ΟΤΑΝ Ο ΔΟΣΙΛΟΓΙΣΜΟΣ ΑΝΥΨΩΝΕΤΑΙ ΣΕ "ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ"

Του Θύμιου Παπανικολάου

"Ρεσάλτο"

Θέλησαν να μας εξοντώσουν,

αλλά δεν τα κατάφεραν.

Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό

είναι το κυριότερο.

Το «διάγγελμα» Καρατζαφέρη θα μείνει στην ιστορία όχι μόνο σαν μαργαριτάρι γλοιώδους γελοιότητας, αλλά και σαν υστερία δωσιλογισμού.

Συμμετέχει σε μια κυβέρνηση-ανδρείκελο, σε μια κυβέρνηση που επέβαλαν, με κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, οι ευρω-δικτάτορες, σε μια κυβέρνηση των νέων αποικιοκρατών (οι τραπεζίτες και οι τοκογλύφοι) και έχει το απύθμενο θράσος, αυτή η «ακροδεξιά» καρικατούρα, να μας παραδίδει μαθήματα πατριωτισμού…

Συμμετέχει σε αυτό το δικτατορικό, κυβερνητικό έκτρωμα των ευρω-ληστών και ευρω-δημίων που...

ισοπεδώνουν, ανελέητα και δολοφονικά, τον ελληνικό λαό και την εθνική υπόσταση της Ελλάδας, ΚΑΙ μας λέει ότι το κάνει για χάρη της … «σωτηρίας της πατρίδας»!!!

Γλείφει, σαν σκύλος που δεν συγκρατεί τα σάλια του, τούς τροϊκανούς- διοικητές της κατοχής μας και τα αφεντικά τους (τραπεζικές μαφίες), και αυτή την άκρως αντιαισθητική, χυδαία και αηδιαστική «χειρονομία» του λακέ, τη βαπτίζει «πατριωτισμό»!!!

Σημείωση: Ο υμνητής της χούντας των συνταγματαρχών, τώρα υμνεί τη νέα χούντα των ευρω-δικτατόρων. Από την «εθνική χούντα», έφτασε στην «ευρωπαϊκή χούντα».

Να, γιατί λέμε ότι ο φασισμός σήμερα δεν μπορεί να υπάρξει σε «εθνική διάσταση», παρά μόνο σε «διεθνή διάσταση», στη «διάσταση» της Νέας Τάξης…

Τα «ακροδεξιά» και «φασιστικά» κατάλοιπα μεταλλάσσονται σε λακέδες και κλόουν του νεοταξικού φασισμού: Αυτό για τον Καρατζαφέρη το είχαμε υπογραμμίσει από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής του…

Μια ενδεικτική συλλογική κειμένων για τον Καρατζαφέρη, τα οποία θα φρεσκάρουν τη μνήμη μας, βρίσκεται εδώ:

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5975

Σήμερα, θολώνει το «μυαλό» της ΛΟΓΙΚΗΣ και τεντώνει στο έπακρο τις χορδές του νευρικού συστήματος ο κυνισμός και ο φρενοβλαβής παραλογισμός αυτού του γλοιώδους σαλτιμπάγκου, ο οποίος, μέσα στον οίστρο της επαρμένης «ακροδεξιάς» ανοησίας του, εκτελεί τις εντολές των «νταβάδων» του με χοντροκοπιά λυσσώδη και χυδαιότητα αχαλίνωτη.

Βλέπετε, τα «κενά» του εγκεφάλου αυτού του πολιτικού κλόουν έχουν φουσκώσει με όγκους «αέρα» από τις «τρόμπες» των ΜΜΕ. Πώς να μην πιστέψει ο «δεκανέας» ότι είναι «στρατηγός»; Πώς να μην ονειρεύεται ο «κλούβιος» ότι μπορεί και να του αναθέσουν, οι ευρω-δικτάτορες, τη διοίκηση της αποικίας- Ελλάς;

Ας τον αφήσουμε να ονειρεύεται και ας κρατήσουμε τη ψυχραιμία μας και τη νηφαλιότητα της πολιτικής σκέψης…

Ο Καρατζαφέρης, μέσα στην έπαρση της μικρότητάς του και του γλοιώδους λακεδισμού του αποκαλύπτει, πιο κραυγαλέα και εντυπωσιακά, τη φαιά ουσία και φιλοσοφία του νεοταξικού ολοκληρωτισμού, του φασισμού των ευρω-συμμοριτών, καθώς και την ψυχολογία των δωσίλογων και ανδρεικέλων τους.

Και πρώτα από όλα αποκαλύπτει το τι σημαίνει «πατριωτισμός» για το νεοταξικό φασισμό και τα ανδρείκελά τους.

Σημαίνει: Η ολοκληρωτική υποταγή μας, η υποταγή μας χωρίς όρια, χωρίς σύνορα και χωρίς αναστολές στους διεθνείς ληστές και δημίους μας.

Στο «λεξικό» της Νέας Τάξης «πατριωτισμός» είναι η ολοκληρωτική ΑΛΩΣΗ και ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ της πατρίδας, η μετατροπή της σε αποικία των τραπεζιτών και τοκογλύφων…

Αυτόν τον «πατριωτισμό» υλοποιούσαν αυτά τα χρόνια τα ανδρείκελα του ΠΑΣΟΚ και σήμερα τον «προωθεί» πραξικοπηματικά και πιο ανοικτά το κατοχικό, συναινετικό σχήμα της κυβέρνησης Παπαδήμου.

Η επαρμένη χοντροκοπιά του Καρατζαφέρη και η παρωχημένη «ακροδεξιά» του «ψυχοσύνθεση» χρωματίζουν πιο έντονα και διαλαλούν πιο γλοιώδικα, αυτό που συντελείται από το σύνολο του καθεστώτος.

Σαν ακροδεξιά καρικατούρα, ο Καρατζαφέρης, αποκαλύπτει πιο αστραφτερά και δωσίλογα παραληρηματικά αυτό που ζει η Ελλάδα: Την ολοκληρωτική καταστροφή της από τα κέντρα του ευρω-φασιμού και τα πολιτικά τους ανδρείκελα.

Ο Καρατζαφέρης δίνει το μακάβριο στίγμα αυτού που υπάρχει, αυτού που βιώνουμε σπαρακτικά και αυτού που θα επακολουθήσει: Του ευρω-φασιστικού εφιάλτη, της άγριας και κτηνώδους ΕΠΙΔΡΟΜΗΣ των ιμπεριαλιστών τραπεζιτών και μαφιών του κεφαλαίου…

Αυτόν το φασιστικό εφιάλτη τον λένε «πατριωτισμό»!!!!

Ο όλεθρος της καταστροφής μας είναι η … «εθνική σωτηρία» μας!!!

Είναι καιρός να απαλλαγούμε από τέτοιους «πατριωτισμούς» και από τις «δημοκρατικές» αυταπάτες: Με το φασισμό και τα ανδρείκελά του δεν υπάρχει κανένα σημείο «δημοκρατικής» διαπραγμάτευσης και εκλογικού διακανονισμού…

Ο δρόμος είναι ένας και μοναδικός: Ο ΔΡΟΜΟΣ. Ο Λόγος και η Πράξη του λαού στο δρόμο…

================================================================== 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ-ΠΟΙΗΜΑΤΑ(ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ)

            ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟΝ

ΚΕΡΑΜΙΔΟΓΑΤΟΣ ART

www.vaspikart.blogspot.com

========================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

ΖΩΓΡΑΦΟΥ:ΤΟ ΧΑΡΑΤΣΙ ΕΝΩΣΕ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ(VIDEO)

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΖΩΓΡΑΦΟΥ

25/11/2011

ΟΛΗ  Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΡΑΤΣΙ ΣΤΗ ΔΕΗ.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ (VIDEO)

ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑ ΚΑΙ ΕΓΩ,  ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΖΩΓΡΑΦΙΩΤΗΣ ΕΙΜΑΙ. 

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΘΗΚΑΜΕ  ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΓΑΡΔΕΝΙΑΣ, ΚΑΝΑΜΕ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗ ΛΕΩΦΟΡΟ, ΜΠΗΚΑΜΕ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ(ΟΣΟΙ ΧΩΡΕΣΑΜΕ, ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΣΤΙΣ ΣΚΑΛΕΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ),  ΚΑΤΑΘΕΣΑΜΕ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΑΣ,  ΦΩΝΑΞΑΜΕ ΤΑ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕ ΣΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΑ ΜΕΡΙΑ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΜΕ ΤΟΝ ΧΟΥΝΤΙΚΟ ΚΑΖΑΚΟ ΧΕΡΙ ΧΕΡΙ ΠΟΥ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΛΗ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΤΗΣ.

ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΣΤO VIDEO

========================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

ΔΥΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΜΠΡΕΧΤ ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

1. Σε πλάγιο λόγο

Άνοιξη πια, που η θάλασσα βαθαίνει,

δεν έβρισκε η καρδιά της ησυχία.

Tαξίδεψε κατάστρωμα η Mαρία -

κι έφτασε, σαν παιδάκι κουρασμένη.

Φορούσε ένα φτενό, φθαρμένο φόρεμα,

μα ήτανε το σώμα της σαν όραμα.

Kι αντί χρυσαφικά και χαϊμαλιά,

την στόλιζαν τα ωραία της μαλλιά.

«Στους Άγιους Tόπους, καπετάνιε, πάω.

Πάρε με - κι ο Xριστός να σ' ευλογεί.»

«Έλα! Στο τσούρμο μου τρελούς μετράω

κι εσύ είσαι η πιο όμορφη στη γη».

«Φτωχιά είμαι, την ψυχή μου έχω δώσει

στον Iησού - κι αυτός θα σας πληρώσει.»

«Δόσε μας το γλυκό σου το κορμί.

Πέθανε ο Iησούς σου, δεν μπορεί

να μας ξοφλήσει ούτε την πρώτη δόση».

Kαι η Mαρία έφυγε μαζί τους.

Tην αγαπήσαν με ήλιο και με μπόρα.

Γευόταν το ψωμί τους, το κρασί τους -

κι έκλαιγε όλη την ώρα, όλη την ώρα.

Xόρευαν όλη νύχτα, όλη μέρα.

Γυρνούσε το τιμόνι στον αέρα.

Mικρούλα η Mαρία, τρυφερή.

Eκείνοι - κι από πέτρα πιο σκληροί.

Πέρασε η άνοιξη, το καλοκαίρι...

Έσερνε τα παπούτσια σε νυχτέρι

βαρύ - από κατάρτι σε κατάρτι.

Kοίταζε στην ομίχλη, έλεγε «Nά τη,

να την η ακτή!» Kαι γέλαγαν. «Ποιός ξέρει...»

Xόρευε όλη νύχτα, όλη μέρα.

Kαι κάθε μέρα ήταν πιο χλομή.

«Aχ, καπετάνιε, πόσο θέλει ακόμη;

Δεν είναι οι Άγιοι Tόποι τόσο πέρα...»

Kι ο καπετάνιος πλάι της γελούσε

και πάλι ξάπλωνε και την φιλούσε.

«Kαι ποιος σου φταίει γι' αυτήν τη φασαρία;

Ποιος φταίει που αργήσαμε, Mαρία;»

Xόρευε όλη νύχτα, όλη μέρα.

Kαι χλόμιασε η Mαρία - σαν νεκρή.

Kαι όλοι τους την είχαν βαρεθεί.

Kαι στρίβανε στο δάχτυλο τη βέρα.

Στο πληγωμένο σώμα της φορούσε

μετάξι απ' την αλμύρα ξυλιασμένο.

Bρόμισε το μαλλί της - και κολλούσε

στο μέτωπο το λεηλατημένο.

«Iησού Xριστέ μου, πώς να με δεχτείς,

πώς να σε δώ, έτσι που 'χω αμαρτήσει;

Δεν κάνει εσύ με πόρνες να μπλεχτείς

κι εγώ είμαι ένα φτωχό, κακό κορίτσι.»

Aπό κατάρτι σε κατάρτι αργούσε,

πονούσανε τα πόδια κι η καρδιά της.

Kλεφτά έβγαινε τη νύχτα και κοιτούσε

τη θάλασσα, τα μαύρα τα νερά της.

Συνέβη τον Γενάρη. Έκανε κρύο.

Kολύμπησε - μα ήταν μακριά.

Tον Mάρτιο πια, μπορεί και τον Aπρίλιο,

άνοιξαν τα μπουμπούκια στα κλαριά.

Tα μαύρα κύματα έγιναν αφροί

κι ανέβηκε αγνή και καθαρή.

Στους Άγιους τόπους τώρα θά 'ναι σύντομα,

πρίν απ' τον καπετάνιο και το πλήρωμα.

Φθινόπωρο έφτασε στον ουρανό.

Mα ο Άγιος Πέτρος έκλεινε το δρόμο.

«Πώς τόλμησε μια πόρνη νά 'ρθει εδώ!

Mαρία, έχεις παραβεί το νόμο!»

Στην Kόλαση την ρίχνει συν Θεώ.

Mα ο Διάβολος της έκλεινε το δρόμο.

«Πώς τόλμησε μια αγία νά 'ρθει εδώ!

Mαρία, έχεις παραβεί το νόμο!»

Tαξίδεψε στων άστρων το κενό

και πουθενά δεν βρήκε ησυχία.

Tην είδα ένα βράδυ στον αγρό.

Tρέκλιζε, πήγαινε δίχως σκοπό,

χαμένη σαν παιδάκι η Mαρία.
==================================

2. Σε ευθύ λόγο

Κύριέ μου, η μαμά με είπε -

κακιά λέξη - και πώς να την πω;

Θα τελειώσω, έτσι λέει, σε μπουρδέλο

ή σε μέρος πολύ πιο φριχτό.

Α, τα λόγια είναι φρέσκος αέρας,

μα εγώ λέω: για κάτσε να δεις

αν το κόλπο σου πιάνει σε μένα.

Ποιος το ξέρει τι μου 'χει γραφτεί.

Είμαι άνθρωπος κι όχι σκυλί.

Γιατί όπως στρώσεις κοιμάσαι.

Όλοι μόνοι μας είμαστε εδώ.

Και αν κάποιον κλοτσάν, θά 'ν' εσένα.

Και αν κάποιος κλοτσάει, θά 'μαι εγώ.

Κύριέ μου, ένας φίλος είπε -

και το είπε δίχως καν να ντραπεί:

Στη ζωή μας το παν είναι αγάπη

και μετράει μονάχα η στιγμή.

Α, η αγάπη - τι φρέσκος αέρας!

Όταν έρθει η κακιά η στιγμή

να γεράσεις, κανείς δεν σε θέλει

κι είναι πια η αγάπη φτηνή.

Είμαι άνθρωπος κι όχι σκυλί.

Γιατί όπως στρώσεις κοιμάσαι.

Όλοι μόνοι μας είμαστε εδώ.

Και αν κάποιον κλοτσάν, θά 'ν' εσένα.

Και αν κάποιος κλοτσάει, θά 'μαι εγώ.
========================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

Θ.ΚΑΡΤΕΡΟΣ:ΣΑΜΑΡΑΣ, ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΤΖΑΜΠΑ ΜΑΓΚΑΣ

Ο Αντώνης Σαμαράς χτίζει εδώ και καιρό το προφίλ του σοβαρού πολιτικού, με θέσεις, αντιλήψεις και θέληση που μπορούν να βγάλουν τη χώρα από την κρίση. Σε αντίθεση με τον αντίπαλό του Γιώργο Παπανδρέου, που είναι και θέλει να εμφανίζεται όχι μόνο ως το καλό παιδί της εγχώριας πολιτικής σκηνής, αλλά και το ακόμα καλύτερο της Ευρώπης, της Αμερικής και των πέντε ηπείρων, ο Σαμαράς χτίζει το προφίλ του ενήλικα, του έμπειρου, του αποφασιστικού και με κάποια υπερβολή του άντρα του πολλά βαρύ. Χτίζει δηλαδή το προφίλ του κακού παιδιού, που δεν πειθαρχεί στους Ευρωπαίους, ακόμα και στους ομοϊδεάτες του και διακηρύσσει ότι με την ανάδειξή του στην εξουσία θα επαναδιαπραγμετευτεί τα μνημόνια και εν γένει το καθεστώς που έχουν επιβάλει στη χώρα οι Προτεστάντες των αγορών.

ΕΧΕΙ όμως ένα εγγενές πρόβλημα ο πολιτικός του τσαμπουκάς: Δεν πατάει σε πραγματικές διαφορές ούτε με την προηγούμενη κυβέρνηση ούτε με την άγρια πολιτική που υφίσταται η χώρα. Έχει βρει βέβαια αποκούμπι στο διαβόητο διαφορετικό μίγμα οικονομικής πολιτικής, αλλά τι να σου κάνει ένα μίγμα; Είναι δυνατό να χτίσει κανείς μ’ αυτό σοβαρές αντιπαλότητες και πολύ περισσότερο να δικαιολογήσει πολιτικούς και προσωπικούς τσαμπουκάδες; Όταν μάλιστα στηρίζει και συμμετέχει σε μια κυβέρνηση που εφαρμόζει άλλο μίγμα και επιμένει ότι αυτή είναι η μόνη λύση; Ως άνθρωπος και ως πολιτικός έχει βρεθεί δηλαδή στη δεινή, σχεδόν σχιζοφρενική κατάσταση να συμμετέχει σε μια κυβέρνηση του μίγματος άλφα, ενώ ο ίδιος σκίζει τα ρούχα του ότι αυτό είναι μέγα λάθος και υποστηρίζει το μίγμα βήτα. Μίγμα η υπόθεση δηλαδή.

ΜΕ ΑΥΤΑ τα δεδομένα, τα οποία απειλούν σοβαρά το προφίλ του αποφασιστικού και αποφασισμένου πολιτικού και υπονομεύουν τη χτισμένη με τόσο κόπο εικόνα του κακού παιδιού, το πήρε απόφαση να δείξει σε όλους ποιος είναι ο Σαμαράς. Και ξεφούρνισε την άρνησή του να υποκύψει στην απαίτηση των Ευρωπαίων και να βάλει τη τζίφρα του στο κείμενο αποδοχής της σημερινής πολιτικής, παρέα με τον Παπαδήμο, τον Καρατζαφέρη και τον Παπανδρέου. Με αποτέλεσμα να παρακολουθήσουμε όλοι ένα σίριαλ που από μια άποψη έμοιαζε με το σίριαλ του Παπανδρέου για το δημοψήφισμα. Και να αγωνιούν ορισμένοι αν τελικά θα του περάσει του Σαμαρά, ή αν κι εκείνος, όπως και ο προκάτοχός του, θα το πει το ναι στους άγριους των αγορών.

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ μιας προαναγγελθείσας ξεφτίλας με λίγα λόγια. Διπλής ξεφτίλας μάλιστα, γιατί, μιας και του αρέσουν τα μίγματα, αν άλλαζε το μίγμα λογικής και τσαμπουκά ο επίδοξος πρωθυπουργός, θα είχε καταλάβει τι τον περιμένει. Θα ήξερε ότι οι αποφασιστικές πόζες μπορεί να συγκινούν κάποιες ευαίσθητες ψυχές στην Ελλάδα, αλλά αφήνουν παγερά αδιάφορες τις σκληρές καρδιές εκείνων που δένουν και λύνουν στην Ευρώπη και ξέρουν όχι μόνο πόσο καλό παιδί είναι ο Γιώργος, αλλά και πόσο κακό παιδί δεν είναι ο Σαμαράς. Έτσι εισέπραξε ένα ξεγυρισμένο και επίμονο όχι, ζορίστηκε από εχθρούς και φίλους, κατάφερε να δέσει την έκτη δόση με τη δική του δόση μαγκιάς, με αποτέλεσμα να γίνει ό,τι έγινε. Να τη βάλει τη τζίφρα του και να πει κι ένα τραγούδι.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ του φυσικά ήταν ότι την έβαλε μόνος του, όχι μαζί με τους άλλους, άρα νίκησε και μάλιστα με νοκ άουτ τους επικυρίαρχους και προστάτεψε την εθνική αξιοπρέπεια. Αν και θα μπορούσε να αντιτείνει κανείς ότι υπογράφοντας μαζί με τους άλλους τρεις θα γλιτώναμε και λίγο χαρτί, άσε που θα γλίτωνε και η ΔΗΜ.ΑΡ. τους καυγάδες. Πάντως, όπως και να 'χει, πρόσφερε με τη στάση του μια αναμφισβήτητη εθνική υπηρεσία. Κατάλαβαν, όσοι εκ του έθνους δεν είχαν καταλάβει από τις αντιμνημονιακές τούμπες και τις κυβερνητικές κωλοτούμπες, ποιος είναι ο βαθμός της σοβαρότητάς του, της ευθύνης του και κυρίως της πολιτικής του αποφασιστικότητας. Και αποδείχτηκε ότι στο μπλοκ που κυβερνά οι μάγκες δεν υπάρχουν πια, τους πάτησε το τρένο του Μνημονίου. Ή, επί το λαϊκότερο, ο αρχηγός της Ν.Δ. δεν είναι παρά άλλος ένας τζάμπα μάγκας...

================================================================== 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)

Κ.ΚΑΝΑΒΟΥΡΗΣ:ΚΥΡΙΕ ΠΡΟΕΔΡΕ;

Προς κύριο Φίλιππο Πετσάλνικο, πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, βλακωδώς φωτογραφηθέντα προ καιρού με δύο παιδάκια που του πήγαν τους κουμπαράδες τους ως οβολό διασώσεως της πατρίδος, βλακωδέστερα παρανομούντα κατασκευάζοντας αυθαίρετη πισίνα στην άκρη του Θεού, και συγκεκριμένα εν Κορακοχωρίω Καστορίας, και βλακωδέστατα ελπίσαντα περί τον πρωθυπουργικόν θώκο της πατρίδας, όπως μεταφρασμένα την εννοεί ο Γιώργος Ανδρέα Παπανδρέου:

Ασφαλώς, κύριε, δεν θα πληροφορηθήκατε ότι ανάμεσα στις συγκλονιστικές προσφορές προς τους συγκλονιστικούς απεργούς (άλλως και διδάσκοντες τη γλώσσα των ημερών, γλώσσα εν τη ουσία ως γλώσσα κρεολή, δηλαδή γλώσσα που δημιουργείται από την ανάγκη της ίδιας της τής ύπαρξης, που εν τω άμα καθίσταται αξία), τους συγκλονιστικούς απεργούς, επαναλαμβάνω, κύριε πρόεδρε, που στην πύλη της "Ελληνικής Χαλυβουργίας" χαλυβουργούν τους βασανισμένους κανόνες της ελευθερίας, δηλαδή γεωργούν με απέραντο αίσθημα απόφασης το φαινομενικά δύσφορο έδαφος μιας επιβεβλημένης πραγματικότητας, εκεί ακριβώς όπου το συγκλονιστικό είναι η τρέχουσα συνομιλία, εκεί όπου προκύπτει του καθ' ενός ο καθ' όλου εαυτός, εκεί, κύριε, μπροστά στην πύλη, ήρθανε και κάτι παιδάκια από το Δημοτικό Σχολείο Ασπροπύργου. Και δώσανε μια χούφτα κέρματα στους απεργούς. Για να αντέξουν. Πώς και λείπατε από εκείνη τη στιγμή, κύριε πρόεδρε της Βουλής; Θα μπορούσατε να φωτογραφηθείτε με τα παιδιά την ώρα που το οικονομείν φιλοσοφείται και πολιτεύεται ταυτοχρόνως και γίνεται ακριβές, όπως μονάχα η ποίηση μπορεί να είναι ακριβής.

Κρίμα, κύριε πρόεδρε της Βουλής. Δεν ήσασταν εκεί. Κρίμα, κύριε πρόεδρε, που αποδείξατε και μ' αυτόν τον τρόπο, αφού κατέχετε συμβολιστικό αξίωμα, ότι η δημοκρατία που έχει ανάγκη ο τόπος, η δημοκρατία που πάντοτε είχε ανάγκη ο τόπος, δεν ήταν, δεν είναι και μάλλον δεν θα είναι παρούσα την κατάλληλη στιγμή, στο κατάλληλο σημείο όπου τη χρειάζονται. Είστε άκυρος, κύριε πρόεδρε, για να χρησιμοποιήσω τη γλώσσα του έφηβου γιου μου, που η δημοκρατία σας των παράνομων πισινών, τις οποίες καλούνται να πληρώσουν ΚΑΙ οι συγκλονιστικοί απεργοί της Χαλυβουργίας Ελλάδος, συνέλαβε προληπτικά, μην τυχόν και πάει στη διαδήλωση και γίνει η φωνή του "κοινή ελληνική" γλώσσα μιας καθολικής εξεγερμένης συνεννόησης.

Απουσιάσατε για πάντα, κύριε. Έτσι όπως μονάχα το καθεστώς ξέρει να απουσιάζει: Απόλυτα. Για πάντα. Και να είναι παρόν όπως μονάχα αυτό ξέρει: Για πάντα. Σαν να μην έχει συμβεί τίποτα, σαν να μη συμβαίνει τίποτα και σαν να μην πρόκειται να συμβεί ποτέ τίποτα. Μόνο το άκυρο, το πρόσκαιρο άκυρο που θα αντικατασταθεί με επόμενο άκυρο σε μια φριχτή αλληλουχία ακύρωσης της πραγματικής ζωής. Με θύματα αθώους. Που όμως, κύριε πρόεδρε, εις πείσμα πλείστων όσων εισαγγελίσκων, εισαγγελέων, φασιστόμουτρων, αργυρώνητων, μίσθαρνων οργάνων, άψυχων αριστερών της κάθε είδους και μορφής επωνυμίας, κοπρόψυχων και κοπρόμυαλων μολυβδοκρατόρων, στο πείσμα των ναζί της αποσιώπησης, στο πείσμα της κάθε παγωμένης φοβικότητας μπροστά στην αέναη γλώσσα, που από τον καιρό του Αριστοτέλη δεν ξεχωρίζει το ποίημα από το επιχείρημα (αυτό ο Κέινς το ήξερε καλά, καθεστωτικέ βλάκα, επηρμένε της ανέραστης τηλοψίας, έμεσμα της ταλαντούχου αφράδειας, όπως κι αν λέγεσαι), στο πείσμα όλων αυτών και πολλών άλλων ων ουκ έστιν αριθμός, οι άνθρωποι στη "Χαλυβουργία Ελλάδος" είναι εδώ.

Ήδη αυτό είναι γλώσσα. Κι αυτή η γλώσσα είναι η δική μας γλώσσα. Αλίμονο αν και σ' αυτές τις συνθήκες δεν αντιληφθούμε τη γλώσσα μας. Αλίμονο αν συνεχίσουμε να είμαστε αλλόγλωσσοι μέσα στην ίδια μας τη γλώσσα. Θα επιμείνω: Αλίμονο αν συνεχίσουμε να είμαστε αλλόγλωσσοι μέσα στην ίδια μας τη γλώσσα. Θα πεθάνουμε. Θα μας λιώσει η ίδια μας η γλώσσα μέσα στο καμίνι της "Χαλυβουργικής Ελλάδος". Και θα μας λιώσει γιατί θα θέλει το κορμί της. Το σώμα που θα σταθεί διεκδικώντας την παρουσία του. Με όλους τους ανιόντες και όλους τους κατιόντες σε σειραϊκή κατάταξη ασυνταξίας. Με τα πάνω και τα κάτω. Πότε με τον Μπαχ, πότε με το αχ. Πότε με τον Τσιτσάνη, πότε με τον Μοντιλιάνι.

Όλα αυτά και απείρως περισσότερα υπάρχουν και ακόμα απείρως περισσότεροι απουσιάζουν από την απεργία της "Χαλυβουργίας Ελλάδος", κύριε Πρόεδρε. Όμως εσείς, κύριε Πρόεδρε, δεν είστε εκεί. Κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας, εννοώ. Εσείς που σφίξατε το χέρι φασιστών. Εσείς που συναινέσατε στην πείνα των παιδιών. Δεν είστε εκεί, κύριε Πρόεδρε. Γιατί δεν είστε εκεί; Ποια διάταξη του Συντάγματος σάς εμποδίζει; Ποια διάταξη του Συντάγματος σάς απαγορεύει να είστε Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Ποια γλώσσα μιλάτε, κύριε Πρόεδρε, επιτέλους; Ποια γλώσσα μιλάει η Δημοκρατία, επιτέλους; Και ποιος κυβερνάει αυτή τη γλώσσα; Κύριε Πρόεδρε...

Κύριε Πρόεδρε;

                                      ΑΥΓΗ 27/11/2011

================================================================== 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)