευτές της δικομματικής πλειοψηφίας θυμίζουν πλέον τη «σύνοδο των Συναποθανουμένων», την τελευταία παρέα οπαδών του Αντώνιου και της Κλεοπάτρας που, υποτίθεται, θα τους ακολουθούσαν έως το θάνατο. Μόλις όμως φάνηκε η σκόνη από τον στρατό του Οκτάβιου έσπευσαν να δηλώσουν σε αυτόν τη (νέα) αιώνια υποταγή τους. (Λες και ο Αύγουστος -ή ο ΣΥΡΙΖΑ- δεν ξέρουν το ποιόν των περισσότερων από αυτούς...)

Το αξιοπρόσεκτο δεν είναι σε αυτά που είπε ο πρωθυπουργός. Είναι ότι εμφανίσθηκε στη Βουλή, έστω και περαστικός, έστω για λίγο. Ποτέ δεν έχει σεβαστεί την υποχρέωσή του να παρουσιαστεί, όπως προβλέπει ο Κανονισμός της Βουλής, για τον κοινοβουλευτικό έλεγχο την ώρα του πρωθυπουργού. Τα υπουργικά συμβούλια γίνονται δια περιφοράς, η νομοθεσία έρχεται έτοιμη από τις Βρυξέλες και διεκπεραιώνεται ερήμην της Βουλής με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, κ.λπ. Γνωστά είναι όλα αυτά. Παρ' όλα αυτά, ο πρωθυπουργός κατάφερε να υποπέσει σε μία νέα, πρωτότυπη θεσμική απρέπεια: να ξεκινήσει ο ίδιος τη διαδικασία ψήφου εμπιστοσύνης και μετά να αποχωρήσει από τη χώρα! Μέχρι και η κυρία Μπακογιάννη τον έψεξε για τον αντικοινοβουλευτισμό του.

Ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός του κυρίου Σαμαρά συνδυάζεται με την ασέβεια προς τους θεσμούς και βλάπτει σοβαρά τη Δημοκρατία. Ο τακτικισμός της προσφυγής σε αιφνιδιασμούς είναι ο τρόπος με τον οποίο χειρίζεται τις κρίσεις. Όχι για να τις αντιμετωπίσει, αλλά για να τις συσκοτίσει με επικοινωνιακά τρικ. Έτσι δεν είχε πράξει και με τη διάλυση της δημόσιας τηλεόρασης, και δεν έφερε αυτό το πολιτικό πραξικόπημα το τέλος της τριμερούς κυβέρνησης; Το ύφος που έχει επιλέξει, η βούλησή του να εκπροσωπείται προνομιακά από τον κύριο Βορίδη και τον κύριο Γεωργιάδη, δείχνει ότι θεωρεί ότι η αναβίωση του ακροδεξιού λόγου και των αντανακλαστικών της συντηρητικής παράταξης αποτελούν τη μόνη σανίδα σωτηρίας.

Προφανώς αυταπατάται. Ακόμη και οι νοικοκυραίοι της Νέας Δημοκρατίας ξέρουν πια ότι δεν είναι οι κομμουνιστές που τους παίρνουν τα σπίτια, αλλά ο ΕΝΦΙΑ. Οι αυταπάτες όμως ενός πρωθυπουργού δεν είναι αποκλειστικά δική του υπόθεση ή του ψυχιάτρου του. Η αντιθεσμικότητα του κυρίου Σαμαρά σε συνδυασμό με τη διάθεσή του να διχάσει και να πολώσει κρύβει κινδύνους για το πολίτευμα.

Εκτός από τον τυχοδιωκτισμό και την ασέβεια, η συζήτηση στη Βουλή ανέδειξε και την υποκρισία του παλαιοκομματισμού. Εγκαλούν τον ΣΥΡΙΖΑ να τους αποδείξει ότι στην Ελλάδα υπάρχει διαφθορά και διαπλοκή. Ποιοι; Οι πρωταγωνιστές της. Αποτελεί πράξη ποιητικής δικαιοσύνης ότι τα δύο κόμματα του πάλαι ποτέ δικομματισμού καταδικάσθηκαν να συνυπάρξουν στο πλαίσιο των τελικών σπασμών του πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης.

Στην πραγματικότητα, μαζί κυβερνούσαν και τις τέσσερις προηγούμενες δεκαετίες. Παρά τις μεταξύ τους θεατρικές συγκρούσεις συμπλήρωναν το ένα το άλλο συμβιωτικά και συνένοχα. Μαζί δημιούργησαν το πλέγμα πελατειακών σχέσεων που ακόμη δυναστεύει τη χώρα. Και η πατρωνεία δεν περιορίζεται μόνον στη δημόσια διοίκηση, ούτε στους διορισμούς των εκλεκτών ή των δυστυχισμένων που αναζητούσαν και έβρισκαν «προστασία». Η βασικότερη εκδήλωση των πελατειακών σχέσεων εκδηλώνεται στην κορυφή, όπου πολιτικές και οικονομικές ελίτ συμφύρονται σε ένα τρίγωνο νόμιμης διαφθοράς που ενώνει κόμματα, μεγαλοεργολάβους και ΜΜΕ στο μέρισμα του δημόσιου χρήματος.

Αυτοί που έριξαν τη χώρα στα βράχια δεν μπορούν να τη σώσουν. Οι διεφθαρμένοι και οι διαφθορείς δεν μπορούν να πολεμήσουν τη διαφθορά. Αυτό είναι ένα ακόμη από τα ιστορικά βάρη της κυβέρνησης της ριζοσπαστικής Αριστεράς.

ΥΓ.: Η επιστημονική μου ιδιότητα επιβάλλει ένα σύντομο σχόλιο για τον τρόπο χειρισμού της παρουσίας των κρατούμενων βουλευτών της Χρυσής Αυγής. Ήταν η χειρότερη δυνατή. Δεν μπορεί ο εισαγγελέας να αποφασίζει εάν και ποιοι θα συμμετέχουν στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Η έμμεση δυνατότητα να επηρεάζεται έτσι το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας παραβιάζει ευθέως τη διάκριση των λειτουργιών και την κοινοβουλευτική αρχή. Θα πρέπει, όπως έχω ήδη προτείνει (στην "Αυγή" της 9.3.14) να τροποποιηθεί ο Κανονισμός της Βουλής ώστε να είναι δυνατή η άσκηση του δικαιώματος ψήφου με επιστολική ψήφο από τους υπόδικους βουλευτές, οι οποίοι διατηρούν το αξίωμά τους.

Δεν πρόκειται για τους φασίστες. Πρόκειται για τη Δημοκρατία.

===================================================================================

Κεραμιδόγατος

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)