Δύο γκολ από γιοματάρι
Ο Κώστας Καίσαρης κάνει τον απολογισμό του ευρωπαϊκού διημέρου και αποφαίνεται: όποιος βρει, άλλο παιχνίδι να έχουν μπει δύο γκολ από ελεύθερο τερματοφύλακα κερδίζει χρυσούν ωρολόγιον.
Προσωπικά δεν έχω αναγάγει τα
παιχνίδια των ελληνικών ομάδων στην Ευρώπη σαν εθνική υπόθεση. Οι Ολυμπιακοί
όταν κερδίζουν έχουν κάθε δικαίωμα να είναι υπερήφανοι. Οι Έλληνες για ποιο
λόγο; Για ποδόσφαιρο πρόκειται. Άσε αυτή την αηδία ότι "αυτή την εποχή που
ο λαός περνάει δύσκολα, βρήκε κάτι να χαρεί και να γελάσει το χειλάκι
του". Λες κι αν έκανε το διπλό ο Παναθηναϊκός στο Εστορίλ κάποια από τα
εκατομμύρια Έλληνες που είναι άνεργοι θα έβρισκαν δουλειά. Τέλος πάντων.
Ο καθείς ανάλογα με ότι κουβαλάει η
γκλάβα του έχει κάνει τις αξιολογήσεις του. Από ποδοσφαιρικής και μόνο πλευράς
ωστόσο αυτό το "δύο οι τρεις έξι" είναι σόνικο. Δύο τεμάχια ο
Ολυμπιακός από τη Μάλμε που έκανε σεφτέ.
Δύο τεμάχια ο ΠΑΟΚ, δύο και ο
Παναθηναϊκός. Σούμα και οι τρεις έξι-μηδέν. Μόνο οι απόγονοι του Θόδωρου
Κολοκοτρώνη, έστω και με ρίζες από την Αργεντινή καθάρισαν τη μπουγάδα για το
ελληνικό ποδόσφαιρο: εκεί που σταματάνε Ολυμπιακοί-Παναθηναϊκοί και ΠΑΟΚ,
ξεκινάει ο Αστέρας Τρίπολης.
Δεν είναι καλή ομάδα ο ΠΑΟ
Να τα πάρουμε όμως με τη σειρά, όπως
λένε στην τηλεόραση: ουδεμία έκπληξη για το θέαμα στο Εστορίλ. Τύφλα να έχει
δηλαδή το "Ελ Πάσο" στην Καλλιθέα. Μοναδική διαφορά ότι ντεκόρ στο
ένα γήπεδο είναι τα βράχια και στο άλλο οι εργατικές πολυκατοικίες. Για να μην
τα πολυλογούμε ο Παναθηναϊκός αυτή τη σεζόν δεν είναι καλή ομάδα.
Ακόμα κι όταν κερδίζει, κερδίζει
φυματικά. Στο όριο. Κι όταν χάνει δεν βλέπεται. Το ότι από ένα σημείο και μετά
δεν έχει τον Μπεργκ είναι ένα ζήτημα. Με αποτέλεσμα να βλέπεις αυτόν
τον Πέτριτς να ταλαιπωρείται χωρίς λόγο. Να βλέπεις, επίσης, στο
συγκεκριμένο ματς τον Μπαϊράμι να προσπαθεί μάταια να υποδυθεί τον
ποδοσφαιριστή.
Ακόμα μεγαλύτερο ζήτημα για τον
Παναθηναϊκό είναι η άμυνα. Μιλάμε για ταλαιπωρία. Τους έβλεπες στις φάσεις των
δύο γκολ και τους λυπόσουνα.
Πήγε άπατος ο ΠΑΟΚ
Η μεγάλη απογοήτευση, ωστόσο, ήταν ο
ΠΑΟΚ. Ένας ΠΑΟΚ που είχε δημιουργήσει προσδοκίες, πήγε άπατος. Δεν υπήρχε στο
γήπεδο. Ακόμα και στο πρώτο ημιχρόνιο που το ματς ήτανε στο μηδέν-μηδέν, δεν
άντεχες να το βλέπεις. Τελικά οι τυφλοί έχασαν με κάτω τα χέρια από τους
μονόφθαλμους. Κι εντάξει. Οι απαιτήσεις πρέπει να έχουν όρια.
Δεν είναι δυνατόν να γίνει ο ΠΑΟΚ
υπερομάδα από τη μια ημέρα στην άλλη. Δεν έχει τους παίκτες. Δεν έχει το ρόστερ.
Η εμφάνιση, όμως, αυτή ήταν απαράδεκτη. Τίποτα. Αν κατέβει έτσι στο Καραϊσκάκης
όταν τελικά θα γίνει το ντέρμπι κορυφής, πάει για ρεπετισιόν της τεσσάρας του
Στέφενς.
Για τον Ολυμπιακό στο Μάλμε από την
Τετάρτη το βράδυ που τέλειωσε το ματς, κοντεύει να γραφτεί ένας τόμος της
εγκυκλοπαίδειας Λαρούς: φταίει ο Ρώσος μαφιόζος διαιτητής. Φταίει ο Μίτσελ που
έκανε λάθος επιλογές. Φταίει πρώτα από όλους ο Μποντία.
Στόπερ, ο μπάρμαν της Τροπικάνα
Να καταθέσει, λοιπόν, η ταπεινότητα
μου την άποψη της. Τις προάλλες έγινε στη Μύκονο τοπικό ντέρμπι. Άρχισε η
σεζόν, δηλαδή, με παιχνίδι κυπέλλου κι αντιμέτωπες τις δύο ομάδες του νησιού,
Άνω Μερά-Μύκονος, που εφέτος παίζουν στο τοπικό της ΕΠΣ Κυκλάδων. Όταν λέμε για
ποδόσφαιρο στη Μύκονο μιλάμε για αέρα, που μπορεί να φτάνει και τα οκτώ μποφόρ
και δεν το λέμε τυχαία αυτό. Στόπερ στον ΑΟ Μυκόνου είναι ο Γιάννης
Καρατζάς, που δουλεύει μπάρμαν στο Τροπικάνα κι ο Δημήτρης Μπαλής που εργάζεται
στη βίλα της Γιάννας Αγγελοπούλου. Στόπερ στην Άνω Μερά ο Αργύρης Κεραμιδάς στα
35+, συνάδελφος του Μπαλή στη βίλα της Αγγελόπουλου. Δεύτερος στόπερ ο Αντώνης
Κουτσούκος μαραγκός (και εξ ανάγκης μάλιστα, αφού η φυσική του θέση είναι δεξί
μπακ-χαφ).
Σ' ένα γήπεδο με πλαστικό χλοοτάπητα
της πλάκας. Το ματς το πήρε η Μύκονος 1-0, αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Και οι
τέσσερις στόπερ, ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές, να μην ξεχνιόμαστε, ήταν
αξιοπρεπείς στο 100/100. Αξιόμαχοι. Καμία σχέση με Μποτία, Αμπιντάλ. Το γκολ
που έβαλε η Μύκονος ήταν "κανονικό". Αλλάξανε τη μπάλα, σούταρε ο
τελευταίος παίκτης μέσα από την περιοχή, σκόραρε.
Τι θέλει να πει ο ποιητής; Ότι
γκολ σε "γιοματάρι" πενήντα μέτρα και βάλε από τον αντίπαλο
τερματοφύλακα, δεν μπαίνουν ούτε σε παιχνίδια της ΕΠΣ Κυκλάδων. Δεν επιτρέπεται
να μπουν δηλαδή και δεν μπαίνουνε. Αντίθετα μπήκανε σε ματς Τσάμπιονς Λιγκ. Όσο
κι αν φυσάει ο στόπερ έχει την υποχρέωση να κάνει το αυτονόητο: να έχει σωστή
τοποθέτηση, να πάει πρώτος στη μπάλα και να τη διώξει όπου φύγει-φύγει.
Όλα γίνονται στο ποδόσφαιρο. Κι όλα έχουν γίνει. Τα πιο απίθανα λάθη κι οι πιο
περίεργες φάσεις. Δύο τέτοια γκολ όμως είναι κάτι εξαιρετικά σπάνιο. Η φάση
είτε μιλάμε για Τοπικό, είτε για Τσάμπιονς Λιγκ είναι η ίδια. Ακριβώς η ίδια.
Δεν είναι ότι έχεις απέναντι σου τον Ρονάλντο ή τον Μέσι που είναι διάολοι με
τη μπάλα στα πόδια και θα σε ντριμπλάρουνε. Τη μπάλα που έρχεται οφείλεις να τη
διώξεις. Με τον οποιονδήποτε τρόπο. Ο βαθμός δυσκολίας, είτε το ματς είναι στη
Μύκονο, είτε στο Μάλμε είναι ο ίδιος.
Όποιος θυμηθεί άλλο παιχνίδι που
έχουν μπει δύο γκολ από ελεύθερο τερματοφύλακα κερδίζει χρυσούν ωρολόγιον.
===================================================================================
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου