ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΑΦΑΖΑΝΗ, ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ
ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ (13/9)
ΕΡ: Το διαφημιστικό σποτ με το ταξί αποτελεί τρολάρισμα, αυτοσαρκασμό;
AΠ: Αποτελεί πριν από όλα μια διακωμώδηση όσων με κατηγόρησαν ότι προτείνω, τάχα, ως εναλλακτικό σχέδιο απέναντι στο τρίτο μνημόνιο το ριφιφί στο Νομισματοκοπείο και στην Τράπεζα της Ελλάδος. Κι αυτοί που με κατηγόρησαν είναι άσπονδοι φίλοι από τη σημερινή ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ,αλλά και ένας ολόκληρος εσμός από ΜΜΕ που επιχείρησαν να μας παρουσιάσουν ως καρικατούρα. Τελικά, όλοι εκτίμησαν το χιούμορ του σποτ. Και τα γλαφυρά σχόλια από πολλά ΜΜΕ τα αντιλαμβάνομαι ως δικό τους αυτοσαρκασμό για όσα ανόητα έχουν πει και γράψει σε βάρος μας.
EΡ: Δηλαδή, αν σας δοθεί ευκαιρία να κυβερνήσετε δεν θα πάτε στο Νομισματοκοπείο να το θέσετε σε λειτουργία;
AΠ: Μα, δεν χρειάζεται να πάμε στο Νομισματοκοπείο. Το Νομισματοκοπείο ήδη λειτουργεί και εκτυπώνει όλων των ειδών τα χαρτονομίσματα: Πεντάευρα, δεκάευρα, εικοσάευρα… Μάλιστα, την περίοδο που η χώρα είχε τεράστιο πρόβλημα ρευστότητας κι η οικονομία στραγγαλιζόταν, στο Νομισματοκοπείο υπήρχαν μερικά δισεκατομμύρια σε χαρτονομίσματα. Φυσικά, με μια κυβέρνηση προοδευτική, γνήσια αριστερή, με μια κυβέρνηση που για να εφαρμόσει ένα προοδευτικό πρόγραμμα ανασυγκρότησης, θα ακολουθήσει πολιτική εξόδου από την ευρωζώνη, το Νομισματοκοπείο θα λειτουργεί ακόμα πιο εντατικά, για να εκτυπώσει το καινούργιο εθνικό νόμισμα και να διασφαλίσει ταχεία κυκλοφορία και ανανέωση των νέων χαρτονομισμάτων.
EΡ: Σας ακούμε να επιμένετε στην υιοθέτηση εθνικού νομίσματος. Μήπως τελικά το νόμισμα είναι φετίχ για όλους; Για τους άλλους το ευρώ και για εσάς το εθνικό;
ΑΠ: Αλίμονο αν μια σύγχρονη ριζοσπαστική Αριστερά έχει φετίχ και ταμπού ένα νόμισμα, είτε είναι ευρώ, είτε λίρα, δολάριο, ρούβλι ή δραχμή. Μακριά από μας κάθε τέτοια αντίληψη, είναι εντελώς ξένη προς την ιδεολογία και το πρόγραμμά μας. Κάτι έχουμε διδαχθεί από τον Μαρξ για τον φετιχισμό του χρήματος και φροντίζουμε να μην μολυνθούμε απ’ αυτόν. Το νόμισμα ασφαλώς παίζει μεγάλο ρόλο στην οικονομική πολιτική, θα έλεγα ότι είναι η καρδιά της. Όπως η καρδιά παίζει ρόλο κινητήρα στο ανθρώπινο σώμα, έτσι και το νόμισμα είναι μέσο κινητοποίησης μιας οικονομίας. Αλλά μέσο, όχι αυτοσκοπός. Θα ήμασταν οι ευτυχέστεροι των ανθρώπων αν μπορούσαμε να υλοποιήσουμε το ριζοσπαστικό μας πρόγραμμα και να βρούμε διέξοδο από την κρίση εντός ευρωζώνης. Δεν θα είχαμε καμιά προκατάληψη με το ευρώ. Αλλά, πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε: Το ευρώ δεν είναι απλώς ένα νόμισμα-ομπρέλα, κάτω από την οποία μπορούν να ασκηθούν διαφορετικές, εναλλακτικές πολιτικές. Είναι το επιστέγασμα ενός οικοδομήματος που αντιπροσωπεύει μια ολοκληρωτική ιδεολογία. Και, κυρίως, είναι ένα σκληρό, νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα με σημαία του τη λιτότητα. Και σε εξουθενωμένες οικονομίες όπως η ελληνική, αυτό το σκληρό πρόγραμμα οδηγεί κυριολεκτικά σε κοινωνική και οικονομική εκθεμελίωση της χώρας, σε νέο-αποικιοποίησή της. Εν κατακλείδι: Δεν μπορούμε εντός ευρώ να εφαρμόσουμε ένα ριζοσπαστικό, φιλολαϊκό πρόγραμμα. Επομένως, η επιλογή του εθνικού νομίσματος είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη δυνατότητα εφαρμογής ενός προοδευτικού σχεδίουπαραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.
ΕΡ: Όταν μιλάτε για «εθνικό νόμισμα» εννοείτε τη δραχμή ή κάτι άλλο; Πως θα το πείτε;
ΑΠ: Εμείς μιλάμε για εθνικό νόμισμα, χωρίς να το έχουμε ονοματίσει. Κάποιοι βεβαίως μας αποκάλεσαν «κόμμα της δραχμής». Δεν ξέρω γιατί το κάνουν αυτό. Ίσως θεωρούν ότι η αναφορά στη δραχμή είναι υποτιμητική, κι επομένως δυσφημιστική της πρότασής μας. Αλλά, δεν καταλαβαίνω, για ποιόν λόγο η ταπεινή δραχμή πρέπει να κατηγορείται τόσο πολύ από τους ευρωλάγνους, τους «Νονούς» του ευρώ κι όλους εκείνους που προτιμούν το μεταμφιεσμένο μάρκο ως νόμισμα της ευρωζώνης; Εν πάση περιπτώσει, δεν έχουμε βαφτίσει ακόμη το εθνικό νόμισμα. Στα βαφτίσια θα κληθούν όλοι και θα ρωτήσουμε τη γνώμη τους...
ΕΡ: Σύμφωνα πάντως με τις δημοσκοπήσεις ο κόσμος φοβάται την μετάβαση. Πιστεύει ότι θα πεινάσει, δεν θα έχει φάρμακα και πετρέλαιο. Ισχύει;
ΑΠ: Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα μιας πρωτοφανούς τρομοκρατικής επιχείρησης. Στις δημοσκοπήσεις ο κόσμος εκφράζεται υπό την επίδραση μιας συστηματικής χειραγώγησης. Ουδέποτε στον τόπο μας έχει γίνει μια ουσιαστική συζήτηση για το εθνικό νόμισμα. Η συζήτηση αυτή ήταν και παραμένει απαγορευμένη. Η Λαϊκή Ενότητα ανοίγει, για πρώτη φορά, αυτή τη συζήτηση, σε μια προεκλογική περίοδο-εξπρές, με ασφυκτικά χρονικά περιθώρια. Τώρα, για τα όσα λέγονται ότι ο κόσμος θα πεινάσει, θα μείνουμε χωρίς πετρέλαιο, φάρμακα κ.λπ., όλα αυτά μπορείτε να τα διαπιστώσετε ρίχνοντας μια ματιά στις χώρες της Ε.Ε. που έχουν εθνικά νομίσματα. Δεν βλέπετε τη Σουηδία ή τη Δανία; Δεν έχουν ούτε φάρμακα ούτε πετρέλαιο και πεινάνε φρικτά!... Έλεος, ας σταματήσουμε τις τερατολογίες κι ας προσγειωθούμε…
EΡ: Και πώς εγγυάστε ότι δεν θα συμβούν αυτά τα σημεία και τέρατα;
ΑΠ: Θα σας πω μόνο ένα απλό δεδομένο. Το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της χώρας και το 2013 και το 2014, αλλά όπως φαίνεται και το 2015 ήταν και θα παραμείνει πλεονασματικό. Περίπου κατά 1% του ΑΕΠ. Αυτό σημαίνει ότι για όλες τις εισαγωγές μας, στα σημερινά τουλάχιστον επίπεδα, για φάρμακα, πετρέλαιο, ακόμη και προϊόντα πολυτελείας, υπάρχει επαρκές συνάλλαγμα που τροφοδοτείται από τις εξαγωγές μας, τα εμβάσματα, τον τουρισμό κ.α. Επομένως, πρόβλημα για όσα δραματικά περιγράφετε δεν υπάρχει.
ΕΡ: Γιατί η ανάκαμψη της οικονομίας και η παραγωγική ανασυγκρότηση δεν μπορεί να γίνει με ευρώ; Πώς το κάνουν οι άλλες χώρες;
ΑΠ: Κατ’ αρχάς, δεν το κάνουν ούτε οι άλλες χώρες του ευρώ. Όλη η Ευρωζώνη, και κάθε χώρα της χωριστά, βρίσκονται σε βαθύτατη κρίση. Η Ευρωζώνη είναι η κατ’ εξοχήν περιοχή του σύγχρονου παγκόσμιου καπιταλισμού που αντιμετωπίζει χρόνια ύφεση και στασιμότητα. Το νεοφιλελεύθερο, μονεταριστικό μοντέλο της πνίγει τις οικονομίες και τις προοπτικές ανάπτυξης, πιέζει ασφυκτικά τις χώρες να πριονίζουν ή και να κατεδαφίζουν ό,τι κοινωνικά επωφελές οικοδομήθηκε μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Ευρωζώνη είναι ένας οικονομικός χώρος βαθύτατης οικονομικής παρακμής. Και αν συνεχίσει με αυτή την αρχιτεκτονική, δεν θα έχει μέλλον. Και δεν εννοώ το μακρινό μέλλον, αλλά το εγγύτατο.
Φυσικά, η Ελλάδα δέχθηκε πολλά περισσότερα πλήγματα από την κρίση. Διότι, λόγω του ευρώ, από το 2000 και μετά, στήριξε τους όποιους αναπτυξιακούς ρυθμούς στον υπέρμετρο δημόσιο και ιδιωτικό δανεισμό. Ο δανεισμός έγινε εύκολος στο ευρώ, αλλά δεν διασφάλισε μια διατηρήσιμη ανάπτυξη, με ενδογενή δυναμική. Τώρα που η χώρα βρίσκεται στη δίνη της κρίσης, είναι αδύνατο να βγει απ’ αυτήν μ’ ένα σκληρό νόμισμα, χωρίς τη δυνατότητα γενναίας ρευστότητας -που ουσιαστικά είναι απαγορευμένη εντός ευρώ- και με ένα δυσβάσταχτο χρέος που πρέπει αιωνίως να αποπληρώνεται. Όσο η Ελλάδα παραμένει στην ευρωζώνη, «δικαιούται» μόνο να ακολουθεί αέναα προγράμματα μνημονιακής λιτότητας και εξουθένωσης, χωρίς καμιά προοπτική ανάκαμψης.
ΕΡ: Πάντως, όσοι ψήφισαν «ΟΧΙ» δεν σημαίνει ότι προτιμούν έξοδο από την ευρωζώνη...
ΑΠ: Πότε είπαμε εμείς ότι ο κόσμος που ψήφισε «ΟΧΙ», ψήφισε για να βγούμε από την Ευρωζώνη; Το βέβαιο όμως είναι ότι ψήφισε όχι στα Μνημόνια. Ότι δεν έδωσε σε κανένα την εξουσιοδότηση να συνομολογήσει μνημόνια και μάλιστα, μια εβδομάδα μετά το δημοψήφισμα. Λέμε επίσης ότι όλος αυτός ο κόσμος έβαζε την ακύρωση των μνημονίων πάνω από τις «εξετάσεις» που κάποιοι έσπευσαν να δώσουν στο ευρωπαϊκό, και ιδιαίτερα στο γερμανικό κατεστημένο. Και πιστεύουμε ότι δεν θα έθετε τη συμμετοχή στην Ευρωζώνη ως όριο της αντιμνημονιακής του βούλησης. Σε τελική ανάλυση, όσοι είχαν αμφιβολίες για τη βούληση του κόσμου, ας προσέφευγαν ξανά στη λαϊκή ετυμηγορία. Επέλεξαν όμως το χειρότερο: Το τρίτο μνημόνιο.
ΕΡ: Πριν από ένα χρόνο αν σας έλεγε κάποιος ότι ο κ. Τσίπρας θα υπογράψει ως πρωθυπουργός μνημόνιο τι θα του απαντούσατε;
ΑΠ: Κοιτάξτε, κι εγώ και πολλοί άλλοι στον ΣΥΡΙΖΑ είχαμε -και εκφράζαμε- τις επιφυλάξεις μας για το αν η αντιμνημονιακή ρητορική του Αλέξη Τσίπρα θα ήταν συνεπής μέχρι τέλους. Στον κόσμο όμως, στη μεγάλη πλειοψηφία των μελών του ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως των φίλων και οπαδών του, αν λέγατε πριν από ένα χρόνο ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα έφερνε ένα τρίτο και τόσο σκληρό μνημόνιο, υποθέτω ότι θα έπεφτε το γέλιο της αρκούδας...
ΕΡ: Ποιο κόμμα εκτιμάτε ότι θα είναι πρώτο την επόμενη Κυριακή; ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ;
ΑΠ: Δεν νομίζω ότι μπορώ να κάνω πρόβλεψη και δεν είναι άλλωστε δική μου δουλειά. Πιστεύω ότι και τα δύο αυτά κόμματα βλάπτουν πολύ σοβαρά, βλάπτουν μέχρι καταστροφής τον τόπο. Μπορώ, επίσης, να σας πω με σιγουριά ότι η απόπειρα να ξαναστηθεί μια καρικατούρα δικομματισμού μπροστά στις κάλπες μόνον ως φάρσα εκλαμβάνεται. Και τα δυο κόμματα κινούνται πλέον σε πολύ χαμηλά ποσοστά. Κι όποιο κι αν είναι πρώτο, παρά το εξωφρενικό μπόνους των 50 εδρών, δεν θα έχει αυτοδυναμία.
ΕΡ: Πιστεύετε ότι θα ασκηθεί η ίδια πολιτική είτε βγει ο κ. Τσίπρας είτε ο κ. Μεϊμαράκης;
ΑΠ: Δεν είναι απλά δική μου πεποίθηση, αλλά πραγματικότητα αδιάψευστη, ότι αυτά τα δύο κόμματα έχουν ένα και το αυτό πρόγραμμα: Το τρίτο μνημόνιο! Το στήριξαν και το ψήφισαν από κοινού, με μια πλειοψηφία 220 βουλευτών. Είναι παράδοξο το 62% του ελληνικού λαού να λέει «ΟΧΙ» στα μνημόνια και η Βουλή, με 70%, να ψηφίζει υπέρ του τρίτου Μνημονίου! Δεν έχουμε ξαναδεί στην πολιτική ιστορία του τόπου τέτοια κραυγαλέα δυσαρμονία μεταξύ λαϊκής ετυμηγορίας και κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Ούτε έχουμε ξαναδεί μια τέτοια εξωφρενική πολιτική ταύτιση, κάτω από τις εντολές της μνημονιακής χούντας που κηδεμονεύει την πολιτική ζωή της χώρας.
ΕΡ: Το θέμα της διακυβέρνησης σας ενδιαφέρει; Εσείς υπό ποιες προϋποθέσεις και με ποιες πολιτικές δυνάμεις θα συνεργαζόσασταν;
ΑΠ: Ασφαλώς και μας ενδιαφέρει η διακυβέρνηση. Δεν είμαστε απλώς ένα πολιτικό μέτωπο διαμαρτυρίας, χωρίς να υποβαθμίζουμε την αξία της τελευταίας. Επιδιώκουμε την ανάδειξή μας στην κυβέρνηση, όπως και την κατάκτηση της εξουσίας από το λαό. Και επιθυμούμε ευρύτατες συνεργασίες για να εφαρμόσουμε ένα ριζοσπαστικό, φιλολαϊκό πρόγραμμα παραγωγικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης της χώρας με σοσιαλιστικό ορίζοντα. Συνεργασίες, φυσικά, όχι με κόμματα και δυνάμεις που υποστηρίζουν και εφαρμόζουν μνημονιακές πολιτικές. Αλλά με αριστερές, προοδευτικές, δημοκρατικές δυνάμεις, με σαφή αντιμνημονιακό, πατριωτικό, δημοκρατικό προσανατολισμό.
ΕΡ: Υπάρχει έστω μια πιθανότητα να στηρίξετε ή να δώσετε «ψήφο ανοχής» σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ;
ΑΠ: Καμία απολύτως! Εκτός κι αν ήταν δυνατό ο αυτοαποκαλούμενος, σήμερα, ΣΥΡΙΖΑ να ακυρώσει τα μνημόνια και να ανακαλύψει ξανά τον παλιό ριζοσπαστισμό του. Αλλά κάτι τέτοιο μοιάζει πλέον με όνειρο θερινής νυκτός…
===================================================================================
Κεραμιδόγατος
ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου