Δ.ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ:Η ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ

Η ανικανότητα δεν είναι μόνο μειωμένη ικανότητα, αλλά ειλημμένη και επεξεργασμένη πολιτική επιλογή. Οι ελληνικές ποικιλίες ομάδων εξουσίας πρέπει να είναι επινοητικές και καπάτσες στην κάρπωση, τον σφετερισμό του δημόσιου πολιτικού αγαθού, αδίστακτες στην εξόντωση του αντιπάλου, αλλά πρέπει να είναι νωθρές, εθελόδουλες και διεφθαρμένες, στη δουλειά για την οποία προορίζονται: την άσκηση και παραγωγή με πολιτικά μέσα, διοικητικού έργου. Που σημαίνει ότι δεν είναι ακριβώς ανικανότητα αυτό που τις διατρέχει, αλλά μια επαρκής, επιβλητική και σχεδιασμένη ανεπάρκεια. Το ότι δηλαδή τα τελευταία χρόνια αποκαλύφθηκε ότι το προσωπικό των κομμάτων, ή των υποομάδων εξουσίας, έχει αυτή την εξαιρετική αδυναμία, ένα παραλυτικό τρακ, τρέμουλο ώστε να διαχειριστεί τα πράγματα, τα απλά πράγματα καθημερινής διοικητικής λειτουργικότητας, μέχρι τα σύνθετα θέματα στρατηγικής, αυτό δεν σημαίνει ότι κτίζονται οι άνθρωποι των εξουσιαστικών ελίτ, στο ανεπάγγελτο ή ατάλαντο, αλλά ότι οργανώνουν την καριέρα τους σε μια βαθιά και επιλεκτική αβουλία. Έτσι επιλέγονται από το σύστημα, αυτό το χαρακτηριστικό είναι το προεξάρχον για την καριέρα τους. Το βλέπουμε π.χ. τώρα όπου δεν μπορούν να κάνουν κιχ, να αντιτείνουν ελάχιστη λογική, μπροστά σε ένα (γραφειοκράτη και απολύτως αδιάφορο για αποτέλεσμα) τροϊκανό υπάλληλο, αλλά μπορούν να υπογράψουν αποφασιστικά, αστόχαστα και φανατισμένα μια απόφαση για την Αγροτική Τράπεζα, δηλαδή για την ουσιαστική ιδιωτικοποίηση της υποθηκευμένης αγροτικής γης.

Αυτή η διαβαθμισμένη διπροσωπία, καχεξία και επιθετικότητα συγχρόνως, που την ονομάζουμε συνήθως ανικανότητα, τελικά και εκ του αποτελέσματος, είναι μια εξυπηρετική και σχεδιασμένη πλαδαρότητα. Είναι απαιτητό από έναν πολιτικό καριέρας να είναι ευλύγιστα και τουμπαριστά αργός και γρήγορος συγχρόνως. Να είναι μείγμα αδύναμης συνθετικής βούλησης, αλλά σιδερένιας και υπάκουης αποφασιστικότητας π.χ. να συγκρουσθεί «με τις συντεχνίες». Η ανάδειξή του κατ΄ αρχήν στο κόμμα, στην συνέχεια στις κρατικές δομές, βασίζεται στην εμπρόθετη και ενσυνείδητη νωθρότητά του. Η ελληνική κοινωνία εισέρχεται κλασματικά και κατρακυλώντας στη μετανεωτερικότητα μέσα από τους πολιτικούς τυχοδιωκτισμούς της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας, μέσα από την εκβιασμένη οικονομική δανειοληπτική στρέβλωση που θεμελίωσε ο Κώστας Σημίτης, μέσα από την πολυετή και εγκληματική αποπαραγωγικοποίηση που έστησε τη δουλεία πολύ πριν την κρίση του 2009, μέσα από τη πυκνή κατίσχυση του life style και την ακόλουθη, κατακλυσμιαία εκπτώχευση της μεσαίας τάξης.

Όλα συνέβησαν γρήγορα και αντινομικά, αφού στην Ελλάδα δεν ωριμάζουν οι συνθήκες, δεν κυοφορούνται μακρές, γενετικές τροποποιήσεις των κοινωνικών ανασυγκροτήσεων, αλλά βίαιες κανονιστικές εισροές ή εισβολές. Οι ελληνικές πολιτικοοικονομικές ελίτ, προσδένονται στον αυτόματο πιλότο ενός υπέρτερου θεσμικού και πολιτιστικού συστήματος (της νεοφιλελεύθερης Ευρωπαϊκής Ένωσης αυτή την περίοδο), δεν έχουν την ιστορική πολυτέλεια, ούτε τα εποπτικά και νοητικά εργαλεία να συγκροτήσουν θέσεις οικονομική θεωρία, πολιτικό αφήγημα, αλλά σε μια μικροσκοπική αυτοσυντήρηση, γίνονται οι απλοί ακόλουθοι.

Η μετανεωτερικότητα «αντιλαμβάνεται τον κόσμο ως απρόοπτο, αβέβαιο, αθεμελίωτο, ανόμοιο, ασταθή και ακαθόριστο, μια σειρά από μη ενοποιημένους πολιτισμούς ή ερμηνείες», η μετανεωτερικότητα συγκρούεται με τα κοινωνικά πρότυπα -απότοκα του Διαφωτισμού που είναι απελπιστικά καθηλωτικά για τη νέα συνθήκη του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού, «του εφήμερου, αποκεντρωμένου κόσμου της τεχνολογίας» (Ίγκλετον).

Ο Παπανδρέου λοιπόν και η πολιτικο-φιλική ομάδα του αλλά κυρίως ένα φαινόμενο που θα το έλεγα ως « γεωργακισμό», με την υγιεινολογική και ηθικιστική υστερία γύρω από τα «ελαττώματα της φυλής», έκρυψε αυτό που πράγματι συνέβη: τη χοντροκομμένη έλευση και από την πίσω πόρτα, αυτού που ο Λας εντόπιζε πριν από 17 χρόνια: «...ο εκδημοκρατισμός της αφθονίας -η προσδοκία ότι κάθε γενιά θα απολαμβάνει βιοτικό επίπεδο υψηλότερο από τους προκατόχους της- έχει αναστραφεί με αποτέλεσμα να αρχίσουν να αναεγκαθιδρύονται παμπάλαιες ανισότητες, μερικές φορές με τρομακτικό ρυθμό, μερικές φορές τόσο σταδιακά που να είναι αδιόρατες». Έτσι το νέο πολιτικοσυγκροτησιακό σχήμα: όλο και μεγαλύτερο μέρος του εθνικού προϊόντος να πηγαίνει σε πιστωτές, είναι συνεπέστατο με τις συστροφές σε παγκόσμιο επίπεδο, των προηγούμενων δεκαετιών, της μετάβασης δηλαδή από τον παραγωγικό στον φορμαλιστικό καπιταλισμό.

Οι ελληνικές πολιτικές ελιτ με την εκπαιδευμένη αβουλία τους έγιναν το όχημα μιας βίαιης, μεταχρονολογημένης εξάρθρωσης, όχι μόνο της οικονομίας, αλλά κυρίως της ανθρωπιστικής και συλλογικής πεποίθησης. Αυτή η μαζική αναθεώρηση κάθε προοδευτικού προτύπου και κληρονομιάς, κάθε ρυθμιστικού μετριασμού, κάθε ισορροπίας κοινωνικών ομάδων και ετεροτήτων, διαμορφώνει και επηρεάζει και τις ποιότητες του λεγόμενου «λαϊκού κινήματος». Συχνά λομπίστικες λογικές θέλουν απλώς μερίδιο ισχύος και όχι κοινωνική δικαιοσύνη. Στην ανεπάρκεια των ελίτ αντιστοιχεί μια ποιοτική απομείωση και πλευρών του λεγόμενου κινήματος. Αυτό που φαίνεται κεντρικό επίδικο αίτημα για τη Νέα Αριστερά, δεν αφορά μόνο την πολιτική, παραταξιακή ενοποίησή της, αλλά την αναμόρφωση των πολιτικών και πολιτιστικών κωδίκων και χαρακτηριστικών του κινήματος. (Θα επανέλθω στο θέμα).

          Ο Δημήτρης Α. Σεβαστάκης είναι ζωγράφος, επ. καθηγητής ΕΜΠ

========================================================

Κεραμιδόγατος

 ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

Γ.ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΣ:ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑΣ

"Δεν αντέχω άλλο. Θα είχα ήδη πηδήξει από το μπαλκόνι αν δεν ήταν τα κορίτσια μου..." λέει ο Νίκος Κ. με φωνή που τρέμει. Ο Νίκος είναι σήμερα 52 ετών και είχε μέχρι πρόσφατα ένα μαγαζί με ρούχα στο Παγκράτι. Είκοσι χρόνια το δούλευε και με τα λεφτά που έβγαζε από τη μικρή του επιχείρηση ζούσε την οικογένειά του: τη γυναίκα του, 48 ετών, νοικοκυρά και τα δυο τους κορίτσια, ηλικίας 17 και 15 χρόνων. Μέσα στο 2011 όμως αναγκάστηκε να βάλει "λουκέτο" στο μαγαζί, καθώς η δουλειά πήγαινε από το κακό στο χειρότερο, εξαιτίας της ύφεσης και των συνεχώς επιδεινούμενων οικονομικών συνθηκών.

Ο Νίκος ήταν ασφαλισμένος στον ΟΑΕΕ (πρώην ΤΕΒΕ). Όταν έκλεισε το μαγαζί πήγε στον ΟΑΕΕ για να διαγραφεί αλλά αυτό δεν ήταν δυνατό διότι χρωστούσε εισφορές (προτού κλείσει το μαγαζί είχε φτάσει στα όριά του και δεν είχε πληρώσει τις εισφορές των τελευταίων μηνών). Εν τω μεταξύ, οι απλήρωτες εισφορές συνέχισαν να "τρέχουν" και ο Νίκος δεν μπορούσε να θεωρήσει το βιβλιάριο ασθενείας ούτε στον ΟΑΕΕ (αφού χρωστούσε) αλλά ούτε και στην Πρόνοια (αφού δεν είχε διαγραφεί από τον ΟΑΕΕ). Έτσι, δεν είχε καμία ασφάλιση υγείας ούτε ο ίδιος ούτε η οικογένειά του! Όταν πριν από μερικές εβδομάδες προέκυψε ένα σοβαρότατο πρόβλημα υγείας της μεγάλης του κόρης -χρειάστηκε επέμβαση σε νοσοκομείο- βρέθηκε σε πλήρη απόγνωση. Τελικά, αναγκάστηκε να "σκοτώσει" σε εξευτελιστική τιμή την μόνη του κατοικία για να χειρουργηθεί το παιδί του.

Αυτή είναι μία μόνο από τις χιλιάδες περιπτώσεις ανθρώπων, που ενώ ήταν ασφαλισμένοι στον ΟΑΕΕ, σήμερα -λόγω κλεισίματος της επιχείρησης και οφειλών- έχουν βρεθεί στην "κόλαση" των ανασφάλιστων.

Συγκεκριμένα, σε δραματική θέση έχουν περιέλθει εκατοντάδες χιλιάδες μικροί έμποροι, βιοτέχνες, ελεύθεροι επαγγελματίες οι οποίοι αντιμετώπισαν οικονομικές δυσκολίες, έκλεισαν την επιχείρηση ή το μαγαζί τους και δεν μπορούν να βγάλουν ούτε καν βιβλιάριο απορίας (Πρόνοια), είτε γιατί έχουν κάποιο μικροεισόδημα άνω των 500 ευρώ τον μήνα είτε γιατί χρωστούν εισφορές στον ΟΑΕΕ (τέως ΤΕΒΕ).

Στα δημόσια νοσοκομεία οι υπάλληλοι παραπέμπουν τους ανασφάλιστους ασθενείς στην Πρόνοια αλλά οι ασφαλισμένοι του ΟΑΕΕ αντιμετωπίζουν ένα σοβαρότατο εμπόδιο. Πρέπει να προσκομίσουν στην Πρόνοια πιστοποιητικό διαγραφής τους από τα μητρώα του Οργανισμού. Ο ΟΑΕΕ, όμως, δεν τους διαγράφει εάν έχουν οφειλές από εισφορές. Υπάρχουν πάρα πολλοί ασθενείς με σοβαρά προβλήματα υγείας, που δεν μπορούν να εργαστούν για να αποπληρώσουν το χρέος τους, που είναι από λίγες εκατοντάδες έως και αρκετές χιλιάδες ευρώ... Κι ενώ ο ΟΑΕΕ δεν θεωρεί τα βιβλιάρια ασθενείας όσων χρωστούν συνεχίζει να τους χρεώνει ασφαλιστικές εισφορές! Η βαρβαρότητα στο μεγαλείο της!

Η κατάσταση συνεπώς είναι εκτός ελέγχου για εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, οι οποίοι στερούνται το στοιχειώδες: ασφάλιση υγείας. Διότι τρόφιμα μπορείς να βρεις έστω και σε κάδους απορριμμάτων. Φάρμακα όμως δεν βρίσκεις. Να κοιμηθείς στο πεζοδρόμιο γίνεται. Δεν μπορείς όμως να κάνεις χειρουργική επέμβαση στον δρόμο.

Το τοπίο λοιπόν, στον κλάδο ασφάλισης υγείας των μικροεπαγγελματιών, των μικρεμπόρων και των βιοτεχνών, είναι απόλυτα εφιαλτικό. Η Ελλάδα μοιάζει να απομακρύνεται από τα ευρωπαϊκά δεδομένα με ταχύτατους ρυθμούς και πλησιάζει ολοταχώς στην πραγματικότητα της αφρικανικής ηπείρου.

Η άμεση θεώρηση των βιβλιαρίων ασθένειας ανεξάρτητα από χρέη καθίσταται συνεπώς αίτημα στοιχειώδους αξιοπρέπειας για το σύνολο της κοινωνίας. Οι μνημονιακές πολιτικές, που έχουν οδηγήσει στο απόλυτο περιθώριο πάρα πολλούς συμπολίτες μας, πρέπει να ηττηθούν εδώ και τώρα. Περιθώρια δεν υπάρχουν. Διαφορετικά, θα πεθαίνουμε σαν τις μύγες (σήμερα οι μικροί έμποροι, αύριο οι δημόσιοι υπάλληλοι κ.ο.κ.) και θα βρισκόμαστε, όπως ήδη συμβαίνει σε περιορισμένη προς το παρόν κλίμακα, στο έλεος διαφόρων φιλανθρωπικών οργανώσεων -ελεγχόμενων από τους μνημονιακούς ολιγάρχες- οι οποίες θα χορηγούν φάρμακα σε λίγους "τυχερούς", εν είδει ελεημοσύνης.

             * Ο Γιώργος Κουτσούκος είναι οικονομολόγος

========================================================

Κεραμιδόγατος

 ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

Κ.ΚΑΝΑΒΟΥΡΗΣ:ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ

Σε βλέπω. Και το ξέρεις. Όπως κι εγώ ξέρω ότι ξέρεις που σε βλέπω. Και ξέρουμε και οι δύο ότι αυτό το άγριο παιχνίδι κάπου τελειώνει. Δεν ξέρω πώς, δεν ξέρω πότε, αλλά σίγουρα θα τελειώσει. Το ξέρεις. Και γι' αυτό γίνεσαι όλο και αγριότερος προσπαθώντας να επιμηκύνεις το χρέος σου στη ζωή, στην κοινωνία και στους ανθρώπους. Ξέρεις πως η επιμήκυνση δεν είναι άμβλυνση, ίσα - ίσα το αντίθετο είναι, γιατί το χρέος σου γίνεται ολοένα και πιο μάταιο και γι' αυτό ακριβώς ολοένα και πιο καρδιοβόρο, ολοένα και πιο βαρύ. Δεν γίνεται να κρυφτείς από μένα, γιατί βρίσκεσαι παντού. Και αφού βρίσκεσαι παντού, φαίνεσαι από παντού. Κι εγώ έρχομαι παντού. Και θα φτάσει η στιγμή που θα συναντηθούμε και τότε θα σου ζητήσω το χρήμα μου πίσω, και μάλιστα με το ύψιστο επιτόκιο: θα σου ζητήσω το ανεπίστρεπτο, θα σου ζητήσω το άφατο, θα σου ζητήσω το ούπω και το μηκέτι της ζωής μου κι εσύ δεν θα έχεις χρήμα να με πληρώσεις, δηλαδή δεν θα έχεις ζωτική ύλη για να καλύψεις την αξιοπιστία σου στη μεγάλη τράπεζα της ύπαρξης.

Όπως πολύ καλά γνωρίζεις όμως, το χρήμα είναι πάντοτε χρήμα. Άλλωστε επ' αυτού συμφωνούμε και οι δύο απολύτως: το χρήμα είναι πάντοτε χρήμα. Αν μάλιστα θυμάμαι καλά -και να είσαι βέβαιος ότι σε τέτοιου είδους θέματα θυμάμαι πάντοτε καλά-, σου αρέσει να επαναλαμβάνεις ότι το χρήμα είναι αυτό που κάνει τον κόσμο να γυρίζει. Πώς είναι δυνατόν να διαφωνήσω; Πράγματι, έτσι είναι. "Χρημάτων πάντων μέτρον άνθρωπος" λέει ο Πρωταγόρας. Κι εσύ το ξέρεις. Κι εσύ ξέρεις πως το αληθινό χρήμα είναι ο άνθρωπος, απ' αυτό ουδείς δύναται να ξεφύγει. Και ξέρεις ότι πληρώνεσαι σε ανθρώπους και ξέρεις ότι το ξέρω πως πληρώνεσαι σε ανθρώπους όσο κι αν επαίρεσαι για τα πρόχειρα "νομίσματα" της τάξης σου, της εθελοδουλείας σου, της υπηρετικής σου χαμέρπειας, της ένστολής σου βραδύνοιας, της εμετικής σου πολίτευσης, της αισχρής σου πολιτικής και πραγματικής γραβατοφόρου αλητείας, της τρωγλοδυτικής στα έγκατα των μισθοδοσιών και της πίσω πόρτας υπουργείων, πρεσβειών και άλλων δολίων παραφερνάλιων ή μονοπύθμενων υπηρεσιών μεταξύ σμπίρου και τσαρλατάνου μισθοδοσίας σου. Φαίνεσαι. Γιατί ξοδεύεις υπέρογκα τους ανθρώπους. Κι έτσι τους κάνεις να χάσουν την αξία τους κι όσο μειώνεται η αξία τους τόσο περισσότερους ανθρώπους χρειάζεται να σπαταλήσεις προκειμένου να επιβιώσεις. Γιατί δεν ζεις πια. Επιβιώνεις. Σε βλέπω. Χρειάζεσαι όλο και περισσότερους ανθρώπους, άρα χρειάζεσαι ταχύτερα τους ανθρώπους, αφού αυτό σημαίνει κυκλοφορία χρήματος και οι άνθρωποι σού ξεφεύγουν. Τους προλαβαίνεις ολοένα και λιγότερο.

Σε βλέπω. Και ξέρω το πώς πληρώνεσαι. Χρειάζεσαι χρήμα βραδύ. Αλλά εδώ υπάρχει μεγάλη επισφάλεια. Υπάρχει κίνδυνος το βραδύ χρήμα των ανθρώπων να προκαλέσει χρηματιστηριακό κραχ στις αποδόσεις όλων των τιμών της ταχύτατης άγνοιας και της ταχύτατης απραξίας. Άλλωστε η οικονομία, όπως λες, είναι ψυχολογία - κι εσύ δεν μπήκες ποτέ στην ψυχή του χρήματος των ανθρώπων. Και τότε; Τότε δεν θα μπορείς να πληρώνεσαι. Να γεμίζεις το σαρκίο σου με τα τοξικά απόβλητα των χρεωγράφων σου, που δεν αντικρύζονται πουθενά με το μόνο, αληθινό μας χρέος, εκείνο της βαθύτατης και αιχμηρότατης εννόησης του κόσμου και του εαυτού, του εαυτού ως κόσμου και του κόσμου ως εαυτού. Πώς, λοιπόν, θα πληρώσεις τα τοκοχρεωλύσια της χαμένης σου ικανότητας προς το ζην; Δεν γίνεται και το ξέρεις. Κι αν δεν το ξέρεις εσύ, το ξέρουν οι εφιάλτες σου κι άσε τι λένε τα δοξολογικά δουλάρια και οι σέμπροι της -εν ουσία- ανύπαρκτης εξουσίας σου. Οι εφιάλτες είναι όλοι δικοί σου. Το ξέρω. Σε βλέπω. Ακόμα και μέσα στους εφιάλτες σου σε βλέπω. Εκεί όπου ιδρώνουν τα μάτια σου για λίγη όραση και δεν υπάρχει τίποτα να δεις, γιατί δεν μπορείς να δεις και ξυπνάς με το βλέμμα ρημαγμένο και κατάξερο. Το ακραίο βλέμμα του φονιά. Που ξέρει ότι τον βλέπουν, αλλά δεν γίνεται διαφορετικά: πρέπει να πληρωθεί ο εαυτός του κόσμο, γιατί το δάνειο τρέχει. Και τρέχει για να συναντήσει εκείνους που βλέπουν την ξηρασία στα μάτια σου. Άρα; Άρα σε βλέπω. Πληρώνεσαι με άσχημο χρήμα. Μοχλεύεις ομόλογα ενός πράγματος που δεν υφίσταται. Ομόλογα ζωής δεν υπάρχουν. Διότι δεν γίνεται να υπάρξει υψηλό προσδόκιμο που αποτιμάται σε θανάτους.

Όλο το παιχνίδι είναι απάτη. Μόνο που είναι μια αισχρότατη, βδελυρή και αιματοβαμμένη απάτη, που εκτείνεται από τα χέρια του Σίμου Κεδίκογλου μέχρι τα χέρια του Μιχαλολιάκου της Χρυσής Αυγής, περνώντας βέβαια (γιατί στις μοχλεύσεις των χρηματιστηριακών χρημάτων χρειάζονται υπομόχλια) από τα έμπειρα χέρια ενός Βενιζέλου, ενός -πριονιστικής μειλιχιότητας- Κουβέλη και των συν αυτοίς, που εκτείνεται από τα τρελαμένα μάτια του Αλαφούζου μέχρι τη βαθρακοειδή νωθρότητα των ματιών του Μπόμπολα, που εκτείνεται από την επώνυμη ανωνυμία των Λάτσηδων, των εταιρειών των Λάτσηδων, των εταιρειών γενικώς και των τραπεζών μέχρι την προκλητική νομιμότητα του Μητσοτακέικου (χρόνια και χρόνια μάς έχουν ταράξει στη νομιμότητα, αείμνηστοι σύντροφοι της ΕΔΑ), αυτή τη φονική γενική νομιμότητα των δεικτών αίματος στο παγκόσμιο χρηματιστήριο, δηλαδή στο παγκόσμιο σφαγείο κατανομής ανθρώπινου χρήματος που παράγει ύβρι. Σε βλέπω, συνεπώς. Πληρώνεσαι πολύ. Βγάζεις χρήμα. Και βγάζεις ένα χαρτί αισχρό. Γιατί πληρώνεσαι με ανθρώπους που κοστίζουν μια δραχμή. Με ανθρώπους που αυτοκτονούν μέσα στην παλάμη σου. Κι εσύ πληρώνεις με τον τζίρο των γραφείων κηδειών. Αυτή είναι η διάσταση της ζωής σου. Αυτό είναι το ανταλλακτικό της νόμισμα, θα έρθει λοιπόν η στιγμή που θα χρειαστεί να ανταλλάξουμε τα νομίσματά μας και να μετρήσουμε την οικονομία των χρημάτων μας. Και τότε θα τα πούμε.

                                                                    ΑΥΓΗ-29/7/2012

========================================================

Κεραμιδόγατος

 ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

ΠΑΝΤ.ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ:ΤΟ ΕΘΙΜΟ ΤΟΥ ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΟΥ ΣΑΜΑΡΑ

Κατέρριψε ήδη ένα ρεκόρ ο κ. Σαμαράς. Του πήρε μόλις ένα μήνα για να στείλει τελεσίγραφο στους υπουργούς του και να τους απειλήσει με επιτόπιους ελέγχους. Το πρωθυπουργικό έθιμο, κληρονομούμενο από τον έναν ηγέτη στον άλλον, επέβαλε την εξαπόλυση τελεσιγράφων στον ένα χρόνο κυβερνητικής ζωής. Τότε περίπου αρχίζουν οι αρρυθμίες, η ραθυμία, οι φαγωμάρες ανάμεσα σε «συναρμόδιους» υπουργούς που δεν διανοούνται να μοιραστούν καμία αρμοδιότητα για να μη χάσουν την ευκαιρία της τηλεοπτικής προβολής. Τότε επίσης αρχίζουν να πληθαίνουν οι πληροφορίες για ρουσφέτια, φωτογραφικούς διαγωνισμούς, πελατειακές εκδουλεύσεις, σκανδαλάκια κ.λπ.

Αλλά είπαμε. Ο νυν πρωθυπυργός έσπασε το ρεκόρ τελεσιγράφου στέλνοντάς το (λέγοντας δηλαδή στα μίντια ότι θα το στείλει) στον μήνα πάνω αφότου ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας. Για την επιτάχυνση αυτή ευθύνεται βέβαια και η συγκρότηση του κυβερνητικού σχήματος από στελέχη (ή «φίλους) τριών κομμάτων, που πρέπει να βρουν κοινή γλώσσα. Η κοινή γλώσσα όμως προϋποθέτει αμοιβαίες υποχωρήσεις. Με τον κ. Σαμαρά να μην υποχωρεί ούτε σε σχέση με τις φατρίες του κόμματός του, ορκίζοντας υπουργούς μόνο μέλη του περιγύρου του, και με τον κ. Βενιζέλο πασοκικώς «κάθετο», μένει η ΔΗΜ.ΑΡ. για να πιεστεί και να υποχωρήσει. Και ακριβώς επειδή αυτή απομακρύνεται όλο και σαφέστερα από τις ιδρυτικές της διακηρύξεις, ο πρόεδρός της εμφανίζεται σαν ο πλέον ενθουσιώδης εκ των τριών, μήπως πειστεί και ο ίδιος διά της πληθωριστικής ρητορικής του. Στοιχείο της δουλειάς ενός πρωθυπουργού είναι και τα προς υπουργούς τελεσίγραφα. Εστω. Αλλά εμείς γιατί πρέπει να τα μαθαίνουμε; Για να καμαρώνουμε για την πυγμή του πρωθυπουργού, για το ηγεμονικό του κύρος; Μα, αν το διέθετε, δεν θα χρειαζόταν να στέλνει τελεσίγραφα: Θα έδινε εξ αρχής τις «κατευθύνσεις», τη «γραμμή», βέβαιος ότι ο λόγος του θα γίνει σεβαστός. Κατά συνέπεια, όταν υμνολογούμε έναν πρωθυπουργό επειδή στέλνει τελεσίγραφα στους υφισταμένους του, στην πραγματικότητα δεν τον τιμούμε αλλά αποκαλύπτουμε την αδυναμία του να επιβληθεί και να εμπνεύσει.

Το ίδιο συμβαίνει και όταν οι πρωθυπουργικοί κόλακες, οι «κύκλοι» και τα «περιβάλλοντα», διοχετεύουν την πληροφορία ότι ο πρωθυπουργός «ενδιαφέρθηκε «προσωπικά» για την κατάντια του Ασύλου Ανιάτων («έδωσε εντολή»...), για την πυρκαγιά στην Πάτρα («τηλεφώνησε στον επικεφαλής της Πυροσβεστικής»...), για τη Χαλυβουργική («απαίτησε την άμεση εφαρμογή»...). Δηλαδή, ποια άλλη δουλειά τού ανατέθηκε, αν όχι αυτή ακριβώς; Και γιατί πρέπει να ακούγονται βούκινα και τρομπέτες κάθε φορά που ο πρωθυπουργός κάνει τη δουλειά του, ή έστω προσπαθεί; Και τέλος, πόσο περήφανοι μπορούμε να είμαστε για μια πολιτεία όπου χρειάζεται ολόκληρη «πρωθυπουργική παρέμβαση» για να γευτούν λίγο κρέας οι τρόφιμοι του Ασύλου Ανιάτων ύστερα από δίμηνη αναγκαστική χορτοφαγία;

                                                   ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ-26/7/2012

========================================================

Κεραμιδόγατος

 ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

ΣΤΑΘΗΣ:ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ (ή πως δενότανε το ατσάλι)

Ενας μεγάλος οικονομολόγος  του καιρού μας, που δυστυχώς μου διαφεύγει το όνομα του, έχει πει ότι « η ιστορία των εθνών της νεώτερης εποχής είναι η ιστορία του χάλυβα».

Και πράγματι  στην «Ιστορία του 20ου  Αιώνα» του Άλαν Πάρκερ (μια έκδοση του 1980, εισαγωγική στις εκλαικευμένες εκδόσεις γενικής ιστορίας που στις μέρες μας έχει γενικευθεί), η ιστορία του χάλυβα(παραγωγή, διάθεση, χρήση) διαπερνά την ιστορία των εθνών πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (τον Μεγάλο Πόλεμο όπως τον απεκάλεσαν, ώσπου να ξεσπάσει ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ) και πριν απο τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο (όπως απεκάλεσαν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Σοβιετικοί) – και όντως τέτοιος ήταν για πλήθος εθνών και λαών,πατριωτικός. Τόσον, όσον ήταν επίσης, ο πρώτος ιδεολογικός πόλεμος στην ιστορία.

Αν αυτός ο πόλεμος κρίθηκε στην αρματομαχία του Κουρσκ,κρίθηκε στη σύγκρουση χάλυβος μεταξύ Ναζί και ΕΣΣΔ. Επίσης, αν ο πόλεμος αυτός ξέσπασε το 1939, ξέσπασε διότι η πολεμική οικονομία των Ναζί είχε στη βάση της τη συνεργασία των βιομηχάνων χάλυβα – την παραγωγή, τη χρήση και τη διάθεση του προϊόντος.Μετρώντας ταθωρηκτά της στη θάλασσα κυβερνούσε τα κύματα (του εμπορίου) η Μεγάλη Βρετανία, μετρώντας τα θωρηκτά τους οι ΗΠΑ επέβαλαν τον πόλεμο στην Ιαπωνία που, μετρώντας με τη σειρά της τα δικά της θωρηκτά σήκωσε το γάντι κι επετέθη πρώτη. Θωρηκτά, αεροπλαφόρα, τανκς,κανόνια,λόγχες- η ιστορία του πολέμου και της ειρήνης,ακόμα και το πετρέλαιο τον χάλυβα κινεί (προς προσπορισμό χρυσίου )- είναι όλη αυτή η αλυσίδα σε παραλλαγές ή ίδια- από την «εποχή του σιδήρου» εως σήμερα.

Ισως να μην είναι «η ιστορία του χάλυβα η ιστορία των εθνών και των κρατών στους Νεότερους Χρόνους» - όπως έλεγε ο οικονομολόγος που δυστυχώς ξεχνώ το όνομα του, αλλά η ιστορία των εθνών από  τότε που οι Ρωμαίοι δήλωναν την πεμπτουσία τους  δια του αποφθέγματος:«με το σπαθί και το άροτρο» ή ακόμα πιο πριν, όταν οι Έλληνες δια του συνασπισμού των «όπλων»   (των ασπίδων) γεννούσαν τη διεκδίκηση της ανάλογης μετά τον κοινό  κίνδυνο ισότητας που οδήγησε στη δημοκρατία- κι όσα εκείνη στη συνέχεια δημιούργησε, απο τη λογική, την ηθική και τη φιλοσοφία εως τις τέχνες και τις επιστήμες.

Μετά την κατάργηση της σκλαβιάς, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης το ατσάλι το δένει η εργατική τάξη.    

Κι όχι μόνον το δένει, το δουλεύει! Στους ουρανοξύστες, στα ναυπηγεία, στις αυτοκινητοβιομηχανίες.Η εργατική τάξη παράγει τονΠλούτο των Εθνών.

Αυτόν τον Πλούτο που δεν νέμονται οι λαοί, αλλά διαχειρίζονται οι αστοί. Με όλα τα γνωστά αποτελέσματα: τη φτώχια, τον πόλεμο, την καταστροφή του περιβάλλοντος.Διότι οι αστοί μοιράζουν σαν θεοί – κρατάνε τα εννιά για πάρτη τους και δίνουν το δέκατο στην πλέμπα.

Από τον καιρό εκείνο που οι εργάτες δούλευαν για ένα πιάτο φαί, στην εποχή του Ντίκενς, η ανθρωπότητα, πέρασε δια «Πυρός και Σιδήρου» για να ξαναφτάσουμε, σήμερα, 100-150 χρόνια μετά ξανά στοίδιο σημείο, να δουλεύουν οι εργάτες, μαζί τους και οι χαλυβουργοί, για ένα πιάτο φαί.

Στο μεταξύ όμως  οι εργάτες, μαζί τους και οι χαλυβουργοί, μαζί τους και οι γεωργοί, οι διαννούμενοι, όλοι οι ανθρώποι του μόχθου πέρασαν απ’το Βερντέν, πότησαν με το αίμα τους τους αγρούς απ’τα Πυρηναία έως την Κριμαία, στάθηκαν όρθιοι στο Στάλινγκραντ, έζησαν την τρέλα της Οκινάβα, πνίγηκαν διαβαίνοντας το Κίτρινο Ποτάμι, έστειλαν τον Γκαγκάριν στα άστρα και τις ΗΠΑ στο φεγγάρι, γιατί; - για να βγάζει σήμερα ένας γιάπης με ένα τηλεφώνημα σε πέντε λεπτά , όσα βγάζουν εκατό γεωργοί σε έναν χρόνο;

Απ’ τον εργάτη με τα κουρέλια της Βικτωριανής εποχής, φθάσαμε στον εργάτη που είχε τη δική του ζωή στο Μίτσιγκαν του 1960, στη Μόσχα της ίδιας εποχής, στο Λονδίνο του 1970 και στο Παρίσι – γιατί; Για να γυρίσουμε πίσω στον εργάτη που μπορεί να φτύνει ατιμωρητί ο κάθε Άδωνις Γεωργιάδης; Στον εργάτη που θα δένει το ατσάλι για 500 ή και 300 ευρώ τον μήνα;

Στον εργάτη που μπορεί ο κάθε Γιωργάκης πρωθυπουργός να συκοφαντεί urbi et orbi ως «τεμπέλη» και «διεφθαρμένο»;

Στον εργάτη για τον οποίον μπορεί, επίσης ατιμωρητί, να λέει ο κάθε τζιτζιφιόγκος απ’την τηλεόραση ότι «αμαυρώνει» την εικόνα της χώρας» όταν απεργεί ;

Στην Ελλάδα η ιστορία του χάλυβα είναι ανάλογη του μεγέθους και της διαδρομής της χώρας- όταν ο χαλυβουργός πληρώνεται τόσον όσο για να ζει ως

στρούθιο πενόμενο, κι όταν το παπαγαλάκι που τον συκοφαντεί πληρώνεται το βάρος της ανηθικότητας του σε χρυσάφι, τότε η χώρα πάει ασφαλώς κατά διαόλου.

Τότε η χώρα είναι ήδη Ειδική Οικονομική Ζώνη, καθώς την ήθελαν κάποτε οι Ναζί και τη θέλουν τώρα οι πολιτικοί τους Επίγονοι στην Ευρώπη, υπό όποιαν πολιτική δορά κι αν κυκλοφορούν.

Το ίδιο , Ελλάδα σαντζάκι ραγιάδων, τη θέλουν και οι εγχώριοι συνεργάτες του Δ΄ Ράιχ, οι ντόπιοι Φαναριώτες και Κουίσλινγκ – έχει παράξει πολλά τέτοια ανδρείκελα το έθνος μας στο διάβα των αιώνων- είχαν όμως όλα την ίδια τύχη, την τύχη του Νοταρά και τουΤσολάκογλου.

Στου λαού μας το σκαρί «κακιά σκουριά δεν πιάνει». Αυτοί που δεν σέβονται τους εργάτες, αυτοί που ατιμάζουν τώρα τους χαλυβουργούς , που συκοφαντούν τους ναυτεργάτες, που κλέβουν των φτωχών τ’αρνί, που κόβουν το φάρμακο και τη σύνταξη των βετεράνων, εκείνοι που σπρώχνουν τις μανάδες στην απελπισία,

προκαλούν τις σκιές.Των ηρώων, των αγίων και των ανταρτών.Σύντομα οι αχρείοι θα βρέθουν αντιμέτωποι με τα έργα τους. Αφιλοσόφητοι καθώς είναι ούτε απο Ερινύες καταλαβαίνουν, ούτε απο Νέμεσιν λογαριάζουν- μονάχα μετράνε τον παρά

 το μόνο μέταλλο που αγαπούν, χάρτινο μέταλλο, χρυσάφι από αίμα.Το σπαθί του Δαμοκλή που πλανιεται σαν φάντασμα πάνω απ’ το κεφάλι τους δεν δείχνουν να το νοιώθουν.

Όμως αυτό το σπαθί είναι φτιαγμένο από ατσάλι...

Υ.Γ. Και ο Χριστός «βάλειν μάχαιρα ήλθε»- μάχαιρα δίκοπη σαν έρθει η ώρα της.

========================================================

Κεραμιδόγατος

 ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

ΜΑΡΑΓΚΟΣ-ΣΚΙΤΣΟ :ΑΣΥΛΟ ΑΝΙΑΤΩΝ

========================================================

Κεραμιδόγατος

 ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

ΜΕΤΑΞΥ ΦΑΡΙΣΑΙΩΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ-ΕΚΚΛΗΣΙΑ κ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Δεν τα έχω καλά με τα ιερατεία. Η Ορθοδοξία είναι άλλη ιστορία. Γι’ αυτό και γέλασα μόλις είδα τη φωτογραφία που έβαλα στο σημερινό κείμενο. Υποτίθεται ότι ο ιερέας – ας με συγχωρήσει που δεν ξέρω το αξίωμά του – ζει, πορεύεται και εκπροσωπεί το περιεχόμενο του Ύμνου της Αγάπης, του Αποστόλου Παύλου, στην προς Κορινθίους Α’ επιστολή του:

«Aκόμα κι αν ήξερα να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων μα και των αγγέλων, χωρίς όμως να έχω αγάπη, θα είχα γίνει χαλκός που βγάζει σκέτους ήχους ή τύμπανο που δημιουργεί μόνο φασαρία. Kι αν είχα το χάρισμα της προφητείας και κατανοούσα όλα τα μυστήρια και κατείχα όλη τη γνώση, κι αν είχα όλη την πίστη, έτσι που να μετατοπίζω βουνά, χωρίς όμως να έχω αγάπη, θα ήμουν ένα τίποτε. Kι αν ακόμα διένειμα όλα τα υπάρχοντά μου για να θρέψω τους πεινασμένους, κι αν παρέδιδα το σώμα μου να καεί στη φωτιά, χωρίς όμως να έχω αγάπη, δε θα με είχε ωφελήσει σε τίποτε. H αγάπη μακροθυμεί, επιζητάει το καλό. H αγάπη δε φθονεί. H αγάπη δεν καυχησιολογεί, δεν αλαζονεύεται, δε φέρεται άπρεπα, δεν κυνηγάει το δικό της συμφέρον, δεν κυριεύεται από θυμό, δεν κρατά λογαριασμό για το κακό που της κάνουν, δε χαίρεται για την αδικία, αλλά μετέχει στη χαρά για την επικράτηση της αλήθειας. Όλα τα καλύπτει, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει. H αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει….».

Αυτός, λοιπόν, ο ιερέας της Αγάπης, ορκίζει βουλευτή τον Αρτέμη Ματθαιόπουλο. Πρόκειται για βουλευτή της «Χρυσής Αυγής». Όλοι γνωρίζουμε τι πρεσβεύει η «Χρυσή Αυγή», όμως έχει ενδιαφέρον να μάθουμε τι πρεσβεύει ο νέος βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου, έτσι όπως το ομολογεί ο ίδιος μέσα από το συγκρότημα Pogrom στο οποίο συμμετείχε ή συμμετέχει ακόμη, θα σας γελάσω.

Ο κ. Ματθαιόπουλος, λοιπόν, στο τραγούδι «Μίλα ελληνικά ή ψόφα», πρεσβεύει αυτά:
«Έρχεστε στη χώρα μας, δεν έχετε δουλειά/ πεινάτε σα ρεμάλια, μας τρώτε τα παιδιά. / Μιλάτε ρωσικά, μιλάτε αλβανικά / μα τώρα θα μιλήσετε σωστά τα ελληνικά. / Μίλα ελληνικά ή ψόφα!
Τους βλέπω στις πλατείες, τους βλέπω στη δουλειά / τους βλέπω και στη θάλασσα, βρωμίζουν τα νερά. / Αν μείνουν στην Ελλάδα θα πληρώσουν ακριβά / Θα πρέπει να μιλήσουνε σωστά τα ελληνικά. / Μίλα ελληνικά ή ψόφα!»

Σ’ ένα ακόμη πιο … αγαπητικό τραγούδι, το «Άουσβιτς», ο κ. Ματθαιόπουλος και το συγκρότημά του ομολογούν ότι πρεσβεύουν αυτά:
«Juden Raus! / Διακοπές στο Άουσβιτς, διακοπές στο Άουσβιτς, διακοπές στο Άουσβιτς… / Γαμώ τον Βίζενταλ / γαμώ την Άννα Φρανκ / γαμιέται κι όλη η φυλή του Αβραάμ. / Τ’ αστέρι του Δαβίδ με κάνει να ξερνάω / αχ, το Άουσβιτς, πόσο το αγαπάω! / Juden Raus! / Διακοπές στο Άουσβιτς, διακοπές στο Άουσβιτς, διακοπές στο Άουσβιτς… / Ρε κωλοεβραίοι δεν θα σας αφήσω / στο τείχος των Δακρύων θα ‘ρθώ να κατουρήσω….».

Ο ιερέας της φωτογραφίας όπως και ο βουλευτής, εκπροσωπούν θεσμούς. Εκπροσωπούν πίστη σε ιδέες. Έχουν τις θρησκείες τους. Όλα αυτά όμως,… υποτίθεται. Φαίνεται πως ο καλός ιερέας και ο καλός βουλευτής της «Χρυσής Αυγής» έχουν πολλά κοινά.

Ναι, ξέρω, ο καλός ιερέας «τη δουλίτσα του κάνει». Πιστεύω ότι η Εκκλησία μόνη της, θα έπρεπε να είχε επιδιώξει τον χωρισμό της από το Κράτος, εδώ και πολλά χρόνια. Δεν το πράττει, διότι και η Εκκλησία «τη δουλίτσα της κάνει». Στα πλαίσια της «δουλίτσας της» είναι προφανώς να ορκίζει και να ευλογεί τους νεοναζί, το μίσος, τα μαχαιρώματα, τον ψόφο των μεταναστών, αλλά και όσων άλλων «δεν κάθονται ήσυχοι».

Λένε, πως καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή. Νομίζω ότι κάποιες «δουλίτσες» είναι ντροπή και μάλιστα τεράστια. Η Εκκλησία έχει χάσει το ρόλο της όπως αυτός ξεκάθαρα περιγράφεται στον Ύμνο της Αγάπης, του Αποστόλου Παύλου και έχει αποφασίσει να υπηρετεί τα του Καίσαρος.

Μάλιστα, κάποιες φορές, τυχαίνει ιεράρχες να εμφανίζονται αυτοκρατορικότεροι του Καίσαρα. Ίσως και εμπορικότεροι. Μάλλον, επειδή οι ηγέτες της, πέρα από τον Ύμνο της Αγάπης, του Αποστόλου Παύλου, έχουν ξεχάσει εντελώς και το «μη ποιείτε τον οίκον του πατρός μου οίκον εμπορίου» καθώς και τον τρόπο με τον οποίο εκδιώχθηκαν οι έμποροι από το ναό. Θα έρθει η ώρα που θα το θυμηθούν…
Αμήν!

                                                                                   ΠΗΓΗ:ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ

========================================================

Κεραμιδόγατος

 ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

Θ.ΚΑΡΤΕΡΟΣ:Η ΔΗΜΑΡ ΠΡΟ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ(π.Χ) κ (μ.Χ)

Η ΔΗΜΑΡ ΠΡΟ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ(π.Χ)

 ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ (μ.Χ)

Πρέπει να ομολογήσουμε ότι υπάρχει μια πολεμοχαρής τάση απέναντι στη ΔΗΜ.ΑΡ. μέσα στην Αριστερά και μια στάση του τύπου: Κυβέρνηση με τον Σαμαρά θέλατε, λουστείτε τα τώρα. Τάση και στάση που δεν δικαιολογείται αλλά εξηγείται από μια μεριά, καθώς το νέο αυτό κόμμα προέκυψε από εμφύλιο και διάσπαση στον ΣΥΡΙΖΑ, αποτελείται κυρίως από πρώην στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και έχει από την πρώτη μέρα της ίδρυσής του στο στόχαστρό του τον ΣΥΡΙΖΑ -προσφέρει μάλιστα μια αριστερή κατά κάποιο τρόπο γόμωση στα πυρά του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ.

Και να θες ν' αγιάσεις ωστόσο με τη ΔΗΜ.ΑΡ. δε σ' αφήνουν οι διαβόλοι: Οι συμφωνίες του Κουβέλη με τον Σαμαρά, η γαργάρα του Μνημονίου και των συνεπειών του, η απαγκίστρωση -καθόλου σταδιακή μάλιστα- από θέσεις που το κόμμα αυτό είχε και υπερασπιζόταν, η σχεδόν βασιλική του άγνοια για το τι ακριβώς συμβαίνει εδώ κάτω, τι αντίχτυπο έχει κάθε απόφαση στις ζωές των άλλων, πώς τα μέτρα που λαμβάνονται από την κυβέρνηση και στηρίζονται από τον Κουβέλη επηρεάζουν την καθημερινότητα της ανέχειας και της απόγνωσης. Άσε τις σφαλιάρες που δέχεται το σύνολο της Αριστεράς - αλήθεια, δικοί σας ήταν αυτοί τόσα χρόνια;

Όλα αυτά όμως, που δεν είναι και λίγα, προ "Χαλυβουργίας". Γιατί η στάση της ΔΗΜ.ΑΡ. απέναντι στα γεγονότα της "Χαλυβουργίας" θα πρέπει να θεωρηθεί η πραγματική απαρχή της νέας εποχής της. Και αν κάποτε αποφασίσει κανείς να ασχοληθεί σοβαρά με την ιστορία της Δημοκρατικής Αριστεράς, θα πρέπει για λόγους μεθόδου και ουσίας να τη χωρίσει στα δυο: προ Χαλυβουργίας (π.Χ.) και μετά Χαλυβουργία (μ.Χ.). Με την π.Χ.εποχή να διατηρεί κάποια ψήγματα κοινωνικής ευαισθησίας, μια αριστερή αύρα. Τόσο που να δηλώνει εκ μέρους του κόμματος ο Θανάσης Λεβέντης για τη "Χαλυβουργία" ότι "η ΔΗΜ.ΑΡ. θα στηρίξει τον αγώνα των απεργών για επαναπροσλήψεις, για αξιοπρεπείς συμβάσεις εργασίας και για ουσιαστική βελτίωση των συνθηκών εργασίας σε ένα εφιαλτικό εργασιακό περιβάλλον".

Αλλά η ανακοίνωση της ΔΗΜ.ΑΡ. για όσα έγιναν την Παρασκευή έξω από το εργοστάσιο είναι η τομή στη συνέχεια, ο σταθμός στην ιστορία της. Προσέξτε: "Οι εξελίξεις στο εργοστάσιο της Χαλυβουργίας αποκτούν δραματικό χαρακτήρα. Το υπουργείο Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας οφείλει να συμβάλει αποφασιστικά ώστε να υπάρξει άμεση λύση, το εργοστάσιο να επαναλειτουργήσει και οι εργαζόμενοι να μη βρίσκονται σε εσωτερική αντιπαράθεση. Η όξυνση της κατάστασης, η οποία τροφοδοτείται με την παρουσία των ΜΑΤ, συνιστά μια αρνητική εικόνα σε περίοδο που τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας απαιτούν ευρύτερες συναινέσεις και συνεννοήσεις. Πρέπει να υπάρξει λύση".

Έμειναν πίσω όπως βλέπετε, στην π.Χ. εποχή, ο αγώνας των απεργών, οι επαναπροσλήψεις, οι αξιοπρεπείς συμβάσεις, το εφιαλτικό εργασιακό περιβάλλον, η ουσιαστική βελτίωση των συνθηκών εργασίας. Τώρα, στη μ.Χ. εποχή, η επίθεση των ΜΑΤ είναι παρουσία (μόνο τα σοκολατάκια λείπουν), τα αιτήματα συρρικνώνονται στο ένα και μοναδικό να επαναλειτουργήσει το εργοστάσιο -στο οποίο συμφωνούν βεβαίως κι ο Σαμαράς, κι ο Μάνεσης- κι ας πάει και το παλιάμπελο με το εφιαλτικό περιβάλλον και τις απολύσεις. Ενώ υιοθετείται η πάντα βολική εσωτερική αντιπαράθεση των εργαζομένων -λες και είδαν τα στελέχη της ΔΗΜ.ΑΡ. απεργία χωρίς απεργοσπάστες στην επαναστατική ζωή τους. Και το γλαφυρότερο όλων: η αρνητική εικόνα σε μια περίοδο που απαιτούνται συναινέσεις! Τι λες ρε παιδί μου!!!

Πρόκειται άραγε για μικρόβιο; Πρόκειται για ιό; Πρόκειται για δυσλειτουργία κάποιων ζωτικών οργάνων; Όποια πάντως και να είναι η αιτία, βλέπουμε με τα ίδια μας τα μάτια τη ραγδαία μετάλλαξη ενός πολιτικού οργανισμού από θηλαστικό σε αμφίβιο, και μιας ομάδας αριστερών με ιστορία από διακόνους της λειτουργίας του Μαρξ και του Γκράμσι σε ιερείς της επαναλειτουργίας του Σαμαρά και του Μάνεση. Κι αυτή η αμφίβια, η μεταλλαγμένη, είναι η ΔΗΜ.ΑΡ. της μ.Χ. εποχής. Πρόκειται όπως καταλαβαίνετε για μια εποχή που πέπρωται να αφήσει εποχή και να αποδείξει πέραν πάσης αμφιβολίας στους πάντες τι σημαίνει και πού οδηγεί η Αριστερά της ευθύνης και η κυβέρνηση της συνευθύνης...

========================================================

Κεραμιδόγατος

 ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

ΑΛ.ΤΣΙΠΡΑΣ:ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ κ ΤΗΝ ΕΞΩΤ.ΠΟΛΙΤΙΚΗ

1)ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ

2)ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΩΤ.ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟ EURO

========================================================

Κεραμιδόγατος

 ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

APURIMAC:MI ULTIMO TANGO EN ATENAS

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΟΥ ΤΑΝΓΚΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

ΟΛΕΣ ΟΙ ΛΑΤΙΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΕΧΟΥΝ

 ΡΙΖΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

========================================================

Κεραμιδόγατος

 ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

Θ.ΚΑΡΤΕΡΟΣ:ΑΣΥΛΟ ΑΝΙΑΤΩΝ

Άσυλο Ανιάτων, Ιούλιος 2012. Η ΔΕΗ αφήνει τους κατάκοιτους ασθενείς χωρίς ρεύμα, άρα και χωρίς κλιματισμό, γιατί δεν πληρώθηκε το χαράτσι για ένα από τα κτίρια, ύψους 600 ευρώ. Ο ΕΟΠΠΥ χρωστάει στο Άσυλο πάνω από τρία εκατομμύρια ευρώ -αλλά στους αρμόδιους αυτού του στραγγαλισμού κανένας δεν κόβει το ρεύμα, ενώ θα έπρεπε να τους κόψουν το κεφάλι. Αντίθετα, στους εργαζόμενους στο άσυλο, γιατρούς, νοσηλευτές, και λοιπό προσωπικό, έχουν κόψει τη μισθοδοσία από τον Μάρτιο. Και πολλοί από τους προμηθευτές έχουν κόψει την τροφοδοσία του Ασύλου με φάρμακα, τρόφιμα, είδη πρώτης ανάγκης για τη νοσηλεία των ασθενών.

Δεν μπορείς να βρεις λόγια γι’ αυτό το αίσχος, -ακόμα και η πλούσια σε βρισιές ελληνική γλώσσα σηκώνει τα χέρια μπροστά στην κτηνωδία. Να έχουν ενάμιση μήνα να φάνε κρέας βαριά άρρωστοι, καθηλωμένοι στα κρεβάτια τους, και οι άνθρωποι του Ασύλου να βρίσκουν όλες τις πόρτες κλειστές. Να μην υπάρχουν γάζες, βαμβάκι, πάνες, αναλώσιμα απαραίτητα σε ένα τέτοιο ίδρυμα και να μην ιδρώνει το αφτί κανενός από τους μονίμως αναρμόδιους σε αρμοδιότητα. Να βλέπουν οι απλήρωτοι γιατροί και οι απλήρωτες νοσοκόμες τους λογιστές της φρίκης να μετρούν ανθρώπινες ζωές -πέντε πάνω, πέντε κάτω- και να μην έχουν ούτε τα στοιχειώδη για να σώσουν ανθρώπινες ζωές.

Αλλά προς τι η φρίκη και η οργή; Αυτό είναι το βάραθρο στο οποίο κατρακυλάει, όλο και πιο βαθιά η ελληνική κοινωνία. Τόσο γερό κόσμο σκοτώνουν κάθε μέρα με τα μέτρα τους, στους ανίατους θα κωλώσουν οι Μέγκελε του Μνημονίου; Για καθέναν που πεθαίνει οι δανειστές έχουν κέρδος, που μπορεί μάλιστα να υπολογιστεί στα ισοδύναμα, αφού ως γνωστό οι κατάκοιτοι είναι φύρα, ζημιά, μαύρη τρύπα στον προϋπολογισμό. Τι θέση έχουν κάτι τέτοιοι σε μια κοινωνία υγιούς ανταγωνιστικότητας, όπως την προδιαγράφει σε όλες τις λεπτομέρειές της το Μνημόνιο; Εξάλλου, ούτε ο μπαμπάς του Δασκαλόπουλου, ούτε ο θείος του Σαμαρά, ούτε ο πεθερός του Βενιζέλου θα βρεθούν ποτέ εκεί.

Έτσι όπως πάμε όμως, γιατί δεν επιλέγουν με θάρρος την τελική λύση; Να απαλλάξουν τη χώρα και την οικονομία από κατάκοιτους, ανάπηρους, άστεγους, άνεργους, τεμπέληδες, υπεράριθμους δημόσιους υπάλληλους και λοιπά; Αυτό είναι το πιο δραστικό ισοδύναμο μέτρο -μπαμ και κάτω...

========================================================

Κεραμιδόγατος

 ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

Γ.ΔΕΛΑΣΤΙΚ:Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΥΕΙ

Ραγδαία επιδείνωση παρουσιάζει η κοινωνική και πολιτική κατάσταση της χώρας, την ώρα που ο ελληνικός λαός έχει περιπέσει σε μια κατάσταση αδράνειας και τα κόμματα που συναπαρτίζουν την κυβέρνηση προσπαθούν να επιλύσουν το καθένα τα προβλήματά του. Στο μεταξύ οι Γερμανοί, έχοντας απέναντί τους ως πρωθυπουργό τον «κωλοτούμπα» Αντώνη Σαμαρά και ως υπουργό Οικονομικών τον «ταλιμπάν» του Μνημονίου, Γιάννη Στουρνάρα, έχουν κυριολεκτικά αποχαλινωθεί, καθώς αισθάνονται ότι τώρα μπορούν να περάσουν τα πάντα αναφορικά με μέτρα οικονομικής εξουθένωσης των Ελλήνων.

Για να διευκολύνουν την κυβέρνηση Σαμαρά να εφαρμόσει την αντιλαϊκή πολιτική της συνεχίζουν με την ίδια ένταση το τροπάριο που είδαν ότι έπιασε στις εκλογές. Απειλούν δηλαδή και πάλι ότι θα διώξουν την Ελλάδα από το ευρώ! Προεκλογικά χρησιμοποιούσαν το επιχείρημα ότι θα αποβάλουν τη χώρα από την ευρωζώνη, αν οι Έλληνες τολμήσουν να βγάλουν πρωθυπουργό τον Τσίπρα. Μετεκλογικά διαμηνύουν ότι θα υποχρεώσουν την Αθήνα να αποχωρήσει από το ευρώ παρόλο που βγήκε πρωθυπουργός ο Σαμαράς, γιατί δεν υλοποιούνται από τις δοσίλογες ελληνικές κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά οι εντολές τους. Με τη γραμμή αυτή πάντως φέρνουν αντικειμενικά πιο κοντά το ενδεχόμενο εκδίωξης της Ελλάδας από το ευρώ. Διαμορφώνουν ένα κλίμα που βελτιώνει τις πιθανότητες υλοποίησης ενός τέτοιου στόχου. Αφενός «αφιονίζουν» δεκάδες εκατομμύρια Γερμανούς και άλλους Ευρωπαίους εναντίον της Ελλάδας και αφετέρου εξοικειώνουν όλο και περισσότερο τον ελληνικό λαό με την ιδέα της ζωής εκτός ευρωζώνης. Ποτέ άλλοτε δεν υπήρχαν τόσα εκατομμύρια Έλληνες που να αντιπαθούν το ευρώ όσο σήμερα. Παρόλο που ακόμη δεν συνιστούν λαϊκή πλειοψηφία, ο αριθμός τους διαρκώς αυξάνεται. Η ραγδαία άνοδος των αισθημάτων κατά του ευρώ και στην Ιταλία και μάλιστα ακόμη και σε τμήματα της αστικής τάξης της, σε συνάρτηση με το σοκ των Ισπανών από το ντε φάκτο καθεστώς Μνημονίου που επέβαλαν στη δεξιά κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι, δημιουργούν το ευνοϊκότερο κλίμα για την αντι-ΕΕ πάλη που υπήρξε ποτέ στη χώρα μας.

Το φθινόπωρο προβλέπεται ταραγμένο. Ο κόσμος δεν έχει λεφτά να πληρώσει τους εξοντωτικούς φόρους που του επέβαλαν φέτος. Φόροι δισεκατομμυρίων ευρώ δεν πρόκειται να εισπραχθούν σε καμία περίπτωση. Αν μάλιστα ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης αρχίσουν να αρπάζουν τους μισθούς, τις συντάξεις και τις καταθέσεις του κοσμάκη για να πληρωθούν οι φόροι, η χρεοκοπία της χώρας θα είναι άμεση, καθώς οι Έλληνες θα τρέξουν να αποσύρουν από τις τράπεζες τις καταθέσεις τους, οδηγώντας σε κατάρρευση το ήδη χρεοκοπημένο ουσιαστικά χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ελλάδας. Επιπροσθέτως, η πρωτοφανής για εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες αδυναμία τους να πληρώσουν την εφορία θα τους κάνει να συνειδητοποιήσουν απότομα πόσο επικίνδυνα πλέον έχει χειροτερεύσει η οικονομική και κοινωνική τους κατάσταση. Παράλληλα, η ανεργία καλπάζει ασταμάτητα. Τον Απρίλιο, με βάση τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, οι άνεργοι ξεπέρασαν τα 1.109.000 άτομα. Ποσοστό ανεργίας δηλαδή που ανήλθε στο 22,5% έναντι 16,2% τον Απρίλιο του 2011.

Ακόμη χειρότερη είναι η κατάσταση στην Αττική, όπου το ποσοστό ανεργίας εκτοξεύθηκε τον Απρίλιο στο 23,4% από 15,4% που ήταν τον Απρίλιο του 2011 – αυξήθηκε δηλαδή κατά 8 εκατοστιαίες μονάδες ενώ το πανελλαδικό ποσοστό αυξήθηκε κατά 6,3 μονάδες. Απροσδόκητος πρωταθλητής της ανεργίας κατά περιφέρεια η ...Κρήτη! Εκεί η αύξηση της ανεργίας ήταν αλματώδης: Φέτος τον Απρίλιο ποσοστό ανέργων 24,6% έναντι 13,5% τον αντίστοιχο περυσινό μήνα! Στην Κρήτη δηλαδή η ανεργία σχεδόν διπλασιάστηκε μέσα σ’ έναν χρόνο! Αδιανόητες καταστάσεις για καιρό ειρήνης. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι παρόλο που η ελληνική αστική τάξη, οι Γερμανοί και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι θα προσπαθήσουν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν την κυβέρνηση Σαμαρά καθώς δεν έχουν εναλλακτική λύση, η κυβέρνηση αυτή μπορεί να σαρωθεί. Απαιτείται βεβαίως η λαϊκή οργή να μετουσιωθεί σε λαϊκή πολιτική δράση και αυτό δεν είναι τόσο εύκολο όσο το φαντάζεται κανείς. Σε αντίθεση με τις κυβερνήσεις Παπανδρέου - Παπαδήμου που στερούνταν λαϊκής βάσης από ένα σημείο και πέρα, σήμερα έχει περάσει μόνο ένας μήνας από την ημέρα που η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ ψηφίστηκαν αθροιστικά από το 48% του ελληνικού λαού, ο οποίος είχε αν όχι πλήρη, τουλάχιστον επαρκή επίγνωση της πολιτικής που θα ακολουθούσε η κυβέρνηση συνασπισμού τους. Δεν είναι τυχαίο το κλίμα απροθυμίας συμμετοχής σε αντικυβερνητικές κινητοποιήσεις που παρατηρείται στον κόσμο, παρά την αγωνία του για το τι θα γίνει και το θυμό του για την κυβερνητική πολιτική.

Όλα αυτά όμως θα αλλάξουν πολύ γρήγορα. Οι εξελίξεις τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα και στην Ευρώπη και είναι φυσικά πολύ σοβαρότερες από τις εξελίξεις εδώ εξαιτίας του πολύ μεγαλύτερου ειδικού πολιτικού βάρους χωρών όπως η Ιταλία, ακόμη και η Ισπανία που προ εικοσαετίας ήταν φτωχότερη από την Ελλάδα στο κατά κεφαλήν εισόδημα, χωρίς βεβαίως να υπάρχει σύγκριση στο συνολικό βάρος των δύο οικονομιών.

Η ουσία είναι ότι αποκλείεται να έχουμε ομαλές εξελίξεις τους επόμενους μήνες, τα επόμενα χρόνια. Πρέπει να προετοιμαστούμε για πολύ δύσκολους καιρούς, που μπορεί όμως να φέρουν μεγάλες θετικές αλλαγές.

========================================================

Κεραμιδόγατος

 ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

ΣΤ.ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ:ΤΟ ΣΚΥΛΑΚΙ ΟΠΟΥ ΤΡΩΕΙ ΓΑΥΓΙΖΕΙ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΠΑΠΑΧΡΙΣΤΟ ΤΩΝ "ΝΕΩΝ"

Με αφορμή το σημερινό σχόλιο του δημοσιογράφου στα ΝΕΑ, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ με τίτλο το "σκυλάκι όπου τρώει γαυγίζει", αναφέρει : "ο εγκρατής της ελληνικής γλώσσης κ. Γ. Παπαχρίστος με σχόλιό του στην...
εφημερίδα τα ΝΕΑ ( 18-7-2012 ) εκφράζεται ειρωνικώς  για την ερώτησή μας στην Βουλή των Ελλήνων, περί της στρατιάς των συμβούλων του Γ.Α. Παπανδρέου, εγχωρίων και αλλοδαπών , οι οποίοι στοίχισαν στον ελληνικό λαό αμύθητα ποσά.
 Πάντως ο εγκρατής  της ελληνικής γλώσσης κ Παπαχρίστος με τον όρο "  Ρ Ε Κ Τ Η Σ " που χρησιμοποιεί , αγνοεί ότι η λέξη αυτή δεν επιδέχεται ειρωνικής χρησιμοποιησης.  " Ρ Ε Κ Τ Η Σ " , κύριε Παπαχρήστο, προέρχεται από το ρήμα ρέζω, που σημαίνει ενεργώ , επομένως και η λέξη " ρέκτης " , σημαίνει ενεργητικός, δραστήριος.  Ευχαριστούμε τον κύριο Παπαχρίστο για τον έπαινο.
΄Ομως  με το σχόλιό του αυτό ο κ. Παπαχρήστος , κάθε άλλο παρά ψόγον επεδίωκε να μας αποδώσει. Βεβαίως αντιλαμβανόμαστε την υποχρέωση του κ.Παπαχρήστου τόσο στον κύριο Γ.Α. Παπανδρέου , όσο και στον προκάτοχό του στην πρωθυπουργία κ. Κ.Σημίτη, να είναι Ε Υ Γ Ν Ω Μ Ω Ν σε αυτούς οι οποίοι του παρείχαν  Ε Π Τ Α ( 7 ) αργομισθίες ( ΑΘΗΝΑΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ, ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΑΕΡΟΓΡΑΜΜΩΝ κ.λ.π, κ.λ. π )
 Και επομένως να λαμβάνει χρήματα από το Ελληνικό Δημόσιο , κατά τον νομικό όρο " ΑΧΡΕΩΣΤΗΤΩΣ ΛΗΦΘΕΝΤΑ ".
Και ως εκ τούτου ο κύριος Γ. Παπαχρίστος βρίσκεται σε ευθεία με αυτό που ο θυμόσοφος λαός μας λέει "το σκυλάκι όπου τρώει γαυγίζει...".

========================================================

Κεραμιδόγατος

 ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

ΑΛ.ΤΣΙΠΡΑΣ:ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ Η ΤΡΟΙΚΑ-(VIDEO)

ΔΕΣΜΙΑ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΕΚΤΕΛΕΙ ΕΝΤΟΛΕΣ

========================================================

Κεραμιδόγατος

 ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)