ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΑΝ ΧΡΙΣΤΟΓΙΑΝΝΗ (Ν.Δ) ΚΑΙ ΜΑΡΚΟΥ (ΔΗΜΑΡ)

Αποδοκίμασαν βουλευτές

Έντονα αποδοκιμάστηκαν από τους συμμετέχοντες στο συνέδριο της Ομοσπονδίας Νοσοκομειακών Ιατρών. οι βουλευτές της ΝΔ Δημήτρης Χριστογιάννης και της ΔΗΜΑΡ Κατερίνα Μάρκου, ενώ ο πρώτος ουσιαστικά υποχρεώθηκε από τους διαμαρτυρόμενους να κατέβει από το βήμα του ομιλητή.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO

ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΣΕ  ΧΡΙΣΤΟΓΙΑΝΝΗ  (Ν.Δ) ΚΑΙ ΜΑΡΚΟΥ (ΔΗΜΑΡ)

Ενώ ο κ. Χριστογιάννης ήταν στο βήμα του ομιλητή οι διαμαρτυρόμενοι, προφανώς γιατροί, καταφέρθηκαν εναντίον του αποκαλώντας τον «πολιτικό τσιράκι της Τρόικα» και τον κάλεσαν να κατέβει από το βήμα του ομιλητή.

«Κατέβα κάτω αν έχεις φιλότιμο, δεν ντρέπεσαι, τσιράκι της Τρόικα» φώναξε απευθυνόμενος στον κ. Χριστογιάννη κάποιος από τους γιατρούς που συμμετείχαν στο συνέδριο, ενώ μια ομάδα γιατρών που είχε συγκεντρωθεί στο πίσω μέρος της αίθουσας φώναζε συνθήματα όπως «Η χούντα δεν τελείωσε το '73, ψωμί παιδεία ελευθερία, δεν σας θέλει ο λαός».

Ο βουλευτής της ΝΔ τελικά αναγκάστηκε να κατέβει από το βήμα καθώς μια γυναίκα από τους διαμαρτυρόμενους, κατευθύνθηκε προς το μέρος του του άρπαξε τα χαρτιά στα οποία είχα γράψει την ομιλία του τα τσαλάκωσε και τα πέταξε υποχρεώνοντας τον να σταματήσει το λόγο του.

Αποδοκιμασίες δέχθηκε και η κ. Μάρκου, η οποία κατέβηκε αμέσως από το βήμα του ομιλητή χωρίς να μιλήσει στο συνέδριο.

========================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π) 

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ ΠΡΟΣ ΚΚΕ:ΛΑΘΟΣ ΠΟΡΕΙΑ

Κρίση στο ΚΚΕ μετά την εκλογική τραγωδία

***************

-Απουσιάσαμε από το καθήκον να παρέμβουμε στο αυθόρμητο που εκδηλώθηκε. Δεν δηλώσαμε «παρών» για τον προσανατολισμό και τη συνειδητοποίησή του. 

-«Οι άνθρωποι πρέπει να είναι σε θέση να ζουν για να μπορούν να κάνουν ιστορία» (Μαρξ - Ένγκελς, «Γερμανική ιδεολογία»).

**************

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ Ν.ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ

1)Αντιγράφω (Ντοκουμέντα 16ου Συνεδρίου, σελ. 71, σ. Παπαρήγα): «Στο 15ο Συνέδριο ξεκαθαρίσαμε το εξής πράγμα: Ότι η συγκέντρωση δυνάμεων, η πολιτική συμμαχιών του Κόμματος χτίζεται πάνω στην αντίθεση μονοπώλια - ιμπεριαλισμός. (...). Τι είναι ο ιμπεριαλισμός; Το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού. Όμως, δεν μπορούμε να χτίσουμε συμμαχία στην αντίθεση καπιταλισμός - σοσιαλισμός, γιατί σημαίνει συμμαχία για τη σοσιαλιστική επανάσταση και συμμαχία για τη δικτατορία του προλεταριάτου. Αυτό δεν μπορούμε να το βάλουμε. Και δεν μπορούμε να το βάλουμε, γιατί είναι και λυμένο θεωρητικά, αλλά και η πείρα αυτό δείχνει». Κανένα νέο δεδομένο δεν επιτρέπει αναθεώρηση όσων θεωρητικά και εμπειρικά, κατά το 16ο Συνέδριο, είναι λυμένα. Εντούτοις στις Θέσεις γίνεται ακριβώς αυτό το λάθος: Προτείνεται οικοδόμηση πολιτικής συμμαχιών στην αντίθεση καπιταλισμός - σοσιαλισμός. Αλλά πάνω σε αυτή την αντίθεση, όπως σωστά διαπιστώναμε στο 16ο Συνέδριο, δεν χτίζεται η - στρατηγικής σημασίας για την Επανάσταση - πολιτική συμμαχιών.

2) Με αυτήν την (μη) πολιτική συμμαχιών «πλησιάζουμε
» το σοσιαλισμό μόνο ως αντικατοπτρισμό. Η Λαϊκή Συμμαχία, που δεν είναι πολιτική, δεν συμμετέχει σε εκλογικές μάχες, που απορρίπτει όσους διαφοροποιούνται από το ΚΚΕ (Θέση 67), που «έχει μια ορισμένη μορφή διαμόρφωσης με τη δράση σε κοινό πλαίσιο των ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΜΑΣ», είναι «συμμαχία» μόνο με τον εαυτό μας.

3) Η πολιτική γραμμή των Θέσεων ουσιαστικά εφαρμόζεται εδώ και χρόνια. Έχουμε ήδη δείγματα ότι δεν περπατάει: οργανωτική στασιμότητα, πτώση κυκλοφορίας «Ρ», επίπεδο ταξικού κινήματος, οδυνηρό εκλογικό αποτέλεσμα. Ας σταθούμε στις εκλογές. Η σ. Παπαρήγα («Ρ», 22/3/2012) έλεγε: «Αντικειμενικά λοιπόν στην εκλογική μάχη το κριτήριο ψήφου προς το ΚΚΕ μπορεί και πρέπει να είναι πάνω στη συνολική του στρατηγική». Δεν συνιστά απολυτότητα να λέμε ότι «επιβεβαιώθηκε» (Θέση 48) μια στρατηγική που την αναδείξαμε ως κριτήριο ψήφου, αλλά αντί να συγκεντρώσει δυνάμεις τις μείωσε στο μισό; Βέβαια, όποτε έρχεται η κουβέντα στο εκλογικό αποτέλεσμα επαναλαμβάνουμε τα περί «κοινοβουλευτικών αυταπατών». Όχι. Αυταπάτες δημιουργούνται όταν αρνούμαστε να ερμηνεύσουμε απροκατάληπτα την ζωντανή εμπειρία από κάθε πολιτική μάχη. Τέτοια μάχη είναι και οι εκλογές. Δεν σπέρνει «κοινοβουλευτικές αυταπάτες» ο Λένιν όταν ισχυρίζεται («Γράμματα στον Γκόργκι») ότι «απ' τα αποτελέσματα των εκλογών εξαρτάται κατά πολύ και η ανάπτυξη του κόμματος».

4) Επί κρίσης, θέτοντας ως προαπαιτούμενο κάθε λαϊκής συσπείρωσης τη συμφωνία με τη θέση μας για λαϊκή εξουσία, αφήσαμε αναξιοποίητους σειρά πολιτικούς «κρίκους». Π.χ. Το «δεν πληρώνω». Εμείς είπαμε: Δεν πληρώνω, αλλά πρώτα λαϊκή εξουσία. Χρέος. Εμείς είπαμε: Όχι στο χρέος, αλλά στη λαϊκή εξουσία. Ευρώ - ΕΕ. Εμείς είπαμε: Δεν αρκεί το όχι στην ΕΕ, χωρίς το «ναι» στη λαϊκή εξουσία. Μνημόνιο. Εμείς είπαμε: Δεν φταίει το μνημόνιο, αλλά ο καπιταλισμός, η κρίση και ότι δεν έχουμε λαϊκή εξουσία. Σωστά. Όμως υπηρετείται ο στόχος της λαϊκής εξουσίας, όταν, στη μαζική πάλη για την ανακούφιση του λαού από τα βάσανά του, τίθεται σαν (διαχωριστική) προϋπόθεση; Πανομοιότυπα απουσιάσαμε από το καθήκον να παρέμβουμε στο αυθόρμητο που εκδηλώθηκε. Δεν δηλώσαμε «παρών» για τον προσανατολισμό και τη συνειδητοποίησή του. Αφήσαμε άλλους να το κατευθύνουν, να το αξιοποιούν. Από τις πλατείες που τις καταγγείλαμε από την Ισπανία κιόλας, πριν ακόμα εμφανιστούν στην Ελλάδα, μέχρι τις πατάτες. Από τις διαδηλώσεις για το μνημόνιο μέχρι τα διόδια - όταν έρχονταν άλλοι εμείς φεύγαμε.

5) Η εξάρτηση για την αστική τάξη μιας εξαρτημένης χώρας είναι το πλαίσιο προσαρμογής της στο διεθνή καπιταλισμό. Πολιτικά, η εξάρτηση για την αστική τάξη σημαίνει τη διεθνή της εγγύηση - στήριξη για την παραμονή της στην εξουσία. Η ταξική ανάδειξη του εξαρτημένου χαρακτήρα του ελληνικού καπιταλισμού δεν σημαίνει συσκότιση των ευθυνών της αστικής τάξης για τα δεινά του λαού ή απαλλαγή από αυτές, ή πολύ περισσότερο «παράθυρο» συνεργασίας με τμήματά της. Είναι πολιτική της καταδίκη. Η εξάρτηση συνιστά καταισχύνη του συνόλου της αστικής τάξης και χειροπιαστή απόδειξη ότι το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και για το λόγο αυτό, για να εξυπηρετήσει τα δικά του συμφέροντα, υποδουλώνει το λαό, σε συμμαχία με το ξένο κεφάλαιο.

Αυτή η ανάλυση του Λένιν στον «Ιμπεριαλισμό», στο «Η Βαριά Βιομηχανία στην Ελλάδα» του Μπάτση, στο «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα» του Μπελογιάννη, ισχύει ακέραια και σε συνδυασμό με τα σημερινά οικονομικά και πολιτικά δεδομένα, η πραγματικότητα βοά: Η εξάρτηση της Ελλάδας βαθαίνει. Πραγματικότητα που για να έχουμε αποτελεσματική πολιτική γενικά (και ειδικά όσον αφορά τη διασύνδεση του ταξικού με το πατριωτικό) δεν γίνεται να αγνοούμε, να θολώνουμε με σχήματα περί «αλληλεξάρτησης», να μισοδεχόμαστε (ή μισοαρνιόμαστε) με φράσεις όπως «ισχυρές εξαρτήσεις», εισάγοντας έτσι στην επιστήμη του μαρξισμού το «ολίγον έγκυος».

6) «Ριζοσπάστης»: Δημοσιεύματα όπως το διήγημα για το δολοφόνο του 15χρονου, τα «πέρασε για λίγο από τον ΔΣΕ» για τον Μίσσιο, ανιστόρητες αναφορές ότι «το ΚΚΕ καμία σχέση δεν έχει με την αριστερά», κείμενα όπου αντί επιχειρημάτων βρίθουν ασυνταξιών και αφορισμών, πρωτοσέλιδα όπου απουσιάζει ή υποβαθμίζεται το σημαντικό της επικαιρότητας (π.χ. θάνατος Τσάβες), δεν συνηγορούν στην εκτίμηση περί «βελτίωσής του».

ΠΡΟΤΑΣΗ: Επαναφορά - επικαιροποίηση του Προγράμματος του 15ου Συνεδρίου, συγκρότηση Αντιιμπεριαλιστικού - Αντιμονοπωλιακού - Δημοκρατικού Μετώπου, με κατεύθυνση την ανατροπή του καπιταλισμού. Ένα Πρόγραμμα πιο αναγκαίο κι από την πρώτη φορά που το εμπνευστήκαμε επειδή ακριβώς τα προβλήματα που επιφέρουν ο ιμπεριαλισμός, τα μονοπώλια, οι αντιδημοκρατικές εκτροπές, η αναβίωση του φασισμού, η καπιταλιστική κρίση, έχουν οξυνθεί στο έπακρο. Το ΑΑΔΜ μπορεί να οικοδομήσει αντικαπιταλιστική συμμαχία, διότι:

Πρώτον, συνδέει τώρα, σήμερα, την πάλη για το καθημερινό πρόβλημα με το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό.
Δεύτερον, είναι πειστικό και το κατορθώνει γιατί λαμβάνει υπόψη, ειδικά στις παρούσες συνθήκες εξαθλίωσης του λαού, ότι πρώτα «Οι άνθρωποι πρέπει να είναι σε θέση να ζουν για να μπορούν να κάνουν ιστορία» (Μαρξ - Ένγκελς, «Γερμανική ιδεολογία»).
Τρίτον, δεν παραιτείται από κανένα όπλο και από κανένα ενδεχόμενο - έστω και το πιο αμυδρό - στον επαναστατικό αγώνα, μη εξαιρουμένου του ενδεχομένου κυβέρνησης του ΑΑΔΜ, η οποία θα συνιστούσε διαστρέβλωση αν συσχετιζόταν με «στάδια», με «ενδιάμεσες εξουσίες» ή με την «αριστερή» κυβέρνηση αστικής διαχείρισης που ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ.
Τέταρτον, μιας και εμείς δεν είμαστε Μπλανκιστές ώστε να αδιαφορούμε για τη λαϊκή πλειοψηφία, συνιστά επιτομή του αντικαπιταλιστικού αγώνα γιατί οικοδομεί λαϊκή πλειοψηφία, που δικό της έργο με επικεφαλής την εργατική τάξη είναι η Επανάσταση, καθώς προωθεί τις αναγκαίες συμμαχίες που δεν αποτελούν τίποτα λιγότερο από τον ίδιο τον πυρήνα του πολιτικού σχεδίου ανατροπής του καπιταλισμού.

* Νίκος Μπογιόπουλος μέλος ΚΟΒ «Ριζοσπάστη»

                           ΠΗΓΗ:ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ"-31/3/2013

========================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π) 

ΤΟ ΚΚΕ, ΟΙ "ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΙ" ΚΑΙ ΟΙ "ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ"

Εξωκομματικός προσυνεδριακός διάλογος στο ΚΚΕ: Οι "αγράμματοι" και οι "αντικαπιταλιστές"

Ως «αγράμματους» χαρακτήρισε η γενική γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, σε πρόσφατη ομιλία της στη συνδιάσκεψη της κομματικής οργάνωσης της Θεσσαλίας, τα στελέχη του οργάνου που διαφωνούν με την άποψη της ηγεσίας του κόμματος. Ακολούθησε χθες άρθρο-παρέμβαση του εκπρόσωπου Τύπου του κόμματος, Παναγιώτη Μεντρέκα, ο οποίος επιτέθηκε σφοδρά στα μέλη του ΚΚΕ που διαφοροποιούνται από τις επίσημες κομματικές θέσεις, χαρακτηρίζοντάς τους, ούτε λίγο ούτε πολύ, ως εχθρούς του κόμματος. Η εξέλιξη αυτή, σε συνδυασμό με σειρά κειμένων που δημοσιεύονται στον "Ριζοσπάστη", στο πλαίσιο του προσυνεδριακού διαλόγου που διεξάγεται ενόψει του 19ου Συνεδρίου του κόμματος (ξεκινάει στις 11 και ολοκληρώνεται στις 14 Απριλίου), τα οποία προβάλλουν πολλαπλές ενστάσεις και διαφωνίες στη γραμμή που ακολουθεί η ηγεσία, αναδεικνύουν αφενός πως το εσωκομματικό τοπίο του ΚΚΕ δεν είναι ενιαίο και αδιαίρετο, όπως επιχειρεί να το παρουσιάζει το κόμμα, αφετέρου πως το 19ο Συνέδριο θα αποτελέσει αφετηρία σοβαρών εξελίξεων που θα μεταμορφώσουν το κόμμα και σε οργανωτικό επίπεδο.

Συμπυκνώνοντας, οι διαφωνίες που προβάλλουν τα μέλη του κόμματος που διαφωνούν με την ηγεσία έχουν να κάνουν με την εκτίμηση ότι το ΚΚΕ, με τις θέσεις που έχει διαμορφώσει ενόψει του 19ου Συνεδρίου, απομακρύνεται από τις αποφάσεις του 15ου Συνεδρίου, οι οποίες συνοψίζονταν στη συγκρότηση του Αντιμονοπωλιακού Αντι-ιμπεριαλιστικού Δημοκρατικού Μετώπου (ΑΑΔΜ). Η μετατόπιση αυτή, υποστηρίζουν, έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό, και είναι αυτή που δεν επέτρεψε στο κόμμα να επωφεληθεί στις πρόσφατες εκλογές από τη μεγάλη απώλεια ψήφων που υπέστησαν το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ., αλλά αντίθετα το οδήγησε σε συρρίκνωση των εκλογικών ποσοστών. Στο ίδιο πλαίσιο, υποστηρίζουν πως τα λάθη της ηγεσίας είναι αυτά που διευκόλυναν τον ΣΥΡΙΖΑ να συγκεντρώσει το εκλογικό ποσοστό που συγκέντρωσε. Στο ίδιο μοτίβο, υπογραμμίζουν ότι το θέμα της κυβέρνησης της Αριστεράς, το οποίο, σύμφωνα με πληροφορίες, είχε τεθεί στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ κατά τη δεύτερη προεκλογική περίοδο από κάποια στελέχη τα οποία πλέουν έχουν απομακρυνθεί, θα έπρεπε να είχε εξεταστεί κι όχι να απορριφθεί.

Η συγκεκριμένη μερίδα στελεχών ασκεί κριτική στο ΚΚΕ και σε σχέση με τον ρόλο και τη θέση της ελληνικής αστικής τάξης στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική αλυσίδα, τονίζοντας πως η Ελλάδα είναι εξαρτημένη χώρα, ενώ οι θέσει του ΚΚΕ για το 19οΣυνέδριο επισημαίνουν πως «ο ελληνικός καπιταλισμός βρίσκεται στο ιμπεριαλιστικό στάδιο ανάπτυξής του, σε ενδιάμεση θέση στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, με ισχυρές εξαρτήσεις από τις ΗΠΑ και την Ε.Ε.», θέση που οι διαφωνούντες χαρακτηρίζουν ως προβληματική, καθώς οδηγεί το κόμμα σε μια αδιέξοδη αντικαπιταλιστική καθαρότητα, όπως σημειώνουν. Επιπλέον, δεν λείπουν και διατυπώσεις που ασκούν κριτική ως προς τον συγκεντρωτισμό που ασκεί η ηγεσία του ΚΚΕ.

Αλέκα Παπαρήγα: Αγράμματοι οι διαφωνούντες!

«Τα στελέχη δεν δικαιολογούμαστε να είμαστε αγράμματα, να είμαστε μάλιστα μέλη της Κ.Ε. μερικά χρόνια και να είμαστε αγράμματοι! Εντάξει, πιο συγκαταβατικά μπορεί να το δει κανείς και να μη φαίνεται η αγραμματοσύνη μας στις σχετικά εύκολες στιγμές, αλλά όταν επέρχεται ο φόβος της σύγκρουσης, η προσωπική υποχώρηση κ.λπ., τότε τι γίνεται με την αγραμματοσύνη;» υπογράμμισε η Αλέκα Παπαρήγα στην ομιλία της στη συνδιάσκεψη στη Θεσσαλία. Λίγο πριν, είχε επισημάνει, αναφερόμενη στον προσυνεδριακό διάλογο του κόμματος, τα εξής: «Διάβαζα π.χ. στον προσυνεδριακό διάλογο -κι εσείς βεβαίως θα διαβάσατε- ότι στην Ελλάδα υποχώρησε, λέει, η ανάπτυξη του καπιταλισμού γιατί κλείσανε επιχειρήσεις. Μα αυτή είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη, φέρνει κρίση, φέρνει συγκέντρωση. Και υποχωρεί, λένε, ο καπιταλισμός, αν είναι δυνατόν! Δηλαδή είναι μη αναπτυγμένος ο καπιταλισμός λόγω κρίσης!».

Εξαγγέλλοντας τη στάση της προς τους «αγράμματους», πρόσθεσε πως «άμα έχεις και δυσκολίες και είσαι κι αγράμματος, βράστα κι άστα, πού πάει το πράγμα. Γιατί δεν θεωρώ ότι χρειάζεται εδώ να κάνω κάποια άλλη εκτίμηση συγκεκριμένη γύρω απ' αυτά τα πράγματα. Και μ' αυτή την έννοια και τα μέλη του Κόμματος απέναντι στα στελέχη πρέπει να είναι πάρα πολύ αυστηρά. Να είστε απέναντι σε μας, στα στελέχη, γιατί η αγραμματοσύνη δεν βοηθά, είναι αυτό που είπε ένας σύντροφος, ούτε η γνώση αρκεί χωρίς τη δράση, αλλά ούτε μόνο η δράση».

Μιλώντας για τον ΣΥΡΙΖΑ, η κ. Παπαρήγα τόνισε: «Ο ΣΥΡΙΖΑ τι λέει; Κυβέρνηση της Αριστεράς λέει, ποια είναι τα μέτωπα πάλης; Κούρεμα του χρέους; Αυτά τα λέει και το ΔΝΤ. Είναι η άλλη αστική συνταγή».

Να μην εγκαταλειφθεί το ΑΑΔΜ

«Με τα προτεινόμενα κείμενα η Κ.Ε. θέλει να αποτυπώσει σε Πρόγραμμα την πολιτική που ακολουθεί τα τελευταία χρόνια, η οποία απέχει παρασάγγες τόσο από το ισχύον Πρόγραμμα, αλλά, όπως φαίνεται και διά γυμνού οφθαλμού, από τις ίδιες τις ιστορικές παραδόσεις μας, τη φυσιογνωμία του Κόμματος στην 95χρονη Ιστορία του.

Έτσι εξηγείται, για παράδειγμα, η αναφορά στον επερχόμενο ιμπεριαλιστικό πόλεμο και το ότι διάφορες τροτσκιστικές ομάδες τη 'χαιρετίζουν'. Έτσι εξηγείται η αντικατάσταση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου από τη Λαϊκή Συμμαχία», υπογραμμίζει στον προσυνεδριακό διάλογο το μέλος του κόμματος Σταύρος Θεοχάρης ("Ριζοσπάστης", 27 Μαρτίου). Και προσθέτει: «Σε πρακτικό πολιτικό επίπεδο από διαφορετικό δρόμο πλησιάσαμε στη γενική πολιτική θέση του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν θεωρεί επίκαιρο το θέμα Ε.Ε.!».

«Εγώ αρνούμαι να διαλέξω αν θέλω να είμαι δεξιός ή αριστερός οπορτουνιστής, δηλαδή να διαλέξω ανάμεσα στο να επιδιώξω κυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ ή να αρνηθώ το ΑΑΔ μέτωπο. Λέγεται ότι κάποτε ρωτήσανε τον Στάλιν 'Ποιος οπορτουνισμός είναι πιο επικίνδυνός; Ο αριστερός ή ο δεξιός;' και ο Στάλιν απάντησε 'αυτός που υποτιμούμε'», τόνισε ο Γιάννης Δούρος, στον "Ριζοσπάστη" (23 Μαρτίου). Και προσθέτει: «Ποια εξουσία θα υλοποιήσει το αίτημά μας γι 45% φορολογία στο μεγάλο κεφάλαιο; Με ποια εξουσία την κρίση θα πληρώσουν τα μονοπώλια;».

«Η εγκατάλειψη οικοδόμησης του ΑΑΔΜ και το στένεμα της γραμμής συσπείρωσης δυνάμεων, άφησαν τον ΣΥΡΙΖΑ, τη ΔΗΜ.ΑΡ., αλλά και το νέο όπλο του συστήματος, τη νεοναζιστική Χ.Α., να καλύψουν το κενό της δικής μας παρέμβασης, αποσπώντας έτσι δικές μας δυνάμεις, αλλά και δυνάμεις εγκλωβισμένες για χρόνια στον δικομματισμό, που ανήκουν όμως στην εργατική τάξη ή έχουν συμφέρον να παλέψουν μαζί της και θα μπορούσαμε να τις συσπειρώσουμε», επισημαίνει η Αριστέα Μιμηγιάννη (27/3). Και προσθέτει: «Στο ΑΑΔΜ θεωρούμε αναπόφευκτη τη συνύπαρξη ανομοιογενών δυνάμεων, διαφορετικών τάσεων και απόψεων για τον στόχο της Α-Α-Δ πάλης, άρα εμπεριέχονται και οι αναγκαίοι συμβιβασμοί, χωρίς αυτοί να απειλούν την αυτοτέλεια του Κόμματος ή να αλλοιώνουν τον στρατηγικό του στόχο».

Π. Μεντρέκας: Φωτιά και τσεκούρι στον οπορτουνισμό

Απαντώντας στις παραπάνω επικρίσεις, ο Παναγιώτης Μεντρέκας τόνισε χθες, με το άρθρο του «Αρθρογραφία διαστρέβλωσης και αθλιότητας κατά των Θέσεων του 19ου Συνεδρίου» στον "Ριζοσπάστη", ότι «όσο κι αν το θέλουν κι αν προσπαθούν, το ΚΚΕ δεν πρόκειται να αφοπλιστεί πολιτικά και ιδεολογικά. Δεν τους φοβάται, ούτε εξαγοράζεται. Έχει εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη και στις δυνάμεις του».

                        ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ-"ΑΥΓΗ"-29/3/2013

========================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π) 

Γ.ΑΝΑΝΔΡΑΝΙΣΤΑΚΗΣ:Ο ΜΑΥΡΟΓΙΑΛΟΥΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΑΡ

Στη γελοιογραφία του τρισμέγιστου Altan ο παρατρεχάμενος μπαίνει αναμαλλιασμένος στο υπουργικό γραφείο φωνάζοντας «Κρίση, όλεθρος, καταστροφή!», για να λάβει την εξής απάντηση από τον υπουργό: «Ευκαιρία να εγκαταλείψουμε τις γυναίκες μας». Τάλε κουάλε με τον υπουργό του Altan, η ΔΗΜΑΡ αξιοποίησε την Κυπριακή αναμπουμπούλα, όχι για να εγκαταλείψει συζύγους, αλλά για να διορίσει τέκνα σε καλοπληρωμένες θέσεις του κράτους.

Ακόμη και οι πέτρες έχουνε ακούσει για την εγκύκλιο που έστειλε ο Χατζησωκράτης στα στελέχη της ΔΗΜ.ΑΡ., ώστε να υποβάλουν εγκαίρως αιτήσεις για την πλήρωση 180 θέσεων διοικητών και υποδιοικητών στα νοσοκομεία, «όπως προέκυψαν από τις συνενώσεις τους». Αφού τα διαλύσαμε, τώρα θα τα διοικήσουμε κι από πάνω, μην τυχόν και πέσουνε σε χέρια λαϊκιστών και άλλων Βησιγότθων. «Αποστείλατε και σε μας αμέσως μετά τα ονόματα και τα βιογραφικά των υποψηφίων», καταλήγει η εγκύκλιος των Μαυρογιαλούρων της ευθύνης. Ποίοι Μαυρογιαλούροι; Μπροστά τους ο Μαυρογιαλούρος είναι ο Τσόρτσιλ. Γκρούεζες και πολύ τους πέφτει.

Απαντώντας στο μαζικό κράξιμο, ο κ. Χατζησωκράτης ισχυρίσθηκε ότι η αποστολή εγκυκλίου συνιστά πούρα δημοκρατική διαδικασία. «Οι θέσεις των διοικητών δεν είναι μόνο για τους καθηγητάδες», δήλωσε ο εκπρόσωπος της ΔΗΜ.ΑΡ., η οποία άλλωστε φημίζεται για τις άρρηκτες σχέσεις της με τις λαϊκές μάζες. Λάθος επιχείρημα διάλεξες, αγαπητέ Δημήτρη. Έπρεπε να επικαλεστείς τις μελέτες που αποκαλύπτουν πως, όταν ο διοικητής είναι αριστερός, η χοληστερίνη του ασθενούς μειώνεται κατά 32%. Όταν είναι αριστερός και ο υποδιοικητής, θεραπεύονται αυτομάτως η ποδάγρα, η φαινυλοκετονουρία και άλλες επώδυνες ασθένειες.

Ευτυχώς η κρίση στην Κύπρο κράτησε αρκετά κι έτσι η ΔΗΜ.ΑΡ. πρόλαβε να συμμετάσχει και σε δεύτερη μπίζνα. Πριν αλέκτορα φωνήσαι, πουλήσανε ομού μετά του Σαμαρά και του Βενιζέλου τις Κυπριακές τράπεζες στην Πειραιώς, λίγο έλειψε δε να πουλήσουνε και τον αλέκτορα. 

Πουλήσανε, που λέει ο λόγος. Όταν δίνεις 524 εκατομμύρια, για να πάρεις 12 δισ. σε καταθέσεις, 2 δισ. ετήσια κέρδη και 1,5 δισ. που θα δώσουνε για ανακεφαλαιοποίηση οι κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Κύπρου, ε, αυτό δεν είναι πώληση, αυτό είναι Σάλα, Σάλα μες στη σάλα τα μιλήσαμε, να με πάρεις να σε πάρω συμφωνήσαμε.

«Βάστα Ρόμελ!», φωνάζανε οι δημαρίτες στους Κυπρίους, κρατήστε λίγο ακόμη αδέρφια, μπας και προλάβουμε να πουλήσουμε στη ζούλα τον ΟΠΑΠ. Εκεί όπου έχει διοριστεί από τον Κουβέλη μέλος του Δ.Σ. ο στενός συνεργάτη του διεκδικητή Σ. Κόκκαλη Πάνος Κολιοπάνος, ο οποίος θα δώσει μάχη σώμα με σώμα στον Τάφο του Ινδού με τον Φαήλο του Σαμαρά, που είναι δικηγόρος του επίσης διεκδικητή Δ. Μελισσανίδη. Η μάχη θα είναι πρωτίστως ιδεολογική, αλλά γι' αυτό υπάρχει η Αριστερά, για να δίνει ιδεολογικές μάχες.

========================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π) 

ΕΝΤΟΥΑΡΝΤΟ ΓΚΑΛΕΑΝΟ:ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ

ή
ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ
VIDEO

========================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π) 

Κ.ΒΑΞΕΒΑΝΗΣ:Ο ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΙΑ

Η παρουσία ενός δημοσιογράφου ως μάρτυρα σε μια Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής, θεωρητικά τουλάχιστον, πρέπει να έχει όλα εκείνα τα ενδιαφέροντα στοιχεία της αποκάλυψης. Δηλαδή, τα μέλη της Επιτροπής πρέπει να προσπαθούν να μάθουν στοιχεία της αλήθειας και πληροφορίες που έχουν προκύψει από τη δημοσιογραφική έρευνα.

Στις 14 Μαρτίου πέρασα την πόρτα της Προανακριτικής για τη λίστα Λαγκάρντ, για να καταθέσω. Η κατάθεσή μου διήρκεσε έξι ώρες. Η εμπειρία μου από την «ανάκρισή» μου, παρότι δεν είμαι πρωτόβγαλτος και απονήρευτος, ήταν στ’ αλήθεια μια αρνητική έκπληξη. Ο πρόεδρος της Επιτροπής κ. Μαρκογιαννάκης επιδεικτικά απουσίαζε, μετά τις αποκαλύψεις ότι πελάτισσά του είναι σε κύκλωμα με καταθέσεις στη λίστα Λαγκάρντ. Δεν ξέρω αν το έκανε από ευθιξία λόγω της αντιδικίας μας, αλλά φαντάζομαι πως αν η ευθιξία ήταν το κίνητρό του, θα φρόντιζε να αυτοεξαιρεθεί και από την Επιτροπή. Δύο φορές ο κ. Μαρκογιαννάκης ήταν «υποψήφιος» για να παραπεμφθεί ο ίδιος στην Προανακριτική και τη γλύτωσε λόγω του νόμου Βενιζέλου.

Στην Επιτροπή ο καθένας έμπαινε και έβγαινε ό,τι ώρα ήθελε, μίλαγε στο κινητό του, σέρφαρε στο ίντερνετ, έβγαινε για να «ενημερώσει» δημοσιογράφους και ξανάμπαινε στην αίθουσα για να ρωτήσει τον μάρτυρα τα ίδια ακριβώς πράγματα που ρώτησε κάποιος πριν λίγα λεπτά. Αλλά έχει σημασία τι ρωτούσε. Τι ρώτησαν δηλαδή μέλη της Επιτροπής τον δημοσιογράφο που περισσότερο από οποιονδήποτε σχετίζεται ερευνητικά με τη Λίστα.

Ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης ρώτησε κατ’ επανάληψη γιατί σχετίζω τη σύζυγό του με τη Λίστα. «Μα επειδή σχετίζεται» ήταν η απάντηση. Το σημαντικότερο όμως είναι πως ο βουλευτής της ΝΔ (και πρώην υβριστής του Σαμαρά) επέμενε πως έχω εισπράξει 2 εκατομμύρια μισθών από την ΕΡΤ. Ο λόγος ήταν πως αφού ήμουν στην ΕΡΤ επί ΠΑΣΟΚ, είχα κάθε λόγο να αθωώσω τον Παπακωνσταντίνου. Στην πραγματικότητα ο κ. Γεωργιάδης συνέχιζε μια συζήτηση στο twitter την προηγούμενη μέρα, στην οποία είχε εκτεθεί. Χρησιμοποίησε, δηλαδή, την εξουσία του ως μέλος της Επιτροπής, για να κάνει αυτό που δεν μπορούσε να κάνει σε μια ανοιχτή συζήτηση. Το επιχείρημά του ήταν πως στην παρούσα φάση εκτελεί χρέη εισαγγελέα και είχε δικαίωμα να ρωτάει οτιδήποτε. Ο Άδωνις προσπαθούσε να δημιουργήσει «ατάκες» για να τροφοδοτήσει τα δελτία των 8. Σε αντιπαράθεση έξω από την αίθουσα αναγκάστηκα να αποκαλέσω τον Γεωργιάδη «Μπουμπούκο» γιατί δεν έβρισκα κάτι που να είναι πιο ταιριαστό από τον χαρακτηρισμό που του απέδωσε δημόσια η αγαπημένη του.

Είναι ενδιαφέρουσα όμως η οπτική κάποιων μελών απέναντι σε ένα μάρτυρα δημοσιογράφο. Μέσα σε μια αίθουσα που δεν θύμιζε σε τίποτα αίθουσα εισαγγελικής έρευνας, με ύφος εισαγγελέα, μέλη της Επιτροπής αντιμετώπιζαν τον μάρτυρα ως κατηγορούμενο. Προφανώς κατηγορούμενο γιατί αποκάλυψε την Λίστα Λαγκάρντ. Ο καθένας ήθελε να πάρει την προσωπική ή κομματική του εκδίκηση.

Ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης ρώτησε πολλάκις γιατί δημοσιεύσαμε στο περιοδικό πως ο ίδιος έπρεπε να αυτοεξαιρεθεί απ την Επιτροπή. «Γιατί μέλη της οικογένειας της μητέρας σας είναι στη Λίστα». Είναι προφανές πως η ερώτηση δεν είχε σχέση με την ίδια τη Λίστα. Οι «εισαγγελείς» έμπαιναν σε ρόλο αρχισυντάκτη, λογοκριτή, κομματικού Μακιαβέλι. Το θέμα δεν είναι η Λίστα αλλά ο Τύπος.

Ενδιαφέρουσες ήταν και οι ερωτήσεις του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ και έμπιστου του Βενιζέλου, Παναγιώτη Ρήγα. Ο κ. Ρήγας, έχοντας μπροστά του άρθρα που έχω γράψει σε εφημερίδες του εξωτερικού όπου περιγράφω τη Λίστα ως τον καθρέφτη της ελληνικής διαπλοκής με επιχειρηματίες, εκδότες, υπουργούς και γνωστούς οικονομικούς παράγοντες, με ρωτούσε από πού προκύπτει αυτό το συμπέρασμα. Το θέμα δεν ήταν η Λίστα αλλά ο Τύπος. Σε αυτό το προνομιακό γι’ αυτούς, όπως πιστεύουν, πεδίο των «εδράνων», ήθελαν την εκδίκησή τους, την τιμωρία.

Η Επιτροπή μπορεί αν θέλει να βγάλει συμπεράσματα. Κάποιοι όμως προσπαθούν να λειτουργεί ως τσίρκο. Δεν είναι τυχαίο που κάθε μέρα διαρρέουν για καβγάδες που οι ίδιοι προκαλούν. Υποβιβάζουν τις αποκαλύψεις σε κουτσομπολιό. Παράγουν δημοσιεύματα για την κακή Κωνσταντοπούλου με επιμέλεια. Με πλήρη συνείδηση λέω πως ντρέπομαι γιατί κάποιοι είναι μέλη του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Και μην βιαστούν να πουν πως προσβάλω τον θεσμό. Αυτό να τον πουν στον Άκη και στον Βενιζέλο που πάσχιζε να τον βγάλει αθώο.

ΥΓ. Οφείλω να ευχαριστήσω για την ευπρεπή στάση τους, τους Βασ. Οικονόμου (ΔΗΜΑΡ), Σταύρο Κοντονή, Θοδωρή Δρίτσα, Ζωή Κωνσταντοπούλου (ΣΥΡΙΖΑ), Βασ. Καπερνάρο (ΑΝΕΛ).

Το κείμενο είναι το editorial του τεύχους του HOT DOC που κυκλοφορεί

========================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π) 

Η ΝΕΑ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ-THE NEW BANK OF EUROPE

ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΜΑΚΡΗ

========================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π) 

BELOVED CYPRUS DON'T BE ANOTHER BRICK IN THE WALL

PINK FLOYD

 ANOTHER BRICK IN THE WALL

PART 2

(ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ) 

VIDEO

 ΑΠΟ ΤΟ BLOG  "in the mind of harry klynn"

========================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π) 

ΣΤΡ.ΜΠΟΥΡΝΑΖΟΣ:ΚΗΛΙΔΑ ΑΝΕΞΙΤΗΛΗ-ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Ρ.ΜΑΓΚΡΙΤ-"ΜΝΗΜΗ"-1948

Δυο βδομάδες μετά, και η αθώωση Κασιδιάρη δε λέει να φύγει από το μυαλό μου. Έχει εγκατασταθεί εκεί, κηλίδα ανεξίτηλη: στεναχώρια, αποστροφή και απογοήτευση μαζί. Όχι μόνο, και όχι τόσο, για την αθώωση καθαυτή, αλλά για κάποια παρελκόμενα, που αποδείχθηκαν, τελικά, καρδιά της υπόθεσης.

Πρώτα, οι Χρυσαυγίτες που είχαν καταλάβει από πρωίας την αίθουσα και τους ενορχήστρωνε με κινήσεις του χεριού ο Χρήστος Παππάς. Έπειτα ο κατηγορούμενος, που είχε γίνει αρνάκι (αυτός, ο λιονταρής, που ωρύεται διαρκώς), δεν έβγαλε κιχ σ’ όλη τη δίκη, κι όταν ήρθε η ώρα είπε κάποια αβρά και στρογγυλεμένα λόγια, για να ξαναγίνει «θηρίος» μόλις αθωώθηκε, οπότε, βγαίνοντας από την αίθουσα, κατήγγειλε τα «τσοντοκάναλα» που τον διαβάλλουν, καταλήγοντας: «Είμαστε πανίσχυροι και πολύ σύντομα θα γίνουμε κυρίαρχοι!»

Δεν περίμενα τίποτα διαφορετικό από τους Χρυσαυγίτες — θα ήταν εντελώς ανόητο, άλλωστε. Άλλοι ήταν αυτοί για τους οποίους ήθελα να φωνάξω «Nτροπή!». Ο εισαγγελέας Γ. Πρασσάς, που αβάνταρε διαρκώς τους νεοναζί και απεφάνθη πως όλοι στην αίθουσα (και οι δεκάδες στρογγυλοκαθισμένοι Χρυσαυγίτες) «καταδικάζουν απερίφραστα τη βία». Ο πρόεδρος Βασίλης Τσιμπέρης, ο οποίος, καθώς δεν μπορούσε να αγνοήσει την κατάθεση της καθηγήτριας του Πολυτεχνείου που είχε σημειώσει τον αριθμό του αυτοκινήτου του Κασιδιάρη, υιοθέτησε ουσιαστικά τη χρυσαυγίτικη αθλιότητα ότι είναι «εγκάθετη» του ΣΥΡΙΖΑ. O συνήγορος του Κασιδιάρη, Γιάννης Ηρειώτης. Όχι επειδή είναι Χρυσαυγίτης, αλλά ακριβώς επειδή δεν είναι, κι ωστόσο έχει αναλάβει μόνιμος συνήγορός τους. Είναι ασφαλώς δικαίωμα ενός δικηγόρου να αναλαμβάνει όποια υπόθεση θέλει, αλλά επίσης είναι δικαίωμα μα και υποχρέωσή μας να αισθανόμαστε αποστροφή για αυτόν που ήταν συνήγορος του δολοφόνου «Περίανδρου» και άλλων νεοναζιστών (και επιπλέον του Μαντέλη, του Λαυρεντιάδη, του Πατέρα, μέλος του Δ.Σ. του Παναθηναϊκού κ.ά.).

Και, από την άλλη, υπάρχουν τα δυνατά «μπράβο». Για τον μαχαιρωμένο Κώστα Διαλυνά, που δεν λούφαξε περιδεής, όπως τον συμβούλευαν διάφοροι, αλλά κατέθεσε μήνυση. Την καθηγήτρια του Πολυτεχνείου Μαρία Βαβαγιάννη που, παρά τις «προειδοποιήσεις», δεν δίστασε να καταθέσει. Τις δικηγόρους Μαρίνα Δαλιάνη και Κλειώ Παπαπαντολέων, για τις οποίες ισχύει το ακριβώς αντίθετο από τον Γ. Ηρειώτη: είναι τίτλος τιμής αυτή η υπόθεση, πρέπει να αισθάνονται περήφανες που την ανέλαβαν.

Όσοι ήμασταν στην αίθουσα, και δεν ήμασταν Χρυσαυγίτες, νιώσαμε, νομίζω, ένα αίσθημα ασφυξίας από αυτό το αηδέστατο σύμπλεγμα χρυσαυγιτών-λειτουργών της Θέμιδος-μεγαλοδικηγόρου-Λαγού-Παππά-«αρνακίου»-κατηγορούμενου. Κι όμως, μέσα στην αίθουσα, υπήρχε κάτι που έλαμπε: τα πρόσωπα της Μ. Βαβαγιάννη, της Μ. Δαλιάνη, του Κ. Διαλυνά και της Κλ. Παπαπαντολέων. Κι όσο τα ξαναφέρνω στο μυαλό, παίρνω θάρρος. Κι ας έχασε το δίκιο εκείνη την Πέμπτη στο μονομελές, σκέφτομαι, εμείς θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για να νικήσει, μαζί με τους δίκαιους και τίμιους ανθρώπους — δεν ξέρω αν θα τα καταφέρουμε, αλλά θα συνεχίσουμε. Γι’ αυτό και γράφω, δυο βδομάδες μετά, τούτο το σχόλιο.

                                               ΠΗΓΗ- "ΕΝΘΕΜΑΤΑ" ΑΥΓΗΣ 24/3/2013

========================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π) 

Κ.ΚΑΝΑΒΟΥΡΗΣ:ΑΡΟΝ, ΑΡΟΝ (ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΤΙΔΗ)

Ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο αλεύρι. Αυτή η παροιμία ταιριάζει απόλυτα στον θόρυβο που ξεσηκώθηκε την περασμένη Κυριακή επειδή ο ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ Γ. Κατίδης πανηγύρισε χαιρετώντας ναζιστικά το γκολ που πέτυχε εναντίον της Βέροιας. Και ανατρίχιασε από οργή ολόκληρο το πανελλήνιο (το οποίο παρεμπιπτόντως δίνει κι ένα δημοσκοπικό 12% στη Χρυσή Αυγή) εναντίον του νεαρού (μόλις 20 χρόνων) μισοτρελαμένου με τη φήμη και αηδιαστικά αμόρφωτου ποδοσφαιριστή. 

Και καταδίκασε με ιερό μένος, στα όρια μιας μεταφυσικής δημοκρατικής υστερίας, διαγκωνιζόμενο (αυτό το ίδιο πανελλήνιο) ποιος πρώτος θα καταδικάσει πιο βαριά το γεγονός, ποιος πρώτος θα αντιτάξει τα δημοκρατικά του στήθη στη φασιστική εισβολή εντός της παρθενίας των γηπέδων, ποιος πρώτος θα δείξει περισσότερο αποτροπιασμό και εκστατική φρίκη για το γεγονός.

Άπαντα τα κόμματα, πλην φυσικά της Χρυσής Αυγής, καταδίκασαν, η Original καταδίκασε (ελαφρώς ανορθόγραφα, αλλά ποιος ζητάει ορθογραφία από της δημοκρατικής μυλωνούς τον πισινό), η ΕΠΟ (αυτή η ίδια η αμαρτωλή ΕΠΟ, που σε συνθήκες κανονικής δημοκρατίας θα ήταν -όπως και άλλοι θεσμισμένοι οργανισμοί- αντικείμενο εξαιρετικού εισαγγελικού ενδιαφέροντος) τον απέπεμψε διά βίου από τις εθνικές ομάδες ποδοσφαίρου και, με μια κουβέντα, η φασιστική συμπεριφορά και η βλακεία ενός νεαρού, αντί να καταλήξει σε ουσιαστική καταδίκη του νεοναζισμού, μετατράπηκε λόγο αμετροέπειας σε επικίνδυνη κολυμβήθρα του Σιλωάμ, όπου η δημοκρατία δεν αναβαθμίζεται, αλλά απλώς επιπλέει σαν φελός. Γιατί μόνο μια δημοκρατία - φελός θα καταγινόταν με την καταδίκη του ναζισμού σαν να ήταν βίντεο γκέιμ. Γιατί μόνο μια δημοκρατία - φελός θα επέπλεε ελαφρά τη καρδία στο καταδικαστέο έτσι κι αλλιώς γεγονός, αντί να καταβυθιστεί με οδύνη στο φαινόμενο συνειδητοποιώντας, όσο επώδυνο κι αν είναι, τις ελλείψεις, τις αβλεψίες και τις αβελτηρίες της που οδηγούν στην εξάπλωση της φρίκης που ονομάζεται ναζισμός.

Μα, δεν θα έπρεπε να καταδικαστεί η ενέργεια του νεαρού ποδοσφαιριστή; Απολύτως. Και με κάθε αυστηρότητα. Όχι μόνο για την πραγματική αλλά και για τη συμβολική της διάσταση. Πράγμα που σημαίνει ότι η καταδίκη έπρεπε να γίνει με σοβαρότητα. Αλλά τότε θα έπρεπε όλοι μας να αναλάβουμε τις ευθύνες μας απέναντι στο φαινόμενο. Ιδιαίτερα το κράτος, ιδιαίτερα η τρικομματική κυβέρνηση, ιδιαίτερα η Ν.Δ., που ένα ολόκληρο φασιστικό σκυλολόι κάνει πάρτι στους κόλπους της μέσα από κομβικές θέσεις στο σύστημα εξουσίας, υπό την αισχυντηλή σιωπή και την ευμενή αποστασιοποίηση του πιο δεξιού (και ακροδεξιό να τον πεις, μέσα είσαι) αρχηγού που είχε το κόμμα αυτό από τη Μεταπολίτευση και εντεύθεν.

Δεν πάει πολύς καιρός που ο Σαμαράς ξεπάστρευε χωρίς να παίξει βλέφαρο όσους βουλευτές τολμούσαν να σταθούν αντιρρητικά στη βαρβαρότητα του Μνημονίου. Πλην όμως δεν έπραξε το ίδιο όταν τρεις βουλευτές του αψήφησαν την κομματική "γραμμή" αρνούμενοι να άρουν τη βουλευτική ασυλία του βουλευτή της Χρυσής Αυγής Κασιδιάρη για τον ξυλοδαρμό της Λιάνας Κανέλλη, βουλευτή του ΚΚΕ, και τον προπηλακισμό της Ρένας Δούρου, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ. Κι ας μην ξεχνάμε ότι αυτή τους η άρνηση στη συγκεκριμένη περίπτωση, από πλευράς πολιτικής ηθικής, αποτελεί έγκλημα καθοσιώσεως. Ο Αντώνης Σαμαράς δεν αντέδρασε ούτε όταν ο γίγας Μανώλης Κεφαλογιάννης ειρωνευόταν κατάμουτρα το κοινό δημοκρατικό (το ποιο;) αίσθημα, λέγοντας πως ήθελε να δώσει στον Κασιδιάρη μια ευκαιρία συγνώμης και ζητούσε (το γέννημα της λεβεντογέννας Κρήτης) να μπει μια καλή φωτογραφία του στην είδηση. Ή μήπως αντέδρασε ο πρωθυπουργός όταν η "Αυγή" αποκάλυψε ότι σύμβουλος για θέματα μετανάστευσης (!) του αναπληρωτή υπουργού Εσωτερικών Χαράλαμπου Αθανασίου, είναι ο Ιωάννης Κωτούλας, ένας παντερισμένος απολογητής του Γ' Ράιχ.

Κατά τα άλλα, μας έφταιξε ο Κατίδης. Που ζήτησε και συγνώμη με σκεπτικό το οποίο θα μπορούσε να συμπυκνωθεί στη φράση "συγνώμη, ρε παιδιά, είμαι πολύ μαλάκας". Δεν έφτασε όμως η ομολογία του και προτροπάδην, όπως είπαμε, εξεδιώχθη από τις εθνικές ομάδες ποδοσφαίρου. Αντιθέτως, ο υφυπουργός Αθλητισμού (του ιδίου αθλητισμού εντός του οποίου δραστηριοποιούνται διάφοροι ελληνόπαιδες με το DNA του νικητή έστω και ανασκολοπισμένο από τα αναβολικά), ο αρκούντως αψίκορος (και τζάμπα μάγκα να τον πεις, μέσα είσαι) Γιάννης Ιωαννίδης, που με το ίδιο περίπου σκεπτικό με τον Κατίδη αιτιολόγησε την αρνητική του ψήφο στην υπόθεση Κασιδιάρη, παρέμεινε στη θέση του δόξη και τιμή. Ίσως επειδή στο μυαλό όλων αυτών των φρικαλέων τύπων οι υψηλές χειρωνακτικές επιδόσεις στις κατά μόνας ηδονές αποτελούν απόδειξη υψηλής δημοκρατικής επάρκειας.

Και δεν είναι μόνο αυτοί, δεν είναι μόνο τα τρωκτικά των υπογείων της Συγγρού, όπου και τα γραφεία της Ν.Δ. Δεν είναι μόνο οι 85 της τροπολογίας για τους "Έλληνες το γένος" εισαγόμενους σε στρατιωτικές σχολές. Είναι και οι Λοβέρδοι που θεωρούν ότι η Χρυσή Αυγή κάνει ακτιβισμό. Οι ίδιοι Λοβέρδοι που διαπομπεύουν ιερόδουλες χωρίς καν (έστω όπως ο Κατίδης) μια συγνώμη όταν αυτές αθωώνονται. Είναι οι Χρυσοχοΐδηδες με τις εμετικές τους δηλώσεις, που από μόνες τους συνιστούν "υγειονομική βόμβα" στο σώμα της κοινωνίας και της δημοκρατίας και που, αντί να καταδικαστούν, υπερψηφίζονται (όπως και του Λοβέρδου) από την άσπιλη, αμόλυντη και προπαντός δημοκρατική ελληνική κοινωνία, με τη συγκατάθεση και την έγκριση της οποίας το Κοινοβούλιο σε μεγάλο βαθμό έχει μετατραπεί σε ερπετάριο.

Αλλά όμως ο Κατίδης χαιρέτισε ναζιστικά. Άρον-άρον σταύρωσον αυτόν και πάμε γι' άλλα. Η δημοκρατία πλέον μπορεί να καταδικάζει τα παιδιά της στη φρίκη της ανυπαρξίας μέλλοντος, μπορεί να "παιδεύει τα δροσερά Ελληνόπουλα και να ανεμίζει τους αμέτρητους γραικύλους", αλλά σε θέματα δημοκρατικής ευαισθησίας είναι άτεγκτη. Καταδίκασε τον Κατίδη. Και αντιστοίχως, διά της δικαστικής εξουσίας, αθώωσε τον Κασιδιάρη.
                                                            ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΑΥΓΗ"-23/3/2013

========================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π) 

ΚΕΡΑΜΙΔΟΓΑΤΟΣ:ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ

ΓΡΑΦΕΙ:Ο ΚΕΡΑΜΙΔΟΓΑΤΟΣ 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ-ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΕΜΠΡΟΣ"-29/3/2013

********************************

Τότε με τα πάντσερ, τώρα με τις τράπεζες   

«Ξύσε τον Ρώσο, θα βρεις τον Μουζίκο. Ξύσε τον Γερμανό, θα βρεις τον Ναζί»

                       Λέων Τολστόι

*************

Αναλύοντας την απόφαση του Eurogroup για την Κύπρο είναι φανερό ότι επιλέχθηκε η χειρότερη λύση. Ειδικά η επιβολή κουρέματος στις καταθέσεις, έστω και αν γίνεται με την πολιτική υπόσχεση ότι «δεν θα ξαναγίνει», είναι προφανές ότι δεν πείθει. Όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι κανείς δεν εγγυάται ότι δεν θα ξανασυμβεί και ας μην μπορούμε προς το παρόν να προσδιορίσουμε το που και το πότε. Η Κύπρος χαρακτηρίστηκε ως ειδική περίπτωση ξεχνώντας ότι δύο χρόνια πριν είχαν χαρακτηρίσει και την Ελλάδα σαν τέτοια. Το τραπεζικό μας σύστημα είχε παγώσει την πιστωτική του λειτουργία και χρησίμευε σαν κουμπαράς. Το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου, και όχι μόνον μετά από αυτό, ούτε το ρόλο του κουμπαρά δεν θα μπορεί να παίξει. Η οικονομία της Κύπρου στηριζόταν σε τρείς βασικούς τομείς. Τον τραπεζικό της τομέα, τον τομέα των ακινήτων και αυτόν του  τουρισμού. Η ευρωζώνη σκοτώνοντας την ιερή αγελάδα (τις καταθέσεις της) κατέστρεψε το τραπεζικό σύστημα.

Οι Ισπανοί έχουν ένα αντίστοιχο με την Κύπρο τραπεζικό πρόβλημα, στην Ιταλία κάτι ανάλογο σε μικρότερο βαθμό αλλά και στην Ελλάδα υπάρχει ανησυχία, αφού έχουμε ήδη την εμπειρία του κουρέματος των κρατικών ομολόγων και κανείς δεν μπορεί να μας διαβεβαιώσει ότι δεν θα αλλάξουν τα σχέδια αλλά και ο αποδέκτης του κουρέματος με την υιοθέτηση του κουρέματος των καταθέσεων. Όλοι πλέον γνωρίζουν ότι η ευρωζώνη έχει στην διάθεσή της και το εργαλείο του κουρέματος των καταθέσεων αλλά και την πολιτική βούληση να το χρησιμοποιήσει.

Έχουμε φτάσει στο σημείο να αποκαλούμε ( Έλληνες, Ισπανοί, Πορτογάλοι, Ιταλοί και τώρα πρόσφατα οι Κύπριοι) την Άνγκελα Μέρκελ το πιο επικίνδυνο πρόσωπο της Γερμανικής πολιτικής μετά τον Χίτλερ. 

Και όμως ένας τέτοιος χαρακτηρισμός δεν είναι τόσο υπερβολικός όσο ακούγεται στην αρχή. Το να μιλάει κανείς στη σημερινή Ευρώπη για Ευρωπαϊκές αξίες, αλληλεγγύη, εργασιακά και ανθρώπινα δικαιώματα ή αφελής είναι ή ύποπτος ή διαθέτει νοητική διαύγεια χρυσόψαρου. Ο Ευρωπαϊσμός ποτέ δεν ήταν ενιαίος. Υπάρχει δεξιός και αριστερός Ευρωπαϊσμός, Η Ευρώπη είναι πεδίο αγώνων μέσα και έξω από τους θεσμούς. Σε συνθήκες συναίνεσης μεταξύ Σοσιαλδημοκρατών και Συντηρητικών ο Ευρωπαϊσμός σφραγίζεται από τον νεοφιλελευθερισμό. Αυτό ακριβώς συμβαίνει στην σημερινή Ευρώπη.

Η μόνη ευρωπαϊκή αξία που έχει κυριαρχήσει στην περίοδο που διανύουμε είναι ο Γερμανικός Εθνικισμός, που για μία ακόμη φορά δείχνει το φρικαλέο του πρόσωπο. Υποβοηθούμενος από τον Γερμανικό νεοφιλελευθερισμό επιμένει να αντιλαμβάνεται την ευρωζώνη ως «ζωτικό χώρο» της Γερμανίας και την εξαθλίωση των άλλων ευρωπαϊκών λαών ως προϋπόθεση για την Γερμανική ευημερία. Έχει υιοθετήσει την ατζέντα του επιθετικού κεφαλαίου λατινοαμερικανοποιώντας τον Ευρωπαϊκό Νότο και μετατρέποντας τις χώρες του σε πειραματόζωα. Ο Ευρωπαϊκός Νότος προσπαθεί να ανακτήσει την ανταγωνιστικότητά του ελλείψει νομισματικής πολιτικής μέσω της «εσωτερικής υποτίμησης» που του έχει επιβληθεί συμπιέζοντας μισθούς και τιμές. Ταυτόχρονα το σκληρό ευρώ έχει φέρει τα πράγματα στο απροχώρητο. Η αμφισβήτησή του έχει ήδη ξεκινήσει. Ο βασικός λόγος που αντέχει είναι ο φόβος ενός πρωτοφανούς οικονομικού χάους. Αλλά οι υπερχρεωμένες χώρες έχουν αρχίσει να «κουράζονται» από την εσωτερική υποτίμηση. Αν δεν αλλάξει αυτή η κατάσταση και μάλιστα πολύ σύντομα, το Γερμανικό πείραμα θα αποτύχει αφού οι τροχοί θα εξακολουθούν να γυρίζουν αλλά τα χάμστερ θα είναι νεκρά.

ΥΓ.1- Άρης Σπηλιωτόπουλος: «Κουραστήκαμε να μας κουνάει η τρόικα το δάκτυλο».

-Και τι κάνατε γι’ αυτό, είπαμε; 

ΥΓ.2- Εξελέγη νέος Πάπας. Είναι αυτός που είχε ευλογήσει το στρατιωτικό καθεστώς της Αργεντινής με δέηση υπέρ τσιμεντώσεως των αντιφρονούντων ημών.

ΥΓ.3- Ευάγγελος Βενιζέλος: «Δεν έχουμε εγκαταλείψει την σοσιαλιστική μας ατζέντα.»

-Σοβαρά; Ανατρίχιασα.

ΥΓ.4- Οικονομικά από το Χάρβαρντ. «Ο Στουρνάρας είχε προβλέψει 18% ανάπτυξη μέσα στο 2012. Για το 2013 προβλέπει χλίδα και για το 2014 Ρωμαϊκά όργια.»

========================================================

Κεραμιδόγατος 

ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)