του Τάσου Παππά
από την
"Εφημερίδα των Συντακτών" 10/8/2014
Στις παχυλές ανοησίες που εκτόξευσαν
διάφοροι κυβερνητικοί αξιωματούχοι για την Αργεντινή προστέθηκαν οι μωρολογίες
και τα επιχειρήματα καφενείου του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν-Κλοντ
Γιούνκερ, και του πρωθυπουργού της χώρας, Αντώνη Σαμαρά. Ο κ. Γιούνκερ
εμφανίστηκε στην Αθήνα με τουπέ επαρχιώτη πολιτευτή και ρητορική δημοδιδασκάλου
της δεκαετίας του ’50 για να μας πει από ποια περιπέτεια τύπου Αργεντινής
γλίτωσε η Ελλάδα, αποθεώνοντας, όπως επιβάλλεται να κάνει ένας γενναιόδωρος
φεουδάρχης, τους δουλοπάροικους (τα κόμματα του συναινετικού δικομματισμού) για
τη συνέπεια που έδειξαν στην εκτέλεση των εντολών των αφεντικών τους.
Από κοντά ο Α. Σαμαράς που,
πανικόβλητος από τους εφιάλτες που βλέπει κάθε βράδυ στον ύπνο του με
πρωταγωνιστή τον Τσίπρα, έσπευσε να πλειοδοτήσει, προσβάλλοντας (έχει κάνει και
υπουργός Εξωτερικών) την κυβέρνηση μιας φίλης χώρας. Σιγά τώρα μη σκεφτεί το διπλωματικό
πρωτόκολλο, αυτός που έχει γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων του τη Βουλή,
το Σύνταγμα και τους νόμους, που στρώνει κάθε τρεις και λίγο το κόκκινο χαλί
στο μέγαρο Μαξίμου για να υποδεχθεί όποιον δηλώνει υποψήφιος επενδυτής, που δεν
έχει χρόνο να συναντηθεί με τους εκπροσώπους κοινωνικών ομάδων που πλήττονται
από την κρίση, αλλά βρίσκει χρόνο για να δει τη διοίκηση του ΣΕΒ και να
πραγματοποιήσει ταξίδι-αστραπή στην Κρήτη προκειμένου να φωτογραφηθεί με τον
πρωθυπουργό της Εσθονίας, που προσέρχεται στο Κοινοβούλιο μόνο για να
ανταλλάξει χαριτωμενιές με τους βουλευτές του κόμματός του στο εντευκτήριο.
Ούτε κουβέντα όμως από τα δύο
φιλαράκια, Γιούνκερ-Σαμαρά, που αγκαλιάστηκαν με φλεγόμενο πάθος μπροστά στις
κάμερες, για το αν πράττει καλώς η κυβέρνηση της Αργεντινής που αρνείται να
πληρώσει τους «γύπες» των αγορών. Δηλαδή, τους διάφορους άπληστους διαχειριστές
κεφαλαίων, οι οποίοι μπορεί να μη νοιάζονται για τη φτώχεια, την ανεργία και
την παιδική θνησιμότητα, δακρύζουν όμως όταν κάποιος κακοποιεί μια γατούλα ή
ένα σκυλάκι και εκφράζουν την ευαισθησία τους δίνοντας χορηγία μερικά
εκατομμύρια ευρώ για την προστασία τους από τη βαναυσότητα των ανθρώπων.
Αλλά τι να πει για τα οικόσιτα
τσακάλια του χρηματιστηριακού καπιταλισμού ο πολιτικός ηγέτης που έκανε τη
λιλιπούτεια χώρα του χρυσοφόρο αποκούμπι και παράδεισο για τα πάσης προελεύσεως
κεφάλαια και τους φοροφυγάδες όλου του κόσμου με την ανοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Εντάξει, «αιρετικός» εκ του ασφαλούς ο Γιούνκερ, αλλά όχι και να βάλει τα
χεράκια του και να βγάλει τα ματάκια του. Υπάρχει και μια ιδεολογία. Δεν θα
γίνει τώρα στα στερνά του αποστάτης της τάξης του. Οι μαγκιές του περιορίζονται
στην παραβίαση των αντικαπνιστικών κανονισμών και στο τσαλάκωμα του κώδικα
ευπρέπειας με το ελευθεριάζον λεξιλόγιό του στις συνόδους κορυφής. Ως εκεί
όμως. Ο,τι είναι σήμερα το χρωστάει στις υπηρεσίες που προσέφερε στα μεγάλα
οικονομικά συμφέροντα. Ή τι να πει ο επικεφαλής μιας κυβέρνησης που δεν
αντιστάθηκε ούτε για το θεαθήναι στις προσταγές των δανειστών, που πούλαγε
τσαμπουκά στους εργαζόμενους της πατρίδας του, αλλά έσκυβε με ευλάβεια το γόνυ
στις απαιτήσεις των τραπεζών και ακολουθούσε χωρίς δεύτερη κουβέντα τις
συστάσεις της Γερμανίας;
Η άρνηση της κυβέρνησης της
Αργεντινής να υπογράψει την παράδοση της οικονομίας της χώρας στα αρπακτικά
«επενδυτικά κεφάλαια» είναι ένα πολύ κακό παράδειγμα. Μπορεί να ανοίξει η όρεξη
και σε άλλες χρεωμένες χώρες ώστε να υιοθετήσουν ανάλογη τακτική και έτσι να
βρεθεί στο στόχαστρο το οικοδόμημα που έχει χτίσει η παγκόσμια ελίτ του
χρήματος με κόπο και θυσίες (των λαών). Κάθε σκέψη για οργανωμένη αμφισβήτηση
του σιδερένιου κανόνα του συστήματος, πολύ περισσότερο για εξέγερση, πρέπει να
εξοριστεί από τη δημόσια συζήτηση πριν μολυνθούν τα μυαλά των καταπιεσμένων.
Χρωστάς; Θα βογκήξεις. Και όποιοι διαδίδουν βέβηλες ιδέες, ότι τάχα υπάρχει και
άλλος δρόμος, πρέπει να καταγγελθούν ως τυχοδιώκτες, δημαγωγοί και επικίνδυνοι
για τη δημοκρατία και την πολιτική ομαλότητα.
Ωστόσο, οι εγχώριοι σωτήρες, παρά την
αλαζονεία τους, το μυώδες ύφος τους και τους αμετροεπείς παλικαρισμούς τους,
δεν μπορούν να κρύψουν το αβυσσαλέο άγχος τους. Φοβούνται την επόμενη μέρα και
εργάζονται πυρετωδώς για να δυσκολέψουν τη ζωή των αντιπάλων τους. Τακτοποιούν
εκκρεμότητες (προκλητικά δώρα στη διαπλοκή), δημιουργούν τετελεσμένα (ρυθμίσεις
ευνοϊκές για τις οικονομικές ελίτ), νομιμοποιούν αναδρομικά τις πομπές τους
(στο απυρόβλητο οι διοικήσεις των τραπεζών που δάνειζαν χωρίς εγγυήσεις),
καταδικάζουν σε ξαφνικό θάνατο τα κόμματα (χρηματοδότηση), στήνουν σχήματα και
κινήσεις-αναχώματα για να απορροφηθεί και να εκτονωθεί ακινδύνως για το
σύμπλεγμα εξουσίας η συσσωρευμένη οργή της κοινωνίας. Με λίγα λόγια, κάνουν
ό,τι περνάει από το χέρι τους για να καθυστερήσουν την πτώση τους και
καλλιεργούν το έδαφος για να επιστρέψουν στα πράγματα με νέες πλουμιστές
φορεσιές. Πρόκειται για την πιο ξετσίπωτη κυβέρνηση που έχει γνωρίσει ο τόπος
από το 1974.
====================================================================================
Κεραμιδόγατος
ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου