Κ.ΚΑΝΑΒΟΥΡΗΣ:ΚΥΡΙΕ ΠΡΟΕΔΡΕ;

Προς κύριο Φίλιππο Πετσάλνικο, πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, βλακωδώς φωτογραφηθέντα προ καιρού με δύο παιδάκια που του πήγαν τους κουμπαράδες τους ως οβολό διασώσεως της πατρίδος, βλακωδέστερα παρανομούντα κατασκευάζοντας αυθαίρετη πισίνα στην άκρη του Θεού, και συγκεκριμένα εν Κορακοχωρίω Καστορίας, και βλακωδέστατα ελπίσαντα περί τον πρωθυπουργικόν θώκο της πατρίδας, όπως μεταφρασμένα την εννοεί ο Γιώργος Ανδρέα Παπανδρέου:

Ασφαλώς, κύριε, δεν θα πληροφορηθήκατε ότι ανάμεσα στις συγκλονιστικές προσφορές προς τους συγκλονιστικούς απεργούς (άλλως και διδάσκοντες τη γλώσσα των ημερών, γλώσσα εν τη ουσία ως γλώσσα κρεολή, δηλαδή γλώσσα που δημιουργείται από την ανάγκη της ίδιας της τής ύπαρξης, που εν τω άμα καθίσταται αξία), τους συγκλονιστικούς απεργούς, επαναλαμβάνω, κύριε πρόεδρε, που στην πύλη της "Ελληνικής Χαλυβουργίας" χαλυβουργούν τους βασανισμένους κανόνες της ελευθερίας, δηλαδή γεωργούν με απέραντο αίσθημα απόφασης το φαινομενικά δύσφορο έδαφος μιας επιβεβλημένης πραγματικότητας, εκεί ακριβώς όπου το συγκλονιστικό είναι η τρέχουσα συνομιλία, εκεί όπου προκύπτει του καθ' ενός ο καθ' όλου εαυτός, εκεί, κύριε, μπροστά στην πύλη, ήρθανε και κάτι παιδάκια από το Δημοτικό Σχολείο Ασπροπύργου. Και δώσανε μια χούφτα κέρματα στους απεργούς. Για να αντέξουν. Πώς και λείπατε από εκείνη τη στιγμή, κύριε πρόεδρε της Βουλής; Θα μπορούσατε να φωτογραφηθείτε με τα παιδιά την ώρα που το οικονομείν φιλοσοφείται και πολιτεύεται ταυτοχρόνως και γίνεται ακριβές, όπως μονάχα η ποίηση μπορεί να είναι ακριβής.

Κρίμα, κύριε πρόεδρε της Βουλής. Δεν ήσασταν εκεί. Κρίμα, κύριε πρόεδρε, που αποδείξατε και μ' αυτόν τον τρόπο, αφού κατέχετε συμβολιστικό αξίωμα, ότι η δημοκρατία που έχει ανάγκη ο τόπος, η δημοκρατία που πάντοτε είχε ανάγκη ο τόπος, δεν ήταν, δεν είναι και μάλλον δεν θα είναι παρούσα την κατάλληλη στιγμή, στο κατάλληλο σημείο όπου τη χρειάζονται. Είστε άκυρος, κύριε πρόεδρε, για να χρησιμοποιήσω τη γλώσσα του έφηβου γιου μου, που η δημοκρατία σας των παράνομων πισινών, τις οποίες καλούνται να πληρώσουν ΚΑΙ οι συγκλονιστικοί απεργοί της Χαλυβουργίας Ελλάδος, συνέλαβε προληπτικά, μην τυχόν και πάει στη διαδήλωση και γίνει η φωνή του "κοινή ελληνική" γλώσσα μιας καθολικής εξεγερμένης συνεννόησης.

Απουσιάσατε για πάντα, κύριε. Έτσι όπως μονάχα το καθεστώς ξέρει να απουσιάζει: Απόλυτα. Για πάντα. Και να είναι παρόν όπως μονάχα αυτό ξέρει: Για πάντα. Σαν να μην έχει συμβεί τίποτα, σαν να μη συμβαίνει τίποτα και σαν να μην πρόκειται να συμβεί ποτέ τίποτα. Μόνο το άκυρο, το πρόσκαιρο άκυρο που θα αντικατασταθεί με επόμενο άκυρο σε μια φριχτή αλληλουχία ακύρωσης της πραγματικής ζωής. Με θύματα αθώους. Που όμως, κύριε πρόεδρε, εις πείσμα πλείστων όσων εισαγγελίσκων, εισαγγελέων, φασιστόμουτρων, αργυρώνητων, μίσθαρνων οργάνων, άψυχων αριστερών της κάθε είδους και μορφής επωνυμίας, κοπρόψυχων και κοπρόμυαλων μολυβδοκρατόρων, στο πείσμα των ναζί της αποσιώπησης, στο πείσμα της κάθε παγωμένης φοβικότητας μπροστά στην αέναη γλώσσα, που από τον καιρό του Αριστοτέλη δεν ξεχωρίζει το ποίημα από το επιχείρημα (αυτό ο Κέινς το ήξερε καλά, καθεστωτικέ βλάκα, επηρμένε της ανέραστης τηλοψίας, έμεσμα της ταλαντούχου αφράδειας, όπως κι αν λέγεσαι), στο πείσμα όλων αυτών και πολλών άλλων ων ουκ έστιν αριθμός, οι άνθρωποι στη "Χαλυβουργία Ελλάδος" είναι εδώ.

Ήδη αυτό είναι γλώσσα. Κι αυτή η γλώσσα είναι η δική μας γλώσσα. Αλίμονο αν και σ' αυτές τις συνθήκες δεν αντιληφθούμε τη γλώσσα μας. Αλίμονο αν συνεχίσουμε να είμαστε αλλόγλωσσοι μέσα στην ίδια μας τη γλώσσα. Θα επιμείνω: Αλίμονο αν συνεχίσουμε να είμαστε αλλόγλωσσοι μέσα στην ίδια μας τη γλώσσα. Θα πεθάνουμε. Θα μας λιώσει η ίδια μας η γλώσσα μέσα στο καμίνι της "Χαλυβουργικής Ελλάδος". Και θα μας λιώσει γιατί θα θέλει το κορμί της. Το σώμα που θα σταθεί διεκδικώντας την παρουσία του. Με όλους τους ανιόντες και όλους τους κατιόντες σε σειραϊκή κατάταξη ασυνταξίας. Με τα πάνω και τα κάτω. Πότε με τον Μπαχ, πότε με το αχ. Πότε με τον Τσιτσάνη, πότε με τον Μοντιλιάνι.

Όλα αυτά και απείρως περισσότερα υπάρχουν και ακόμα απείρως περισσότεροι απουσιάζουν από την απεργία της "Χαλυβουργίας Ελλάδος", κύριε Πρόεδρε. Όμως εσείς, κύριε Πρόεδρε, δεν είστε εκεί. Κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας, εννοώ. Εσείς που σφίξατε το χέρι φασιστών. Εσείς που συναινέσατε στην πείνα των παιδιών. Δεν είστε εκεί, κύριε Πρόεδρε. Γιατί δεν είστε εκεί; Ποια διάταξη του Συντάγματος σάς εμποδίζει; Ποια διάταξη του Συντάγματος σάς απαγορεύει να είστε Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Ποια γλώσσα μιλάτε, κύριε Πρόεδρε, επιτέλους; Ποια γλώσσα μιλάει η Δημοκρατία, επιτέλους; Και ποιος κυβερνάει αυτή τη γλώσσα; Κύριε Πρόεδρε...

Κύριε Πρόεδρε;

                                      ΑΥΓΗ 27/11/2011

================================================================== 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)