Η Ελλάδα δεν χρειάζεται νέο πακέτο διάσωσης, αλλά διέξοδο
ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Κ.ΛΑΠΑΒΙΤΣΑ ΣΤΟΝ Guardian
Η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε μείζον
θέμα των γερμανικών εκλογών καθώς οι πολιτικοί της αντιπαρατίθενται για την
αποτελεσματικότητα της ευρωπαϊκής παρέμβασης και για την πιθανή απώλεια των
χρημάτων των Γερμανών φορολογουμένων. Ο ισχυρός υπουργός Οικονομικών,
Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, δήλωσε ανοιχτά ότι θα υπάρξει ακόμη ένα πακέτο βοήθειας για
την Ελλάδα με μικρότερα όμως ποσά. Το ΔΝΤ, από την άλλη, πιέζει την Ε.Ε. να
αποδεχτεί την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Η συζήτηση αντανακλάται και
στην Ελλάδα, με κυβερνητικές πηγές να αφήνουν να εννοηθεί ότι θα υπάρξει
ελάφρυνση του χρέους μετά τις γερμανικές εκλογές, το τραπεζικό λόμπι να
επιχειρηματολογεί εναντίον της αναδιάρθρωσης και την αντιπολίτευση να
καταγγέλλει την παρέμβαση στο σύνολό της.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ελληνικό
πρόγραμμα έχει αποτύχει. Το 2010, το ελληνικό δημόσιο χρέος μόλις υπερέβαινε τα
300 δισεκατομμύρια ευρώ. Ήταν κυρίως ιδιωτικό χρέος, με τα δύο τρίτα του να
προέρχονται από ξένους δανειστές και να υπόκεινται στο ελληνικό δίκαιο. Η
λογική επιλογή για την Ελλάδα θα ήταν να κηρύξει πτώχευση, να επιδιώξει την
ταχεία αναδιάρθρωση του χρέους της και να βάλει την οικονομία σε νέες βάσεις.
Αυτό μάλλον θα σήμαινε την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Νομισματική Ενωση, μια
κίνηση με σημαντικό κόστος αλλά και μεγάλα πλεονεκτήματα που θα επέτρεπαν στην
ελληνική οικονομία να κάνει μια νέα αρχή.
Αντιθέτως, η Ε.Ε., υπό την ηγεσία της
Γερμανίας, αποφάσισε να "διασώσει" την Ελλάδα, προσφέροντάς τις
τεράστια νέα δάνεια υποχρεώνοντάς την παράλληλα σε αυστηρή λιτότητα και
μειώσεις μισθών... Το πρόγραμμα "διάσωσης" έχει ήδη συμπεριλάβει μια
αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Ένα μέρος του διαγράφηκε, παρότι τις
περισσότερες απώλειες υπέστησαν Έλληνες δανειστές -τράπεζες, συνταξιοδοτικά
ταμεία και αποταμιευτές.
Το πρόβλημα όμως είναι πως το 2014-15
η Ελλάδα θα πρέπει ακόμη να αποπληρώσει περισσότερα από 40 δισεκατομμύρια και,
καθώς το πρόγραμμα ολοκληρώνεται το 2013, δεν είναι σαφές από πού θα βρεθούν
αυτά τα κεφάλαια. Η κυβέρνηση έχει μειώσει δραματικά τις δαπάνες και έχει
επιβάλει φοροκαταιγίδα, ενώ θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιήσει το πλεόνασμα
από τους δανεισμούς των τελευταίων τριών χρόνων. Ακόμη και έτσι, είναι
εξαιρετικά απίθανο να ισοσκελίσει τον λογαριασμό, τη στιγμή μάλιστα που τα
οικονομικά της παραμένουν αβέβαια για το 2015- 2016. Αυτός είναι ο λόγος για
τον οποίο η Ελλάδα χρειάζεται ένα νέο πακέτο, το οποίο ίσως να φτάσει τα 20
δισεκατομμύρια ευρώ.
Το πραγματικό πρόβλημα, ωστόσο,
βρίσκεται μακροπρόθεσμα. Η δυναμική ανάπτυξης της Ελλάδας έχει καταρρακωθεί τα
τελευταία τρία χρόνια και τα μέτρα της Ε.Ε. για τις μειώσεις μισθών και τις
ιδιωτικοποιήσεις σε εξευτελιστικές τιμές κάνουν τα πράγματα χειρότερα.
Παράλληλα, το πρόγραμμα διάσωσης επιβάλλει στη χώρα να δημιουργήσει πρωτογενές
πλεόνασμα 4,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2016 για να αποπληρώσει το χρέος της. Η επιβολή
λιτότητας εν μέσω ύφεσης είναι καταστροφική, για να μην πούμε παράλογη. Κάτω
από τέτοιες καταστάσεις, το βάρος του τεράστιου ελληνικού χρέους είναι ασήκωτο.
Επομένως, τι θα έπρεπε να γίνει;
Είναι η ώρα για την Ελλάδα να δείξει λίγη σύνεση και να σταματήσει να δέχεται
τις πολιτικές που επιβάλλουν οι Γερμανοί. Η χώρα δεν χρειάζεται ένα νέο πακέτο
το οποίο θα έφερνε συνέχιση των πολιτικών λιτότητας, πιθανώς με άλλο ένα
αναποτελεσματικό "κούρεμα" του χρέους. Η Ελλάδα θα πρέπει να επιβάλει
μορατόριουμ στην αποπληρωμή του χρέους και να προχωρήσει σε μια αυθεντική
αναδιάρθρωση που θα περιλαμβάνει και διαγραφές. Αυτό θα πρέπει να συνοδευθεί
από την άρση των καταστροφικών πολιτικών λιτότητας και των μειώσεων μισθών. Σε
αυτή τη βάση, η οικονομία θα μπορούσε να μπει σε διαφορετικό δρόμο, που θα
αποκαθιστούσε τη δυναμική ανάπτυξης με κοινωνική δικαιοσύνη.
Η Γερμανία αντιτίθεται κατηγορηματικά
σε μια τέτοια προοπτική και μπορεί να ανασύρει το φάντασμα της αποχώρησης από
το ευρώ. Δεν βρισκόμαστε όμως πια στο 2010. Είναι κοινώς αποδεκτό ότι το κοινό
νόμισμα έχει προκαλέσει οικονομική και κοινωνική καταστροφή στην περιφέρεια της
Ευρωζώνης, ενώ πιέζει παράλληλα την οικονομία των χωρών του πυρήνα. Έχει αναπτυχθεί
ένας ζωηρός διάλογος για τη βιωσιμότητα και τη χρησιμότητα του ευρώ στη Γαλλία,
την Ιταλία, την Ισπανία, ακόμη και τη Γερμανία. Οι πολιτικές για την υπεράσπιση
του ευρώ από το 2010 δεν έχουν μόνο καταστρέψει την Ελλάδα, αλλά απειλούν και
τη συνολική ενότητα της Ευρώπης θέτοντας σε κίνδυνο ολόκληρο το μεταπολεμικό
οικοδόμημα. Αν η Ελλάδα απειληθεί με έξοδο από αυτόν τον ασυνεπή και παράλογο
μηχανισμό, δεν θα πρέπει να φοβηθεί, αλλά να κάνει αυτό που πρέπει για να σώσει
την οικονομία και τον λαό της.
Η τωρινή κυβέρνηση, ωστόσο, είναι
φυσικά ανίκανη να ακολουθήσει μια τέτοια πολιτική, καθώς είναι απόλυτα
υποταγμένη στους δανειστές της. Η μόνη ελπίδα βρίσκεται στην Αριστερά, της
οποία ηγείται η αξιωματική αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει πρωτοφανής θυμός και
απόγνωση στη χώρα, η οποία είναι προς όφελος του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και της φασιστικής
Δεξιάς. Μια κυβέρνηση της Αριστεράς δίνει την ελπίδα για την αποκατάσταση της
λογικής στην Ελλάδα και βοηθά να αλλάξει η πορεία της ηπείρου προτού τα
φαντάσματα του παρελθόντος επανέλθουν. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται ακόμη ένα πακέτο
διάσωσης, αλλά τη γενική αλλαγή κατεύθυνσης. Τότε ίσως ακόμη και οι Γερμανοί
πολιτικοί να κατανοήσουν τι έχουν πραγματικά δημιουργήσει στην Ευρώπη.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΑΥΓΗ"-28/8/2013
========================================================
Κεραμιδόγατος
ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου