ΨΗΦΟΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ ΣΤΟ ΤΙΠΟΤΑ

πηγή:

Κώστας Καναβούρης

Την ώρα που γράφονται αυτές οι λέξεις (Τετάρτη απόγευμα) απέχουμε πάρα πολύ από τη διατεταγμένη παροχή εμπιστοσύνης των βουλευτών στην κυβέρνηση (δηλαδή σ' αυτή την κουστωδία υπαλλήλων των μνημονιακών επιταγών). Ωστόσο είναι αυτοεκπληρούμενη προφητεία το να προδικάσει κανείς το βέβαιο αποτέλεσμα κομματικής ευπείθειας των συγκυβερνώντων βουλευτών: η πλειοψηφική πληθύς εμπιστεύεται την κυβέρνηση. Οι ψήφοι του ελληνικού λαού, διά των οποίων ψήφων αποκτήθηκε η κυβερνητική πλειοψηφία, μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι για πάντα στο βάθος της κάλπης απ' όπου εκπήδησε απολύτως δημοκρατικά ο φόβος και ο τρόμος μπροστά στον κίνδυνο αλλαγής των ειωθότων από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ώστε λοιπόν οι βουλευτές εμπιστεύονται την κυβέρνηση... και τα σκυλιά δεμένα. Και τώρα δηλαδή όλοι εμείς πρέπει να ησυχάσουμε αφού οι άνθρωποι που τους εμπιστευθήκαμε τόσο που να τους αναθέσουμε την τιμή και την ευθύνη να μας εκπροσωπούν, αυτοί οι άνθρωποι οι προβιβασμένοι στην κοινή συνείδηση, μας λένε διά της ψήφου τους ότι εμπιστεύονται την κυβέρνηση. Άρα και το έργο που έκανε μέχρι τώρα καθώς και εκείνο που προτίθεται (κούφια η ώρα) να κάνει από τώρα κι ύστερα. Αυτή η απόλυτη δημοκρατική κανονικότητα συνέβη από την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές μέχρι την ώρα που τις διαβάζετε και όποιος έχει αντιρρήσεις να πάει στη Βόρεια Κορέα. Άντε μην τα κάνει ο Μητσοτάκης υιός, όλα Αργεντινή εδώ μέσα. Σα δε ντρέπεστε. Παρένθεση: το είδες το ρολογάκι του Κυριάκου φόρα μόστρα. Ίσα με διακόσιους άνεργους, καμιά δεκαριά πλειστηριασμούς κατοικίας και πεντέξι αυτοκτονίες για χρέη κοστίζει. Κλείνει η λαϊκιστική παρένθεση, μόνο που η λαϊκή πληγή δεν κλείνει. Δεν βαριέσαι όμως.

Αρκεί να υπάρχει εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση. Κι ας μην είναι παρών σ' αυτή την κορυφαία κοινοβουλευτική διαδικασία ο πρωθυπουργός, για να τιμήσει συμβολικά τους βουλευτές του και δι' αυτών τον ελληνικό λαό, ζητώντας του εμπιστοσύνη. Δεν πειράζει. Πάνω απ' όλα η σωτηρία της πατρίδας. Κι ας την ζητάει ο άνθρωπος με το τσεκούρι, ο Μάκης Βορίδης, ο εκλεκτός του δικτάτορα Παπαδόπουλου, ο μπιστικός του Λεπέν. Ας είναι. Όλα για την πατρίδα. Και τα καραγκιοζιλίκια τύπου αφαίρεσης από τον Άδωνι του βήματος του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της Ν.Δ., μόνο για τις μέρες της διατεταγμένης συζήτησης περί την εμπιστοσύνη. Καραγκιοζιλίκια που καταπίνουν αμάσητα ακόμα και κοινοβουλευτικοί άνδρες με σοβαρή πορεία όπως ο Προκόπης Παυλόπουλος, αλλά κυρίως ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής. Παρακολουθεί σιωπηλός και διά της σιωπής του νομιμοποιεί το επικίνδυνο παιχνίδι εις βάρος της δημοκρατίας. Κι αυτό το πράγμα, λέγεται Βουλή. Όπου ανεξάρτητοι κι ελεύθεροι άνδρες και γυναίκες διά της ψήφου τους δηλώνουν το βαθύ πολιτικό συμπέρασμα της εμπιστοσύνης τους στην κυβέρνησή τους.

Αν υπήρξε κάποια έκπληξη στο διάστημα μεταξύ γραφής και αναγνώσεως αυτού του κειμένου, ζητώ βαθύτατα συγγνώμη. Από τους εγερθέντες βουλευτές. Αλλά δεν. Κι άντε να το δεχτούμε από την κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ. Βουλευτές είναι κι αυτοί. Κι ας μένουν γύρω τους άνθρωποι (κατά τον προσφυή ανθρωπολογικό ευφημισμό της εκπροσώπου Σοφίας Βούλτεψη, που επίσης γύρω από το σπίτι της μένουν άνθρωποι, αλλά μάλλον είναι της ακτιβιστικής ζωοφιλίας θιασώτες). Ας δεχτούμε τον υποκυπτικό σπονδυλικό εθισμό που δεν αφήνει (ποιος ξέρει για ποιους λόγους) ούτε έναν πρώην πρωθυπουργό να ανατάξει την σπονδυλική του στήλη μπροστά στην καταστροφή της πατρίδας του. Ας τα αφήσουμε όλα αυτά.

Αμ' εκείνη η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ; Πώς να την αφήσεις απ' έξω; Πίσω από έναν παρακεντέ του Σαμαρά (παρακεντές: εκ του παρακενώνω δηλαδή ιστορικώς αυτός που παρακενώνει τις πολιτικές ακαθαρσίες του Σαμαρά στην κοινωνία), δηλώνουν ότι εμπιστεύονται αυτό το πράμα που λέγεται κυβέρνηση. Οι σοσιαλιστές που σαλεύουν και τον μουστερή γυρεύουν μεταξύ Ελιάς, Δημοκρατικής παράταξης και άλλων γλίσχρων πολιτικών υποκειμένων που δεν τα πιστεύει ούτε ο Θεός της υποκειμενικότητας. Συνεπώς, καθαρές κουβέντες: αισχρή και τρισάθλια είναι η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ που εμπιστεύεται στον Σαμαρά την αποπεράτωση της πατρώας και μητρώας καταστροφής. Είναι αισχροί και τρισάθλιοι όλοι τους έως τα μύχια της τελευταίας ψήφου που κέρδισαν από τα απόνερα της ύστερης και της πρότερης ιστορίας. Είναι αισχροί και τρισάθλιοι όλοι αυτοί που βλέπουν την κραυγαλέα απανθρωπία του Βενιζέλου, ξαπλωμένου σε κοτεράκλες, ξαπλωμένου σε αεροσκάφη που τα πληρώνει ο ελληνικός λαός (μη τυχόν και χάσει στιγμές -όχι ο λαός, ο Βενιζέλος- από τις διακοπές του), ξαπλωμένου σε νόμους εναντίον του λαού στους Σκαραμαγκάδες, στις κρυπτείες και στις αθωώσεις των εγκληματιών, και παρ' όλα αυτά τον εμπιστεύονται. Για να υπάρχει σταθερότητα. Ναι. Η δική τους σταθερότητα. Η σταθερότητα των ανέργων. Η σταθερότητα των κατεστραμμένων ψυχών. Η σταθερότητα των νεκρών στις ουρές του κράτους (τους). Η σταθερότητα του κεφαλοθραύστη Χρυσαυγίτη και του κεφαλοθράυστη ΜΑΤατζή. Η σταθερότητα του τραπεζίτη δημίου που οδηγεί στην αυτοκτονία τους ανθρώπους-αριθμούς. Αυτό εμπιστεύεται ο εσμός που ονομάζεται Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Με αρχηγό αυτόν που ήθελε να γίνει βασιλιάς και που εξέπεσε ικέτης εξουσίας στα γόνατα του Άδωνι Γεωργιάδη. Με αρχηγό αυτόν που φλυαρεί ακατάσχετα επί δεκαετίες για να μουγκαθεί αδιαμαρτύρητα, παρ' ότι αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, μπροστά στη δεινότητα του Βορίδη.

Με άλλα λόγια, θέλω να πω ότι η ψήφος εμπιστοσύνης στις εκλογές είναι πράγμα πολύπλοκο και περίεργης ισότητας αποτέλεσμα. Δεν είναι στιγμή. Είναι ιστορία. Αυτή η μεγάλη ψηφοδόχος που μόνο η τραγωδία, η έρευνα, η αναδαψίλευση και ο υπόλοιπος τρόμος ανασκαλεύουν. Χωρίς βεβαιότητα αποτελεσμάτων. Οπότε: άι σιχτίρ κι εσείς και η ψήφος εμπιστοσύνης σας. Αυτό το τίποτα που εμπιστεύεται στο τίποτα.

===================================================================================

Κεραμιδόγατος

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)