Ο μαχόμενος δημοσιογράφος Γ.
Παπαχρήστος, διαβάζοντας προ ημερών καταγγελία του ΣΥΡΙΖΑ για «προαποφασισμένη
πώληση του ΟΠΑΠ προς συγκεκριμένο επιχειρηματία», αισθάνθηκε να τον πνίγει το
δίκιο. Και πριν πνιγεί εντελώς, ζήτησε από «το αριστερό αγόρι, Αλέξη Τσίπρα» να
απολογηθεί για την απροκάλυπτη και χονδροειδή παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ στο
συγκεκριμένο θέμα.
Στις 11 Φεβρουαρίου, ο κύριος
Παπαχρήστος ξαναβούτηξε τη δημοσιογραφική του πένα στο συναίσθημα και τη
βούλησή του. Κι από τον πάτο του θυμικού του, ανέσυρε αυτή τη φορά, σοβαρές
υπόνοιες σχετικές με την επίσκεψη «του αριστερού αγοριού» στον Σαν Φρανσίσκο και
την εκεί συνάντησή του με τον ομογενή, «γαλαντόμο» μεγαλοεπιχειρηματία Άντζελο
Τσακόπουλο. Και ζήτησε όλο νόημα από το «αριστερό αγόρι», να του απαντήσει: τι
γύρευε ένας Υδραίος στη Λάρισα;
Δεν ξέρουμε αν «το αριστερό αγόρι» θα
αισθανθεί την ανάγκη να δώσει εξηγήσεις. Ο υπόλοιπος όμως αριστερός πληθυσμός
αισθάνεται την ανάγκη να θυμηθεί πέντε πράγματα και να αναρωτηθεί μόνο ένα: ο
κ. Παπαχρήστου εκτιμά ότι πάντα θα επιπλέει στον έγκριτο δημοσιογραφικό βόθρο
και ουδέποτε θα βουλιάξει; Πιστεύει δηλαδή ότι τίποτα δεν τον βαραίνει;
Ο κ. Παπαχρήστου, επάγγελμα ΠΑΣΟΚ,
και πολυτάλαντος υπήρξε και ικανότατος. Δεν ήταν δηλαδή αυτό που λέμε «μασάω
τσίχλα-περπατάω, δυό δουλειές». Εξ ου και κάποια στιγμή έκανε πάνω από 6.
Μιλάμε βέβαια για εποχές, που η πολιτική του εργοδοσία ήταν στο φόρτε της.
Τότε, λοιπόν, τον απαντήσαμε, ως σκληρά εργαζόμενο, σε πολυάριθμα Γραφεία Τύπου
ποικίλων κρατικών επιχειρήσεων και οργανισμών. Και όταν μία ημέρα ξύπνησε κι ο
Παπακαλιάτης μέσα του, έγραψε και το ερωτικο-πολιτικό βιβλίο «Σκιές στο
περιστύλιο» το οποίο μοσχοπούλησε στην ΕΡΤ για να γίνει σίριαλ και μετά το
πέρας της συναλλαγής μπήκε στο συρτάρι της ιστορίας.
Ο κ. Παπαχρήστου εν ολίγοις συνέδεσε
τη δημοσιογραφική του καριέρα και την υλική του υπόσταση με το ΠΑΣΟΚ.
Όμως, αν και τα χρόνια πέρασαν,
διαπιστώνουμε ότι η δημοσιογραφική του πένα έμεινε καθηλωμένη στο παιδικό
στάδιο. Δεν μπόρεσε δηλαδή, ως σήμερα, να ξεχωρίσει τον εαυτό της από τους
προϊσταμένους της. Αυτή η εμπειρία της μη επίγνωσης της συνοχής του, τον οδηγούν
σε γραπτά γεμάτα σύγχυση. Του προτείνουμε λοιπόν να ξεχωρίσει την πένα του από
τους «άλλους», πριν αρχίσει να γράφει εντελώς ψυχωσικά κείμενα. Διότι αυτή
είναι η μοίρα των δημοσιογράφων που γίνονται κομμάτια αντί να επιλέξουν μια
ανεξάρτητη γραφή.
Και τέλος πάντων, αφού ως
δημοσιογράφος γνώμης δεν τα καταφέρνει -λόγω του προαναφερθέντος συμπτώματος-,
ας αξιοποιήσει ο κύριος Παπαχρήστος τη δυνατότητα που έχει να κάνει μία
«αποκλειστικότητα». Η πηγή του είναι μες το ίδιο του το σόι. Ας εκμαιεύσει εν
ολίγοις από την αδελφή του -που κι αυτή είχε κάνει την ανάγκη φιλότιμο και
εργάστηκε στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ- την απάντηση στο πανελλήνιο ερώτημα: πού
πήγαιναν οι μαύρες σακούλες με τα λεφτά της Siemens όταν έμπαιναν νύχτα στα
κομματικά γραφεία;
Αλλιώς μην παραπονιέται αν τον
παίρνουν με τους ζελέδες…
ΠΗΓΗ:Fruit Zelee
ΠΗΓΗ:Fruit Zelee
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου