πηγή:
Οι πολιτικοί αποφασίζουν, δεν γυρίζουν ταινίες
Ο ΚΟΣΜΟΣ βρίσκεται στην κατάσταση που
βρίσκεται. Άλλοι κουτουλάνε, άλλοι παραμιλάνε, άλλοι είναι σε απόγνωση, άλλοι
σε εξαθλίωση και κάποιοι ψάχνουνε σκοινί για να κρεμαστούνε. Σε μια χώρα
διαλυμένη, χρεοκοπημένη, χωρίς καμιά ελπίδα για το αύριο. Και με την απόλυτη
βεβαιότητα ότι η κάθε επόμενη ημέρα θα είναι χειρότερη από την προηγούμενη.
Όλο και κάποιος καινούργιος φόρος θα
μπει, όλο και κάτι θα κοπεί από μισθούς και συντάξεις, όλο και κάποια
επιχείρηση θα βάλει λουκέτο. Επτά χρόνια η κατάσταση αντί να καλυτερεύει,
χειροτερεύει. Κι έπεται η συνέχεια. Οι πρωθυπουργοί έρχονται και παρέρχονται
και το μόνο βέβαιο είναι τα επόμενα (κάθε φορά) νέα μέτρα.
Με την Εφορία να πίνει το αίμα με το
μπουρί της σόμπας. Κάτω, λοιπόν, από αυτές τις συνθήκες, κάποιοι επιμένουν να
κάνουν πλάκα. Να αερολογούν. Να σαχλαμαρίζουν. Λέγαμε τις προάλλες για τον
Παπαδημούλη που έχει κάνει το τουίτ σφεντόνα. Άλλη δουλειά άλλωστε εκεί που
είναι στις Βρυξέλλες, δεν έχει να κάνει.
Με ένα εκατομμύριο ευρώ στην άκρη,
άλλωστε, η ζωή είναι ωραία. Και οι εντός Ελλάδας αριστεροί, όμως, δεν πάνε
πίσω. Ενώ, λοιπόν, ο κόσμος καίγεται, δεν είναι μόνο το νιμού που χτενίζεται.
Είναι και ο Νικόλαος Ξυδάκης που έκανε επίσης τον πολιτικό λόγο σφεντόνα. Χωρίς
να ερωτηθεί, χωρίς καν να τεθεί θέμα συζήτησης, αμόλησε τη σαχλαμάρα για τη
δραχμή.
Κι όχι στην ταβέρνα με την παρέα του,
ανάμεσα στα παϊδάκια και τα μισόκιλα. Με την ιδιότητα του κοινοβουλευτικού
εκπροσώπου άρχισε τις σαχλαμάρες: «Δεν πρέπει να υπάρχουν ταμπού όταν
κουβεντιάζουμε για τη μοίρα του λαού. Πρέπει να φτιάχνουμε σενάρια, να βλέπουμε
την ιστορική εμπειρία».
Είναι προφανές ότι όλοι αυτοί οι
τύποι, έχουν την εντύπωση ότι απευθύνονται σε Ζουλού. Αν όχι σε Ζουλού, σε
Παπούα ή σε κάποια φυλή Πυγμαίων. Δηλαδή ο Ξυδάκης και οι λοιποί σύντροφοί του
στην κυβέρνηση συζητάνε; Αυτή είναι η δουλειά τους; Να κουβεντιάζουνε για τη
μοίρα του λαού; Αυτό κάνουνε δύο χρόνια τώρα;
Για να συζητήσουνε, ζητήσανε δυο
φορές την ψήφο του κοσμάκη; Ή για να εφαρμόσουνε το πρόγραμμά τους; Και τι πάει
να πει «πρέπει να φτιάχνουμε σενάρια»; Σενάρια φτιάχνει ο Κόπολα. Ο Ταραντίνο.
Οι πολιτικοί αποφασίζουν. Δεν γυρίζουν ταινίες. Ακολούθως, ο εν λόγω Ξυδάκης τα
έκανε πενηνταράκια: «Εγώ νομίζω ότι πρέπει να γίνει μία συζήτηση επί της
ουσίας, πολιτική και εθνική.
Τα περασμένα χρόνια δαιμονοποιήθηκε
μία κουβέντα, εγώ είχα πει ότι επί δραχμής η Ελλάδα μεγαλούργησε». Κάτι σε Νίκο
Βαμβακούλα δηλαδή «να μαζευτούμε πέντε-έξι να κάνουμε μια τριμελή επιτροπή».
Κι επειδή το σίριαλ «σε δουλειά να βρισκόμαστε» βρίθει
επεισοδίων, ο Ξυδάκης επανήλθε: «Είμαστε υποχρεωμένοι να συζητάμε δημόσια, με
σοβαρότητα και υπευθυνότητα, τις ιστορικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο
ελληνικός λαός.
Ποτέ δεν υποστήριξα επιστροφή στη
δραχμή. Κι αυτό ακριβώς, επειδή γνωρίζουμε ότι μια άτακτη μετάβαση θα απέβαινε
εις βάρος του ελληνικού λαού». Καταρχήν αυτήν τη μανία με τη συζήτηση την είχε
από μικρός ή του βγήκε τώρα στα στερνά;
Αφού όμως ποτέ δεν υποστήριξε την
επιστροφή στη δραχμή, για ποιο λόγο να γίνει η κουβέντα; Επειδή δεν έχουνε άλλη
δουλειά να κάνουνε; Ας αρχίσουνε να μαζεύουνε γραμματόσημα. Ας πάρει μια απόχη
ο Ξυδάκης να κυνηγάει πεταλούδες.
Μια συζήτηση του Ξυδάκη
με τους Γιακουμάτο-Κικίλια δεν θα έκανε κακό
ΗΤΑΝΕ, όμως, να μην πάρει φόρα ο
Ξυδάκης. Αυθημερόν επανήλθε δριμύτερος: «Πρέπει να μάθουμε να σκεφτόμαστε
διαφορετικά, λόγω της κρίσης... Δεν πρέπει να δαιμονοποιούμε την πνευματική
έρευνα και την πνευματική συζήτηση... Πρέπει να έχουμε το κουράγιο να θέτουμε
ερωτήματα, να απαντάμε στις προκλήσεις των καιρών και να σκεφτόμαστε».
Το «τι κάνεις Γιάννη, κουκιά σπέρνω»
σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια. Κι επειδή όπως έχει πει η Μαρινέλα «σύνορα η
σαχλαμάρα δεν γνωρίζει», στην τέταρτη τοποθέτησή του έδωσε και τη χαριστική
βολή: «Δεν κλείνω το θέμα, γιατί δεν άνοιξα κανένα θέμα. Δεν μίλησα για αλλαγή
νομίσματος. Έδωσα ένα παράδειγμα αυτολοιδορούμενος...
Η ελληνική κοινωνία διακατέχεται από
μεγάλη νευρικότητα κάθε φορά που ανοίγει ένα θέμα... Κάνω έκκληση να
συζητήσουμε σοβαρά επιτέλους. Έδωσα ίσως ένα ατυχές παράδειγμα...Τι να κλείσω;
Το θέμα που δεν άνοιξα; Να κάνουμε μια σοβαρή συζήτηση, απροκατάληπτη,
ανεξίθρησκη, για το που πάμε μετά το πρόγραμμα».
Τι να πεις; Σηκώνεις τα χέρια ψηλά.
Ενδεχόμενα μία συζήτηση με τους Γιακουμάτο-Κικίλια, δεν θα έκανε κακό. Πέρα από
πολιτικοί αντίπαλοι είναι συνάδελφοι και επιστήμονες ιατροί. Με την πρακτική σε
ανάλογες περιπτώσεις, να συστήνει κρύα, επαναλαμβανόμενα ντους.
===================================================================================
Κεραμιδόγατος
ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου