«Χατζιδάκιαμ' Θοδωράκιαμ' ισείς τρώτι
κι πίνιτι κι μένα μι τρώει η αρκούδαααα», τραγουδούσε ο Νιόνιος πριν γίνει
κύριος Διονύσιος Σαββόπουλος. Έκτοτε θέλησε να βοηθήσει τον κ. Μητσοτάκη, ως
υδραυλικός, να μαζευτούν τα νερά, και αλλά αβανταδόρικα.
Τώρα που μας τρώει, πραγματικά η
αρκούδα, τι κάνετε, κ. Σαββόπουλε; Βεβαίως, δεν είστε ο μόνος που εφησυχάζει.
Απουσιάζετε, μαζί με πολλούς από τους ονομαζόμενους πνευματικούς ανθρώπους.
«Τολμήστε», προτρέψατε κάποιοι τον Ιούνιο του 2011, τους πολιτικούς. «Ο τόπος
χρειάζεται μια ηγεσία ευθύνης και εθνικής ανασυγκρότησης που, σε συνεργασία με
τους Ευρωπαίους εταίρους μας, θα κάνει τα απαραίτητα για τη σωτηρία της»,
έγραφαν σε κάποιο σημείο του κειμένου τους. Σε αυτή την εθνική ανασυγκρότηση
μήπως πρέπει να συμμετέχει κι ο απλός καθημερινός άνθρωπος; Γιατί «Σαν τρώει τα
σπλάχνα του λαού μαράζι,/κανείς πλαστουργός ήρωας, κανείς θεός» έγραψε ο
Παλαμάς. Ποιες είναι οι εθνικές, πατριωτικές πράξεις της «ηγεσίας ευθύνης»;
Μήπως όταν υπερασπίζονται το σύνολο των πολιτών αυτού του τόπου και την
καθημερινότητά τους; Δηλαδή τη ζήση τους. Συνέβη αυτό, από τότε που
δημοσιεύσατε το κείμενό σας, μέχρι σήμερα; Εν μέρει η ηγεσία που έχουμε, των
τριών κυβερνητικών κομμάτων, θεωρείται «εθνικής ανασυγκρότησης». Αυτό το
πετύχατε. Σήμερα κατανέμονται οι θώκοι του Δημοσίου, πα να πει της εξουσίας στα
τρία κόμματα.
Την ανασυγκρότηση δεν τη θέλουμε
αύριο το πρωί, αλλά να δούμε το φως της από μακριά. Να πραγματοποιηθούν μερικά
απλά πράγματα. Στην ακριτική Λέσβο, απ' όπου σας γράφω, μέχρι τη μέση της
χρονιάς κάποια λύκεια δεν είχαν καθηγητές. Στη Λήμνο και στον Αϊ-Στράτη ομοίως
και αυτοί οι μαθητές θα διαγωνιστούν τον άλλο μήνα ισότιμα με τους μαθητές των
υπολοίπων σχολείων της χώρας. Στο ελάχιστο αυτό θέμα πού συναντάται η
πατριωτική πράξη; Ο νέος «υδραυλικός» κ. Ιωάννης Στουρνάρας, συνυπογράφων του
«Τολμήστε» πότε θα μαζέψει αυτά τα νερά;
Γνωρίζετε ότι τα γραπτά μένουν και
μας εκδικούνται. Έρχονται μέσα απ' τον χρόνο, σαν Ερινύες, γιατί πάλι έχουμε
«κοπάδια στα υπουργεία/αιτήσεις για τη Γερμανία». Και μεις οι άλλοι τραγουδάμε
στη μούρη σας: «Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας [...] ο κόσμος υποφέρει και πονά
και σεις τα ίδια παραμύθια». Κύριε Νταλάρα, το δέντρο του κέντρου της Αθήνας,
μα και της άλλης Ελλάδας, είναι γκρίζο, φαιό, μαύρο έως κατάμαυρο, βοηθήστε να
ασπρίσει. Κυρία Δημουλά, και 'γω γράφω στίχους, κ. Γιατρομανωλάκη, διδάσκω και
γράφω όπως και σεις, αλλά βρίσκω χρόνο να ρίχνω μπαταριές γεμάτες λέξεις.
Προσπαθώ να αντισταθώ στη «χυδαιότητα της εξουσίας» κατά τον Κώστα Γαβρά. Το
μέλλον μάς κοιτάζει απειλητικά και θα στιγματίσει κάποιους για τη σημερινή
στάση τους.
Οφείλετε, γυναίκες και άνδρες, ως
διανοούμενοι, να ξυπνήσετε την περηφάνια των ανθρώπων, ώστε να παύσουν να
δέχονται εξευτελισμούς και ποδοπατήματα. Η χώρα, η πατρίδα, το έθνος κι όποια
συνώνυμη έννοια θέλετε μαραζώνει, στα Μέγαρα, στις Ακαδημίες, στους
συναγελασμούς των φιλανθρωπικών γκαλά όπου αλληλοσυγχαίρεστε. Να θυμάστε τον
λόγο του ποιητή: «Ο λαός είναι τίποτα και είν' όλα, / είναι του εκδικητή
το γιαταγάνι».
ΤΟΛΜΗΣΤΕ να βγείτε από την καμαρίλα
της εξουσίας.
ΥΓ.: Να με συμπαθάτε, αλλά εμείς
οι επαρχιώτες, και δη της Ανατολής, έχουμε μια αψάδα στον λόγο μας, τον οποίο
μας κληροδότησαν οι προπάτορές μας.
ΠΗΓΗ:ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΑΥΓΗ"- 20/4/2013
========================================================
Κεραμιδόγατος
ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου