ΡΑΓΙΑΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕΣ, ΡΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ !!!!

Γράφει: Ο Προβοκάτορας ο Είρων

Στις 17 Ιουνίου έσβησε η κάθε προσδοκία αυτή η χώρα να πάει μπροστά. Και οι πιο αισιόδοξοι κατάλαβαν ότι δεν υπάρχει σωτηρία (εξάλλου η σωτηρία είναι πολύ μεγάλο πράγμα τραγουδάει η Πρωτοψάλτη). Ένας λαός μίζερος στο μεγαλύτερο τμήμα του ψήφισε δίνοντας και πάλι την εξουσία σ’ αυτούς που μόλις ένα μήνα πριν καταριόταν. Άφησε στο τιμόνι της χώρας τους προδότες, αυτούς που άνοιξαν διάπλατα τις κερκόπορτες στους βαρβάρους.  Κι όλα αυτά γιατί έχει το ραγιαδισμό στο αίμα του,στηρίζει την ύπαρξή του. 

Ένας λαός που δεν έχει μάθει να ζει λεύτερος. Που δεν θέλει να σηκώσει στην πλάτη του ούτε μία ειρηνική «επανάσταση». Γιατί πιστεύει ότι είναι βολεμένος. Γιατί η καταστροφή θα αγγίξει όλους τους άλλους εκτός από τον ίδιο. Από την αρχαιότητα κρατάει αυτή η κολώνια. Τότε που στην Ελλάδα ήκμασαν οι πόλεις-κράτη. Η Αθήνα, η Σπάρτη, η Θήβα, η Μακεδονία. Ποτέ δεν είχαμε ένα Ελληνικό impero, όπου οι κάτοικοι από την μία άκρη της χώρας στην άλλη θα υπάκουαν σε μια εξουσία. Αντίθετα ένας ανταγωνισμός πλούτου (εμπόριο) και εξουσίας έφερνε τη μία πόλη σε αντιπαλότητα με την άλλη. Πολεμούσαν μεταξύ τους μέχρι τελικής πτώσεως του ενός. Ακόμη και η ένωση έναντι των Περσών δεν κατάφερε να μπολιάσει αυτές τις φυλές με το αίσθημα του κοινού λαού. Αργότερα η υποδούλωση στους Ρωμαίους ήρθε νομοτελειακά. Και έως ότου ο Κωνσταντίνος ιδρύσει τη Βυζαντινή αυτοκρατορία καμία σοβαρή εξέγερση κατά των Ρωμαίων δεν έγινε. Δεν υπήρχε εθνική συνείδηση. Και επί Βυζαντίου ο κυρίως Ελλαδικός χώρος δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια επαρχία της αχανούς αυτοκρατορίας. Και αργότερα όταν οι Οθωμανοί άλωσαν το Βυζάντιο οι Έλληνες έμειναν 400 χρόνια κάτω από τον ζυγό. Καμία προσπάθεια για απελευθέρωση. Συμβιβασμένοι με τον ραγιαδισμό τους, καλλιεργούσαν τη γη δίνοντας πεσκέσια στους αγάδες που τους αφέντευαν για να τάχουν καλά μαζί τους. Τάιζαν και τους κοτζαμπάσηδες ή προεστούς για να τύχουν της εύνοιας των διοικούντων και να πάρουν και κανά ρουσφέτι. Κι άσε τους τρελούς να ονειρεύονται λεύτερη πατρίδα. Καλά περνάγανε, δεν θέλανε σκοτούρες.

 Μπελάδες ήταν όλα αυτά. Γιατί σε μια επανάσταση κάποιοι θα χανόντουσαν, θα θύμωνε κι ο Τούρκος και θα έκανε αντίποινα. Για τέτοια είμαστε τώρα. Καλά περνάγαμε. Κι όταν ο Κολοκοτρώνης με τους άλλους οπλαρχηγούς σήκωσαν τη σημαία της επανάστασης πάλι ο ίδιος ο λαός τους λοιδορούσε. Τρελούς τους αποκαλούσε που μια χούφτα αμούστακα παιδιά τα έβαλε με τον Τούρκο, χωρίς πολεμοφόδια. Και μάλιστα προέβλεπε κιόλας ότι θα το τρώγαν το κεφάλι τους. Αλλά καλά αυτοί τα ήθελαν και τα πάθαιναν, ο κοσμάκης τι έφταιγε; Δεν τον άφηναν στην ησυχία του, τώρα που είχαν βρει τις ισορροπίες με τους Τούρκους και συμβίωναν; Κι ύστερα στην πρώτη εθνοσυνέλευση μετά από τρία χρόνια αγώνα εμφανίστηκαν οι προύχοντες και μοιραστήκατε πάλι σε Αγγλόφιλους, σε Ρωσόφιλους και σε Γαλλόφιλους. Ελληνόφιλος κανένας. Και με την απελευθέρωση νέος ζυγός, Βαυαρικός αυτή τη φορά με τον Όθωνα κι αντιβασιλέα. Αυτούς τους σεβάστηκες, ταυτίστηκες μαζί τους. Τον Καποδίστρια τον ξάπλωσες νεκρό στην αυλή της εκκλησίας και τον Κολοκοτρώνη τον φυλάκισες. Γιατί έτσι πληρώνεις εσύ αυτούς που σε λευτερώνουν. Ενώ τους δυνάστες σου τους ψηφίζεις πάλι και πάλι. Κι έμεινες εκεί δούλος και καλός βασιλικός. Κι όταν με τον Βενιζέλο η ιδέα της μεγάλης Ελλάδας φούντωσε και πάλι εσύ, ενώ ο στρατός μαχόταν για να κερδίσει πόλεις Ελληνικές, διοργάνωσες κίνημα κι επανέφερες τον Βαυαρό μονάρχη, καθαιρώντας τον Βενιζέλο και οδηγώντας το έθνος σε μεγάλη τραγωδία. Αλλά εσένα τι σε ένοιαζε. Είχες βασιλιά τι σε νοιάζει η χώρα. Και κάποια χρόνια αργότερα με τη Γερμανική μπότα στο σβέρκο σου, τράβαγες τις κουρτίνες και σφάλιζες τα παράθυρα για τη συσκότιση, κι αν μέσα στη νύχτα άκουγες ριπές, σταυροκοπιόσουν κι αναθεμάτιζες αυτούς που έκαναν αντίσταση.

 Φοβόσουν τα αντίποινα. Μην έρθουν οι Γερμανοί στη γειτονιά και πάρουν και σένα που δεν τους φταις από το σπίτι. Κι όταν οι δυνάστες έφυγαν και στο πρώτο λεύτερο προσκλητήριο έλειπαν πολλοί απ’ αυτούς που αντιστάθηκαν, που πάλεψαν γι’ αυτή τη μέρα εσύ ήσουν πρώτος εκεί να πανηγυρίζεις και με περισσό θράσος να διηγείσαι και δήθεν ανδραγαθήματα. Ποιος εσύ το ανθρωπάκι, ο ραγιάς, που αν δεν ήταν αυτοί που έλειπαν δεν θα άνοιγες τα πατζούρια σου ούτε τη μέρα. Κι αργότερα στη χούντα, που χειροκροτούσες τους δικτάτορες και  γιόρταζες τη 21^η Απριλίου, όταν το Νοέμβρη του ’73 εξεγέρθηκαν οι φοιτητές στο Πολυτεχνείο πρώτος εσύ έβριζες αυτούς τους μαλλιάδες, τους τεντιμπόηδες που αντί να διαβάζουν έτρωγαν τσάμπα τα λεφτά των φτωχών τους πατεράδων. Και πήγαν να ξεσηκωθούν (αλήθεια τι καταλαβαίνουν αυτοί, οι αλήτες, οι κομμουνιστές) μια χαρά την ησυχία μας είχαμε. Πάνω που δώσαμε και το σπίτι αντιπαροχή και θα παίρναμε τρία διαμερίσματα. Αλλά ένα χρόνο μετά βγήκες να πανηγυρίσεις και να μας πεις ιστορίες αντίστασης. Και εκεί γύρω στο ’85 έβγαλες και αντιστασιακή σύνταξη. Όχι μόνο ραγιάς αλλά και λαμόγιο. Έτσι και τώρα. Φοβήθηκες μήπως δεν κυβερνηθείς, μήπως σε πετάξουν έξω από το Ευρώ (αυτό που δεν έχεις). Τρομοκρατήθηκες μπας και οι καναλάρχες πληρώσουν την συχνότητα που εκπέμπουν, τρόμαξες όταν σου είπαν ότι θα διώξουν το Δ’ Ράιχ και θα διαχειριστούμε μόνοι μας την τύχη μας. Και όπως πάντα, αποφάσισες να σε κυβερνήσουν οι δοσίλογοι, οι τοκογλύφοι και οι Λογοθετόπουλοι. Γιατί τότε αντιδρούσες κι ήθελες εκλογές; Γιατί δεν τους άφηνες να σε κυβερνούν  χωρίς να τους διακόψεις με εκλογές; Τι; Πίστεψες στη επαναδιαπραγμάτευση; Πέρα  από ραγιάς το παίζεις και ηλίθιος. Ποιος θα επαναδιαπραγματευόταν; Ο Βενιζέλος; Αυτός δεν είναι που ψήφισε όλους τους νόμους και τα μνημόνια; Αυτός δεν είναι που σου κουνούσε το δάχτυλο στη Βουλή προτρέποντας σε να σιγήσεις και να ευχαριστήσεις τους εταίρους – δανειστές μας; Αυτός δεν διέλυσε τα εργασιακά προσφέροντας ρουσφέτι στους φίλους βιομήχανους; ή ο Σαμαράς που είχε προσυπογράψει πίστη και εφαρμογή. Τι αποτελούσε εγγύηση ο Κουβέλης; Ο Δούρειος Ίππος του συστήματος στην αριστερά; Με ποιους συνεργάτες, με τον Μαργαρίτη; (Καλωσορίζω τον νέο πελάτη. Απόλαυση δεν είναι ο άτιμος; Τέτοιο αντικομουνιστικό μένος ούτε ο Γεωργιάδης δεν τόχει. Άσε που στα τραπέζια συζητήσεων επισκιάζει και την Παπακώστα και τον Γιακουμάτο. Welcome client!!. Έχασα την Αννούλα, ζήτω ο Μαργαρίτης). Γι αυτό κατέβηκες στα εκλογικά επινίκια; Σε είδα εκεί να ξεχωρίζεις. Ήσουν σαν το άγαλμα της πείνας στη πλατεία δυστυχίας. Η συμπεριφορά σου είναι τέτοια γιατί έχεις τον ραγιαδισμό στο DNA σου. Δεν την μπορείς την ελευθερία. Σε τρομάζει να τη διαχειριστείς. Ως ραγιάς τα ψιλοκαταφέρνεις. Ικετεύεις τον βουλευτή για το ρουσφετάκι σου, γλείφεις κατουρημένες ποδιές (αλλά κι ο Βουλευτής κύριος !! Πάντα σε θυμάται. Σε όλες τις γιορτές σου στέλνει κάρτα ευχετήριο. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό; Παίρνεις είκοσι πόντους μπόι) και φυτοζωείς. Αντίθετα αν είσαι λεύτερος δεν ικετεύεις ρουσφέτι, διεκδικείς και απαιτείς το δικαίωμα σου, κι όταν το πάρεις πρέπει να το διαχειριστείς. Δεν πετάς το μπαλάκι στους άλλους. Είσαι συ υπεύθυνος και υπόλογος. Ενώ ως ραγιάς κλαψουρίζεις, φταίνε οι άλλοι, δεν είχες άλλο τρόπο και ξέρεις εσύ από δικαιολογίες, θα πας και ένα πεσκέσι κι όλα τακτοποιούνται. Κι είσαι συ που τους ψήφισες και τους έδωσες το δικαίωμα να ξεκάνουν οριστικά τη χώρα. 

Κι είσαι εσύ που απείχες γιατί σαφώς δεν τιμώρησες αυτούς. Δεν είδα κανένα πολιτικό να κλαίει γιατί κάποιος Κώστας, Γιάννης, ή Μαρία δεν πήγαν να ψηφίσουν. Γιατί δεν τους τιμώρησες εκλέγοντας τη Χρυσή Αυγή. Τον εαυτό σου και πάλι τιμωρείς αλλά τι να σου λέω τώρα του Ελληναρά. Πώς να το καταλάβεις. Δυστυχώς αυτός ο τόπος δεν πρόκειται να προκόψει. Κι ούτε η ιστορική τύχη θα είναι πάντοτε μαζί του. Γιατί ένας τόπος πάει μπροστά όταν έχει λαό αποφασισμένο να τον πάει μπροστά, με όραμα με θάρρος κι όχι ραγιάδες που έχουν μάθει να σκύβουν το κεφάλι. Για όλα αυτά όχι μόνο τα έως σήμερα δεινά  αλλά κι άλλα πολλά σου πρέπουν, γιατί την δημιουργία, την λευτεριά, την ευημερία δεν θέλεις να την κατακτάς. Ζητάς μόνο ότι ψίχουλα σου πετάνε να ξεπεινάσεις.

ΥΓ. – Επειδή η κατάσταση θα χειροτερέψει, θα γίνει ακόμη πιο δύσκολη, τα μέτρα που έρχονται θα μας διαλύσουν, όσοι αναζητάτε την αξιοπρέπεια και τη λευτεριά παλέψτε το. Όμως σαν απαντήσετε ραγιά αποκαμωμένο μη του δώσετε νερό μήτε ψωμί. Αφήστε τον να τελειώσει έτσι σαν το σκυλί στ’ αμπέλι καταμεσής του δρόμου. Αυτός επέλεξε ραγιάς και να πεθάνει
                        ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑΣ Ο ΕΙΡΩΝ

 ========================================================

Κεραμιδόγατος

 ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)