Το σύστημα πήρε παράταση.
Η χώρα όχι.
Η Διαπλοκή το γλεντάει.
Η χώρα πεθαίνει.
Η σπατάλη συνεχίζεται. Πλήθος αργόμισθων χρυσοπληρώνονται
στις Ανεξάρτητες Αρχές, πλήθος χρυσοκανθάρων απομυζά κονδύλια
για άχρηστες (κι ορισμένες επικίνδυνες) Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις,
ενώ χιλιάδες άνθρωποι δεν
μπορούν να προμηθευθούν τα φάρμακά τους ή τα αναγκαία προς το ζην.
Οι φορολογούμενοι δυσπραγούν
Οι φοροφυγάδες ευημερούν.
Αυτοί που υπερασπίζονται τα
Μνημόνια, πολιτικοί και δημοσιογράφοι δεν έχουν ζημιωθεί απ’ την
κρίση ούτε φράγκο, ή, αν έχουν ζημιωθεί, έχουν ζημιωθεί ελάχιστα, φραγκοδίφραγκα,
ενώ οι εργαζόμενοι πένονται, οι
άνεργοι, οι ανασφάλιστοι, οι χαμηλόμισθοι και οι απόμαχοι της εργασίας ατιμάζονται.
Ατιμάζεται εκείνος που τα παιδιά του
πεινούν.
Ατιμάζεται εκείνος που πεινά ο ίδιος.
Ατιμάζονται οι πολίτες, απελπίζονται οι
άνθρωποι κι αυτοκτονούν οι διπλανοί μας.
Η ίδια η χώρα ατιμάσθηκε.
Την ατίμασε πρώτος ο Πρωθυπουργός
της, ο μοιραίος Γιώργος Α. Παπανδρέου, συκοφαντώντας urbi et orbi τους Έλληνες
για τεμπέληδες και διεφθαρμένους.
Τώρα ο Γιωργάκης κάνει κανώ.
Κι ο ελληνικός λαός τραβάει
κουπί.
Στιγματισμένος.
Αυτοί που σκλάβωσαν τη χώρα, το ΠΑΣΟΚ
και η Ν.Δ., τώρα, με την ψήφο μας
ανέλαβαν να τη σώσουν από
τα έργα τους.
Absurdum; Ναι! Παράλογο!
Για αυτό λέω ότι πρόκειται περί παράτασης.
Περί μεσοβασιλείας. Έως την οριστική λύση του δράματος.
Έως τότε ο ταξικός διχασμός στη
χώρα θα βαθαίνει, ο Έλλην ασθενής
αν δεν έχει λεφτά, θα πεθαίνει.
Ο Έλλην ασθενής, αν έχει λεφτά, θα
πηγαίνει στην Ελβετία για θεραπεία. Εκεί άλλωστε αναπαύονται και τα λεφτά
του - κάτι που θα του κάνει καλό στην ψυχολογία.
Κάθε βράδυ στα δελτία ειδήσεων
των οκτώ η χώρα γίνεται τσίρκο
όχι μόνον λόγω της ιδίας εαυτής
παθολογίας,
αλλά διότι τα δελτία των οκτώ
υπαγορεύουν πολιτική στον λαό
υπαγορεύουν πολιτική στον (εκάστοτε)
Πρωθυπουργό
υπαγορεύουν πολιτική στους Υπουργούς
στους δικούς τους και
σε όσους θα ήθελαν να είναι ακόμα πιο δικοί τους.
Οι δικτατορίσκοι
μιας μιντιακής τυραννίδας πολύ άγριας,
πολύ χορτασμένης και πολύ αχόρταγης.
Αυτός ακριβώς είναι ο ελληνικός μας πτωχοπροδρομισμός -
πέντε δέκα ομιλούσες γραβάτες
που αγιογραφούν τον κάθε Βενιζέλο,
ως τον τσόζεν ουάν, τον εκλεκτό και τον παράκλητο! για να
βάζουν τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι στον λαό,
διότι, ως γνωστόν, αυτός ο αχαΐρευτος
παράγει λιγότερα παπούτσια από τα πόδια που έχει. Εν αντιθέσει
με τα τετράποδα
που για κάθε πόδι διαθέτουν μια
σαρανταποδαρούσα παπούτσια σινιέ, δέκα οφ σορ και δέκα δεκάδες μπαρμπάδες στην
Κορώνη.
Το σύστημα αυτό πήρε παράταση.
Κατήγαγε πύρρειο νίκη - ακόμα αντιπολίτευση στον
ΣΥΡΙΖΑ κάνει ο Μπενύτο - ο Έλλην διαπραγματευτής!
Ο κύριος απόψε αυτοσχεδιάζουμε!
Αλήθεια για ποια
επαναδιαπραγμάτευση ομιλεί η τρόικα Σαμαρά - Βενιζέλου - Κουβέλη;
Για χρόνο ή για χρήμα;
Ούτε χρόνο μας δίνει η Τρόικα ούτε
χρήμα. Άλλωστε ο χρόνος είναι χρήμα. Και για όσο χρόνο βγάζουν
από μας χρήμα οι Τοκογλύφοι, γιατί να αλλάξουν τακτική;
Μία - μία οι χώρες σκλαβώνονται. Τώρα
η Ισπανία, η Κύπρος, αύριο η Ιταλία, «η Ελλάδα είναι μια λίγο πολύ χαμένη
υπόθεση»(Κρούγκμαν), τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει τη φορά των
πραγμάτων, όσο κάνουν κουμάντο οι αγορές - με τη μία η Moody’s
υποβάθμισε σε σκουπίδια 28 ισπανικές Τράπεζες, αυτό
σημαίνει κι άλλη περικοπή στις πετσοκομμένες συντάξεις
των Ελλήνων!
Θεωρία του χάους;
Όχι! το χάος του καπιταλισμού. Δηλαδή
η ζούγκλα που χτίζεται καθημερινώς, ο πόλεμος που
κάθε μέρα έρχεται πιο κοντά μας, η δύναμη της αδράνειας (μας) που μας
σπρώχνει στο χείλος της αβύσσου...
Όλα συνδέονται. Όπως αποκαλύπτει το
«Stern» η Γερμανία δέχθηκε την είσοδό μας στο ευρώ με φαλκιδευμένα
στοιχεία(«δημιουργική λογιστική») απαιτώντας εις αντάλλαγμα απ’
τον κ. Σημίτη να μην προβάλλει στο εξής η Ελλάδα προσκόμματα στην
πορεία της Τουρκίας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Κι εκείνος δέχθηκε!
Και πράγματι, έκτοτε η γραμμή της
ελληνικής διπλωματίας υπέρ της εισόδου της γείτονος στην Ένωση
(ανεξαρτήτως συμβάντων και συμβαινομένων) παραμένει αταλάντευτη (έχει... «συνέχεια» το
κράτος), σταθερή σαν βράχος, άντε σαν βραχονησίδα...
Το σύστημα πήρε παράταση, αν η Ελλάδα
θα αντέξει αυτήν την παράταση, αυτό είναι πλέον το αμλετικό μας ερώτημα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου