“Ό,τι σε σένα ήταν βουνό, το ισοπέδωσαν.
Πάνω σου περνάει τώρα ένας δρόμος άνετος”
Μπέρλτοτ Μπρεχτ
Αρνιόταν να πάρει την “Αυγή”,
διπλωμένη ανάποδα, απ’ τον εκπαιδευμένο περιπτερά. Την έβαζε στην τσέπη του
σακακιού, ώστε να φαίνεται ο τίτλος και κυκλοφορούσε περήφανα. Το σακάκι το
είδα σκισμένο μετά από μια διαδήλωση των οικοδόμων. Η “Αυγή”, σταθερά στην
τσέπη. Και το Μακρονήσι, μόλις μια δεκαετία μακριά. Όσο και η μεγάλη ήττα.
Πενήντα χρόνια μετά, βλέπω κάθε πρωί
τον πατέρα μου να διαβάζει την ίδια εφημερίδα, απλωμένη πάνω στο τραπέζι της
κουζίνας. Όπως παλιότερα, και για πολλά χρόνια μετά τη Μεταπολίτευση, τον
“Ριζοσπάστη”.
Οι προσωπικές αναμνήσεις δεν
καθορίζουν μόνο εμάς, αλλά και τη συλλογική μνήμη. Αυτές τις μέρες φούσκωσαν
πολλά ποτάμια του παρελθόντος. Αφορμή μία εξόφθαλμων ελεεινών πολιτικών
σκοπιμοτήτων δίωξη κατά της “Αυγής” (σιγά τα ωά!) και μια εντεινόμενη συζήτηση
για παραχώρηση της τηλεοπτικής συχνότητας του 902 στον Ταρζάν της ελληνικής
Ζούγκλας, συνομιλητή του πρωθυπουργού “για θέματα που ταλαιπωρούν τον ελληνικό
λαό”!!!
“Οχι άλλος ένας... ένας άλλος
σταθμός” ήταν το διαφημιστικό μας σύνθημα, όταν βγήκε στον αέρα ο 902 Αριστερά
στα FM. Και η Ελένη Καραΐνδρου πήγε στο Όσλο να τζαμάρει με τον Γιαν Γκαρμπάρεκ
και τον Νάνα Βασκονσέλος για να βγει το αριστουργηματικό σήμα. Και ο Χατζηδάκις
έκανε τις περίφημες εκπομπές... και ένα πολύχρωμο τουρλουμπούκι δημιουργίας
απλώθηκε σαν σημαία, άνεμος ελευθερίας και ποιότητας, γέλια και τσακωμοί και
κέφι, κέφι αστείρευτο, μέχρι ν’ ανάψουν μια νύχτα τα απόκοσμα φώτα και να μας
κλείσουν τις πόρτες οι θυρωροί...
Ήττα κι αυτή, αλλά και πάλι μέσα στα
δάκρυα είχες την πεποίθηση ότι ανοίγει ένας νέος δρόμος. Δύσκολος, δύσβατος
αλλά ανοιχτός. Μια νέα διάσπαση, ένα νέο ξεκίνημα.
“Ο 902 ήταν το τέλειο έγκλημα”, έλεγε
ένας φίλος χαριτολογώντας - και να που πάει να γίνει σκέτο έγκλημα. Μπορεί
άραγε η επίκληση όποιων οικονομικών δυσκολιών, να αθωώσει μια τέτοια κίνηση; Κι
αφού οι οικονομικές δυσκολίες προήλθαν από τη συρρίκνωση του ποσοστού, πώς
γίνεται να προκρίνονται οι απολύσεις και οι πωλήσεις και να μην υπάρχει
προβληματισμός για την πολιτική που οδήγησε σ’ αυτή τη συρρίκνωση; Μια πολιτική
δυσθυμίας, βλοσυρότητας, πολιορκημένου κάστρου, υψωμένου δάχτυλου έναντι όλων
των “άλλων”, πόσο μπορεί να εμπνεύσει; Πόση ελπίδα μπορεί να δώσει στην
ηττημένη κοινωνία το ιεροεξεταστικό κήρυγμα του σημερινού ΚΚΕ;
Οι κομμουνιστές έχουν περάσει διά
πυρός και σιδήρου, συμφωνώ με την κ. Παπαρήγα κι έχουν υπερασπιστεί με το αίμα
τους, κυριολεκτικά, τον “Ριζοσπάστη” αλλά και την “Αυγή”. Μόνο που είχαν το
κεφάλι ψηλά, είχαν πέσει στη φωτιά, στα πεδία των τίμιων μαχών. Και η ήττα τους
ακόμα είχε φτερά. Φτερά που τα φορούσαν και στους διπλανούς τους...
========================================================
Κεραμιδόγατος
ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου