Ακόμα μια φορά Χριστούγεννα. Άδεια
και μουντά κι αυτή τη φορά. Για την ακρίβεια, όλο και πιο άδεια, όλο και πιο
μουντά κι ας πασχίζουν οι φαιδροί της εξουσίας και όλοι όσοι ασκούν υπηρεσία
υπό τας διαταγάς του φανερού και του σκοτεινού πλούτου, του φαιού θανάτου και
της μελανής φερτής ύλης μέσα στην κοινωνία. Τίποτα δεν είναι ικανό να ζεστάνει
τις μέρες κι ας μας αναβάθμισε -ω, πόση χαρά- κατά κάποιες μονάδες ένας απ'
όλους τους τερατουργούς διεθνείς οικονομικούς οίκους. Δεν βλέπετε πώς
απαστράπτει ακόμη περισσότερο το απαστράπτον μονίμως πρόσωπο του υπουργού
Οικονομικών Γ. Στουρνάρα; Αυτού του ιδίου τον οποίον κατέκραζε η δικαστική
εξουσία (ισότιμη της εκτελεστικής ανυπερθέτως) στο ανώτατο επίπεδο, στο μη
παρέκει που λένε, για βαρύτατη παρανομία, ποινικώς κολάσιμη, σχετικά με την
είσπραξη του χαρατσίου διά της ΔΕΗ. Ε, και τι έγινε; Εδώ καταργήσαμε το
Σύνταγμα με απλές Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, για μια δικαστική απόφαση
θα χολοσκάσουμε; Αυτό που προέχει, άλλωστε, είναι, όπως ο ίδιος αυτός
Στουρνάρας, υπό το κράτος υπογλυκαιμικού σοκ πολιτικών επιχειρημάτων, εδήλωσε
γλυκαδιστί, ότι "το ταξίδι (σ.σ.: για την Ελλάδα) τώρα αρχίζει".
Επειδή οι δανειστές μας ήταν
αρκούντως υποχρεωτικοί ώστε να μας υπερχρεώσουν με νέα βάρη εν μέσω αλαλαγμών
των εντοπίων δούλων τους σε όλο το τόξο της υπεύθυνης δουλείας: από τη
χειρότερη φασίζουσα Δεξιά των (πολλών) τελευταίων δεκαετιών μέχρι την πάντοτε
"παρούσα" (και τα πάντα πληρούσα, εδώ που τα λέμε) κυβερνώσα
Αριστερά. Διά μέσου βεβαίως ενός Βενιζέλου που, χάριν του συστήματος του
ασύμπτωτου και ασύστολου κέρδους το οποίο υπηρέτησε με συνέπεια το ΠΑΣΟΚ, το
οποίο διά της διευρύνσεως της δημοκρατίας εκχυδάισε τη δημοκρατία και διά του
οπορτουνισμού της παροχής υποδούλωσε έναν ολόκληρο λαό, με τεράστια οφέλη για τους
ανθρώπους που το συγκρότησαν σε όλη την κλίμακα της ιεραρχίας του, αυτός λοιπόν
ο Βενιζέλος κατάφερε το ακατόρθωτο που αντιστρατεύεται ακόμα και η φυσική:
Κατάφερε να μεγαλώσει το χάος, το ασύντακτο χάος που -εκτός από τη συστημική
αδηφαγία μέσα στην οποία βροντωδώς καταβρόχθιζε λέξεις και νοήματα ο παμφάγος
Βενιζέλος- δημιούργησε η προσωπική ηλιθιότητα και η συγγνωστή κακότητα ενός
Γιωργάκη Παπανδρέου και της οικογενείας του. Ευτυχώς λοιπόν που "το ταξίδι
τώρα αρχίζει". Κι άντε "τώρα" να εξηγήσεις ότι μεταξύ του
Στουρναρικού "το ταξίδι τώρα αρχίζει" και του Σεφερικού "στο
μεταξύ η Ελλάδα ταξιδεύει" υπάρχει... χάος. Ένα χάος που καταπίνει
ανθρώπους. Ένα χάος για το οποίο φαίνεται πανηγυρίζων ο ρέκτης του Ελύτη
Αντώνης Σαμαράς. Ένας πρωθυπουργός που στέλνει τους πολίτες της χώρας του όχι
στο γείσο του απείρου που είναι η ποίηση, αλλά στο γείσο των πολυκατοικιών απ'
όπου αυτοκτονούν.
Αυτό το ακροδεξιό ανθρωπάριο που
κλαίγεται μπροστά στη Μέρκελ και δεν κλαίει μπροστά στα παιδιά που
υποσιτίζονται, δηλαδή που βρίσκονται μόλις ένα βήμα πριν από τη λιμοκτονία.
Αυτός ο άχαρος περί τα ανθρώπινα, με τον πλαγιόσβερκο του υποτακτικού. Ο
ανεδρόσιστος από τις χάρες των ανθρώπων.
Καλά Χριστούγεννα, κύριε Σαμαρά. Καλά
Χριστούγεννα, κύριε Βενιζέλο, καλά Χριστούγεννα, κύριε Κουβέλη. Με καλή ποίηση
βοήθειά μας. Α, ναι, και στο Σίμο το Κεδίκογλου καλά Χριστούγεννα και στο
Στουρνάρα και στο Προβόπουλο και στο Πρετεντέρη και σε όσα μου διαφεύγουν
υποκείμενα της αιτιώδους σχέσεως μεταξύ της λυπημένης απραξίας και του
υπαρξιακού επιχειρείν, όπως θα έλεγε κι εκείνο το σοφό πτηνό με το μεγάλο ράμφο
(χωρίς σίγμα τελικό), που βγαίνει σαν οιμωγή της σιωπής μες στον θολό καιρό
(και μέσα στην τύφλα μας επίσης). Καλά Χριστούγεννα σε όλο τον εισαγγελικό
συμμοριτισμό της πάνδημης ενοχής και στο κύριο Ψυχάρη επίσης, μαζί με τα
σεβάσματά μας για την εμβριθή συμμετοχή του στην εξάμβλωση της πραγματικότητας,
ως άξιος συνεχιστής των πιο υψηλών επιδόσεων δωσιλογισμού του Δημοσιογραφικού
Οργανισμού Λαμπράκη.
Καλά Χριστούγεννα και στο αγαθό
πρεσβύτη του Προεδρικού Μεγάρου, ο οποίος (όπως και οι προκάτοχοί του) αδυνατεί
Συνταγματικώς να προκαλέσει ορθή κρίση. Δηλαδή το συμβολικώς όλον, το
διαχεόμενον όλον δεν διαχέει τίποτα. Απλώς τίποτα. Ούτε κρίση, ούτε θέση, ούτε
αντίθεση, ούτε αντίρρηση, ούτε σύγκριση, ούτε θέληση, ούτε πεποίθηση, ούτε ιδέα
και επομένως δεν διαχέει ελπίδα. Καλά Χριστούγεννα. Δεν έχουμε τίποτα. Μονάχα
την ελπίδα έχουμε σε πείσμα όλων αυτών. Τον Σολωμό και το αεράκι του έχουμε. Το
τελευταίο μας ψωμί. Με άλλα λόγια, τον τελευταίο μας ουρανό. Κι αν ισχύει -που
ισχύει- ότι "ο ουρανός αρχίζει από το ψωμί", όπως έγραψε ο Γ. Ρίτσος,
ας μην αφήσουμε ν' αρπάξουν άλλο σύννεφο από τον ουρανό μας. Άλλο ψίχουλο από
την ψυχή μας κι από το στόμα των παιδιών μας. Καλά Χριστούγεννα.
========================================================
Κεραμιδόγατος
ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου