Η ΒΟΣΤΩΝΗ, Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ κ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ

Οι βόμβες στη Βοστώνη, η αμερικανική αριστερά και ο... Τσίπρας

Μια βορειοαμερικανική πόλη τριών περίπου εκατομμυρίων σε κατάσταση πολιορκίας, με απαγόρευση κυκλοφορίας, δυο μέρες πριν την 21η Απριλίου. Σκηνικό χολιγουντιανής ταινίας με μάχες, όλη η δύναμη της αυτοκρατορίας στο κυνήγι του ύποπτου δεκαεννιάχρονου, σασπένς στα δελτία ειδήσεων. Και ο θείος του νεαρού, πρόσφυγας και αυτός από την Τσετσενία, να τα δίνει όλα μπροστά στις κάμερες για τις ΗΠΑ «ως τη γη των ευκαιριών για όλους». Στο τέλος, χειροκροτήματα του κόσμου για την αστυνομία και τον στρατό για την αίσια έκβαση, αδιανόητα στα δικά μας τα μέρη. Μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα νοτιότερα, στη Νέα Υόρκη παρακολουθώ τις εξελίξεις και αναρωτιέμαι αν θα μπορέσω να ταξιδέψω το Σάββατο 20 του μηνός για Βοστώνη. Το τραίνο τελικά φεύγει κανονικά· σε όλη τη διαδρομή μεσίστιες σημαίες παντού, όπως και στο αποκλεισμένο για επισκευές και έρευνες ιστορικό κέντρο της πόλης.

Μετά την 11/9, τα συστήματα ασφαλείας και η στρατιωτικοποίηση της πόλης έφτασαν στο απόγειό τους. Ενέργειες όπως εκείνη της Βοστώνης νομιμοποιούν στα μάτια των Αμερικανών αυτή την παράνοια, ακατανόητη για τις δικές μας εμπειρίες, και αυξάνει την εμπιστοσύνη τους στην αστυνομία, τον στρατό, το FBI, αλλά και τις κάμερες επιτήρησης στους δρόμους. Από τις ακραίες καταστάσεις εξαίρεσης, όπως αυτή της Βοστώνης, η μετάβαση σε μια μόνιμη στρατιωτικοποίηση της καθημερινής ζωής επιτεύχθηκε σιωπηρά και με επιτυχία όλα αυτά τα χρόνια. Οι πλούσιοι ζουν σε περιφραγμένες κοινότητες, ενώ οι φτωχές συνοικίες και τα κέντρα των πόλεων επιτηρούνται διαρκώς από στρατιωτικά οχήματα. Ο χειρισμός του συμβάντος της Βοστώνης ως θεάματος και οι χολιγουντιανές λήψεις με συχνές επαναλήψεις σε συνεχή μετάδοση, μαζί με τα σχόλια των παρουσιαστών, δημιουργούσαν μια ασφυκτική προσμονή για την τελική έκβαση, που λειτούργησε λυτρωτικά. Και μετά η χρήση του συμβάντος για προώθηση του αμερικανικού ιδεώδους μαζί με ακραίες προτάσεις, όπως αυτή ενός γερουσιαστή που εισηγήθηκε στο Κογκρέσο την προληπτική άρση της ιδιότητας του πολίτη για κάθε αμερικανό μουσουλμάνο με ταυτόχρονη απαγόρευση εισόδου στους ομόθρησκους. Και ο χειρότερο: η ευρύτερη αποδοχή της πρότασης.

Στο ΚΕΚΟ Café στη Μάντισον Άβενιου στη Νέα Υόρκη, όπου βλέπω τις ειδήσεις δυο μέρες πριν, 19 του Απρίλη, η ατμόσφαιρα είναι ευρωπαϊκή -- με τα κουτιά για τους καφέδες με τη μεταλική σέσουλα στις άκρες, τις βαλίτσες των μεταναστών του Μεσοπολέμου, τα παλιά χαρακτικά στους τοίχους.

ΚΕΚΟ Café, 121 Madison Ave, Ν. Υόρκη

 Ο γαλλο-ιταλός ιδιοκτήτης τρίτης γενιάς μου πιάνει κουβέντα. Μια εβδομάδα πάω τακτικά για τον πρωινό και τον απογευματινό καφέ. Λέμε δυο κουβέντες για τους βομβιστές, δεν έχει την ίδια στάση με τα δελτία ειδήσεων, με ρωτάει από πού είμαι και κουνάει με συμπάθεια το κεφάλι. Έχει φίλους Έλληνες στο Κουίνς που μένει και μου δείχνει το πρωτοσέλιδο των New York Times: «Τα παιδιά στα σχολεία της Ελλάδας πεινάνε». Την επόμενη ο καφές είναι κερασμένος, με αίτημα να του πω για τον… Τσίπρα και τη Χρυσή Αυγή! Οι φίλοι του στο Κουίνς απέτρεψαν την ίδρυση γραφείων των φασιστόπαιδων και αρκετοί μιλούν για τον Τσίπρα. «Είναι ο Έλληνας Ούγκο Τσάβες;» καταλήγει, θα τα καταφέρει αν εκλεγεί; Και το τελευταίο ερώτημα: Πώς μπορεί να βοηθήσει ο ίδιος και κάτι φίλοι που έχει για να κερδίσει;. Η άλλη Αμερική.

ΚΕΚΟ Café

Ίδια απόσταση από τα δελτία ειδήσεων και στο CUNY, στο κέντρο μεταπτυχιακών σπουδών του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης. Οι φοιτητές και κυρίως οι φοιτήτριες το ίδιο ριζοσπαστικοποιημένοι όπως και τα δικά μας παιδιά. Όλοι και όλες έχουν συμμετάσχει στο Occupy Wall Street, ξέρουν πολύ καλά τα δικά μας προβλήματα και... ζηλεύουν τον ΣΥΡΙΖΑ! Ένας άλλος κόσμος, δικτυωμένος, κρυφός, ακούει, νοιάζεται, συμπάσχει -- καμιά σχέση με τις κυρίαρχες απόψεις. Λίγοι βέβαια και αποκλεισμένοι, υπάρχουν όμως και το Occupy τους έδωσε, πρώτη φορά μετά το κίνημα για τα δικαιώματα των πολιτών στις δεκαετίες του '70 και '80, την αίσθηση ενός ευρύτερου «εμείς» πέρα από μικρές ομάδες και ατομικές αριστερές συμπεριφορές. Και μου εξήγησαν ότι το Occupy τρόμαξε πολύ το κατεστημένο και έβαλε στη δημόσια συζήτηση το θέμα των κοινωνικών ανισοτήτων, κάτι μου βοήθησε τον Ομπάμα να επανεκλεγεί. Φυσικά δεν θεωρούν αριστερό τον σημερινό πρόεδρο, ανατριχιάζουν όμως με την ιδέα στη θέση του να ήταν ο Ρόμνεϋ.

Μερικές μέρες αργότερα, στη στρατιωτικοποιημένη Βοστώνη, στο ελιτίστικο Χάρβαρντ, στη περίφημη Harvard Yard, διαμαρτυρία για αυθαίρετες απολύσεις πανεπιστημιακών καθηγητών, είκοσι συνολικά. Όμως διαμαρτύρονται μόνο καμιά δεκαριά φοιτητές και φοιτήτριες, τρεις ηλικιωμένοι εκπρόσωποι των Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου, των περίφημων κάποτε «Γούμπλις» (IWW), ενώ τέσσερα αυτοκίνητα της αστυνομίας παρακολουθούν στα δέκα μέτρα. Δεν πρόσεξα καμιά φυσιογνωμία συναδέλφου πανεπιστημιακού, από αυτές που βλέπουμε συχνά. Καλώς ήλθατε σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, στο κέντρο της αναπαραγωγής της παγκόσμιας ελίτ.

Ο Κωστής Χατζημιχάλης είναι συνταξιούχος καθηγητής, Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο.

ΠΗΓΗ- ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΥΓΗ-"ΕΝΘΕΜΑΤΑ"

========================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)