Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ ΤΩΝ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ ΨΥΧΩΝ

ΤΟ ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ ΤΩΝ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ ΨΥΧΩΝ, Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

πηγή:

Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΑΝΤΩΝΙΟΥ

Ο νυν υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης – καήκαμε – Τσακαλώτος, από το βήμα του 1ου ιδρυτικού συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούλιο του2013, είχε εκφωνήσει, στο πλαίσιο του εσωτερικού καταμερισμού εργασίας της προεδρικής πλειοψηφίας, εντός του οποίου – πάντα – του ανατίθετο ο ρόλος του αριστερού εξτρέμ, μια ομιλία, η οποία από την αρχή ως το τέλος της αποσκοπούσε στην «εξ αριστερών» αποδόμησητης Αριστερής Πλατφόρμας. Ιδού ένα χαρακτηριστικό της απόσπασμα: 

«Δεν θέλουμε μια Αριστερά που φτιάχνει ηρωικές ήττες, φτιάχνουμε μια Αριστερά που θα κερδίσει. Δεν θέλουμε για μας μετά από 30 χρόνια να γραφτούν ηρωικά τραγούδια για το πώς χάσαμε».  

Το εν λόγω απόσπασμα ξεσήκωσε θύελλα επευφημιών από την πλειοψηφία ενός κοινού αφιονισμένου στην προοπτική της «νίκης», εκπαιδευμένου παντοιοτρόπως ώστε να μην ασχολείται με πολλές-πολλές «λεπτομέρειες» και προπαντός ενοχλητικές τροπολογίες, μην τυχόν και τσαλακωθεί το προφίλ της κυβερνησιμότητας που έπρεπε πάση δυνάμει να φιλοτεχνηθεί.

Από τότε μέχρι και σήμερα, έχουν υπάρξει αρκετές παραλλαγές στο ίδιο μοτίβο, με πιο ήπια εκδοχή εκείνη την αποστροφή του Τσίπρα για τις ανόητες – πλην ηρωικές – φωνές, που ωθούσαν στη σκοτεινή ατραπό του Grexit, την οποία έφραξε ο ίδιος δια της υπογραφής του. Άλλοτε πάλι είχε υιοθετήσει ακραία ιταμό ύφος, όταν τους φορείς των φωνών αυτών τους χαρακτήρισε «κρυπτόμενους» πίσω από την ασφάλεια της υπογραφής του.  

Ας είναι.  

Τώρα ξέρουμε ότι δεν χρειάζεται να περιμένουμε 30 χρόνια για να μάθουμε το ρεπερτόριο των τραγουδιών που θα γραφτεί για την «αριστερά» του Αλέξη, του Ευκλείδη και των συν αυτοίς.  

Σε λίγες μέρες οι καρναβαλιστές με τα κατάλληλα στιχάκια θα συνοδεύουν καρικατούρες για χνουδωτές γάτες και διακορευμένες αντιλόπες, ενώ το καλοκαιράκι στο Δελφινάριο τα επιθεωρησιακά νούμερα θα συνοδεύονται από γεμιστά και μαρμελάδες.  

Όλα γιαλαντζί.  

Η νίκη του Ευκλείδη – και των χειροκροτητών του – ήλθε...  

Για να αποδειχτεί πως η «αριστερά» ήταν για τη στενή ηγετική ομάδα το πλαστό διαβατήριο για να κερδίσει οφίκια παντός καιρού. Για τον στρατό των οικόσιτων, μια στολή εργασίας με ανταλλακτική αξία, ουχί ευκαταφρόνητη στους χαλεπούς καιρούς που διάγουμε. Και για τους χρήσιμους ηλίθιους, το εξίσου χρήσιμο παραισθησιογόνο που χορηγείται (και καταπίνεται από ορισμένους με ενθουσιώδη ευήθεια, είναι η αλήθεια). Μαζί με μπόλικες δόσεις φαντασιακών μαχών με τους ολιγάρχες της διαπλοκής και εικονικών συγκρούσεων με τα σκιάχτρα των δήθεν πολιτικών αντιπάλων – με τους οποίους κατά τα άλλα ψηφίζουν ομοθυμαδόν μνημόνια και υπογράφουν με τη σέσουλα κοινά ανακοινωθέντα «εθνικής γραμμής». 

Δεν ήταν λίγοι εκείνοι εντός του ΣΥΡΙΖΑ, που, παρά την – πραξικοπηματική στο εσωκομματικό πεδίο –προσχώρηση της ηγεσίας του στο μνημονιακό στρατόπεδο το καλοκαίρι και τον εξοβελισμό της αριστερής του πτέρυγας δια της εκλογικής υποκλοπής του Σεπτέμβρη του ’15, θεώρησαν πως έπρεπε να κερδηθεί χρόνος ώστε αφενός να σχεδιαστεί η στρατηγική της περίφημης «απεμπλοκής» και αφετέρου να εκδιπλωθούν οι πτυχές της ριζοσπαστικής αριστερής φυσιογνωμίας στα πιο «βατά» πεδία των δικαιωμάτων και της δημοκρατίας.  

Η προσμονή της απεμπλοκής, που ούτως ή άλλως αποτελούσε μέγιστη αφέλεια, συντρίφτηκε σε χρόνο dt, όχι μόνο γιατί το Συνέδριο που εξήγγειλε στρεψόδικα ο αρχηγός – την ίδια στιγμή που είχε πάρει την άδεια της μαντάμ για εκλογές αρχές Σεπτέμβρη – αποδείχτηκε άλλο ένα ασύστολο ψεύδος. Αλλά και γιατί δηλώνεται πλέον πανταχόθεν, με πάσα επισημότητα αν όχι και με κομπορρημοσύνη από ορισμένους, η άτεγκτη προσήλωση στη «συμφωνία». Ενώ οι πόροι που διατίθενται για τα «παράλληλα» (προς το μνημόνιο) προγράμματα δεν φτάνουν για να ανακουφίσουν ούτε τους αθλιέστερους των εξαθλιωμένων. Οι θλιβερές κατά τόπους κομματικές συνάξεις που πραγματοποιούνται για τη διαφήμιση των παράλληλων μέτρων, συνήθως υπό την προστασία αστυνομικών δυνάμεων για τον φόβο των Ιουδαίων, αντί να εμψυχώνουν μάλλον καταρρακώνουν ακόμη περισσότερο το ηθικό των λιγοστών συμμετεχόντων. 

Προς μεγάλη όμως απογοήτευση των ευαίσθητων ψυχών που συνεχίζουν να «πουλάνε» κινηματισμό, δικαιώματα και αλληλεγγύη στα θύματα της πολιτικής του ίδιου του κυβερνητικού μορφώματος που διακονούν, η «εθνική γραμμή» που συνέπηξε ο αρχηγός τους με το υπόλοιπο ευρωπαϊκό τόξο στο προσφυγικό, γραμμή ακραίας εθελοδουλίας, άκρατου ευρωλιγουρισμού και πλήρους υποχώρησης στο αξιακό πεδίο για τα δικαιώματα και τους μετανάστες, ήλθε να κονιορτοποιήσει και τα τελευταία εναπομείναντα, συμβολικά, προσχήματα. 

Το πιστοποιητικό ενός από καιρό προαναγγελθέντος θανάτου υπογράφτηκε με το κοινό ανακοινωθέν υπό τον ΠτΒ, ξημερώνοντας Ψυχοσάββατο, για να στείλει και τις ψυχές αυτές αδιάβαστες.

  

Απομένει να δούμε πόσο σύντομα θα κλείσει ως κυβερνητική παρένθεση και ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα (ή πιο ορθά εκείνος ο ΣΥΡΙΖΑ που θα ακολουθήσει την τύχη του Τσίπρα ως το τέλος). Με τον – δανεικό από τους δανειστές – χρόνο να δουλεύει περισσότερο υπέρ της προϊούσας αποσάθρωσης των κοινωνικών ερεισμάτων του κυβερνητικού μορφώματος.  

Οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι αυτογελοιοποιούνται περιφέροντας τις δικές τους εκδοχές ενός success story, τόσο θλιβερά πανομοιότυπες με τις προηγούμενες και μάλιστα ακόμη περισσότερο καταδικασμένες να διαψευστούν, καθώς η συντελεσθείσα με τα αέναα μνημόνια αποσύνθεση και παρακμή όχι μόνο δεν έχει ανακοπεί αλλά επιδεινώνεται έτι περαιτέρω, εκτός των άλλων και λόγω της παροιμιώδους διαχειριστικής τους ανεπάρκειας.  

Αναζητούν εναγωνίως φαντασιακές επιτυχίες στο πεδίο της διαπραγμάτευσης με τους θεσμούς, την ίδια στιγμή που το μόνο επίδικο προς διαπραγμάτευση είναι η συσκευασία σερβιρίσματος των μέτρων και η αγορά χρόνου. Παγιδευμένοι γερά στο δόκανο των δανειστών, γνωρίζουν πως δεν υπάρχει οδός διαφυγής. Ελπίζουν – η ελπίδα άλλωστε πεθαίνει τελευταία – μόνο σε μια παράταση της παραμονής τους σε κυβερνητικούς θώκους, την οποία θα αποσπούν με το σταγονόμετρο μόνο στον βαθμό που με τη σειρά τους θα εξασφαλίζουν την απρόσκοπτη ψήφιση των μέτρων. Δύσκολη εξίσωση...

  

Η ένταση της κρίσης στο μεταναστευτικό, λειτούργησε εντελώς προσωρινά ως εκτόνωση στην ασφυκτική πίεση που είχε προκαλέσει η άνοδος των κοινωνικών αντιστάσεων του προηγούμενου διαστήματος. Η κατάθεση όμως των εφαρμοστικών νομοσχεδίων στη Βουλή, θα επαναφέρει τον παράγοντα των λαϊκών αγώνων στο προσκήνιο, ίσως και με εκθετική ένταση.

  

Είναι φανερό, ωστόσο, πως κάτω από το τραπέζι έχουν συμφωνηθεί (με «οικουμενική» συνενοχή)τερατώδη πράγματα με το ευρωιερατείο, τέτοια που η σημερινή εφιαλτική διάσταση που αποκτά η ορατή πλευρά του μεταναστευτικού, θα μοιάζει με παιδική χαρά μπροστά στην υλοποίηση επί του πεδίου των όποιων σχεδιασμών.  

Θα πληρώσουν μάλιστα ακόμη πιο ακριβά και το γεγονός πως σερβίρουν ως διπλωματικές τους επιτυχίες τις διευθετήσεις για το προσφυγικό στο πλαίσιο της Ε.Ε. και των συμφωνιών Ε.Ε.-Τουρκίας.  

Δυστυχώς τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα από όσα κατάπτυστα έχουν ήδη ρητά συνομολογηθεί (ΝΑΤΟ, Frontex, Αμυγδαλέζες, επαναπροωθήσεις κλπ.). Αποκρύπτεται, επί παραδείγματι, πως εν συνόλω η αντιμετώπιση του προσφυγικού από την Ε.Ε. συνιστά κατάφωρη παραβίαση καταστατικών αρχών του διεθνούς δικαίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αν εδώ αναδύεται εν τοις πράγμασι το αποκρουστικό πρόσωπο της «Ευρώπης-φρούριο», η Ελλάδα μετατρέπεται στην τάφρο αυτού του φρουρίου.  

Σημαντικά τμήματα του λαού ανέδειξαν τις αξίες της αλληλεγγύης, στο πεδίο της έμπρακτης αντιμετώπισης της κατάστασης. Το αμέσως επόμενο διάστημα, όμως, η κατάσταση θα περιπλακεί επικίνδυνα, καθώς αναμένεται η ένταση της κρατικής καταστολής απέναντι τόσο στους πρόσφυγες και μετανάστες όσο και στους αλληλέγγυους.  

Η θέση της χώρας, η ίδια της η υπόσταση έχει υποστεί τεράστια υποβάθμιση εξαιτίας του ειδικού καθεστώτος που έχει επιβληθεί με τα μνημόνια. Σήμερα αντιμετωπίζει μια επικίνδυνη κλιμάκωση και στο πεδίο των γεωπολιτικών απειλών.  

Ενώπιον όλων αυτών, το σύνολο του μνημονιακού πολιτικού προσωπικού, με προεξάρχον βεβαίως αυτό των νεοπροσήλυτων στο μνημόνιο κυβερνητικών, συμπεριφέρεται ως άβουλο άθυρμα. Αποδεχόμενο απνευστί έναν αέναο φαύλο κύκλο αρνητικών τετελεσμένων, που οδηγεί σε ακραία επιδείνωση τη θέση της χώρας. Έχοντας παραδώσει τα κλειδιά στον αυτόματο πιλότο των εκάστοτε βουλήσεων των ιμπεριαλιστικών διευθυντηρίων, θα είναι και μοιραίοι ενώπιον των μεγάλων διακινδυνεύσεων που μας απειλούν.  

Ουδέποτε ήταν περισσότερο αναγκαία η ανατροπή τους.  

Χαλκίδα, 9/3/2016  

===================================================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)