Αν χρειάζεται κάποιος να ασχοληθεί με
την παραίτηση του υφυπουργού Ναυτιλίας (και εφοπλιστή παρεμπιπτόντως) Γ.
Βερνίκου ύστερα από την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, ότι η νομοθεσία -όπως γράφει η
"Αυγή" της 27ης Ιουνίου 2012- "απαγορεύει (Ν. 3849/2010) ρητά
υπουργοί και εν γένει πολιτικά πρόσωπα να συμμετέχουν σε εξωχώριες (off shore)
εταιρείες και προβλέπει, μάλιστα, βαρύτατες ποινές και χρηματικά πρόστιμα σε
περίπτωση παραβίασής τους", αν χρειάζεται κάποιος να ασχοληθεί με την
κατάπτυστη αυτή περίπτωση, δεν είναι επειδή αποτελεί μια διακοπή (αισχρή, έστω)
από την κανονικότητα των πραγμάτων. Το αντίθετο συμβαίνει: η παραίτηση Βερνίκου
συνιστά διακοπή από την αισχρή κανονικότητα των πραγμάτων, στην οποία
κανονικότητα συμμετέχουν όλοι αυτοί που θέλουν να μας σώσουν, και μάλιστα
συμμετέχουν εν πλήρει συνειδήσει και επιγνώσει. Με δυο λέξεις: είναι άθλιοι.
Και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ (και της υπεύθυνης αγωνίας) Ευ. Βενιζέλος, ο οποίος
τον πρότεινε, και το Αβερωφίδιον, που νομίζει ότι είναι πρωθυπουργός (τρομάρα
του) και αποδέχθηκε την πρόταση, όπως και ο κυρ-Φώτης, και ο ίδιος ο Γ.
Βερνίκος, ο οποίος πέρασε άπειρες ώρες στα κανάλια πριν υπουργοποιηθεί
προκειμένου, μέσα στην αχλύ του έντιμου αντιστασιακού παρελθόντος του, να πει
τις απόψεις του περί της σωτηρίας της χώρας.
Ας το επαναλάβουμε: είναι άθλιοι. Και
είναι άθλιοι επειδή όλοι τους γνώριζαν τον νόμο (άλλως είναι επικίνδυνα
ηλίθιοι) και απλώς επιχείρησαν να τον παρακάμψουν. Και πότε; Την ίδια στιγμή
που οι νόμοι πίπτουν ως γκιλοτίνα στις κεφαλές των αθώων, οδηγώντας τους όχι
μόνο στην απελπισία, αλλά και κάποιες χιλιάδες εξ αυτών στην αυτοκτονία. Ας
ρίχνουν τις ευθύνες ο ένας στον άλλον και όλοι μαζί στη νομική υπηρεσία της
κυβέρνησης. Το αποτέλεσμα, το άθλιο και αισχρό αποτέλεσμα είναι το ίδιο: κοινοί
παράνομοι με τη λεοντή της κυβερνητικής εξουσίας, εθισμένο ηλιθίως στον
καθαγιασμό των πράξεών τους, που τους επιτρέπουν να ζουν μέσα στη χλιδή μιας
χυδαίας προκλητικής νομιμότητας (α, ρε Μητσοτακαίικο, που έδειξες τον δρόμο)
κουνώντας το δάχτυλο στα υποζύγια της πραγματικότητας. Στα υποζύγια που
κουβαλούν την πραγματικότητα από μέρα σε μέρα όπως ο Τάνταλος και στο τέλος, ως
ανταμοιβή, λαμβάνουν τα επίχειρα μιας προσπάθειας μάταιης όσο και αέναης. Όλοι
οι Βερνίκοι, οι Σαμαράδες, οι Βενιζέλοι, με τη θλιβερή, δυστυχώς, υπόκρουση
ανθρώπων όπως ο Φώτης Κουβέλης που κάποτε βαδίσαμε μαζί, νομίζοντας ότι
βαδίζουμε προς το ίδιο όνειρο. Πού να το ξέρεις και πού να το φανταστείς ότι κι
ο εφιάλτης όνειρο είναι...
Εμείς πάμε παρακάτω. Στους Βερνίκους
που θέλησαν να βερνικώσουν την αγριότητα του ταξικού συστήματος με αριστερή
ευπρέπεια και δράση εναντίον της χούντας. Άρπαξε όσα μπορείς, αλλά με αριστερό
πρόσημο, εύσημο και παράσημο. Γι' αυτό και έχει δίκιο η (δηλητηριώδης, όπως
τουλάχιστον την κατάλαβα προσωπικά) ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία σημειώνει:
"Δεν έχουμε τίποτα προσωπικά εναντίον του νέου υφυπουργού Ναυτιλίας και
Αιγαίου κ. Βερνίκου. Αντίθετα, τρέφουμε ιδιαίτερη εκτίμηση για την αγωνιστική
του στάση ενάντια στη χούντα και για την υπεράσπιση της δημοκρατίας". Ε,
μα βέβαια, τι είναι η εγκατάσταση της εταιρείας Vernicos Offshore Group S.A. με
έδρα τα νησιά Μάρσαλ (ανήκουν γεωγραφικά στο σύμπλεγμα των νησιών Μπικίνι, όπου
έγινε η πρώτη δοκιμή ατομικής βόμβας και τα οποία, ως γνωστόν, έχουν πληθυσμό
ινδικών διαστάσεων και επίσης αποτελούν γεωπολιτικά μέρος της επικράτειας των
ΗΠΑ) μπροστά στην προάσπιση της δημοκρατίας από τη χούντα. "Αστείο ποσόν",
όπως θα έλεγε και ο αξέχαστος Βασίλης Αυλωνίτης. Το αστείο ποσόν της
φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής, το αστείο ποσόν 2.000 ανθρώπων που
αυτοκτόνησαν. Το αστείο ποσόν των ανθρώπων που κατά δεκάδες χιλιάδες κάθε μέρα
μένουν άνεργοι προκειμένου να σωθεί η Ελλάδα των Βερνίκων. Το αστείο ποσόν των
παιδιών που λιγοθυμούν από πείνα ή κλέβουν το κολατσιό των συμμαθητών τους.
Πόσο να κοστίζει ένα κρουασάν που πάει στην τσέπη του Βερνίκου; Ένα ποτάμι αίμα
κοστίζει. Αυτό είναι το ακριβές αντίδωρο της θλίψεως. Αυτό το αστείο ποσόν των
χρηστών ναρκωτικών ουσιών που αυξάνονται με ανατριχιαστική πρόοδο όσο σφίγγει η
οικονομική μέγγενη τις ψυχές και τα μυαλά των πιο ευαίσθητων (υπό την έννοια
των πιο ευάλωτων) συντρόφων που θα μπορούσαμε να είχαμε στο φοβερό ταξίδι από
τα μάτια του ενός μέχρι τα μάτια του άλλου. Το αστείο ποσόν του τρόμου που
προκαλεί το λόμπι των βρυκολάκων.
Και είναι βρυκόλακες για τον εξής
απλό λόγο: όχι επειδή δεν ήξεραν το ασυμβίβαστο μεταξύ ιδιοκτησίας offshore
εταιρείας και υπουργικής ιδιότητας. Αυτά είναι καταγγελτικά επιχειρήματα
εξαπτέρυγων του Αλαφούζου (ιδίως του διασκεδαστικού εκ δεξιών όταν λέει πως ο
ΣΥΡΙΖΑ εκποίηση της δημόσιας περιουσίας ονομάζει τις διαρθρωτικές αλλαγές).
Είναι βρυκόλακες επειδή θεωρούν ότι είναι δικαίωμά τους νομικό, και άρα ηθικό,
να κλέβουν. Δηλαδή -μεταξύ άλλων- να οπλίζουν με μαχαίρι τον ναζί της Χρυσής
Αυγής προκειμένου να αποκαταστήσει την ομαλή ροή των βοθρολυμμάτων της ταξικής
κοινωνίας.
Τι δήλωσε ο εκλεκτός του Σαμαρά, του
Βενιζέλου, του Κουβέλη και μυρίων άλλων ιεροφαντών ιεροεξεταστών και
λαγνοδίαιτων της εξουσίας; Ότι δεν ήξερε πως υπήρχε νομικό κώλυμα. Και εκεί
παθαίνεις παράκρουση. Δηλαδή, αν κλέψεις κι αν αρπάξεις, γιατί αυτό είναι η
σύσταση μιας off shore εταιρείας, τα φάρμακα από τους καρκινοπαθείς που
ξεροσταλιάζουν έξω από τα φαρμακεία, ήδη φαρμακωμένοι (γουρούνι Λοβέρδο), είναι
φυσιολογικό. Και το αφύσικο ξεκινάει από την ώρα που σε κάνουν υπουργό. Σα δεν
ντρέπεσαι, ρε τομάρι, που το λες κιόλας. Κι από πάνω λες ότι παραιτήθηκες
"για λόγους ευθιξίας". Πόσους νεκρούς κοστίζει η ευθιξία σου, ρε
Βερνίκο; Πόση απελπισία; Να στα δώσουμε να χορτάσεις κι εσύ κι ο ομορφάντρας ο
Δασκαλόπουλος. Αλλά σιγά που θα χορτάσεις. Να τους χαίρεσαι, κυρ-Φώτη. Και εις
ανώτερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου