Ο ΜΑΤΑΤΖΗΣ ΝΕΡΟ ΝΑ ΠΙΕΙ, Ο ΡΑΜΦΟΣ ΝΑ ΞΕΣΤΡΑΒΩΘΕΙ

πηγή Εφημερίδα:

Διονύσης Ελευθεράτος

23/11/2014

Ο ηλεκτρονικός Φορτσάκης, ο αδαής «φιλόσοφος», 

τα «κορακιασμένα» όργανα και η εφ’ όλης της ύλης αρπαγή

H ληστεία δεν είναι μόνο παρα­τεταμένη αλλά κι εφ’ όλης της ύλης οργανωμένη. Αρνείται να περιοριστεί στα του ΕΝΦΙΑ, της περικοπής μισθών και συ­ντάξεων, της δημόσιας περιουσίας. Πλάι στην οικονομική αρπαγή, σηκώνουν τα μανίκια δι­άφοροι ακόμη «λήσταρχοι», βγαλμένοι μέσα από τη μούχλα και το έρεβος που διαδέχθη­καν τις φανφάρες του μεταμοντερνισμού. Αδη­μονούν λοιπόν να ληστέψουν -με τον τρόπο τους- και …«άνθρωποι του πνεύματος». Να ληστέψουν δικαιώματα και αλήθειες. Διαφέ­ρουν από τους άλλους, ως προς το εξής: τα αντικείμενα της αρπαγής σκο­πεύουν να τα αφανίσουν όχι να τα μεταβιβάσουν σε πορτοφό­λια, θυρίδες ή ταμεία της οικο­νομικής ελίτ.

Φορτσάκηδες βάλθηκαν να αρπάξουν το δικαίωμα στη δι­εκδίκηση και να κάνουν delete στην ίδια την ύπαρξη και τη λει­τουργία των φοιτητικών συλλό­γων. Δεν μένει να πούμε πολ­λά για την πεμπτουσία του -εν προκειμένω διατυπωμένου σε ηλεκτρονική μορφή- δόγμα­τος «απόφαση να λαμβάνεται με πλειοψηφία και επί των από­ντων». Θα ασχοληθούμε σοβα­ρά (λέμε, τώρα) μόνο εάν κά­ποιος εκ των οπαδών της ιδέ­ας εκτείνει το προτεινόμενο πεδίο εφαρμογής της προς τα «πάνω».

Γιατί δηλαδή να δεσμεύει τους κοινωνικούς – συνδικαλιστικούς φορείς κι όχι το πολιτικό σύστημα αυτή η… δημοκρατικότατη αρχή; Ας κανονιστεί λοιπόν, ώστε να μην εκλέγεται κυ­βέρνηση, εάν τις πολιτικές δυνάμεις που φι­λοδοξούν να τη συγκροτήσουν δεν τις έχει υπερψηφίσει το 50% +1 των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους. Ας κανονιστεί, επίσης, να μη λαμβάνεται καμία απόφαση στο κοινοβούλιο εάν δεν την υπερψηφίζουν του­λάχιστον 151 βουλευτές.

Θα αναμείνουμε με ενδιαφέρον προτάσεις για το αν και πώς θα μπορούσαν να ψηφίζουν ηλεκτρονικά -και «ανεπηρέαστα», βεβαίως, βεβαίως- οι αδιάφοροι ή οι υπέργηροι εγγε­γραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους, κα­θώς και οι βουλευτές. Φανταζόμαστε ήδη τις διχογνωμίες στις εφορευτικές επιτροπές του εγγύς μέλλοντος: «Όχι, δεν απέχει ο μπάρμπα Μήτσος από την Αμαλιάδα, απλώς η ψήφος του βρέθηκε στα «σπαμ…». Επί του παρόντος, μας μένει η απορία: γιατί ωρέ Φορτσακολεβέ­ντες κρίνετε ότι είναι αντιδημοκρατικό να απο­φασίζουν 500 ή 800 φοιτητές σε μια συνέλευ­ση σχολής, στην οποία σπουδάζουν 3.000 άν­θρωποι, αλλά ταυτοχρόνως είναι λογικό να κα­θορίζουν το βιοτικό επίπεδο εκατομμυρίων ανθρώπων, νυχτιάτικα, μια χούφτα νυσταλέ­οι καθεστωτικοί «εθνοπατέρες», ψηφίζοντας ενίοτε άγνωστές τους τροπολογίες, ενταγμέ­νες σε άσχετα νομοσχέδια;

Δίπλα στους υστερικούς Φορτσάκηδες νη­φάλιοι «φιλόσοφοι» Ράμφοι φιλοδοξούν να αρπάξουν και να καταστρέψουν συλλογικές ιστορικές μνήμες, αδιάσειστα στοιχεία. Τμήμα­τα του κοινωνικού πλούτου είναι κι αυτά αλλά, είπαμε, ο κοινωνικός πλούτος «πρέπει» τώρα είτε να μεταβιβαστεί είτε να παραδοθεί στην «δημιουργική καταστροφή». Λόγω της υπερο­ψίας τους οι Ράμφοι γίνονται τόσο απρόσεκτοι, ώστε γελοιοποιούνται μόνοι τους. Τι θεωρούν, άραγε, ότι είναι η «αυθεντία» τους; «Μαμή» μιας άλλης «ιστορίας» ή νόμιμος βιαστής της κανονικής; Νομίζουν ότι η «πληθωρική» τους παρουσία θα επιβάλλει στο ακροατήριό τους το «πίστευε και μη ερεύνα»;

Πέρα από τα αποσβολωμένα ακροατήρια, όμως υπάρχει κι ο περίγυρος. Άκουσε ο κό­σμος εκείνο το αμίμητο «ραμφικό» -κι έως χθες αμιγώς «χρυσαυγίτικο»- φληνάφημα, πως η χούντα άφησε μηδενικό δημόσιο χρέ­ος κι αμέσως το ειδικό βάρος του «φιλοσό­φου» εξέπεσε στο επίπεδο της βαρύτητας του φελλού. Ας μην παραπονιέται. Δεν τον έκα­ναν ρόμπα εκείνοι που του «έτριψαν στη μού­ρη» όσα στοιχεία όφειλε να γνωρίζει, προτού αποφασίσει να εξωραΐσει με τον συγκεκριμένο τρόπο τη χούντα. Ο ίδιος έγινε ρόμπα.

 Η αλήθεια είναι ότι ένας Ράμφος κρώζων εξ ονόματος του «πουλιού» της «εθνοσωτηρί­ου» δεν φαντάζει καθόλου ασύμβατος προς την εποχή που αναδεικνύει Βορίδηδες και Γε­ωργιάδηδες και η οποία μόνο ένεκα .. ατυ­χημάτων εκτοπίζει από το προσκήνιο Μπαλ­τάκους. Το ωραίο είναι όμως ότι ο Ράμφος αποδείχθηκε χουντικότερος του… Μακαρέ­ζου. «Κατά τους μετριώτερους υπολογισμούς, η Ελλάς προ του Σεπτεμβρίου θα χρειαστεί το ποσόν των 1.800.000.000 δολ. (σε δάνεια) δια να δυνηθεί να αποφύγει την κήρυξιν χρε­οστασίου»: Το έλεγε στον αρχιεπίσκοπο Αμε­ρικής ο «αρχιτέκτονας» (μέχρι τον Οκτώβριο του 1973) της χουντικής οικονομικής πολιτι­κής Μακαρέζος τον Απρίλιο του 1974, επί των ημερών της δεύτερης χούντας, του Ιωαννί­δη, λίγους μήνες πριν από τη Μεταπολίτευση.

Στην απίθανη περίπτωση που ενδιαφέρε­ται να διαπιστώσει ποια είναι η πραγματικό­τητα, προτού την ξεκοιλιάσει, ο Ράμφος μπο­ρεί να τα δει αυτά -και άλλα παρεμφερή- στον 7ο τόμο του Αρχείου Κώστα Καραμανλή. Διά­βολε, στην Καθημερινή αρθρογραφεί. Όλο και κάποιος επιμελής «καραμανλικός» θα βρεθεί να δει το υλικό, να το φωτοτυπήσει και να το δώσει στον Ράμφο, ώστε να εξοικονομήσει ο ίδιος χρόνο για ανεκτίμητη σκέψη… Εκτός εάν για τα μέτρα της σημερινής Καθημερινής απο­τελεί… αριστερόστροφο ολίσθημα η προσφυγή στο αρχείο του «εθνάρχη», ο οποίος ναι μεν έκανε «πολλά καλά», αλλά χρεώνεται την εξ­τρεμιστική έξοδο από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ και την ανατριχιαστική «σοσιαλμα­νία» του 1976. Αν είναι έτσι πάμε πάσο. Ανα­μένουμε απλώς την επόμενη διάλεξη του… εμ­βριθούς Ράμφου, ψυχολογικά προετοιμασμέ­νοι να παρακολουθήσουμε την ανάπτυξη του θέματος «σήμερα τον μπού­σουλα η Ελλάς δεν θα ’χε χά­σει, αν είχε αυτόν που έμενε στη βίλα του Ωνάση».

 Έχουμε και λέμε, λοιπόν: οικονομική αρπαγή, της οποί­ας έπεται η δέουσα «μεταβί­βαση» – και οικειοποίηση, σε περιπτώσεις μίζας. Αρπαγή δικαιωμάτων και τμημάτων ιστορίας, που οδηγούνται για εκτέλεση. Να μην έχουμε και μικρές αρπαγές, για σκέτη οι­κειοποίηση; Ε, αυτό ακριβώς το «κενό» καλύπτουν ΜΑΤα­τζήδες και «Δελτάδες».

 Όταν όλα γύρω είναι από το καθεστώς «απαλλοτριωμέ­να», δεν τρέχει τίποτα αν αρ­πάξεις -εσύ, το «όργανο»- και μερικά νερά εμ­φιαλωμένα. Διότι εδώ και δεκαετίες το «αξιό­μαχο» της Αστυνομίας μετριέται όχι μόνο με σπασμένα κεφάλια διαδηλωτών και «τυχαί­ες εκπυρσοκροτήσεις» πιστολιών αλλά και με λάφυρα… Εκτός αν ξεχάσαμε το πλιάτσικο στο αμαξοστάσιο της ΕΑΣ ή τις διαπιστωμένες αρ­παγές χρημάτων από μετανάστες, προτού αυ­τοί απελαθούν. Αφήστε που ορισμένοι ένστο­λοι ληστές μεταναστών, οι οποίοι «ατυχώς» πιάστηκαν στα πράσα, αργότερα επανήλθαν στο αστυνομικό σώμα, προς δόξαν της αιώ­νιας διαβεβαίωσης ότι η εκάστοτε «πολιτική ηγεσία δεν ανέχεται τα κρούσματα που αμαυ­ρώνουν…», κ.λπ.

Τώρα λοιπόν, που εχθρός έγινε σχεδόν όλη η κοινωνία, δεν είναι δα και έγκλημα να «κα­τάσχουν» μερικά νεράκια τα όργανα, τα οποία «κοράκιασαν» από την πολλή δουλειά που κά­νουν στην υπηρεσία των πολιτικών και οικο­νομικών αρπαχτικών. Θα μπορούσε ίσως κι ο Ράμφος να ανακαλύψει μια ενδιαφέρουσα, ευεργετική συνέχεια της πρακτικής την οποία ακολουθούσε η… οικονομικά συνετή χούντα, κατάσχοντας τα περιουσιακά στοιχεία των συλλόγων και των σωματείων που διέλυε. Ας το σκεφτεί ο «φιλόσοφος»…

Ώρα για αρωγή, λοιπόν. Νερό στα διψα­σμένα ΜΑΤ, βιβλία στον Ράμφο που ξεφτιλί­στηκε, ηρεμιστικά στον Φορτσάκη, που σε λίγο θα ζητήσει γενική επιστράτευση για να «πατα­χθούν» οι φοιτητικές καταλήψεις. Κι ας φρο­ντίσουμε εμείς να πάρουμε αυτό που χρειαζό­μαστε: αέρα… Αέρα γιατί αυτή η χολέρα δεν αντέχεται άλλο! 

===================================================================================

Κεραμιδόγατος

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)