Κ.ΚΑΝΑΒΟΥΡΗΣ:ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ

Σε βλέπω. Και το ξέρεις. Όπως κι εγώ ξέρω ότι ξέρεις που σε βλέπω. Και ξέρουμε και οι δύο ότι αυτό το άγριο παιχνίδι κάπου τελειώνει. Δεν ξέρω πώς, δεν ξέρω πότε, αλλά σίγουρα θα τελειώσει. Το ξέρεις. Και γι' αυτό γίνεσαι όλο και αγριότερος προσπαθώντας να επιμηκύνεις το χρέος σου στη ζωή, στην κοινωνία και στους ανθρώπους. Ξέρεις πως η επιμήκυνση δεν είναι άμβλυνση, ίσα - ίσα το αντίθετο είναι, γιατί το χρέος σου γίνεται ολοένα και πιο μάταιο και γι' αυτό ακριβώς ολοένα και πιο καρδιοβόρο, ολοένα και πιο βαρύ. Δεν γίνεται να κρυφτείς από μένα, γιατί βρίσκεσαι παντού. Και αφού βρίσκεσαι παντού, φαίνεσαι από παντού. Κι εγώ έρχομαι παντού. Και θα φτάσει η στιγμή που θα συναντηθούμε και τότε θα σου ζητήσω το χρήμα μου πίσω, και μάλιστα με το ύψιστο επιτόκιο: θα σου ζητήσω το ανεπίστρεπτο, θα σου ζητήσω το άφατο, θα σου ζητήσω το ούπω και το μηκέτι της ζωής μου κι εσύ δεν θα έχεις χρήμα να με πληρώσεις, δηλαδή δεν θα έχεις ζωτική ύλη για να καλύψεις την αξιοπιστία σου στη μεγάλη τράπεζα της ύπαρξης.

Όπως πολύ καλά γνωρίζεις όμως, το χρήμα είναι πάντοτε χρήμα. Άλλωστε επ' αυτού συμφωνούμε και οι δύο απολύτως: το χρήμα είναι πάντοτε χρήμα. Αν μάλιστα θυμάμαι καλά -και να είσαι βέβαιος ότι σε τέτοιου είδους θέματα θυμάμαι πάντοτε καλά-, σου αρέσει να επαναλαμβάνεις ότι το χρήμα είναι αυτό που κάνει τον κόσμο να γυρίζει. Πώς είναι δυνατόν να διαφωνήσω; Πράγματι, έτσι είναι. "Χρημάτων πάντων μέτρον άνθρωπος" λέει ο Πρωταγόρας. Κι εσύ το ξέρεις. Κι εσύ ξέρεις πως το αληθινό χρήμα είναι ο άνθρωπος, απ' αυτό ουδείς δύναται να ξεφύγει. Και ξέρεις ότι πληρώνεσαι σε ανθρώπους και ξέρεις ότι το ξέρω πως πληρώνεσαι σε ανθρώπους όσο κι αν επαίρεσαι για τα πρόχειρα "νομίσματα" της τάξης σου, της εθελοδουλείας σου, της υπηρετικής σου χαμέρπειας, της ένστολής σου βραδύνοιας, της εμετικής σου πολίτευσης, της αισχρής σου πολιτικής και πραγματικής γραβατοφόρου αλητείας, της τρωγλοδυτικής στα έγκατα των μισθοδοσιών και της πίσω πόρτας υπουργείων, πρεσβειών και άλλων δολίων παραφερνάλιων ή μονοπύθμενων υπηρεσιών μεταξύ σμπίρου και τσαρλατάνου μισθοδοσίας σου. Φαίνεσαι. Γιατί ξοδεύεις υπέρογκα τους ανθρώπους. Κι έτσι τους κάνεις να χάσουν την αξία τους κι όσο μειώνεται η αξία τους τόσο περισσότερους ανθρώπους χρειάζεται να σπαταλήσεις προκειμένου να επιβιώσεις. Γιατί δεν ζεις πια. Επιβιώνεις. Σε βλέπω. Χρειάζεσαι όλο και περισσότερους ανθρώπους, άρα χρειάζεσαι ταχύτερα τους ανθρώπους, αφού αυτό σημαίνει κυκλοφορία χρήματος και οι άνθρωποι σού ξεφεύγουν. Τους προλαβαίνεις ολοένα και λιγότερο.

Σε βλέπω. Και ξέρω το πώς πληρώνεσαι. Χρειάζεσαι χρήμα βραδύ. Αλλά εδώ υπάρχει μεγάλη επισφάλεια. Υπάρχει κίνδυνος το βραδύ χρήμα των ανθρώπων να προκαλέσει χρηματιστηριακό κραχ στις αποδόσεις όλων των τιμών της ταχύτατης άγνοιας και της ταχύτατης απραξίας. Άλλωστε η οικονομία, όπως λες, είναι ψυχολογία - κι εσύ δεν μπήκες ποτέ στην ψυχή του χρήματος των ανθρώπων. Και τότε; Τότε δεν θα μπορείς να πληρώνεσαι. Να γεμίζεις το σαρκίο σου με τα τοξικά απόβλητα των χρεωγράφων σου, που δεν αντικρύζονται πουθενά με το μόνο, αληθινό μας χρέος, εκείνο της βαθύτατης και αιχμηρότατης εννόησης του κόσμου και του εαυτού, του εαυτού ως κόσμου και του κόσμου ως εαυτού. Πώς, λοιπόν, θα πληρώσεις τα τοκοχρεωλύσια της χαμένης σου ικανότητας προς το ζην; Δεν γίνεται και το ξέρεις. Κι αν δεν το ξέρεις εσύ, το ξέρουν οι εφιάλτες σου κι άσε τι λένε τα δοξολογικά δουλάρια και οι σέμπροι της -εν ουσία- ανύπαρκτης εξουσίας σου. Οι εφιάλτες είναι όλοι δικοί σου. Το ξέρω. Σε βλέπω. Ακόμα και μέσα στους εφιάλτες σου σε βλέπω. Εκεί όπου ιδρώνουν τα μάτια σου για λίγη όραση και δεν υπάρχει τίποτα να δεις, γιατί δεν μπορείς να δεις και ξυπνάς με το βλέμμα ρημαγμένο και κατάξερο. Το ακραίο βλέμμα του φονιά. Που ξέρει ότι τον βλέπουν, αλλά δεν γίνεται διαφορετικά: πρέπει να πληρωθεί ο εαυτός του κόσμο, γιατί το δάνειο τρέχει. Και τρέχει για να συναντήσει εκείνους που βλέπουν την ξηρασία στα μάτια σου. Άρα; Άρα σε βλέπω. Πληρώνεσαι με άσχημο χρήμα. Μοχλεύεις ομόλογα ενός πράγματος που δεν υφίσταται. Ομόλογα ζωής δεν υπάρχουν. Διότι δεν γίνεται να υπάρξει υψηλό προσδόκιμο που αποτιμάται σε θανάτους.

Όλο το παιχνίδι είναι απάτη. Μόνο που είναι μια αισχρότατη, βδελυρή και αιματοβαμμένη απάτη, που εκτείνεται από τα χέρια του Σίμου Κεδίκογλου μέχρι τα χέρια του Μιχαλολιάκου της Χρυσής Αυγής, περνώντας βέβαια (γιατί στις μοχλεύσεις των χρηματιστηριακών χρημάτων χρειάζονται υπομόχλια) από τα έμπειρα χέρια ενός Βενιζέλου, ενός -πριονιστικής μειλιχιότητας- Κουβέλη και των συν αυτοίς, που εκτείνεται από τα τρελαμένα μάτια του Αλαφούζου μέχρι τη βαθρακοειδή νωθρότητα των ματιών του Μπόμπολα, που εκτείνεται από την επώνυμη ανωνυμία των Λάτσηδων, των εταιρειών των Λάτσηδων, των εταιρειών γενικώς και των τραπεζών μέχρι την προκλητική νομιμότητα του Μητσοτακέικου (χρόνια και χρόνια μάς έχουν ταράξει στη νομιμότητα, αείμνηστοι σύντροφοι της ΕΔΑ), αυτή τη φονική γενική νομιμότητα των δεικτών αίματος στο παγκόσμιο χρηματιστήριο, δηλαδή στο παγκόσμιο σφαγείο κατανομής ανθρώπινου χρήματος που παράγει ύβρι. Σε βλέπω, συνεπώς. Πληρώνεσαι πολύ. Βγάζεις χρήμα. Και βγάζεις ένα χαρτί αισχρό. Γιατί πληρώνεσαι με ανθρώπους που κοστίζουν μια δραχμή. Με ανθρώπους που αυτοκτονούν μέσα στην παλάμη σου. Κι εσύ πληρώνεις με τον τζίρο των γραφείων κηδειών. Αυτή είναι η διάσταση της ζωής σου. Αυτό είναι το ανταλλακτικό της νόμισμα, θα έρθει λοιπόν η στιγμή που θα χρειαστεί να ανταλλάξουμε τα νομίσματά μας και να μετρήσουμε την οικονομία των χρημάτων μας. Και τότε θα τα πούμε.

                                                                    ΑΥΓΗ-29/7/2012

========================================================

Κεραμιδόγατος

 ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)