πηγή:
Σταύρος Χριστακόπουλος
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού θριάμβευσε πέρα από
κάθε δημοσκοπική προσδοκία και σχηματίζει κυβέρνηση συνεργασίας με τους
ΑΝ.ΕΛΛ., αναδείχθηκε σε απόλυτο κυρίαρχο του πολιτικού συστήματος, έστω και χωρίς την
αυτοδυναμία.
Στην πραγματικότητα χθες επιβεβαιώθηκε αυτό που... εμμονικά επαναλαμβάνουμε από τις εκλογές του 2012: ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαθίσταται ως κυρίαρχος στον χώρο της Κεντροαριστεράς υπερβαίνοντας – με χαρακτήρα οιονεί μονιμότητας – τα όρια της ιστορικής Αριστεράς.
Για την κυβερνητική του προοπτική είναι πολύ νωρίς να μιλήσουμε από σήμερα, καθώς είναι άγνωστο πώς θα κυλήσουν η συνεργασία με τους ΑΝ.ΕΛΛ. και η διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Είναι επίσης άγνωστο αν και άλλες δυνάμεις, ανεξάρτητα από τη σημερινή τους στάση, θα συμβάλουν στη σταθερότητα της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ – έστω και υπό όρους.
Είναι πάντως προφανές ότι ήδη αποτελεί τη μεγαλύτερη πολιτική δύναμη της χώρας και το μεγάλο του στοίχημα είναι, μέσω της διακυβέρνησής του, να καθιερωθεί ως το επίκεντρο του πολιτικού συστήματος, στη θέση που άλλοτε κατείχε το ΠΑΣΟΚ.
Η προσπάθειά του αρχίζει μόλις τώρα και η κατάληξή της είναι, προφανώς, άγνωστη. Για όλα αυτά όμως θα έχουμε πολλά να πούμε τις επόμενες μέρες.
Η Ν.Δ., από την πλευρά της, κατέρρευσε παταγωδώς και όχι μόνο αποτελεί παρελθόν από την κυβέρνηση, αλλά έρχεται πλέον αντιμέτωπη με την προοπτική μιας μόνιμης, ιστορικού μεγέθους, συρρίκνωσης. Το αν θα αντιμετωπίσει αμέσως θέμα ηγεσίας είναι ένα ερώτημα που πολύ σύντομα θα απαντηθεί.
Ο Σαμαράς δεν δείχνει καμιά διάθεση να κάνει στην άκρη προκειμένου να υπάρξει πολιτική, ηλικιακή και στρατηγική ανανέωση του κόμματος. Χθες, στη δήλωσή του, απέφυγε κάθε σχετική αναφορά, αποδεικνύοντας ότι θα δώσει τα πάντα για να παραμείνει στην ηγεσία της Ν.Δ. Συνεπώς προκαλεί κάθε ενδιαφερόμενο να αναλάβει πρωτοβουλία ανατροπής του – και βεβαίως το ρίσκο της πρωτοβουλίας του.
Το βέβαιο, σε κάθε περίπτωση, είναι ότι υπέστη ιστορική συντριβή η πολιτική των «άδειων ΑΤΜ» και της έλλειψης... κωλόχαρτου. Ο Σαμαράς και οι ελάχιστοι παρατρεχάμενοι που τον συνέδραμαν σε αυτή την άθλια κινδυνολογική εκστρατεία πριν από τις εκλογές, αυτοί που έφτασαν στο σημείο να μιλάνε «σοβαρά» για την έλλειψη χαρτιού υγείας αν νικήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Άδωνις Γεωργιάδης και η Σοφία Βούλτεψη, κατέληξαν να γίνουν αντικείμενο της χλεύης του ελληνικού λαού.
Ο Σαμαράς και οι παρατρεχάμενοι ξεκίνησαν δημοσκοπικά με μια διαφορά που λογαριαζόταν ως «διαχειρίσιμη», για να καταλήξουν σε μια εκλογική συντριβή που ξεπερνά το 8%.
Στην πραγματικότητα η Ν.Δ. έφτασε στο μεγάλο σταυροδρόμι της Ιστορίας της. Αφού η νυν ηγεσία της περιπλανήθηκε στα όρια και στα άκρα της ιστορικής Δεξιάς, με αποτέλεσμα τη δραματική ήττα της, τώρα πρέπει να λάβει αποφάσεις:
● Είτε θα επιμείνει με τα σημερινά φθαρμένα, γερμανόδουλα και απαξιωμένα πρόσωπα και θα μεταβληθεί αργά ή γρήγορα σε ΠΑΣΟΚ, το οποίο κατάντησε όχι μόνο να βρεθεί κάτω από τους... «καταδικασμένους» ΑΝ.ΕΛΛ., αλλά και στην Α’ Θεσσαλονίκης να λαμβάνει 3.300 ψήφους λιγότερες από αυτές της Ένωσης Κεντρώων του Βασίλη Λεβέντη – ο οποίος, παρεμπιπτόντως, παίρνει τις τετραπλάσιες ψήφους από το κόμμα του Γιώργου Παπανδρέου!
● Είτε θα αναδείξει μια ηγεσία με «κεντροδεξιό» και δημοκρατικό προφίλ, με πρόταση για τη χώρα – μακριά από την απόλυτη υποταγή στη Γερμανία – και με στόχο να περισώσει ό,τι μπορεί από την παλαιά καραμανλική Δεξιά.
Η συντριβή της πολιτικής του κωλόχαρτου δείχνει τον δρόμο.
Το πρώτο ερώτημα είναι αν στην πάλαι ποτέ μεγάλη παράταξη της Δεξιάς έχουν πλέον το κουράγιο να ατενίσουν το μέλλον τους με έναν νέο τρόπο ή θα επιμείνουν στην πολιτική και τα πρόσωπα που τους οδήγησαν στην πολιτική απαξίωση και την εκλογική συντριβή.
Το δεύτερο ερώτημα είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα αδράξει την ευκαιρία με την εμμονή του Σαμαρά να παραμείνει πρόεδρος της Ν.Δ., ώστε να στείλει μια και καλή τον κορμό της Δεξιάς στο... χρονοντούλαπο της Ιστορίας.
Απαντήσεις προσεχώς.
Στην πραγματικότητα χθες επιβεβαιώθηκε αυτό που... εμμονικά επαναλαμβάνουμε από τις εκλογές του 2012: ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαθίσταται ως κυρίαρχος στον χώρο της Κεντροαριστεράς υπερβαίνοντας – με χαρακτήρα οιονεί μονιμότητας – τα όρια της ιστορικής Αριστεράς.
Για την κυβερνητική του προοπτική είναι πολύ νωρίς να μιλήσουμε από σήμερα, καθώς είναι άγνωστο πώς θα κυλήσουν η συνεργασία με τους ΑΝ.ΕΛΛ. και η διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Είναι επίσης άγνωστο αν και άλλες δυνάμεις, ανεξάρτητα από τη σημερινή τους στάση, θα συμβάλουν στη σταθερότητα της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ – έστω και υπό όρους.
Είναι πάντως προφανές ότι ήδη αποτελεί τη μεγαλύτερη πολιτική δύναμη της χώρας και το μεγάλο του στοίχημα είναι, μέσω της διακυβέρνησής του, να καθιερωθεί ως το επίκεντρο του πολιτικού συστήματος, στη θέση που άλλοτε κατείχε το ΠΑΣΟΚ.
Η προσπάθειά του αρχίζει μόλις τώρα και η κατάληξή της είναι, προφανώς, άγνωστη. Για όλα αυτά όμως θα έχουμε πολλά να πούμε τις επόμενες μέρες.
Η Ν.Δ., από την πλευρά της, κατέρρευσε παταγωδώς και όχι μόνο αποτελεί παρελθόν από την κυβέρνηση, αλλά έρχεται πλέον αντιμέτωπη με την προοπτική μιας μόνιμης, ιστορικού μεγέθους, συρρίκνωσης. Το αν θα αντιμετωπίσει αμέσως θέμα ηγεσίας είναι ένα ερώτημα που πολύ σύντομα θα απαντηθεί.
Ο Σαμαράς δεν δείχνει καμιά διάθεση να κάνει στην άκρη προκειμένου να υπάρξει πολιτική, ηλικιακή και στρατηγική ανανέωση του κόμματος. Χθες, στη δήλωσή του, απέφυγε κάθε σχετική αναφορά, αποδεικνύοντας ότι θα δώσει τα πάντα για να παραμείνει στην ηγεσία της Ν.Δ. Συνεπώς προκαλεί κάθε ενδιαφερόμενο να αναλάβει πρωτοβουλία ανατροπής του – και βεβαίως το ρίσκο της πρωτοβουλίας του.
Το βέβαιο, σε κάθε περίπτωση, είναι ότι υπέστη ιστορική συντριβή η πολιτική των «άδειων ΑΤΜ» και της έλλειψης... κωλόχαρτου. Ο Σαμαράς και οι ελάχιστοι παρατρεχάμενοι που τον συνέδραμαν σε αυτή την άθλια κινδυνολογική εκστρατεία πριν από τις εκλογές, αυτοί που έφτασαν στο σημείο να μιλάνε «σοβαρά» για την έλλειψη χαρτιού υγείας αν νικήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Άδωνις Γεωργιάδης και η Σοφία Βούλτεψη, κατέληξαν να γίνουν αντικείμενο της χλεύης του ελληνικού λαού.
Ο Σαμαράς και οι παρατρεχάμενοι ξεκίνησαν δημοσκοπικά με μια διαφορά που λογαριαζόταν ως «διαχειρίσιμη», για να καταλήξουν σε μια εκλογική συντριβή που ξεπερνά το 8%.
Στην πραγματικότητα η Ν.Δ. έφτασε στο μεγάλο σταυροδρόμι της Ιστορίας της. Αφού η νυν ηγεσία της περιπλανήθηκε στα όρια και στα άκρα της ιστορικής Δεξιάς, με αποτέλεσμα τη δραματική ήττα της, τώρα πρέπει να λάβει αποφάσεις:
● Είτε θα επιμείνει με τα σημερινά φθαρμένα, γερμανόδουλα και απαξιωμένα πρόσωπα και θα μεταβληθεί αργά ή γρήγορα σε ΠΑΣΟΚ, το οποίο κατάντησε όχι μόνο να βρεθεί κάτω από τους... «καταδικασμένους» ΑΝ.ΕΛΛ., αλλά και στην Α’ Θεσσαλονίκης να λαμβάνει 3.300 ψήφους λιγότερες από αυτές της Ένωσης Κεντρώων του Βασίλη Λεβέντη – ο οποίος, παρεμπιπτόντως, παίρνει τις τετραπλάσιες ψήφους από το κόμμα του Γιώργου Παπανδρέου!
● Είτε θα αναδείξει μια ηγεσία με «κεντροδεξιό» και δημοκρατικό προφίλ, με πρόταση για τη χώρα – μακριά από την απόλυτη υποταγή στη Γερμανία – και με στόχο να περισώσει ό,τι μπορεί από την παλαιά καραμανλική Δεξιά.
Η συντριβή της πολιτικής του κωλόχαρτου δείχνει τον δρόμο.
Το πρώτο ερώτημα είναι αν στην πάλαι ποτέ μεγάλη παράταξη της Δεξιάς έχουν πλέον το κουράγιο να ατενίσουν το μέλλον τους με έναν νέο τρόπο ή θα επιμείνουν στην πολιτική και τα πρόσωπα που τους οδήγησαν στην πολιτική απαξίωση και την εκλογική συντριβή.
Το δεύτερο ερώτημα είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα αδράξει την ευκαιρία με την εμμονή του Σαμαρά να παραμείνει πρόεδρος της Ν.Δ., ώστε να στείλει μια και καλή τον κορμό της Δεξιάς στο... χρονοντούλαπο της Ιστορίας.
Απαντήσεις προσεχώς.
===================================================================================
Κεραμιδόγατος
ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου