Γ.ΚΥΡΙΤΣΗΣ:ΟΛΟΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

ΗΡΘΑΝ ΤΑ ΠΑΝΩ ΚΑΤΩ

Την πρώτη φορά το σύστημα αιφνιδιάστηκε πλήρως. Ήλπιζε σε αυτοδυναμία Σαμαρά, θεωρούσε πιθανότερη εξέλιξη μια κυβέρνηση συνεργασίας Σαμαρά - Βενιζέλου και συμβιβαζόταν με “οικουμενική” ή “κυβέρνηση προσωπικοτήτων”, αρκεί να είχε μνημονιακό πρόσημο και να ήταν πρόθυμη να ακολουθήσει τις δεσμεύσεις που ανέλαβε η κυβέρνηση του δικομματισμού υπό τον Παπαδήμο. Αυτό που θα απευχόταν το σύστημα, αν μπορούσε ποτέ να το συλλάβει ως πιθανότητα, ήταν το ποσοστό και η δεύτερη θέση του ΣΥΡΙΖΑ.

Η εκλογική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ και η αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης των προθύμων ήρθε να συμπληρώσει και να επιτονίσει την ήττα της γερμανικής πολιτικής της λιτότητας και της εσωτερικής υποτίμησης, όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά και την Ιταλία, όπου στήθηκε κάλπη για δημοτικές εκλογές, αλλά και στην ίδια τη Γερμανία με την ήττα της Μέρκελ στο πιο σημαντικό από τα ομόσπονδα κρατίδια. Η ήττα στη Βόρεια Ρηνανία - Βεστφαλία προδιαγράφει εν πολλοίς το αποτέλεσμα των γενικών εκλογών του 2013.

Σε αντίθεση, όμως, με τις πιθανώς πιο σημαντικές ήττες της κράτουσας πολιτικής στη Γαλλία ή τη Γερμανία, η νίκη των αντιμνημονιακών δυνάμεων και η εκτόξευση της ριζοσπαστικής Αριστεράς στην Ελλάδα προκάλεσε στην καλύτερη περίπτωση πανικό.

Οι λόγοι είναι δύο. Πρώτον, το πειραματόζωο της Ευρώπης έβγαλε τα ηλεκτρόδια από τον εγκέφαλο, τράβηξε τα σωληνάκια και κυνηγάει τον δόκτορα Μέγκελε με το νυστέρι δίνοντας το κακό παράδειγμα σε Ισπανούς, Ιταλούς, Ιρλανδούς, Πορτογάλους. Δεύτερον, το σύστημα ήταν προετοιμασμένο, βλέποντας το κλίμα στη Γαλλία και την κατάρρευση στην Ελλάδα, να πιέσει τη Μέρκελ για μια ελαφρά “διόρθωση” με δύο σκέλη.

Εντελώς (!) συμπτωματικό είναι το γεγονός πως τα δύο σκέλη είναι τα ίδια με αυτά που έχουν μοιραστεί ως προτάσεις οι κ. Βενιζέλος και Σαμαράς, δηλαδή την επιμήκυνση της προσαρμογής και την ανάπτυξη. Πλην όμως και οι δύο αυτές πολιτικές βοηθούν περισσότερο τους εμπνευστές τους παρά την Ελλάδα, αφού φιλοδοξούν να δώσουν το φιλί της ζωής στο Μνημόνιο χωρίς να θίγεται η ουσία του.

Ιδίως δε η “ανάπτυξη” είναι οι αποκιακού τύπου επενδύσεις που ούτως ή άλλως σχεδιάζονται όταν στην Ελλάδα θα έχουμε μισθούς Βουλγαρίας και θα έχουμε ξεπουλήσει στους επενδυτές, ντόπιους και ξένους, τη δημόσια περιουσία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε όλο αυτό το σχέδιο τούμπα, καθώς είναι πλέον ορατό το ενδεχόμενο στην Ελλάδα να έρθουν στην εξουσία δυνάμεις που αμφισβητούν όχι μόνον το πακέτο αλλά και το περιεχόμενο αυτής της πολιτικής, ενώ την ίδια ώρα κατέστη σαφές -το ομολογούν όλοι- πως το Μνημόνιο είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένης πολιτικής και ιδεολογικής κατεύθυνσης κι όχι αποτέλεσμα έλλειψης εναλλακτικής.

Από την πρώτη στιγμή φάνηκε ότι η προεκλογική εκστρατεία για τις εκλογές της 6ης Μαΐου θα θυμίζει παιδικό πάρτι μπροστά σε ό,τι θα μεσολαβήσει μέχρι τις επαναληπτικές εκλογές του Ιουνίου. Η εικόνα "όλοι εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ" στα τηλεοπτικά πάνελ είναι ενδεικτική, αλλά δεν είναι εκεί το ανησυχητικό.

Το ανησυχητικό είναι τα αφεντικά που μαζεύουν το προσωπικό και το απειλούν ότι θα κλείσουν τις επιχειρήσεις αν οι υπάλληλοί τους ψηφίσουν Τσίπρα. Ανησυχητική επίσης είναι η πολιτική καμένης γης, η άρνηση της κυβέρνησης να συλλέξει έσοδα προκειμένου να αφήσει τα ταμεία άδεια και τη χώρα όμηρο των δανειστών. Το ακόμα πιο ανησυχητικό είναι η κινδυνολογία με τις τράπεζες, που μπορεί να καταλήξει αυτεκπληρούμενη προφητεία παρά τον πακτωλό των 18 δισ. που περιμένουν στην Τράπεζα της Ελλάδας.

Το συστημικό ρίσκο που αναλαμβάνουν είναι τεράστιο και από αυτό και μόνο μπορεί να καταλάβει κανείς τον τρόμο που τους προκαλεί το ενδεχόμενο μιας κυβέρνησης της Αριστεράς. Παρ' όλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί ανοδική πορεία, είναι πλέον το αντίπαλο δέος του συστήματος, ο “άλλος πόλος” που κερδίζει την προτίμηση, την υποστήριξη του κόσμου της δουλειάς και ανταποκρίνεται στις ελπίδες και τις προσδοκίες των πολιτών για την ανάκτηση της χαμένης τους αξιοπρέπειας.
                               "ΑΥΓΗ"-20/5/2012

========================================================

Κεραμιδόγατος

 ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)